naar Chicago

Zondag 17 maart

We zijn allemaal vroeg wakker. Want we zijn serieus zenuwachtig. We gaan naar Chicago om Koen, de whiskey (onze hond) en natuurlijk tante Madeleine.
Ik stamp de hele auto vol met boekjes, met speelgoed, met koekjes, met tutters en met water. En met lege flesjes water. Want die heb ik nodig als er een plasmomont moet zijn en ik sta ergens waar ik niet aan de kant kan. Danku juffrouw Margarida. Die wijsheid heb ik van u opgestoken.
En dan richting Chicago. De kinderen zitten een hele weg te roepen en te zingen van tante tein en whiskey. En dat liedje valt een hele weg in herhaling. Zonder al te veel problemen komen we goed op tijd aan in O'Hare Chicago.
Sommigen zullen zich wel afvragen waarom we niet naar een dichtere luchthaven gaan. Die zijn er, maar ook nog een 1.5 uur van ons. En Chicago is de enigste rechtstreeks van Brussel uit. Dus voor de reizigers is dat ideaal. Want overstappen hier in Amerika met kinderen of dat je de taal niet machtig bent is ook geen lachtertje.
Maar we hebben pech in de luchthaven. Het vliegtuig heeft een half uur vertraging. Wij zijn toegekomen om 12.00 en uiteindelijk landt het vliegtuig om 14.30. Ik begin het goed te leren hoe ik de kindjes inmiddels moet bezig houden. Met frieten en eten. en rond laten lopen in de toiletten en in de gangen. Dus wij volle moed naar de deur waar ze uitkomen. Na een uurke begin ik bang te worden dat we ons van deur gemist hebben. Er zijn al verschillende mensen vanuit Belgie toegekomen. En van Koen en tante Madeleine nog geen spoor.
De kinderen amuseren zich nu echt met die paalkes te verzetten. En het is wel grappig en niemand zegt er iets op dus laat ik ze maar doen.
En dan komen ze ineens van een andere kant. Door die hond moesten ze naar de andere kant en heeft het ook zo lang geduurd.
Een heel blij weerzien langs alle kanten en de kindjes waren over het dolle heen voor de whiskey en tant Tein. Een hele stinkende hond die zo zielig alleen in dat kotje moet zitten.
Dan gaan we naar de auto en die laden we goed vol met vier volle valiezen en 6 personen en nog wat handbagage.
Er wordt heel wat gebabbeld en na een eetpauze en enkele tijd later ligt iedereen te slapen behalve ik natuurlijk. En ik rijd heel gelukkig verder.
We kruipen allemaal onmiddellijk in bed.