Zaterdag 21 maart tot vrijdag 27 maart
Eerst ga ik naar de meeting over de vasten maar het is een hele saaie meeting. Maar ik hou mij dan maar bezig met naar de mensen te kijken. En dat is ook de moeite. Na de meeting moet ik naar een begrafenis van een gebuur.
De begrafenis is in een mortuarium maar de priester van zijn kerk komt wel prediken. En weer is de kist nog open en komt zijn hoofd er boven steken. Ik kan niet laten om er altijd maar naar te kijken. Allerlei gedachten schieten er door mijn hoofd. Maar die kan ik echt niet hardop uitsprken.
Zondag 22 maart verjaart Karen en ik heb haar beloofd dat ik voor het eten zal zorgen. Als zij maar zorgt voor het vlees op de grill. Dan ben ik er toch zeker van dat we goeie groenten hebben. Dus maak ik maar koude petetjes klaar en de gewone groenten van in Belgie. De tomaatjes met een vingraitte en gewoon sla en wortelen. En als dessert had ik rijstpap en chocomousse en tiramissu gemaakt. Loren had heel goed vlees bovengehaald (dat vind ik nog altijd een probleem om vlees te bakken in de pan, ik heb altijd te veel sap en dan is dat niet heet genoeg) en we hebben allemaal veel te veel gegeten. We blijven heel lang plakken want morgen is er geen school. En het is heel leutig.
Het is springvacation. Maar het begint toch wel al wat warmer te worden, de lente is er.
Maandagavond is er een vergaderin van Farmers Indiana Bureau en we rijden er naartoe met mark en katie justice en Karen en Loren Hylton. Voor mijn jongens heb ik een babysit gevraagd.
De vergadering is om 6 uur maar het is in Indianapolis dus dan moeten we toch om halfvijf wegzijn. Er is ook eten voorzien. Het fameuze bbq vlees, kaasblokjes, bonen, en een aardappel in de schil en een taartje. De amerikanen doen dat allemaal op een bordje ook het taartje. Ik kan dat niet en dan schuif ik maar twee keer in. Met mijn plastieken bordje.
Op de tafel liggen er wel chocoladepaaseikes en die smaken mij wel. En het zijn echte goei. Waar ze die gevonden hebben dat weet ik niet.
Het onderwerp van de vergadering is beweging in de landbouw. Dat is natuurlijk ruim en zo kunnen drie speakers genoeg babbelen.
We komen heel laat thuis en Katie en Mark blijven plakken en leren onze jenever kennen. En dat valt goed in de smaak.
De dag nadien is het bij de Justicen thuis ook weer een vergadering over marktcijfers van de mais en van de bonen. Dat is eerst eten en dan gaan de mannen een videoconferentie doen en de vrouwen blijven klappen. Als eten is er op onze plastieken bordjes hotdogs, chips, sla en bbq vlees. Mijn kindjes eten alleen chips. Voor de kindjes is dit wel heel leutig er zijn verschillende kinderen van hun leeftijd. En we kunnen lang blijven want morgen is het geen school.
En ze kunnen tv kijken wat natuurlijk ook een hoogtepunt is. Het is 11 uur dat we thuis komen en de kindjes slapen al in de auto.
Van de banken horen we niets meer en nu weten we eigenlijk niet goed wat we moeten doen. Er beginnen allerlei geruchten de ronde te doen over Van Bakel, over de melkveehouderij, over de banken. Want de melkprijs is historisch laag.
woensdag 23 september 2009
theoretisch examen
Zaterdag 14 maart tot vrijdag 20 maart
Zaterdag ga ik met enkele vrouwen naar de vastenbijeenkomst van de kerk. Alle vrouwen van alle kerken van Logansport zijn er op uitgenodigd. En er zijn er 112. We kunnen kiezen tussen verschillende donuts. Maar ik heb al gegeten thuis dan vind ik veiliger. Een goed zelfgemaakt boterhammeke met choco daar kan niets tegenop.
Op de meeting komt er iemand spreken over gezin en huwelijk. Een heel zwaar onderwerp om er 's morgens om acht uur naar te luisteren.
Om halftien is het gedaan en dan ga ik naar de volgende bijeenkomst, de mops en dat is dan weer in een andere kerk. De kindjes blijven ondertussen bij Koen.
Op zondag is het na de mis chili. Ik had mij een goeie maaltijd verwacht want de tafel is mooi gezet en zo. Maar chilli is dus blijkbaar dikke soep met veel bonen erin. We krijgen er juist een beetje crackers bij en dat noemen ze een volwaardige maal. Oh ja chips is er natuurlijk ook. De kindjes zijn blij.
Na de kerk gaan we een bedrijf bezoeken met 600 koeien dat het op het ogenblik niet zo gemakkellijk heeft met de slechte melkprijzen.
En omdat we eigenlijk niets horen van de banken beginnen we stilaan met het idee te spelen om ergens anders een bedrijf te gaan zoeken. Maar we zien wel.
Dat bedrijf ligt nog geen uur ten westen van ons. En het is een bedrijf van nog geen vijf jaar oud. Alles heel mooi en netjes maar de stal is spijtig genoeg niet gelijk vol. De eigenaar komt efkens een goeiedag zeggen maar moet dan terug weg. Maar we mogen gerust rondkijken. Tim, Stef en Dieter spelen in de voedergang en op het einde van de stal liggen er roosters waar de koeien niet over kunnen. En juist door zulke ene rooster zakt Dieter met zijn een beentje in en natuurlijk staat de beirput gelijk vol. Dan heb ik hem maar gaan afspuiten in de melkstal en gelukkig lagen er reservekleren in de auto.
Want we hadden ze beloofd dat we naar de mc donnalds gingen en dan ben ik toch blij dat we er al niet stinkend moeten binnen gaan.
De maisprijs gaat heel langzaam omhoog. En Myron gaat zijn silo leeg halen. Myron heeft mais bij ons gedroogd en bewaard. En die mais heeft hij dus nu verkocht. Wij wachten nog om onze mais die we gestockeerd hebben te verkopen op advies van gebuur boeren in de buurt.
Koen is ondertussen maar steeds aan het bellen naar de banken maar steeds krijgt hij het antwoord "we werken eraan". Elk telefoontje zinkt de moed ons in de schoenen. Sommige banken zeggen dat als we een gewaarborgde lening kunnen krijgen van de staat, zoiets gelijk het lif, dan zouden ze mee in het projekt stappen.
Dus dan proberen we maar alles en dan gaan we praten met het fsa. Via het fsa kantoor worden ook onze subsidiepapieren ingevuld. Na verschillende keren gebeld te hebben naar het fsa, omdat ze de vraag altijd moesten voorleggen aan iemand anders die er juist die dag niet is. Is het antwoord negatief omdat ons visum daar niet voor in aanmerking komt. Weer een tegenslag.
We zijn hier ondertussen een jaar en de verzekering van de auto had gezegd dat het voordeliger zou zijn als we een rijbewijs hadden van de staat Indiana. Het is echt veel goedkoper. Dus dan moeten we dat maar doen. Koen heeft zijn examen twee weken geleden gedaan en nu is het mijn beurt.
Ik moet mij examen in Lafayette afleggen want in Logansport doen ze dat niet omdat ik geen social security number (iedereen in usa heeft een ssn, dat is een bewijs voor alles). Ik heb geen en dat heeft ook weer te maken met ons visum. Ik ben wel legaal maar ik volg gewoon Koen. Hij heeft wel een ssn.
Maar in Lafayette kan ik dus wel terecht zonder ssn, ik ga er maar niet te veel vragen bijstellen. Zij zeggen zelf omdat dat een universiteitsstad is met veel buitenlanders. Ok voor mij.
Dat theoretisch valt heel goed mee en ik ben van de eerste keer geslaagd. Er wordt onmiddellijk een foto genomen, ze meten en wegen mij en de kleur van de ogen moeten ze ook weten. En ik moet nu nog niet betalen, ik moet maar betalen als ik geslaag ben voor mijn praktisch. En daar kan ik morgenvroeg al voor terugkomen.
Om 8 uur de volgende morgen sta ik er dan toch wel een beetje zenuwachtig. Ik mag onmiddellijk vertrekken geen maneuvres of niets moet ik over de auto weten. Ik moet gewoon een blokje omrijden en ze zegt mij er ook nog bij dat ik zeker moet stoppen aan een stopbord. Onderweg waar er geen auto's zijn moet ik eens achteruit parkeren. Wat echt wel simpel is. En na exact 11 minuten sta ik terug in het examencentrum en ben ik geslaagd. En het kost mij 20 dollar. En ik heb mijn rijbewijs op zak. Niet meer over en weer rijden. De papierwinkel is hier toch een heel stuk eenvoudiger.
Zaterdag ga ik met enkele vrouwen naar de vastenbijeenkomst van de kerk. Alle vrouwen van alle kerken van Logansport zijn er op uitgenodigd. En er zijn er 112. We kunnen kiezen tussen verschillende donuts. Maar ik heb al gegeten thuis dan vind ik veiliger. Een goed zelfgemaakt boterhammeke met choco daar kan niets tegenop.
Op de meeting komt er iemand spreken over gezin en huwelijk. Een heel zwaar onderwerp om er 's morgens om acht uur naar te luisteren.
Om halftien is het gedaan en dan ga ik naar de volgende bijeenkomst, de mops en dat is dan weer in een andere kerk. De kindjes blijven ondertussen bij Koen.
Op zondag is het na de mis chili. Ik had mij een goeie maaltijd verwacht want de tafel is mooi gezet en zo. Maar chilli is dus blijkbaar dikke soep met veel bonen erin. We krijgen er juist een beetje crackers bij en dat noemen ze een volwaardige maal. Oh ja chips is er natuurlijk ook. De kindjes zijn blij.
Na de kerk gaan we een bedrijf bezoeken met 600 koeien dat het op het ogenblik niet zo gemakkellijk heeft met de slechte melkprijzen.
En omdat we eigenlijk niets horen van de banken beginnen we stilaan met het idee te spelen om ergens anders een bedrijf te gaan zoeken. Maar we zien wel.
Dat bedrijf ligt nog geen uur ten westen van ons. En het is een bedrijf van nog geen vijf jaar oud. Alles heel mooi en netjes maar de stal is spijtig genoeg niet gelijk vol. De eigenaar komt efkens een goeiedag zeggen maar moet dan terug weg. Maar we mogen gerust rondkijken. Tim, Stef en Dieter spelen in de voedergang en op het einde van de stal liggen er roosters waar de koeien niet over kunnen. En juist door zulke ene rooster zakt Dieter met zijn een beentje in en natuurlijk staat de beirput gelijk vol. Dan heb ik hem maar gaan afspuiten in de melkstal en gelukkig lagen er reservekleren in de auto.
Want we hadden ze beloofd dat we naar de mc donnalds gingen en dan ben ik toch blij dat we er al niet stinkend moeten binnen gaan.
De maisprijs gaat heel langzaam omhoog. En Myron gaat zijn silo leeg halen. Myron heeft mais bij ons gedroogd en bewaard. En die mais heeft hij dus nu verkocht. Wij wachten nog om onze mais die we gestockeerd hebben te verkopen op advies van gebuur boeren in de buurt.
Koen is ondertussen maar steeds aan het bellen naar de banken maar steeds krijgt hij het antwoord "we werken eraan". Elk telefoontje zinkt de moed ons in de schoenen. Sommige banken zeggen dat als we een gewaarborgde lening kunnen krijgen van de staat, zoiets gelijk het lif, dan zouden ze mee in het projekt stappen.
Dus dan proberen we maar alles en dan gaan we praten met het fsa. Via het fsa kantoor worden ook onze subsidiepapieren ingevuld. Na verschillende keren gebeld te hebben naar het fsa, omdat ze de vraag altijd moesten voorleggen aan iemand anders die er juist die dag niet is. Is het antwoord negatief omdat ons visum daar niet voor in aanmerking komt. Weer een tegenslag.
We zijn hier ondertussen een jaar en de verzekering van de auto had gezegd dat het voordeliger zou zijn als we een rijbewijs hadden van de staat Indiana. Het is echt veel goedkoper. Dus dan moeten we dat maar doen. Koen heeft zijn examen twee weken geleden gedaan en nu is het mijn beurt.
Ik moet mij examen in Lafayette afleggen want in Logansport doen ze dat niet omdat ik geen social security number (iedereen in usa heeft een ssn, dat is een bewijs voor alles). Ik heb geen en dat heeft ook weer te maken met ons visum. Ik ben wel legaal maar ik volg gewoon Koen. Hij heeft wel een ssn.
Maar in Lafayette kan ik dus wel terecht zonder ssn, ik ga er maar niet te veel vragen bijstellen. Zij zeggen zelf omdat dat een universiteitsstad is met veel buitenlanders. Ok voor mij.
Dat theoretisch valt heel goed mee en ik ben van de eerste keer geslaagd. Er wordt onmiddellijk een foto genomen, ze meten en wegen mij en de kleur van de ogen moeten ze ook weten. En ik moet nu nog niet betalen, ik moet maar betalen als ik geslaag ben voor mijn praktisch. En daar kan ik morgenvroeg al voor terugkomen.
Om 8 uur de volgende morgen sta ik er dan toch wel een beetje zenuwachtig. Ik mag onmiddellijk vertrekken geen maneuvres of niets moet ik over de auto weten. Ik moet gewoon een blokje omrijden en ze zegt mij er ook nog bij dat ik zeker moet stoppen aan een stopbord. Onderweg waar er geen auto's zijn moet ik eens achteruit parkeren. Wat echt wel simpel is. En na exact 11 minuten sta ik terug in het examencentrum en ben ik geslaagd. En het kost mij 20 dollar. En ik heb mijn rijbewijs op zak. Niet meer over en weer rijden. De papierwinkel is hier toch een heel stuk eenvoudiger.
maandag 21 september 2009
een weekendje met de boerinnen
Zaterdag 7 maart tot vrijdag 13 maart
Vandaag ga ik met Karen naar Indianapolis. Er is een weekend met de vrouwen van "Indiana farmers bureau". Vergelijk met de boerenbond. Dus een soort kvlv. Het is een weekend waar verschillende sprekers komen spreken over van alles en nog wat. Eerst kunnen we een koffieke drinken en ijskoud water drinken en dan is er een openings speech van de voorzitster. Het thema is "moving forward". En er zijn meer dan 500 vrouwen. Het is een rekord wordt er meegedeeld onder luid applaus.
Er zijn twee sessies waar we naar kunnen luisteren. Het eerste waar wij voor kiezen is "hoe samenwerken met banken". Een hele uitleg maar toen ik na de spreekbeurt enkele specifieke vraagskes ging stellen kon hij er natuurlijk niet op antwoorden.
Het volgende dat we gekozen hadden was "landbouw promoten", dat was eens goed om naar te luisteren maar dat was het dan ook.
Dan kregen we een uitgebreide diner. We zaten met acht aan een tafel. En het is wereldwijd denk ik. Het was er helemaal niet stil in de zaal. Maar wij deden rustig mee met het babbelen aan onze tafel.
Na het eten was er nog een sketchke en dan kwam er iemand spreken voor de hele zaal, over de toekomst van de landbouw en waarom we moeten blijven vechten voor landbouw. En eigenlijk ik weet het wel al denk ik. Maar ik was aan het denken "hier zit ik nu en ik zou niets liever doen dan nu een melkveebedrijf hebben". Daarna was er een "life auction" en dat heb ik nu al een paar keer meegemaakt dat is prachtig om te zien. Er staat een man vooraan te mompelen en toont een voorwerp(dat binnengebracht is door sponsors) en zo kan iedereen er opbieden. Ook was er een heel week een "silent auction". Dan liggen er voorwerpen waar je op kan bieden schriftelijk.
Vervolgens is iedereen naar zijn kamer gegaan en 'smorgens kregen we een uitgebreid ontbijt met spek en eieren en hele lekkere koffie. In de voormiddag kwamen er nog koppel die mestveebedrijf hadden en die ooit eens een hele slechte ervaring meegemaakt hebben met de pers dat ze vanaf dan zelf besloten hebben om zelf het nieuws te vertellen over de landbouw. Ze droegen sindsdien altijd een cowboyhoed om zo zoveel mogelijk op te vallen en elk artikel dat er verschijnt over dierenrechten en milieu keihard tegenaan te gaan. En blijkbaar met succes. Ik ben nu wel spijtig genoeg hun naam vergeten. En dan nog een afscheidsspeech van de voorzitster en dan zat het erop.
Na een goe restaurantje bezocht te hebben gaan we richting Camden.
Maandagavond is er een jaarvergadering van de plaatselijke landbouworganisatie met eten en voorstellen van het nieuwe werkjaar. Het eten (bonen, aardappelen en varkensvlees) begon om 6 uur. En dat gaat heel vlug. Aanschuiven met uw plastieken bordje en dan ijsthee of water nemen, vervolgens nog een stukje taart en het is gedaan. De vergadering begon om 7 uur en we waren om 9 uur thuis. Ik durf maar niet te zeggen dat wij na middernacht thuiskwamen van een vergadering.
Tim, Stef en Dieter beginnen nu echt hun engels goed te kunnen. Dat zeggen de juffrouwen toch. Bij mij is het nog altijd hetzelfde. Het is nog niet goed maar ik trek mijn plan.
Verder zijn we nog steeds bezig met de banken. Ondertussen hebben we 14 verschillende banken gedaan en waar we bij verschillende toch een paar keer geweest zijn. Meestal wel Koen alleen omdat het praktisch niet haalbaar is met de kindjes. Maar toch die stress is vermoeiend. Vooral de onzekerheid.
Vandaag ga ik met Karen naar Indianapolis. Er is een weekend met de vrouwen van "Indiana farmers bureau". Vergelijk met de boerenbond. Dus een soort kvlv. Het is een weekend waar verschillende sprekers komen spreken over van alles en nog wat. Eerst kunnen we een koffieke drinken en ijskoud water drinken en dan is er een openings speech van de voorzitster. Het thema is "moving forward". En er zijn meer dan 500 vrouwen. Het is een rekord wordt er meegedeeld onder luid applaus.
Er zijn twee sessies waar we naar kunnen luisteren. Het eerste waar wij voor kiezen is "hoe samenwerken met banken". Een hele uitleg maar toen ik na de spreekbeurt enkele specifieke vraagskes ging stellen kon hij er natuurlijk niet op antwoorden.
Het volgende dat we gekozen hadden was "landbouw promoten", dat was eens goed om naar te luisteren maar dat was het dan ook.
Dan kregen we een uitgebreide diner. We zaten met acht aan een tafel. En het is wereldwijd denk ik. Het was er helemaal niet stil in de zaal. Maar wij deden rustig mee met het babbelen aan onze tafel.
Na het eten was er nog een sketchke en dan kwam er iemand spreken voor de hele zaal, over de toekomst van de landbouw en waarom we moeten blijven vechten voor landbouw. En eigenlijk ik weet het wel al denk ik. Maar ik was aan het denken "hier zit ik nu en ik zou niets liever doen dan nu een melkveebedrijf hebben". Daarna was er een "life auction" en dat heb ik nu al een paar keer meegemaakt dat is prachtig om te zien. Er staat een man vooraan te mompelen en toont een voorwerp(dat binnengebracht is door sponsors) en zo kan iedereen er opbieden. Ook was er een heel week een "silent auction". Dan liggen er voorwerpen waar je op kan bieden schriftelijk.
Vervolgens is iedereen naar zijn kamer gegaan en 'smorgens kregen we een uitgebreid ontbijt met spek en eieren en hele lekkere koffie. In de voormiddag kwamen er nog koppel die mestveebedrijf hadden en die ooit eens een hele slechte ervaring meegemaakt hebben met de pers dat ze vanaf dan zelf besloten hebben om zelf het nieuws te vertellen over de landbouw. Ze droegen sindsdien altijd een cowboyhoed om zo zoveel mogelijk op te vallen en elk artikel dat er verschijnt over dierenrechten en milieu keihard tegenaan te gaan. En blijkbaar met succes. Ik ben nu wel spijtig genoeg hun naam vergeten. En dan nog een afscheidsspeech van de voorzitster en dan zat het erop.
Na een goe restaurantje bezocht te hebben gaan we richting Camden.
Maandagavond is er een jaarvergadering van de plaatselijke landbouworganisatie met eten en voorstellen van het nieuwe werkjaar. Het eten (bonen, aardappelen en varkensvlees) begon om 6 uur. En dat gaat heel vlug. Aanschuiven met uw plastieken bordje en dan ijsthee of water nemen, vervolgens nog een stukje taart en het is gedaan. De vergadering begon om 7 uur en we waren om 9 uur thuis. Ik durf maar niet te zeggen dat wij na middernacht thuiskwamen van een vergadering.
Tim, Stef en Dieter beginnen nu echt hun engels goed te kunnen. Dat zeggen de juffrouwen toch. Bij mij is het nog altijd hetzelfde. Het is nog niet goed maar ik trek mijn plan.
Verder zijn we nog steeds bezig met de banken. Ondertussen hebben we 14 verschillende banken gedaan en waar we bij verschillende toch een paar keer geweest zijn. Meestal wel Koen alleen omdat het praktisch niet haalbaar is met de kindjes. Maar toch die stress is vermoeiend. Vooral de onzekerheid.
donderdag 17 september 2009
een jaar dat voorbij gevlogen is
Zaterdag 28 februari tot en met vrijdag 6 maart
Koen gaat met Dave Fourgay naar een melkveemeeting in Indianapolis. Het is een meeting voor twee dagen en er komen verschillende sprekers spreken over het laatste nieuws in "dairyland".
De vrouwen van de kerk van Clymers hebben mij gevraagd of ik naar een vrouwenmeeting wil gaan nu tijdens de vasten. Het is voor alle vrouwen van alle kerken en het noemt lent meeting. Lent staat voor vasten. Het is 's morgens vroeg, het begint om 8 uur maar we krijgen wel ontbijt, donuts. Ik heb voor het zekerste thuis lekkere boterhammekes gegeten. Tim, Stef en Dieter heb ik naar een gebuur gebracht en zo zit ik dan tussen de vrouwen te luisteren naar iemand die nog in een indianenkamp gewoond heeft.
Tijdens de vasten komen ze alle zaterdagen samen met een ontbijt en een gastspreker.
Na een jaar kunnen we al een beetje een evaluatie maken.
We hebben totaal nog geen spijt van onze beslissing. Dit is een echte boerengemeenschap. Het is voor ons nu een hele onzekere toekomst maar we komen er wel uit.
Maar wat ik het meeste mis zijn de feestjes vanuit Belgie waar je kan uitgaan tot in de vroege uurtjes en waar er muziek, drank en goed eten is. Met de rest kan ik hier allemaal wel leven. Toen we vorig jaar naar hier kwamen waren we er zeker van dat we in de zomer gingen beginnen met een koestal te bouwen samen met Vrebahoff (Van Bakel). Maar ook vrebahoff zit nu in financiele moeilijkheden en dan is er de bankcrisis en de historisch lage melkprijs. Dat alles samen brengt ons naar onze huidige situatie.
We hebben ondertussen geprobeerd om met kalveren te beginnen, dat is niet gelukt omdat we ook hier voor geen financiering krijgen en nu zijn we dus bezig aan een boerderijj met 300 koeien. Dat is dus nog afwachten.
Al een geluk dat vorig jaar de mais heel goed was van prijs en van opbrengst.
Ik heb al verteld tegen Koen dat we nu aan onze 7 magere jaren bezig zijn. En dat we de 7 vette jaren gehad hebben. We zijn toch in "the biblebelt" dus ik moet toch een beetje doen alsof ik er iets van ken.
Koen gaat met Dave Fourgay naar een melkveemeeting in Indianapolis. Het is een meeting voor twee dagen en er komen verschillende sprekers spreken over het laatste nieuws in "dairyland".
De vrouwen van de kerk van Clymers hebben mij gevraagd of ik naar een vrouwenmeeting wil gaan nu tijdens de vasten. Het is voor alle vrouwen van alle kerken en het noemt lent meeting. Lent staat voor vasten. Het is 's morgens vroeg, het begint om 8 uur maar we krijgen wel ontbijt, donuts. Ik heb voor het zekerste thuis lekkere boterhammekes gegeten. Tim, Stef en Dieter heb ik naar een gebuur gebracht en zo zit ik dan tussen de vrouwen te luisteren naar iemand die nog in een indianenkamp gewoond heeft.
Tijdens de vasten komen ze alle zaterdagen samen met een ontbijt en een gastspreker.
Na een jaar kunnen we al een beetje een evaluatie maken.
We hebben totaal nog geen spijt van onze beslissing. Dit is een echte boerengemeenschap. Het is voor ons nu een hele onzekere toekomst maar we komen er wel uit.
Maar wat ik het meeste mis zijn de feestjes vanuit Belgie waar je kan uitgaan tot in de vroege uurtjes en waar er muziek, drank en goed eten is. Met de rest kan ik hier allemaal wel leven. Toen we vorig jaar naar hier kwamen waren we er zeker van dat we in de zomer gingen beginnen met een koestal te bouwen samen met Vrebahoff (Van Bakel). Maar ook vrebahoff zit nu in financiele moeilijkheden en dan is er de bankcrisis en de historisch lage melkprijs. Dat alles samen brengt ons naar onze huidige situatie.
We hebben ondertussen geprobeerd om met kalveren te beginnen, dat is niet gelukt omdat we ook hier voor geen financiering krijgen en nu zijn we dus bezig aan een boerderijj met 300 koeien. Dat is dus nog afwachten.
Al een geluk dat vorig jaar de mais heel goed was van prijs en van opbrengst.
Ik heb al verteld tegen Koen dat we nu aan onze 7 magere jaren bezig zijn. En dat we de 7 vette jaren gehad hebben. We zijn toch in "the biblebelt" dus ik moet toch een beetje doen alsof ik er iets van ken.
we zijn een jaar geleden verhuisd
Zaterdag 21 februari tot en met vrijdag 27 februari
We moeten naar de begrafenis van Myron zijn moeder, ze is 92 jaar. De kindjes brengen we naar Karen, die zijn gelukkig nu kunnen ze een hele tijd naar tv kijken. We hebben nog steeds geen tv maar ze mogen elke dag een dvd'ke bekijken op de computer.
Bij het binnenkomen van de kerk (first church of christ) is het ook het lijk begroeten maar wat wel een groot verschil is, de kist is half open en het hoofd van het lijk word een beetje omhoog gezet. Zodat je eigenlijk alleen het hoofd kan zien. Dat is een beetje verschieten als je dat voor de eerste keer ziet. De mensen worden ook al na een dag of drie begraven. Als wij binnenkomen staat de kist nog in een plaatsje buiten de kerk maar wel in hetzelfde gebouw.
Bij de openingsceremonie wordt de kist dan binnengedragen, nog altijd met de kist open zodat we nog steeds het hoofd zien. En de hele dienst blijft dat open staan.
We kunnen niet laten om er telkens naar te kijken.
Bij Karen is Loren de keuken volledig aan het vernieuwen. Koen helpt de rest van de namiddag met de keuken en ik en Karen houden het gezellig ondertussen met een glaasje wijn en we babbelen heel veel. Ik nog altijd niet in goed engels.
Deze week hebben we afspraken met vier verschillende banken over ons projekt met 300 koeien.
We geven de moed dus bijlang niet op.
Koen gaat ook zijn theoretisch examen doen voor de auto. Voor 10 dollar en hij is er van de eerste keer door. En volgende week mag hij zijn praktisch gaan doen.
Er is ook nog de leadershipclass.
Ondertussen is het ook op school "Mardigrass" ,vastenavond. En ze organiseren een feesje op school. Ik had gehoopt dat zal eens goeie carnaval zijn. Maar nogmaals feesten kennen ze hier echt niet. Het is gewoon samenkomen per klas met flauwe limonade en slechte koeken en op hun stoeleke blijven zitten.
Omdat we hier een jaar zijn heeft Karen ons uitgenodigd naar een Belgisch restaurantje in Indianapolis. We mochten op voorhand niet weten waar we naartoe gingen dus het was spannend. Voor de kindjes hadden we een nieuwe babysit gevonden. Dus dat was weer een beetje wennen. Hier een avondje uit dat begint om 6 uur. Dus we moesten klaar zijn om halfvijf.
Maar toen ik het restaurant "Brugge Brasserie" zag moet ik eerlijk bekennen begon ik toch wel heel emotioneel te worden. Vooral omdat we hier nu zijn. En we hebben nu zo een onzekere toekomst, en we weten echt niet waar we volgend jaar gaan staan. En dat allemaal door de bankcrisis. De banken die geen leningen geven voor nieuwe projekten.
In het restaurant waren er verschillende belgische bieren, er was niemand die frans of vlaams sprak en er waren mosselen en friet en stoofvlees te verkrijgen. Ik heb mosselen met friet en mayonnaisse besteld en Koen het stoofvlees. Karen en Loren hebben op veilig gespeeld en die hebben een steak besteld.
Door de drank en de atmosfeer is het er nog heel gezellig geworden en wij hebben veel gelachen.
We moeten naar de begrafenis van Myron zijn moeder, ze is 92 jaar. De kindjes brengen we naar Karen, die zijn gelukkig nu kunnen ze een hele tijd naar tv kijken. We hebben nog steeds geen tv maar ze mogen elke dag een dvd'ke bekijken op de computer.
Bij het binnenkomen van de kerk (first church of christ) is het ook het lijk begroeten maar wat wel een groot verschil is, de kist is half open en het hoofd van het lijk word een beetje omhoog gezet. Zodat je eigenlijk alleen het hoofd kan zien. Dat is een beetje verschieten als je dat voor de eerste keer ziet. De mensen worden ook al na een dag of drie begraven. Als wij binnenkomen staat de kist nog in een plaatsje buiten de kerk maar wel in hetzelfde gebouw.
Bij de openingsceremonie wordt de kist dan binnengedragen, nog altijd met de kist open zodat we nog steeds het hoofd zien. En de hele dienst blijft dat open staan.
We kunnen niet laten om er telkens naar te kijken.
Bij Karen is Loren de keuken volledig aan het vernieuwen. Koen helpt de rest van de namiddag met de keuken en ik en Karen houden het gezellig ondertussen met een glaasje wijn en we babbelen heel veel. Ik nog altijd niet in goed engels.
Deze week hebben we afspraken met vier verschillende banken over ons projekt met 300 koeien.
We geven de moed dus bijlang niet op.
Koen gaat ook zijn theoretisch examen doen voor de auto. Voor 10 dollar en hij is er van de eerste keer door. En volgende week mag hij zijn praktisch gaan doen.
Er is ook nog de leadershipclass.
Ondertussen is het ook op school "Mardigrass" ,vastenavond. En ze organiseren een feesje op school. Ik had gehoopt dat zal eens goeie carnaval zijn. Maar nogmaals feesten kennen ze hier echt niet. Het is gewoon samenkomen per klas met flauwe limonade en slechte koeken en op hun stoeleke blijven zitten.
Omdat we hier een jaar zijn heeft Karen ons uitgenodigd naar een Belgisch restaurantje in Indianapolis. We mochten op voorhand niet weten waar we naartoe gingen dus het was spannend. Voor de kindjes hadden we een nieuwe babysit gevonden. Dus dat was weer een beetje wennen. Hier een avondje uit dat begint om 6 uur. Dus we moesten klaar zijn om halfvijf.
Maar toen ik het restaurant "Brugge Brasserie" zag moet ik eerlijk bekennen begon ik toch wel heel emotioneel te worden. Vooral omdat we hier nu zijn. En we hebben nu zo een onzekere toekomst, en we weten echt niet waar we volgend jaar gaan staan. En dat allemaal door de bankcrisis. De banken die geen leningen geven voor nieuwe projekten.
In het restaurant waren er verschillende belgische bieren, er was niemand die frans of vlaams sprak en er waren mosselen en friet en stoofvlees te verkrijgen. Ik heb mosselen met friet en mayonnaisse besteld en Koen het stoofvlees. Karen en Loren hebben op veilig gespeeld en die hebben een steak besteld.
Door de drank en de atmosfeer is het er nog heel gezellig geworden en wij hebben veel gelachen.
valentijn
Zaterdag 14 februari tot en met vrijdag 20 februari
Op valentijndag vertrekt Koen heel vroeg met George Mears (een biologische buurboer) naar een landbouwsalon in Kentucky. Dat is toch weer een paar uren rijden. En de deuren gaan open om 8 uur. Die boer had wel uitdrukkelijk gevraagd of ik dat zeker niet erg vond. Want het is valentijn. Hij vroeg of Koen niet bij moest zijn. Ik heb maar gezegd dat het bij ons alle dagen valentijn is. En het is nog waar ook.
Ik en de kindjes kunnen naar een bijeenkomst over moeders van kindjes die in de preschool zitten. Die vereniging noemt MOPS. Het is in een kerk maar iedereen mag er naartoe komen.
De kindjes kunnen samen spelen. En bij de moeders komt er iemand spreken over tijd vrij maken voor jezelf naar het gezin.
Ik vind vooral de pauzes en de nababbel leutig. Dat vond ik in Belgie ook altijd het leutigste op vergaderingen.
Maar er is ook eten en drank voorzien. En de kindjes hebben weeral onmiddellijk vriendjes.
Koen komt laat in de avond thuis. En zondagmorgen is er een ontbijt in de katholieke kerk. Als ontbijt is er worst en hamburgers en veel eieren en gegratineerde aardappelen. Maar ze weten niet echt niet waarom Indiana nummer 1 staat wat betreft obesitas of is het nummer 2. Ik kom de zwaarlijvigen hier wel genoeg tegen.
Dit soort feestjes zijn vooral plezant voor de kindjes, ze beginnen al veel kindjes te kennen van school en er is altijd wel veel volk. Het is altijd gratis, maar je moet wel een donatie geven.
Voor de rest een normale week. Tim gaat naar school drie dagen, Stef gaat twee namiddagen en Dieter gaat alleen in de voormiddag een paar uurkes naar een preschool. Ook Tim en Stef gaan daar naartoe.
Het is al heel lang geleden dat we herten gezien hebben. En soms hebben we tegenwoordig onze moeilijke momenten. Van wat gaat er nu eigenlijk gebeuren. We hebben nu al verschillende banken aangesproken maar ze zeggen niet ja of nee. We moeten zelfs naar een paar banken al teruggaan. En dat geeft ons telkens hoop. Maar telkens krijgen we het antwoord "we zullen het bekijken".
Koen heeft nog eens cursus over leadership in de county en Dave Fourgay komt nog eens met ons overlopen over ons businessplan. Hij zit in de raad van bestuur van een bank. Maar hij zegt ons dat het tegenwoordig zo moeilijk is om een nieuw projekt op te starten.
Op valentijndag vertrekt Koen heel vroeg met George Mears (een biologische buurboer) naar een landbouwsalon in Kentucky. Dat is toch weer een paar uren rijden. En de deuren gaan open om 8 uur. Die boer had wel uitdrukkelijk gevraagd of ik dat zeker niet erg vond. Want het is valentijn. Hij vroeg of Koen niet bij moest zijn. Ik heb maar gezegd dat het bij ons alle dagen valentijn is. En het is nog waar ook.
Ik en de kindjes kunnen naar een bijeenkomst over moeders van kindjes die in de preschool zitten. Die vereniging noemt MOPS. Het is in een kerk maar iedereen mag er naartoe komen.
De kindjes kunnen samen spelen. En bij de moeders komt er iemand spreken over tijd vrij maken voor jezelf naar het gezin.
Ik vind vooral de pauzes en de nababbel leutig. Dat vond ik in Belgie ook altijd het leutigste op vergaderingen.
Maar er is ook eten en drank voorzien. En de kindjes hebben weeral onmiddellijk vriendjes.
Koen komt laat in de avond thuis. En zondagmorgen is er een ontbijt in de katholieke kerk. Als ontbijt is er worst en hamburgers en veel eieren en gegratineerde aardappelen. Maar ze weten niet echt niet waarom Indiana nummer 1 staat wat betreft obesitas of is het nummer 2. Ik kom de zwaarlijvigen hier wel genoeg tegen.
Dit soort feestjes zijn vooral plezant voor de kindjes, ze beginnen al veel kindjes te kennen van school en er is altijd wel veel volk. Het is altijd gratis, maar je moet wel een donatie geven.
Voor de rest een normale week. Tim gaat naar school drie dagen, Stef gaat twee namiddagen en Dieter gaat alleen in de voormiddag een paar uurkes naar een preschool. Ook Tim en Stef gaan daar naartoe.
Het is al heel lang geleden dat we herten gezien hebben. En soms hebben we tegenwoordig onze moeilijke momenten. Van wat gaat er nu eigenlijk gebeuren. We hebben nu al verschillende banken aangesproken maar ze zeggen niet ja of nee. We moeten zelfs naar een paar banken al teruggaan. En dat geeft ons telkens hoop. Maar telkens krijgen we het antwoord "we zullen het bekijken".
Koen heeft nog eens cursus over leadership in de county en Dave Fourgay komt nog eens met ons overlopen over ons businessplan. Hij zit in de raad van bestuur van een bank. Maar hij zegt ons dat het tegenwoordig zo moeilijk is om een nieuw projekt op te starten.
woensdag 9 september 2009
druk weekske
Zaterdag 7 februari tot vrijdag 13 februari
Karen heeft mij gevraagd om haar een beetje te helpen. Er komen vier kinderen van haar nicht bij haar slapen en ze moet een beetje afwisseling hebben. Dat vinden ons kindjes zalig want ze kennen elkaar van school. Ik heb maar voorgesteld dat ze hier mogen slapen en dat ik wel spaghetti zal maken.
Maar we beginnen onze zaterdag met naar de bioscoop te gaan en naar "pink panther" te gaan kijken. Ik dacht dat dat een te moeilijke film was voor mijn kindjes maar ze lagen plat van het lachen. Ze lachten wel tesamen met de andere kinderen. Maar ze hebben genoten en dat is het belangrijkste.
Bij ons thuisgekomen hebben ze eerst de matrassen geinstalleerd allen in een kamer. En dan zijn ze gaan rondcrossen met de quad in het bos. Koen had tussendoor de achterdeur gemaakt want die was afgebroken.
Na een hele goeie spaghetti (de amerikaantjes hadden nog nooit wortels gezien in spaghetti), ze vonden het heel lekker zijn ze naar boven getrokken. Een paar uurtjes later en heel veel kabaal en gelach zijn ze uiteindelijk in slaap gevallen en dan kon Karen en Loren gerust naar huis vertrekken nadat die de nodige jenever verobbert hadden.
's Morgens zijn we met zijn allen naar de katholieke kerk geweest en vervolgens gaan eten in Camden. Omdat het Koen zijn verjaardag is,heeft Karen vandaag een taart gekocht (eentje van spiderman, de kindjes hadden die blijkbaar gekozen). Die taart hebben we ook uitgedeeld aan de rest van het volk in het restaurantje in Camden. het was gezellig.
Na het eten zijn we met twee auto's vertrokken naar het bedrijf van "Seven Hills" om eens naar de koeien te kijken. Want moderne kinderen hebben nog nooit geen koe gezien. En daar hebben ze gespeeld en geravot. Bedankt familie Sevenhuyzen.
Maandag zijn de kindjes heel moe maar ze kunnen gelukkig goed uitslapen. Koen gaat naar de cooperatie om informatie voor de meststoffen en naar het fsa kantoor voor de subsidies.
Erick en Gerrit komen Koen nog een gelukkige verjaardag wensen. Dus daarom wordt het ook laat.
Er zijn een paar banken die bellen om verdere informatie te vragen dus daar moeten we wat aan werken. Er is ook een vergadering die maandelijks doorgaat bij de vereniging van de jonge boeren. Dan wordt er eerst gegeten en ook de kindjes zijn er bij. Op het menu staat er sla met tomaatjes, macaroni met kaassaus uit een pakske, spaghetti met rode saus, van dat bbq vlees op een broodje dat wij absoluut niet lekker vinden en druiven. En die doen alles samen op een bord, een plastieken natuurlijk. En als drinken is er limonade die niet sprankelend, ijsthee of water met heel veel ijs. tim eet niet veel. Hij kan het niet gewoon worden dat amerikaans eten. Ik ook nog altijd niet.
Er zijn verschillende kindjes dus wordt er veel gespeeld. Na het eten dat rechtstaand gebeurt gaan de mannen naar de computer want er is een conferentie en daar worden de prijzen en de markt besproken van de mais en de soyabonen.
Voor de kindjes is het veel te laat. Het is 10 uur dat we naar huis gaan. Dus ik besluit ze maar niet naar de high school te laten gaan. In de namiddag moeten ze zeker naar de katholieke school want dat kost te veel.
Er is weer een meeting voor de leadership. En de kindjes gaan naar de zwemles en ondertussen doe ik "workouts" in de YMCA. Hier in Indiana ben je ofwel zwaarlijvig of wel doe je heel hevig aan sport. Ik ben van nature al zwaarlijvig dus moet ik dringend beginnen sporten of ik geraak niet meer vooruit. En het is wel leutig zowat fitnessen.
Koen heeft nog een afspraak met een bank in Kokomo. Wel vermoeiend die afspraken, het is meestal een uurke rijden en ge moet uzelf verkopen dus ge moet u een beetje opkleden. Denken we toch.
Het is een hele week al heel slecht weer. Heel veel regenen. Precies gelijk in Belgie. Het is valentijnweek. En de kindjes moeten voor elke kindje in hun klas een kaartje meebrengen waarop staat "jij bent mijn valentine, dat wordt gegeven aan jongens en aan meisjes" Ook de juffrouw geven een kaartje. Dus einde van de week komen ze met heel veel kaartjes thuis en hebben ze voor een klas een schoendoos moeten versieren met allerlei stickers om daar hun kaartjes in te steken. En ze zijn er fier op, op hun kaartjes. Bijna een schoendoos vol.
Dat is hier heel kommercieel. Iedereen wenst u ook een happy valentine en dan vragen ze wat je als koppel gaat doen.
Ik zeg maar dat het bij ons nog alle dagen valentijn is. Want niets doen dat snappen ze niet goed.
Vrijdagavond is er de rolschaatsavond die vorige week is uitgesteld wegens het slechte weer. En er is heel volk en ik verschiet ervan dat de kindjes dat al zo goed kunnen. Er komt een klein meisje naar mij en ze weet mij te vertellen dat ze in "love" is op mijn zoontjes. Ik zo fier als een gieter natuurlijk. Maar op het eind van de avond was het al gedaan.
En dan
Karen heeft mij gevraagd om haar een beetje te helpen. Er komen vier kinderen van haar nicht bij haar slapen en ze moet een beetje afwisseling hebben. Dat vinden ons kindjes zalig want ze kennen elkaar van school. Ik heb maar voorgesteld dat ze hier mogen slapen en dat ik wel spaghetti zal maken.
Maar we beginnen onze zaterdag met naar de bioscoop te gaan en naar "pink panther" te gaan kijken. Ik dacht dat dat een te moeilijke film was voor mijn kindjes maar ze lagen plat van het lachen. Ze lachten wel tesamen met de andere kinderen. Maar ze hebben genoten en dat is het belangrijkste.
Bij ons thuisgekomen hebben ze eerst de matrassen geinstalleerd allen in een kamer. En dan zijn ze gaan rondcrossen met de quad in het bos. Koen had tussendoor de achterdeur gemaakt want die was afgebroken.
Na een hele goeie spaghetti (de amerikaantjes hadden nog nooit wortels gezien in spaghetti), ze vonden het heel lekker zijn ze naar boven getrokken. Een paar uurtjes later en heel veel kabaal en gelach zijn ze uiteindelijk in slaap gevallen en dan kon Karen en Loren gerust naar huis vertrekken nadat die de nodige jenever verobbert hadden.
's Morgens zijn we met zijn allen naar de katholieke kerk geweest en vervolgens gaan eten in Camden. Omdat het Koen zijn verjaardag is,heeft Karen vandaag een taart gekocht (eentje van spiderman, de kindjes hadden die blijkbaar gekozen). Die taart hebben we ook uitgedeeld aan de rest van het volk in het restaurantje in Camden. het was gezellig.
Na het eten zijn we met twee auto's vertrokken naar het bedrijf van "Seven Hills" om eens naar de koeien te kijken. Want moderne kinderen hebben nog nooit geen koe gezien. En daar hebben ze gespeeld en geravot. Bedankt familie Sevenhuyzen.
Maandag zijn de kindjes heel moe maar ze kunnen gelukkig goed uitslapen. Koen gaat naar de cooperatie om informatie voor de meststoffen en naar het fsa kantoor voor de subsidies.
Erick en Gerrit komen Koen nog een gelukkige verjaardag wensen. Dus daarom wordt het ook laat.
Er zijn een paar banken die bellen om verdere informatie te vragen dus daar moeten we wat aan werken. Er is ook een vergadering die maandelijks doorgaat bij de vereniging van de jonge boeren. Dan wordt er eerst gegeten en ook de kindjes zijn er bij. Op het menu staat er sla met tomaatjes, macaroni met kaassaus uit een pakske, spaghetti met rode saus, van dat bbq vlees op een broodje dat wij absoluut niet lekker vinden en druiven. En die doen alles samen op een bord, een plastieken natuurlijk. En als drinken is er limonade die niet sprankelend, ijsthee of water met heel veel ijs. tim eet niet veel. Hij kan het niet gewoon worden dat amerikaans eten. Ik ook nog altijd niet.
Er zijn verschillende kindjes dus wordt er veel gespeeld. Na het eten dat rechtstaand gebeurt gaan de mannen naar de computer want er is een conferentie en daar worden de prijzen en de markt besproken van de mais en de soyabonen.
Voor de kindjes is het veel te laat. Het is 10 uur dat we naar huis gaan. Dus ik besluit ze maar niet naar de high school te laten gaan. In de namiddag moeten ze zeker naar de katholieke school want dat kost te veel.
Er is weer een meeting voor de leadership. En de kindjes gaan naar de zwemles en ondertussen doe ik "workouts" in de YMCA. Hier in Indiana ben je ofwel zwaarlijvig of wel doe je heel hevig aan sport. Ik ben van nature al zwaarlijvig dus moet ik dringend beginnen sporten of ik geraak niet meer vooruit. En het is wel leutig zowat fitnessen.
Koen heeft nog een afspraak met een bank in Kokomo. Wel vermoeiend die afspraken, het is meestal een uurke rijden en ge moet uzelf verkopen dus ge moet u een beetje opkleden. Denken we toch.
Het is een hele week al heel slecht weer. Heel veel regenen. Precies gelijk in Belgie. Het is valentijnweek. En de kindjes moeten voor elke kindje in hun klas een kaartje meebrengen waarop staat "jij bent mijn valentine, dat wordt gegeven aan jongens en aan meisjes" Ook de juffrouw geven een kaartje. Dus einde van de week komen ze met heel veel kaartjes thuis en hebben ze voor een klas een schoendoos moeten versieren met allerlei stickers om daar hun kaartjes in te steken. En ze zijn er fier op, op hun kaartjes. Bijna een schoendoos vol.
Dat is hier heel kommercieel. Iedereen wenst u ook een happy valentine en dan vragen ze wat je als koppel gaat doen.
Ik zeg maar dat het bij ons nog alle dagen valentijn is. Want niets doen dat snappen ze niet goed.
Vrijdagavond is er de rolschaatsavond die vorige week is uitgesteld wegens het slechte weer. En er is heel volk en ik verschiet ervan dat de kindjes dat al zo goed kunnen. Er komt een klein meisje naar mij en ze weet mij te vertellen dat ze in "love" is op mijn zoontjes. Ik zo fier als een gieter natuurlijk. Maar op het eind van de avond was het al gedaan.
En dan
dinsdag 8 september 2009
mais kopen en banken bezoeken
Zaterdag 31 januari tot vrijdag 6 februari
Het is tijd om mais te komen. We hebben al eens prijzen gehad van "blue ribbon" maar Koen heeft ook een afspraak met de dealer van "pioneer". En op het eerste zicht is dat een hele goeie deal.
In de kerk van Clymers willen ze om volk te lokken een ontbijt geven voordat de mis begint. En ik vind het een heel goed initiatief. Het is er heel gezellig en na het ontbijt moeten we een kleine bijdrage geven. Na de mis gaan we weer eten in Camden en daar klagen de uitbaters dat ze te weinig mensen over de vloer hebben. Zo is het overal wel iets. In de namiddag komt de familie Pasmans op bezoek. En zoals het hoort bij echte nederlanders gaat dat gepaard met een bakkie koffie en een stukje gebak.
Deze week hebben we afspraken met zes verschillende banken. Voor ons projekt van 300 koeien. Het eerste gesprek is altijd dat we geen credithistorie hebben, dat we vreemdelingen zijn maar dat ze het zeker verder zullen bekijken want ze zien er wel iets in. Dus dat is afwachten. Vrijdag heb ik met Jeanette en Heidi afgesproken om naar een "huis en tuin beurs" geweest in Indianapolis. Het is de hoofdstad van Indiana. En het is een hele saaie beurs maar dat kan ook aan mij liggen. Ik was blij dat we nadien naar de mall gingen. Niet dat dat mijn ding is maar er is altijd wel iets te zien. We hebben er echt ons dagske van gemaakt. En we hebben goed gegeten.
Koen had weer een dag les over het "leadership" En het ging over armoede. Dat er alle jaren veel armoede bij komt in Carroll County en dat dat natuurlijk heel slecht is voor de ekonomie.
Als ik zo door Logansport rij had ik al verschillende keren een bord van reflexologie gezien. En dat is iets wat ik heel graag laat doen. Dus eindelijk had ik dan toch een afspraak gemaakt en heeft ze mij een hele goeie behandeling gegeven. Mijn voeten hebben er een hele dag van getinteld en ze waren ontzettend moe. Die bloeddoorstroming door mijn benen dat is mijn zwakke plek. Maar het deed zoveel deugd dat ik nog maar een afspraak gemaakt heb.
De kindjes gaan heel graag naar school en ook naar de zwemles.
De koop van onze mais word ook afgesloten bij "pioneer" en we moeten maar in december betalen. Dat is hier blijkbaar wel gebruikelijk maar toch. Dat is bijna een jaar dat die kunnen wachten op hun geld. En we mogen zelfs eerst oogsten en dan maar betalen.
Op veel vlakken zijn ze hier echt gemakkellijk.
Het is tijd om mais te komen. We hebben al eens prijzen gehad van "blue ribbon" maar Koen heeft ook een afspraak met de dealer van "pioneer". En op het eerste zicht is dat een hele goeie deal.
In de kerk van Clymers willen ze om volk te lokken een ontbijt geven voordat de mis begint. En ik vind het een heel goed initiatief. Het is er heel gezellig en na het ontbijt moeten we een kleine bijdrage geven. Na de mis gaan we weer eten in Camden en daar klagen de uitbaters dat ze te weinig mensen over de vloer hebben. Zo is het overal wel iets. In de namiddag komt de familie Pasmans op bezoek. En zoals het hoort bij echte nederlanders gaat dat gepaard met een bakkie koffie en een stukje gebak.
Deze week hebben we afspraken met zes verschillende banken. Voor ons projekt van 300 koeien. Het eerste gesprek is altijd dat we geen credithistorie hebben, dat we vreemdelingen zijn maar dat ze het zeker verder zullen bekijken want ze zien er wel iets in. Dus dat is afwachten. Vrijdag heb ik met Jeanette en Heidi afgesproken om naar een "huis en tuin beurs" geweest in Indianapolis. Het is de hoofdstad van Indiana. En het is een hele saaie beurs maar dat kan ook aan mij liggen. Ik was blij dat we nadien naar de mall gingen. Niet dat dat mijn ding is maar er is altijd wel iets te zien. We hebben er echt ons dagske van gemaakt. En we hebben goed gegeten.
Koen had weer een dag les over het "leadership" En het ging over armoede. Dat er alle jaren veel armoede bij komt in Carroll County en dat dat natuurlijk heel slecht is voor de ekonomie.
Als ik zo door Logansport rij had ik al verschillende keren een bord van reflexologie gezien. En dat is iets wat ik heel graag laat doen. Dus eindelijk had ik dan toch een afspraak gemaakt en heeft ze mij een hele goeie behandeling gegeven. Mijn voeten hebben er een hele dag van getinteld en ze waren ontzettend moe. Die bloeddoorstroming door mijn benen dat is mijn zwakke plek. Maar het deed zoveel deugd dat ik nog maar een afspraak gemaakt heb.
De kindjes gaan heel graag naar school en ook naar de zwemles.
De koop van onze mais word ook afgesloten bij "pioneer" en we moeten maar in december betalen. Dat is hier blijkbaar wel gebruikelijk maar toch. Dat is bijna een jaar dat die kunnen wachten op hun geld. En we mogen zelfs eerst oogsten en dan maar betalen.
Op veel vlakken zijn ze hier echt gemakkellijk.
maandag 20 juli 2009
hevige sneeuwstormen
Zaterdag 24 januari tot vrijdag 30 januari
Het weekend begint met het slechte nieuws van Dendermonde. En het is spijtig genoen wereldnieuws.
Als het weekend begint ben ik echt doodziek. Maar ik denk nog altijd dat het wel beter zal gaan. Normaal gingen we dit weekend naar Indianapolis op weekend met "Indiana farmers bureau", de plaatselijke boerenbond. Het is een weekend met verschillende workshops en ook aan de kinderen is er gedacht. Dus vertrekt Koen en de kindjes maar alleen, samen met nog andere landbouwers vanuit de gebuurt. Ze blijven twee nachten weg. En ik ga heel de tijd in bed liggen.
Dit zijn voor mij de langste dagen uit mijn korte leven. Overdag slaap ik een hele dag en 's nachts geraak ik niet in slaap. En als ze dan eindelijk thuis komen geraken de kindjes niet uitgebabbeld dat het zo leutig was en dat ze in een hotel geslapen hebben. Maar alles werd betaald door "de boerenbond".
Na nog een vermoeiend nachtje moet ik echt naar de dokter gaan. Ik weet zelf de uitslag al maar ik heb dringend antibiotica nodig. Het is inderdaad een keelontsteking. Ook bij de dokter stellen ze mij vragen van in Dendermonde, het is de eerste keer dat ik mij schaam dat ik belg ben. Na verslag uit te brengen aan het thuisfront hoor ik dat vake ook heel ziek is. Maar de familie had het al voorspeld, vake ziek dan is Els ook ziek en omgekeerd. Zelfs als we zo ver wonen.
Koen gaat met Loren naar een vergadering over windenergie. En Theresa Hurst (mama van 8 kinderen) komt Tim halen om naar school te brengen en brengt mij een hele kom lekkere kippensoep.
De school is ook nog eens een dag afgelast door hevige sneeuwstormen. Maar het is wel stralend weer. Ze roepen wel op de radio en op de weerradio af dat we best niet met de auto rijden. Maar omdat het zo mooi weer is gaan we ons allemaal goed aankleden en gaan we met de quad en met de sleeen die we in rural king gekocht hebben naar de familie Hurst om daar te gaan sleen samen met de andere kinderen en ook hun sleeen achter de quad te hangen. Het zijn uiteindelijk vier sleeen met tesamen zeven kinderen op, de drie kleinste zijn in huis aan het spelen. En het gaat hard. Iedereen is aan het genieten.
Koen heeft ondertussen nog een paar afspraken met banken en ook nog met een andere verzekering. Tot hier toe zijn de banken onder de indruk van ons businessplan maar kunnen nog niets beslissen. Ze werken eraan.
Vrijdagavond is er van de katholieke school een samenkomst in het gebouw van de indoorskating want iedereen, ouders, leerlingen, leerkrachten en ander personeel wordt getrakteerd op een gezellig avondje rolschaatsen. Maar door het slechte weer is het afgelast. En dat wordt afgeroepen via de radio maar dat wisten we niet dus we staan er helemaal alleen. Maar we besluiten toch maar efkens te rolschaatsen. We zijn er nu toch. En het is een goeie leerschool. Maar wel heel hallucinant, met vijf mensen rolschaatsen in zulke grote ruimte.
Het weekend begint met het slechte nieuws van Dendermonde. En het is spijtig genoen wereldnieuws.
Als het weekend begint ben ik echt doodziek. Maar ik denk nog altijd dat het wel beter zal gaan. Normaal gingen we dit weekend naar Indianapolis op weekend met "Indiana farmers bureau", de plaatselijke boerenbond. Het is een weekend met verschillende workshops en ook aan de kinderen is er gedacht. Dus vertrekt Koen en de kindjes maar alleen, samen met nog andere landbouwers vanuit de gebuurt. Ze blijven twee nachten weg. En ik ga heel de tijd in bed liggen.
Dit zijn voor mij de langste dagen uit mijn korte leven. Overdag slaap ik een hele dag en 's nachts geraak ik niet in slaap. En als ze dan eindelijk thuis komen geraken de kindjes niet uitgebabbeld dat het zo leutig was en dat ze in een hotel geslapen hebben. Maar alles werd betaald door "de boerenbond".
Na nog een vermoeiend nachtje moet ik echt naar de dokter gaan. Ik weet zelf de uitslag al maar ik heb dringend antibiotica nodig. Het is inderdaad een keelontsteking. Ook bij de dokter stellen ze mij vragen van in Dendermonde, het is de eerste keer dat ik mij schaam dat ik belg ben. Na verslag uit te brengen aan het thuisfront hoor ik dat vake ook heel ziek is. Maar de familie had het al voorspeld, vake ziek dan is Els ook ziek en omgekeerd. Zelfs als we zo ver wonen.
Koen gaat met Loren naar een vergadering over windenergie. En Theresa Hurst (mama van 8 kinderen) komt Tim halen om naar school te brengen en brengt mij een hele kom lekkere kippensoep.
De school is ook nog eens een dag afgelast door hevige sneeuwstormen. Maar het is wel stralend weer. Ze roepen wel op de radio en op de weerradio af dat we best niet met de auto rijden. Maar omdat het zo mooi weer is gaan we ons allemaal goed aankleden en gaan we met de quad en met de sleeen die we in rural king gekocht hebben naar de familie Hurst om daar te gaan sleen samen met de andere kinderen en ook hun sleeen achter de quad te hangen. Het zijn uiteindelijk vier sleeen met tesamen zeven kinderen op, de drie kleinste zijn in huis aan het spelen. En het gaat hard. Iedereen is aan het genieten.
Koen heeft ondertussen nog een paar afspraken met banken en ook nog met een andere verzekering. Tot hier toe zijn de banken onder de indruk van ons businessplan maar kunnen nog niets beslissen. Ze werken eraan.
Vrijdagavond is er van de katholieke school een samenkomst in het gebouw van de indoorskating want iedereen, ouders, leerlingen, leerkrachten en ander personeel wordt getrakteerd op een gezellig avondje rolschaatsen. Maar door het slechte weer is het afgelast. En dat wordt afgeroepen via de radio maar dat wisten we niet dus we staan er helemaal alleen. Maar we besluiten toch maar efkens te rolschaatsen. We zijn er nu toch. En het is een goeie leerschool. Maar wel heel hallucinant, met vijf mensen rolschaatsen in zulke grote ruimte.
echte winter en verder werken met de bank
Zaterdag 17 januari tot vrijdag 23 januari
Het is vandaag een van de koudste dagen maar ook een van de winderigste dagen. En de melkveeconsulent die we vorige week ontvangen hebben nodigt ons uit om samen naar een melkveebedrijf te gaan kijken in het noorden van Indiana, in La Porte. We droppen de kindjes bij karen en Loren gaat met ons mee kijken. Bij het melkveebedrijf aangekomen moeten we ons zeer goed induffelen, met handschoenen, dubbele kousen en een paar mutsen en een hele goeie frak.
De wind waait werkelijk door alles doorheen. Het zijn uiteindelijk twee stallen die we gaan bezoeken. Beide stallen lopen de koeien buiten en wonder boven wonder hebben de koeien totaal geen last van de koude maar ze moeten wel achter de wind staan. Het plan dat we getekend hebben voor de 300 koeien bevalt ons nu nog beter. Na een goed klapke en een bezoekske in de pizza hut pikken we de kindjes op in een indoorskating in Logansport omdat Stef en zijn broertjes daar naar een verjaardagsfeestje mogen.
En er is niet zoveel volk en we besluiten ook maar de skates aan te trekken. En samen met Karen, Lindy (dochter van Karen) en de kindjes en Koen racen we over de baan. Eerst nog heel onwennig maar dan kan er niets ons nog stoppen. Want het is al heel lang geleden dat we nog eens gerolschaatsd hebben.
Koen gaat twee dagen met Arendsen meehelpen op de boerderij waar hij nu werkt. Dat is een boerderij van 700 koeien. Koen wilde het vooral meemaken in de bittere kou. Maar het valt heel goed mee. Ze hebben onderweg wel een platte band gehad met de truck.
Myron komt nog eens proberen om mais te verkopen maar we hebben besloten om niet van hem te kopen. Navraag op het landbouwsalon doet ons besluiten dat hij echt wel heel duur is. Hij is er niet gelukkig om.
Obama is officieel benoemd tot president. En weer hoor ik veel verschillende kommentaren. Ik denk er het mijne over.
Koen is uitgenodigd voor een cursus over "leadership". Dat is een cursus gegeven door de county omdat er een verarming bezig is en daarom willen ze met alle middelen er alles aan doen. Op de cursus zijn er mensen van de bank, tandartsen, dokters, akkerbouwers, makelaars, enz.
De cursus gaat in totaal 10 woensdagen duren en de cursus duurt een hele dag.
We hebben drie afspraken met verzekeringen voor de mais. Dat zijn verzekeringsmaatschappijen die alleen maar leven op de crob (mais en bonen). Maar omdat we nog nieuwe boeren zijn en nog niets van krediet hebben is de verzekering heeeeeel duur voor ons. Daarom moeten we daar ook eens over gaan rekenen of we dat kunnen doen. Maar dat is bij alle verzekeringen natuurlijk.
De school is terug van start gegaan en ook de zwemlessen. Tijdens de zwemlessen moeten de ouders in het gebouw blijven en nu heb ik het gevonden. Nu doe ik "work outs", niet dat het al iets opbrengt maar het is de gedachte die telt.
Op het einde van de week begin ik mij heel slecht te voelen maar we hebben afgesproken met iemand van "dairy master" (dat is een merk van een melkmachien) om naar bedrijven te gaan kijken in Wisconsin. We hebben in totaal vier verschillende bedrijven gezien en heel veel sneeuw. Wisconsin is heel wat noordelijker dus duidelijk veel meer winters. En al een geluk dat we Karen weer hebben om onze kinderen weer te droppen.
Heel boeiend de bedrijfsbezoeken maar doordat ik alsmaar zieker en zieker ben heb ik meer dan de helft van de tijd in de auto doorgebracht. Rillend van de kou en hevige keel- en hoofdpijn. Bedrijven bezoeken is echt wel plezant als ik niet zo ziek zou zijn.
Het is vandaag een van de koudste dagen maar ook een van de winderigste dagen. En de melkveeconsulent die we vorige week ontvangen hebben nodigt ons uit om samen naar een melkveebedrijf te gaan kijken in het noorden van Indiana, in La Porte. We droppen de kindjes bij karen en Loren gaat met ons mee kijken. Bij het melkveebedrijf aangekomen moeten we ons zeer goed induffelen, met handschoenen, dubbele kousen en een paar mutsen en een hele goeie frak.
De wind waait werkelijk door alles doorheen. Het zijn uiteindelijk twee stallen die we gaan bezoeken. Beide stallen lopen de koeien buiten en wonder boven wonder hebben de koeien totaal geen last van de koude maar ze moeten wel achter de wind staan. Het plan dat we getekend hebben voor de 300 koeien bevalt ons nu nog beter. Na een goed klapke en een bezoekske in de pizza hut pikken we de kindjes op in een indoorskating in Logansport omdat Stef en zijn broertjes daar naar een verjaardagsfeestje mogen.
En er is niet zoveel volk en we besluiten ook maar de skates aan te trekken. En samen met Karen, Lindy (dochter van Karen) en de kindjes en Koen racen we over de baan. Eerst nog heel onwennig maar dan kan er niets ons nog stoppen. Want het is al heel lang geleden dat we nog eens gerolschaatsd hebben.
Koen gaat twee dagen met Arendsen meehelpen op de boerderij waar hij nu werkt. Dat is een boerderij van 700 koeien. Koen wilde het vooral meemaken in de bittere kou. Maar het valt heel goed mee. Ze hebben onderweg wel een platte band gehad met de truck.
Myron komt nog eens proberen om mais te verkopen maar we hebben besloten om niet van hem te kopen. Navraag op het landbouwsalon doet ons besluiten dat hij echt wel heel duur is. Hij is er niet gelukkig om.
Obama is officieel benoemd tot president. En weer hoor ik veel verschillende kommentaren. Ik denk er het mijne over.
Koen is uitgenodigd voor een cursus over "leadership". Dat is een cursus gegeven door de county omdat er een verarming bezig is en daarom willen ze met alle middelen er alles aan doen. Op de cursus zijn er mensen van de bank, tandartsen, dokters, akkerbouwers, makelaars, enz.
De cursus gaat in totaal 10 woensdagen duren en de cursus duurt een hele dag.
We hebben drie afspraken met verzekeringen voor de mais. Dat zijn verzekeringsmaatschappijen die alleen maar leven op de crob (mais en bonen). Maar omdat we nog nieuwe boeren zijn en nog niets van krediet hebben is de verzekering heeeeeel duur voor ons. Daarom moeten we daar ook eens over gaan rekenen of we dat kunnen doen. Maar dat is bij alle verzekeringen natuurlijk.
De school is terug van start gegaan en ook de zwemlessen. Tijdens de zwemlessen moeten de ouders in het gebouw blijven en nu heb ik het gevonden. Nu doe ik "work outs", niet dat het al iets opbrengt maar het is de gedachte die telt.
Op het einde van de week begin ik mij heel slecht te voelen maar we hebben afgesproken met iemand van "dairy master" (dat is een merk van een melkmachien) om naar bedrijven te gaan kijken in Wisconsin. We hebben in totaal vier verschillende bedrijven gezien en heel veel sneeuw. Wisconsin is heel wat noordelijker dus duidelijk veel meer winters. En al een geluk dat we Karen weer hebben om onze kinderen weer te droppen.
Heel boeiend de bedrijfsbezoeken maar doordat ik alsmaar zieker en zieker ben heb ik meer dan de helft van de tijd in de auto doorgebracht. Rillend van de kou en hevige keel- en hoofdpijn. Bedrijven bezoeken is echt wel plezant als ik niet zo ziek zou zijn.
Een hele week koud in Camden
Zaterdag 10 januari tot vrijdag 16 januari
We hebben nog veel werk aan de winkel. We blijven bezig met het verbeteren van ons businessplan voor de 300 koeien en vanmiddag komt er een consulent die gespecialiseerd is in de melkveehouderij. Ook hij is onder de indruk van ons businessplan en vertelt ons dat het zeker haalbaar is. Maar hij vertelt er onmiddellijk bij dat het hele moeilijke tijden zijn bij de bank. Omdat die op het ogenblik niet zo gemakkellijk leningen meer geven. En ook weet hij te zeggen dat het niet de beste tijd is om iets te beginnen. Om dat het nog maar het begin is van de slechte melkprijs.
Maar we laten ons daardoor niet uit ons lood slaan en we hopen er het beste van te maken. Ondertussen is ook eindelijk mijn computer terug gemaakt. En hoop ik dat ik eindelijk terug aan mijn blog kan schrijven.
We hebben deze week afspraken met nog een andere bank en we hebben van die bank van vorige week niets meer gehoord. Dus daar moeten we zeker naar terugbellen. Ook is hier deze week het landbouwsalon gestart in Fort Wayne. Koen gaat er eens naartoe met George Mears en ook eens met Erick Pasmans en omdat het een hele week geen school is door het slechte weer (koude en sneeuw). Gaan we ook eens met hele het gezinneke naar het landbouwsalon. Een landbouwsalon is voor mij en Koen toch altijd iets speciaals omdat het daar voor ons allemaal begonnen is. Direkt hebben we allebei romantische gedachten. De kindjes vinden het natuurlijk heel leutig. Op en af op die grote machines en het grote voordeel is dat alles nog open is. Ze kunnen dus naar hartelust spelen en imitatie rijden met de grote, groene en blauwe traktors. Meer van kleur zien we bijna niet. Hier en daar een beetje rood maar dat is het.
Myron Sinck komt ook eens op een ochtend langs om zaaizaad te verkopen van "purple ribbon". Hij is er de plaatselijke dealer van. Maar we beslissen nog niets want op het eerste gezicht vraagt hij toch wel heel veel. Dus maken we maar direkt een afspraak met een andere dealer van een ander merk.
Ook de zwemlessen van deze week zijn afgelast door het slechte weer. Maar door een slechte kommunikatie wisten we dat niet en zijn we toch naar de YMCA gereden en hebben we maar veel gespeeld in de binnenspeeltuin. En blijkbaar waren er nog veel andere gezinnen die kommunikatieproblemen hadden zodat er nog veel kinderen waren. En zo werd het echt nog gezellig. Kindjes met kindjes en mama's met mama's.
Het wordt ook elke dag nog kouder en kouder. Het is op het einde van de week -22 fahrenheit. Dat is heel koud.
We hebben nog veel werk aan de winkel. We blijven bezig met het verbeteren van ons businessplan voor de 300 koeien en vanmiddag komt er een consulent die gespecialiseerd is in de melkveehouderij. Ook hij is onder de indruk van ons businessplan en vertelt ons dat het zeker haalbaar is. Maar hij vertelt er onmiddellijk bij dat het hele moeilijke tijden zijn bij de bank. Omdat die op het ogenblik niet zo gemakkellijk leningen meer geven. En ook weet hij te zeggen dat het niet de beste tijd is om iets te beginnen. Om dat het nog maar het begin is van de slechte melkprijs.
Maar we laten ons daardoor niet uit ons lood slaan en we hopen er het beste van te maken. Ondertussen is ook eindelijk mijn computer terug gemaakt. En hoop ik dat ik eindelijk terug aan mijn blog kan schrijven.
We hebben deze week afspraken met nog een andere bank en we hebben van die bank van vorige week niets meer gehoord. Dus daar moeten we zeker naar terugbellen. Ook is hier deze week het landbouwsalon gestart in Fort Wayne. Koen gaat er eens naartoe met George Mears en ook eens met Erick Pasmans en omdat het een hele week geen school is door het slechte weer (koude en sneeuw). Gaan we ook eens met hele het gezinneke naar het landbouwsalon. Een landbouwsalon is voor mij en Koen toch altijd iets speciaals omdat het daar voor ons allemaal begonnen is. Direkt hebben we allebei romantische gedachten. De kindjes vinden het natuurlijk heel leutig. Op en af op die grote machines en het grote voordeel is dat alles nog open is. Ze kunnen dus naar hartelust spelen en imitatie rijden met de grote, groene en blauwe traktors. Meer van kleur zien we bijna niet. Hier en daar een beetje rood maar dat is het.
Myron Sinck komt ook eens op een ochtend langs om zaaizaad te verkopen van "purple ribbon". Hij is er de plaatselijke dealer van. Maar we beslissen nog niets want op het eerste gezicht vraagt hij toch wel heel veel. Dus maken we maar direkt een afspraak met een andere dealer van een ander merk.
Ook de zwemlessen van deze week zijn afgelast door het slechte weer. Maar door een slechte kommunikatie wisten we dat niet en zijn we toch naar de YMCA gereden en hebben we maar veel gespeeld in de binnenspeeltuin. En blijkbaar waren er nog veel andere gezinnen die kommunikatieproblemen hadden zodat er nog veel kinderen waren. En zo werd het echt nog gezellig. Kindjes met kindjes en mama's met mama's.
Het wordt ook elke dag nog kouder en kouder. Het is op het einde van de week -22 fahrenheit. Dat is heel koud.
zondag 5 april 2009
verschrikkellijk koud
Vrijdag 9 januari
Ze hadden het al voorspeld op de radio maar dat het zo koud kon zijn dat konden wij ons in de verte niet voorstellen. Het is KOUD. Het is -15 fahrenheit, dat is ongeveer -20 celcius. Maar er is ook nog een verschrikkellijke wind bij maar wel een zonneke. Dus van achter het glas is het een stralend weerke.
Eigenlijk geen weer om buiten te komen, maar de boeren hier uit de streek hebben ons geleerd dat het nu ideaal weer is om het graan dat zit opgeslagen "in te vriezen".
Dan moeten we de ventilators andersom draaien dat de lucht uit de silo gezogen wordt. Voordien wordt de lucht in de silo geblazen. Gelukkig had koen de ventilators gisteren al omgedraaid want dat zou vandaag toch moeilijk geweest zijn.
Nu moeten we gewoon de ventilators gaan aanzetten en die moeten een paar dagen blijven draaien. Tot ze terug spreken van regenweer. En zo kan de mais ingevroren blijven tot de zomer vertellen ze ons hier toch.
Ik moet nog elke dag naar het internet kijken of het wel school is en met dit koude weer is het natuurlijk geen school. Op zulke momenten denk ik soms wel "we zouden beter een tv kopen". Maar dat gaan we niet doen. Ze moeten maar spelen. En een keer per dag mogen ze een dvd kijken op de computer. Maar nog niet op de mijne want die is nog altijd kapot.
Ze hadden het al voorspeld op de radio maar dat het zo koud kon zijn dat konden wij ons in de verte niet voorstellen. Het is KOUD. Het is -15 fahrenheit, dat is ongeveer -20 celcius. Maar er is ook nog een verschrikkellijke wind bij maar wel een zonneke. Dus van achter het glas is het een stralend weerke.
Eigenlijk geen weer om buiten te komen, maar de boeren hier uit de streek hebben ons geleerd dat het nu ideaal weer is om het graan dat zit opgeslagen "in te vriezen".
Dan moeten we de ventilators andersom draaien dat de lucht uit de silo gezogen wordt. Voordien wordt de lucht in de silo geblazen. Gelukkig had koen de ventilators gisteren al omgedraaid want dat zou vandaag toch moeilijk geweest zijn.
Nu moeten we gewoon de ventilators gaan aanzetten en die moeten een paar dagen blijven draaien. Tot ze terug spreken van regenweer. En zo kan de mais ingevroren blijven tot de zomer vertellen ze ons hier toch.
Ik moet nog elke dag naar het internet kijken of het wel school is en met dit koude weer is het natuurlijk geen school. Op zulke momenten denk ik soms wel "we zouden beter een tv kopen". Maar dat gaan we niet doen. Ze moeten maar spelen. En een keer per dag mogen ze een dvd kijken op de computer. Maar nog niet op de mijne want die is nog altijd kapot.
zondag 29 maart 2009
Naar een bank
Donderdag 8 januari
Ik breng de kindjes naar school maar Karen gaat ze halen en dan Stef verder brengen naar school omdat ik en Koen een afspraak hebben met een bank. Het is een bank waar we vorig jaar eigenlijk zonder enig probleem een lening voor het huis gekregen hebben en ook een lening voor de mais gekregen hebben.
We hebben er wel een goed oog in. Maar om een goeie indruk te maken doen we toch maar onze beste kleren aan. Ze hebben mij altijd geleerd de eerste indruk is bijna alles.
De afspraak is om 11 uur en we moeten er een uur voor rijden.
We worden ontvangen door de direkteur en door iemand die gespecialiseerd is in "dairy". We doen heel onze uitleg aan de hand van het businessplan. Ze vinden het een prachtig idee, een heel goed uitgewerkt plan en ze gaan het verder bekijken.
Ze beloven ons dat ze zeker volgende week terug gaan bellen.
We hebben er meer dan twee uur binnen gezeten. Heel vermoeiend. En dit omdat we het niet gewoon zijn, omdat we ons zelf moeten verkopen en omdat het een bang afwachten is wat ze gaan zeggen.
Maar we denken, ze hebben al geluisterd dus het zal wel goed zijn. Nadat we van de bank komen gaan we ons tweetjes nog iets eten in applebees. En we genieten ervan zo ons tweetjes. Als we uiteindelijjk bij Karen komen om de kindjes op te halen zitten die voor tv (we hadden niet anders verwacht), staat er een grote pak chips voor hen en weten ze ons te vertellen dat ze al ijsjes gegeten hebben en dat ze gaan eten zijn in de mcdonnalds. Het is een heus feest voor Tim, Stef en Dieter.
En dan gaan we naar huis met veel hoop voor de toekomst.
Ik breng de kindjes naar school maar Karen gaat ze halen en dan Stef verder brengen naar school omdat ik en Koen een afspraak hebben met een bank. Het is een bank waar we vorig jaar eigenlijk zonder enig probleem een lening voor het huis gekregen hebben en ook een lening voor de mais gekregen hebben.
We hebben er wel een goed oog in. Maar om een goeie indruk te maken doen we toch maar onze beste kleren aan. Ze hebben mij altijd geleerd de eerste indruk is bijna alles.
De afspraak is om 11 uur en we moeten er een uur voor rijden.
We worden ontvangen door de direkteur en door iemand die gespecialiseerd is in "dairy". We doen heel onze uitleg aan de hand van het businessplan. Ze vinden het een prachtig idee, een heel goed uitgewerkt plan en ze gaan het verder bekijken.
Ze beloven ons dat ze zeker volgende week terug gaan bellen.
We hebben er meer dan twee uur binnen gezeten. Heel vermoeiend. En dit omdat we het niet gewoon zijn, omdat we ons zelf moeten verkopen en omdat het een bang afwachten is wat ze gaan zeggen.
Maar we denken, ze hebben al geluisterd dus het zal wel goed zijn. Nadat we van de bank komen gaan we ons tweetjes nog iets eten in applebees. En we genieten ervan zo ons tweetjes. Als we uiteindelijjk bij Karen komen om de kindjes op te halen zitten die voor tv (we hadden niet anders verwacht), staat er een grote pak chips voor hen en weten ze ons te vertellen dat ze al ijsjes gegeten hebben en dat ze gaan eten zijn in de mcdonnalds. Het is een heus feest voor Tim, Stef en Dieter.
En dan gaan we naar huis met veel hoop voor de toekomst.
Mom's day
Woensdag 5 januari
Nadat ik de kindjes naar school heb gebracht is Koen aan het bellen met een bank. Hij is de meeste gegevens al aan het doorgeven en ze vinden het heel interessant.
Tim moet naar school en ik mag het laatste uur komen omdat het Mom's day is. Dat wil zeggen. Elke week leren ze in de preschool een andere letter en deze week is het de letter m. Dus alle mama's mogen muffins komen eten en de kindjes hebben een monkey voor ons gemaakt. Gewoon een monkey dat ze moeten inkleuren.
De kindjes zitten dan elk aan hun tafelke. Ik vind dat zo triestig. In Belgie in de kleuterscholen lopen die kleuters rond en is dat ook heel gedisciplineerd. Maar hier moeten die dus blijven zitten voor een redelijk lange tijd. Ik moet ineens denken dat mijn kinderen nog veel onder hun voeten zullen krijgen. Zo lang stil zitten.
Nadat ik de kindjes naar school heb gebracht is Koen aan het bellen met een bank. Hij is de meeste gegevens al aan het doorgeven en ze vinden het heel interessant.
Tim moet naar school en ik mag het laatste uur komen omdat het Mom's day is. Dat wil zeggen. Elke week leren ze in de preschool een andere letter en deze week is het de letter m. Dus alle mama's mogen muffins komen eten en de kindjes hebben een monkey voor ons gemaakt. Gewoon een monkey dat ze moeten inkleuren.
De kindjes zitten dan elk aan hun tafelke. Ik vind dat zo triestig. In Belgie in de kleuterscholen lopen die kleuters rond en is dat ook heel gedisciplineerd. Maar hier moeten die dus blijven zitten voor een redelijk lange tijd. Ik moet ineens denken dat mijn kinderen nog veel onder hun voeten zullen krijgen. Zo lang stil zitten.
driekoningen
Dinsdag 6 januari
Ze moeten voor zeven uur uit hun bed om zeker om acht uur op school te zijn. De kleuterschool in de highschool. Het is er ene chaos. Juffrouwen en kindjes lopen dooreen. Ik heb niet echt het gevoel dat ze daar iets leren. Maar voor hun taal is het zo belangrijk. Ze verstaan alle drie al heel goed engels en Tim kan al redelijk zijn plan trekken in het engels. Stef en Dieter kunnen zich ook wel verstaanbaar maken maar die doen dat met zoveel gebaren en tekens. Dat zelfs vreemde mensen die zouden verstaan.
Als ik ze afgezet heb op school ga ik naar de winkel want ik heb niets meer in mijn kasten staan.
En ik ben hier echt een uitzondering, ik kook elke dag en dat zijn ze hier niet gewend. Ze gaan gaan eten of laten iets komen of warmen iets op in de microgolfoven.
Om 10.30 ga ik ze terug van school halen en om halftwaalf breng ik Stef naar school. We hebben ondertussen wel gegeten.
In de namiddag komt Peter van der vegt nog eens het laatste nieuws bespreken. En terwijl die daar nog zit moet ik en de kindjes vertrekken naar de zwemles.
Als we terugkomen van de zwemles pikken we Koen op en gaan naar de familie Pasmans, dat is een nederlands koppel die hier ook in de county woont en die zijn vandaag 12.5 jaar getrouwd. En blijkbaar vieren ze dat heel hard in Nederland. Ook de familie Arendsen is er.
We kunnen niet te lang blijven want de kindjes zijn uitgeput en morgenvroeg moeten ze weer naar school.
Ze moeten voor zeven uur uit hun bed om zeker om acht uur op school te zijn. De kleuterschool in de highschool. Het is er ene chaos. Juffrouwen en kindjes lopen dooreen. Ik heb niet echt het gevoel dat ze daar iets leren. Maar voor hun taal is het zo belangrijk. Ze verstaan alle drie al heel goed engels en Tim kan al redelijk zijn plan trekken in het engels. Stef en Dieter kunnen zich ook wel verstaanbaar maken maar die doen dat met zoveel gebaren en tekens. Dat zelfs vreemde mensen die zouden verstaan.
Als ik ze afgezet heb op school ga ik naar de winkel want ik heb niets meer in mijn kasten staan.
En ik ben hier echt een uitzondering, ik kook elke dag en dat zijn ze hier niet gewend. Ze gaan gaan eten of laten iets komen of warmen iets op in de microgolfoven.
Om 10.30 ga ik ze terug van school halen en om halftwaalf breng ik Stef naar school. We hebben ondertussen wel gegeten.
In de namiddag komt Peter van der vegt nog eens het laatste nieuws bespreken. En terwijl die daar nog zit moet ik en de kindjes vertrekken naar de zwemles.
Als we terugkomen van de zwemles pikken we Koen op en gaan naar de familie Pasmans, dat is een nederlands koppel die hier ook in de county woont en die zijn vandaag 12.5 jaar getrouwd. En blijkbaar vieren ze dat heel hard in Nederland. Ook de familie Arendsen is er.
We kunnen niet te lang blijven want de kindjes zijn uitgeput en morgenvroeg moeten ze weer naar school.
Tim terug naar school
Maandag 5 januari
De kindjes beginnen terug een beetje op hun ritme te komen, maar goed ook. Zodat we terug aan ons dagelijks ritme kunnen beginnen.
We gaan terug eten om 11 uur want ik moet Tim moet naar school om 11.45. Hij verheugt er hem al op. Zelfs 2 urenhalf naar school is beter dan niets.
Nadat we Tim van school gaan halen zijn gaan we met Tim, Stef en Dieter naar het klein schoolke in de bibliotheek. Waar ze kunnen letters leren en een beetje kleuren en waar er iemand een verhaaltje voorleest.
Koen heeft ondertussen nog eens naar de bank gebeld waar we al geweest waren en een andere bank gebeld voor een afspraak te maken.
De kindjes beginnen terug een beetje op hun ritme te komen, maar goed ook. Zodat we terug aan ons dagelijks ritme kunnen beginnen.
We gaan terug eten om 11 uur want ik moet Tim moet naar school om 11.45. Hij verheugt er hem al op. Zelfs 2 urenhalf naar school is beter dan niets.
Nadat we Tim van school gaan halen zijn gaan we met Tim, Stef en Dieter naar het klein schoolke in de bibliotheek. Waar ze kunnen letters leren en een beetje kleuren en waar er iemand een verhaaltje voorleest.
Koen heeft ondertussen nog eens naar de bank gebeld waar we al geweest waren en een andere bank gebeld voor een afspraak te maken.
de zondagen zijn ook terug begonnen
Zondag 4 januari
Om 9.30 gaan we naar de kerk. En na de mis gaan we naar Camden gaan eten. We behoren nu toch ook tot de vaste klanten van dat restaurantje. En ze weten al dat we graag frieten eten met mayonnaise (hier kennen ze dat niet). En als vlees nemen we nu eens een goeie hamburger. Maar dan moeten we wel altijd het broodje erbij nemen. En natuurlijk geen groenten.
Terwijl de kindjes hun dutje doen bekijken wij nog eens volledig het plan voor de 300 koeien. En zoeken telefoonnummers op van banken die we morgen kunnen bellen.
Mijn computer is ook nog altijd kapot daar moet ik morgen ook zeker om gaan.
In de late namiddag gaan we naar onze buren om onze sleutel van het huis op te halen. De Strassers, zij hebben de post altijd uitgehaald en naar ons water gekeken bij die lage vriestemperaturen.
Het is de koudste winter sinds jaren. Er zijn al temperaturen geweest tot -22 fahrenheit dat is -25 celcius. En dat is heel koud en zeker dat hier nog zo een wind is. Vandaag is het rond 0 fahrenheit dat is -18 celcius. Dat is ook koud. Elke dag is het hier ander weer.
Bij de Strasser ligt de dochter op de zetel want ze is heel moe, ze is uitgeweest tot halftwaalf. Dat is toch telkens weer een schok voor mij. Halftwaalf dan heeft de vlaamse jeugd nog heel veel uren voor de boeg en dat is het hele weekend. Ik en Koen kijken eens naar elkaar en ieder van ons denkt aan zijn eigen uitgaanstijd en er komt spontaan een grijns op onze gezichten.
Voor de kindjes halen ze wat speelgoed boven en die kunnen ook naar de tv kijken.
En wij babbelen over de winter en over de koude en over Belgie.
We zitten er een hele tijd maar we krijgen geen drinken aangeboden. Dat is nog zo verschillend van de vlamingen. In Vlaanderen moet je nog maar aan de deur staan en je krijgt al een pintje.
Maar ja we weten het en we babbelen graag dus onze avond geraakt goed gevuld.
Om 9.30 gaan we naar de kerk. En na de mis gaan we naar Camden gaan eten. We behoren nu toch ook tot de vaste klanten van dat restaurantje. En ze weten al dat we graag frieten eten met mayonnaise (hier kennen ze dat niet). En als vlees nemen we nu eens een goeie hamburger. Maar dan moeten we wel altijd het broodje erbij nemen. En natuurlijk geen groenten.
Terwijl de kindjes hun dutje doen bekijken wij nog eens volledig het plan voor de 300 koeien. En zoeken telefoonnummers op van banken die we morgen kunnen bellen.
Mijn computer is ook nog altijd kapot daar moet ik morgen ook zeker om gaan.
In de late namiddag gaan we naar onze buren om onze sleutel van het huis op te halen. De Strassers, zij hebben de post altijd uitgehaald en naar ons water gekeken bij die lage vriestemperaturen.
Het is de koudste winter sinds jaren. Er zijn al temperaturen geweest tot -22 fahrenheit dat is -25 celcius. En dat is heel koud en zeker dat hier nog zo een wind is. Vandaag is het rond 0 fahrenheit dat is -18 celcius. Dat is ook koud. Elke dag is het hier ander weer.
Bij de Strasser ligt de dochter op de zetel want ze is heel moe, ze is uitgeweest tot halftwaalf. Dat is toch telkens weer een schok voor mij. Halftwaalf dan heeft de vlaamse jeugd nog heel veel uren voor de boeg en dat is het hele weekend. Ik en Koen kijken eens naar elkaar en ieder van ons denkt aan zijn eigen uitgaanstijd en er komt spontaan een grijns op onze gezichten.
Voor de kindjes halen ze wat speelgoed boven en die kunnen ook naar de tv kijken.
En wij babbelen over de winter en over de koude en over Belgie.
We zitten er een hele tijd maar we krijgen geen drinken aangeboden. Dat is nog zo verschillend van de vlamingen. In Vlaanderen moet je nog maar aan de deur staan en je krijgt al een pintje.
Maar ja we weten het en we babbelen graag dus onze avond geraakt goed gevuld.
om de whiskey
Zaterdag 3 januari
We staan nog op europees uur en dan zijn we natuurlijk heel vroeg wakker.
Voor mij staat er veel was klaar en het uitpakken van de valiezen. Koen en de kindjes gaan eens een toerke maken met de auto om naar onze akkers te gaan kijken. Niet dat er veel te zien is. Er zijn zelfs geen herten te zien. Ofwel is het te koud voor de herten ofwel hebben de jagers goed hun best gedaan met het schieten van de winter.
Na het eten hebben de kindjes veel deugd van hun dutje (nap), dat uurverschil is heel vermoeiend en zeker voor de kindjes. En als ze dan eindelijk wakker zijn gaan we bij Karen om onze whiskey.
Karen, maar vooral whiskey zijn heel blij dat ze ons zien en daar blijven we een hele avond gezellig nakletsen. Ze halen een pizza zodat we ook eten hebben vanavond en zo voelen we ons weer helemaal amerikaans. Twee tv's die staan te spelen en een pizza uit het vuistje eten en dan als drinken chloorwater.
We staan nog op europees uur en dan zijn we natuurlijk heel vroeg wakker.
Voor mij staat er veel was klaar en het uitpakken van de valiezen. Koen en de kindjes gaan eens een toerke maken met de auto om naar onze akkers te gaan kijken. Niet dat er veel te zien is. Er zijn zelfs geen herten te zien. Ofwel is het te koud voor de herten ofwel hebben de jagers goed hun best gedaan met het schieten van de winter.
Na het eten hebben de kindjes veel deugd van hun dutje (nap), dat uurverschil is heel vermoeiend en zeker voor de kindjes. En als ze dan eindelijk wakker zijn gaan we bij Karen om onze whiskey.
Karen, maar vooral whiskey zijn heel blij dat ze ons zien en daar blijven we een hele avond gezellig nakletsen. Ze halen een pizza zodat we ook eten hebben vanavond en zo voelen we ons weer helemaal amerikaans. Twee tv's die staan te spelen en een pizza uit het vuistje eten en dan als drinken chloorwater.
donderdag 12 maart 2009
Een verrassingsbezoek naar Belgie
Dinsdag 23 december
Vandaag is het zover. Niemand van de familie buiten de drie mensen weten dat we naar Belgie gaan. Vanmorgen zien we nog enkele op de skype en op de msn. En ik wil telkens roepen tot morgen. Maar dat kan dus niet.
Het heeft gesneeuwd en wij zijn echt bang dat onze vlucht vertraging heeft of afgelast is. Gisteren hadden de vliegtuigen meer dan 2 uren vertraging. Maar volgens de computer is alles op tijd.
We vertrekken heel vroeg. Maar door de sneeuw is het weer een helse rit. We doen er 4 uren over om naar de luchthaven te rijden. In de luchthaven zelf is het een en al chaos. Vluchten die te laat zijn. Passagiers die te laat zijn. Vliegtuigen die niet opstijgen, enz. Maar onze vlucht is nog steeds op tijd.
Eindelijk zijn we ingecheckt en dan gaat het heel vlug. We vinden onze plaatsen en de kindjes vallen vlug in slaap en nog geen 8 uren later landen we in Brussel. Waar Nonkel Louis, tante Gisele, nonkel Omer en tante Agnes ons staan opwachten. Bedankt he.
En dan kunnen we niet meer wachten om naar huis te gaan. Nonkel Omer belt naar moeke en vake dat ze zeker thuis moeten zijn. De kindjes hebben kerstmutsen gekregen van tante Agnes en met die mutsen op gaan ze naar de achterdeur terwijl wij van achter de hoek staan te kijken. En dan zien we het ene verbaasde gezicht na het andere. Het is prachtig om te zien. Moeke belt mijn broers en zussen op. En het is een heel blij weerzien. En dan genieten we van een prachtig ontbijt. Vanavond worden we verwacht bij Veronique voor kerstavond en we hebben afgesproken dat wij een uur vroeger komen en dat de kindjes de deur gaan opendoen. Ook hier zien we monden die spontaan openvallen en horen hartelijke kreetjes. De verrassing is geslaagd. Dan is het kerstmis bij ons thuis en de week vliegt voorbij. We genieten van de familiebezoekjes.
We zeggen de nieuwjaarsbrieven nog op en op 2 januari vliegen we terug naar Amerika, onze thuis.
De week vliegt verder voorbij en we hebben genoten van het familiebezoek.
Vandaag is het zover. Niemand van de familie buiten de drie mensen weten dat we naar Belgie gaan. Vanmorgen zien we nog enkele op de skype en op de msn. En ik wil telkens roepen tot morgen. Maar dat kan dus niet.
Het heeft gesneeuwd en wij zijn echt bang dat onze vlucht vertraging heeft of afgelast is. Gisteren hadden de vliegtuigen meer dan 2 uren vertraging. Maar volgens de computer is alles op tijd.
We vertrekken heel vroeg. Maar door de sneeuw is het weer een helse rit. We doen er 4 uren over om naar de luchthaven te rijden. In de luchthaven zelf is het een en al chaos. Vluchten die te laat zijn. Passagiers die te laat zijn. Vliegtuigen die niet opstijgen, enz. Maar onze vlucht is nog steeds op tijd.
Eindelijk zijn we ingecheckt en dan gaat het heel vlug. We vinden onze plaatsen en de kindjes vallen vlug in slaap en nog geen 8 uren later landen we in Brussel. Waar Nonkel Louis, tante Gisele, nonkel Omer en tante Agnes ons staan opwachten. Bedankt he.
En dan kunnen we niet meer wachten om naar huis te gaan. Nonkel Omer belt naar moeke en vake dat ze zeker thuis moeten zijn. De kindjes hebben kerstmutsen gekregen van tante Agnes en met die mutsen op gaan ze naar de achterdeur terwijl wij van achter de hoek staan te kijken. En dan zien we het ene verbaasde gezicht na het andere. Het is prachtig om te zien. Moeke belt mijn broers en zussen op. En het is een heel blij weerzien. En dan genieten we van een prachtig ontbijt. Vanavond worden we verwacht bij Veronique voor kerstavond en we hebben afgesproken dat wij een uur vroeger komen en dat de kindjes de deur gaan opendoen. Ook hier zien we monden die spontaan openvallen en horen hartelijke kreetjes. De verrassing is geslaagd. Dan is het kerstmis bij ons thuis en de week vliegt voorbij. We genieten van de familiebezoekjes.
We zeggen de nieuwjaarsbrieven nog op en op 2 januari vliegen we terug naar Amerika, onze thuis.
De week vliegt verder voorbij en we hebben genoten van het familiebezoek.
inpakken
Maandag 22 december
Vandaag een zeer druk dagske. Wij hebben geboekt om naar Belgie te gaan en buiten tante Gisele en nonkel Omer en Veronique weet het niemand van onze familie. Het wordt een echt verrassingsbezoek. Maar we hebben vervoer nodig van de luchthaven dus we moesten het wel aan iemand laten weten.
Vandaag moeten we dus valiezen inpakken. Koen heeft een afspraak met een bank om ons plan uit te leggen. We hebben hard gewerkt aan het businessplan en het plan dat Koen gemaakt heeft voor de 300 koeien is ook heel prachtig gelukt. Ook moet hij nog eens naar de boekhouder en naar het "courthouse" stadhuis om nog wat inlichtingen in te winnen.
De kindjes mogen van mij niet meer aan de computer komen om met iemand te bellen. Omdat ik bang ben dat zij het zouden zeggen dat ze naar Belgie gaan. Ze zijn heel blij dat ze hun valieske mogen maken. En als het aan hen zelf lag doen ze de meeste rommel eerst mee naar Belgie. Dat ik er dan heel diskreet achter hun rug weer uit moet pakken.
Ik ga ook niet meer aan de computer omdat ik bang ben dat ik mij zal verspreken. Mijn computer is nog altijd in de winkel en dat zal niet voor nieuwjaar gemaakt zijn.
Koen gaat de sleutel nog aan de geburen geven. De buitendeur moet nog eens gemaakt worden. En dan zijn we er klaar voor.
Nog een goed nachtje slapen en dan zien we de familie terug.
Vandaag een zeer druk dagske. Wij hebben geboekt om naar Belgie te gaan en buiten tante Gisele en nonkel Omer en Veronique weet het niemand van onze familie. Het wordt een echt verrassingsbezoek. Maar we hebben vervoer nodig van de luchthaven dus we moesten het wel aan iemand laten weten.
Vandaag moeten we dus valiezen inpakken. Koen heeft een afspraak met een bank om ons plan uit te leggen. We hebben hard gewerkt aan het businessplan en het plan dat Koen gemaakt heeft voor de 300 koeien is ook heel prachtig gelukt. Ook moet hij nog eens naar de boekhouder en naar het "courthouse" stadhuis om nog wat inlichtingen in te winnen.
De kindjes mogen van mij niet meer aan de computer komen om met iemand te bellen. Omdat ik bang ben dat zij het zouden zeggen dat ze naar Belgie gaan. Ze zijn heel blij dat ze hun valieske mogen maken. En als het aan hen zelf lag doen ze de meeste rommel eerst mee naar Belgie. Dat ik er dan heel diskreet achter hun rug weer uit moet pakken.
Ik ga ook niet meer aan de computer omdat ik bang ben dat ik mij zal verspreken. Mijn computer is nog altijd in de winkel en dat zal niet voor nieuwjaar gemaakt zijn.
Koen gaat de sleutel nog aan de geburen geven. De buitendeur moet nog eens gemaakt worden. En dan zijn we er klaar voor.
Nog een goed nachtje slapen en dan zien we de familie terug.
geen water en naar Dave Fougay
Zondag 21 december
Als we wakker worden komen we tot de spijtige vastselling dat er geen water is. Het water is bevrozen. Het is ook niet te verwonderen. Het is -19 fahrenheit. We hebben elk twee keer gekeken om te kijken of het wel juist is. Dat is - 28 g celcius. En ik kan je verzekeren dat is koud. Het water wordt hier naar boven gepompt en dat komt wel binnen in een pomhuisje. Er staat wel een verwarminkske in maar dat hadden we dus te laag gezet. Wie denkt daar nu aan. Gisteren - 5 en vandaag -28. Nog maar eens rondgebeld. En de buren hebben ook al elektriciteit. Maar de enige raad die ze kunnen geven is in het pomphuisje vollen bak verwarmen en alle kranen openzetten. En heel gelukkig hebben we na een half uurke terug water en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest met het zien van lopend water.
Dat is weer een les dat we altijd een kraan moeten laten lopen in de winter. Het weer verandert hier met het uur.
We zijn nog juist op tijd om naar Clymers kerk te gaan. Daar is een kerstprogramma voor de kinderen. En de kinderen spelen ook een toneel. Het kerstverhaal. Na de mis kunnen we in de kelder van de kerk nog deelnemen aan een maaltijd. Witte, groene, zwarte bonen, aardappelen in schil, gekookt vlees en veel nagerechten die er heel lekker uitzien maar die niemand van ons lekker vindt.
Het is nog steeds -19 fahrenheit en we gaan na het eten eens naar Dave Fourgay om te kijken hoe koeien op dit weer reageren. Bij Dave lopen de koeien het hele jaar rond buiten. Maar ze worden morgen allemaal drooggezet. Dus de uiers zijn bijna weg. Ze kalven allemaal af in maart.
Ik blijf gezellig in de warmte zitten maar Koen gaat goed ingeduffeld naar de koeien kijken. En als hij binnen komt zegt hij dat de koeien toch beschutting nodig hebben.
En dan gaan we naar huis want de komende dagen worden drukke dagen.
Als we wakker worden komen we tot de spijtige vastselling dat er geen water is. Het water is bevrozen. Het is ook niet te verwonderen. Het is -19 fahrenheit. We hebben elk twee keer gekeken om te kijken of het wel juist is. Dat is - 28 g celcius. En ik kan je verzekeren dat is koud. Het water wordt hier naar boven gepompt en dat komt wel binnen in een pomhuisje. Er staat wel een verwarminkske in maar dat hadden we dus te laag gezet. Wie denkt daar nu aan. Gisteren - 5 en vandaag -28. Nog maar eens rondgebeld. En de buren hebben ook al elektriciteit. Maar de enige raad die ze kunnen geven is in het pomphuisje vollen bak verwarmen en alle kranen openzetten. En heel gelukkig hebben we na een half uurke terug water en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest met het zien van lopend water.
Dat is weer een les dat we altijd een kraan moeten laten lopen in de winter. Het weer verandert hier met het uur.
We zijn nog juist op tijd om naar Clymers kerk te gaan. Daar is een kerstprogramma voor de kinderen. En de kinderen spelen ook een toneel. Het kerstverhaal. Na de mis kunnen we in de kelder van de kerk nog deelnemen aan een maaltijd. Witte, groene, zwarte bonen, aardappelen in schil, gekookt vlees en veel nagerechten die er heel lekker uitzien maar die niemand van ons lekker vindt.
Het is nog steeds -19 fahrenheit en we gaan na het eten eens naar Dave Fourgay om te kijken hoe koeien op dit weer reageren. Bij Dave lopen de koeien het hele jaar rond buiten. Maar ze worden morgen allemaal drooggezet. Dus de uiers zijn bijna weg. Ze kalven allemaal af in maart.
Ik blijf gezellig in de warmte zitten maar Koen gaat goed ingeduffeld naar de koeien kijken. En als hij binnen komt zegt hij dat de koeien toch beschutting nodig hebben.
En dan gaan we naar huis want de komende dagen worden drukke dagen.
bomen opkuisen
Zaterdag 20 december
Het is raar als we nu buiten gaan kijken. Het is nog steeds aan het vriezen, nu is het -5 gr. Maar het is mooi droog weer en het zonneke schijnt en geen wind. Overal waar we bomen zien, liggen er veel takken afgebroken op de grond en zeker niet alleen kleine takken.
We bellen nog wat rond naar een paar geburen maar de meesten hebben nog steeds geen elektriciteit. Maar die hebben wel een generator. Dus die zijn er wel op voorzien dat ze een paar dagen kunnen overleven. Wij tappen gelukkig van de hoofdleiding.
Het is echt mooi weer en we gaan met de boomzaag, de quad en ons karretje van boom tot boom rijden en onzen hof opkuisen. Zowel voor ons als voor de kindjes doet het deugd om eens goeie handenarbeid te verrichten. De takken worden gezaagd in goeie houtsblokken voor de stoof en die leggen we weg tegen een boom. De familie Hurst (met 8 kinderen) zal er wel weg mee kunnen. De rest voeren we weg met de quad naar de akker om van het voorjaar eens een stekske in te steken.
's avonds bellen we nog eens naar de geburen en nog steeds hebben ze geen stroom. Nog een nacht overleven ze wel maar dan zullen we moeten helpen met water of zo iets.
Het is raar als we nu buiten gaan kijken. Het is nog steeds aan het vriezen, nu is het -5 gr. Maar het is mooi droog weer en het zonneke schijnt en geen wind. Overal waar we bomen zien, liggen er veel takken afgebroken op de grond en zeker niet alleen kleine takken.
We bellen nog wat rond naar een paar geburen maar de meesten hebben nog steeds geen elektriciteit. Maar die hebben wel een generator. Dus die zijn er wel op voorzien dat ze een paar dagen kunnen overleven. Wij tappen gelukkig van de hoofdleiding.
Het is echt mooi weer en we gaan met de boomzaag, de quad en ons karretje van boom tot boom rijden en onzen hof opkuisen. Zowel voor ons als voor de kindjes doet het deugd om eens goeie handenarbeid te verrichten. De takken worden gezaagd in goeie houtsblokken voor de stoof en die leggen we weg tegen een boom. De familie Hurst (met 8 kinderen) zal er wel weg mee kunnen. De rest voeren we weg met de quad naar de akker om van het voorjaar eens een stekske in te steken.
's avonds bellen we nog eens naar de geburen en nog steeds hebben ze geen stroom. Nog een nacht overleven ze wel maar dan zullen we moeten helpen met water of zo iets.
ijsregen
Vrijdag 19 december
We schieten verschrikt wakker want er klopt iets niet. Het is al licht aan het worden en het is halfacht. We hebben geen elektriciteit en geen water. En normaal was het vandaag voor Tim de laatste dag school maar dat gaat dus ook niet door.
Het heeft vanacht ijsgeregend. Dat is heel raar. Dat heb ik nog nooit gezien. Aan de takken van de bomen heeft zich een mooie ijslaag gevormd. Heel veel takken zijn ook gebroken door het zware gewicht. Het is -20 C buiten. En na wat rondgebel komen we te weten dat de elektriciteit is uitgevallen van vanacht 4 uur. Gelukkig heb ik voor mijn drinkwater apart water in bussen van 5 gallons zodat ik toch kan koken. Maar de toiletten mogen niet meer doorgespoeld worden en wassen is ook niet nodig. Want ze zeggen hier dat we voorbereid moeten zijn, dat het soms een paar dagen kan duren. De kindjes mogen ook niet buiten van mij, kwestie dat de deuren dicht blijven. Voor de warmte. De mensen van de elektriciteit rijden rond in de straat en ze moeten op een akker zijn.
Koen rijdt met die mensen rond met onze quad want anders moeten ze heel ver stappen. De mensen zeggen dat het misschien vanavond is opgelost.
Tegen zes uur komt onze gebuur, de strasser met een generator om al eens een beetje water op te pompen zodat we toch efkens water hebben. Om de toiletten door te spoelen en de kindjes vlug een kattenwasje te geven. De generator wordt ook op de waterpompen beneden gezet dat die zeker opgeladen worden. Terwijl de generator zijn werk doet. Zitten we bij kaarslicht aan tafel met voor de gebuur en Koen een stella artoiske en ook nog wat koekjes. Het heeft wel iets. Tim, Stef en Dieter spelen in het kaarslicht met hun legoblokskes en nog een beetje en dan kunnen die gaan slapen.
Geen elektriciteit hebben, dan weet een mens niet meer wat hij moet doen. Wij zijn veel te veel verwend. Maar als we daar zo bij dat kaarslicht aan het keuvelen zijn komt er een auto op de hof gereden om te vragen hoe lang dat we nog zonder elektriciteit gaan zitten.
Het is een vrouw die echt in de miserie zit. Ze heeft tien kinderen, wel van twee mannen en heeft op het ogenblijk geen eten, en het huis is totaal afgekoeld. (ons huis is praktisch niet afgekoeld, het is nog altijd 15 gr in huis). Ik stel haar dan maar voor dat ze gerust bij ons kan slapen vanacht. Maar nu moet ze eerst naar de walmart om eten. Want de kinderen hadden nog geen eten gehad. Ik vertel haar nog dat ze gerust haar kinderen hier kan laten terwijl ze naar de winkel gaat. En dat aanbod neemt ze graag aan. Vier kinderen laat ze achter bij mij. (Wij kennen elkaar totaal niet). De kinderen spelen samen met onze kinderen met de lego en na een uurke is ze terug. Ze neemt de kinderen mee. Ik geef haar nog een brood, koekjes en water mee. Ik verzeker haar nog dat ze hier gerust kan komen slapen. Maar na dit voorval hebben we haar nooit meer gezien of gehoord.
De kindjes liggen juist in bed en dan hebben we gelukkig terug elektriciteit. Ik ben blij dat de kindjes in bed liggen. Ik kan aan mijn afwas beginnen en Koen kijkt de mails na.
Het is een ongelooflijk leerrijke ervaring geweest voor ons. En een van de eerste dingen die we nodig hebben als we ooit een bedrijf hebben is een hele sterke generator.
We schieten verschrikt wakker want er klopt iets niet. Het is al licht aan het worden en het is halfacht. We hebben geen elektriciteit en geen water. En normaal was het vandaag voor Tim de laatste dag school maar dat gaat dus ook niet door.
Het heeft vanacht ijsgeregend. Dat is heel raar. Dat heb ik nog nooit gezien. Aan de takken van de bomen heeft zich een mooie ijslaag gevormd. Heel veel takken zijn ook gebroken door het zware gewicht. Het is -20 C buiten. En na wat rondgebel komen we te weten dat de elektriciteit is uitgevallen van vanacht 4 uur. Gelukkig heb ik voor mijn drinkwater apart water in bussen van 5 gallons zodat ik toch kan koken. Maar de toiletten mogen niet meer doorgespoeld worden en wassen is ook niet nodig. Want ze zeggen hier dat we voorbereid moeten zijn, dat het soms een paar dagen kan duren. De kindjes mogen ook niet buiten van mij, kwestie dat de deuren dicht blijven. Voor de warmte. De mensen van de elektriciteit rijden rond in de straat en ze moeten op een akker zijn.
Koen rijdt met die mensen rond met onze quad want anders moeten ze heel ver stappen. De mensen zeggen dat het misschien vanavond is opgelost.
Tegen zes uur komt onze gebuur, de strasser met een generator om al eens een beetje water op te pompen zodat we toch efkens water hebben. Om de toiletten door te spoelen en de kindjes vlug een kattenwasje te geven. De generator wordt ook op de waterpompen beneden gezet dat die zeker opgeladen worden. Terwijl de generator zijn werk doet. Zitten we bij kaarslicht aan tafel met voor de gebuur en Koen een stella artoiske en ook nog wat koekjes. Het heeft wel iets. Tim, Stef en Dieter spelen in het kaarslicht met hun legoblokskes en nog een beetje en dan kunnen die gaan slapen.
Geen elektriciteit hebben, dan weet een mens niet meer wat hij moet doen. Wij zijn veel te veel verwend. Maar als we daar zo bij dat kaarslicht aan het keuvelen zijn komt er een auto op de hof gereden om te vragen hoe lang dat we nog zonder elektriciteit gaan zitten.
Het is een vrouw die echt in de miserie zit. Ze heeft tien kinderen, wel van twee mannen en heeft op het ogenblijk geen eten, en het huis is totaal afgekoeld. (ons huis is praktisch niet afgekoeld, het is nog altijd 15 gr in huis). Ik stel haar dan maar voor dat ze gerust bij ons kan slapen vanacht. Maar nu moet ze eerst naar de walmart om eten. Want de kinderen hadden nog geen eten gehad. Ik vertel haar nog dat ze gerust haar kinderen hier kan laten terwijl ze naar de winkel gaat. En dat aanbod neemt ze graag aan. Vier kinderen laat ze achter bij mij. (Wij kennen elkaar totaal niet). De kinderen spelen samen met onze kinderen met de lego en na een uurke is ze terug. Ze neemt de kinderen mee. Ik geef haar nog een brood, koekjes en water mee. Ik verzeker haar nog dat ze hier gerust kan komen slapen. Maar na dit voorval hebben we haar nooit meer gezien of gehoord.
De kindjes liggen juist in bed en dan hebben we gelukkig terug elektriciteit. Ik ben blij dat de kindjes in bed liggen. Ik kan aan mijn afwas beginnen en Koen kijkt de mails na.
Het is een ongelooflijk leerrijke ervaring geweest voor ons. En een van de eerste dingen die we nodig hebben als we ooit een bedrijf hebben is een hele sterke generator.
adventsprogramma in school
Donderdag 18 december
Als ik naar de website van school kijk is er melding dat de school 2 uren vertraging heeft door het slechte weer en de koude. Het zijn hier op het ogenblik vriestemperaturen van - 16
Maar ik ben al lang blij dat Stef dan toch naar school kan gaan na de middag. Koen is verder aan het werken aan zijn plan voor 300 koeien. Nu is hij een businessplan aan het samenstellen om naar de banken te gaan.
Op de radio gaat het over de koudste winter in hele lange tijd. En over kerstmis.
Voor Stef is het vandaag de laatste dag school voor de kerstvakantie. En vanavond is er een groot adventsprogramma voor alle leerlingen en iedereen mag komen kijken. Om zes uur zijn we allen aanwezig in de kerk en ook Karen en Loren zijn gekomen. De kerk zit stampvol en al verschillende mensen staan recht.
De leerlingen hebben hun mooiste uniform aan en de preschoolers moeten hun kerkkleren (mooiste kleren) aandoen. Veel kleuterkes hebben zelfs een plastron aan maar Tim en Stef hebben gewoon een hemdje aan. Dat vind ik al meer dan mooi genoeg. Ze mochten wel geen jeans aandoen. Eerst komen de prescholers naar voor. Ze komen onder orgelgeluid van vanachter in de kerk naar voor. Het is wel schoon.
Het zijn vier klaskes. Twee klaskes in de voormiddag en twee klaskes in de namiddag. Tesamen ongeveer 50 kleuterkes. Van voor brengen ze drie liedjes en dan zijn het de grotere kinderen. En als slotlied komen alle leerlingen naar voor en zingen allen tesamen "stille nacht"(wel in het engels natuurlijk). Ik vind het geweldig en ik denk zelfs dat het voor niet gelovigen ook heel schoon is. Stef staat wat te kijken maar Tim die zingt toch uit volle borst mee. En die woorden kent hij wel. Na een daverend applaus en een kort babbelke met nog een paar mensen met meer kunnen we niet babbelen.
Moeten we huiswaarts, het is al veel te laat en ze spreken van heel slecht en koud weer vanacht.
Als ik naar de website van school kijk is er melding dat de school 2 uren vertraging heeft door het slechte weer en de koude. Het zijn hier op het ogenblik vriestemperaturen van - 16
Maar ik ben al lang blij dat Stef dan toch naar school kan gaan na de middag. Koen is verder aan het werken aan zijn plan voor 300 koeien. Nu is hij een businessplan aan het samenstellen om naar de banken te gaan.
Op de radio gaat het over de koudste winter in hele lange tijd. En over kerstmis.
Voor Stef is het vandaag de laatste dag school voor de kerstvakantie. En vanavond is er een groot adventsprogramma voor alle leerlingen en iedereen mag komen kijken. Om zes uur zijn we allen aanwezig in de kerk en ook Karen en Loren zijn gekomen. De kerk zit stampvol en al verschillende mensen staan recht.
De leerlingen hebben hun mooiste uniform aan en de preschoolers moeten hun kerkkleren (mooiste kleren) aandoen. Veel kleuterkes hebben zelfs een plastron aan maar Tim en Stef hebben gewoon een hemdje aan. Dat vind ik al meer dan mooi genoeg. Ze mochten wel geen jeans aandoen. Eerst komen de prescholers naar voor. Ze komen onder orgelgeluid van vanachter in de kerk naar voor. Het is wel schoon.
Het zijn vier klaskes. Twee klaskes in de voormiddag en twee klaskes in de namiddag. Tesamen ongeveer 50 kleuterkes. Van voor brengen ze drie liedjes en dan zijn het de grotere kinderen. En als slotlied komen alle leerlingen naar voor en zingen allen tesamen "stille nacht"(wel in het engels natuurlijk). Ik vind het geweldig en ik denk zelfs dat het voor niet gelovigen ook heel schoon is. Stef staat wat te kijken maar Tim die zingt toch uit volle borst mee. En die woorden kent hij wel. Na een daverend applaus en een kort babbelke met nog een paar mensen met meer kunnen we niet babbelen.
Moeten we huiswaarts, het is al veel te laat en ze spreken van heel slecht en koud weer vanacht.
Koen naar Indianapolis naar een melkveemeeting
Woensdag 17 december
Koen en Dave Fourgay vertrekken heel vroeg om naar een meeting te gaan in Indianapolis over melkveehouderij (dairy). Ik hou mij ondertussen bezig met de kindjes. Tim moet de letters kennen, Stef moet leren tellen en Dieter kan nog altijd niet deftig knippen.
En dat is allemaal niet simpel. Ik weet niet goed hoe ik het ze moet leren. Maar toch ik kan ze bijna een kwartierke bezighouden.
We lopen ook nog eens buiten maar de wind is er weer dus we kunnen weer niet veel buiten gaan doen. Mijn computer breng ik eindelijk binnen in de winkel. Maar ze verwittigen mij al dat waarschijnlijk alle gegevens zullen kwijt zijn. En dat zou een ramp zijn. Ik denk onmiddellijk aan de vele foto's van het eerste jaar in Amerika.
Tim is blij dat hij weer naar school kan. Dat is tenminste afleiding.
Koen komt vrij laat thuis van de meeting. Ze wisten daar te vertellen dat melkprijs historisch laag is en dat er voorlopig nog geen verbetering in zit. Er is dan toch iets van, van die krisis.
Koen en Dave Fourgay vertrekken heel vroeg om naar een meeting te gaan in Indianapolis over melkveehouderij (dairy). Ik hou mij ondertussen bezig met de kindjes. Tim moet de letters kennen, Stef moet leren tellen en Dieter kan nog altijd niet deftig knippen.
En dat is allemaal niet simpel. Ik weet niet goed hoe ik het ze moet leren. Maar toch ik kan ze bijna een kwartierke bezighouden.
We lopen ook nog eens buiten maar de wind is er weer dus we kunnen weer niet veel buiten gaan doen. Mijn computer breng ik eindelijk binnen in de winkel. Maar ze verwittigen mij al dat waarschijnlijk alle gegevens zullen kwijt zijn. En dat zou een ramp zijn. Ik denk onmiddellijk aan de vele foto's van het eerste jaar in Amerika.
Tim is blij dat hij weer naar school kan. Dat is tenminste afleiding.
Koen komt vrij laat thuis van de meeting. Ze wisten daar te vertellen dat melkprijs historisch laag is en dat er voorlopig nog geen verbetering in zit. Er is dan toch iets van, van die krisis.
kindjes maken kerstversiering
Dinsdag 16 december
De kindjes zijn bij karen blijven slapen en daar maken we handig gebruik van om gewoon eens ons tweekes te zijn. En nog eens na te praten over gisteren en over al de rest.
Tegen 10 uur ga ik toch maar naar Karen. Maar de kindjes vinden het verschrikkellijk dat ik nu al kom. Het is nog veel te vroeg. Ze zijn bezig met kerstversiering te maken. Wel heel schoon. Ze doen dit met oude kerstkaartjes en Karen heeft nog heel veel andere knutsel materiaal. En zo amuseren we ons nog tot de middag.
Als er geen school is moet we maar een ander alternatief zoeken.
En verder is het een veel te rustig namiddagske.
We bellen nog eens naar de Raymond om hem een gelukkige verjaardag te wensen.
De kindjes zijn bij karen blijven slapen en daar maken we handig gebruik van om gewoon eens ons tweekes te zijn. En nog eens na te praten over gisteren en over al de rest.
Tegen 10 uur ga ik toch maar naar Karen. Maar de kindjes vinden het verschrikkellijk dat ik nu al kom. Het is nog veel te vroeg. Ze zijn bezig met kerstversiering te maken. Wel heel schoon. Ze doen dit met oude kerstkaartjes en Karen heeft nog heel veel andere knutsel materiaal. En zo amuseren we ons nog tot de middag.
Als er geen school is moet we maar een ander alternatief zoeken.
En verder is het een veel te rustig namiddagske.
We bellen nog eens naar de Raymond om hem een gelukkige verjaardag te wensen.
Naar Van Bakel in Wauseon
Maandag 15 december
Wij hebben vandaag een afspraak met Van Bakel. Hij is de projektontwikkelaar waaraan we een projekt gekocht. Wij hebben in 2006 een projekt gekocht om een boerderij op te starten van 2000 koeien. Als we toen onmiddellijk naar hier hadden kunnen komen waren we nu aan het melken geweest maar dat gaat natuurlijk niet zo vanzelf. We moesten in Belgie eerst alles afhandelen. Maar nu zitten we dus in de miserie door de economische crisis.
De banken hebben geen geld. En zo kan Van Bakel dus ook geen nieuwe projekten financieren. Nu gaan we met een serieus plan naar Van Bakel en dan kunnen we verder zien.
We hebben een afspraak om 3 uur in Wauseon in Ohio. Dat is normaal een 2,5 uren rijden maar het is weer zo een slecht weer dat we heel vroeg zijn vertrokken. We hebben de kinderen bij Karen achtergelaten, die gaat Tim naar school brengen. En daar kunnen ze naar tv kijken, dus die treuren er ook niet om. Zodat wij op ons gemak verder kunnen rijden. Maar het is een vermoeiende rit. Veel sneeuw, ijzel en wind. Eigenlijk niet verantwoord.
Na de vergadering gaan we nog in de mexicaan gaan eten en kunnen we weer nadenken over al hetgeen er gezegd is in de vergadering. Het is na middernacht dat we thuis komen.
En de kindjes zullen dat ook niet erg gevonden hebben want die zullen wel heel lang naar tv mogen kijken hebben.
Wij hebben vandaag een afspraak met Van Bakel. Hij is de projektontwikkelaar waaraan we een projekt gekocht. Wij hebben in 2006 een projekt gekocht om een boerderij op te starten van 2000 koeien. Als we toen onmiddellijk naar hier hadden kunnen komen waren we nu aan het melken geweest maar dat gaat natuurlijk niet zo vanzelf. We moesten in Belgie eerst alles afhandelen. Maar nu zitten we dus in de miserie door de economische crisis.
De banken hebben geen geld. En zo kan Van Bakel dus ook geen nieuwe projekten financieren. Nu gaan we met een serieus plan naar Van Bakel en dan kunnen we verder zien.
We hebben een afspraak om 3 uur in Wauseon in Ohio. Dat is normaal een 2,5 uren rijden maar het is weer zo een slecht weer dat we heel vroeg zijn vertrokken. We hebben de kinderen bij Karen achtergelaten, die gaat Tim naar school brengen. En daar kunnen ze naar tv kijken, dus die treuren er ook niet om. Zodat wij op ons gemak verder kunnen rijden. Maar het is een vermoeiende rit. Veel sneeuw, ijzel en wind. Eigenlijk niet verantwoord.
Na de vergadering gaan we nog in de mexicaan gaan eten en kunnen we weer nadenken over al hetgeen er gezegd is in de vergadering. Het is na middernacht dat we thuis komen.
En de kindjes zullen dat ook niet erg gevonden hebben want die zullen wel heel lang naar tv mogen kijken hebben.
Nog meer sneeuw
Zondag 14 december
Na een leutig avondje en nog meer sneeuw en koude temperaturen hebben we ons klaargemaakt om naar de halftien mis te gaan. Daar zijn wij niet de enigen die te laat komen door het weer. Het is heel gevaarlijk op de weg. Vandaag gaan we weer niet naar Camden eten. het is te gevaarlijk op de weg. We eten thuis goei gestampte petetten en een goe worstje. En in de late namiddag hebben we Karen en Loren en hun kinderen uitgenodigd om de "leftovers" van gisterenavond op te eten.
Het gesprek gaat vooral over het eten en over de trouwfeest van Lindy. Dat is de dochter van Karen. Ze gaat trouwen op 20 juni. Maar het is een feest zonder alcohol en alleen in de namiddag. Ik kan mijn oren bijna niet geloven. Dus ze gaan trouwen om 1 uur en de gasten worden uitgenodigd van 3 tot 6 uur en dan is het feest gedaan.
Ik kan bijna niet wachten voor ik naar de trouwfeest kan gaan. Ambiance verzekerd.
Er worden ook nog veel foto's bekeken en er wordt verteld hoe wij trouwfeesten organiseren. Dat is natuurlijk een beetje anders.
Mijn computer is nog steeds kapot dus ik moet niet meer naar mailkes kijken voor dat ik ga slapen.
Na een leutig avondje en nog meer sneeuw en koude temperaturen hebben we ons klaargemaakt om naar de halftien mis te gaan. Daar zijn wij niet de enigen die te laat komen door het weer. Het is heel gevaarlijk op de weg. Vandaag gaan we weer niet naar Camden eten. het is te gevaarlijk op de weg. We eten thuis goei gestampte petetten en een goe worstje. En in de late namiddag hebben we Karen en Loren en hun kinderen uitgenodigd om de "leftovers" van gisterenavond op te eten.
Het gesprek gaat vooral over het eten en over de trouwfeest van Lindy. Dat is de dochter van Karen. Ze gaat trouwen op 20 juni. Maar het is een feest zonder alcohol en alleen in de namiddag. Ik kan mijn oren bijna niet geloven. Dus ze gaan trouwen om 1 uur en de gasten worden uitgenodigd van 3 tot 6 uur en dan is het feest gedaan.
Ik kan bijna niet wachten voor ik naar de trouwfeest kan gaan. Ambiance verzekerd.
Er worden ook nog veel foto's bekeken en er wordt verteld hoe wij trouwfeesten organiseren. Dat is natuurlijk een beetje anders.
Mijn computer is nog steeds kapot dus ik moet niet meer naar mailkes kijken voor dat ik ga slapen.
Jeanette en Gerrit komen voor een hapje en een drankje
Zaterdag 13 december
Het is weer goed aan het sneeuwen en ze zijn in de buurt al blij dat het misschien een witte kerstdag zal worden. Want dat is blijkbaar al een tijdje geleden. Er wordt hier verteld dat het lang geleden is dat het zo veel gesneeuwd heeft hier.
In Belgie was ik altijd blij met sneeuw dan konden we buiten spelen en sneeuwmannen maken en sleeen. Maar hier kunnen ze niet zo veel buiten. De wind is niet te harden en ook de temperaturen zijn zo laag. Het is hier nu al enkele dagen -8 en zelfs nog kouder.
Maar vandaag is er bijna geen wind en ze spelen heel lang buiten. En wij ook met de quad en met de slee. Tot het uiteindelijk echt niet meer te doen is van de kou. Het is ook gevaarlijk weer voor de kindjes voor hun neusjes en hun oorkes en vingerkes.
Het heeft de kindjes deugd gedaan om zo buiten te spelen.
Ik maak alles klaar met de boodschappen van gisteren om een hapje en een drinkje te geven aan Gerrit en Jeanette.
Ze kunnen vroeg komen want zowel zij als wij hebben tijd genoeg om ze te ontvangen. (Wij hadden het liever anders gezien). Wij genieten van ons eten en er wordt veel gebabbeld over onze toekomst. Vooral gespeculeerd wat we kunnen doen. Gerrit en Jeanette zijn hier ook met Van Bakel gekomen om ook koeien te melken.
Het is weer goed aan het sneeuwen en ze zijn in de buurt al blij dat het misschien een witte kerstdag zal worden. Want dat is blijkbaar al een tijdje geleden. Er wordt hier verteld dat het lang geleden is dat het zo veel gesneeuwd heeft hier.
In Belgie was ik altijd blij met sneeuw dan konden we buiten spelen en sneeuwmannen maken en sleeen. Maar hier kunnen ze niet zo veel buiten. De wind is niet te harden en ook de temperaturen zijn zo laag. Het is hier nu al enkele dagen -8 en zelfs nog kouder.
Maar vandaag is er bijna geen wind en ze spelen heel lang buiten. En wij ook met de quad en met de slee. Tot het uiteindelijk echt niet meer te doen is van de kou. Het is ook gevaarlijk weer voor de kindjes voor hun neusjes en hun oorkes en vingerkes.
Het heeft de kindjes deugd gedaan om zo buiten te spelen.
Ik maak alles klaar met de boodschappen van gisteren om een hapje en een drinkje te geven aan Gerrit en Jeanette.
Ze kunnen vroeg komen want zowel zij als wij hebben tijd genoeg om ze te ontvangen. (Wij hadden het liever anders gezien). Wij genieten van ons eten en er wordt veel gebabbeld over onze toekomst. Vooral gespeculeerd wat we kunnen doen. Gerrit en Jeanette zijn hier ook met Van Bakel gekomen om ook koeien te melken.
laatste schooldag in de high school
Vrijdag 12 december
Om tien voor acht zet ik de kindjes als gewoonlijk weer af. En er zijn heel veel kindjes. In deze school moeten ze niet alle dagen komen. Je moet hier maar betalen per dag. Maar dan nog gaan ze maar 2,5 uren. Het is namelijk vandaag de laatste schooldag. En ze hebben een zangprogramma in een gestoken. En alle sympatisanten zijn welkom om halftien.
Ik ga naar huis doe nog een beetje de afwas en maak dat we straks toch eten hebben en dan vlug met Koen om Karen.
We worden in een zaalke in de high school verwacht. En we kunnen punch krijgen (gifgroen drankje en weer van de "heerlijke" bruine en witte taarten. Wij vinden allemaal een plaatsje alle mama's met de camera in de aanslag. Wij ook, eindelijk eens. En dan komen de kindjes binnen heel mooi. Het zijn er 32 in totaal maar er zijn wel 9 juffrouwen.
En dan zingen ze vijf hele mooie liedjes. En naar Tim moeten we echt luisteren. Hij neemt de leiding in het zingen. Niet dat de woorden helemaal kloppen maar toch. Wij zijn heel aangenaam verrast.
Na de liedjes worden de kindjes een voor een naar voor geroepen. En krijgen ze een denderend applaus. Daar zijn de amerikanen echt wel goed in. Om heel individualistisch te herkennen. Of dat echt goed is dat betwijfel ik wel. Iedereen moet wel in iets de beste zijn. Maar ik ken mij zelf dat kan toch dat je nergens de beste in bent. Ik heb in heel mijn lagere school carrierre nooit geen hoffelijkheids kaart gekregen en dat was ook altijd de beste in schrijven, de beste in rekenen, de beste in dit, de beste in dat alleen voor turnen werd zo een hoffelijkheidskaart spijtig genoeg niet uitgedeeld.
En dan blijven we nog efkens napraten. En dan vlug naar huis de volgende school wacht voor Tim. Ik en Karen voeren Tim naar school en gaan dan zelf verder winkelen. Ik wil eens iets proberen klaar te maken gelijk toastjes en een vlugge hap. Maar ik heb een beetje assistentie nodig wat ik moet kopen en waar ik het kan vinden. We gaan ook nog eens op zoek waar Karel de duvel gevonden heeft. Maar we gaan in drie "liqours stores" binnen maar geen duvel te vinden wel vinden we leffe en stella artois.
Als we thuis komen is Koen aan het kijken of hij mijn computer kan maken. Hij doet al een paar dagen raar en vanmorgen konden we hem niet opstarten. Maar het is geen avance. Het lukt niet. Daar moet mee naar de winkel gegaan worden.
Om tien voor acht zet ik de kindjes als gewoonlijk weer af. En er zijn heel veel kindjes. In deze school moeten ze niet alle dagen komen. Je moet hier maar betalen per dag. Maar dan nog gaan ze maar 2,5 uren. Het is namelijk vandaag de laatste schooldag. En ze hebben een zangprogramma in een gestoken. En alle sympatisanten zijn welkom om halftien.
Ik ga naar huis doe nog een beetje de afwas en maak dat we straks toch eten hebben en dan vlug met Koen om Karen.
We worden in een zaalke in de high school verwacht. En we kunnen punch krijgen (gifgroen drankje en weer van de "heerlijke" bruine en witte taarten. Wij vinden allemaal een plaatsje alle mama's met de camera in de aanslag. Wij ook, eindelijk eens. En dan komen de kindjes binnen heel mooi. Het zijn er 32 in totaal maar er zijn wel 9 juffrouwen.
En dan zingen ze vijf hele mooie liedjes. En naar Tim moeten we echt luisteren. Hij neemt de leiding in het zingen. Niet dat de woorden helemaal kloppen maar toch. Wij zijn heel aangenaam verrast.
Na de liedjes worden de kindjes een voor een naar voor geroepen. En krijgen ze een denderend applaus. Daar zijn de amerikanen echt wel goed in. Om heel individualistisch te herkennen. Of dat echt goed is dat betwijfel ik wel. Iedereen moet wel in iets de beste zijn. Maar ik ken mij zelf dat kan toch dat je nergens de beste in bent. Ik heb in heel mijn lagere school carrierre nooit geen hoffelijkheids kaart gekregen en dat was ook altijd de beste in schrijven, de beste in rekenen, de beste in dit, de beste in dat alleen voor turnen werd zo een hoffelijkheidskaart spijtig genoeg niet uitgedeeld.
En dan blijven we nog efkens napraten. En dan vlug naar huis de volgende school wacht voor Tim. Ik en Karen voeren Tim naar school en gaan dan zelf verder winkelen. Ik wil eens iets proberen klaar te maken gelijk toastjes en een vlugge hap. Maar ik heb een beetje assistentie nodig wat ik moet kopen en waar ik het kan vinden. We gaan ook nog eens op zoek waar Karel de duvel gevonden heeft. Maar we gaan in drie "liqours stores" binnen maar geen duvel te vinden wel vinden we leffe en stella artois.
Als we thuis komen is Koen aan het kijken of hij mijn computer kan maken. Hij doet al een paar dagen raar en vanmorgen konden we hem niet opstarten. Maar het is geen avance. Het lukt niet. Daar moet mee naar de winkel gegaan worden.
heel wisselvallig weer
Donderdag 11 december
Het weer is ontzettend wisselvallig. Heel koud en veel sneeuw. Dan weer vriezen, dan regenenen zo heel de dag door. 's morgens als ik opsta is mijn eerste werk nu kijken naar een website van school om te kijken of er wel school is. Het kan hier soms ook dat het een paar uur vertraging is de school.
In de voormiddag gaan de kindjes naar de high school en in de namiddag gaat Stef naar school. En vandaag is het de laatste zwemles in de Ymca.
Angelique nog een gelukkige verjaardag.
Het weer is ontzettend wisselvallig. Heel koud en veel sneeuw. Dan weer vriezen, dan regenenen zo heel de dag door. 's morgens als ik opsta is mijn eerste werk nu kijken naar een website van school om te kijken of er wel school is. Het kan hier soms ook dat het een paar uur vertraging is de school.
In de voormiddag gaan de kindjes naar de high school en in de namiddag gaat Stef naar school. En vandaag is het de laatste zwemles in de Ymca.
Angelique nog een gelukkige verjaardag.
de "hearing" is weer uitgesteld
Dinsdag 9 december
Onze "hearing" was uitgesteld voor de vierde keer voor in januari. Maar nu is een van de aanklagers en tevens ook een getuige gestorven op thanksgiving. Nu heeft de tegenpartij weer eens uitstel gevraagd. En ze hebben het gekregen. Wij hebben een geluk dat onze zaak verdedigd wordt door de advokaten van Van Bakel. Zodat wij ons daar toch geen zorgen over hoeven maken. De rechtszaak is uitgesteld nu tot in mei, juni of juli. Normaal gezien kan de tegenpartij ons niets meer doen, we zijn met alle zaken heel goed in orde maar het blijft een rechtszaak dus dat weet je maar tot de rechter het vonnis heeft uitgesproken. Het zijn twee mensen die de rechtszaak aangespannen hebben en die hadden problemen met de vorige eigenaar. Dus dat is wel spijtig.
Maar dat is eigenlijk het minste van onze zorgen.
Wij zijn hier nu 10 maanden en we weten nog altijd niet wanneer we gaan bouwen. Koen blijft verder doen aan zijn plan voor 300 koeien.
Onze "hearing" was uitgesteld voor de vierde keer voor in januari. Maar nu is een van de aanklagers en tevens ook een getuige gestorven op thanksgiving. Nu heeft de tegenpartij weer eens uitstel gevraagd. En ze hebben het gekregen. Wij hebben een geluk dat onze zaak verdedigd wordt door de advokaten van Van Bakel. Zodat wij ons daar toch geen zorgen over hoeven maken. De rechtszaak is uitgesteld nu tot in mei, juni of juli. Normaal gezien kan de tegenpartij ons niets meer doen, we zijn met alle zaken heel goed in orde maar het blijft een rechtszaak dus dat weet je maar tot de rechter het vonnis heeft uitgesproken. Het zijn twee mensen die de rechtszaak aangespannen hebben en die hadden problemen met de vorige eigenaar. Dus dat is wel spijtig.
Maar dat is eigenlijk het minste van onze zorgen.
Wij zijn hier nu 10 maanden en we weten nog altijd niet wanneer we gaan bouwen. Koen blijft verder doen aan zijn plan voor 300 koeien.
Koen tekent een stal voor 300 koeien
Maandag 8 december
Koen heeft ondertussen nog meer informatie opgehaald voor een stal van 300 koeien. Maar we hebben een vergunning voor meer dan 2000 koeien. Dus we moeten in ons concept rekening houden met die vergunning. Zo hebben we ook een lagoon nodig. Voor al de opslag van de mest maar ook de opvang van al het water.
Koen heeft verder aan het programma gewerkt om de stal en de lagoon te tekenen.
Ik breng de kindjes naar het klein schoolke in de bibliotheek en daar lezen we verhaaltjes en spelen spelletjes op de computer.
Nadat we gegeten hebben komt er nog een gebuur kennis maken. Hij woont 7 mijl van ons en hij kweekt vleesvee. Hij is een "meatfarmer". Hij heeft zijn zoontje bij. Dat vinden onze jongens natuurlijk de max. Het zoontje is 7 jaar. En de brudor traktors zijn een groot succes. Ze spelen er de rest van de avond mee.
Als die weg zijn en de kindjes in bed liggen gaat Koen met de rekening van het graanopslag naar Marc Justice. Die moeten zeker de rekening hebben voor nieuwjaar. Om de taxen te berekenen. In Belgie duurt dat een paar jaar, hier is dat hetzelfde jaar dat we die taxen moeten betalen. Wel handig.
Koen heeft ondertussen nog meer informatie opgehaald voor een stal van 300 koeien. Maar we hebben een vergunning voor meer dan 2000 koeien. Dus we moeten in ons concept rekening houden met die vergunning. Zo hebben we ook een lagoon nodig. Voor al de opslag van de mest maar ook de opvang van al het water.
Koen heeft verder aan het programma gewerkt om de stal en de lagoon te tekenen.
Ik breng de kindjes naar het klein schoolke in de bibliotheek en daar lezen we verhaaltjes en spelen spelletjes op de computer.
Nadat we gegeten hebben komt er nog een gebuur kennis maken. Hij woont 7 mijl van ons en hij kweekt vleesvee. Hij is een "meatfarmer". Hij heeft zijn zoontje bij. Dat vinden onze jongens natuurlijk de max. Het zoontje is 7 jaar. En de brudor traktors zijn een groot succes. Ze spelen er de rest van de avond mee.
Als die weg zijn en de kindjes in bed liggen gaat Koen met de rekening van het graanopslag naar Marc Justice. Die moeten zeker de rekening hebben voor nieuwjaar. Om de taxen te berekenen. In Belgie duurt dat een paar jaar, hier is dat hetzelfde jaar dat we die taxen moeten betalen. Wel handig.
dinsdag 3 maart 2009
Het huis van Santa Claus
Zondag 7 december
Nadat we van de kerk van Clymers terugkomen belt Jeanette ons op om naar het huis van Santa Claus te gaan met de kindjes. Maar dan moet het al donker zijn. Dus ze kunnen nog efkens slapen. Terwijl ze slapen moet ik kerstbomen uitknippen voor school. Daar ik een volonteer ben. Op de vraag waarom de kindjes dat zelf niet kunnen heb ik als antwoord gekregen dat ze daarvoor geen tijd hebben en als alle kleuters tesamen aan het knippen zijn is dat iets te gevaarlijk. Dan gaan we naar de familie Arendsen. Koen blijft bij Gerrit en ik ga met Jeanette en de kindjes naar het huis van "sant claus". Het is een "crobfarm" met veel graansilo's en dat is volledig versierd met lichtjes. Er zijn meer dan 1 miljoen lichtjes aangebracht en kerststallen en nog allerlei versiering. Zoiets kitscherig heb ik van mijn hele leven nog niet gezien. Maar het is eens de moeite om het te zien. Er is een hele weg afgemaakt voor de auto's en dan halverwege staat de kerstman met een snoepke voor de kindjes en kunnen we een donatie geven. Ook hangen er verschillende spreuken zoals "jesus is the reason of the season". Onvoorstelbaar en nu heb ik mijn kodak weer niet bij.
Maar de kindjes genieten en dat is het belangrijkste.
En dan terug naar Arendsen waar we heerlijke boterhammen krijgen en waar wij nog babbelen en de kindjes naar een dvd kijken.
Nadat we van de kerk van Clymers terugkomen belt Jeanette ons op om naar het huis van Santa Claus te gaan met de kindjes. Maar dan moet het al donker zijn. Dus ze kunnen nog efkens slapen. Terwijl ze slapen moet ik kerstbomen uitknippen voor school. Daar ik een volonteer ben. Op de vraag waarom de kindjes dat zelf niet kunnen heb ik als antwoord gekregen dat ze daarvoor geen tijd hebben en als alle kleuters tesamen aan het knippen zijn is dat iets te gevaarlijk. Dan gaan we naar de familie Arendsen. Koen blijft bij Gerrit en ik ga met Jeanette en de kindjes naar het huis van "sant claus". Het is een "crobfarm" met veel graansilo's en dat is volledig versierd met lichtjes. Er zijn meer dan 1 miljoen lichtjes aangebracht en kerststallen en nog allerlei versiering. Zoiets kitscherig heb ik van mijn hele leven nog niet gezien. Maar het is eens de moeite om het te zien. Er is een hele weg afgemaakt voor de auto's en dan halverwege staat de kerstman met een snoepke voor de kindjes en kunnen we een donatie geven. Ook hangen er verschillende spreuken zoals "jesus is the reason of the season". Onvoorstelbaar en nu heb ik mijn kodak weer niet bij.
Maar de kindjes genieten en dat is het belangrijkste.
En dan terug naar Arendsen waar we heerlijke boterhammen krijgen en waar wij nog babbelen en de kindjes naar een dvd kijken.
santa claus is geweest
Zaterdag 6 december
Vanacht is santa claus geweest. Hier is hij wat vroeger want ik kan het niet uitleggen aan drie kleuterkes waarom hij in Belgie bij hun kozijntjes en nichtjes wel al komt en bij hen nog niet. Maar ik heb hem gekontakteerd en hij is dus vanacht geweest. Hij heeft een memoryspel van cars en nog een paar andere gezelschapsspellekes. En nog wat snoep en mandarinnekes en wat playmobil. Ze komen heel opgewonden uit hun bed en ik mag hun kleren niet aan doen. Daar hebben ze efkens geen tijd voor. Nu vinden ze het helemaal niet erg om een paar uur in hun pyama te zitten. En wij natuurlijk ook niet.
Na de middag gaan we nog efkens naar buiten, het heeft weer goed gesneeuwd en we gaan wat buiten spelen met de slee. Maar om hen goed warm te kleden en alles goed dicht te doen. Aan dat ben ik veel langer bezig dan de tijd dat ze werkelijk buiten zijn. Want echt spelen gaat niet. Er is weer een ijskoude wind. En aan temperaturen van -15 kun je ook niet echt meer spelen.
Om vijf uur moeten we naar een opening van een landbouwwinkel. Het zijn twee boerenkoppels van onze county die deze winkel geopend hebben. En die hebben ons al verschillende keren gezegd dat we zeker moeten komen en dat ze ons een uitnodiging gaan opsturen.
Het is normaal een dik half uur rijden maar met dit weer zal het gemakkellijk een uur zijn. Het is gestopt met sneeuwen maar door de harde wind zien we de sneeuw gewoon over de akkers en de straat waaien. Heel bizar. En op sommige plekken op straat is er geen sneeuw en dan moet je weer heel hard oppassen want dan ligt er weer een dikke laag sneeuw.
In de winkel aangekomen is het een tegenvaller. De winkel is nog niet volledig klaar en als aktie hadden ze nu al een stunt verkoop gedaan van allerlei goedkoop materiaal. Maar dat stond niet op de uitnodiging. De opening is maar in maart. Wij hebben dus de hele rit verniet gemaakt. En om koopjes te doen is het ook al niets. Het is van het materiaal dat je bij de eerste keer gebruikt al gebroken is. Maar met de officiele winkel gaan ze bekende en degelijke merken hebben.
Dan zijn we maar een mac donnalds binnegaan en dan waren de kindjes toch kontent. En de rit naar huis heeft ook veel te lang geduurd en was gevaarlijk. Heel glad.
Vanacht is santa claus geweest. Hier is hij wat vroeger want ik kan het niet uitleggen aan drie kleuterkes waarom hij in Belgie bij hun kozijntjes en nichtjes wel al komt en bij hen nog niet. Maar ik heb hem gekontakteerd en hij is dus vanacht geweest. Hij heeft een memoryspel van cars en nog een paar andere gezelschapsspellekes. En nog wat snoep en mandarinnekes en wat playmobil. Ze komen heel opgewonden uit hun bed en ik mag hun kleren niet aan doen. Daar hebben ze efkens geen tijd voor. Nu vinden ze het helemaal niet erg om een paar uur in hun pyama te zitten. En wij natuurlijk ook niet.
Na de middag gaan we nog efkens naar buiten, het heeft weer goed gesneeuwd en we gaan wat buiten spelen met de slee. Maar om hen goed warm te kleden en alles goed dicht te doen. Aan dat ben ik veel langer bezig dan de tijd dat ze werkelijk buiten zijn. Want echt spelen gaat niet. Er is weer een ijskoude wind. En aan temperaturen van -15 kun je ook niet echt meer spelen.
Om vijf uur moeten we naar een opening van een landbouwwinkel. Het zijn twee boerenkoppels van onze county die deze winkel geopend hebben. En die hebben ons al verschillende keren gezegd dat we zeker moeten komen en dat ze ons een uitnodiging gaan opsturen.
Het is normaal een dik half uur rijden maar met dit weer zal het gemakkellijk een uur zijn. Het is gestopt met sneeuwen maar door de harde wind zien we de sneeuw gewoon over de akkers en de straat waaien. Heel bizar. En op sommige plekken op straat is er geen sneeuw en dan moet je weer heel hard oppassen want dan ligt er weer een dikke laag sneeuw.
In de winkel aangekomen is het een tegenvaller. De winkel is nog niet volledig klaar en als aktie hadden ze nu al een stunt verkoop gedaan van allerlei goedkoop materiaal. Maar dat stond niet op de uitnodiging. De opening is maar in maart. Wij hebben dus de hele rit verniet gemaakt. En om koopjes te doen is het ook al niets. Het is van het materiaal dat je bij de eerste keer gebruikt al gebroken is. Maar met de officiele winkel gaan ze bekende en degelijke merken hebben.
Dan zijn we maar een mac donnalds binnegaan en dan waren de kindjes toch kontent. En de rit naar huis heeft ook veel te lang geduurd en was gevaarlijk. Heel glad.
zondag 1 maart 2009
santa claus party
Vrijdag 5 december
Vandaag is het een "saint claus" party voor Tim zijn klas. Gisteren was het voor Stef.
Maar ook hier bij Tim is het hetzelfde. De kindjes krijgen snoep en blijven zitten aan hun tafelke. Die mogen wel eens op einde gaan lopen om schoentjes te zoeken. Exciting noemen ze dat hier.
Maar het is wel de gewoonte dat op deze datum de kindjes een briefke schrijven naar "santa claus" en die komt dat dan brengen met kerstmis.
Ik heb het opgezocht samen met Karen in een encycopedie waar Santa claus van komt. En het is dus duidelijk een verbrastering van sinterklaas. Maar dit was enkel een feest voor de katholieken dus niet iedereen kon dat vieren en daarom hebben zij er santa claus van gemaakt. En die komt dan maar met kerstmis. De rest van de christelijken wisten wel dat er iets was gelijk een kindervriend. "santa claus" is ontstaan in 1885 en coca cola heeft santa claus echt in de picture gebracht. Coca cola heeft ook gezorgd dat de kleren wit en rood zijn.
En doordat de Amerikanen meer films hebben dreigt sinterklaas zelfs op de achtergrond te komen en dat zou toch heel spijtig zijn.
Maar vanavond zijn de kindjes uitgenodigt bij iemand van Tim zijn klas want "santa claus" komt om van iedereen het briefke te komen ophalen.
Wij zijn uitgenodigd om zeven uur en het is een heel groot stenen huis. Een prachtig huis. En het is meer dna 100 jaar oud dat huis. Er is een hele grote voordeur en dan kom je uit in een gang en dan langs twee kanten heb je een living.
En de ene living staat de tafel klaar. Want de mama heeft twee pizza's besteld, elk van 70cm op 50cm. Twee reuze grote pizzas. De kindjes, er zijn 11 kindjes eten nog geen een op. De mama had mij ook gevraagd om wafelkes te bakken en dat krijgen ze dan als dessert.
De kindjes krijgen allen een kous om hun naam op te schrijven en op dat moment komt "santa claus" binnen met twee elfen. De mondjes van de kindjes vallen open en ze zijn toch een beetje bang. We gaan met zijn allen naar de andere living en daar krijgt elk kindje een speelgoedje en mogen ze hun tekening en briefkes afgeven. En dan moet santa claus terug vertrekken en de kindjes spelen nog heel lang en wij babbelen. En omdat ik als laatste naar huis ga krijg ik nog de helft van de pizza mee naar huis.
Vandaag is het een "saint claus" party voor Tim zijn klas. Gisteren was het voor Stef.
Maar ook hier bij Tim is het hetzelfde. De kindjes krijgen snoep en blijven zitten aan hun tafelke. Die mogen wel eens op einde gaan lopen om schoentjes te zoeken. Exciting noemen ze dat hier.
Maar het is wel de gewoonte dat op deze datum de kindjes een briefke schrijven naar "santa claus" en die komt dat dan brengen met kerstmis.
Ik heb het opgezocht samen met Karen in een encycopedie waar Santa claus van komt. En het is dus duidelijk een verbrastering van sinterklaas. Maar dit was enkel een feest voor de katholieken dus niet iedereen kon dat vieren en daarom hebben zij er santa claus van gemaakt. En die komt dan maar met kerstmis. De rest van de christelijken wisten wel dat er iets was gelijk een kindervriend. "santa claus" is ontstaan in 1885 en coca cola heeft santa claus echt in de picture gebracht. Coca cola heeft ook gezorgd dat de kleren wit en rood zijn.
En doordat de Amerikanen meer films hebben dreigt sinterklaas zelfs op de achtergrond te komen en dat zou toch heel spijtig zijn.
Maar vanavond zijn de kindjes uitgenodigt bij iemand van Tim zijn klas want "santa claus" komt om van iedereen het briefke te komen ophalen.
Wij zijn uitgenodigd om zeven uur en het is een heel groot stenen huis. Een prachtig huis. En het is meer dna 100 jaar oud dat huis. Er is een hele grote voordeur en dan kom je uit in een gang en dan langs twee kanten heb je een living.
En de ene living staat de tafel klaar. Want de mama heeft twee pizza's besteld, elk van 70cm op 50cm. Twee reuze grote pizzas. De kindjes, er zijn 11 kindjes eten nog geen een op. De mama had mij ook gevraagd om wafelkes te bakken en dat krijgen ze dan als dessert.
De kindjes krijgen allen een kous om hun naam op te schrijven en op dat moment komt "santa claus" binnen met twee elfen. De mondjes van de kindjes vallen open en ze zijn toch een beetje bang. We gaan met zijn allen naar de andere living en daar krijgt elk kindje een speelgoedje en mogen ze hun tekening en briefkes afgeven. En dan moet santa claus terug vertrekken en de kindjes spelen nog heel lang en wij babbelen. En omdat ik als laatste naar huis ga krijg ik nog de helft van de pizza mee naar huis.
Koen is volop aan het brainstormen
Donderdag 4 december
Maarten een gelukkige verjaardag.
Koen is volop aan het brainstormen over een ander plan. En het begint stilaan vorm te krijgen.
We zijn van plan een stal te bouwen voor 300 koeien. Dit moeten we nog verder uitwerken en Koen heeft een programma gevonden waar hij de stal met kan tekenen. En dit is natuurlijk weer maar een idee. We hebben al geleerd dat het nog alle richtingen kan uitgaan.
Mij weten ze te vertellen dat ik informatie kan vinden over het slecht weer op een site. Dus dat is al heel veel. Want blijkbaar gebeurt het hier vrij regelmatig. Dat er geen school is door mist, sneeuw, koude, wind.
In de katholieke school is er een "saint nicolas" party. Maar spijtig genoeg komt sinterklaas niet. Ze kennen heel vaag sinterklaas. Maar dat is de minderheid en alleen de katholieken dan nog. De rest heeft er nog nooit van gehoord.
Maar in school hebben ze dan wel de mama's uitgenodigd en de kindjes krijgen natuurlijk weer heel veel snoep maar moeten wel aan hun tafelke blijven zitten. Dit noemen ze een "big party". Ik moet mij echt inhouden om niet de stoelen aan de kant te zetten en met de kleuterkes een beetje onnozel te doen en muziek op te zetten. En liedjes beginnen zingen. De kleuterschool, het is gewoon een ramp. Maar waarschijnlijk zijn we wel echt verwend geweest in Belgie. Daar doen de juffrouwen zoveel voor de kleuters. Het enige wat ze meebrengen van school zijn tekeningen dat ze zelf gekleurd hebben maar niet getekend en snoep. Zo eens een echt knutselwerkske of eens een hoedje of iets anders. Dat hebben ze nog nooit meegebracht. En ze gaan dan maar 2.5 uur en zelfs in die tijd kijken ze soms nog naar een tekenfilmke. Ze leren echt niets doen.
Maar ja ooit zullen we wel eens koeien hebben, hopen we en daarvoor zijn we toch gekomen.
Maarten een gelukkige verjaardag.
Koen is volop aan het brainstormen over een ander plan. En het begint stilaan vorm te krijgen.
We zijn van plan een stal te bouwen voor 300 koeien. Dit moeten we nog verder uitwerken en Koen heeft een programma gevonden waar hij de stal met kan tekenen. En dit is natuurlijk weer maar een idee. We hebben al geleerd dat het nog alle richtingen kan uitgaan.
Mij weten ze te vertellen dat ik informatie kan vinden over het slecht weer op een site. Dus dat is al heel veel. Want blijkbaar gebeurt het hier vrij regelmatig. Dat er geen school is door mist, sneeuw, koude, wind.
In de katholieke school is er een "saint nicolas" party. Maar spijtig genoeg komt sinterklaas niet. Ze kennen heel vaag sinterklaas. Maar dat is de minderheid en alleen de katholieken dan nog. De rest heeft er nog nooit van gehoord.
Maar in school hebben ze dan wel de mama's uitgenodigd en de kindjes krijgen natuurlijk weer heel veel snoep maar moeten wel aan hun tafelke blijven zitten. Dit noemen ze een "big party". Ik moet mij echt inhouden om niet de stoelen aan de kant te zetten en met de kleuterkes een beetje onnozel te doen en muziek op te zetten. En liedjes beginnen zingen. De kleuterschool, het is gewoon een ramp. Maar waarschijnlijk zijn we wel echt verwend geweest in Belgie. Daar doen de juffrouwen zoveel voor de kleuters. Het enige wat ze meebrengen van school zijn tekeningen dat ze zelf gekleurd hebben maar niet getekend en snoep. Zo eens een echt knutselwerkske of eens een hoedje of iets anders. Dat hebben ze nog nooit meegebracht. En ze gaan dan maar 2.5 uur en zelfs in die tijd kijken ze soms nog naar een tekenfilmke. Ze leren echt niets doen.
Maar ja ooit zullen we wel eens koeien hebben, hopen we en daarvoor zijn we toch gekomen.
er gebeurt te weinig
Woensdag 3 december
Als ik 'smorgens de kindjes weg breng moet ik zeker langs het secretariaat langs gaan om te onderhoren hoe ik dat te weten komen van het slecht weer.
Het eerste antwoord is natuurlijk via radio en tv. Maar het klinkt ongelooflijk voor hen dat ik geen tv heb. Ik denk dat ze nu op dat secretariaat denken dat ik van een andere planeet kom.
Ik zeg er maar voor het zekerste bij dat ze in Belgie wel een tv hebben maar dat wij de uitzonderingen zijn. Maar een antwoord kunnen ze niet geven op mijn vraag. Maar ze gaan het tegen morgen onderhoren.
Terug thuis zijn Koen en Karel nog steeds de laatste nieuwtjes aan het uitwisselen en ik ga er mij op het gemak bijzetten. Want het begint allemaal wel heel lang te duren. En niet goed weten wat de toekomst gaat brengen is toch niet goed voor de gezondheid. Ne mens moet eigenlijk kunnen werken. Anders wordt je zot. In dat stadium zijn we nog niet (alle denk ik toch niet) maar op dit moment horen we weinig van Van Bakel (van hem hebben we het projekt gekocht) en we horen heel veel van andere boeren. En daarbij komt nog bij dat de melkprijs heel laag is en dat de vaarzen ook nog steeds duur zijn. Die crisis er moet wel iets van zijn.
Als ik 'smorgens de kindjes weg breng moet ik zeker langs het secretariaat langs gaan om te onderhoren hoe ik dat te weten komen van het slecht weer.
Het eerste antwoord is natuurlijk via radio en tv. Maar het klinkt ongelooflijk voor hen dat ik geen tv heb. Ik denk dat ze nu op dat secretariaat denken dat ik van een andere planeet kom.
Ik zeg er maar voor het zekerste bij dat ze in Belgie wel een tv hebben maar dat wij de uitzonderingen zijn. Maar een antwoord kunnen ze niet geven op mijn vraag. Maar ze gaan het tegen morgen onderhoren.
Terug thuis zijn Koen en Karel nog steeds de laatste nieuwtjes aan het uitwisselen en ik ga er mij op het gemak bijzetten. Want het begint allemaal wel heel lang te duren. En niet goed weten wat de toekomst gaat brengen is toch niet goed voor de gezondheid. Ne mens moet eigenlijk kunnen werken. Anders wordt je zot. In dat stadium zijn we nog niet (alle denk ik toch niet) maar op dit moment horen we weinig van Van Bakel (van hem hebben we het projekt gekocht) en we horen heel veel van andere boeren. En daarbij komt nog bij dat de melkprijs heel laag is en dat de vaarzen ook nog steeds duur zijn. Die crisis er moet wel iets van zijn.
dinsdag 24 februari 2009
Bart gaat verder
Dinsdag 2 december
Bart kan na het eten niet te lang blijven want hij moet zijn vliegtuig halen in Chicago.
Koen brengt de kindjes naar school want hij moet daarna naar de garage. Maar het is geen school wegens te slecht weer. Er hangt een briefke aan de deur. Het heeft nog bijgesneeuwd en nu is het heel miezerig en ijskoud. Dat wordt meegedeeld op de radio en op tv dat het geen school is maar dat is weer iets nieuws voor ons. Aangezien we dat nog niet wisten hebben we dat ook niet gehoord op de radio en een tv hebben we niet. Dus dat moet ik uitzoeken hoe we dat kunnen oplossen. Ook in de katholieke school is het geen school. En ze kunnen ook niet buiten spelen. Dat wordt weer een dag met het huis op stelten zetten en hondje en paardje spelen (hun favoriete bezigheid tegenwoordig). Koen is verder aan het uitzoeken wat we nu kunnen doen en wat voor kansen we allemaal nog hebben, maar dat niet veel. Dus dat is veel bellen naar mensen die er misschien toch iets vanaf kunnen weten.
Om zes uur is het moms evening en daar ga ik naartoe zonder de kindjes. Maar daar zijn maar twee mama's wegens te slecht weer. Maar ik heb geen goesting om naar huis te gaan dan moet ik de kindjes nog in bed steken dus ik ga eens op mijn gemak naar de mall. Dat is een heel klein winkelcentrumke met een paar kledingwinkels, een boekenwinkel, een schoenenwinkel, een sportwinkel en een meubelwinkel. Er is heel weinig volk en alles staat in het teken van Kerstmis. Ik slenter overal wat binnen en blijf overal wat hangen. Om uiteindelijk in de meubelzaak te komen. Er was niemand als klant. We hebben nog geen goei stoelen, ook geen tv maar ook geen zetel. En ik heb daar dan maar een mooie zetel gekocht. Morgen ga ik hem ophalen in onze van.
Genoeg geslentert en de kindjes zullen wel al in bed liggen. Dan kan ik op mijn gemak naar huis gaan. En bij ons thuis is Karel Rutten er met heerlijke pizza en duvel en een lekker kriekske voor mij. Dat is wel een aangename verrassing.
Bart kan na het eten niet te lang blijven want hij moet zijn vliegtuig halen in Chicago.
Koen brengt de kindjes naar school want hij moet daarna naar de garage. Maar het is geen school wegens te slecht weer. Er hangt een briefke aan de deur. Het heeft nog bijgesneeuwd en nu is het heel miezerig en ijskoud. Dat wordt meegedeeld op de radio en op tv dat het geen school is maar dat is weer iets nieuws voor ons. Aangezien we dat nog niet wisten hebben we dat ook niet gehoord op de radio en een tv hebben we niet. Dus dat moet ik uitzoeken hoe we dat kunnen oplossen. Ook in de katholieke school is het geen school. En ze kunnen ook niet buiten spelen. Dat wordt weer een dag met het huis op stelten zetten en hondje en paardje spelen (hun favoriete bezigheid tegenwoordig). Koen is verder aan het uitzoeken wat we nu kunnen doen en wat voor kansen we allemaal nog hebben, maar dat niet veel. Dus dat is veel bellen naar mensen die er misschien toch iets vanaf kunnen weten.
Om zes uur is het moms evening en daar ga ik naartoe zonder de kindjes. Maar daar zijn maar twee mama's wegens te slecht weer. Maar ik heb geen goesting om naar huis te gaan dan moet ik de kindjes nog in bed steken dus ik ga eens op mijn gemak naar de mall. Dat is een heel klein winkelcentrumke met een paar kledingwinkels, een boekenwinkel, een schoenenwinkel, een sportwinkel en een meubelwinkel. Er is heel weinig volk en alles staat in het teken van Kerstmis. Ik slenter overal wat binnen en blijf overal wat hangen. Om uiteindelijk in de meubelzaak te komen. Er was niemand als klant. We hebben nog geen goei stoelen, ook geen tv maar ook geen zetel. En ik heb daar dan maar een mooie zetel gekocht. Morgen ga ik hem ophalen in onze van.
Genoeg geslentert en de kindjes zullen wel al in bed liggen. Dan kan ik op mijn gemak naar huis gaan. En bij ons thuis is Karel Rutten er met heerlijke pizza en duvel en een lekker kriekske voor mij. Dat is wel een aangename verrassing.
Koen en Bart op stap
Maandag 1 december
Als we goed aan tafel zitten heeft Bart nog een paar kadootjes voor de kindjes en dat vinden ze natuurlijk niet erg. Het eten is onmiddellijk gedaan. En ze gaan hen bezig houden met de playmobil.
Het heeft vanacht nog meer gesneeuwd maar het is wel koud dus buiten spelen zit er niet echt in vandaag. Te veel wind. Hopelijks vanmiddag. Koen en Bart gaan eerst naar Dave Fourgay, het bedrijf met 300 koeien en vervolgens naar Van de Laar, een bedrijf dat nu aan het melken is en ook met Van Bakel gebouwd heeft. En die zijn nu een jaar bezig en die zijn echt heel goed bezig. Dus nog eens een vaststelling dat we een jaar te laat gekomen zijn. Daar zijn ze hartelijk ontvangen en vervolgens gaan ze bij Hooters eten, een echt mannenrestaurant maar wel goed eten.
In de namiddag kan ik en de kindjes na school toch nog buiten, de wind is gaan liggen en dan is dat direkt veel warmer. En natuurlijk moet ik de quad boven halen, met minder willen ze niet meer sleeen en ik kan ze eigenlijk geen ongelijk geven. Dus de quad en de twee sleeen achter elkaar. Natuurlijk kan ik wel geen vol gas geven. Maar ze vinden het heel snel gelijk bij cars, gelijk echte racekarren.
Als we goed aan tafel zitten heeft Bart nog een paar kadootjes voor de kindjes en dat vinden ze natuurlijk niet erg. Het eten is onmiddellijk gedaan. En ze gaan hen bezig houden met de playmobil.
Het heeft vanacht nog meer gesneeuwd maar het is wel koud dus buiten spelen zit er niet echt in vandaag. Te veel wind. Hopelijks vanmiddag. Koen en Bart gaan eerst naar Dave Fourgay, het bedrijf met 300 koeien en vervolgens naar Van de Laar, een bedrijf dat nu aan het melken is en ook met Van Bakel gebouwd heeft. En die zijn nu een jaar bezig en die zijn echt heel goed bezig. Dus nog eens een vaststelling dat we een jaar te laat gekomen zijn. Daar zijn ze hartelijk ontvangen en vervolgens gaan ze bij Hooters eten, een echt mannenrestaurant maar wel goed eten.
In de namiddag kan ik en de kindjes na school toch nog buiten, de wind is gaan liggen en dan is dat direkt veel warmer. En natuurlijk moet ik de quad boven halen, met minder willen ze niet meer sleeen en ik kan ze eigenlijk geen ongelijk geven. Dus de quad en de twee sleeen achter elkaar. Natuurlijk kan ik wel geen vol gas geven. Maar ze vinden het heel snel gelijk bij cars, gelijk echte racekarren.
zaterdag 21 februari 2009
bart komt ons bezoeken
Zondag 30 november
De kindjes hebben helemaal geen goesting om op te staan en nog veel minder goesting om naar de mis te gaan. Maar het moet. Het is in Logansport in de katholieke kerk. En daar doen ze op het einde van de mis de evaluatie van wat ze de voorbije maanden hebben opgehaald en over hoeveel geld ze kunnen beschikken. Ze hebben dus van de mensen 940 000 dollar gekregen. Er zijn 700 gezinnen in de kerk en wij hebben al niets gegeven. Dat geld hebben ze beginnen ophalen in mei om een nieuwe parochiezaal te bouwen en ook de nodige parkings en speelplaats voor de school. In totaal kunnen ze over 2 100 000 $ beschikken. Het is echt wel een rijke gemeenschap. Maar spijtig genoeg doen ze op dit ogenblik nog niets voor ons. Wat natuurlijk wel normaal is. Maar toch, ne mens begint toch al eens te dromen als die zulke bedragen hoort.
De kindjes hebben helemaal geen goesting om op te staan en nog veel minder goesting om naar de mis te gaan. Maar het moet. Het is in Logansport in de katholieke kerk. En daar doen ze op het einde van de mis de evaluatie van wat ze de voorbije maanden hebben opgehaald en over hoeveel geld ze kunnen beschikken. Ze hebben dus van de mensen 940 000 dollar gekregen. Er zijn 700 gezinnen in de kerk en wij hebben al niets gegeven. Dat geld hebben ze beginnen ophalen in mei om een nieuwe parochiezaal te bouwen en ook de nodige parkings en speelplaats voor de school. In totaal kunnen ze over 2 100 000 $ beschikken. Het is echt wel een rijke gemeenschap. Maar spijtig genoeg doen ze op dit ogenblik nog niets voor ons. Wat natuurlijk wel normaal is. Maar toch, ne mens begint toch al eens te dromen als die zulke bedragen hoort.
Het is hier ook goed beginnen sneeuwen en na de mis gaan we naar de rural king om twee plastieken sleekes (houten zijn niet te vinden). De kerstversiering is ook al heel goed aanwezig.
En nadat ze hun dutje hebben gedaan kunnen we naar buiten. Eerst gewoon trekken maar daar worden ik en Koen te moe van en dat gaat ook niet snel genoeg. Dan maar de quad uit de stal halen en dan begint de fun echt. Ze lachen en ze vinden het heel leutig. Maar ik en Koen krijgen natuurlijk ook goesting en de kindjes worden discreet aan de kant gezet en dan is het aan ons om ons volledig te laten gaan. Het kan niet hard genoeg gaan en we zwiepen over en weer. Af en toe moeten we uitkijken dat we onze bocht niet te scherp pakken want die bomen dat moet zeer doen als ge daar tegen vliegt met een slee. Dan maken we nog een hele mooie sneeuwman en zo kunnen ze heel moe in hun bedje kruipen.
Wij wachten ondertussen op Bart want die kan alle momenten aankomen. Die is op weg naar California. Bart is een topprogrammeur www.bacom.be en die maakt de site voor de leukemieliga en daarvoor moet die af en toe naar California komen. En dat is natuurlijk een uitstekende gelegenheid om ons te bezoeken. En daar is hij dan. En zo wordt het nog een hele lange avond want als Koen en Bart beginnen klappen daar hebben vrouwen niets aan.
woensdag 18 februari 2009
Naar Bart en Els
Vrijdag 28 november
Met Thanksgiving hebben de kinderen twee dagen vrij. En dat wordt overal wel heel hard gevierd.
We zijn uitgenodigd bij Bart en Els in Michigan aan hun lakehuis. Het is een hele lange rit en hoe noorderlijker dat we rijden, hoe meer sneeuw we tegenkomen. Hier in Michigan heeft het al redelijk veel gesneeuwd. Bij ons nog niet. Na een vermoeide rit van een paar uur komen we aan aan een prachtig huis aan een "lake". Het is echt de moeite waard. De kindjes vinden onmiddellijk het speelgoed. Dus die zijn zich al goed aan het amuseren. En Bart en Els trakteren ons op een duvel en een goed wijntje. Het doet goed nog eens gewoon vlaams te spreken en er wordt wat bijgebabbeld.
Els heeft een heerlijke gourmet klaar gemaakt (dat kennen de amerikanen niet). Eerst gaan de kinderen eten zodat wij erachter op ons gemak kunnen eten. En het smaakt ons ongelooflijk. Gewoon dat vlees met verse groentjes. Puur genieten. Dan krijgen we een rondleiding door het huis en ga ik de kindjes in bed steken. Ze zijn moe en het duurt eventjes voor ze stil zijn.
Nadat die in bed liggen doen we een gezelschapsspel met de oudste kinderen van Bart en Els. "Apples to apples" is een zeer gekend gezelschapsspel hier in Amerika en het is wel eens leutig.
Dan is het gedaan en gaan de kinderen slapen zodat wij ons vieren nog heel lang op ons gemak kunnen nababbelen.
Na een korte nacht en na een lekker ontbijt halen ze de slee boven en gaan ze met de slee spelen. En de kindjes vinden het zalig. Wij wandelen nog wat aan het meer en kijken naar het prachtig uitzicht en dan is het tijd om te gaan. Het is een lange rit.
Bedankt Bart en Els we vonden het echt lekker en plezant.
Op de terugweg gaan we een bedrijf bezoeken van Bart en Els. Het is een melkveebedrijf dat echt de moeite waard is. We zijn blij dat we het gezien hebben. Als we in Ohio aankomen besluiten we om door de amisch gemeenschap te rijden. En niet het toeristisch deel maar het deel waar de ene amisch naast de andere woont. We komen heel veel boerderijen tegen en paarden, en karresporen. Maar het is gewoon machtig om te zien. Varkens, geiten, koeien (alle soorten), schapen en alles wordt nog met paard en kar gedaan. Hier gaan we nog naar toe komen met vlaamse bezoekers. Heel anders dan het toeristische gedeelte. Dat zijn een paar straten alleen amisch en rij je dan het hoekje om kom je terug bij de amerikanen. Met grote trucks en jeeps. Heel raar.
En zo komen we terug heel laat thuis maar het was wel leutig.
En nu kunnen we aan ons ander plan gaan beginnen.
Met Thanksgiving hebben de kinderen twee dagen vrij. En dat wordt overal wel heel hard gevierd.
We zijn uitgenodigd bij Bart en Els in Michigan aan hun lakehuis. Het is een hele lange rit en hoe noorderlijker dat we rijden, hoe meer sneeuw we tegenkomen. Hier in Michigan heeft het al redelijk veel gesneeuwd. Bij ons nog niet. Na een vermoeide rit van een paar uur komen we aan aan een prachtig huis aan een "lake". Het is echt de moeite waard. De kindjes vinden onmiddellijk het speelgoed. Dus die zijn zich al goed aan het amuseren. En Bart en Els trakteren ons op een duvel en een goed wijntje. Het doet goed nog eens gewoon vlaams te spreken en er wordt wat bijgebabbeld.
Els heeft een heerlijke gourmet klaar gemaakt (dat kennen de amerikanen niet). Eerst gaan de kinderen eten zodat wij erachter op ons gemak kunnen eten. En het smaakt ons ongelooflijk. Gewoon dat vlees met verse groentjes. Puur genieten. Dan krijgen we een rondleiding door het huis en ga ik de kindjes in bed steken. Ze zijn moe en het duurt eventjes voor ze stil zijn.
Nadat die in bed liggen doen we een gezelschapsspel met de oudste kinderen van Bart en Els. "Apples to apples" is een zeer gekend gezelschapsspel hier in Amerika en het is wel eens leutig.
Dan is het gedaan en gaan de kinderen slapen zodat wij ons vieren nog heel lang op ons gemak kunnen nababbelen.
Na een korte nacht en na een lekker ontbijt halen ze de slee boven en gaan ze met de slee spelen. En de kindjes vinden het zalig. Wij wandelen nog wat aan het meer en kijken naar het prachtig uitzicht en dan is het tijd om te gaan. Het is een lange rit.
Bedankt Bart en Els we vonden het echt lekker en plezant.
Op de terugweg gaan we een bedrijf bezoeken van Bart en Els. Het is een melkveebedrijf dat echt de moeite waard is. We zijn blij dat we het gezien hebben. Als we in Ohio aankomen besluiten we om door de amisch gemeenschap te rijden. En niet het toeristisch deel maar het deel waar de ene amisch naast de andere woont. We komen heel veel boerderijen tegen en paarden, en karresporen. Maar het is gewoon machtig om te zien. Varkens, geiten, koeien (alle soorten), schapen en alles wordt nog met paard en kar gedaan. Hier gaan we nog naar toe komen met vlaamse bezoekers. Heel anders dan het toeristische gedeelte. Dat zijn een paar straten alleen amisch en rij je dan het hoekje om kom je terug bij de amerikanen. Met grote trucks en jeeps. Heel raar.
En zo komen we terug heel laat thuis maar het was wel leutig.
En nu kunnen we aan ons ander plan gaan beginnen.
Thanksgiving
Donderdag 27 november
Na de middag zijn we uitgenodigd bij de familie Aerendsen om thanksgiving te vieren samen met de familie Pasmans. We gaan elk een deel van de maaltijd meebrengen. Ik ga voor de soep zorgen en voor de desserten.
Soep is een gemkkellijke preisoep en als dessert heb ik wafelkes, tiramissu, cakes en een verjaardagstaart voor Dieter. We gaan daar dan ineens zijn verjaardag vieren. Maar omdat klaar te maken is mijn voormiddag gevuld.
Op de middag zijn we uitgenodigd door het restaurantje in Camden om daar op de middag te eten. De eigenaars trakteren de "beste" klanten voor een gratis lunch. Maar de "free donations" box staat wel klaar.
We mogen daar toe komen vanaf 10 uur en het is open tot 1 uur. Als wij daar tegen de middag toekomen is er aardig veel volk. Tim wilde perse zijn indianenkleren aanhouden en hij krijgt daardoor heel veel reaktie van de restaurantgangers. Hij is zelfs niet beschaamd en hij is zo trots of iets. Hij gaat zelfs tot mijn grote verbazing iedereen een handje geven en natuurlijk Stef en Dieter er achter. Maar van Stef en Dieter verwacht ik niet anders.
Het restaurant is mooi aangekleed en er zijn zelfs echte glazen voorzien. en mooiere borden uitgehaald en ook liggen er tafelkleedjes op de tafels. Als eten kunnen we kiezen tussen barbeque of chicken noudles. We besluiten om op zeker te spelen en het wordt barbecue. Dat is gemalen vlees dat geserveerd wordt met een broodje en boontjes en heel veel witte saus. Ze noemen dat grevi saus. En ook nog een potteke appelspijs.
Het is niet echt een feestmenu en echt dik ga je je ook niet in eten maar de sfeer is er wel en dat is het bijzonderste. Als we bijna gedaan hebben komt er een grote man binnen volledig uitgedost in cowboykleren. Een hoed, boots, een riem, een hemd. Hij heeft er zelfs de allure voor. Onmiddellijk roepen de gasten Tim om naar de cowboy te gaan. En ook de "cowboy" speelt het spelletje mee. En het is echt wel leutig. Maar dan wordt Tim heel beschaamd, hij doet zo vlug als hij kan zijn indianenkleren uit en hij gaat verder in zijn boekje kleuren. (in elk restaurant liggen er kleurboeken met wasco's).
Na de middag gaan we dan naar de familie Aerendsen en daar krijgen we heerlijke kalkoen. Ze is echt lekker. En dat wordt een hele gezellige avond. En ook Dieter is blij want hij mag de kaarsjes uitblazen. En die kunnen naar een dvd kijken. Dat is echt feest voor die mannekes.
Na de middag zijn we uitgenodigd bij de familie Aerendsen om thanksgiving te vieren samen met de familie Pasmans. We gaan elk een deel van de maaltijd meebrengen. Ik ga voor de soep zorgen en voor de desserten.
Soep is een gemkkellijke preisoep en als dessert heb ik wafelkes, tiramissu, cakes en een verjaardagstaart voor Dieter. We gaan daar dan ineens zijn verjaardag vieren. Maar omdat klaar te maken is mijn voormiddag gevuld.
Op de middag zijn we uitgenodigd door het restaurantje in Camden om daar op de middag te eten. De eigenaars trakteren de "beste" klanten voor een gratis lunch. Maar de "free donations" box staat wel klaar.
We mogen daar toe komen vanaf 10 uur en het is open tot 1 uur. Als wij daar tegen de middag toekomen is er aardig veel volk. Tim wilde perse zijn indianenkleren aanhouden en hij krijgt daardoor heel veel reaktie van de restaurantgangers. Hij is zelfs niet beschaamd en hij is zo trots of iets. Hij gaat zelfs tot mijn grote verbazing iedereen een handje geven en natuurlijk Stef en Dieter er achter. Maar van Stef en Dieter verwacht ik niet anders.
Het restaurant is mooi aangekleed en er zijn zelfs echte glazen voorzien. en mooiere borden uitgehaald en ook liggen er tafelkleedjes op de tafels. Als eten kunnen we kiezen tussen barbeque of chicken noudles. We besluiten om op zeker te spelen en het wordt barbecue. Dat is gemalen vlees dat geserveerd wordt met een broodje en boontjes en heel veel witte saus. Ze noemen dat grevi saus. En ook nog een potteke appelspijs.
Het is niet echt een feestmenu en echt dik ga je je ook niet in eten maar de sfeer is er wel en dat is het bijzonderste. Als we bijna gedaan hebben komt er een grote man binnen volledig uitgedost in cowboykleren. Een hoed, boots, een riem, een hemd. Hij heeft er zelfs de allure voor. Onmiddellijk roepen de gasten Tim om naar de cowboy te gaan. En ook de "cowboy" speelt het spelletje mee. En het is echt wel leutig. Maar dan wordt Tim heel beschaamd, hij doet zo vlug als hij kan zijn indianenkleren uit en hij gaat verder in zijn boekje kleuren. (in elk restaurant liggen er kleurboeken met wasco's).
Na de middag gaan we dan naar de familie Aerendsen en daar krijgen we heerlijke kalkoen. Ze is echt lekker. En dat wordt een hele gezellige avond. En ook Dieter is blij want hij mag de kaarsjes uitblazen. En die kunnen naar een dvd kijken. Dat is echt feest voor die mannekes.
vrijdag 13 februari 2009
Dieter verjaart
Woensdag 26 november
Vandaag wordt er Thanksgiving gevierd op school. Dat is het belangrijkste feest van de Amerikanen. Thanksgiving is een historisch gebeuren. Nadat de spanjaarden Amerika ontdekt hadden had Engeland ook een oog laten vallen op het nieuwe land. En Engeland was specialist om in andere landen hun mensen weg te brengen dat ze zelf niet konden gebruiken, denk maar aan de gevangenen die naar Australie verscheept zijn geweest. En naar het nieuwe land (Amerika) hebben ze hun pelgrims gestuurd. In Engeland waren ze verandert van geloof dus pelgrims waren er te veel. De pelgrims zijn toegekomen juist voor de winter. Dat is de datum van thanksgiving. Maar vele pelgrims zijn gestorven van de koude en van de honger. Als de winter bijna gedaan was hebben de indianen de overig pelgrims ter hulp gekomen. De indianen hebben hen geleerd hoe ze wilde kalkoenen (daarom wordt er nog altijd kalkoen geserveerd) moesten vangen en hoe ze mais moesten planten (dat was toen al aanwezig). En dat is het verhaal van thanksgiving. Grote dankbaarheid voor het de indianen die de pelgrims geholpen helpen.
Op school staat alles in het teken van de indianen en de pelgrims. In de high school krijgen ze een pluim mee van de kalkoen en in de katholieke school is Tim verkleed in een indiaan.
En vandaag wordt Dieter drie jaar maar die trekt hem van niets iets aan en die huppelt door het leven.
Vandaag wordt er Thanksgiving gevierd op school. Dat is het belangrijkste feest van de Amerikanen. Thanksgiving is een historisch gebeuren. Nadat de spanjaarden Amerika ontdekt hadden had Engeland ook een oog laten vallen op het nieuwe land. En Engeland was specialist om in andere landen hun mensen weg te brengen dat ze zelf niet konden gebruiken, denk maar aan de gevangenen die naar Australie verscheept zijn geweest. En naar het nieuwe land (Amerika) hebben ze hun pelgrims gestuurd. In Engeland waren ze verandert van geloof dus pelgrims waren er te veel. De pelgrims zijn toegekomen juist voor de winter. Dat is de datum van thanksgiving. Maar vele pelgrims zijn gestorven van de koude en van de honger. Als de winter bijna gedaan was hebben de indianen de overig pelgrims ter hulp gekomen. De indianen hebben hen geleerd hoe ze wilde kalkoenen (daarom wordt er nog altijd kalkoen geserveerd) moesten vangen en hoe ze mais moesten planten (dat was toen al aanwezig). En dat is het verhaal van thanksgiving. Grote dankbaarheid voor het de indianen die de pelgrims geholpen helpen.
Op school staat alles in het teken van de indianen en de pelgrims. In de high school krijgen ze een pluim mee van de kalkoen en in de katholieke school is Tim verkleed in een indiaan.
En vandaag wordt Dieter drie jaar maar die trekt hem van niets iets aan en die huppelt door het leven.
kopzorgen
Dinsdag 25 november
Gelukkig zijn de kinderen er en zorgen die voor voldoende afwisseling. Want een mens begint toch eens na te denken wat hij nu moet doen. Het is ook niet makkellijk. Koen gaat nog eens naar de spaanse les. En belt nog maar eens naar een bank en naar het bureau van Van Bakel. Maar het brengt allemaal niet op en we zijn stilaan aan een nieuw plan aan het werken. Maar dat moeten we nu weer helemaal uitwerken.
Als Koen terugkomt van de brievenbus heeft hij al de eerste cheques (het meeste gebeurt hier nog met cheques) in zijn handen van onze eerste mais in Amerika.
En van blijdschap smijten we de cheques de lucht in en maken een heuse rondedans op ons eerste verdiende Amerikaanse geld. Tim vraagt heel argwanend wat we aan het doen zijn en waarom. Maar daar geven we geen antwoord op, dat zal hij later wel zelf ondervinden. En al bij al hebben we het nog niet zo slecht. We hebben nog geen spijt van onze beslissing. We hebben al heel veel mensen leren kennen. Het is een echt boerenland met mogelijkheden. We zijn alle dagen met de kindjes en ik en Koen maken nog altijd leut samen. Maar we zouden het liefst van al koeien melken. Ooit.
Maar we moeten verder, de kindjes moeten naar de laatste zwemles.
Gelukkig zijn de kinderen er en zorgen die voor voldoende afwisseling. Want een mens begint toch eens na te denken wat hij nu moet doen. Het is ook niet makkellijk. Koen gaat nog eens naar de spaanse les. En belt nog maar eens naar een bank en naar het bureau van Van Bakel. Maar het brengt allemaal niet op en we zijn stilaan aan een nieuw plan aan het werken. Maar dat moeten we nu weer helemaal uitwerken.
Als Koen terugkomt van de brievenbus heeft hij al de eerste cheques (het meeste gebeurt hier nog met cheques) in zijn handen van onze eerste mais in Amerika.
En van blijdschap smijten we de cheques de lucht in en maken een heuse rondedans op ons eerste verdiende Amerikaanse geld. Tim vraagt heel argwanend wat we aan het doen zijn en waarom. Maar daar geven we geen antwoord op, dat zal hij later wel zelf ondervinden. En al bij al hebben we het nog niet zo slecht. We hebben nog geen spijt van onze beslissing. We hebben al heel veel mensen leren kennen. Het is een echt boerenland met mogelijkheden. We zijn alle dagen met de kindjes en ik en Koen maken nog altijd leut samen. Maar we zouden het liefst van al koeien melken. Ooit.
Maar we moeten verder, de kindjes moeten naar de laatste zwemles.
Myron komt zijn schulden betalen
Maandag 24 november
Wij hebben dan wel vorige week die reis gedaan naar Wisconsin en dat was vooral om kalverstallen te zien. Maar heel dat idee gaat niet door. De kostprijs is veel te hoog. Wij hadden aan dat plan gedacht omdat hier dankzij de bankcrisis geen vooruitzicht is in het bouwen van een stal voor 2000 koeien. Het is voor dat projekt dat we naar hier gekomen zijn en nu valt dat allemaal een beetje in duigen. Als we dit twee jaar vroeger beslist hadden waren we nu aan het melken. Want er zijn effektief 65 bedrijven van die grootte van Van Bakel aan het melken. En de meesten van hen die zijn echt goed bezig. Maar we mogen niet blijven stil staan en we moeten verder kijken.
Aan die kalfkes hadden we gedacht omdat ik met mijn visum niet bij derden mag gaan werken. En als Koen dan werk gaat zoeken wilde ik zelf iets te doen hebben. Van daar uit hadden we gedacht aan kalfkes omdat dat goed te kombineren zou geweest zijn met het huishouden en de kindjes. Maar niet dus. We moeten weer verder kijken en toch maar hopen dat Van Bakel vlug kan beginnen bouwen aan onze stal.
Myron komt in de voormiddag alles afrekenen. Voor het loonwerk en voor het huren van een binn. Ook worden de prijzen van de meststoffen (furtilizer) besproken. Die zijn ontzettend duur maar andere jaren worden die nu wel al gekocht. Dus dat is weer iets om over na te denken. We hadden een ventilator die kapot was en die komen ze vanmiddag vervangen. Zodat Koen ze niet meer moet verplaatsen telkens en nu is er aan elke silo een ventilator. En ze blijven nog altijd vollen bak draaien. Vanaf dat het regent of sneeuwt moeten we ze afzetten en dan is het voldoende.
Wij hebben dan wel vorige week die reis gedaan naar Wisconsin en dat was vooral om kalverstallen te zien. Maar heel dat idee gaat niet door. De kostprijs is veel te hoog. Wij hadden aan dat plan gedacht omdat hier dankzij de bankcrisis geen vooruitzicht is in het bouwen van een stal voor 2000 koeien. Het is voor dat projekt dat we naar hier gekomen zijn en nu valt dat allemaal een beetje in duigen. Als we dit twee jaar vroeger beslist hadden waren we nu aan het melken. Want er zijn effektief 65 bedrijven van die grootte van Van Bakel aan het melken. En de meesten van hen die zijn echt goed bezig. Maar we mogen niet blijven stil staan en we moeten verder kijken.
Aan die kalfkes hadden we gedacht omdat ik met mijn visum niet bij derden mag gaan werken. En als Koen dan werk gaat zoeken wilde ik zelf iets te doen hebben. Van daar uit hadden we gedacht aan kalfkes omdat dat goed te kombineren zou geweest zijn met het huishouden en de kindjes. Maar niet dus. We moeten weer verder kijken en toch maar hopen dat Van Bakel vlug kan beginnen bouwen aan onze stal.
Myron komt in de voormiddag alles afrekenen. Voor het loonwerk en voor het huren van een binn. Ook worden de prijzen van de meststoffen (furtilizer) besproken. Die zijn ontzettend duur maar andere jaren worden die nu wel al gekocht. Dus dat is weer iets om over na te denken. We hadden een ventilator die kapot was en die komen ze vanmiddag vervangen. Zodat Koen ze niet meer moet verplaatsen telkens en nu is er aan elke silo een ventilator. En ze blijven nog altijd vollen bak draaien. Vanaf dat het regent of sneeuwt moeten we ze afzetten en dan is het voldoende.
naar de boekhouder
Zaterdag 22 november
Wij hebben een afspraak met een boekhouder. Lindy, de dochter van Karen werkt erbij en dat boekhoudkantoor doet heel veel de boekhouding van de "crobfarmers". Die is er eigenlijk wel in gespecialiseerd. De kindjes kunnen mee want er is blijkbaar een kinderhoekje met uiteraard een tv. Het kantoor is in Flora en het is een vrij groot gebouw. De eigenaars van het boekhoudkantoor zijn German Baptisten, dat is een soort amisch maar zij mogen wel met de auto rijden en zij hebben wel elektriciteit. Maar ze zijn wel hetzelfde gekleed. En Lindy mag nooit een lange broek aan doen of geen korte mouwen. het moet een lange rok zijn en een blouse of een truitje.
Maar ook hier is er heel veel volk aanwezig. Aan de balie tellen we 3 mevrouwen, allen german baptist. We moeten efkens wachten in een hele sjieke wachtruimte. En dan komen ze ons roepen en mogen we binnengaan in een nog sjieker kantoor. De kindjes hebben hun tv en blokken al gevonden. Nieuwe klanten ze maken er hun tijd van. In Belgie gebeurt dit tijdstip de aangifte voor 2007, hier is dat al voor 2008, zelfs al is het jaar nog niet om.
Ze geven ons toch weer wat tips met wat we nog kunnen doen en wat we best niet kunnen doen. Want het is toch allemaal anders. En als het gedaan is hebben de kindjes spijt dat ze naar huis moeten.
In de late namiddag komt er een koppel binnen met een zoontje van 6 jaar. Ze komen kennis maken want ze hadden al veel van ons gehoord en ze wilden ons leren kennen. Het is een hele vlotte mevrouw waar ik echt goed met kan babbelen. Het zijn ook boeren en ze wonen ongeveer 10 mijl van ons. Ze hebben mais en ook nog wat beef (vleesvee). Dat zijn van die zwarte koeien die je absoluut niet kunt vergelijken met het belgisch wit-blauw. Ze proeven van belgische jenever en van de belgische koekjes en chocolade. Dan eten ze nog een zelfgemaakte boterham mee en ze vinden het overheerlijk. Zeggen ze toch. Maar ze kunnen wel heel overdreven doen. Maar dat speelt geen rol, het is altijd leutiger zo dan dat ze niets zouden zeggen. En dat zijn weer mensen die we leren kennen hebben. Maar als ze weg zijn kennen we wel hun namen niet meer en zowel ik als Koen hadden het niet meer durven vragen omdat we het in begin al een paar keer hadden moeten vragen. Maar dat komt wel. We gaan redelijk vroeg naar bed en kijken in ons bed nog naar een dvd'ke (seabiscuit). Gebaseerd op een echt verhaal. En het gaat over de jaren dertig, de grote crisis. En hier zeggen ze toch dat het nog erger gaat zijn dan toen. Daarom wilde we dat filmke wel eens zien. Maar hopelijk komt dat niet uit wat ze hier zeggen.
Wij hebben een afspraak met een boekhouder. Lindy, de dochter van Karen werkt erbij en dat boekhoudkantoor doet heel veel de boekhouding van de "crobfarmers". Die is er eigenlijk wel in gespecialiseerd. De kindjes kunnen mee want er is blijkbaar een kinderhoekje met uiteraard een tv. Het kantoor is in Flora en het is een vrij groot gebouw. De eigenaars van het boekhoudkantoor zijn German Baptisten, dat is een soort amisch maar zij mogen wel met de auto rijden en zij hebben wel elektriciteit. Maar ze zijn wel hetzelfde gekleed. En Lindy mag nooit een lange broek aan doen of geen korte mouwen. het moet een lange rok zijn en een blouse of een truitje.
Maar ook hier is er heel veel volk aanwezig. Aan de balie tellen we 3 mevrouwen, allen german baptist. We moeten efkens wachten in een hele sjieke wachtruimte. En dan komen ze ons roepen en mogen we binnengaan in een nog sjieker kantoor. De kindjes hebben hun tv en blokken al gevonden. Nieuwe klanten ze maken er hun tijd van. In Belgie gebeurt dit tijdstip de aangifte voor 2007, hier is dat al voor 2008, zelfs al is het jaar nog niet om.
Ze geven ons toch weer wat tips met wat we nog kunnen doen en wat we best niet kunnen doen. Want het is toch allemaal anders. En als het gedaan is hebben de kindjes spijt dat ze naar huis moeten.
In de late namiddag komt er een koppel binnen met een zoontje van 6 jaar. Ze komen kennis maken want ze hadden al veel van ons gehoord en ze wilden ons leren kennen. Het is een hele vlotte mevrouw waar ik echt goed met kan babbelen. Het zijn ook boeren en ze wonen ongeveer 10 mijl van ons. Ze hebben mais en ook nog wat beef (vleesvee). Dat zijn van die zwarte koeien die je absoluut niet kunt vergelijken met het belgisch wit-blauw. Ze proeven van belgische jenever en van de belgische koekjes en chocolade. Dan eten ze nog een zelfgemaakte boterham mee en ze vinden het overheerlijk. Zeggen ze toch. Maar ze kunnen wel heel overdreven doen. Maar dat speelt geen rol, het is altijd leutiger zo dan dat ze niets zouden zeggen. En dat zijn weer mensen die we leren kennen hebben. Maar als ze weg zijn kennen we wel hun namen niet meer en zowel ik als Koen hadden het niet meer durven vragen omdat we het in begin al een paar keer hadden moeten vragen. Maar dat komt wel. We gaan redelijk vroeg naar bed en kijken in ons bed nog naar een dvd'ke (seabiscuit). Gebaseerd op een echt verhaal. En het gaat over de jaren dertig, de grote crisis. En hier zeggen ze toch dat het nog erger gaat zijn dan toen. Daarom wilde we dat filmke wel eens zien. Maar hopelijk komt dat niet uit wat ze hier zeggen.
grote kuis aan de silo's
Vrijdag 21 november
Het is mooi weer als we opstaan en de kindjes gaan heel kontent terug naar school. Ondertussen hebben ze al veel verteld wat ze allemaal met Karen hebben gedaan. Frietjes gaan eten, gaan winkelen en veel kadootjes gekregen, veel naar de tv mogen kijken en heel veel films gekeken en ze hebben in de living mogen slapen. Als ik dat hoor dan denk ik dat is beter dan op reis gaan. Ze zijn echt verwend geweest.
Koen brengt de kindjes naar school en gaat dan weer naar de spaanse les. Als hij thuiskomt zegt hij toch wel dat het niet gemakkellijk is. In de namiddag gaan we met zijn allen weer grote kuis doen aan de silo's. Er wordt geveegd, mais opgeschept, met een bladblazer wordt het meeste weggeblazen, dat is werk voor de kindjes. En dat gebeurt natuurlijk met het nodige geruziemaak. Tegen de avond ligt alles terug proper en nu kunnen we afwachten wanneer we de mais vanuit de silo's kunnen verkopen. Nu is het wachten tot de prijzen weer stijgen want op het ogenblik zijn de prijzen niet denderend.
Het is mooi weer als we opstaan en de kindjes gaan heel kontent terug naar school. Ondertussen hebben ze al veel verteld wat ze allemaal met Karen hebben gedaan. Frietjes gaan eten, gaan winkelen en veel kadootjes gekregen, veel naar de tv mogen kijken en heel veel films gekeken en ze hebben in de living mogen slapen. Als ik dat hoor dan denk ik dat is beter dan op reis gaan. Ze zijn echt verwend geweest.
Koen brengt de kindjes naar school en gaat dan weer naar de spaanse les. Als hij thuiskomt zegt hij toch wel dat het niet gemakkellijk is. In de namiddag gaan we met zijn allen weer grote kuis doen aan de silo's. Er wordt geveegd, mais opgeschept, met een bladblazer wordt het meeste weggeblazen, dat is werk voor de kindjes. En dat gebeurt natuurlijk met het nodige geruziemaak. Tegen de avond ligt alles terug proper en nu kunnen we afwachten wanneer we de mais vanuit de silo's kunnen verkopen. Nu is het wachten tot de prijzen weer stijgen want op het ogenblik zijn de prijzen niet denderend.
alles uitpakken
Donderdag 20 november
De kindjes slapen onvoorstelbaar lang. Toch tot halfnegen, maar ze mogen daarom thuis blijven van de high school (de kleuterschool in de voormiddag). Die school is niet zo erg want die moet ik per dag betalen maar de katholieke school in de namiddag mogen ze niet missen dat is een beetje te kostelijk.
Koen gaat vandaag aan de silo een beetje opruimen zoals al het gereedschap dat gebruikt geweest is en de elevator een beetje invetten en ook alle motors die nodig waren om de mais naar de elevator te brengen. Ondertussen staan de ventilators wel volop te draaien. Die ventilators moeten toch een paar dagen of zelfs een week goed draaien dat de mais goed verlucht is. En dat hij zeker niet aaneenkoekt. En ondertussen amuseren de kindjes want die kunnen hun papa nu "helpen". En kan ik ongestoord al de valiesjes leeg maken en wassen en eten koken.
Nadat ik Tim naar school gebracht heb en Stef en Dieter in hun bedje liggen gaat Koen zijn spaans nog eens herhalen en horen wij ook via de computer dat Alex en Dirk goed thuisgekomen zijn. En als de kindjes wakker zijn is het weer tijd om naar de zwemles te gaan en dan kunnen ze heel vroeg in hun bed.
De kindjes slapen onvoorstelbaar lang. Toch tot halfnegen, maar ze mogen daarom thuis blijven van de high school (de kleuterschool in de voormiddag). Die school is niet zo erg want die moet ik per dag betalen maar de katholieke school in de namiddag mogen ze niet missen dat is een beetje te kostelijk.
Koen gaat vandaag aan de silo een beetje opruimen zoals al het gereedschap dat gebruikt geweest is en de elevator een beetje invetten en ook alle motors die nodig waren om de mais naar de elevator te brengen. Ondertussen staan de ventilators wel volop te draaien. Die ventilators moeten toch een paar dagen of zelfs een week goed draaien dat de mais goed verlucht is. En dat hij zeker niet aaneenkoekt. En ondertussen amuseren de kindjes want die kunnen hun papa nu "helpen". En kan ik ongestoord al de valiesjes leeg maken en wassen en eten koken.
Nadat ik Tim naar school gebracht heb en Stef en Dieter in hun bedje liggen gaat Koen zijn spaans nog eens herhalen en horen wij ook via de computer dat Alex en Dirk goed thuisgekomen zijn. En als de kindjes wakker zijn is het weer tijd om naar de zwemles te gaan en dan kunnen ze heel vroeg in hun bed.
afscheid van Dirk en Alex
Woensdag 19 november
Het is weer bitterkoud als we opstaan. Onze mutsen hebben we echt wel nodig.
Wij hebben vanmorgen een afspraak met de fabrikant van die kalverstallekes. Het is een klein fabriekske waar ze zulke stallen aan de lopende band maken. Ze maken ook biggenstallen, zeugenstallen, maar vooral op vraag van labo's en onderzoekscentra's. Om stipt 8 uur zijn we ter plaatse. Ze komen ons met twee mensen verwelkomen, potentiele kopers, kunnen ze wel al eens moeite voor doen. Het valt ons op dat ze echt allemaal tijd hebben. Maar wij zelf hebben geen tijd. We moeten ten laatst om 4 uur in Chicago zijn en dan mag er niets gebeuren. Terwijl Koen nog aan het babbelen is ga ik en Dirk al naar de subway om een lekker smoske dat we zeker in de auto kunnen op eten, we mogen echt geen tijd meer verliezen. Onze gps zegt dat het nog vier uur rijden is en het is ondertussen al bijna 11 uur. We moeten weg. En dan rijden we in een stuk door naar Chicago. Tijdens het rijden genieten we nog een laatste keer van het prachtige landschap van Wisconsin en babbelen we veel na over wat we gezien hebben. Wij hebben goed doorgereden (veel te hard) en geen files tegengekomen zodat we nog goed op tijd zijn op de luchthaven. Alex is er ook al, die heeft krokodillen gezien in Florida en het was er heel warm. Bij starbucks drinken we onze laatste koffieke met een stukske cake en dan is het weer tijd voor het afscheid. Alex en Dirk moeten hun vliegtuig halen.
En dan kunnen wij naar huis, naar de kindjes. Maar het verkeer in Chicago denkt er anders over. En zo wordt het weer een hele lange rit. Maar we kunnen veel babbelen en dan nog zonder kinderen. Wat moet een mens nog meer hebben. Het is halftien dat we eindelijk bij Karen zijn. En beslissen toch maar om de kindjes wakker te maken en mee te doen naar huis. En al dommelend leggen we ze in hun eigen bedje onder de dekens.
Het is weer bitterkoud als we opstaan. Onze mutsen hebben we echt wel nodig.
Wij hebben vanmorgen een afspraak met de fabrikant van die kalverstallekes. Het is een klein fabriekske waar ze zulke stallen aan de lopende band maken. Ze maken ook biggenstallen, zeugenstallen, maar vooral op vraag van labo's en onderzoekscentra's. Om stipt 8 uur zijn we ter plaatse. Ze komen ons met twee mensen verwelkomen, potentiele kopers, kunnen ze wel al eens moeite voor doen. Het valt ons op dat ze echt allemaal tijd hebben. Maar wij zelf hebben geen tijd. We moeten ten laatst om 4 uur in Chicago zijn en dan mag er niets gebeuren. Terwijl Koen nog aan het babbelen is ga ik en Dirk al naar de subway om een lekker smoske dat we zeker in de auto kunnen op eten, we mogen echt geen tijd meer verliezen. Onze gps zegt dat het nog vier uur rijden is en het is ondertussen al bijna 11 uur. We moeten weg. En dan rijden we in een stuk door naar Chicago. Tijdens het rijden genieten we nog een laatste keer van het prachtige landschap van Wisconsin en babbelen we veel na over wat we gezien hebben. Wij hebben goed doorgereden (veel te hard) en geen files tegengekomen zodat we nog goed op tijd zijn op de luchthaven. Alex is er ook al, die heeft krokodillen gezien in Florida en het was er heel warm. Bij starbucks drinken we onze laatste koffieke met een stukske cake en dan is het weer tijd voor het afscheid. Alex en Dirk moeten hun vliegtuig halen.
En dan kunnen wij naar huis, naar de kindjes. Maar het verkeer in Chicago denkt er anders over. En zo wordt het weer een hele lange rit. Maar we kunnen veel babbelen en dan nog zonder kinderen. Wat moet een mens nog meer hebben. Het is halftien dat we eindelijk bij Karen zijn. En beslissen toch maar om de kindjes wakker te maken en mee te doen naar huis. En al dommelend leggen we ze in hun eigen bedje onder de dekens.
Abonneren op:
Posts (Atom)