we zijn een jaar geleden verhuisd

Zaterdag 21 februari tot en met vrijdag 27 februari

We moeten naar de begrafenis van Myron zijn moeder, ze is 92 jaar. De kindjes brengen we naar Karen, die zijn gelukkig nu kunnen ze een hele tijd naar tv kijken. We hebben nog steeds geen tv maar ze mogen elke dag een dvd'ke bekijken op de computer.
Bij het binnenkomen van de kerk (first church of christ) is het ook het lijk begroeten maar wat wel een groot verschil is, de kist is half open en het hoofd van het lijk word een beetje omhoog gezet. Zodat je eigenlijk alleen het hoofd kan zien. Dat is een beetje verschieten als je dat voor de eerste keer ziet. De mensen worden ook al na een dag of drie begraven. Als wij binnenkomen staat de kist nog in een plaatsje buiten de kerk maar wel in hetzelfde gebouw.
Bij de openingsceremonie wordt de kist dan binnengedragen, nog altijd met de kist open zodat we nog steeds het hoofd zien. En de hele dienst blijft dat open staan.
We kunnen niet laten om er telkens naar te kijken.
Bij Karen is Loren de keuken volledig aan het vernieuwen. Koen helpt de rest van de namiddag met de keuken en ik en Karen houden het gezellig ondertussen met een glaasje wijn en we babbelen heel veel. Ik nog altijd niet in goed engels.
Deze week hebben we afspraken met vier verschillende banken over ons projekt met 300 koeien.
We geven de moed dus bijlang niet op.
Koen gaat ook zijn theoretisch examen doen voor de auto. Voor 10 dollar en hij is er van de eerste keer door. En volgende week mag hij zijn praktisch gaan doen.
Er is ook nog de leadershipclass.
Ondertussen is het ook op school "Mardigrass" ,vastenavond. En ze organiseren een feesje op school. Ik had gehoopt dat zal eens goeie carnaval zijn. Maar nogmaals feesten kennen ze hier echt niet. Het is gewoon samenkomen per klas met flauwe limonade en slechte koeken en op hun stoeleke blijven zitten.
Omdat we hier een jaar zijn heeft Karen ons uitgenodigd naar een Belgisch restaurantje in Indianapolis. We mochten op voorhand niet weten waar we naartoe gingen dus het was spannend. Voor de kindjes hadden we een nieuwe babysit gevonden. Dus dat was weer een beetje wennen. Hier een avondje uit dat begint om 6 uur. Dus we moesten klaar zijn om halfvijf.
Maar toen ik het restaurant "Brugge Brasserie" zag moet ik eerlijk bekennen begon ik toch wel heel emotioneel te worden. Vooral omdat we hier nu zijn. En we hebben nu zo een onzekere toekomst, en we weten echt niet waar we volgend jaar gaan staan. En dat allemaal door de bankcrisis. De banken die geen leningen geven voor nieuwe projekten.
In het restaurant waren er verschillende belgische bieren, er was niemand die frans of vlaams sprak en er waren mosselen en friet en stoofvlees te verkrijgen. Ik heb mosselen met friet en mayonnaisse besteld en Koen het stoofvlees. Karen en Loren hebben op veilig gespeeld en die hebben een steak besteld.
Door de drank en de atmosfeer is het er nog heel gezellig geworden en wij hebben veel gelachen.