mijn tweelingzus komt aan

Zondag 29 juni

Ik heb vanacht niet goed geslapen want ik ben best wel zenuwachtig. Ons Ann (mijn tweelingzus) zit op het vliegtuig met Jef en Marie richting Chicago en nog verschillende uren en we zien elkaar eindelijk terug. Ook Tim, Stef en Dieter lopen heel hectisch door het huis. Jef en Marie mogen op hun kamer slapen en ze hebben al allerlei speelgoed klaargelegd om te laten zien.
Maar eerst moeten we ons klaarmaken voor de mis om 10.30 am. in Clymers. De kindjes moeten hun liedjes naar voorbrengen in de mis dat ze de afgelopen week geleerd hebben in VBS (vacation bible school). Ze moeten hun t-shirt aandoen dat ze geverfd hebben en dan moeten ze voor dat de mis begint beneden in de kelder wachten tot ze naar boven worden geroepen. De mis begint weer met verschillende annoncekes van de parochie en dan een gebedje voor de mensen die een gebedje nodig hebben.
En dan worden de kindjes naar boven geroepen. 18 kinderen die achter elkaar komen met 12 begeleiders. En ze beginnen hun liedjes te zingen. Tim is heel enthousiast want hij kan de liedjes nu goed meezingen want het zijn juist dezelfde liedjes dan in VBS in de katholieke kerk. En Stef en Dieter die doen af en toe hun mond open en er komt toch een geluid uit.
Maar na de liedjesshow vertrekken ik en Tim en Stef heel dringend naar Chicago, het is de hoogste tijd. Koen en Dieter blijven thuis, er is weer iets te vieren in de kerk dus ze kunnen daar weer blijven eten (chips, hetzelfde soort vlees en bonen). Maar dat vindt Koen helemaal niet erg zo kan hij weer babbelen. En in de namiddag komt Chris terug van South Dakota. Zodus dat zal een druk avondje worden.
En ik ga heel opgewekt naar Chicago, ik heb de boterhammekes al gesmeerd zodat we daar zeker niet voor moeten stoppen. En na een heel vlot ritje spurten we uit de auto want het vliegtuig is al geland en komen uitgeput aan de gate. En na een tijdje zien we ze eindelijk. Jef en Marie roepen uitbundig en langs onze kant roepen Tim en Stef. En dan valt er heel veel te vertellen zodat we vlug bij de auto zijn. Terwijl de kindjes onderling hun verhaal doen babbelen ik en ons Ann ook heel wat bij. Na een eetstop onderweg komen we moe maar blij aan in Camden. Het is een prettig weerzien.
Chris is ondertussen ook teruggekomen van South Dakota zodat er veel gebabbeld wordt die avond. En de kindjes geraken de eerste uren niet in slaap.