Dinsdag 24 februari
We gaan naar VBS en nu wenen ze niet meer. Nu springen ze uit de auto zodra we er zijn. En ze kijken zelfs niet meer om als ik salu zeg. Dat is nogal een verschil tegenover gisteren.
Ik geniet echt van de rust en de kalmte als ik zo alleen thuis ben. Ik steek nog allerlei groenten in de diepvriezer en maak het eten klaar. Ik probeer toch nog altijd soep te maken en een dessert. De amerikanen verklaren mij dan voor zot als ik dat nog altijd doe. Ze zeggen altijd dat er genoeg eten te kopen is langs de straat. Maar ze weten echt niet waarom ze zo zwaarlijvig zijn.
Als ik ze gaan halen hebben ze elk een mooi nekkussentje gemaakt. Dieter heeft eentje van john deere, Tim eentje met beerkes en Stef met autootjes. Ik moet wel verschillende keren aanhoren dat zij het vulsel erin gestoken hebben.
En dan kunnen ze weer in het zwembad en in de zandbak.
Als ik 'avonds naar Koen bel. Heeft hij goed nieuws te vertellen. Hij is al onderweg en gaat vanacht thuiskomen. Kris heeft ginder een auto gehuurd en gaat nog eens verder rijden naar South Dakota naar de familie Lippens.
Om 3.00am wordt ik wakker van Koen die thuiskomt. We babbelen nog veel te lang over dat prachtig bedrijf met zo een fantastische resultaten en daardoor wordt het een veel te kort nachtje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten