naar Indiana Beach

Woensdag 2 juli



Lore is vandaag jarig en weer zijn de kindjes vroeg uit hun bed, weer 6.00 am. Maar goed, dan kan ik en Koen weer vroeg opstaan. Ann slaapt heel lang en ook Chris horen we de eerste uren niet. Zodat ik en Koen de kindjes eten geven en een leutig kindergesprekje hebben aan de tafel. Als Ann wakker is gaan we richting Indiana Beach. Ik en de kindjes hebben ondertussen alles al in de auto gelegd wat zwemgerief betreft en zo.
Koen en Chris werken verder aan de garage en moeten ook nog verschillende inkopen doen in de home depot en de rural king.
Indiana Beach is hier ongeveer een klein uurke vandaan. Dus na een zeer luidruchtig autoritje komen we daar toe. En er is heel veel volk en lang aanschuiven aan de kassa. Maar gelijk overal waar je moet aanschuiven in Amerika verloopt dat ongelooflijk gedisciplineerd. Als we eindelijk binnen mogen gaan zien we eerst een kunstmatig dorp, met casino, met speeltuigen, enz. en dan uiteindelijk komen we aan het beach. Het is geen strand met zand maar het is allemaal kunstmatig. Heel raar maar wel knap bedacht. Zelfs het water is heel kunstmatig aangelegd. Rond het strand zijn er toestellen gelijk in een pretpark. Heel indrukwekkend allemaal maar niet interessant voor kleine kinderen. Want die willen dan overal op en ze zijn te klein, dat is heel moeilijk om uit te leggen. Dus we breken de dag relatief vroeg af want ze zijn het beu, ze beginnen ruzie te maken en er gebeuren nog veel andere dingen dat ik niet echt kan beschrijven. Thuisgekomen gaat iedereen zich klaar maken om de laatste keer naar de T-ball te gaan met Tim en Koen heeft om 7.00 pm een afspraak met de coiffeur in Camden. Wat heel handig is dat kan in een rit gebeuren en daardoor kan ik eens thuisblijven. En dan kan ik eindelijk mijn blog nog eens aanvullen waant weer sta ik hopeloos achter.
Ze komen heel opgewekt thuis. Ann kan niet zwijgen over de coiffeur, hoe ouderwets dat het er is en helemaal niet proper. Ze hebben na het wedstrijdje nog op de speeltuin gespeeld en Tim heeft een trofeetje gekregen en de foto's die enkele weken geleden genomen zijn. Tim is heel kontent over zijn trofeetje.

naar een open deur van een mestvergistingsinstallatie

Dinsdag 1 juli

Ann heeft vanacht veel beter geslapen. En ook de kindjes, maar die liepen om 6.00 am alle vijf al rond en hadden heel veel leut. Zodat ik en Koen ook maar opgestaan zijn. Een mooi uur.
In de voormiddag gaan Ann en ik en de kindjes naar Logansport naar de verschillende winkels. Maar het was een ramp. Ze wilden alle vijf op dezelfde plaats in het karretje zitten en tegen dat we aan de kassa waren was het een heuse weenpartij.
Dan zijn we maar naar het bos geweest met de quad en alle verdriet was opeens weg. Koen en Chris hebben ondertussen verder gedaan aan de garage. Heel vakkundig het kotje afbreken rekening houdend met de elektrische leidingen en zo. Ze verrichten allerlei meetwerken voor de schappen en ook voor de pompbak die we gaan plaatsen.
Na het eten steken we de vier jongste kindjes even in bed want ze kunnen het echt gebruiken en maak ik, Koen en Chris ons klaar om naar een bedrijf in Ohio te gaan. Het is een bedrijf dat opgestart is voor 4000 koeien en bij dat bedrijf is er een mestvergistingsinstallatie. En die houden vandaag open deur vooral voor de gebuurte en voor geinteresseerde melkveehouders. Het is drie uur rijden en het begint om 5.00 pm.
Ik geniet echt van het ritje, eens geen kinderen bij mij zodat ik kan genieten van het uitzicht. En dat uitzicht bestaat vooral uit mais en soyabonen. Maar wel op heel veel plaatsen zien we mais die heringezaaid is omdat er echt veel waterschade geweest is. En zelfs heel veel plaatsen waar er nog steeds grote plassen op de akkers staan. Dat zal nu wel een probleem worden om nog later in te zaaien. Aangekomen op het bedrijf "Van Deurzen" staan er heel veel auto's, vooral veel trucks en loopt er heel veel volk rond. Het zonnetje schijnt hoog in de hemel maar er is wel veel wind.
En dan krijgen we een hele interessante uitleg over de werking van de installatie. Nadien mogen we vrij rond kijken op het bedrijf. En dat is vooral op veel details letten en bespreken met andere melkveehouders die er ook zijn. Uiteindelijk komen we aan bij de melkcarroussel, 100-stands en de grootste van Amerika. Dat is echt de moeite waard om te zien. Heel indrukwekkend. En als afsluiter wacht er ons nog een truck op met een paar koelboxen met biertjes en water in om zo de avond af te sluiten. Maar dan zijn de meeste mensen wel al weg zodat we er nog met 15 mensen staan. Enkele nederlandse melkveehouders en de rest zijn de akkerbouwers van "Van Deurzen". Ik als enige vrouw moet dan maar de echte mannenmoppen aanhoren en die zijn wereldwijd hetzelfde.
Het is na 11.00 pm dat we de boerderij verlaten en dan rijden we rechtstreeks naar een restaurant "taco bell", een mexicaanse fastfoodketen.
De weg naar huis duurt verschrikkellijk lang en we moeten elkaar geregeld aflossen.

de laatste uitnodigingen

Maandag 30 juni

De kindjes maken elkaar zo zot als iets. We zien ze in het zwembad, op hun fietskes, op de traktors, in huis met het speelgoed. Ann is aan het bekomen van haar jetlag. Ze heeft heel slecht geslapen vanacht. Ze is een paar keer wakker geworden van de trein en zo maar eens om 3.00 am. Die geniet nu van de kindjes en die geniet van haar vakantie.
Chris is ondertussen onze bomen in de tuin aan het bijsnoeien en begint in de garage dat kotje af te breken want dat is al een rommelkot. We gaan ook in de garage overal schappen hangen. En het moet klaar zijn tegen zondag want dan hebben we "open house".
Koen en ik gaan de laatste uitnodigingen wegbrengen bij geburen die we nog niet thuis gevonden hadden en nog wat bij mensen verder. Het blijft altijd spannend hoe de deur wordt opengedaan en wie er tevoorschijn komt. Maar tot hiertoe hebben we nog niemand gehad die de deur voor onze neus dichtgesmeten heeft. We hebben ook heel wat uitnodigingen opgestuurd naar mensen die we al hebben leren kennen en ook met email zijn er verschillende mensen aangesproken. De landbouwersverening die is opgestart in maart hebben we ook zo een uitnodiging gestuurd.
En nu is het afwachten tot zaterdag hoeveel respons erop gaat komen. Want er zijn al verschillende mensen weg met het weekend van 4 juli. Dan is het hier "independance day".
Aan tafel is het een gezellig boeltje zo met veel volk. Maar tegen de avond zijn ze zo moe of iets en daardoor gaan ze relatief vroeg slapen zodat ik en Koen nog samen wat werk kunnen doen in de kelder (papierwerk). We hebben nog enkele vaarzen in Deurle zodus moeten we nog met alles in orde zijn ivm sociale zekerheid, mestbank, bank en nog van dat alles.

mijn tweelingzus komt aan

Zondag 29 juni

Ik heb vanacht niet goed geslapen want ik ben best wel zenuwachtig. Ons Ann (mijn tweelingzus) zit op het vliegtuig met Jef en Marie richting Chicago en nog verschillende uren en we zien elkaar eindelijk terug. Ook Tim, Stef en Dieter lopen heel hectisch door het huis. Jef en Marie mogen op hun kamer slapen en ze hebben al allerlei speelgoed klaargelegd om te laten zien.
Maar eerst moeten we ons klaarmaken voor de mis om 10.30 am. in Clymers. De kindjes moeten hun liedjes naar voorbrengen in de mis dat ze de afgelopen week geleerd hebben in VBS (vacation bible school). Ze moeten hun t-shirt aandoen dat ze geverfd hebben en dan moeten ze voor dat de mis begint beneden in de kelder wachten tot ze naar boven worden geroepen. De mis begint weer met verschillende annoncekes van de parochie en dan een gebedje voor de mensen die een gebedje nodig hebben.
En dan worden de kindjes naar boven geroepen. 18 kinderen die achter elkaar komen met 12 begeleiders. En ze beginnen hun liedjes te zingen. Tim is heel enthousiast want hij kan de liedjes nu goed meezingen want het zijn juist dezelfde liedjes dan in VBS in de katholieke kerk. En Stef en Dieter die doen af en toe hun mond open en er komt toch een geluid uit.
Maar na de liedjesshow vertrekken ik en Tim en Stef heel dringend naar Chicago, het is de hoogste tijd. Koen en Dieter blijven thuis, er is weer iets te vieren in de kerk dus ze kunnen daar weer blijven eten (chips, hetzelfde soort vlees en bonen). Maar dat vindt Koen helemaal niet erg zo kan hij weer babbelen. En in de namiddag komt Chris terug van South Dakota. Zodus dat zal een druk avondje worden.
En ik ga heel opgewekt naar Chicago, ik heb de boterhammekes al gesmeerd zodat we daar zeker niet voor moeten stoppen. En na een heel vlot ritje spurten we uit de auto want het vliegtuig is al geland en komen uitgeput aan de gate. En na een tijdje zien we ze eindelijk. Jef en Marie roepen uitbundig en langs onze kant roepen Tim en Stef. En dan valt er heel veel te vertellen zodat we vlug bij de auto zijn. Terwijl de kindjes onderling hun verhaal doen babbelen ik en ons Ann ook heel wat bij. Na een eetstop onderweg komen we moe maar blij aan in Camden. Het is een prettig weerzien.
Chris is ondertussen ook teruggekomen van South Dakota zodat er veel gebabbeld wordt die avond. En de kindjes geraken de eerste uren niet in slaap.

gewoon een dagske

Zaterdag 29 juni

Een rustig dagje dat ingevuld wordt met kuisen, bloggen, mails beantwoorden, telefoneren, kindjes die spelen, zwemmen, ruzie maken, en dvd's kijken. De dvd's had Koen en Tim gisteren in de bibliotheek gehaald.
Voor de kindjes is er Dumbo en voor ons is er een waargebeurd verhaal over een kapitalist, een jockey en een paardenfluisteraar. Heel ontroerend. Maar wat ons vooral boeit is dat het hier in de midwest afspeelt. En nu is alles zo herkenbaar. En het blijft een goeie manier om ons engels te leren.

naar de kapper en naar tyson

Vrijdag 28 juni

Er hebben al verschillende firma's van biogasinstallaties kontakt gezocht met Koen. Want de county zoekt nog altijd manieren om de economie terug te laten draaien. En daardoor denken zij aan een biogasinstallatie of een vergister. Daarom wil Koen die zeker helpen met zoeken want dat is ook niet slecht voor ons bedrijf.
Maar door die hele zoektocht zijn Koen en Daryl Smith (direkteur van economische zaken in de county) uitgenodigd op de varkensslachterij "Tyson" in Logansport. Het is een slachterij die dagelijks 15000 varkens slacht en dat bedrijf bevindt zich een paar mijl van ons maar ook aan deze kant van de spoorweg. Daardoor zijn er verschillende scenario's mogelijk in de toekomst. Als we dan richting Delphi gaan is er nog een grote varkensslachterij die dagelijks 12000 varkens slacht.
Maar dat is allemaal toekomstmuziek. In ieder geval Daryl komt Koen halen tegen een uur of negen en ze komen pas thuis laat in de namiddag. Ze hebben een hele rondleiding gehad en dan zijn ze nog eens samen gaan eten.
Ondertussen ben ik dan maar gaan eten in de kerk van Clymers waar de ouders uitgenodigd zijn voor een picnic. Daar moet je je wel niet te veel bij voorstellen. We hebben een hotdog gegeten met natuurlijk chips en toch ook wat stukken appels en wat druiven en als drinken icetea en limonade (gekleurd poeder die opgelost wordt in een hele grote thermoskan).
Om 2.00 pm hebben we een afspraak met de coiffeur. Want nadat Tim in Dieter zijn haar had geknipt had Dieter zelf ook nog wat geknipt. Dus voor alledrie hetzelfde kapsel, alles af.
Bij de coiffeur zijn ze heel vriendelijk maar er is ondertussen nog altijd niet veel gekuisd. Het stof van de vorige keer ligt er nog altijd hetzelfde bij. Alleen de vloer wordt gekuisd. Ze leven wel gemakkellijk.
Om 5.00pm komt Pat Clawson onze ijskast brengen die ik gisteren gekocht heb. Het is hetzelfde model dan in de keuken. En Pat Clawson is verkozen tot commisioner. Is een soort lid van het provinciebestuur maar heeft heel veel te vertellen in de county (de provincie). Ook Loren Hilton is een commisioner. Dus Pat krijgt ook een uitnodiging en vertelt ons graag een beetje over iedereen die belangrijk zijn in de county. We beginnen de namen en de mensen te kennen. Maar het blijft leutig dat de mensen het ons zo spontaan komen vertellen. Pat neemt er zijn tijd voor ook al kunnen we nooit voor hem stemmen.

ijskast kopen

Donderdag 27 juni

Eerst de kindjes afzetten in VBS en dan naar Delphi een ijskast gaan kopen om in de garage te zetten. Met dat mooie weer hebben we problemen om onze groenten en fruit goed te bewaren. Zelfs in de kelder is het vochtigheidsgehalte veel te hoog. Het is hier heel warm maar meestal is er wind bij en toch is het doef en klammig. Ideaal voor de mais. Die zien we groeien nu.
Koen gaat in de voormiddag naar de bank en de verzekeringsmaatschappij. Maar vanaf nu hebben we altijd uitnodigingen op zak.
Ook moet hij met de witte auto naar de garage.
En ik doe in de namiddag nog een paar uitnodigingen weg. Ik begin er van te genieten. De mensen die we spreken zijn heel vriendelijk maar het neemt veel tijd in beslag.

uitnodigingen beginnen uitdelen

Woensdag 26 juni

Als we 's morgens aan tafel zitten zijn de kindjes over hun toeren want ze willen alledrie tegelijk tegen hun papa babbelen. Maar ze kunnen niet alles vertellen want ze moeten naar VBS.
Ik begin ondertussen uitnodigingen rond te delen aan alle mensen die ik tegen kom. Wij gaan een "open house" geven. Dat wordt verwacht van mensen die verhuizen dat ze de buurt dan uitnodigen om hun huis te komen bewonderen. Daarom moeten wij dat ook dringend gaan doen want we wonen hier al vier maanden. We gaan ons "open house" geven op zaterdag 5 juli. Maar daarom moeten er dringend uitnodigingen weg. De uitnodigingen zijn heel mooi gemaakt door Delfine en zo kunnen wij dan aan de slag gaan.
Het probleem is wel dat er niemand anders iets in de brievenbus mag steken dan alleen de postbode. Dus moeten we overal aanbellen en de uitnodiging afgeven.
We kennen ook nog geen namen.
We zijn best wel zenuwachtig we komen dan bij mensen die we totaal niet kennen en waar we ook niet van weten of ze tegen ons zijn of ze ons welgezind zijn.
Terwijl Koen thuis blijft en de post nakijkt en zijn mails begeeft ik mij dus van huis tot huis met in mijn ene hand een uitnodiging en in mijn andere hand een stuk chocolade en met een bonzend hart.
In de voormiddag heb ik bij vier huizen gebeld en waren er twee thuis die al heel hartelijk waren maar die heel veel vragen hadden over wie we zijn, waarom, en waarom hier.
Maar verder had ik geen tijd meer. De kindjes wachtten en het eten moest op tafel staan.
Dus in de namiddag moest Koen een paar straten doen en ik met de kindjes ook. Want we beseften dat we er veel tijd in gingen steken.
Koen gaat met Tim om 6.00pm naar de T-ball, Tim is vorige week niet geweest omdat hij op de VBS was in de katholieke kerk. En ook daar kan Koen nog wat uitnodigingen uitdelen.
Tegen de avond hadden we er tien gedaan. Veel mensen die niet thuis waren en de rest moesten we blijven babbelen.

Koen komt 's nachts thuis

Dinsdag 24 februari

We gaan naar VBS en nu wenen ze niet meer. Nu springen ze uit de auto zodra we er zijn. En ze kijken zelfs niet meer om als ik salu zeg. Dat is nogal een verschil tegenover gisteren.
Ik geniet echt van de rust en de kalmte als ik zo alleen thuis ben. Ik steek nog allerlei groenten in de diepvriezer en maak het eten klaar. Ik probeer toch nog altijd soep te maken en een dessert. De amerikanen verklaren mij dan voor zot als ik dat nog altijd doe. Ze zeggen altijd dat er genoeg eten te kopen is langs de straat. Maar ze weten echt niet waarom ze zo zwaarlijvig zijn.
Als ik ze gaan halen hebben ze elk een mooi nekkussentje gemaakt. Dieter heeft eentje van john deere, Tim eentje met beerkes en Stef met autootjes. Ik moet wel verschillende keren aanhoren dat zij het vulsel erin gestoken hebben.
En dan kunnen ze weer in het zwembad en in de zandbak.
Als ik 'avonds naar Koen bel. Heeft hij goed nieuws te vertellen. Hij is al onderweg en gaat vanacht thuiskomen. Kris heeft ginder een auto gehuurd en gaat nog eens verder rijden naar South Dakota naar de familie Lippens.
Om 3.00am wordt ik wakker van Koen die thuiskomt. We babbelen nog veel te lang over dat prachtig bedrijf met zo een fantastische resultaten en daardoor wordt het een veel te kort nachtje.

naar VBS in Clymers

Maandag 23 juni



We kleden ons aan voor naar het "speelplein" te gaan. Nu is het "vacation bible school" in de kerk van Clymers. Er wordt zelfs reklame gemaakt met dezelfde affiche dan in de katholieke kerk en het programma is ook hetzelfde.
Maar hier is het grote voordeel dat ze alle drie mogen komen en dat het in de voormiddag is van 9.00 tot 11.00 uur.
Ik zet ze af aan de kerk maar dat is tegen hun goesting. Ze wenen heel hard alle drie. En stomverbaasd omdat ze nooit wenen en toch een beetje met twijfels rij ik toch maar door naar Logansport om mijn boodschappen te doen. En ik geniet van de rust. De twee uurkes vliegen voorbij en als ik in de kerk kom ben ik gerustgesteld want ik zie drie lachende gezichten die op de schommel aan het spelen zijn. Na vijf minuten was het wenen afgelopen wordt er mij verteld door de begeleiders. En die zijn er weer genoeg. Er zijn 18 kindjes en 12 begeleiders.
In de namiddag vliegen ze nog eens in hun bed en ik wafeltjes bakken. Ik heb dat beloofd voor de kerk om als tussendoorke aan de kindjes te geven morgen.
's Avonds geniet ik van mijn dagelijks gesprekje met mijn Koeneke.

bezoek Vlaams landbouwerskoppel

Zondag 22 juni

Het is een zalig nachtje geweest. Tim heeft hem van een hele nacht niet verroerd. Gewoon zalig.
Het is weer stralend weer maar toch wel met wat wind. De temperaturen zijn altijd boven de 30 graden. Het zwembad is echt geen overbodige luxe geweest. Toch op het heetste van de dag blijven de kinderen binnen. Het kan zo doef zijn.
We gaan naar de kerk in Clymers gewoon omdat die vrouwen zo vriendelijk waren de vrijdag en omdat de vorige pastoor nog maar twee keer de mis gaat doen.En het is toch dankzij die pastoor dat we geintroduceerd zijn in Clijmers. (het dichtsbijzijnde dorpke waar er nog al wat tegenstand is voor de dairy). Ook heeft die pastoor ons welkom geheten en gezegd tegen zijn parochianen dat nieuwe dairys (melkveebedrijven) meer dan nodig zijn.
Tijdens de mis wordt er ook een kindje gedoopt. Het is ook met water en met zalf gelijk in de katholieke kerk. Op een gegeven moment wordt er zelfs naar de katholieke kerk verwezen. Ik kan mijn oren niet geloven. Maar dan moet ik weer denken. Dit is Amerika. Hier kan je alles meemaken.
Nadat we naar de kerk geweest zijn (Dat is echt ons wekelijks uitje) eten we en ik heb eigenlijk een hele luie dag. Maar dat opruimen moet gebeuren. en terwijl ik dus tegen mijn zin aan het strijken ben wordt er op de deur geklopt. Ik wel blij voor de verstrooing.
Het is Gerrit Kreugel (dat is een werknemer van Van Bakel) met een jong Vlaams koppel uit Pepingen.
Ze zijn op rondrit door Indiana op zoek naar een geschikte lokatie. Want ze gaan ook hier een melkveebedrijf opstarten.
Ze blijven een hele poos en zo kunnen we wat babbelen met ondertussen een goed koekje en een taske koffie.
En de kindjes die eten natuurlijk goed mee aan de koekjes.
En dan wordt het weer avond. Er blijf ik tegen opzien. Nog twee dagen.

boswandeling

Zaterdag 21 juni

Dieter heeft heel slecht geslapen. En ik daardoor ook niet natuurlijk. Dieter kan nog harder wroeten dan Stef. Ook hij is uit het bed gevallen. Dat is wel heel hard verschieten zo midden in de nacht.
We maken ons klaar om een boswandeling te gaan doen. We moeten om 9.00am in het bos zijn achter de high school. Het is een projekt dat uitgaat van de stad Logansport om de kinderen terug het bos te leren kennen. Eerst mogen we allemaal in de biologieklas van de highschool en krijgen de kinderen een uitleg van een leerkracht op pensioen een hele boeiende uitleg over het bos. (zoals tante Maria dat ook kan). Er zijn heel veel kinderen en daarom worden we in groepjes verdeeld om zo een boswandeling te maken.
Bij bijna elke boom krijgen we uitleg over vlinders, muggen (bugs) en dan als laatste komen we bij een poel waar heel veel kikkers zitten. En dat is het interessantse van allemaal. Ze kunnen naar de kikkers kijken, ze mogen er vangen en terug in het water smijten. Het valt mij op dat ze heel terug een groene aarde willen maar de amerikanen doen zelf niets aan afvalvermindering. Plastic blijft komen langs alle kanten. En ook voor we in het bos gingen werd er duchtig met spuitbussen gespoten op de lichamen om de muggen weg te houden. Ze spuiten er maar op los.
Het is bijna 1 uur dat we terug aan het eindpunt komen en daar krijgen ze een appel en een banaan. En mogen ze elk nog een boekje uitkiezen.
Dan kunnen we rustig naar huis rijden. Waar we eten en dan in de namiddag heel veel in het zwembad spelen.
En natuurlijk gaan we voor het slapen nog naar Koen bellen. Koen vertelt ons over de koeien en over het werk dat ze daar verrichten en ook dat het zo een mooi bedrijf is.
Dan is het bedtijd en nu gaat Tim bij mij slapen. Stef en Dieter mogen niet meer van mij.
En dan kan ik nog eens bloggen. (weer een nieuw werkwoord).

Mensen van de kerk van Clymers

Vrijdag 20 juni

Vandaag was het normaal de dag van de hoorzitting. Dat is weer wachten tot in augustus. Maar we zijn er toch heel gerust op. IDEM gaat nooit een vergunning geven vooraleer ze alles bekeken hebben. Ook zijn er al verschillende mensen die ons komen zeggen dat we toch goed bezig zijn. En dat doet toch wel deugd.
De boeren zijn nog altijd aan het sproeien.
De kindjes spelen weer in het zwembad en de zandbak. In de namiddag rijd ik het gras af. Tim en Stef mogen afwisselend bij mij zitten en op het ein de mogen ze zelf een beetje rijden Wat natuurlijk het gaafste van heel de dag is.
Als we bijna gedaan hebben komen er twee vrouwen ons bezoeken van de kerk van Clymers om ons officieel welkom te heten. Ze hebben een bruine taart mee en ze blijven hier toch bijna twee uur zitten. Ook komen ze de kindjes uitnodigen voor VBS in hun kerk. Dat gaat volgende week van start en ze mogen alle drie komen en daar is het in de voormiddag. Blijkbaar hebben alle kerken dat en hebben ze zelfs hetzelfde programma. Maar ja ik verschiet van niets meer wat de kerk betreft.
's avonds is het weer VBS in de katholieke kerk en dan mogen de ouders en de rest van de familie komen kijken want de kindjes gaan een show opvoeren in de kerk. De verschillende groepen brengen elk hun liedjes naar voor dat ze die week geleerd hebben. En ik ben weer zo trots of iets want Tim zingt uit volle borst mee en doet er de nodige gebaren bij. In totaal zijn het toch vier liedjes dat ze brengen.
Terug thuis gaan we nog eens naar Koen bellen. En ze zijn heel blij dat ze hun papa horen. En dan krijg ik Koen toch nog eens voor mijn eigen. Ze hebben al heel veel geleerd op het bedrijf en Koen raakt er niet over uit verteld. Ik geniet ervan. Koen zegt dat hij het nog eens gaat doen maar dan met mij. Maar dan moet ik de kindjes dringend in hun bed steken en vanacht mag Dieter bij mij slapen.

bezoek uit Drongen en gaan zwemmen

Donderdag 19 juni

Stefke heeft vanacht verschrikkellijk gewroet en heeft een keer uit ons bed gevallen.
Om 10.00 zijn we in het park. Daar worden weer verhaaltjes voorgelezen. Ze luitsteren geboeid. Er zijn ongeveer 20 kindjes en natuurlijk de mama's zijn er ook bij.
Dan naar huis want juist na de middag komt Alice van Drongen met haar man en hun zoon en een amerikaans familielid. Die zijn op doortocht door Amerika op bezoek bij verschillende familieleden.
Ze kunnen niet lang blijven want ze moeten nog een paar uur rijden. Dus we gaan vlug rond de hof en kijken naar de mais en de graansilo's. De amerikaan weet te vertellen dat mais helemaal in orde komt als hij op 1 juli tot aan de knie komt. En dat gaat zeker geen probleem zijn. Ik ben toch wel gerustgesteld, de mais is toch heel laat gezaaid. In de omtrek zijn de boeren volop aan het sproeien. De meeste sproeiers zijn zelfrijders. Het blijft mij verbazen hoe snel ze over die akkers vliegen. Het is de moeite om te zien.
Om 2.00 pm hebben we met de jonge moeders van de kerk afgesproken om te gaan zwemmen in het openlucht zwembad van Logansport.
Het wordt een heel leutig middagje. Ik heb echt belgische mokskes (nicnacskes) bij en als ik die bovenhaal komen de kindjes heel vlug uit het water en er wordt gegeten zelfs de moeders vinden het heerlijke koekjes. Tja ze zijn wel echt lekker. Ook maken ze allemaal hun namen en dat is zeker leutig. Weer een bewijs dat de belgische koeken echt een delicatesse is.
En dan wordt het weer tijd om te gaan eten naar huis en terug te keren voor VBS. Er wordt wat over en weer gereden. Stefke is blij dat hij weer bij mij in bed mag kruipen. Hopelijks wroet hij niet te erg.

film in de bibliotheek

Woensdag 18 juni

Om 10.00 am is er een film voor de prescholers in de bibliotheek. Dan kunnen ze weer veel snoepen en drinken. Dat vinden ze feest. Ze zijn niet veel meer gewoon mijn kindjes.
Myron is begonnen met sproeien. Heel gemakkellijk. Tegen 15-20 per uur vliegt hij over de akker en sproeit hij met roundup. Dan heeft hij een knecht bij die achter rijdt met water om de sproeier op te vullen. Met de wind moeten ze ook bijna geen rekening houden. Bij de geburen is er ook mais en soya dat resistent is tegen roundup. Juist als ze een gebuur met een grote gazon tegen komen dan moeten ze efkens naar de windrichting kijken.
Dave Fourgay komt de muttens halen want er staat echt niets meer op het weike. De beestjes zijn goed gegroeid en onze wei is mooi af. Ideaal.
Dan weer naar VBS en Stefke mag bij mij in bed slapen.
Koen en Chris hebben er ondertussen al een dag opzitten. En het is heel boeiend zegt Koen. Hun dag begint om 6.00 am. Dan is het in de stallen werken en 's avonds kunnen ze nog theorielessen volgen. Wat Koen heel gretig meepakt.

Koen en Chris naar Wisconsin

Dinsdag 17 juni

Aan de tafel zijn Tim, Stef en Dieter er niet gerust op wie die vreemdeling eigenlijk is. Ze vragen een hele tijd wie dat is en wat die komt doen. Zo gaat de tijd wel vlug voorbij.
Om 8.00 am kom Myron met verschillende rekeningen. (werk voor de mais, het ijzer, maiszaad en nog wat kleinere dingen). Hij heeft blijkbaar tijd want hij blijft zitten tot 11.00 am, de bierkes zullen er ook wel veel mee te maken hebben.
Ondertussen knipt Tim nog eens zijn eigen haar maar nu ook dat van Dieter. Ze vinden het heel mooi.
Dan eten en dan vertrekt Koen en Chris naar Wisconsin om te gaan werken op een bedrijf met een paar duizend koeien dat wordt opgevolgd door de universiteit. Het noemt TMF. Voor mij wordt het een moeilijk afscheid. Koen gaat voor 9 nachten weg blijven en dat is toch wel heel lang. Vind ik toch. Het bedrijf ligt hier 840 km vandaan.
Tegen de avond doe ik Tim weer naar VBS (vacation bible school) en kan ik hem weer halen om 9.30 pm.

wat een rustig dagje had moeten worden

maandag 16 juni

Koen moet om 8.00 uur bij de kraker zijn. Zijn voet is nu veel beter. Maar het blijft gevoelig. Maar het is vandaag de laatste keer bij de kraker. Kindjes spelen een hele voormiddag in de zandbak en in zwembad. Ze genieten er echt van.
Koen heeft een telefoontje gekregen dat de hearzitting (de zaak van enkele geburen tegen IDEM) uitgesteld is tot 20 augustus. Dat is natuurlijk weer een grote tegenslag.
Koen heeft ook een afspraak met het USDA office (instantie die instaat voor premies, braaklegging). Ze gaan nog eens precies uitleggen wat er bedoelt wordt met crp (langdurige braak) en wat er aan gedaan mag worden. Zoals maaien en sproeien. Het is te vergelijken met natuurgebied in Vlaanderen.
Myron heeft de sproeier buitengezet om met roundup te sproeien en klaagt over de hoge gasprijzen. Ook hier schieten de prijzen de hoogte in.
Ik en de kindjes gaan naar het klein schoolke in de bibliotheek. Daar gaan ze echt graag naar toe. Er is vanalles te doen (spelletjes,boeken lezen,poppenkast spelen)
Omstreeks 5.00pm krijgt Koen telefoon van Chris d.c. (is een vlaming die naar de Ardennen geemigreerd is en een echte koeieboer is en die naar Amerika komt voor 3 weken). Chris heeft problemen met zijn huurauto. Hij krijgt de auto niet mee omdat hij geen visa kaart heeft. Hij heeft wel genoeg cash mee maar dat nemen ze niet aan in het verhuurcenter.
Er zit spijtig genoeg niets anders op dan Chris te gaan afhalen op de luchthaven. Na eerst nog wat heen en weer gebel. Is wel een uitstekende manier om de weg te leren kennnen.
Ik moet Tim weg voeren tegen 7.00 pm naar de katholieke kerk. Het is een hele week 's avonds een soort speelplein. Het noemt "vacation bible school". Alleen de naam al doet mij kriebels krijgen maar hij leert er toch vriendjes kennen en ze doen echt wel veel spelletjes en zo.
Om 9.30pm mag ik hem terug gaan halen.
Mijn kindjes zijn volledig hun ritme kwijt.
Koen en Chris komen heel wat uurtjes later thuis. Dat ik al lang een velleke over mijn ogen heb.

weer naar Chigago

Zondag 15 juni

Iedereen heeft een goede nacht gehad zodat we samen naar de mis kunnen gaan. De katholieke kerk. De kerk zit als gewoonlijk weer goed vol. Vooral vele jonge mensen.
Na de mis gaan we thuis de overschot opeten en dan richting Chicago. Er staat een cd'tje op van kabouter plop zodat we na enkele uren in de auto de verhaaltjes wel van buiten kennen maar de kindjes luisteren en dat is het belangrijkste.
Het is een spannend ritje want er is file in Chicago maar we komen toch een uurke voor tijd aan en dat is vooral te danken aan het feit dat Illinois een uur achter staat dan Indiana.
En dan volgt er een heel emotioneel afscheid. De kindjes blijven meme en pepe roepen tot dat ze volledig door de douane zijn.
Vervolgens gaan wij met ons gezinneke naar huis om onderweg nog eens te stoppen voor frietjes.
Op de terugweg slaapt iedereen behalve de chauffeur.

hog jog en trekker trek

Zaterdag 14 juni



Het is een stralende morgen. En dat maakt het gemakkellijker om uit bed te springen. Om halfacht moeten we in Flora zijn want daar is er een loopfestijn. De hog jog.
We hebben ons ingeschreven om 2 mijl te wandelen met ons gezinneke. Om juist halfacht komen we aan in Flora en gelijk dat we uitstappen horen we het startschot al. Dat wordt rennen. Koen loopt vlug naar de inschrijfbalie voor de t-shirts en de rugnummers (precies echt). Ondertussen gaan wij al te voet verder na wat gesukkel met de buggy. Als Koen ons ingehaald heeft (wat helemaal niet moeilijk is) gaan Koen en ik en Tim (Stef en Dieter zitten in de buggy) verder lopen. We willen ze echt inhalen. Meme en pepe die blijven wel achter. Maar die genieten van het mooie weer (en van elkaar) en die stappen rustig verder. Bij elke kontrolestop drukken we de mensen op hart dat er nog twee mensen achter zijn die geen engels spreken.
Wij halen de laatste mensen in en zo wordt het tocht nog een leutig wandelingetje.
Aangekomen aan de meet zijn we toch bezorgd over meme en pepe. Maar na een tijdje zien we ze toch al lachend aankomen. Een hele opluchting. Dan leren wij nog een beetje mensen kennen en wachten af wanneer de kindjes mogen lopen.
Maar eerst wordt er nog 2 en 5 mijl gelopen. Dan wordt het spannend. Alle kindjes mogen mee doen aan een loopwedstrijd een blokje om. En ze zijn er klaar voor. Bij de jongste mag er iemand meelopen. Ik met Stef en Koen met Dieter en meme gaat Tim opvangen. Het is een loopwedstrijd voor kindjes van 2 tot 8 jaar. Dan wordt het startschot gegeven. Tim vliegt als een pijl uit een boog vooruit, Dieter ligt na twee stappen al op de grond en Stef loopt tegen een ander kindje.Tim heeft ook de pech dat hij net voor de meet zijn schoen verliest. Maar voor de rest hebben ze heel goed gelopen. Ze krijgen allemaal een applaus en een medaille. Wat moeten ze nog meer hebben.
We blijven nog efkens babbelen met de counsil (een vrij belangrijk persoon van de carroll county). En dan moeten we verder. Er is een trekkertrek in Logansport (dat is Cass county) maar er wordt samengewerkt met de landbouworganisatie van de carroll county. Koen moet gaan helpen hamburgers bakken.
Het is snikheet en doef. Meme, pepe, de kindjes en ik gaan op de tribunes zitten en kijken naar de traktors. Er is nog niet veel volk, het is nog te vroeg. Er is heel veel lawaai, veel jonge gasten, veel hamburgers en frisdranken maar geen bier. Dat valt echt wel op.
Na een uurke hebben wij het wel gezien want het is ongezond warm en we kunnen het niet uithouden in de warmte. Daar komt nog bij dat de kindjes heel moe worden. Ook hebben we een goeie vettige hamburger gegeten.(Ik denk dat meme en pepe nog nooit zo ongezond gegeten hebben in hun hele leven en nu in een week).
Koen blijft verder bakken en wij gaan naar huis.
Thuis gekomen gaan we de lommerte opzoeken in het bos. En we rijden met de quad wat de nodige hilariteit oplevert. De kindjes laten het bos zien aan meme en pepe en ze genieten er duidelijk van. Wel spijtig dat we van vandaag geen foto's hebben.
Koen komt heel laat thuis van het bakken en zegt dat er nu heel veel ambiance was en veel zwaardere traktors.
En dan genieten we nog samen van weeral onze laatste avond samen. De dagen vliegen hier echt wel voorbij.

pepe is wat ziekskes

Vrijdag 13 juni

Het is voor sommige een ongeluksdag ook hier in Amerika. Dat kan misschien alleen over pepe gaan wat die voelt hem wat ziekjes en die ligt bijna een hele dag in zijn bed. Koen werkt vooral in de kelder. Papierwerk en bellen om nog wat afspraken te maken.
Het heeft weer heel veel geregend. het is een heel speciaal jaar. Dat hebben ze nog niet meegemaakt zeggen ze toch.
Meme werkt nog een hele dag in de hof met de kindjes en ik doe nog wat boodschappen en doe samen met Koen het papierwerk.
Tim heeft ook wat geexperementeerd met kapperke te spelen, zodat meme dat mooi moet bijknippen.

het ijzer vanuit het bos gaat weg

Donderdag 12 juni

In de knack staat er een heel artikel over thuis onderwijs. Ik weet nu echt wel van ondervinding dat het onderwijs in Belgie wel heel goed is. Dat vind je nergens in de hele wereld niet dat je hele dagen kunt gaan in de kleuterschool. En zelfs de lagere scholen zitten in Belgie op een heel hoog niveau. Over het hoger dat zal ik weten te vertellen binnen een jaar of tien.
In het nieuws gaat het nog altijd over zuid Indiana over het rampgebied en vandaag verjaart Nathalie.
De missen en Mario gaan nog eens rond onze hof en kruipen dan met zijn allen op die hoge trap van de droogsilo's. En dan rijden die verder richting Michigan.
Vandaag komen ze al het ijzer ophalen dat wij zo mooi op een hoop hebben gelegd. Maar de vergoeding is volledig voor Myron Sinck. We moeten veel doen om als vreemdeling in een gemeenschap te komen. Veel geven en uiteindelijk komt het wel goed maar het is af en toe toch heel vermoeiend. Koen zijn pa gaat met de quad kijken naar de vrachtwagens en de kraan. en tussendoor gaat Koen zijn pa samen met Koen de drainageputten bekijken, er zijn verschillende putten gemaakt door de regen en die moeten terug opgevuld worden.
Dus dat is als in Deurle, samenwerken met zijn pa.
Om 10.00 am ga ik en de kindjes en meme naar het park. Daar is een voorleessessie. Er zijn heel veel kinderen en de juffrouw van het schoolke van de bibliotheek leest het ene verhaaltje na het andere. Heel goed voor mij. De ideale engelse les.
Koen neemt na de middag meme nog eens mee op de quad om naar de akkers te kijken en dan gaat meme nog wat scheren aan de struiken voor het huis.
Tegen de avond komt Karen nog een goeiedag zeggen en om haar vlucht te boeken. Ze heeft beslist dat ze met mij en de kindjes in augustus mee naar Belgie komt. Wat ik zeker kan apprecieren, vooral als we in het vliegtuig zitten.

Grote ramp in Zuid Indiana

Woensdag 11 juni

Op de radio horen we dat een deel van Zuid Indiana uitgeroepen is tot rampgebied, van wateroverlast. Gelukkig zijn wij er van gespaard gebleven. In onze streek valt het heel goed mee van de regen. De mais is heel goed aan het groeien en bij sommige boeren begint hij zelfs al goed zwart te zien. Heel gezond. Ook krijgen we wel verschillende vragen vanuit Belgie of wij er zeker niet bij zijn. Maar niet dus toch bedankt van de mailkes.
Aan de tafel moeten we eten in chiften en net nu mijn brood een beetje mislukt is. Tim en Stef willen altijd maar weten wie die mensen zijn en wat die eigenlijk komen doen. Maar de vragen zijn vlug voorbij want ze krijgen alledrie een heel mooi kadootje. Elk een apart setje van john deere. Verder volgt er een heel geanimeerd gesprek. En het gaat over het liefdesleven van Annelies, over boeren, over Belgie en over jongens. Meme en pepe vinden het ook wel leutig.
Dan maken ze zich klaar want ze vertrekken met zijn allen naar Goldstein en naar de familie De Bruyn (Is een bedrijf dat juist is opgestart met melken). Koen kijkt vooral naar de details en stelt heel veel vragen en trekt foto's.
Ik en de kindjes gaan om 10.00 am naar een filmke voor de prescholers in de bibliotheek. Er staan heel veel stoeltjes klaar en ze mogen een drankje nemen en verschillende chips. Weeral feest. Het is een filmke over een varkentje en het is best wel grappig.
Verder heb ik een vrij rustig dagske waar ik eindelijk nog eens mijn blog kan bijvullen en eten koken op mijn gemak want ik moet nu eten koken voor veel mensen.
Om 10.00 pm komt de bende thuis en ze krijgen een heel uitgebreide maaltijd wat hun smaakt. Er wordt heel veel gebabbeld en gelachen met de bierkes in de hand. Als dessert krijgen ze nog belgische jenever. Maar dan gaan meme en pepe wel al slapen. Het feestje duurt nog tot 1.30 am en dan gaan Koen en ik wel slapen. De drie missen en Mario blijven nog wel efkens zitten want ze ruimen nog alles op.

richting Michigan

Dinsdag 10 juni



Om 6.00 am ben ik al druk in de weer om de auto in gereedheid te brengen voor weer een lange tocht. Koen en ik hebben een vergadering in Wauseon op de Bureau van Van Bakel om te praten over de drainage dat er zit in de akker. Dat is belangrijk voor de lagoons (grote mestkelders). Die zijn al getekend maar nog eens de laatste details verder bekijken.
Op de heentocht doorheen Ohio zien we dat de wind er op sommige plaatsen heel lelijk tekeergegaan is. Er zijn weer ontzettend veel plassen en op verschillende plaatsen liggen er takken en een deel van daken op de grond. Tim, Stef en Dieter zijn opvallend rustig en kijken in boekjes en spelen met hun traktorkes.
In Wauseon toegekomen zijn we heel blij met het drinken. De kindjes krijgen cola en daarom. En met de koekjes. Ze kunnen ons spijtig genoeg niet direkt ontvangen en daarom ga ik met meme en pepe en de kindjes naar een bedrijf van Van der Hof die er al verschillende jaren melkt. En dat was het eerste bedrijf van Van Bakel. Dat is echt een topbedrijf. Die koeien halen topresultaten.
We krijgen een hele boeiende rondleiding door Jan. Hij geeft heel veel uitleg bij de stal die ze aan het bijbouwen zijn en verder ook over het leven in Amerika. Bedankt Jan we hebben er van genoten.
Dan gaan we terug naar Wauseon om Koen op te pikken, die ondertussen gedaan heeft met vergaderen. En gaan we naar het dichtsbijzijnde restaurant eten. Het wordt mexicaans. We eten een soort pannenkoeken en geplet vlees. Op zulke momenten mis ik het vlaamse eten ongelooflijk. Dat is de reden waarom ik dagelijks mijn soep kook en mijn groenten blijf maken.
Na de maaltijd waar de kindjes toch wat van gegeten hebben gaan we richting naar Ohio een beetje zuidelijker. Naar de familie Van Ham. Van deze familie heeft nonkel Laurent zijn melkmachine gekocht in Nederland en Koen zijn pa heeft dat indertijd mee gaan afbreken dus dat is een ideale gelegenheid om die te bezoeken. Ook hebben ze een projekt van Van Bakel gekocht en melken ze 2200 koeien.
Aangekomen aan het adres zien we enkel een huis staan. We zijn er totaal niet gerust op of we wel juist zijn spreken we een vrouw aan die in de tuin aan het werken is. Het blijkt mevrouw Van Ham te zijn. Maar hun bedrijf staat ergens anders. We mogen binnenkomen voor een lekkere koffie en heerlijke koekjes. Terwijl ze haar man opbelt hebben de kindjes het speelgoed al gevonden en spelen met steentjes buiten en met de hond door de living. Ze vinden het zalig, ook de steentjes in de gazon gooien maar dan krijgen ze toch een beetje onder hun voeten van meme.
Van Ham is ondertussen ook toegekomen en weer wordt het een leutige babbel. Na een hele tijd later rijden we richting het bedrijf. De kindjes mogen met de grote truck meerijden en wij rijden achter met de auto. Op het bedrijf is ook juist een stal bijgebouwd. We kijken vol bewondering naar de separatie van het zand (voor in de ligboxen) en de mest. Dat is iets wat wij ook gaan doen. Daarom heeft Koen natuurlijk heel veel vragen. We gaan naar de melkstal die is nu omgebouwd van een 2x 16 visgraat naar een 2x 36 zij aan zij.
Ook de kindjes spelen op de hopen zand en met de hond. Ze hebben nu al heel veel stallen gezien en dat spelen ze zelfs heel veel na thuis met de legoblokken. Tim kan al precies zeggen waar de melkstal gaat komen en waar de koeien gaan kalven.
Vooral meme en pepe vinden het heel leerrijk. Ze hebben nu een hele dag kunnen volgen, want dat engels kunnen ze nog niet volgen.
Om 9.00pm zijn we thuis en eten we de overschot op en bakken we lekker veel eieren.
Ann en Els Lippens bellen op dat ze om ongeveer 11.00pm zullen arriveren. Die zijn op doortocht met Annelies Vercauter (boer zoekt vrouw) en met een Mario.
Om 11.00 pm komen ze op de oprit gereden en moeten ze zelf hun matrassen opblazen. Ze eten ook hun eieren en de rest van de overschot. Ze zeggen toch dat het hun smaakt. Ik en Koen gaan wel slapen en we horen ze zelfs niet meer.

vanalles

Maandag 9 juni

Vandaag hebben wij geslapen tot 7.30. Zolang hebben we nog nooit geslapen. Maar het was nodig. En de kindjes slapen zelfs tot 9.30. Dat is ook nog nooit gebeurd.
Ik en Koen gaan naar het bureau voor de premies. Ze hadden ons gebeld van dat bureau dat dat hoog tijd werd dat we ze binnen brachten. Dat is het tegenovergestelde dan in Belgie. Als je daar te laat bent, kan je het vergeten.
In dat bureau zijn er zeker 10 bureaus waar er toch overal iemand aan zit. Met nog verschillende boeren. Overal tapijt en op de bureaus staan de bekers van de mcdonnald. Met koffie of cola.
Die mensen zijn heel vriendelijk. Die vullen gewoon de papieren in voor ons, ze hebben geduld en ze beantwoorden zonder probleem alle vragen die we hebben. Wij komen maar pas buiten tegen de middag. Zoiets hebben we ook nog nooit meegemaakt in Belgie.
Wij gaan dan eens samen naar de winkel om een vuilbakje en deurstoppen.
Terug thuis wensen we eerst Michael een gelukkige verjaardag via de msn en brengen we de auto binnen in de garage voor de airconditonning en groot onderhoud. Vervolgens gaat Koen naar de kraker voor zijn voet, dat al heel wat beter is. De helse pijnen zijn weg. Nog een paar keer naar de kraker en dan zal dat gelukkig ook opgelost zijn.
Koen zijn pa heeft de gazon afgereden en Koen rijdt dan nog eens de kanten van alle akkers af. Daar is hij wekelijks ook meer dan twee uur mee bezig. Als hij thuiskomt is Myron er om nog eens op de plans te laten zien waar de drainage en de pompen zitten op de akkers. Die gaat nu niet meer naar huis voor hij zijn twee bierkes heeft opgedronken.
De kindjes hebben zich geamuseerd in het zwembad en met hun meme.
En tegen de avond gaan ze heel gewillig gaan slapen.

blij weerzien van Henriette

Zondag 8 juni

Om 5.40 wordt er heel hard op de deur gebonkt. Het is Koen zijn pa die achter Koen zijn scheermachine vraagt. Dat is nog het minste maar de kindjes zijn nu wel wakker. Dat beloofd na zo een kort nachtje.
We proberen nog een beetje te slapen maar ze zijn klaar wakker en willen TV kijken. Koen kijkt zijn mails na en ik neem een zalig bad. En dan gaan we met zijn allen ontbijten. Cornflakes en brood dat je alle kanten kunt oprollen en met die "heerlijke zoete geur". Als je gewoon bent om zelfgebakken brood te eten is het moeilijk om ander te eten. Dan ga ik en de kindjes naar de TV kijken. Wat echt wel een hoogtepunt is. Als je al meer dan vijf jaar geen TV hebt kan je de kindjes er nog wel echt blij mee maken. Ondertussen gaan Koen en zijn ouders naar de mis om 8.00am. Naar de kerk waar Koen zijn ma haar familie naar toe gaat.
Hier in Moline woont de nicht van Koen zijn grootmoeder en haar familie. Koen zijn grootmoeder is in Moline geboren en is als wees teruggekeerd naar Belgie op haar 11 jaar samen met haar broer.
Na de mis komen ze ons halen en gaan we naar het huis van die nicht die al 98 jaar is. We worden er ontvangen door de dochter met koffie. De nicht vraagt wel tientallen keren wie we zijn en telkens we ons verhaal doen komt er een glimlach op haar gezicht. Ze verstaat zelfs nog een paar woorden dialekt van Bellem. Dan gaan we naar het kerkhof waar de ouders liggen en waar er opvallend veel vlaamse namen te zien zijn. En dan worden we met zijn allen verwacht in een restaurant waar de rest van de familie ook aanwezig is. Kinderen en kleinkinderen. Dat we toch met meer dan twintig mensen zijn. De kindjes hebben ondertussen autootjes gekregen en nog wat speelgoed. En ze krijgen langs alle kanten chips en snoepjes.
Ook voor ons is het een hele gezellige namiddag, er wordt wat afgelachen en veel bijgepraat.
Dan gaan we een dessertje opeten bij de nicht nog eens thuis. Daar staat de bruine cake al klaar samen met de koffie.
En dan is het tijd voor een hele lange terugtocht. De kindjes kunnen van vermoeidheid niet slapen, de zon schijnt heel hevig en het is snikheet in de auto want de airconditionning werkt niet. Er moeten extra veel stoppauzes ingelast worden en er gaan liters water doorheen. En eindelijk het laatste uur vallen ze in slaap en kunnen we ze tegen 11.00pm uitgeput in bed leggen.