Stef en Dieter zijn gestrafd

woensdag 7 mei

Koen klaagt al een paar dagen over tintelende voeten. Hij kan er niet van slapen en daarom zijn we 's morgens vroeg wakker. Op de radio gaat het vooral over de verkiezingen. We moeten het alleen van de radio hebben. Een TV hebben we niet (hadden we in Deurle ook niet), vind ik heel gemakkellijk dan moet ik de kindjes niet verbieden om te kijken, en om echt een gazet te lezen, vind ik dat toch serieus moeilijk. Ik lees hier vooral tijdschriften (die altijd wel een beetje te maken hebben met landbouw maar ook voor de vrouwen op het platteland), die krijgen we vooral van Karen en van de vrouw van Dave Fourgay.
Op de radio gaat het erover dat er 50 % van de bevolking van Indiana gestemd heeft (dat is meer dan de vorige keer) en dat Clinton 51 % van de stemmen heeft en de rest voor Obama. Ik heb geen enkel idee waar die derd kandidaat dan is gebleven. En eigenlijk lig ik er ook niet van wakker.
Koen gaat tegen 7.00 uur weer naar Myron helpen. Ze spreken van heel slecht weer de komende dagen. Dus er moet nog vlug gezaaid worden. Het is hier tot nu toe nog niet echt mooi weer geweest. Verschrikkellijk veel koude wind. Mijn bloemekes beginnen echt af te zien (de gebuur zal we gelijk hebben).
Ik ga de kindjes naar de High school brengen. Waar ze worden opgewacht door de vele studenten die konstant zeggen. "how cute". Tegen alle kinderen. En dan ga ik verder naar de walmart. Ik moet dringend beddengoed kopen. Zelfs voor het bed hebben ze andere maten. De kussens zijn langwerpig, zodat er geen enkel kussenfluwijn past vanuit Belgie. En kussens had ik niet bij. Dat moet ik hier ook allemaal nog kopen. Verder ga ik op zoek naar wasmiddel voor mijn wasmachine. Dat ben ik nog volop aan het uitzoeken. Maar het is dag en nacht verschil, mijn wasgoed. Veel beter.
Terug aangekomen aan de high school komen er onmiddellijk een paar studenten naar mij toegelopen die zeggen dat Dieter een time-out (straf) heeft gekregen. Aangekomen in de rommelige klas komt ook de juffrouw naar mij toe en vraagt of dat ik dat niet erg vind dat ze Dieter en blijkbaar ook Stef een time-out heeft moeten geven. Mijn antwoord is natuurlijk overtuigend nee. Ik krijg onmiddellijk een deja-vu. En er komen van alle schooljaren wel een paar time-outs voor de geest.
In de auto probeer ik er achter te komen wat er gebeurt was in de klas. En Tim doet mij de hele uitleg. Een meisje probeert blijkbaar al een hele tijd dieter te knuffelen. Maar dat is niet naar de zin van Dieter en daarom heeft die dat meisje maar in haar buik gestampt en op de grond gesmeten (dat zijn de woorden van Tim). En Stef heeft dat meisje ook eens een stamp gegeven terwijl dat meisje wilde rechtstaan. Tja en dan vraagt die juffrouw nog of ze een time-out mocht geven. Dieter zou geschorst moeten worden voor een paar dagen.
Thuis gekomen moet Koen vlug eten hebben want hij moet om 13.00 naar een verzekeringsmaatschappij nabij Flora. Dat is hier allemaal zo moeilijk. We moeten dat allemaal uitzoeken wat normaal is. Maar je kent niets van die mensen, je hebt nog nooit gehoord van die verzekeringsmaatschappijen. En iedereen zegt wel een of ander detail waar je dan toch weer een volgende vraag over hebt. We moeten nog een verzekering hebben voor het huis. Tot nu toe staat dat nog op de verzekering van Myron. Maar bij de een kan dat goedkoper als je ook de landbouwverzekering er bij neemt. Dus vele vragen en veel opzoekingswerk en veel gebel is hier aan die afspraak vooraf gegaan. Om 15.00 moet Koen dan naar een bank in Flora die ons de lening van het huis heeft gegeven om officieel te tekenen. Ik moet ook tekenen en ik heb afgesproken dat ik er om 15.30 zal zijn met de kindjes. We weten al dat we hier gerust een half uur mogen bij nemen want vooraleer die allemaal door die papieren zijn. En dan moeten ze dat toch nog eens aan verschillende mensen vragen.
Daarom kom ik er toe om 15.30. Het is een bank waar 5 mensen achter de balie staan. Ik blijf er versteld van staan hoeveel mensen er nodig zijn voor een bank. Maar wat wel leutig is. Ze hebben nog echt tijd voor de klant. Er is een speelhoekske voor de kinderen en de mensen van achter die balie hebben gewoon de tijd om met de kindjes bezig te zijn. Dus ik laat ze achter, terwijl ze natuurlijk op een mat aan het spelen zijn met blokjes en twee van die bankbedienden houden hen gezelschap. Ik wordt naar een kamertje geleid achterin de bank waar Koen en de bankdirekteur aan het vergaderen zijn. Het duurt nog een klein uurke eer we eindelijk onze handtekening zetten.
Dan nog om een dvd'ke in Camden. Voor ons engels te leren. (een schoon komedieke voor ons en Bambi voor de kindjes, we hebben meer genoten van Bambi)
En dan is het weeral bedtijd voor de kindjes. Ik en Koen gaan naar onze muttens. We nemen ze nog eens in het halster en stellen vast dat ze heel goed genezen zijn. Die hoorns zijn volledig opgedroogd. En we genieten er nog eens van dat ze zo blinken en zo bijgekomen zijn.