Belgische bezoekers

Maandag 12 mei

Karen belt ons op om te vragen of ik een goede moederdag heb gehad. Ik moet positief antwoorden. Al ben ik er nog bijlange niet uit wanneer ik hem moet vieren. Daar ik van het Waasland ben (wat trouwens niets met Antwerpen te maken heeft geografisch. Ik ben een echte OOSTVLAMING) en wij dat dus altijd gevierd hebben 15 augustus.
Koen belt ondertussen naar een kraker want zijn tintelingen in zijn voet zijn niet over. En daar de dokter cyatic heeft vernoemd moet er toch verder naar gekeken worden.
Hij mag om 9.00 uur komen naar een kraker in Delphi. (Caroll county). Om 10.00 uur moet hij samen met Paul Marcelino nog eens naar een vergadering over biogas op de universiteit van Purdue.
Ik doe ondertussen boodschappen met de kindjes wat eigenlijk een verschrikking is. Het zijn winkelkarretjes waar een autootje voor staat met twee zitjes. En daar ik drie kindjes heb is dat een heel probleem. Met het nodige geween van de kindjes en geroep van mijn kant komen we goed aan de kassa. Waar we zoals altijd heel vriendelijk worden verder geholpen. En ook staat de inpakker klaar om alles in plastieken zakjes te doen.
We moeten alleen eten Koen is nog niet thuis. Ik leg de kindjes in bed en ik begin vlug nog wat wafelkes te bakken. Dat is een van de weinige dingen die ik hier goed kan klaarmaken. (Zeggen de Amerikanen toch).
Om 14.00 komt er iemand kijken van de county of onze grondstalen nu volledig in orde zijn. Zodat we kunnen beginnen bouwen. Ik weet niets van die komst maar die heeft Koen en ook Myron Sinck al gebeld en die zijn alletwee onderweg. Myron Sinck moet er ook bij zijn omdat die jaarlijks ook grondstalen nam.
Terwijl Koen en Myron bijna gelijktijdig arriveren heeft de man de gevraagde papieren al gekregen en is hij al aan het drinken van goeie rombouts koffie en aan het eten van lekkere mignonetjes.
Tegen drie uur komen Karel Rutten op de hof gedraaid met verschillende boerekoppels. Die zijn een rondrit aan het maken doorheen Amerika om naar verschillende boerderijen te komen kijken. De mensen komen van Lokeren, Wachtebeke en Sint-Niklaas. En natuurlijk komt het gesprek goed op gang daar we al verschillende gemeenschappelijke kennissen hebben. En bij een van hen heb ik bij de zoon in de landbouwschool gezeten.
Daar Koen nog bezig is over de grondstalen geeft ik ze een rondleidingske. Wat niet lang duurt want er is nog niet veel te zien. Maar nu weten ze toch waar onze stal gaat komen en hebben ze naar onze muttens kunnen kijken.
Na een koffieke en een wafelke gaan we richting Dave Fourgay ook met Koen. Waar de melkstal nu ongeveer 3 weken draait. Daar krijgen we een hele uitleg over het graas systeem op Nieuw Zeelandse wijze. Hier luisteren vooral de mannen naar. En de vrouwen klappen gelijk gewoonlijk over van alles en nog wat. Ondertussen zijn Tim, Stef en Dieter ongelooflijk druk maar wel leutig. Dieter heeft in een stront gevallen zodat ik zijn benen moet proper maken met gras.
Als we afscheid genomen hebben van Dave Fourgay gaan we richting Pats Country Barn. Die een heerlijke maaltijd voor ons heeft klaargemaakt. Bonen (natuurlijk), weer een soort gratin aardappelen, een mengelmoes van verschillend vlees bereidt met honing en als dessert een fruitvlaaike. Als ik binnenkom is ze een beetje in paniek want ze is het ijs vergeten voor in het water of in de ijsthee. Maar ik moet haar op het hart drukken dat dat voor ons zeker niet nodig is.
Dan gaan we met de bende naar de stal waar de old timers traktors staan. Daar weten die boeren natuurlijk voor wat dat allemaal dient en kunnen wij weer verder babbelen.
Na nog een paar foto's (niet met mijn kodak) getrokken te hebben gaan de Wase boeren in het busje van Karel Rutten richting Indianapolis en wij met ons gezinneke naar huis.
Onderweg stoppen we nog eens want we moeten drie herten bewonderen die op een akker staan.
Wij vonden het een leutig namiddagske. Je mag altijd nog eens terug komen.
En 'savonds in bed overlopen we nog eens het dagske en weet Koen mij te vertellen dat die kraker zelfs de schoenen niet uitdeed. En dat het goed verlopen is met die man van de county. En dat ze op de universiteit nog altijd willen meehelpen als er vragen zijn.