Belgische bezoekers

Maandag 12 mei

Karen belt ons op om te vragen of ik een goede moederdag heb gehad. Ik moet positief antwoorden. Al ben ik er nog bijlange niet uit wanneer ik hem moet vieren. Daar ik van het Waasland ben (wat trouwens niets met Antwerpen te maken heeft geografisch. Ik ben een echte OOSTVLAMING) en wij dat dus altijd gevierd hebben 15 augustus.
Koen belt ondertussen naar een kraker want zijn tintelingen in zijn voet zijn niet over. En daar de dokter cyatic heeft vernoemd moet er toch verder naar gekeken worden.
Hij mag om 9.00 uur komen naar een kraker in Delphi. (Caroll county). Om 10.00 uur moet hij samen met Paul Marcelino nog eens naar een vergadering over biogas op de universiteit van Purdue.
Ik doe ondertussen boodschappen met de kindjes wat eigenlijk een verschrikking is. Het zijn winkelkarretjes waar een autootje voor staat met twee zitjes. En daar ik drie kindjes heb is dat een heel probleem. Met het nodige geween van de kindjes en geroep van mijn kant komen we goed aan de kassa. Waar we zoals altijd heel vriendelijk worden verder geholpen. En ook staat de inpakker klaar om alles in plastieken zakjes te doen.
We moeten alleen eten Koen is nog niet thuis. Ik leg de kindjes in bed en ik begin vlug nog wat wafelkes te bakken. Dat is een van de weinige dingen die ik hier goed kan klaarmaken. (Zeggen de Amerikanen toch).
Om 14.00 komt er iemand kijken van de county of onze grondstalen nu volledig in orde zijn. Zodat we kunnen beginnen bouwen. Ik weet niets van die komst maar die heeft Koen en ook Myron Sinck al gebeld en die zijn alletwee onderweg. Myron Sinck moet er ook bij zijn omdat die jaarlijks ook grondstalen nam.
Terwijl Koen en Myron bijna gelijktijdig arriveren heeft de man de gevraagde papieren al gekregen en is hij al aan het drinken van goeie rombouts koffie en aan het eten van lekkere mignonetjes.
Tegen drie uur komen Karel Rutten op de hof gedraaid met verschillende boerekoppels. Die zijn een rondrit aan het maken doorheen Amerika om naar verschillende boerderijen te komen kijken. De mensen komen van Lokeren, Wachtebeke en Sint-Niklaas. En natuurlijk komt het gesprek goed op gang daar we al verschillende gemeenschappelijke kennissen hebben. En bij een van hen heb ik bij de zoon in de landbouwschool gezeten.
Daar Koen nog bezig is over de grondstalen geeft ik ze een rondleidingske. Wat niet lang duurt want er is nog niet veel te zien. Maar nu weten ze toch waar onze stal gaat komen en hebben ze naar onze muttens kunnen kijken.
Na een koffieke en een wafelke gaan we richting Dave Fourgay ook met Koen. Waar de melkstal nu ongeveer 3 weken draait. Daar krijgen we een hele uitleg over het graas systeem op Nieuw Zeelandse wijze. Hier luisteren vooral de mannen naar. En de vrouwen klappen gelijk gewoonlijk over van alles en nog wat. Ondertussen zijn Tim, Stef en Dieter ongelooflijk druk maar wel leutig. Dieter heeft in een stront gevallen zodat ik zijn benen moet proper maken met gras.
Als we afscheid genomen hebben van Dave Fourgay gaan we richting Pats Country Barn. Die een heerlijke maaltijd voor ons heeft klaargemaakt. Bonen (natuurlijk), weer een soort gratin aardappelen, een mengelmoes van verschillend vlees bereidt met honing en als dessert een fruitvlaaike. Als ik binnenkom is ze een beetje in paniek want ze is het ijs vergeten voor in het water of in de ijsthee. Maar ik moet haar op het hart drukken dat dat voor ons zeker niet nodig is.
Dan gaan we met de bende naar de stal waar de old timers traktors staan. Daar weten die boeren natuurlijk voor wat dat allemaal dient en kunnen wij weer verder babbelen.
Na nog een paar foto's (niet met mijn kodak) getrokken te hebben gaan de Wase boeren in het busje van Karel Rutten richting Indianapolis en wij met ons gezinneke naar huis.
Onderweg stoppen we nog eens want we moeten drie herten bewonderen die op een akker staan.
Wij vonden het een leutig namiddagske. Je mag altijd nog eens terug komen.
En 'savonds in bed overlopen we nog eens het dagske en weet Koen mij te vertellen dat die kraker zelfs de schoenen niet uitdeed. En dat het goed verlopen is met die man van de county. En dat ze op de universiteit nog altijd willen meehelpen als er vragen zijn.

heel de dag regenen

Zondag 11 mei

Vanacht is het heel hard beginnen regenen. En dat is heel slecht nieuws voor ons want dan kunnen we niet verder werken in het bos. Ook is er weer heel veel wind bij. Maar de bobcat staat er nog en die moeten we zeker eerst gaan halen. Dus voor de kindjes wakker zijn breng ik Koen met de quad naar het bos. Heel leutig, want nu zet ik de gas wel volledig open. Alleen spijtig dat het zo hard aan het regenen is. Zodat Koen mij heel romantisch vastpakt (Dit doet hij vooral om zijn eigen te beschermen tegen de regen) en dat is natuurlijk genieten.
In het bos is het overal modder en kunnen we niets doen. Dat zal spijtig genoeg weer een paar dagen moeten opdrogen. Ik dan maar terug naar huis met de quad en Koen met de bobcat. We komen kletsnat in huis en moeten vlug andere kleren aandoen. Vervolgens de kindjes wakker maken en eten. En dan zien we dat Tim een zwarte stoelgang heeft wat natuurlijk niet goed is. We denken direkt aan een ontstoken darm of bloedingen. Hij heeft geen koorts maar het moet toch onderzocht worden. Koen gaat dan samen met Tim naar spoed met een staalke van de stoelgang en gelukkig is het dezelfde dokter van vrijdag. Onmiddellijk gaat er een staalke naar het labo en vraagt Koen ondertussen ook wat hij kan hebben. Wat die tintelende voeten betreft. De dokter denkt dat het cyatic is en hij zal cortisone moeten nemen en naar de kraker gaan.
Bij Tim blijkt het gelukkig loos alarm te zijn. Het komt voort van die medikamenten. Dus tegen de middag komen ze alletwee opgelucht thuis.
Ik heb ondertussen met de kindjes gespeeld en wafelkes gebakken want omdat het nu zo regent komt er vanmiddag bezoek.
In de vroege namiddag komt de familie Zuurhout. Dat is een nederlandse familie die een gelijkaardig projekt gekocht hebben bij Van Bakel en die wonen een klein uurke van ons. Zij hebben drie kinderen (tieners). Twee zonen en een dochter.
Zo vliegt onze namiddag om. Want er is uiteraard veel te vertellen. Over het lief en leed van Amerika en van kinderen en van school. En natuurlijk over het boeren.
Tegen de avond is het gedaan met regenen en nu is het natuurlijk wachten op mooi weer vooraleer ze verder kunnen zaaien. En dat ziet er niet goed uit want ze spreken nog van enkele dagen slecht weer.

bos gaan opkuisen

Zaterdag 10 mei

Vandaag is het Jef zijn kommuniefeest. Proficiat Jefke. Het is ook Pinksterweekend. En wij gaan met ons gezinneke het bos opkuisen.
Koen zijn voet is ook redelijk geweest vanacht en ook Tim is er volledig door. Geen koorts en geen buikkramkes meer. Voor de rest is het niet aan het regenen en is het ongeveer 16 graden. Dus ideaal weer om in een bos te gaan.
Koen heeft voor dat de kindjes wakker zijn de bobcat (een grote gele john deere) buiten gezet en ook de quad (yamaha) waar de kar (john deere) is aan gepikt, buitengezet. De kar laden we vol met een beetje picknick (drank, fruit en enkele koekjes), de nieuwe zaagmachine met daarbij de nodige olie en naft en ook nog zware kettingen. De kindjes eten vlug alles op doen heel vlug hun frakskes aan en hun botten. En zijn heel blij dat ze in de kar kunnen zitten om naar het bos te rijden.
Het gaat hier dus over het bos dat achter onze akker ligt en dat we moeten opkuisen van de overheid. Er ligt afval in van drie generaties boeren. En dat is 700 meter achter ons huis. Koen gaat met de bobcat over de akker. En nadat ik een spoedcursus gekregen heb van Koen hoe ik met een quad moet rijden. Vertrek ik eerst heel stuntelig en nadien heel stoer en met een kar achter mij met drie kindjes erin. Ik kan spijtig genoeg niet volle gas geven want de kindjes vliegen nu al een beetje omhoog. Maar in ieder geval zelfs rijd ik heel traag, ik waan mij al een heel klein beetje Stefaan Everts.
Voor mij en de kindjes is het de eerste keer dat we in dit bos komen. En wat we hier te zien krijgen is onvoorstelbaar. We gaan eerst tot op het einde van het bos en onderweg komen we camionbanden tegen. Allerlei landbouwmateriaal (oude ploegen, eggen, paardenmateriaal, karren, schapendraad, kombine, auto's, camion, ......) En nog heel veel meer. In het achterste gedeelte van het bos ligt het minste en vooral camion- en autobanden en nog wat schapendraad. Het plan is dus dat Koen met de bobcat over en weer rijdt. En al het materiaal op een hoop legt aan de rand van het bos.
En ik vooral het gerief vrij maak zodat Koen er onmiddellijk aan kan met de bobcat.Om er bij te komen moeten we boomkes afzagen en ook wat trekken en sleuren met de bobcat. Want overal zijn er boomkes in gegroeid. En als we van die draden durven opnemen valt dat helemaal uiteen in kleine stukjes ijzer.
Koen moet mij dan ook leren werken met de boomzaag, want anders kan ik er niet veel doen. Het is vooral machine werk. Maar in ieder geval na een uurke is onze taakverdeling volledig op elkaar afgestemd en het gaat redelijk goed. De kindjes amuseren zich gelukkig ook met de whiskey en met op en af die quad te komen. Maar toch blijft het konstant uitkijken met die kindjes. Eigenlijk niet verantwoord.
Eerst smijten we alle banden in de bak van de bobcat. Dat gaat wel met handenkracht. Het zijn meer dan 20 camionbanden. Vervolgens verwisselt Koen de bak met de palletvorken en gaan we zo al het ijzer verwijderen. Terwijl Koen naar de rand van het bos aan het rijden is, zaag ik de boomkes af zodat Koen er een weg naar toe heeft. Want het ligt kriskras door het bos. Dat ijzer zit dan ook vast dan moet Koen er met de bobcat aan schudden en dan zonder het ijzer te verliezen onderweg moet hij dat naar de kant brengen. En dan moet ik een beetje instrukties geven waar en hoe hij moet rijden. Hij ziet niet veel in die bobcat.
Tegen twaalf uur gaan we naar huis. En eten hele lekkere spaghetti. Die is opgewarmd in de microgolfoven en die heb ik vorige week klaargemaakt. Na de middag steken we de kindjes in bed en gaan wij verder werken. En dat is een heel verschil. Zonder kindjes naar niets moeten kijken dan kan je pas goed door werken.
Spijtig genoeg moeten we om vier uur stoppen want ik moet gaan voorlezen in de mis. Ik moet voorlezen uit Genesis,11 1-7. En het gaat over dat alle mensen dezelfde taal spreken. Het is Pinksteren (Pentecost) en in elke mis gaat er een anderstalige de eerste lezing voorlezen. Er zijn op een weekend (vrijdags te beginnen) 11 missen. Ze hebben 8 verschillende anderssprekende mensen gevonden. Die willen voorlezen.
Ik had dat nooit gedacht dat ze mij nog zo ver konden krijgen om voor te lezen in de kerk. Tja, een mens kan veranderen zeker. Koen zegt dat ik het heel goed gedaan heb maar hij heeft niet gezien dat mijn benen heel hard aan het bibberen waren. En dat mijn speeksel allemaal weg was.
Dan gaan we naar huis nadat toch een paar mensen gezegd hebben dat ik het heel goed gedaan heb. En gaat Koen verder naar het bos en blijf ik bij de kindjes en verzorg ik de muttens. Vervolgens steek ik de kindjes terug in bed en ga ik met de fiets tot aan het bos. De eerste keer sinds dat ik hier ben dat ik met de fiets rijdt. Het doet mij deugd.
Aan het bos gekomen, het is al aan het schemeren, zie ik aan de bosrand op nog geen tien meter van mij een hert staan. Heel schoon. Ik ga naar de Koen en we ruimen alles op zodat we naar huis kunnen gaan. Want het is te donker in het bos.
Wat een dag voor mij. Met een quad rijden, met een boomzaag werken en dan nog voorlezen in de mis. Als ze mij dat een jaar geleden gezegd hadden, had ik iedereen voor zot verklaard.

naar spoed

Vrijdag 9 mei

Het is gestopt met regenen maar de plassen staan wel op de akkers. En dat is niet goed. Alles wordt achteruit geschoven.
Tim heeft nog altijd koorts en klaagt ook van buikpijn. Koen zijn voeten tintelen als hij 's avonds in zijn bed kruipt. Die gaat eens uitgebreid chatten met zijn zus (Veronique Ally, een hele goeie kinesist,osteopaat).
Ik breng Stef en Dieter naar school. En onderweg vertelt Stef mij dat dat meisje nu zijn vriendinnetje is maar hij weet wel niet haar naam. En Dieter roept er tussen dat het meisje ook zijn vriendinnetje is. Die time-out zal hen deugd gedaan hebben.
In de namiddag brengen ze onze quad en de bobcat. Het is wel een john deere. En Koen gaat de quad meteen proberen op onze akkers. Ik kan niet. Ik moet in de buurt van Tim blijven.
Om 15.30 wordt Tim wenend wakker van de pijn in zijn buik. Dan heeft Koen maar vlug gebeld naar de dokter waar we ons vorige week ingeschreven hebben, of we nog mochten komen. Als we onmiddellijk kwamen geen enkel probleem. Ik en Tim naar de dokter en Tim ziet er echt niet goed uit. Daar toegekomen krijgen we weer eerst vragen die we allemaal al ingevuld hadden in die inschrijvingsformulieren. Nog geen dokter te zien. Twee verpleegsters die ons de vragen voorschotelen. Vervolgens moeten we in een kamerke wachten tot de dokter komt. Tim is ondertussen wel al een beetje verbeterd. En heeft hij een klein onderzoekske gehad van de verpleegsters. Wegen, bloeddruk meten en dus die vragen stellen.
Dan komt de dokter. Die stelt dezelfde vragen als de verpleegsters en begint aan het onderzoek. Hij onderzoekt Tim volledig boven zijn t-shirt. Ook om naar zijn longskes te luisteren wordt het t-shirt niet opgehoffen. Ik heb er toch mijn bedenkingen bij maar wie ben ik.
Dan wordt er nog een urinestaal onderzocht. Maar de dokter kan niets vinden. Dus hij stuurt ons door naar spoed voor platen te nemen. Na 95 dollar betaald te hebben gaan we eerst vlug naar huis om Koen op de hoogte te brengen en een kleinigheidje te eten.
Naar spoed dat ken ik al met Tim. Dit is zijn zesde keer op spoed. (hechtingen, hersenschuddingske en een zware val).
In spoed worden we verwacht en moet ik eerst zeker vijf papieren ondertekenen. Waaronder een papier waar ik toestem dat er een dokter naar Tim mag kijken. Waarom ben ik anders op spoed. Dan weer een verpleegster met dezelfde vragen van bij die dokter. Dan komt de dokter. Dezelfde vragen en vrijwel hetzelfde onderzoek dan de vorige dokter. Waar niets mis mee is. Maar weer valt mij op dat er niet onder de kleren onderzocht wordt. Wel voor naar de buik te kijken maar dan wordt eerst dat onderbroekske nog wat naar boven getrokken. Zijn wij echt zo los in alles in Belgie. Ik weet niet goed wat ik hiervan moet denken. Dan moeten we wachten om naar de rontgenfoto's te gaan. Maar Tim vind het wel leutig. Hij kan naar TV kijken en mag zelf met de afstandsbediening spelen.
Dan naar de rontgenfoto's en onderweg in de gangen ligt er tapijt. Hoe ze dat proper krijgen wil ik echt niet weten. Ook moet je niet te nauw kijken in de hoeken. Daar moeten de foto's een paar keer over gedaan worden want Tim kan niet stil staan. Dan wordt er nog bloed getrokken en ook urinestalen genomen.
De dokter kan niets vinden en denkt dat het een virus moet zijn. Omdat Stef ook wat ziek geweest is vorige week. Ze schrijft mij nog een medikamentje voor. Speciaal voor de darmen. Maar we moeten het wel verder goed in de gaten houden. Tim krijgt nog een speelgoedje en dan kunnen we naar de apotheker. Ze zijn wel heel vriendelijk. Iedereen, zowel de verpleegsters, de dokters als het personeel dat aan de bureau zit. Ook de apothekers zijn grote warenhuizen. Waar je alles kunt krijgen. De meeste medikamenten kun je gewoon nemen met je winkelkarretje. Enkel voor echt zware medikamenten moet je het aan de apotheker vragen.
Maar dat is niet voor ons. Wij kunnen met ons winkelkarretje shoppen.
Ondertussen is het 10.00 en moeten we dringend naar huis. Tim is heel moe. En ik ook.
Koen heeft samen met Dieter en Stef de muttens verstoken en Koen heeft ze ook in bad gestoken. Waar ik heel blij mee ben. We gaan dan ook maar slapen want morgen willen we om 8.00 in het bos zijn.

naar de Rural king

Donderdag 8 mei

Koen heeft vanacht goed kunnen slapen. Zijn tintelende voeten komt op met tussenpauzes. Maar Tim is ziek, heeft hoge koorts. Zal hetzelfde zijn dan Stef vorige week. Ik moet hem thuis laten van school. En juist vandaag was het in de All Saints school de eindmis. Alle kinderen moesten om 7.50 in de kerk zijn. Maar dat zal ik volgend jaar dan wel zien hoe dat er aan toe gaat.
Vanacht is het heel hard beginnen regenen. Dus niet zaaien. Dat wordt nipt. Want voor ons zit er nog niets van mais in en ook bij Myron zit er nog niet de helft in. Ik heb toch altijd geleerd op school dat de mais erin moet voor 10 mei (dat is een van de weinige dingen dat ik mij nog herinner), en dat is hetzelfde hier in Iniana.
Koen gaat dan Stef en Dieter naar school brengen (Koen is er nog niet geweest). En de kinderen vinden dat supercool. En ik hou mij vooral bezig met Tim. Nu mis ik een zetel. Dat hebben we niet laten overkomen van Belgie. Want dat was ginder ook al meer dan een tweedehandse. en aangezien we toch geen TV hebben, hebben we dat niet echt nodig. Maar nu dus wel. Met een ziek kindje die moet je toch eens in de zetel kunnen leggen met een goed dekentje. Dus het wordt zijn bedje. En hij slaapt tot de middag.
Koen is ondertussen naar de Rural King. En hij doet daar grote komissies. Hij heeft een rugsproeier gekocht (voor ons gazon en voor ons opritten), een scheermachien (voor de muttens), nog vanalle klein gerief. Ook heeft hij bij de cooperatie om sproeistof gereden. Waar hij ineens een lang klapke heeft kunnen doen over de werkzaamheden op de akkers. En daar wordt gezegd dat ze nog nooit zo een koude en nat voorjaar gehad hebben. Daar koopt hij sproeistof voor de gazon en ook een sproeistof dat tegen het onkruid is en dat een jaar werkt. Wie nu nog durft zeggen dat de vlaamse boeren vervuilers zijn. Dat zijn toch mensen die echt niet weten waar ze over spreken. Dat zijn sproeistoffen die in Vlaanderen al tientallen jaren niet meer mogen gebruikt worden en hier kan je ze gewoon in de handel kopen.
Koen brengt ook de kindjes mee naar huis. En in de namiddag gaat Koen naar Flora op zoek naar een bobcat en een quad. We hebben nu opdracht gekregen om dat bos op te ruimen. Dus we moeten er werk van maken. Dit weekend gaan we er een heel weekend aan werken. Met de traktor kunnen we er niet aan. En daarom gaan we met een bobcat die we huren het gerief uit het bos halen en aan de kant van het bos leggen zodat Myron dat eens kan opladen met de traktor op een kamion. Koen is hiervoor naar Flora naar een verhuurcenter. Daar koopt hij ook een kettingzaag en ook nog een okkasiequad met een karretje. Van een quad hebben we al gesproken toen we nog maar juist samen waren. Dus dat zit wel goed.
Koen gaat met Stef en Dieter gaan zwemmen zodat ik op Timmeke kan letten. Hij klaagt ook van buikpijn. 's Avonds strijk ik en kruipt Koen in de kelder want er is veel papierwerk blijven liggen.

Stef en Dieter zijn gestrafd

woensdag 7 mei

Koen klaagt al een paar dagen over tintelende voeten. Hij kan er niet van slapen en daarom zijn we 's morgens vroeg wakker. Op de radio gaat het vooral over de verkiezingen. We moeten het alleen van de radio hebben. Een TV hebben we niet (hadden we in Deurle ook niet), vind ik heel gemakkellijk dan moet ik de kindjes niet verbieden om te kijken, en om echt een gazet te lezen, vind ik dat toch serieus moeilijk. Ik lees hier vooral tijdschriften (die altijd wel een beetje te maken hebben met landbouw maar ook voor de vrouwen op het platteland), die krijgen we vooral van Karen en van de vrouw van Dave Fourgay.
Op de radio gaat het erover dat er 50 % van de bevolking van Indiana gestemd heeft (dat is meer dan de vorige keer) en dat Clinton 51 % van de stemmen heeft en de rest voor Obama. Ik heb geen enkel idee waar die derd kandidaat dan is gebleven. En eigenlijk lig ik er ook niet van wakker.
Koen gaat tegen 7.00 uur weer naar Myron helpen. Ze spreken van heel slecht weer de komende dagen. Dus er moet nog vlug gezaaid worden. Het is hier tot nu toe nog niet echt mooi weer geweest. Verschrikkellijk veel koude wind. Mijn bloemekes beginnen echt af te zien (de gebuur zal we gelijk hebben).
Ik ga de kindjes naar de High school brengen. Waar ze worden opgewacht door de vele studenten die konstant zeggen. "how cute". Tegen alle kinderen. En dan ga ik verder naar de walmart. Ik moet dringend beddengoed kopen. Zelfs voor het bed hebben ze andere maten. De kussens zijn langwerpig, zodat er geen enkel kussenfluwijn past vanuit Belgie. En kussens had ik niet bij. Dat moet ik hier ook allemaal nog kopen. Verder ga ik op zoek naar wasmiddel voor mijn wasmachine. Dat ben ik nog volop aan het uitzoeken. Maar het is dag en nacht verschil, mijn wasgoed. Veel beter.
Terug aangekomen aan de high school komen er onmiddellijk een paar studenten naar mij toegelopen die zeggen dat Dieter een time-out (straf) heeft gekregen. Aangekomen in de rommelige klas komt ook de juffrouw naar mij toe en vraagt of dat ik dat niet erg vind dat ze Dieter en blijkbaar ook Stef een time-out heeft moeten geven. Mijn antwoord is natuurlijk overtuigend nee. Ik krijg onmiddellijk een deja-vu. En er komen van alle schooljaren wel een paar time-outs voor de geest.
In de auto probeer ik er achter te komen wat er gebeurt was in de klas. En Tim doet mij de hele uitleg. Een meisje probeert blijkbaar al een hele tijd dieter te knuffelen. Maar dat is niet naar de zin van Dieter en daarom heeft die dat meisje maar in haar buik gestampt en op de grond gesmeten (dat zijn de woorden van Tim). En Stef heeft dat meisje ook eens een stamp gegeven terwijl dat meisje wilde rechtstaan. Tja en dan vraagt die juffrouw nog of ze een time-out mocht geven. Dieter zou geschorst moeten worden voor een paar dagen.
Thuis gekomen moet Koen vlug eten hebben want hij moet om 13.00 naar een verzekeringsmaatschappij nabij Flora. Dat is hier allemaal zo moeilijk. We moeten dat allemaal uitzoeken wat normaal is. Maar je kent niets van die mensen, je hebt nog nooit gehoord van die verzekeringsmaatschappijen. En iedereen zegt wel een of ander detail waar je dan toch weer een volgende vraag over hebt. We moeten nog een verzekering hebben voor het huis. Tot nu toe staat dat nog op de verzekering van Myron. Maar bij de een kan dat goedkoper als je ook de landbouwverzekering er bij neemt. Dus vele vragen en veel opzoekingswerk en veel gebel is hier aan die afspraak vooraf gegaan. Om 15.00 moet Koen dan naar een bank in Flora die ons de lening van het huis heeft gegeven om officieel te tekenen. Ik moet ook tekenen en ik heb afgesproken dat ik er om 15.30 zal zijn met de kindjes. We weten al dat we hier gerust een half uur mogen bij nemen want vooraleer die allemaal door die papieren zijn. En dan moeten ze dat toch nog eens aan verschillende mensen vragen.
Daarom kom ik er toe om 15.30. Het is een bank waar 5 mensen achter de balie staan. Ik blijf er versteld van staan hoeveel mensen er nodig zijn voor een bank. Maar wat wel leutig is. Ze hebben nog echt tijd voor de klant. Er is een speelhoekske voor de kinderen en de mensen van achter die balie hebben gewoon de tijd om met de kindjes bezig te zijn. Dus ik laat ze achter, terwijl ze natuurlijk op een mat aan het spelen zijn met blokjes en twee van die bankbedienden houden hen gezelschap. Ik wordt naar een kamertje geleid achterin de bank waar Koen en de bankdirekteur aan het vergaderen zijn. Het duurt nog een klein uurke eer we eindelijk onze handtekening zetten.
Dan nog om een dvd'ke in Camden. Voor ons engels te leren. (een schoon komedieke voor ons en Bambi voor de kindjes, we hebben meer genoten van Bambi)
En dan is het weeral bedtijd voor de kindjes. Ik en Koen gaan naar onze muttens. We nemen ze nog eens in het halster en stellen vast dat ze heel goed genezen zijn. Die hoorns zijn volledig opgedroogd. En we genieten er nog eens van dat ze zo blinken en zo bijgekomen zijn.

voorverkiezingen

Dinsdag 6 mei

Vandaag voorverkiezingen voor de president in Indiana. Dan ook nog verkiezingen voor senaat, commisioners (soort schepen) en voor parlement. Hier geen borden en affiches met foto's en slogans. Maar plastieken bordjes die je in de gazon zet (gelijk het all saints bord van Tim zijn school) met daarop de naam en de partij. Maar ik denk alle keren dat moet ik zeker op foto zetten maar ik vergeet altijd mijn kodak. Het is ook niet dat die bordjes er al maanden staan. Die staan er maximum 14 dagen. De campagne van alle kandidaten is wel bijna hetzelfde. Gasprijzen (brandstofprijzen) en taxen moeten naar beneden. Over werkgelegenheid, over milieu en zeker niet over de sociale zekerheid wordt hier niet gepraat.
Er is hier geen stemplicht. Je kan hier stemmen van 6.00 uur 's morgens tot 6.00 pm. En als je gaat stemmen kan je ook een dag verlof krijgen. Maar met al die mensen die ik gesproken heb gaat er bijna niemand stemmen. Hun antwoord is geen goei kandidaten.
Koen gaat nog helpen bij Myron tot een uur of tien (dan komt zijn knecht), gaat nog een beetje met de loonwerker meerijden. In de rijen wordt een beetje atrazine meegegeven en de rest is voor later om met roundup te sproeien.
Tegen 12.00 uur komt Paul Marcelinno Koen oppikken om naar een vergadering te gaan in Purdue (universiteit) over biogasinstallaties en de mogelijkheden van een vergister. De professoren die Koen en Paul gesproken hebben gaan een werk maken over vergisters op een melkveebedrijf. Met daarin de voordelen en de nadelen.
Tegen 4.30 uur is het weer zwemles. En ze doen het echt heel graag. Zelfs Stef. Dan gaan we naar een speeltuintje in Logansport in een stralend zonneke en eten onze boterhammekes op. Om 6.00 uur is het weer de praatgroep van de jonge moeders in Tim zijn school. Ik heb in de namiddag suikerwafelkes gebakken (ons kookboek). Die doe ik mee en ook nog mignonetjes. Er zijn 8 mama's en zeker 12 kindjes. Er is speciaal een kinderoppas voor voorzien. En de kindjes spelen in de klas van Tim. Er is ook nog een meisje die in Tim zijn klas zit en ook nog 3 jongens die in de high school bij hen zitten. Ze beginnen hier al vriendjes te hebben.
Wij gaan met de mama's naar een video kijken over een heilige die nog maar 4 jaar geleden heilig is verklaard. En die nog geen 20 jaar geleden gestorven is. Ze had 5 kinderen en is gestorven in het kraambed. Als ik terug de naam weet zal ik het zeker weten zeggen. Het is mei dus moedermaand. Dat filmke is een biografie van haar en duurt 20 minuutjes. Achteraf wordt er vooral gebabbeld over sport. Alle moeders uitgezonderd ik en de vrouw van de direkteur doen aan sport. En ze gaan er echt heel ver in. Ze staan er 's morgens om 4.30 uur voor op en gaan dan trainen in de YMCA. Je hebt hier echt wel uitersten. Ofwel sporten ze als bezetenen ofwel kijken ze echt naar niets. Dan wordt er gebabbeld over sweet corn (zoete mais), blijk hier de toplekkernij te zijn in Indiana. Het wordt met de kolf opgegeten en ze smeren er honing of boter of suiker op. Ze gaan het voor mij eens klaarmaken zeggen ze toch. Ik ben benieuwd. En voor de rest wordt er heel veel gegeten van mijn wafelkes en van die mignonetjes. Ik moet geen overschot meenemen naar huis.
Thuis gekomen komt Koen juist thuis van het bos. Hij heeft bericht gekregen van de kontroleurs die bij ons een paar weken geleden waren om alles te inspekteren wat milieu betreft. En ze hebben opdracht gegeven dat alles wat in het bos ligt moet opgeruimd zijn anders kan de bank de lening weigeren. Koen zegt dat het niet normaal is wat daar ligt. Er ligt afval van drie generaties boeren. Hij gaat morgen nog eens beter kijken met Myron.
Na de kindjes in bed gestoken te hebben gaan we ons werk doen bij de muttens. En ze zijn echt heel hard veranderd op 10 dagen dat ze nu bij ons zijn. Ook de hoorns zijn goed genezen.

echt zaaiweer

Maandag 5 mei

Na heel goed uitgeslapen te zijn en mij volledig fit te voelen staan wij op om 6.15. Weer is het een stralende dag en Myron heeft laten weten dat hij om 7.00 terug begint en of Koen de eerste uren kan mee helpen tot zijn knecht er is.
Ik hou mij vooral eens met het huishouden bezig terwijl de kindjes hondje en paardje spelen buiten. Ze binden elkaar vast en zitten achter elkaar met een stok. Maar wonder boven wonder er komt niemand huilend binnen. Koen heeft tegen de middag gedaan met Myron te helpen. En gaat in de namiddag meerijden met de loonwerker (de cooperatie). Ze zijn meststoffen aan het strooien op de akkers die van ons zijn. Potas strooien ze 79 ha in 2 uur. Ze vliegen erover aan 19m/uur is gelijk aan 30km/uur. En met een driewieler geven ze vloeibare stikstof (28%). Ze doen ongeveer 1000 acres per dag (405 ha/dag). Dit is GPS gestuurd.
Koen komt nog pintjes bier halen voor de mannen allemaal. En ook nog een koekje. En ook voor Myron en zijn knecht. Dat zijn ze helemaal niet gewoon. Maar ze nemen het allemaal zonder tegenstribbelen aan.
Ik ga in de namiddag nadat de kindjes geslapen hebben naar de bibliotheek. En daar mogen ze bloemetjes planten voor moederdag en ook een tekening maken. Op het einde mogen ze een plakkerig snoepje nemen of een kaaskoekje (wat hier ook erg in trek is). Maar alleen Dieter eet het op.
Terwijl de kindjes in bed liggen doe ik de strijk en houd Koen hem verder bezig met het programma om oppervlakten te berekenen. Want ze spreken hier in verschillende oppervlakten. Als je hier in Indiana iets koopt. Koop je er ook de helft van de straat bij. En ook zijn er op de akkers zelf stukken die je moet laten liggen voor het milieu. Heel Amerika is dat in kaart aan het proberen zetten. Maar in de praktijk is het alleen als er een overdracht is van de akkers. Dan beginnen ze er een dossier van te maken. Daarom hebben Koen en Myron naar het USBA office gemoeten. En ook als er vragen zijn ivm die plekken van dat milieu mogen we bellen naar dat office. Waar ze ook heel behulpzaam zijn zegt Koen. En nu zetten we ook eens voor ons zelf op kaart wat eigenlijk het ploegbare gedeelte is. En ook voor ons, als een kontrole naar de loonwerkers toe.
In ieder geval is hij tot de konklusie gekomen dat iedereen hier de korrekte acres opgeeft.
Wij hebben 169 ha ploegbaar land, 10 ha bos, 1 ha gazon, 0,5 ha wei. En dan nog ongeveer 10 ha dat voor het milieu is en de helft van de straat.

kommuniefeest

zondag 4 mei

Zondag wordt er blijkbaar niet gewerkt. En het is nochtans weer mooi weer. Wij zijn om 4.00 uur uitgenodigd bij Amy en Andrew voor een eerste kommuniefeest van hun tweede zoontje Noa. Maar er is wel een probleemke we hebben geen adres en we beginnen aan ons zelf te twijfelen of we wel moesten gaan. Ik dan maar vlug opzoeken wanneer het de mis is voor de kommuniekantjes. Het is om 2.00 uur. Dan gaan we maar naar twee missen. Eerst om 10.30 uur naar de methodistische kerk in Clymers. Tijdens de mis worden we aangesproken door de vrouw van de dominee dat we bedankt zijn om terug te komen. En ze geeft ons een uitnodiging om het afstuderen van haar man te vieren. Hij is aan zijn laatste jaar seminaire bezig en gaat dan afgestudeerd zijn eind mei. En die viering is ook eind mei. Ik ben kurieus.
Ook na de mis worden we door verschillende mensen bedankt. De vrouw die tegen onze dairy (melkveebedrijf) is heeft een kodak bij en ze wilt een foto van ons. Ze is bezig aan een fotoalbum van alle kerkgangers. En ze gaat er de namen, de adressen, de geboortedatums en de kontaktgegevens bij zetten.
Vervolgens gaan we naar applebee's om te eten. Ik zag het niet zitten om te koken en dan vlug vlug weer naar Logansport om naar de kerk te gaan. Bij de applebee's bestellen we ons FrenchFries (frieten) en een goeie steak. En we moeten wel uitdrukkellijk groenten bijvragen of dat krijgen we niet. Dat is dus een salade van verschillende rauwe groenten. Lettice is gewone sla. En als drinken appelsap zonder ijs (heel uitdrukkellijk bijzeggen). Tijdens het eten belt Amy ons op of ze ons nu uitgenodigd had. Wij heel blij, dan beslissen we dat we niet naar de kerk moeten gaan om ons te laten zien. Dan gaan we maar vlug een kadootje kopen. Want Amy had gezegd na lang aandringen dat Noa graag leest. Dus wij naar de boekenwinkel. Ik vragen naar lektuur voor een kommunikantje. Maar daar heeft ze niets voor binnen. Nochtans liggen er in de rekken genoeg boeken voor kinderen. Ik koop een boekje met als titel. Knutselen voor jongens. Of zo iets in dien aard. Dan gaan we maar naar de walmart en kopen we nog een zaklampje dat hij op zijn hoofd kan zetten om in zijn bed te lezen en ook nog "vier op een rij". Zulke spullen is duidelijk goedkoper dan in Belgie.
Dan gaan we toch tegen vier uur naar het feest. Andrew zijn vader is er,Amy haar moeder. Twee collega's9advokaten) van Andrew. De ene collega met zijn vrouw en twee kindjes waarvan de oudtste in Tim zijn klas zit. Dan de andere collega met zijn vrouw en drie zonen van in de twintig. Dan de direkteur van school en zijn vrouw met drie kindjes waar de middenste even oud is dan Stef. Nog een vrouw dan wij en dan de deaken van de kerk met zijn vrouw. dat moest ik toch efkens vragen. In Belgie ben je toch eerst pastoor en dan word je deken. Maar daar is een deaken een getrouwde man die toch mee mag helpen in de kerk. Maar die heeft dan ook de gewaden aan van een pastoor en die helpt ook mee in de mis. Blijkbaar ken ik niet de juiste vertaling van deaken.
We komen binnen en krijgen een wijntje of water of limonade met ijs. En voor de kinderen staan er zeker 6 verschillende flessen limonade en cola met daarnaast een hele grote kom ijs. Als hapjes zijn er aardbeien in bruine chocalade, is er chips, zijn er twee kommen met verschillende salades (verschillende groenten) en zijn er broodjes. Te vergelijken met kleine pistolets. Alleen de vorm, de smaak spreek ik zelfs niet meer over. En ook nog een grote taart. Bruin vulsel met daarop hele witte plakkerige suiker.
De meisjes kommunikanten moeten nog in het wit zijn en de jongens moeten een wit hemd aan hebben met een plastron. Dus dat is wat Noa aan heeft een zwarte broek, een wit hemd en een zwarte platron. De ouders hebben niets speciaals aan.
Wij geven de pakjes aan Noa en die worden bij de rest gelegd. De volwassenen babbelen en de kindjes spelen buiten. En die amuseren zich echt wel. Ze spelen met de bal en met de step. De volwassenen gaan ook eens naar buiten want het is nog altijd mooi weer. Maar zonder wijn. Amy weet niet goed of het toegestaan is. Dus buiten met water en limonade.
Maar dan tegen 5.30 zijn de hapjes op en wordt niet meer bijgevuld. En dan gaan die ook allemaal naar huis. Wij hadden natuurlijk nog geen goesting en zijn we dan binnen gevraagd om nog een laatste wijntje te drinken. En dan mag Noa zijn kadootjes opendoen. En dan val ik echt in verbazing. Hij krijgt 3 bijbels. Waaronder een gepersonaliseerde van zijn grootmoeder. Dan een paternoster en nog een boek over het leven in het algemeen. Nu weet ik waarom die boekenwinkel niets had voor een kommunikantje. En dan nog een paar evelopkes met wat geld in.
Toch had ik de indruk dat hij vooral blij was met ons kadootje, maar dat weet ik niet zeker. We gaan dan ook maar naar huis. Het is 7.00 uur. En ik heb plots hevige koppijn. Onderweg moeten we stoppen omdat ik mij echt niet goed voel. Thuis gekomen kruip ik onmiddellijk in bed. Ik ben echt ziek. De spanning van de voorbije weken denk ik. En Koen legt de kindjes in bed. Ze zijn ook bezorgd om mij. Ze komen mij alle drie een voor een een zoentje geven. Ik voel mij al direkt veel beter. Maar toch slaap ik onmiddellijk in. Ik hoor zelfs de Koen niet als die komt slapen.

kindergezondheidsdag in de YMCA

Zaterdag 3 mei

Koen moest nog in de buurt blijven bij Myron. Want die gaat verder zaaien. Maar echt helpen moet hij nu niet doen omdat hij in het weekend beroep kan doen op een student. Alleen als die gaat eten moet Koen efkens bijspringen. Koen kan dan ondertussen eens meerijden met Myron en met de gast die klaarlegt.
Stef is genezen en zo kunnen wij naar de voetbal in Flora. Daar blijkt ook de dag van het kind te zijn. Dan is er allerlei animatie in het teken van de gezondheid en van de veiligheid van het kind. Eerst wat voetballen wat niet veel inhoud. Hun aandacht wordt getrokken door het springkasteel dat er staat. En door nog vanalles wat er aan het gebeuren is. Dus weer een hele vlugge voetbal.
Ze gaan dan met zijn allen op het springkasteel, dan laten ze hun grimeren (gewoon een klein tekeningske op hun kaak), dan naar de tafel van de politie. Waar ik een gesprek aanga met de sheriff. De sheriff moet ook verkozen worden en heeft voor vier jaar zijn mandaat. Met maximaal 2 keer na elkaar. Deze sheriff van onze county is aan zijn 2 de jaar nog maar bezig. Hij draagt een bruin kostuum met heel mooi gelakte schoenen. De kindjes krijgen er tekeningen van en een imitatiester voor op hun borst te kleven, waar ze heel trots op zijn. Vervolgens is er nog iets over leren lezen en spellekes doen daaromtrent. Maar daar zijn ze te jong voor. En als afsluiter gaan ze nog terug op het springkasteel. Dan krijgen ze een hamburger, een fruitsapje en zoveel fruit als ze willen.
En buiten staat er ook een ambulance en daar mogen ze nog eens op het bed liggen. Wat ze natuurlijk geweldig vinden. Ze worden vastgeriemd en ze krijgen een plastieken spuitje mee naar huis. Dan weer vlug naar de bibliotheek en ook weer om eieren. Al een geluk dat ze al gegeten hebben want het is 2uur dat we thuis zijn. Thuis is Koen niet thuis. Dus die is waarschijnlijk bij Myron. Ik ga naar de brievenbus kijken. De post komt hier nog op een zaterdag. In de brievenbus zitten twee leutige brieven. Eentje van Tante Gisele en van nonkel Louis en nog eentje van De Clerqkskes. Met daarin een leutig dvd'ke over hun verblijf op onze boerderij in de Oude Pontweg. Ook zit er nog een brief in van de kerk van Clymers met de vraag of wij zeker terugkomen naar de kerk. Dat ze ons gemist hebben de voorbije weken. Ze doen hier echt wel hun best om mensen te lokken.
In de namiddag test ik mijn bakspecialiteiten met het bakken van een cake en van suikerwafelkes. Die overheerlijk zijn. Tegen een uur of vijf dat Koen juist thuis is komt Davey Forgay naar de beesten kijken. En hij stelt voor om naar een paar bedrijven in de buurt te gaan kijken. Melkveebedrijven. Alleen Koen en Tim gaan mee want Stef heeft weer lichte koorts dus die moet eens heel vroeg gaan slapen.
Koen, Davey en Tim gaan eerst naar een bedrijf met 3000 koeien en dat ligt ten noorden van Logansport. Dat bedrijf is blijkbaar eigendom van de familie De Jonghe die ook Fair Oaks Dairy heeft. Daar hebben ze gewoon eens opgereden en eens van verre gekeken. Want Davey kent die mensen niet. Dan zijn ze naar een bedrijf geweest met 300 koeien. Ook ten noorden van Logansport. Daar hebben ze blijkbaar heel lang blijven zitten en babbelen. Dat zijn goeie maten van Davey Forgay. Ook Koen kan het heel goed vinden met Davey. Maar het is dan ook wel een hele leutige mens. Hij lacht de hele tijd en heel vriendelijk. Nog een geluk dat Tim mee was zodat ze het toch niet te laat hebben gemaakt. In het naar huis komen zijn ze nog gestopt om een creme glaceke te eten aan een drive thru (een drive in gelijk wij die kennen van aan de mc donalds).

eindelijk zaaien

Vrijdag 2 mei

Om halfacht moet Koen Myron gaan helpen met het zaaien. Ze beginnen eindelijk. Eest gaan ze de akkers doen van Myron die moet ongeveer 500 ha zaaien en dan die van ons. Wij hebben de natste akkers. Koen moet enkel helpen met de zakskes uit te gieten. Maar geen probleem als Myron dat zo wilt. Myron is aan het sukkelen met zijn voet. En op en af de traktor is te vermoeiend. Om het land klaar te leggen heef hij een spinternieuwe eg van 10 meter en daar rijdt zijn knecht mee. En dan er onmiddellijk achter wordt er gezaaid. Er zijn zelfs akkerbouwers die gewoon terug inzaaien dus niets van klaarleggen, maar dan heb je wel verlies.
Hier wordt vooral genetisch gemanipuleerde mais gezaaid. Je hebt hier twee soorten, Triple stack dat wil zeggen dat die bestendig is tegen insekten en roundup en dan heb je single stack, dat is mais die enkel bestendig is tegen roundup. En om de insekten toch de baas te blijven zodat er zich toch geen nieuwe insekten gaan ontwikkelen moet er 80% triple stack gezaaid worden en 20% single stack. In praktijk is dat 10 rijen triple stack en 2 rijen single stack. En met die single stack wordt dan insecticide in de rijen meegegeven. En later in het seizoen kunnen ze alleen met roundup sproeien.
Ondertussen doe ik Tim en Dieter naar school en gaat Stef terug mee naar huis want zijn koorts is niet gezakt. In het terugkomen ga ik vlug nog een paar plantjes halen bij de home depot. Rode bloemen, stinkerkes, en nog wat geraniums. Maar ook hier is het gene vetten wat die bloemen betreft. Thuis gekomen moet ik mij vooral bezig houden met Stefke en hem heel vlug in zijn bedje steken. Terwijl hij nog slaapt rij ik dan weer om de kindjes en eten we wat. Juist voor het eten maak ik Stefke wakker en verder slaapt hij nog een hele namiddag. Ik hou mij samen met Tim bezig om de bloemekes te planten. Ondertussen stoppen er in totaal vier mensen die een goeiedag zeggen. 2 van de 4 zijn mensen die ik nog niet ken. Ook is er onze gebuur akkerbouwer erbij en die vraagt waarom ik toch allemaal dat werk doe. Dat waait hier toch weg. Zegt hij. Maar voor de rest vind hij het wel mooi. De twee andere zijn ook geburen en dan de vierde is een vader en een zoon die zichzelf komen voorstellen. Het zijn klusjesmannen. Ze nemen alle werk aan. Goed om te weten voor in de toekomst. Die zoon vraagt of wij iets tegen bier hebben. Wat natuurlijk nee is en op dat antwoord haalt hij zijn blikje bier boven en ook de vader. Daar kan ik echt nog niet aan gewoon worden. Wat die alcohol betreft.
Koen komt tegen 6 uur naar huis. Op de middag hebben ze iets gehaald van de burger king. En nu is het te laat om verder te werken. Heel spijtig, zulke mooie avond. Maar ja het stelt ons gerust dat we op dit uur bijna geen akkerbouwers meer zien.
Tegen de avond is ook de koorts van Stefke gezakt. We gaan de beesten nog eens goed onder handen nemen. Maar het ziet er al veel beter uit. Zelfs de beesten op zich zijn ook al helemaal verandert. Ze blinken en ze zijn duidelijk bijgekomen.
Ook nog een proficiat aan moeke en vake die zijn vandaag 39 jaar getrouwd.

dag van het gebed aan de Amerikaanse vlag

Donderdag 1 mei

Weer een stralende zon en Onze Lieve Heer Hemelvaart. Hier zijn geen feestdagen dus er is gewoon school en iederaan gaat gewoon werken.
Koen gaat Myron helpen met zijn maisplanter want het blijkt dat die gewoon nog niet in orde stond. Dus die moeten ze nog volledig in orde zetten en dat gaan ze dan vandaag doen zodat hij morgen kan beginnen zaaien. Wij vragen ons af wat die dan van de winter gedaan hebben. Die hebben een hele winter niets te doen en dan moeten die op 1 mei nog hun planter in orde zetten.
Maar ja kunnen wij niets aan doen en we stellen ons zelf een beetje gerust dat Myron toch altijd goeie opbrengsten gehad heeft. Wordt ons gezegd door de geburen en door de cooperatie. Nu beginnen ze echt overal mais te zaaien. Maar eerst moet er nog potas en stikstof gestrooid worden. Dit werk wordt volledig gedaan door de cooperatie.
Nadat ik de kindjes afgezet heb aan school ga ik bloemekes kopen in de walmart. Van echt hele hoge kwaliteit is het niet (Paul en Mariette hier kan je zaken komen doen). Ik breng 12 geraniums mee omdat de rest echt niet goed is en dan nog wat blauwe bloemekes voor in een pot. Dat zijn in totaal 16 plantjes en twee zakken potgrond. Aan de kassa gekomen (waar ze altijd heel vriendelijk zijn, trouwens in alle winkels en heel behulpzaam) zeggen ze dat ik wel moe zal zijn zo hard dat ik ga werken. Je ziet hier ook niet echt bloemen. Soms eens enkele ofwel in een pot.
Ik ga dan Stef en Dieter halen van de High school en dan naar Tim zijn school en daar staat heel de school aan de Amerikaanse vlag. Ik natuurlijk vragen wat de bedoeling er van is. Het is de dag van het gebed aan de Amerikaanse vlag. De priesters zeggen het gebed en ook de burgemeester (die katholiek is) doet ook nog een zegske. Nadat de ceremonie gedaan is ga ik mijzelf voorstellen aan de burgemeester die een klapke aan het doen is met de priester. Hij verwelkomt ons hartelijk en zegt als we iets nodig hebben of vragen hebben we hem gerust mogen bellen.
In de namiddag bel ik eerst nog eens met Louise want het is haar kommuniefeest. Dat zijn tot hier toe de hatelijkste dagen. Die feesten dat ik moet missen. Dat is echt niet leutig. En dan ga ik mijn plantjes planten wat heel vlug gedaan is want het is gewoon in een pot.
Ondertussen hebben ze gedaan met de zaaimachine in orde te zetten en staan ze klaar om morgen te beginnen zaaien. Vanavond is het al te laat. Het is 3.30 uur. Koen gaat zich klaar maken om met de kindjes te zwemmen. Het is de laatste keer van de maand en dan mogen de ouders mee zwemmen. Ik blijf thuis samen met Stef want die heb ik uit bed gehaald met hoge koorts.

nieuwe huishoudapparaten

WOENSDAG 30 APRIL

We worden wakker met een stralend zonnetje. Hopelijk kunnen ze mais beginnen zaaien. Hier en daar zijn de boeren begonnen met zaaien. En dat gaat dan heel vlug. Tegen 30km/uur. Sommige hebben zelfs een 32 rijige maisplanter. Maar onze akkerbouwer (die voor ons gaat planten, is de vorige eigenaar) heeft een 12- rijige maisplanter.
Maar voor ons betekent het mooie weer nog weinig of niets ons akkers zijn te nat. En dat is normaal. Als een boer blijft verder boeren gaat die niet zijn beste akkers verkopen maar verkoopt die de akkers die voor hem het minste opbrengen. Maar Myron zelf is ook nog niet aan het zaaien en ook de naaste gebuur niet.
Om 9.00 komt Pat een nieuw wasmachine, een afwasmachine en een droogkast brengen en plaatsen en ook komt hij de heather (boiler) aansluiten. Waar Koen een heel mooi steunrekske voor heeft gemaakt in de kelder.
Ik breng de kindjes naar school en dan kom ik vlug terug naar huis. Pat is er nog niet zodat ik nog vlug mijn laatste was kan uithalen en nog eens voor de laatste keer mijn droogkast kan gebruiken. Ik bne heel blij dat het de laatste keer is want op die paar maanden dat ik hier ben is mijn was heel grauw geworden. En ook heel veel slijtage. Bijvoorbeeld mijn bavetten en mijn handdoeken zijn al bij veel die lintjes eraf en de kanten van de handdoeken hebben het ook hard te verduren. Hier in Amerika zijn het vooral wasmachines die je van boven moet vullen en de was die wordt tegen de kanten gesmeten zodat de kleren er echt gewrongen uitkomen. Ook moet je het wasmiddel er van boven indoen zodat het op plekken komt. Wat ook nog een groot verschil is dat de wasmachines zelf niet opwarmen. Ze nemen gewoon het water van de boiler. Daarom moet dat zo dicht mogelijk tegen de boiler staan. En dat koelt dan heel snel af. En de wasbeurten zijn dan ook heel snel gedaan. Op minder dan 30 min. is hier de was gedaan. Maar dit wordt allemaal verleden tijd. Ik weet nu ook wel al waarom hier zoveel wasserettes zijn. Wasserettes, autowassalons, hamburgertenten en kerken dat zie je hier echt overal.
Wassen, kuisen en koken hebben ze niet echt in de vingers.
Koen en Pat sluiten samen eerst de heather aan in de kelder. Dat moest een nieuwe zijn omdat er water in de kelder gestaan had en de oude was ondergelopen. En het water dat wij oppompen stinkt (we geraken er wel aan gewoon) en ze denken dat dat door de slijtage is van de heather.
Dan het afwasmachine eruit en de nieuwe erin. (de oude viel die deur altijd maar open en ook die rekskes kon ik niet allemaal meer gebruiken). Daar waren ze aan bezig toen ik de kindjes ben gaan halen.
Tot hier toe was het heel gemakkellijk gegaan. Maar dan het wasmachine en de droogkast. Ons nieuw wasmachine is een frontlader gelijk in Belgie maar kan ook geen hoge temperaturen halen. Max. 60 graden. Maar wel met een heel wasprogramma gelijk voorwassen en naspoelen en zo. Dus dat moet al een hele verbetering zijn.
Maar hier is het probleem de wateraansluiting en de gasaansluiting en ook de buis voor naar buiten passen natuurlijk niet en moeten verlegd en aangepast worden.
Maar na veel gezucht en het nodige gekreun van de twee mannen is het tegen 5 uur gefixt. En ze hebben het fantastisch gedaan. Ik kan nog wel niet wassen. Ik moet speciaal waspoeder gaan halen voor frontladers. Maakt Pat mij wijs. Dus dat zal voor morgen zijn.
Dan gaan we vlug de beesten verzorgen. Er is nu nog maar ene waar we extra aandacht aan moeten geven. Hier loopt de etter er nog uit en bij de rest is het schoon opgedroogd. We verzetten de paalkes. En spelen nog met de kindjes met de bal. Want het zonneke schijnt nog altijd.
Tegen 8 uur horen we een traktor (een john deere) die naast ons begint klaar te leggen. Koen gaat er dan maar eens naartoe om een klapke te doen en om ons voor te stellen en natuurlijk neemt hij wat chocolade mee. Koen blijft lang weg want hij mag eens meerijden. Maar hij zegt dat er bijna geen plaats is in die cabines niet zoals in Belgie. En de traktors rijden allemaal zonder voortraktie. Hele grote traktors (meest john deere en Case en New holland).

auto kapot

Dinsdag 29 april

We moeten met 2 auto's naar Logansport want we moeten met de dodge binnen in de garage. De elektronika werkt niet meer. Koen zet Tim af in zijn school en ik Stef en Dieter. Ik doe ondertussen boodschappen en Koen gaat met een reserveauto naar huis. Want hij gaat met Myron naar USBA office. Dat is een kantoor om de overdracht van de akkers te regelen. Dat is een kantoor in Delphi en een in Logansport. Elke county heeft zijn eigen kantoor. Ik ga ondertussen op mijn gemakske winkelen. Eerst wat lummelen in de walmart, dan naar home depot, dan naar staples. Waar ik allerlei mappen moet kopen en cursusblokken. De maten van het papier zijn hier anders. Het papier is breder en korter en er zitten 3 gaten in, in plaats van 2. Bijgevolg moet ik ook een perforator kopen, en tussenmapkes en nog enveloppen en zo. Dan ga ik naar Martin's supermarkt waar ik prei kan vinden en heel goed gehakt.
Stef en Dieter ophalen en dan naar Tim zijn school en daar allemaal uitstappen. Want het is er boekenbeurs. Een boek kopen dan krijg je een boek bij. Ik koop voor ieder een boekje en voor mijzelf koop ik "the wonder of America", Leerboeken voor het vijfde studiejaar over aardrijkskunde en taal. Daar blijf ik nog wat babbelen met een mama die de boeken verkoopt die een carwasch en een wassalon hebben. En ook komt er mij iemand vragen of ik niet wil voorlezen in de mis. Met Pinecost (Pinksteren).
Het is al bij 2 uur dat Koen thuis komt. Hij gaat dan naar de Rural King om een elektrisch weideapparaatje.Nu mochten we er nog eentje gebruiken van Myron. We we gaan stripgrazen toepassen bij de koeien. Zodat ze toch ook het lange gras opeten. Als Koen terugkomt gaan we eerst de muttens verzorgen en zetten we de afrastering zodat ze een dag voortkunnen.

herten op onze gazon

Maandag 28 april

Ons ontbijt bestaat uit de Franse broden van de gebuur. Wat eigenlijk niet lekker is. Te veel gesuikerd. Echt overal doen ze suiker in. Maar we hebben niets anders. Ik dacht echt gisteravond nu moet ik geen brood bakken. Verkeerd gedacht dus.
Maar als ik de kindjes hun kleren wil aandoen zien we op de gazon, heel dicht bij het huis 6 herten staan. De kindjes roepen het uit van plezier en willen er naartoe gaan. En ik vlieg door het huis op zoek naar mijn kodak. Op zulke momenten ligt die natuurlijk ergens anders. De mooiste foto's kan ik niet meer nemen natuurlijk. Maar ik ben heel blij dat het mij nog gelukt is ze vast te zetten voor de eeuwigheid. We kunnen ze niet goed meer zien en doen het venster open en weg zijn ze. Wat natuurlijk niet erg slim was van ons.
Koen gaat richting Flora. Om nog eens bij de bank te gaan en gaat ondertussen ook binnen bij de dokter de ingevulde formulieren binnenbrengen. Onderweg mag hij bij een gebuur binnenspringen want die heeft irissen voor mij klaargezet. Ook belt hij nog eens met Myron hoe het verder staat met de mais. Maar het is nog te nat. En inderdaad andere boeren zijn ook nog niet echt bezig.
Vandaag is het een stralende dag.
Bij de post zit er een pakske dat Koen besteld heeft. Een dvd over hoe mais zaaien in de Midwest. Hier wordt er veel aandacht aan besteed aan de maiskever. En ook is hij nog aan het programma bezig om te kijken welke oppervlakte onze akkers hebben.
Ik plant in de namiddag de irissen (in de zon, ik hoop echt dat dat hun plek is) en Koen gaat tegen de avond naar de YMCA trainen. Kwestie van ons lidgeld goed te gebruiken. En als de kindjes wakker zijn om 15.00 ga ik met de kindjes naar de bibliotheek voor de maandagse school. Daar leren ze over geuren en kleuren. Nadien nog efkens in de bibliotheek zelf gaan om op de computers te spelen voor de kindejes.

naar het bos

Zondag 27 april

Na het eten 's morgens gaan we naar de muttens (jongvee voor niet Melselenaars) kijken. We hadden gisterenavond al gezien dat hun hoorns nog niet lang geleden afgedaan waren en dat de roef (kroet of hoe je het ook noemt. Ik ken het ABN woord niet) er niet echt gezond uit zag. Het voordeel is dat ze echt wel tam zijn en dat we ze eigenlijk zonder moeite konden pakken. En ze ook zonder problemen konden vastbinden (de zelen hadden we bij vanuit Belgie). Ondertussen konden de kindjes met gemak aan de muttens komen wat ze heel graag doen. Koen onderzoekt ondertussen de hoorns en krabt de roef wat weg. Zodat toch bij 3 van de 5 de etter eruit liep. Maar dat is eigenlijk alles wat wij kunnen doen aangezien we nog niets van ontsmetting hebben en ook kunnen we nonkel Adelin niet bellen om efkens af te komen.
Dan maar naar Dave Forgey bellen om iets van ontsmetting. Maar wij moeten ons dan heel dringend klaar maken voor de mis. Die begint om 9.30 uur, het is een gezinsviering en ze hadden weer vanuit school gevraagd wie wat wilde doen en of iedereen zeker aanwezig kan zijn. De kerk zit echt weer stampvol en wat ons opvalt is dat echt jonge mensen heel hard meedoen met de zang en het gebed. Dat zien wij al lang niet meer in Belgie. Na de mis spreken we nog wat met de juffrouw van Tim en met de direkteur. En dan vlug naar huis om onze muttens te verzorgen.
Dave Forgey is ondertussen al geweest en er staat een blauw ontsmettend poeder klaar. Terug de muttens pakken en er goed van dat produkt opdoen. En dan gaan we eten want na het eten gaan we naar een bos dischtbij Dave Forgey, ongeveer 10 mijl. En dat is een publiek bos waar er paden uitgestippeld zijn. Wat natuurlijk heel handig is voor met kindjes.
Het is mooi weer maar weer een wind. Dat is hier zo wisselvallig. Van de ene dag op de andere dag kan het meer dan 25 graden verschillen. En dan regen en dan echte zon. Onbeschrijfelijk.
We rijden op ons gemakske, ondertussen kijkend naar de akkers en de omgeving. Hier en daar beginnen ze toch wel met klaarleggen van de akkers maar nog geen zaaimachine te zien. Nog te nat. En we kijken ook natuurlijk naar de natuur. We zien heel veel eekhoorntjes en valken en hoe dichter we bij de rivier komen zien we ook arenden. Dave Forgey heeft ons 'smorgens uitgelegd hoe we dat kunnen zien. Anders zouden wij dat echt niet kennen. Op een gegeven moment komen we ook vleesvee tegen. Geen witblauwen gelijk in Belgie maar zwarte dieren. En daar lopen ezels bij. Wij hebben ons laten vertellen dat die ezels er bij lopen om op de koyota's (wilde honden) te jagen. Blijkbaar als er een kalfke geboren is komen die koyota's erop af in een meute om dat kalf te vangen. En daar zijn die ezels dus voor die lopen naar die koyota's en die trappelen er naar. Ze lopen er gewoon bij om de kudde te beschermen. Dat showspel kunnen we helaas niet meemaken.
Dat bos waar we naartoe gaan is een deel van een natuurreservaat en ligt tegen een river, De Wabasch.
Maar aan de Wabasch gekomen wacht ons een andere verrassing. Op de brug om de Wabasch over te steken lopen twee jonge gasten met pijl en boog. Natuurlijk alle remmen dicht en vragen op wat ze aan het schieten zijn. Die schieten gewoon naar beneden (en het is heel diep) op vissen. Zo helder is dat water. Heel machtig. En het zijn kanjers van vissen. Na een paar fotookes genomen te hebben gaan we verder richting het bos. Aan het bos aangekomen staat er nog een auto en zien we niemand. Maar voor de rest is het er ongelooflijk stil. Zelfs als je totaal geen natuurmens bent zal dit indruk op je maken. We slagen dan maar een padje in wat perfekt is aangelegd en we spelen en rennen in het bos. We komen in het bos niemand tegen. Terug aangekomen aan onze auto is de andere auto weg en komen er vanuit het niets 3 mountainbikers die ons zwaaiend passeren.
Daar hebben we honger van gekregen en dan gaan we naar de pizza in Camden. Ik denk dat het sinds de laatste keer dat we er geweest zijn niet veel opgekuisd is. Kan ook niet anders, matten zijn nogal moeilijk te kuisen in een pizzabar. We bestellen frieten (niet te veel bij voorstellen) met mayonnaisse (kennen ze niet) en een salade. En iedereen eet er veel van. Dan richting huis. Op het moment dat wij bij ons huis komen draait juist onze gebuur (De Penn's) op onze oprit. Hij heeft een hele zak frans brood bij. Dat zijn broden die ze uitgedeeld hebben in zijn kerk (de presbytirian kerk) voor de armen en die broden waren nog over. En aangezien de Amerikanen weinig of geen brood eten dacht hij aan ons. Hij had gisteren ook gevraagd aan Koen naar welke kerk we gingen. Maar het doet er niet toe welke kerk. Als we maar gaan. We zijn allemaal Christenen. Dus goede mensen. Dit zijn de woorden van mijnheer De Penn.
En dan kunnen we onder de dekens kruipen.

Zaterdag 26 april

Koen gaat weer naar de voetbal met de kindjes zodat ik alleen thuis ben met Dieter. En dan kan ik op mijn gemak kuisen. Koen doet verder zijn toer. Naar de Bibliotheek, naar de plaatselijke winkel en om eieren bij de gebuur. Nadien gaat Koen en Tim en Stef nog naar een gebuur. De Penn's, die dochter heb ik leren kennen op de zwemles.
Ik begin ondertussen met het gras af te rijden. En ik moet een kleine korrektie noteren. De John Deere is geen 1.20m maar 1.50meter, een klein detailleke.We hadden verkeerd omgerekend met die feets naar meter. Dan hebben we voor het zekerste maar eens gemeten met een belgische meter. Maar weer is het niet echt goed weer. Dieter mag dan bij mij zitten wat niet echt handig is. Maar hij mag dan al eens sturen dus het gras wordt kriskras afgereden. In de namiddag neemt Koen het van mij over en liggen de kindjes in bed. Koen gaat ook de kanten van de straat afrijden. Heel veel mensen doen dat hier. Maar na een uurke komt Koen buiten adem in de keuken. Hij zit vast met zijn racemachine. Dan maar samen met de witte auto het grasmachien er uit getrokken. Heel lachwekkend. Want Koen had op voorhand nog gezegd dat ik nog harder mocht rijden. Tja weer een bewijs vrouwen zijn veel betere chauffeurs. Ik mag eigenlijk geen foto's trekken van mijn Koeneke maar ik kan het echt niet laten.
Tim rijdt ook nog efkens mee met het grasmachine en na enkele uren komt Koen in huis met roodomrande ogen van al dat stof.
Om zes uur komt Davy Forgey ons vijf stuks jongvee brengen. We hadden aan hem gevraagd of hij geen holsteins kalveren had die wat op ons weike mochten lopen. Hij zelf had niets maar een goeie vriend van hem, een biologische boer die brown swissen fokt. Die wilde zeker wat jongvee laten komen. Davy Forgay heeft dan ook nog wat draad bij om de wei in stukken te verdelen en dan komen er 5 hele magere beestjes van de remorque (een lange platte wagen, waar zeker 10 grote beesten op kunnen die achteraan in de tuck is bevestigd.).
Dat is echt het tegengestelde wat we in onze gedachten hebben. Het zijn hele tamme beesten. Maar wat waren die blij dat die eten kregen. En Tim, Stef en Dieter roepen het uit dat we nu koeien hebben. Maar het is een feit, onze eerste koeien zijn gearriveerd.

carnival

Vrijdag 25 april

Terwijl Koen de laatste hand aan het leggen is aan het dossier van de verschillende leningen doe ik de kindjes naar school. Ik heb gisterenavond nog 2 cakes gebakken voor het carnival en die doe ik dan ook mee. Koen heeft een afspraak met de bank om 10.00 uur voor de lening van de akkers. Ik ga tegen 9 uur helpen in de grote sporthall waar om 4.30 het carnival plaats vindt. Ik ben kurieus wat ik moet doen. We zijn met 11 vrouwen. En niemand weet eigenlijk wat hij moet doen. We moeten tafelkleren op de tafels leggen. Weer in het plastiek natuurlijk. En dan moeten we op de tafels een beetje papieren versiering aanbrengen. Ik heb spijt dat ik geen kodak mee heb. Zo wordt er bij ons al lang niet meer versierd. Ondertussen lopen ze in de keuken heel zenuwachtig rond. Ik vraag of ik iets kan doen. Maar niemand weet eigenlijk wat er moet gebeuren. Ze zeggen mij dat de verantwoordelijke voor de keuken maar pas na de middag komt. Dus er loopt heel veel volk rond maar zonder veel te doen. Ondertussen worden er wel heel veel gebakskes binnengebracht. En dat verkopen ze en iedereen mag geven wat hij wil voor die gebakskes. Daar wordt de winst uitgehaald. We moeten dan die gebakskes in aparte zakskes steken per vijf koekskes of zo. Maar weer in een plastiekske.
Als dat gedaan is ga ik om de kindjes en ga ik naar huis.
Thuisgekomen vlug eten en dan naar de laatste keer T-ball. Koen heb ik nog niet gezien.
Het is stralend weer en er is maar een kindje buiten Tim, Stef en Dieter. En ze hebben totaal geen goesting. Die moeder stelt voor om samen dan naar een "garden sale" te gaan. Dat is hier blijkbaar heel populair. Garage sales en garden sales. Dat gebeurt in de zomer op een vrijdag of een zaterdag. En dan is er een grote tweedehandsverkoop van hun eigen spullen in de garage.
Daar aangekomen hebben ze alles binnen moeten zetten want er is een verschrikkellijke wind opgekomen. Er is heel veel speelgoed te koop en nog wat kleding en ook een zwembad (gelijk de clercqskes). Ik kan het niet laten en ik koop dat zwembad en nog een beetje speelgoed. En zo kontent dat ze zijn.
Terug thuis is Karen er met mijn juwelen. We babbelen nog wat over de komende verkiezingen op dinsdag 6 mei. Er zijn voorverkiezingen voor de president. Maar ook voor de senaat, de commisioners en het parlement. Ook heeft ze vragen over French Fries. Dat zijn dus frieten, en wij zeggen dat dat typisch belgisch is en dat er eigenlijk niets frans aan is. Maar toen er oorlog was in Irak en Frankrijk niet wilde meedoen. Wilden de Amerikanen een stop aan French Fries. En sindsdien eet ze geen French Fries niet meer. Weer een Amerikaanse les, ik en Koen zwijgen en denken er het onze van.
Dan gaan we ons vlug klaarmaken voor naar carnival. De wind is gaan liggen en het is stralend weer. Er is eten en een soort vlaamse kermis. Wij beginnen te eten. In plastieken borden moeten we aanschuiven voor een soort gratin aardappelen, voor bonen die uit blik komen(die nog in het sap liggen) en voor kip die gebakken is aan het spit. Maar het was een feestmaaltijd zeiden ze. Als drinken was er water en limonade met veel ijs. Ze kunnen ook niet eten met mes en vork.
Vervolgens zijn we die Vlaamse kermis gaan doen. En dat is heel leutig voor de kindjes. Ballen werpen, sjoelbakken, kegelen, munten gooien,enzz.....
Nadien kunnen ze nog kadootjes uitkiezen die ze gewonnen hebben. En dan gaan we nog stukken taart kopen. En gaan we naar huis. Om 20.00 uur is dat volledig gedaan. Maar de kindjes zijn moet genoeg en kunnen vlug gaan slapen.

klaarzetten carnival

Donderdag 24 april

Als je hier een onroerend goed koopt dan komt er altijd iemand kijken van de overheid naar de waarde van het huis. Als de schatter het onroerend goed lager schat dan de prijs dat je overeengekomen bent dan heeft de bank recht om u minder te lenen. Als het bedrag hetzelfde is of hoger blijft het geleende bedrag natuurlijk gelijk. Die man komt vandaag om 10.00 uur. Ik vertrek juist naar school en Koen zegt dat die van alles foto's trekt in alle kamers.
Als ik thuis kom met de kindjes is die man weg maar staat er een man en vrouw en die doen blijkbaar hetzelfde maar met akkers en zo. Die komen kijken of er geen sluikstorting is. En of de grond in goede staat is. De kindjes kunnen onmiddellijk mee met die mensen en met Koen. Ook is er nog een hele grote hond. Een brave en niemand weet van wie die is. Maar die loopt dus een hele tijd mee samen met de whiskey en de kindjes. Ze vinden het geweldig.
Koen gaat als die mensen weg zijn uitzoeken van wie die hond is en het blijkt van een gebuur te zijn die tegen ons getekend heeft in een petitie. Koen dan maar de hond wegdoen en de mensen waren heel blij. Tja, blijven lachen zeker.
Koen gaat in de namiddag verder werken aan de verschillende dossiers en ik ga zwemmen en dan na het zwemmen ga ik helpen op school. Blijkbaar is het morgen carnival (een soort schoolfeest). Er moeten tafels en stoelen gebracht worden van het ene lokaal naar het andere. Ik moet zeggen ze zijn wel uitgerust. We zijn in totaal met ongeveer 15 mensen en de meesten van hen zijn allemaal met zo een grote truck gekomen om de stoelen in te laden. Heel handig.
Tim, Stef en Dieter kunnen met nog een paar kindjes mee in zo een grote truck. En Tim zegt dat dat "cool" is.
Ik volg maar met mijn vanneke. De stoelen staan nu in een gebouw van de parochie en moeten naar een ander gebouw van de parochie. Maar omdat ze geld nodig hebben voor hun nieuw parochiehuis hebben ze dat juist twee weken geleden verkocht maar ze mogen het nog wel gebruiken. Dat is een hele grote sporthall waar een keuken aan is en enkele klaslokalen. En een hele grote gazon. De kindjes spelen met de bal en wij zetten heel vlug de tafels en stoelen op hun plaats. En dan gaat iedereen onmiddellijk naar huis. Zonder een pintje te drinken of een colake of zonder wat bij te praten. Als we dat in Belgie doen is het gezever achteraf altijd het plezantst en staat er toch altijd drinken klaar. Tja ik zal het wel eens leren dat verschil. Maar het is weer een cultuurschok.
En natuurlijk ook een dikke proficiat aan Joran, ons jongste kozijntje, die vandaag 2 jaar wordt.

Woensdag 23 april

Buiten de lening van het huis moet ook de lening in orde gemaakt worden voor de mais. Daar is ook een heel dossier voor nodig. Ze gaan het wel geven maar de bank moet zich goed kunnen verantwoorden tegen over hun oversten. Dus dat is vooral bellen met de cooperatie naar alle verschillende prijzen en ook heel veel omrekeningswerk. Want er moet gerekend worden van gallons naar liters en van pounden naar kiloos. Ook is Koen bezig met een programma om de juiste oppervlakte van onze akkers te kontroleren. En te kijken waar die juist liggen. En wie de geburen zijn. In ieder geval Koen weet wat gedaan.
En ik was de auto's want dat is hoog nodig.

Dinsdag 22 april

Koen gaat in de voormiddag de DVD terugbrengen en hij heeft een afspraak met de kapper. Het is een kapper in Camden. Waar het blijkbaar heel rommelig ligt. Koen zei dat hij over de hondenmand moest stappen om tot aan de kappersstoel te geraken en dat er vanalles in stond in dat kapsalon wat niets met haardesign te maken heeft. Ik kan het mij al levendig voorstellen.
Daar in dat kapsalon blijft hij lang plakken want die stellen allerlei vragen ivm het melkveebedrijf. Verder gaat Koen nog naar de bank en naar de post.
Ik doe ondertussen de kindjes naar school en ga ze terug halen. Onderweg beginner er boeren al mais te zaaien. Maar toch nog altijd een enkeling.
In de namiddag houden we ons bezig met een dossier op te stellen voor de bank. Omdat wij hier in Amerika geen bankhistorie hebben is het heel wat moeilijker om een lening te krijgen. Wat normaal is. Maar de bank heeft gevraagd om een heel uitgebreid dossier klaar te maken van ons verleden in Belgie en van onze toekomst. Daar zijn we wel enkele uren zoet mee. Vooral Koen want ik ga met de kindjes zwemmen.

Maandag 21 april

In een mailke van Agnes B. staat dat de oudste vrouw ter wereld in Indiana woont. Edna Parker en ze is 115 jaar. Het is hier inderdaad een van de beste plaatsen van de wereld. Toch wat de landbouw betreft. Het is hier niet voor niets de cornbelt van Amerika.
Het is hier warm weer maar heel veel wind en de kindjes kunnen niet buiten spelen. Dat speelgoed is veel te licht.
Koen maakt zich klaar die heeft om 9.00 uur een afspraak met de meststofhandelaar. Dat is een cooperatie. Dus Koen moet zich lid gaan maken en afspraken maken ivm onze mais. Sproeien en meststoffen strooien gebeurt door de cooperatie.
In de namiddag ga ik en de kindjes naar de school in de bibliotheek. En ze mogen een gezichtje knutselen op een papieren bordje.

Hulsbosch

Zondag 20 april



Om 9.30 uur zitten we weer in een overvolle katholieke kerk. Via school hadden ze gevraagd om zeker allemaal te komen. De kerk begint vanaf vandaag met een hele grote geldinzameling voor een nieuw groot parochiehuis te bouwen. Ze hebben al een plaats en een vergunning hebben ze toch niet nodig. Dus nu moeten ze alleen maar geld vinden. Er wordt mij verteld dat dat normaal geen probleem mag zijn en dat zeker binnen de drie jaar dat gebouw er zal staan. Vooraleer de mis begint komen alle verenigingen binnen met hun eigen vlag. Daar zijn ook de misdienaars bij en de mensen die de kerk decoreren maar ook de school, de moedersgroep (waar ik ook al naar toe geweest ben), een groep voor het leven, een bijbelstudiegroep, een mannenpraatgroep, een bejaardengroep, de kommuniekanten, en nog veel meer. In totaal zijn het er meer dan 30. In de preek gaat het over het bezoek van de paus in Amerika maar ook dat we zeker niet mogen vergeten storten. Dat 10 % van ieders loon een minimum moet zijn. En dat iedereen er geniet van gaat hebben.
Terug buiten vertrekken we vlug met de auto richting het zuiden. We gaan de familie Hulstbosch bezoeken. Dat is een vlaamse familie die ook een projekt aan Van Bakel gekocht heeft en die hier nu meer dan een jaar wonen. Het is ongeveer 2.5 uur rijden, maar met de nodige eetstops doen we er meer dan 3 uur over. We komen aan bij een pracht van een villa. Zij hebben hun huis vanuit Belgie bijna volledig hetzelfde laten bouwen. Wat wil zeggen, het is gemetseld, het zijn heel zware houten deuren en de rest van het interieur is het meeste ook Europees ingericht. Het is een unicum hier op het platteland, maar wel heel schoon.
Er zijn 3 tieners, 3 jongens, en nog heel veel speelgoed. Tim, Stef en Dieter verdwijnen onmiddellijk in de kelder waar de speelkamer is ingericht. En ze spelen boerderijke met blokken en de vele traktors die er nog staan.
Wij babbelen ondertussen bij een goed taske koffie en een lekker stukske taart over onze projekten. Hulstbosch zouden normaal in februari al aan het melken geweest zijn maar doordat het een hele natte winter is geweest zijn ze al meer dan 6 maanden achteruit geschoven. Wat natuurlijk heel slecht is voor ons ook. Nu zijn ze de laatste hand aan het leggen aan de bouwwerken en beginnen ze te melken in juli.
Samen met de kindjes gaan we dan naar de bouwwerken gaan kijken. Zij zijn een stal aan het bouwen voor 2400 koeien.
Koen en Dominique babbelen honderduit en blijven bij elke vijs en ligbox die ze tegen komen staan. En ik samen met de twee jongste zonen houden ons bezig met de kindjes. Want om met drie kleine kindjes op een redelijk natte bouwwerf te lopen, dat is hetzelfde dan een over en door tocht te doen in het leger. Ook kunnen ze op traktors, bobcatten, camions en de grootste kranen van CAT zitten. Al de grote machines zijn gewoon open, iedereen kan er op. Weeral verschiet ik ervan dat er dan geen criminaliteit is. Enkele uren later begint het te druppelen en moeten we vlug naar binnen. Koen heeft heel veel kennis opgedaan. Vooral dan naar de details gekeken.
In huis heeft Marij heerlijk eten voor ons klaargemaakt (kip, rijst en fruit). En zelfs Stef eet helemaal zijn bord leeg. Tim en Dieter vragen voor een tweede keer. Maar dat is normaal voor hen.
Dan is het bijna 10.00 uur en moeten we dringend vertrekken. Na nog geen 10 minuten gereden te hebben, hebben ze op de achterbank alledrie hun oogjes al toe.
Bedankt Dominique en Marij voor deze heerlijke middag.

footloose

zaterdag 19 april



Koen gaat 'smorgens met Stef en Tim naar de voetbal (soccer). En ik ben daar helemaal niet rouwig om. Alleen thuis met Dieter, wat een rust. Na de voetbal springen ze binnen in de bibliotheek voor nog wat dvd's voor de kinderen en voor ons brengt hij "footloose" mee. boeken, dvd's en cd's. alles is gratis maar het moet wel binnen de twee dagen terug binnen zijn. Met die vrouw van de bibliotheek doet Koen ook nog een klapke en dan gaat hij naar de Sparks om eieren. Dat zijn de geburen die hier ook al eens gestopt hebben. En die hier een paar mijl van wonen. De Sparks hebben 60 kippen. En ze leggen verschillende eieren. Witte, bruine en lichtgroene. Ook daar doet Koen zijn klapke en de kindjes spelen ondertussen met hun dochter van 7 jaar. Zodat ze uiteindelijk maar na 12.00 uur thuis komen. Ik vind het helemaal niet erg, ik heb eens op mijn gemak kunnen kuisen. En Koen weet ook nog te zeggen dat er gisteren een aardbevingske geweest is in Illinois en dat tot hier die naschokken zijn gevoeld. Dat waren dus die trillingen gisterenmorgen in mijn bed.
In de namiddag gaat Koen Myron helpen met meststoffen en soya zaad te lossen en dat op de camion te laden om naar Myron zijn ander bedrijf te brengen. Want de akkerbouwers beginnen hier en daar toch aan de werkzaamheden. Maar heel kalmkes, het is overal nog te nat.
Koen heeft mij ondertussen geholpen om het grasmachine in gang te steken. Zodat ik kan gaan racen. Want het is echt wel een racemachine. Het is 1.20 meter breed en 25 Pk. Ik ben er niet zo van onder de indruk omdat ik er toch niets van ken. Maar Koen zegt dat dat wel heel veel is 25 Pk voor een gewoon grasmachine. Dat grasmachien hebben we in okkazie gekocht van Myron. En je moet sturen gelijk een bobcat. Dat wil dus zeggen dat die volledig rond zijn as kan draaien.
Het is een john deere. Een supermachine.
In ieder geval ik amuseer er mij wel op, alleen spijtig dat het niet warmer is. Het is nochtans 24 gr. maar een verschrikkellijke koude wind. Maar toch doe ik een short en een t-shirt aan om toch een beetje te bruinen. Een dikke twee uur later kom ik doof en verbrand van het machine. Maar ik heb gereden als zot. En ik vond het heel leutig.
De kindjes mogen voor het slapen gaan eerst naar hun dvd kijken. We steken ze vroeg in bed en dan gaan wij genieten van ons filmke "footloose". En dat doen we. Het gaat over een jongen die van Chicago komt en die naar de Midwest komt wonen bij zijn familie. Zo herkenbaar nu voor ons. Zelfs het geluid van de trein is juist hetzelfde dan het geluid van onze trein. En ook zie je hier soms keverkes rijden naast die grote amerikaanse wagens. Alleen in de film wordt er nog bier gedronken dat heb ik hier nog niet in het openbaar gezien.
Het is een aanrader om de streek te leren kennen waar wij nu zitten en daarbij is het nog een mooi filmke ook. In die bibliotheek zijn het alleen maar mooie familiefilms. Ideaal voor mij en Koen.

Vrijdag 18 april

Na een redelijk goeie nacht alleen in bed wordt ik wakker gemaakt iets voor 6.00 uur door een lichte trilling. Totaal geen idee wat dat is. Maar het is een schoon uur om op te staan dus vlug naar beneden en een goed doucheke pakken. Voor ik de kinderen wakker ga maken nog eens vlug naar Koen bellen. Die is gisterenavond laat toegekomen bij Roger en Maria. En die hebben nog heel lang gebabbeld. Koen zei dat het heel interessant was bij Van Bakel en dat ze nog eens vanalles hebben doorgenomen en daarachter nog eens goed gaan eten zijn. En ze beloven nog steeds om deze zomer te beginnen met de bouw.
Vandaag is er om 9.00 uur in de universtiteit waar Roger werkt een vergadering (duurt een hele dag) over ziekten bij melkkoeien (Johne's Disease Control). En Roger had gezegd dat het een boeiende spreker is en een zeer boeiend onderwerp. Dus dat is zeker geen verloren rit geweest.
Ik breng dan de kindjes naar school en in de namiddag gaan we naar de T-ball. Er zijn vandaag 6 kindjes en ze beginnen bijna echt een spel te spelen. Alle als je veel fantasie hebt toch.
Daarna ga ik met de kindjes naar een buitspeeltuin in Flora, ook volledig betaald door de gemeenschap. Niets van overheidsgeld. En het is een redelijk grote speeltuin.
De kindjes klimmen overal op en onder en maken zelfs eens geen ruzie. En ik heb mij geinstalleerd op een bank met mijn benen omhoog, schoenen uit en met de gedachten de vrije loop want het is prachtig weer en het is 27 graden. En ik besef dat ik het helemaal niet slecht heb. We blijven er heel lang, toch naar mijn normen.
Ik ben blij dat Koen redelijk vroeg thuis is. Hij heeft vooral geleerd dat je hier in Amerika best geen rauwe melk drinkt. Het is trouwens verboden ook om rauwe melk te drinken. En dan zijn er voor de rest nog veel businesskaartje uitgedeeld. Zodat hij weer kan bellen en mailen als hij vragen heeft. Koen zegt ook nog dat er eigenlijk geen boeren aanwezig waren. Wel veel veeartsen en ambtenaren van de staat. Maar dat is goed voor ons, zo hebben we weer veel kontaktgegevens.