Zaterdag 11 oktober
Het is heel mooi weer zodat Christel een mooie verjaardag heeft in Belgie. Een gelukkige verjaardag. We gaan nog verder opruimen en dingen maken aan de graansilo's. We zijn ondertussen ook om rattenvergif geweest zodat we dat in alle hollekes en gaatjes kunnen foefelen. Normaal is hetgene wat we zelf konden maken nu in orde. En dan is het nog wachten op de "specialist". Die ging gisteren zeker komen.
Om vijf uur komt onze babysitter, Damen, is een buurjongen van 17 jaar en die heeft heel veel geld nodig om volgend jaar te kunnen studeren. Hij werkt na school in de bibliotheek, in het weekend kuist hij in de YMCA, samen met zijn broer verzamelt hij lege blikjes om naar de oud ijzer man te brengen en als hij dan tijd heeft wil hij ook nog babysitten. Blijkbaar kost een hoger jaar 25000 dollar minimum. Ik heb er geen idee van wat dat in Belgie kost. Maar ik weet wel dat je hier nog heel veel studenten ziet werken en overal kom je ze tegen en dat je in Belgie bijna geen enkele student meer ziet werken.
Wij gaan naar een benefietavond van school. En dat begint om zes uur. We zijn benieuwd wat ons daar te wachten staat. De ouders hebben mij al verteld dat dit een hele sjieke avond is en waar heel veel geld wordt opgehaald.
De avond is in "the knights of the Columbus". Iedereen is in avondkledij en we kunnen zelfs een aperitiefke bestellen. De meeste drank is een screwdriver of een Margaritha. Ik moet zeggen de stemming zit er onmiddellijk in.
De vorige weken heeft de school via een brief laten weten dat ze zo veel mogelijk giften en kadoos kunnen gebruiken en ook wordt er een ophaling gedaan per klas. De preschoolers stonden in voor het thema "buitenspeelgoed". Ik heb dan maar een baseballhandschoen en een baseballbal gegeven.
De zaal zelf is heel prachtig versierd. Het moet gezegd worden. In een zaalke er naast staan alle ophalingen tentoon die ze van sponsors hebben gekregen. Zo veel gerief heb ik nog nooit bijeen gezien. Het gaat van kortingsbons, huisgerief, kleren, autogereedschap, prullaria,, .. eigenlijk alles waar je aan denkt.
Als we binnenkomen krijgen we een nummer toegewezen en dan is het de bedoeling dat we schriftelijk bieden op dat gerief. We moeten dan onze nummer opschrijven en zo weet niemand anders van wie die nummer is. Ik biedt op een thermometer en op een aqarium en op kortingsbon. Iedereen is in een goede stemming en de drank helpt daar zeker bij. Dan wordt het bieden afgesloten en moeten we gaan eten.
Er is zelfs een act van de twee priesters en van de direkteur. Die voeren een heus playbacknummerke op. En het is echt goed. Dan doen de juffrouwen ook nog iets en daar treden de priesters ook op als achtergrond muzikanten. Het is de moeite waard om ze bezig te zien.
Het is misschien wel sjieker maar dat wil gewoon zeggen dat we nu in een betere kwaliteit plastik eten en dat we ook aanschuiven en dat we wijn kunnen drinken in een platic bekerke. En zelfs de bonen lijken ietsje sjieker. En natuurlijk zijn er smash potatoes en kip.
Als we gegeten hebben is er een veiling van het gerief dat we per klas binnengebracht hebben.
De man die alles regelt is Kevin, de direkteur van de dierenveiling. En het is heel duidelijk dat hij dit meer gedaan heeft. Als er iemand biedt dan zegt hij onmiddellijk uw gebuur kan veel meer. En nog zo van die dingen. En de mensen bieden. Het is fantastisch om te zien. Hier moet je echt bijgeweest zijn. Zoiets hebben wij nog nooit gezien. En het is spannend om te horen hoeveel zo een klassepakket waard is. Er wordt nooit onder 100 dollar geboden. De hoogste prijzen zijn zelfs 600 dollar. Op het einde wordt er nog een etentje van de priesters aangeboden. En dat gaat weg voor 900 dollar. De priesters maken dan het eten klaar voor 6 personen. Ook wordt er een mand aangeboden met kortingsbons ter waarde van 11oo dollar voor verschillende eethuizen. Er wordt 1000 dollar voor geboden. Het is ongelooflijk. Vorig jaar hebben ze 15000 dollar ophehaald en nu verwachten ze veel meer. Ook is het nog zo gezellig en gaat het er heel leutig aan toe. Om 1o uur is het afgelopen. We weten nu wie de hoogste bieder is op al dat gesponserd gerief. Wij gaan naar huis met een aqarium waar ik 5 dollar had opgeboden. De rest heg ik gelukkig niet genoeg opgeboden.
En dat was eigenlijk ons eerste avondje uit.
donderdag 18 december 2008
afspraak met een veilingdirekteur
Vrijdag 10 oktober
Gisteren nog verder gewerkt aan de graanopslag en aan ons plan B. We denken aan het opfokken van kalfkes. Maar het is nog maar een heel pril idee. Ook is Koen gaan praten met een gebuur over het stockeren van graan. Dat is toch iets waar we niets van kennen. Koen heeft veel bijgeleerd. Zoiets vragen we niet aan Myron Sinck, onze vorige eigenaar. Die loopt heel zenuwachtig op het moment met een paar gasten in zijn kielzog om de laatste soyabonen te oogsten. Ook over de graanschuur vragen we niets aan hem. Het enigste wat hij zegt dat we dat nooit gaan kunnen. Dan kent hij natuurlijk Koen Ally niet.
Het zijn vandaag schoolfoto's in the high school. En dat vinden ze natuurlijk heel leutig.
Karen gaat de kindjes halen van school en gaat er mee naar de mc donnalds, ik heb nochtans eten klaargezet maar Karen ziet dat niet zitten. Ze vinden het lekkerder in de mc donnalds zegt zij. Tja ze worden verwend door Karen.
Wij hebben een afspraak met de direkteur van de veiling in Logansport. Hij gaat ook naar de katholieke kerk en hij heeft altijd gezegd als hij iets voor ons kan doen is dat geen enkel probleem. We gaan vooral luisteren hoe dat in zijn werk gaat de veiling. Zij bureau is gevestigd waar het rundvee komt te staan. Naast de stallen van de veiling. Ook hier wordt er niet zo veel gekuisd. Er zijn twee secrataresses bezig en dan loopt er nog iemand rond. Maar weer hebben we het gevoel dat er in Belgie toch wat harder wordt gewerkt.
Blijkbaar gaat het meeste rundvee weg via de veiling. Hij is wel gespecialiseerd in vleesvee.
Maar wat hij vooral weet te zeggen is dat het heel riskant is wat we willen doen. De kostprijs is te hoog voor starters. Hij heeft ons nog veel tips gegeven.
En als afsluiter zegt hij nog dat we zeker eens op retraite moeten gaan met de kerk. Blijkbaar organiseert de kerk dat een paar keer op een jaar. Hij zegt dat dat super is en dat we dan veel van ons zelf leren. We zeggen hem dat we dat zeker in gedachten gaan houden en dat we nog zullen zien. Ik denk wel dat dat in onze gedachte zal blijven.
Gisteren nog verder gewerkt aan de graanopslag en aan ons plan B. We denken aan het opfokken van kalfkes. Maar het is nog maar een heel pril idee. Ook is Koen gaan praten met een gebuur over het stockeren van graan. Dat is toch iets waar we niets van kennen. Koen heeft veel bijgeleerd. Zoiets vragen we niet aan Myron Sinck, onze vorige eigenaar. Die loopt heel zenuwachtig op het moment met een paar gasten in zijn kielzog om de laatste soyabonen te oogsten. Ook over de graanschuur vragen we niets aan hem. Het enigste wat hij zegt dat we dat nooit gaan kunnen. Dan kent hij natuurlijk Koen Ally niet.
Het zijn vandaag schoolfoto's in the high school. En dat vinden ze natuurlijk heel leutig.
Karen gaat de kindjes halen van school en gaat er mee naar de mc donnalds, ik heb nochtans eten klaargezet maar Karen ziet dat niet zitten. Ze vinden het lekkerder in de mc donnalds zegt zij. Tja ze worden verwend door Karen.
Wij hebben een afspraak met de direkteur van de veiling in Logansport. Hij gaat ook naar de katholieke kerk en hij heeft altijd gezegd als hij iets voor ons kan doen is dat geen enkel probleem. We gaan vooral luisteren hoe dat in zijn werk gaat de veiling. Zij bureau is gevestigd waar het rundvee komt te staan. Naast de stallen van de veiling. Ook hier wordt er niet zo veel gekuisd. Er zijn twee secrataresses bezig en dan loopt er nog iemand rond. Maar weer hebben we het gevoel dat er in Belgie toch wat harder wordt gewerkt.
Blijkbaar gaat het meeste rundvee weg via de veiling. Hij is wel gespecialiseerd in vleesvee.
Maar wat hij vooral weet te zeggen is dat het heel riskant is wat we willen doen. De kostprijs is te hoog voor starters. Hij heeft ons nog veel tips gegeven.
En als afsluiter zegt hij nog dat we zeker eens op retraite moeten gaan met de kerk. Blijkbaar organiseert de kerk dat een paar keer op een jaar. Hij zegt dat dat super is en dat we dan veel van ons zelf leren. We zeggen hem dat we dat zeker in gedachten gaan houden en dat we nog zullen zien. Ik denk wel dat dat in onze gedachte zal blijven.
graanopslag opkuisen
Woensdag 8 oktober
Koen brengt de kindjes naar school en gaat Home depot en rural king binnen om al het gerief te halen wat hij nodig heeft. Weeral verf, vijzen, bouten, ijzer om te plakken, nog wat roofing. En waarschijnlijk zal hij nog altijd de helft vergeten zijn. Maar dat zullen we wel zien als we bezig zijn.
Als Tim dan van school is tegen 3 uur zijn Stef en Dieter ook uit hun bed en zo gaan we met zijn allen naar de graanopslag. Grote kuis houden. En het is nodig. Het is waarschijnlijk al jaren geleden dat er hier gekuisd is. Overal ligt er een grote laag van ongeveer 10 cm van het afval van het graan. Ook heel veel stof. Dus als we bezig zijn met de borstel en de schop en de kruiwagen lopen de ratten en de muizen dan ook in het rond. Daardoor zien mijn stembanden af want bij elk vuil beest geef ik dan ook het nodige stemgeluid. Maar Tim, Stef en Dieter vinden het natuurlijk geweldig. Die gaan met hun eigen borsteltjes en schopjes de aanval aan tegen het ongedierte. Er is ook nog een zolder aanwezig en daar liggen er van die grote uitwerpselen van racoons. Dat is veel erger dan varkens en even groot dan die van paarden. Ik moet eerlijk zeggen ik kijk wat rond op de zolder en dan ga ik vlug naar beneden. Dit zal voor een andere keer zijn. Koen heeft ondertussen weer wat extra kunnen maken.
Maar als we nog eens in de rural king komen moeten we rattenverdelgers meebrengen. Het is echt nodig.
Na een heel warm en deugddoend bad vallen de kindjes vlug in slaap. En kan ik Koen nog een beetje buiten helpen.
Koen brengt de kindjes naar school en gaat Home depot en rural king binnen om al het gerief te halen wat hij nodig heeft. Weeral verf, vijzen, bouten, ijzer om te plakken, nog wat roofing. En waarschijnlijk zal hij nog altijd de helft vergeten zijn. Maar dat zullen we wel zien als we bezig zijn.
Als Tim dan van school is tegen 3 uur zijn Stef en Dieter ook uit hun bed en zo gaan we met zijn allen naar de graanopslag. Grote kuis houden. En het is nodig. Het is waarschijnlijk al jaren geleden dat er hier gekuisd is. Overal ligt er een grote laag van ongeveer 10 cm van het afval van het graan. Ook heel veel stof. Dus als we bezig zijn met de borstel en de schop en de kruiwagen lopen de ratten en de muizen dan ook in het rond. Daardoor zien mijn stembanden af want bij elk vuil beest geef ik dan ook het nodige stemgeluid. Maar Tim, Stef en Dieter vinden het natuurlijk geweldig. Die gaan met hun eigen borsteltjes en schopjes de aanval aan tegen het ongedierte. Er is ook nog een zolder aanwezig en daar liggen er van die grote uitwerpselen van racoons. Dat is veel erger dan varkens en even groot dan die van paarden. Ik moet eerlijk zeggen ik kijk wat rond op de zolder en dan ga ik vlug naar beneden. Dit zal voor een andere keer zijn. Koen heeft ondertussen weer wat extra kunnen maken.
Maar als we nog eens in de rural king komen moeten we rattenverdelgers meebrengen. Het is echt nodig.
Na een heel warm en deugddoend bad vallen de kindjes vlug in slaap. En kan ik Koen nog een beetje buiten helpen.
bezoek van Dave Fourgay
Dinsdag 7 oktober
Als ik terugkom van school is Koen met iemand aan het babbelen aan de binns. Hij noemt zichzelf een specialist wat betreft graanopslag. De silo's worden volledig nagekeken en alles wat errond hangt. Al een geluk dat Koen veel vragen stelt wat er juist moet gemaakt worden anders zou die "specialist" gewoon gezegd hebben dat alles in orde is. Maar na een paar uur. Ze nemen hier altijd wel de tijd voor. Is er een hele lijst dat nog moet gemaakt worden. Een groot deel moet gemaakt worden door de "specialist" en zijn volk maar gelukkig kan er nog veel meer gemaakt worden door ons zelf.
Ik ben ondertussen aan het koken en aan het kuisen en de tafels zetten want tegen vijf uur verwacht ik Dave Fourgay en zijn vrouw Helen, en hun partners Scott en zijn vrouw en hun dochter, Allison, zij is zes jaar.
Ze melken in de morgen om halfvijf en in de namiddag om halftwee. Na het melken komen ze dan. Om halfvijf zijn we er al. Maar ik ben gelukkig met alles klaar.
De jongens amuseren zich ongelooflijk met Allison. En onze bezoekers genieten van het eten en van de wijn. Want zowel het oudere koppel als het jongere koppel (even oud dan ons) hadden nog nooit geen wijn gedronken. Op het einde van de avond hebben ze wel twee flessen uitgedronken. Dus ik denk dat die nog wijn zullen drinken.
Het jongere koppel gaat vrij vlug naar huis en dan kan ik ook de jongens in bed steken en Helen en Dave blijven nog heel laat zitten. En vooral de mannen babbelen konstant.
Als ik terugkom van school is Koen met iemand aan het babbelen aan de binns. Hij noemt zichzelf een specialist wat betreft graanopslag. De silo's worden volledig nagekeken en alles wat errond hangt. Al een geluk dat Koen veel vragen stelt wat er juist moet gemaakt worden anders zou die "specialist" gewoon gezegd hebben dat alles in orde is. Maar na een paar uur. Ze nemen hier altijd wel de tijd voor. Is er een hele lijst dat nog moet gemaakt worden. Een groot deel moet gemaakt worden door de "specialist" en zijn volk maar gelukkig kan er nog veel meer gemaakt worden door ons zelf.
Ik ben ondertussen aan het koken en aan het kuisen en de tafels zetten want tegen vijf uur verwacht ik Dave Fourgay en zijn vrouw Helen, en hun partners Scott en zijn vrouw en hun dochter, Allison, zij is zes jaar.
Ze melken in de morgen om halfvijf en in de namiddag om halftwee. Na het melken komen ze dan. Om halfvijf zijn we er al. Maar ik ben gelukkig met alles klaar.
De jongens amuseren zich ongelooflijk met Allison. En onze bezoekers genieten van het eten en van de wijn. Want zowel het oudere koppel als het jongere koppel (even oud dan ons) hadden nog nooit geen wijn gedronken. Op het einde van de avond hebben ze wel twee flessen uitgedronken. Dus ik denk dat die nog wijn zullen drinken.
Het jongere koppel gaat vrij vlug naar huis en dan kan ik ook de jongens in bed steken en Helen en Dave blijven nog heel laat zitten. En vooral de mannen babbelen konstant.
donderdag 11 december 2008
beginnen met een plan B
Maandag 6 oktober
Maandagmorgen is het geen school. Zodat we allemaal naar de silo's gaan. En daar een beetje gaan werken. De maisprijzen zijn volledig naar beneden gevallen. Daarom besluiten we een groot deel te stockeren in onze binns (silo's). We hebben gelukkig een deel kunnen verkopen op kontrakt aan de goeie prijzen.
Er zijn verschillende lekken in de gebouwen en ook aan de daken van de silo's wat natuurlijk niet mag. Koen heeft zijn brander bovengehaald waar hij mee naar boven trekt om de roofing van de daken te maken. Ik moet een beetje in de buurt blijven bij Koen als hij iets nodig heeft van gereedschap moet ik het naar boven brengen.
De laatste maanden hebben we aan bijna alles op het bedrijf moeten werken wat los en vast hangt. En dat valt tegen want hoe meer Koen vanalles maakt hoe meer hij tegenkomt dat hij nog moet maken. Ik breng ondertussen samen met de kindjes met de quad grave naar verschillende putten op den hof. Dit is ook als het sneeuwt dat we goed de sneeuw kunnen wegdoen. Dat gaat gemakkellijker op een vlak vak.
De kindjes klimmen op de ladders van de silo's, knopen touwen aan de ladders, rijden met de quad. En ik denk op zo een momenten aan onze thuis. Dat je op een boerderij echt wel veel kunt uitsteken.
Koen gaat ook nog eens naar de gebuur kijken die soja aan het oogsten zijn en de kindjes kunnen nog eens meerijden met het kombine. Hun dag kan niet meer stuk.
Maandagmorgen is het geen school. Zodat we allemaal naar de silo's gaan. En daar een beetje gaan werken. De maisprijzen zijn volledig naar beneden gevallen. Daarom besluiten we een groot deel te stockeren in onze binns (silo's). We hebben gelukkig een deel kunnen verkopen op kontrakt aan de goeie prijzen.
Er zijn verschillende lekken in de gebouwen en ook aan de daken van de silo's wat natuurlijk niet mag. Koen heeft zijn brander bovengehaald waar hij mee naar boven trekt om de roofing van de daken te maken. Ik moet een beetje in de buurt blijven bij Koen als hij iets nodig heeft van gereedschap moet ik het naar boven brengen.
De laatste maanden hebben we aan bijna alles op het bedrijf moeten werken wat los en vast hangt. En dat valt tegen want hoe meer Koen vanalles maakt hoe meer hij tegenkomt dat hij nog moet maken. Ik breng ondertussen samen met de kindjes met de quad grave naar verschillende putten op den hof. Dit is ook als het sneeuwt dat we goed de sneeuw kunnen wegdoen. Dat gaat gemakkellijker op een vlak vak.
De kindjes klimmen op de ladders van de silo's, knopen touwen aan de ladders, rijden met de quad. En ik denk op zo een momenten aan onze thuis. Dat je op een boerderij echt wel veel kunt uitsteken.
Koen gaat ook nog eens naar de gebuur kijken die soja aan het oogsten zijn en de kindjes kunnen nog eens meerijden met het kombine. Hun dag kan niet meer stuk.
zaterdag 6 december 2008
een rustig zondagje
Zondag 5 oktober
Het is een blij weerzien met de kindjes en Koen. We gaan naar de Clymers church. Waar er veel gegeven wordt. En waar ze nog steeds geen nieuwe pastoor hebben. Het is altijd maar een invaller. In Camden in het restaurantje eten we chicken noudles. Niet te eten. Het sap droop eruit. Maar ik ben al lang blij dat ik zelf niet moet koken en niet moet afwassen.
Koen gaat bij de kindjes blijven en de post doornemen. En ik ga naar Kokomo boodschappen gaan doen. Volgend dinsdag heb ik Dave Fourgay uitgenodigd en wil ik ook zeker weer tiramissu maken. Maar de kaas kan ik alleen in Kokomo of in Lafayette vinden. En dat is een dik uur rijden dus ik doe dat zeker niet alle weken. Geen goesting daarvoor.
Maar eens helemaal alleen zonder dat ik opgejaagd zit voor de kindjes rij ik maar van winkel naar winkel. En zo ontdek ik dat je in meyers lotus koeken kunt krijgen.
Het is een blij weerzien met de kindjes en Koen. We gaan naar de Clymers church. Waar er veel gegeven wordt. En waar ze nog steeds geen nieuwe pastoor hebben. Het is altijd maar een invaller. In Camden in het restaurantje eten we chicken noudles. Niet te eten. Het sap droop eruit. Maar ik ben al lang blij dat ik zelf niet moet koken en niet moet afwassen.
Koen gaat bij de kindjes blijven en de post doornemen. En ik ga naar Kokomo boodschappen gaan doen. Volgend dinsdag heb ik Dave Fourgay uitgenodigd en wil ik ook zeker weer tiramissu maken. Maar de kaas kan ik alleen in Kokomo of in Lafayette vinden. En dat is een dik uur rijden dus ik doe dat zeker niet alle weken. Geen goesting daarvoor.
Maar eens helemaal alleen zonder dat ik opgejaagd zit voor de kindjes rij ik maar van winkel naar winkel. En zo ontdek ik dat je in meyers lotus koeken kunt krijgen.
dierendag
Zaterdag 4 oktober
In de katholieke kerk is het de zegening van dieren met franciscus van Assisen. Alle dieren zijn welkom. Wij met de "whiskey" in de auto naar de kerk. In de auto is het al ruzie voor wie de hond gaat vasthouden. De zegening gebeurt buiten op de speelplaats van school en er zijn heel veel honden, katten, vogels en zelfst een haan. Uiteindelijk heb ik zelf de whiskey mogen vasthouden. Die was een hele tijd aan het blaffen.
Na de zegening zijn we naar Camden gereden. Daar is een ontbijt van de brandweer tot 1 uur.
Het is in de brandweerkazerne en het is een vrije donatie. Ik ben blij dat we hier tegen de middag zijn want we krijgen een grote hamburger, elk twee eieren en dan een soort pannenkoek. Maar deze pannekoeken zijn heel dik en veel kleiner. Daar wordt dan nog een boel siroop overgedaan. En sommige mensen die gaan zelfs twee of drie keer. Ik en de kindjes krijgen het nog niet de helft op. Het is wel lekker. De kindjes lopen wat rond de tafels en krijgen nog een paar snoepjes bovenop. Het kan ook niet anders in "candyland".
Na de kindjes hun "napke" gaan we naar Karen want de kindjes mogen mee op het combine zitten met Loren en Even.
En dat moet ik geen twee keer vragen. In het combine kunnen twee kindjes mee en op de traktor ook ene. En zo mogen ze de rest van de namiddag meerijden. Stef en Tim kunnen ook eens mee met de camion om de bonen naar het fabriek te brengen waar ze uiteraard ook snoep krijgen. Ik blijf ondertussen babbelen met Karen bij een taske koffie en een belgisch koekje. Dieter is in slaap gevallen op het combine en dan moeten ze toch stoppen met dorsen. Nog te groen. Vervolgens rijden we naar de familie Sparks om eieren en naar onze gebuur De Strassers om een babysit te vragen voor volgende week. Die kunnen wel niet maar ze geeft mij wel een hele doos (30 stuks) varkensburgers mee.
En zo vallen de kindjes heel vlug in slaap. En ik wacht blij af wanneer Koeneke naar huis komt. Dat is spijtig genoeg weer een stuk in de nacht. Koen is mee kunnen rijden met Pasmans die ook in Madison was.
In de katholieke kerk is het de zegening van dieren met franciscus van Assisen. Alle dieren zijn welkom. Wij met de "whiskey" in de auto naar de kerk. In de auto is het al ruzie voor wie de hond gaat vasthouden. De zegening gebeurt buiten op de speelplaats van school en er zijn heel veel honden, katten, vogels en zelfst een haan. Uiteindelijk heb ik zelf de whiskey mogen vasthouden. Die was een hele tijd aan het blaffen.
Na de zegening zijn we naar Camden gereden. Daar is een ontbijt van de brandweer tot 1 uur.
Het is in de brandweerkazerne en het is een vrije donatie. Ik ben blij dat we hier tegen de middag zijn want we krijgen een grote hamburger, elk twee eieren en dan een soort pannenkoek. Maar deze pannekoeken zijn heel dik en veel kleiner. Daar wordt dan nog een boel siroop overgedaan. En sommige mensen die gaan zelfs twee of drie keer. Ik en de kindjes krijgen het nog niet de helft op. Het is wel lekker. De kindjes lopen wat rond de tafels en krijgen nog een paar snoepjes bovenop. Het kan ook niet anders in "candyland".
Na de kindjes hun "napke" gaan we naar Karen want de kindjes mogen mee op het combine zitten met Loren en Even.
En dat moet ik geen twee keer vragen. In het combine kunnen twee kindjes mee en op de traktor ook ene. En zo mogen ze de rest van de namiddag meerijden. Stef en Tim kunnen ook eens mee met de camion om de bonen naar het fabriek te brengen waar ze uiteraard ook snoep krijgen. Ik blijf ondertussen babbelen met Karen bij een taske koffie en een belgisch koekje. Dieter is in slaap gevallen op het combine en dan moeten ze toch stoppen met dorsen. Nog te groen. Vervolgens rijden we naar de familie Sparks om eieren en naar onze gebuur De Strassers om een babysit te vragen voor volgende week. Die kunnen wel niet maar ze geeft mij wel een hele doos (30 stuks) varkensburgers mee.
En zo vallen de kindjes heel vlug in slaap. En ik wacht blij af wanneer Koeneke naar huis komt. Dat is spijtig genoeg weer een stuk in de nacht. Koen is mee kunnen rijden met Pasmans die ook in Madison was.
schoolfeest in Franch Park
Vrijdag 3 Oktober
Eerst tegen 8 uur de kindjes naar school brengen in de Highschool. Die is dan gedaan om halfelf en de volgende school begint om kwart voor twaalf. En zo komt het dat ik per dag minstens 240 mintuten in de auto zit.
Op de radio gaat het alleen over de bankcrisis en over de presidentsverkiezingen.
Vanavond is het een hotdog feestje in het Franch Park van de katholieke school. Dat begint om 5 uur en dat vinden de kindjes heel leutig natuurlijk. Ze lopen in de bossen en aan het water. En de oudere kindjes plagen hen en spelen "football" met hen.
Er zijn verschillende kampvuurkes aan gestoken en daar kunnen we dan onze hotdogs op warm maken en roosteren. Dan op een mals broodje met veel mosterd en/of ketchup. Tim vindt het geweldig en hij mag heel veel hotdogs bakken van andere mensen ook.
Als de hotdogs op zijn kunnen we als nagerecht marshmallows roosteren. Dat zijn van die hele zoete, ronde, sponzige snoepen. Ook op een evenement als dit blijven de mensen echt niet lang. Ze eten en dan gaan ze naar huis. Ik ben uiteindelijk tot de laatste gebleven met een juffrouw. En dan was het maar 8 uur maar het begon al goed donker te worden. Dat was best wel angstig om zo alleen door dat bos te rijden. Onderweg naar huis hebben we verschillende herten tegen gekomen. En dan schiet er de waarschuwing van de mensen door mijn hoofd. "Oppassen in de schemerdonker voor herten, die springen op uw auto met alle gevolgen vandien." Daardoor moet ik echt wel trager gaan rijden.
Eerst tegen 8 uur de kindjes naar school brengen in de Highschool. Die is dan gedaan om halfelf en de volgende school begint om kwart voor twaalf. En zo komt het dat ik per dag minstens 240 mintuten in de auto zit.
Op de radio gaat het alleen over de bankcrisis en over de presidentsverkiezingen.
Vanavond is het een hotdog feestje in het Franch Park van de katholieke school. Dat begint om 5 uur en dat vinden de kindjes heel leutig natuurlijk. Ze lopen in de bossen en aan het water. En de oudere kindjes plagen hen en spelen "football" met hen.
Er zijn verschillende kampvuurkes aan gestoken en daar kunnen we dan onze hotdogs op warm maken en roosteren. Dan op een mals broodje met veel mosterd en/of ketchup. Tim vindt het geweldig en hij mag heel veel hotdogs bakken van andere mensen ook.
Als de hotdogs op zijn kunnen we als nagerecht marshmallows roosteren. Dat zijn van die hele zoete, ronde, sponzige snoepen. Ook op een evenement als dit blijven de mensen echt niet lang. Ze eten en dan gaan ze naar huis. Ik ben uiteindelijk tot de laatste gebleven met een juffrouw. En dan was het maar 8 uur maar het begon al goed donker te worden. Dat was best wel angstig om zo alleen door dat bos te rijden. Onderweg naar huis hebben we verschillende herten tegen gekomen. En dan schiet er de waarschuwing van de mensen door mijn hoofd. "Oppassen in de schemerdonker voor herten, die springen op uw auto met alle gevolgen vandien." Daardoor moet ik echt wel trager gaan rijden.
verjaardagsfeestje van een beer
Donderdag 2 oktober
Dinsdag en woensdag was het geen school. En dan zijn het lange dagen voor de kindjes en voor mij ook. Ik moet ze kunnen bezighouden. Waarom het dan geen school was dat weet ik niet. Vandaag zijn ze weer vol goede moed naar school vertrokken. Ik heb gisteren het zwembad leeg laten lopen en nu kan dat uitkuisen en opvouwen en weg leggen voor de winter.
De soyaoogst in de buurt verloopt met heel wat vertraging. De stengels zijn nog veel te groen. Maar als je ze van boven bekijkt zien ze echt wel bruin. Blijkbaar is de zomer niet warm genoeg geweest.
Na de middag komt een racoonjager vragen of hij weer in ons bos mag komen jagen. Volgende week begint het jachtseizoen voor de racoons. Op racoons wordt gejaagd voor de vacht. Hij weet heel veel te vertellen en mijn afwas blijft staan maar ik moet dringend terug om Stefke naar school. Om 5 uur moeten we naar een verjaardagsfeestje van een beer "conduray". Is een beer uit een boek die 40 jaar wordt. Het is hier een succesverhaal in the states. In de bibliotheek vindt het evenement plaats en er zijn heel veel kinderen. Er worden verhaaltjes voorgelezen en ook wordt er een film uitgezonden. En als slot is er natuurlijk de heerlijke taart en wordt er "happy birthday" gezongen.
Het is al bijna negen uur dat er nog twee belgen (twee marcen) aan de deur staan om een goeiedag te komen zeggen. Dan hebben we in de donker toch nog eens naar de mais gaan kijken en ze verschoten er van dat het zulke grote kolven waren. Ze hebben 20 rijen geteld. En dat is heel veel. Hoeveel dat dat er in Belgie zijn daar heb ik geen idee van. De marcen eten en drinken een beetje en zetten dan hun reis verder. Ze gaan ook naar Madison.
Dinsdag en woensdag was het geen school. En dan zijn het lange dagen voor de kindjes en voor mij ook. Ik moet ze kunnen bezighouden. Waarom het dan geen school was dat weet ik niet. Vandaag zijn ze weer vol goede moed naar school vertrokken. Ik heb gisteren het zwembad leeg laten lopen en nu kan dat uitkuisen en opvouwen en weg leggen voor de winter.
De soyaoogst in de buurt verloopt met heel wat vertraging. De stengels zijn nog veel te groen. Maar als je ze van boven bekijkt zien ze echt wel bruin. Blijkbaar is de zomer niet warm genoeg geweest.
Na de middag komt een racoonjager vragen of hij weer in ons bos mag komen jagen. Volgende week begint het jachtseizoen voor de racoons. Op racoons wordt gejaagd voor de vacht. Hij weet heel veel te vertellen en mijn afwas blijft staan maar ik moet dringend terug om Stefke naar school. Om 5 uur moeten we naar een verjaardagsfeestje van een beer "conduray". Is een beer uit een boek die 40 jaar wordt. Het is hier een succesverhaal in the states. In de bibliotheek vindt het evenement plaats en er zijn heel veel kinderen. Er worden verhaaltjes voorgelezen en ook wordt er een film uitgezonden. En als slot is er natuurlijk de heerlijke taart en wordt er "happy birthday" gezongen.
Het is al bijna negen uur dat er nog twee belgen (twee marcen) aan de deur staan om een goeiedag te komen zeggen. Dan hebben we in de donker toch nog eens naar de mais gaan kijken en ze verschoten er van dat het zulke grote kolven waren. Ze hebben 20 rijen geteld. En dat is heel veel. Hoeveel dat dat er in Belgie zijn daar heb ik geen idee van. De marcen eten en drinken een beetje en zetten dan hun reis verder. Ze gaan ook naar Madison.
woensdag 26 november 2008
Koen gaat naar Madison
Maandag 29 september
Karel Rutten en nog een paar mensen van KI samen komen Koen oppikken om samen naar Madison te gaan. Madison is de grootste melkveebeurs van Amerika. Dat is Koen zijn leven om naar beurzen te gaan en zo ben ik dan weer een paar dagen alleen thuis. Ze gaan eerst nog naar verschillende bedrijven kijken in Wisconsin waaronder een paar topofokbedrijven.
Het zullen weer lange nachten voor mij worden. Want 's nacht hier alleen thuis zijn, ik ben er geen held in.
Karel Rutten en nog een paar mensen van KI samen komen Koen oppikken om samen naar Madison te gaan. Madison is de grootste melkveebeurs van Amerika. Dat is Koen zijn leven om naar beurzen te gaan en zo ben ik dan weer een paar dagen alleen thuis. Ze gaan eerst nog naar verschillende bedrijven kijken in Wisconsin waaronder een paar topofokbedrijven.
Het zullen weer lange nachten voor mij worden. Want 's nacht hier alleen thuis zijn, ik ben er geen held in.
creme glace uitdelen
Zondag 28 september
Vandaag is er een "open House" in Delfi bij een rusthuis. Het gaat hier over een gebouw van de county maar omdat de county geld nodig heeft willen ze buiten de parken ook hun gebouwen verkopen. En dat laten de inwoners van de Carroll County niet toe. Zo iets dat typeert de Amerikanen wel. Verschillende inwoners hebben een benefietmaaltijd georganiseerd voor elke bewoner. De slachthuizen zorgen voor de catering, de farmers zorgen voor het vlees en aan de melkveehouders is gevraagd of we voor het nagerecht willen zorgen. Dat willen we natuurlijk doen. Dus na de Katholieke mis rijden we richting Delfi. We eten zelf eerst heel lekker en vervolgens delen we creme glace uit. En dat is een ideaal werkje voor Tim, Stef en Dieter. Zelfs mensen die niets moeten hebben duwen ze toch eentje in de handen. Maar de volwassenen apprecieren het wel.
Er is heel veel volk op afgekomen maar om twee uur is het volledig gedaan. Niemand blijft nog napraten, dat is eten en terug naar huis. En dat mis ik wel. De gewone gezelligheid na feestjes in Belgie. Belgen kunnen echt niet naar huis.
George Mears dat is een akkerbouwer en ook een commissioner van Carroll County (hetzelfde dan Loren) dus een belangrijke persoon. Die had dat ons gevraagd of we dat zeker wilden doen die creme glace uitdelen. Nadat het gedaan is nodigt hij ons wel uit om bij hem thuis nog een koffieke te komen drinken. We krijgen een rondleiding rond zijn akkers. We zitten in een karretje en hij rijdt met de quad. Hij heeft ook akkers aan een heel mooi riviertje daar gaan we wat platte stenen op het water gooien waar Koen trouwens heel goed in is. De kindjes proberen dat ook maar dat lukt nog niet goed. We zien ook heel veel vissen en we genieten gewoon van de natuur. Het is er heel stil en heel schoon. Nadat we zijn omgeving gezien hebben rijdt hij met ons naar zijn kozijn, ook een akkerbouwer.
Daar babbelen we nog wat met een varkenskweker die er ook toevallig loopt en dan moeten wij overstappen in een soort golfwagentje waar de vrouw van zijn kozijn met rijdt. Ze gaat ons iets bijzonders laten zien. We zijn kurieus. Ze rijdt met ons door een pad tegen dat rivierke dat vroeger gediend heeft voor de paarden. Dat pad is nu prive domein en we komen aan een oude spoorweg brug over de rivier. Het is heel hoog en de rails zijn weg zodat we alleen maar kunnen lopen op die balken. Nu moeten we de kindjes heel goed vasthouden. Maar ze zijn heel rustig, ze zijn blijkbaar ook onder de indruk. Ik heb misschien nog niet veel gezien maar dit is het mooiste wat ik ooit gezien heb. Een ongelooflijke stilte, een diepte waar we de vissen in kunnen zien zwemmen en dan bomen. Schoon. Ook de kindjes zijn heel stil maar dan moeten we verder, de mevrouw zegt ons dat we nu naar beneden gaan met dat golfkarretje onder de brug. Ik zit van voor bij die mevrouw en de kindjes en Koen en George zitten vanachter in de bak. Een eerlijke verdeling. We rijden naar beneden door een dichtbegroeide weg maar we rijden overal door, dan komen we aan aan de rivier. In het water zijn er een paar zandheuvels en zij zegt dat we nu van heuvel naar heuvel gaan rijden door het water tot we onder de spoorwegbrug komen. Echt op mijn gemak voel ik mij niet, en zeker niet als we na de tweede heuvel een scherpe bocht maken en het water tot aan mijn voeten komt. Ik maak een hele grote gil en ik zit bijna op de schoot van die mevrouw. De kindjes liggen plat van het lachen.
Tot onder de brug geraken we spijtig genoeg niet maar het kan ons niet schelen. Het enige waar ik nu heel veel spijt van heb is dat ik geen kodak bij heb. We genieten weer van de omgeving, het is echt zalig. De terugweg verloopt gelukkig zonder natte voeten.
De kindjes babbelen honderduit over de vissen die ze gezien hebben en dat ze in het water gereden hebben.
Als we bij George thuis komen heeft zijn vrouw voor ons al lekkere broodjes klaargezet, de kindjes spelen nog wat met speelgoed dat er ligt en ik krijg nog een rondleiding in hun huis. Het is een stenen huis, een beetje belgische stijl.
Dit was zonder meer een van onze mooiste momenten hier in Amerika. En daardoor zijn we toch nog heel laat thuis.
Vandaag is er een "open House" in Delfi bij een rusthuis. Het gaat hier over een gebouw van de county maar omdat de county geld nodig heeft willen ze buiten de parken ook hun gebouwen verkopen. En dat laten de inwoners van de Carroll County niet toe. Zo iets dat typeert de Amerikanen wel. Verschillende inwoners hebben een benefietmaaltijd georganiseerd voor elke bewoner. De slachthuizen zorgen voor de catering, de farmers zorgen voor het vlees en aan de melkveehouders is gevraagd of we voor het nagerecht willen zorgen. Dat willen we natuurlijk doen. Dus na de Katholieke mis rijden we richting Delfi. We eten zelf eerst heel lekker en vervolgens delen we creme glace uit. En dat is een ideaal werkje voor Tim, Stef en Dieter. Zelfs mensen die niets moeten hebben duwen ze toch eentje in de handen. Maar de volwassenen apprecieren het wel.
Er is heel veel volk op afgekomen maar om twee uur is het volledig gedaan. Niemand blijft nog napraten, dat is eten en terug naar huis. En dat mis ik wel. De gewone gezelligheid na feestjes in Belgie. Belgen kunnen echt niet naar huis.
George Mears dat is een akkerbouwer en ook een commissioner van Carroll County (hetzelfde dan Loren) dus een belangrijke persoon. Die had dat ons gevraagd of we dat zeker wilden doen die creme glace uitdelen. Nadat het gedaan is nodigt hij ons wel uit om bij hem thuis nog een koffieke te komen drinken. We krijgen een rondleiding rond zijn akkers. We zitten in een karretje en hij rijdt met de quad. Hij heeft ook akkers aan een heel mooi riviertje daar gaan we wat platte stenen op het water gooien waar Koen trouwens heel goed in is. De kindjes proberen dat ook maar dat lukt nog niet goed. We zien ook heel veel vissen en we genieten gewoon van de natuur. Het is er heel stil en heel schoon. Nadat we zijn omgeving gezien hebben rijdt hij met ons naar zijn kozijn, ook een akkerbouwer.
Daar babbelen we nog wat met een varkenskweker die er ook toevallig loopt en dan moeten wij overstappen in een soort golfwagentje waar de vrouw van zijn kozijn met rijdt. Ze gaat ons iets bijzonders laten zien. We zijn kurieus. Ze rijdt met ons door een pad tegen dat rivierke dat vroeger gediend heeft voor de paarden. Dat pad is nu prive domein en we komen aan een oude spoorweg brug over de rivier. Het is heel hoog en de rails zijn weg zodat we alleen maar kunnen lopen op die balken. Nu moeten we de kindjes heel goed vasthouden. Maar ze zijn heel rustig, ze zijn blijkbaar ook onder de indruk. Ik heb misschien nog niet veel gezien maar dit is het mooiste wat ik ooit gezien heb. Een ongelooflijke stilte, een diepte waar we de vissen in kunnen zien zwemmen en dan bomen. Schoon. Ook de kindjes zijn heel stil maar dan moeten we verder, de mevrouw zegt ons dat we nu naar beneden gaan met dat golfkarretje onder de brug. Ik zit van voor bij die mevrouw en de kindjes en Koen en George zitten vanachter in de bak. Een eerlijke verdeling. We rijden naar beneden door een dichtbegroeide weg maar we rijden overal door, dan komen we aan aan de rivier. In het water zijn er een paar zandheuvels en zij zegt dat we nu van heuvel naar heuvel gaan rijden door het water tot we onder de spoorwegbrug komen. Echt op mijn gemak voel ik mij niet, en zeker niet als we na de tweede heuvel een scherpe bocht maken en het water tot aan mijn voeten komt. Ik maak een hele grote gil en ik zit bijna op de schoot van die mevrouw. De kindjes liggen plat van het lachen.
Tot onder de brug geraken we spijtig genoeg niet maar het kan ons niet schelen. Het enige waar ik nu heel veel spijt van heb is dat ik geen kodak bij heb. We genieten weer van de omgeving, het is echt zalig. De terugweg verloopt gelukkig zonder natte voeten.
De kindjes babbelen honderduit over de vissen die ze gezien hebben en dat ze in het water gereden hebben.
Als we bij George thuis komen heeft zijn vrouw voor ons al lekkere broodjes klaargezet, de kindjes spelen nog wat met speelgoed dat er ligt en ik krijg nog een rondleiding in hun huis. Het is een stenen huis, een beetje belgische stijl.
Dit was zonder meer een van onze mooiste momenten hier in Amerika. En daardoor zijn we toch nog heel laat thuis.
fall feest in Clymers
Zaterdag 26 september
Gisteren hebben we nog verder gedaan aan de binns en ook wat deuren geverfd. Zodat we vandaag het gras kunnen afrijden en Koen de kanten maaien en ook moet Koen de kanten nog eens sproeien.
Tegen vijf uur worden we in Clymers verwacht. Het is er fall feest van de brandweer. En we krijgen als eten frieten (french fries), brood, een groot lap vlees dat bijna heel ons plastieken bord verstopt. Na het eten is er een life auction. Dat is gerief dat ze bijeen gesprokkeld hebben van sponsors maar ook veel gerief van de mensen, dus hun rommel. Maar het is wel boeiend om dat bezig te zien. De priester van de de kerk is de veilingmeester, je moet er wel een diploma van hebben anders kan je geen "auction" meester zijn. Er worden colaflessen geveild, oud speelgoed, hondenvoer, lampkes, en dan nog vanalles waar je eigenlijk niets mee kunt doen. Wij hebben ons laten vangen aan kinderpuzzels en aan safekit voor in de auto.
Zo een auction gebeurt hier nog heel regelmatig en dat is blijkbaar een groot succes. Maar dat mag wel gezegd worden hier is wel ambiance.
Gisteren hebben we nog verder gedaan aan de binns en ook wat deuren geverfd. Zodat we vandaag het gras kunnen afrijden en Koen de kanten maaien en ook moet Koen de kanten nog eens sproeien.
Tegen vijf uur worden we in Clymers verwacht. Het is er fall feest van de brandweer. En we krijgen als eten frieten (french fries), brood, een groot lap vlees dat bijna heel ons plastieken bord verstopt. Na het eten is er een life auction. Dat is gerief dat ze bijeen gesprokkeld hebben van sponsors maar ook veel gerief van de mensen, dus hun rommel. Maar het is wel boeiend om dat bezig te zien. De priester van de de kerk is de veilingmeester, je moet er wel een diploma van hebben anders kan je geen "auction" meester zijn. Er worden colaflessen geveild, oud speelgoed, hondenvoer, lampkes, en dan nog vanalles waar je eigenlijk niets mee kunt doen. Wij hebben ons laten vangen aan kinderpuzzels en aan safekit voor in de auto.
Zo een auction gebeurt hier nog heel regelmatig en dat is blijkbaar een groot succes. Maar dat mag wel gezegd worden hier is wel ambiance.
bankcrisis
Donderdag 24 september
Op de radio is het alleen over de bankcrisis dat het wereldwijd is en dat we er het einde nog niet van gezien hebben. Dat is natuurlijk niet goed voor ons. Wij kunnen ondertussen niet bouwen. De Amerikaanse staat geeft 1 billion dollar rescue.
Terwijl Koen verder silicone aan het spuiten is, ijzer aan het plakken, roestvlekken aan het verven is en aan het vloeken is breng ik de oprit in orde. Dat wil zeggen dat we de oprit zo effen mogelijk moeten krijgen voor als het sneeuwt in de winter dat we met een sneeuwruimer gemakkellijk baan kunnen maken. Met de quad brengen we grave aan en de kindjes maken zo goed als mogelijk de steentjes gelijk met de andere steentjes, tot dat ze alle drie vinden dat ze niet het juiste materiaal hebben en dat ze de schopjes moeten hebben van een ander. Dan hebben ze maar afkoeling moeten zoeken in het zwembad, het was nodig. En het zal een van de laatste mooie dagen zijn. Wij hebben ook de hummingbirdsfeeder moeten wegdoen. Want hummingburds zijn trekvogels. Die moeten deze tijd vertrekken anders zijn ze te laat. Dat zijn gelijk grote insekten en die moeten dan helemaal naar het zuiden vliegen.
Op de radio is het alleen over de bankcrisis dat het wereldwijd is en dat we er het einde nog niet van gezien hebben. Dat is natuurlijk niet goed voor ons. Wij kunnen ondertussen niet bouwen. De Amerikaanse staat geeft 1 billion dollar rescue.
Terwijl Koen verder silicone aan het spuiten is, ijzer aan het plakken, roestvlekken aan het verven is en aan het vloeken is breng ik de oprit in orde. Dat wil zeggen dat we de oprit zo effen mogelijk moeten krijgen voor als het sneeuwt in de winter dat we met een sneeuwruimer gemakkellijk baan kunnen maken. Met de quad brengen we grave aan en de kindjes maken zo goed als mogelijk de steentjes gelijk met de andere steentjes, tot dat ze alle drie vinden dat ze niet het juiste materiaal hebben en dat ze de schopjes moeten hebben van een ander. Dan hebben ze maar afkoeling moeten zoeken in het zwembad, het was nodig. En het zal een van de laatste mooie dagen zijn. Wij hebben ook de hummingbirdsfeeder moeten wegdoen. Want hummingburds zijn trekvogels. Die moeten deze tijd vertrekken anders zijn ze te laat. Dat zijn gelijk grote insekten en die moeten dan helemaal naar het zuiden vliegen.
discipline aan de vlag
Woensdag 23 september
We zijn vandaag een beetje te laat op de "highschool" en als we binnenkomen in de klas hoor ik tot mijn verbazing een ode aan Amerika en aan de vlag door de radio (zoals de speakers in de meisjesschool). De kinderen en de leerkrachten en de studenten staan met hun gezicht naar de speaker en hun rechterhand aan hun borst. Zelfs zuster Christiane heb ik nooit zo veel discipline zien afdwingen, en dat wil toch wat zeggen. Maar zelfs mijn kinderen die nooit vertellen wat ze op school meemaken of doen staan ook met hun gezicht naar de speaker gericht. En Stef kijkt mij verwijtend aan waarom ik gewoon blijf staan met hun jas nog in mijn handen. Het blijft mij verbazen.
Thuis ga ik Koen helpen aan de binns (de silo'). Ik kijk toe hoe Koen aan het vijzen is, hoe hij op de elevetor klimt om daar allerlei heksentoeren uithaalt om de gaten te dichten en voor de rest moet ik gewoon in de buurt zijn om het gerief aan te geven die Koen niet onmiddellijk weet liggen.
We zijn vandaag een beetje te laat op de "highschool" en als we binnenkomen in de klas hoor ik tot mijn verbazing een ode aan Amerika en aan de vlag door de radio (zoals de speakers in de meisjesschool). De kinderen en de leerkrachten en de studenten staan met hun gezicht naar de speaker en hun rechterhand aan hun borst. Zelfs zuster Christiane heb ik nooit zo veel discipline zien afdwingen, en dat wil toch wat zeggen. Maar zelfs mijn kinderen die nooit vertellen wat ze op school meemaken of doen staan ook met hun gezicht naar de speaker gericht. En Stef kijkt mij verwijtend aan waarom ik gewoon blijf staan met hun jas nog in mijn handen. Het blijft mij verbazen.
Thuis ga ik Koen helpen aan de binns (de silo'). Ik kijk toe hoe Koen aan het vijzen is, hoe hij op de elevetor klimt om daar allerlei heksentoeren uithaalt om de gaten te dichten en voor de rest moet ik gewoon in de buurt zijn om het gerief aan te geven die Koen niet onmiddellijk weet liggen.
huis afwassen en struiken scheren
Maandag 22 september
De "cropfarmers" zijn nu heel goed bezig met de oogst van de soyabonen. Het is stralend weer en we horen van verschillende mensen dat het een goede opbrengst is.
Koen is bij Loren de hogedrukreiniger gaan halen want we gaan het huis volledig afspuiten. Dat is het grote voordeel aan een plastieken huis. En terwijl hij weg is scheer ik nog eens alle struiken voor het huis. Dat we er overal goed aan kunnen aan het huis.
Na het eten begin ik het huis af te spuiten en brengt Koen Tim naar school. Hij gaat ondertussen nog naar de Rural King. De silo's die op onze hof staan gaan we volledig in orde zetten om er mais in te kunnen stockeren. Maar als er Koen naar gekeken heeft komt hij tot de spijtige vaststelling dat er niet veel goeds meer aan is. Dus hij moet om V-riemen, bouten, ducktape, silicone en nog veel meer waar ik de naam niet van ken.
Stef en Dieter "helpen" mij ondertussen met het huis af te spuiten zodat het zeker goed vooruit gaat. Die zijn het na een tijdje gelukkig beu en dan is Tim ook thuis en dan zet ik ze alle drie uit pedagogisch verantwoord gemakzucht voor de computer met een hele lange dvd over "cars". Koen heeft vooral ontdekt dat hij nog veel meer moet meebrengen van de winkel. Overal vindt hij gaten die er niet moeten zijn. Maar ze hebben ons ook al gezegd dat je niet mag lassen in de stockeerplaats, alles is er poederdroog en er is heel veel hout. Dus moet het dichtgeplakt worden met speciale ijzerlijm. Het begint al donker te worden vooraleer we alles rond het huis operuimd hebben.
De "cropfarmers" zijn nu heel goed bezig met de oogst van de soyabonen. Het is stralend weer en we horen van verschillende mensen dat het een goede opbrengst is.
Koen is bij Loren de hogedrukreiniger gaan halen want we gaan het huis volledig afspuiten. Dat is het grote voordeel aan een plastieken huis. En terwijl hij weg is scheer ik nog eens alle struiken voor het huis. Dat we er overal goed aan kunnen aan het huis.
Na het eten begin ik het huis af te spuiten en brengt Koen Tim naar school. Hij gaat ondertussen nog naar de Rural King. De silo's die op onze hof staan gaan we volledig in orde zetten om er mais in te kunnen stockeren. Maar als er Koen naar gekeken heeft komt hij tot de spijtige vaststelling dat er niet veel goeds meer aan is. Dus hij moet om V-riemen, bouten, ducktape, silicone en nog veel meer waar ik de naam niet van ken.
Stef en Dieter "helpen" mij ondertussen met het huis af te spuiten zodat het zeker goed vooruit gaat. Die zijn het na een tijdje gelukkig beu en dan is Tim ook thuis en dan zet ik ze alle drie uit pedagogisch verantwoord gemakzucht voor de computer met een hele lange dvd over "cars". Koen heeft vooral ontdekt dat hij nog veel meer moet meebrengen van de winkel. Overal vindt hij gaten die er niet moeten zijn. Maar ze hebben ons ook al gezegd dat je niet mag lassen in de stockeerplaats, alles is er poederdroog en er is heel veel hout. Dus moet het dichtgeplakt worden met speciale ijzerlijm. Het begint al donker te worden vooraleer we alles rond het huis operuimd hebben.
een zondags bezoekje
Zondag 21 september
Vooraleer we naar de mis gaan. Het is de beurt aan de Clymers church (methodistische kerk), breken we de tent af en zetten de stoelen en de tafels terug op hun plaats. Dit alles gebeurt met de quad en Tim en Stef en zelfs Dieter mogen af en toe rijden. Ze kunnen er spijtig genoeg al goed weg mee. Van nu af aan moeten we de sleutel goed verstoppen.
Dan naar de mis, in het begin van die mis mag iedereen zeggen wat er gebeurt is en waar we voor moeten bidden. En zo komen we te weten dat er gisterenavond een groot accident gebeurt is aan het kruispunt achter ons, dat is dus juist een mijl van ons huis. Een auto niet gestopt aan een stopbord en in de andere auto zaten vier mensen, ouders en grootouders. De ouders zijn op slag dood en de grootmoeder is met de helikopter weg gebracht. Dit alles is gebeurt om ongeveer 9 uur. Rond die tijd heb ik ook dat kruispunt gepasseerd toen ik van de familie Hurst terug kwam. Het is een triestige afsluiter van een mooie dag geweest voor de brandweer.
Na de mis gaan we naar Camden en ook daar is het accident het gespreksonderwerp van de dag.
In de namiddag gaan we naar de familie Hurst en de kindjes amuseren zich geweldig met de acht kinderen, die ze kennen van school en van de kerk. Verder is er een "bijs", een trampoline, een grote zandbak en nog vanalles.
We beginnen de middag met een glaasje margaritha, dat wordt hier blijkbaar wel veel gedronken binnenshuis. En na een rondleiding rond het huis en in de grote hof krijgen de kinderen eten.
Voor de kinderen worden de hotdogs opgewarmd en wij krijgen een heerlijke biefstuk, de beste die we tot nu toe gegeten hebben in Amerika. Met daarbij macaroni in kaassaus en sla en dan nog wijn.
En het is best wel gezellig. Als we in de auto stappen valt Dieter zo in slaap.
Vooraleer we naar de mis gaan. Het is de beurt aan de Clymers church (methodistische kerk), breken we de tent af en zetten de stoelen en de tafels terug op hun plaats. Dit alles gebeurt met de quad en Tim en Stef en zelfs Dieter mogen af en toe rijden. Ze kunnen er spijtig genoeg al goed weg mee. Van nu af aan moeten we de sleutel goed verstoppen.
Dan naar de mis, in het begin van die mis mag iedereen zeggen wat er gebeurt is en waar we voor moeten bidden. En zo komen we te weten dat er gisterenavond een groot accident gebeurt is aan het kruispunt achter ons, dat is dus juist een mijl van ons huis. Een auto niet gestopt aan een stopbord en in de andere auto zaten vier mensen, ouders en grootouders. De ouders zijn op slag dood en de grootmoeder is met de helikopter weg gebracht. Dit alles is gebeurt om ongeveer 9 uur. Rond die tijd heb ik ook dat kruispunt gepasseerd toen ik van de familie Hurst terug kwam. Het is een triestige afsluiter van een mooie dag geweest voor de brandweer.
Na de mis gaan we naar Camden en ook daar is het accident het gespreksonderwerp van de dag.
In de namiddag gaan we naar de familie Hurst en de kindjes amuseren zich geweldig met de acht kinderen, die ze kennen van school en van de kerk. Verder is er een "bijs", een trampoline, een grote zandbak en nog vanalles.
We beginnen de middag met een glaasje margaritha, dat wordt hier blijkbaar wel veel gedronken binnenshuis. En na een rondleiding rond het huis en in de grote hof krijgen de kinderen eten.
Voor de kinderen worden de hotdogs opgewarmd en wij krijgen een heerlijke biefstuk, de beste die we tot nu toe gegeten hebben in Amerika. Met daarbij macaroni in kaassaus en sla en dan nog wijn.
En het is best wel gezellig. Als we in de auto stappen valt Dieter zo in slaap.
zaterdag 22 november 2008
brandweermannen
Zaterdag 20 september
We worden wakker met een stralend zonneke, ideaal om vanmiddag de brandweermannen te ontvangen. We hebben de vijf dichtsbijzijnde brandweerkazernes uitgenodigd om naar een bestaand melkveebedrijf te gaan kijken. Zodat ze ons attent kunnen maken op wat wij moeten letten als we beginnen bouwen wat de brandveiligheid betreft. Ook hebben ze ons al duidelijk gemaakt als ze bij ons water kunnen pompen dat dan de verzekering van de buurt naar beneden gaat. En dat is natuurlijk de moeite om het eens samen te bekijken.
In de voormiddag komt Mark Justice, een gebuur akkerbouwer en ook een vrijwilliger (volonteer) bij de brandweer een grote barbecue brengen om onze hotdogs op te bakken. Die helpt ons samen ons tent op te zetten en de stoelen en de tafels te zetten. Terwijl Koen en Mark alles goed recht zetten hebben ze veel hulp van Tim, Stef en Dieter en zorg ik voor de desserts, wafelkes en cakes.
Juist na de middag hebben ze afgesproken bij de familie Sevenhuysen in Remmington. Een prachtig melkveebedrijf dat ook gebouwd is door Van Bakel. En daar krijgen ze een hele interessante rondleiding.
De opkomst is heel wat minder en dat komt omdat ze vandaag beginnen met de oogst van de soyabonen (soyabeans). De luitenant van de brandweer, die de datum gekozen heeft, is duidelijk geen akkerbouwer. En aangezien we hier echt op het platteland (rural) zitten zijn de vrijwilligers bijna allemaal akkerbouwer.
Tegen vijf uur komen ze dan bij ons en dan zijn er nog een paar vrouwen die hen komen vergezellen. Zodat het een leutig gezelschapke is. Er wordt gegeten en gedroken en vooral de wafelkes en de cake worden goed verorberd.
De gesprekken gaan over stoere verhalen van de brandweer en over het leven in de gemeenschap. De vrouwen vertellen over koken, tv en kinderen. De mannen vertellen over de verschillende dieren die hier allemaal zitten en dat zijn er heel veel. Ze vertellen ons ook dat er hier slangen zitten die zelfs tot 10 foot (ongeveer 3 meter) kunnen zijn. Ik voel mij bijlange niet meer op mijn gemak. De slangen kunnen blijkbaar bijten maar zijn niet giftig. Dan zijn er ook nog tuinslangetjes en waterslangen en die laatste zijn blijkbaar wel giftig. Dat is ook de reden waarom de gazons zo kort gemaaid worden en de straatkanten zo goed onderhouden zijn. Ze leven vooral in lang gras en struiken. En in het vervolg als ik de gazon ga maaien ga ik waarschijnlijk nog een standje lager maaien. Verder zitten er hier racoons, bevers, koyotes, herten, eekhoorns, veel soorten vlinders en heel veel insekten in alle groottes.
Om 8 uur is het feestje afgelopen en gaat Koen en de kindjes nog eens kijken naar onze geburen, de Michaels, die ook aan het dorsen zijn en die normaal ook op het feestje gingen zijn. De kindjes mogen mee op de pikdorser zitten. Dus hun dag kan niet meer stuk.
Ik breng de overschot van de hotdogs naar de familie Hurst. Zij wonen 2.5 mijl van ons. We kennen ze vanuit de katholieke kerk en ze hebben 8 kinderen waarvan de oudste 11 jaar is. Ze nodigt ons onmiddellijk uit om morgenavond alles samen te komen opeten en dan kunnen de kinderen samen spelen. En dat vind ik natuurlijk een schitterend idee.
Als ik thuis kom zijn mijn mannen ook thuis want de dag zit er op, 8 uur is al naar de late kant om dan nog te werken. (dat zijn niet mijn woorden maar zo denken de akkerbouwers hier).
We worden wakker met een stralend zonneke, ideaal om vanmiddag de brandweermannen te ontvangen. We hebben de vijf dichtsbijzijnde brandweerkazernes uitgenodigd om naar een bestaand melkveebedrijf te gaan kijken. Zodat ze ons attent kunnen maken op wat wij moeten letten als we beginnen bouwen wat de brandveiligheid betreft. Ook hebben ze ons al duidelijk gemaakt als ze bij ons water kunnen pompen dat dan de verzekering van de buurt naar beneden gaat. En dat is natuurlijk de moeite om het eens samen te bekijken.
In de voormiddag komt Mark Justice, een gebuur akkerbouwer en ook een vrijwilliger (volonteer) bij de brandweer een grote barbecue brengen om onze hotdogs op te bakken. Die helpt ons samen ons tent op te zetten en de stoelen en de tafels te zetten. Terwijl Koen en Mark alles goed recht zetten hebben ze veel hulp van Tim, Stef en Dieter en zorg ik voor de desserts, wafelkes en cakes.
Juist na de middag hebben ze afgesproken bij de familie Sevenhuysen in Remmington. Een prachtig melkveebedrijf dat ook gebouwd is door Van Bakel. En daar krijgen ze een hele interessante rondleiding.
De opkomst is heel wat minder en dat komt omdat ze vandaag beginnen met de oogst van de soyabonen (soyabeans). De luitenant van de brandweer, die de datum gekozen heeft, is duidelijk geen akkerbouwer. En aangezien we hier echt op het platteland (rural) zitten zijn de vrijwilligers bijna allemaal akkerbouwer.
Tegen vijf uur komen ze dan bij ons en dan zijn er nog een paar vrouwen die hen komen vergezellen. Zodat het een leutig gezelschapke is. Er wordt gegeten en gedroken en vooral de wafelkes en de cake worden goed verorberd.
De gesprekken gaan over stoere verhalen van de brandweer en over het leven in de gemeenschap. De vrouwen vertellen over koken, tv en kinderen. De mannen vertellen over de verschillende dieren die hier allemaal zitten en dat zijn er heel veel. Ze vertellen ons ook dat er hier slangen zitten die zelfs tot 10 foot (ongeveer 3 meter) kunnen zijn. Ik voel mij bijlange niet meer op mijn gemak. De slangen kunnen blijkbaar bijten maar zijn niet giftig. Dan zijn er ook nog tuinslangetjes en waterslangen en die laatste zijn blijkbaar wel giftig. Dat is ook de reden waarom de gazons zo kort gemaaid worden en de straatkanten zo goed onderhouden zijn. Ze leven vooral in lang gras en struiken. En in het vervolg als ik de gazon ga maaien ga ik waarschijnlijk nog een standje lager maaien. Verder zitten er hier racoons, bevers, koyotes, herten, eekhoorns, veel soorten vlinders en heel veel insekten in alle groottes.
Om 8 uur is het feestje afgelopen en gaat Koen en de kindjes nog eens kijken naar onze geburen, de Michaels, die ook aan het dorsen zijn en die normaal ook op het feestje gingen zijn. De kindjes mogen mee op de pikdorser zitten. Dus hun dag kan niet meer stuk.
Ik breng de overschot van de hotdogs naar de familie Hurst. Zij wonen 2.5 mijl van ons. We kennen ze vanuit de katholieke kerk en ze hebben 8 kinderen waarvan de oudste 11 jaar is. Ze nodigt ons onmiddellijk uit om morgenavond alles samen te komen opeten en dan kunnen de kinderen samen spelen. En dat vind ik natuurlijk een schitterend idee.
Als ik thuis kom zijn mijn mannen ook thuis want de dag zit er op, 8 uur is al naar de late kant om dan nog te werken. (dat zijn niet mijn woorden maar zo denken de akkerbouwers hier).
verjaardagsfeest Lindy
Vrijdag 19 september
Op de radio gaat het over de bankcrisis wereldwijd en ook over de naderende verkiezingen. Sommigen zeggen hier dat na de verkiezingen de crisis wel opgelost zal zijn. Maar dat is natuurlijk af te wachten.
De voorbije week en ook vandaag doet de Koen heel veel telefoontjes naar banken, naar Van Bakel en nog naar een paar mensen die er iets van kunnen weten. Maar het ziet er zeer negatief uit. Het is afwachten.
Om 6 uur zijn we verwacht bij Lindy, dat is de dochter van Karen en die wordt vandaag 25 jaar. Er is gelukkig nog een kindje van 5 jaar zodat de kindjes zich niet vervelen. Voor de rest zijn er in totaal 12 volwassenen. Dat wil zeggen dat we eten en daarna naar huis. Ik kan er echt niet aan gewoon worden dat we na een feestje zo vlug thuis zijn. Het is 9 uur. Dan kan je natuurlijk de kindjes wel meenemen maar voor mij is dat echt niet nodig.
Op de radio gaat het over de bankcrisis wereldwijd en ook over de naderende verkiezingen. Sommigen zeggen hier dat na de verkiezingen de crisis wel opgelost zal zijn. Maar dat is natuurlijk af te wachten.
De voorbije week en ook vandaag doet de Koen heel veel telefoontjes naar banken, naar Van Bakel en nog naar een paar mensen die er iets van kunnen weten. Maar het ziet er zeer negatief uit. Het is afwachten.
Om 6 uur zijn we verwacht bij Lindy, dat is de dochter van Karen en die wordt vandaag 25 jaar. Er is gelukkig nog een kindje van 5 jaar zodat de kindjes zich niet vervelen. Voor de rest zijn er in totaal 12 volwassenen. Dat wil zeggen dat we eten en daarna naar huis. Ik kan er echt niet aan gewoon worden dat we na een feestje zo vlug thuis zijn. Het is 9 uur. Dan kan je natuurlijk de kindjes wel meenemen maar voor mij is dat echt niet nodig.
vrijdag 21 november 2008
naar Kokomo
Donderdag 18 september
De kindjes blijven toch een half uurke langer slapen, dus ze zijn wakker om 7 uur. Het regent een hele voormiddag en daardoor kunnen ze niet buiten spelen. Nadat ik Stef afgezet heb in school ga ik en Tim en Karen naar de grote winkels in Kokomo. Zaterdag hebben we de brandweermannen uitgenodigd en ik moet nog alles in huis halen. We gaan hotdogs serveren. Ze hebben laten weten dat ze met ongeveer een 90 mensen zullen zijn. Dat wil zeggen dat we genoeg voorraad moeten indoen. We gaan eerst bij meyers en vervolgens bij sam's club waar we de broodjes en de hotdogs kopen. En dan val ik achteroven van het verschieten van wat de kassierster vraagt. Ze vraagt wat voor een feestje we gaan geven. Een trouwfeest ? Ik kan mijn oren niet geloven, een trouwfeest met hotdogs.
Nadien gaan we nog naar een schoenwinkel voor Tim en dan nog in een paar winkels voor Karen. Allemaal hele grote winkels.
Als we thuis komen liggen Stef en Dieter al in bed en ik vind het zalig dat dat al gedaan is. Koen legt ook Tim in zijn bed en dan gaan we verder zoeken naar een plan B.
De kindjes blijven toch een half uurke langer slapen, dus ze zijn wakker om 7 uur. Het regent een hele voormiddag en daardoor kunnen ze niet buiten spelen. Nadat ik Stef afgezet heb in school ga ik en Tim en Karen naar de grote winkels in Kokomo. Zaterdag hebben we de brandweermannen uitgenodigd en ik moet nog alles in huis halen. We gaan hotdogs serveren. Ze hebben laten weten dat ze met ongeveer een 90 mensen zullen zijn. Dat wil zeggen dat we genoeg voorraad moeten indoen. We gaan eerst bij meyers en vervolgens bij sam's club waar we de broodjes en de hotdogs kopen. En dan val ik achteroven van het verschieten van wat de kassierster vraagt. Ze vraagt wat voor een feestje we gaan geven. Een trouwfeest ? Ik kan mijn oren niet geloven, een trouwfeest met hotdogs.
Nadien gaan we nog naar een schoenwinkel voor Tim en dan nog in een paar winkels voor Karen. Allemaal hele grote winkels.
Als we thuis komen liggen Stef en Dieter al in bed en ik vind het zalig dat dat al gedaan is. Koen legt ook Tim in zijn bed en dan gaan we verder zoeken naar een plan B.
naar het bedrijf Kasbergen
Woensdag 17 september
Koen gaat met Karel mee naar een paar bedrijven en nadat Tim van school komt gaan we Koen halen bij het bedrijf Kasbergen in Illinois. Het is een van de beste bedrijven wat ik ooit al gezien heb. Ze melken een paar duizend koeien en het gaat ongelooflijk snel het melken. De melkers lopen van de ene koe naar de andere ze hebben geen tijd om te blijven staan.
Naast hun koestal staat er dan een aparte stal voor hun topkoeien. Dat zijn koeien voor de verkoop met topgenetica. En daar melken ze maar met maximum 6 tegelijk. De koeien staan daar in een hele ruime bindstal met heel veel stro. Gewoon prachtig om te zien.
Maar het is weer een paar uur rijden zodat het weer midden in de nacht is voor we thuis zijn.
Nog een geluk dat het morgenvroeg geen school is.
Koen gaat met Karel mee naar een paar bedrijven en nadat Tim van school komt gaan we Koen halen bij het bedrijf Kasbergen in Illinois. Het is een van de beste bedrijven wat ik ooit al gezien heb. Ze melken een paar duizend koeien en het gaat ongelooflijk snel het melken. De melkers lopen van de ene koe naar de andere ze hebben geen tijd om te blijven staan.
Naast hun koestal staat er dan een aparte stal voor hun topkoeien. Dat zijn koeien voor de verkoop met topgenetica. En daar melken ze maar met maximum 6 tegelijk. De koeien staan daar in een hele ruime bindstal met heel veel stro. Gewoon prachtig om te zien.
Maar het is weer een paar uur rijden zodat het weer midden in de nacht is voor we thuis zijn.
Nog een geluk dat het morgenvroeg geen school is.
geen goed nieuws
Dinsdag 16 september
Vandaag is het geen school in de Highschool, de school is nog maar juist bezig en geen school. Koen heeft gisteren nog verder naar de banken gebeld en ook naar Van Bakel. Maar spijtig genoeg zeggen ze allemaal hetzelfde. Op het ogenblik doen ze geen financiering voor nieuwe bedrijven.
Wij zijn volop aan het zoeken naar een plan B.
Tegen de avond komt Karel Rutten ook nog toe en hij weet nog veel te vertellen over de zaken in Amerika wat helemaal niet positief is.
Karel Rutten blijft ook slapen en wij gaan toch ook een beetje deprimerend gaan slapen.
Vandaag is het geen school in de Highschool, de school is nog maar juist bezig en geen school. Koen heeft gisteren nog verder naar de banken gebeld en ook naar Van Bakel. Maar spijtig genoeg zeggen ze allemaal hetzelfde. Op het ogenblik doen ze geen financiering voor nieuwe bedrijven.
Wij zijn volop aan het zoeken naar een plan B.
Tegen de avond komt Karel Rutten ook nog toe en hij weet nog veel te vertellen over de zaken in Amerika wat helemaal niet positief is.
Karel Rutten blijft ook slapen en wij gaan toch ook een beetje deprimerend gaan slapen.
familiereunie bij Karen
Zondag 14 september
Vandaag is het de beurt aan de katholieke kerk. En weer is er heel veel volk. Als hier mensen te laat komen zelfs jonge mensen knielen die en bidden voor die gaan zitten. Om 12 uur worden we verwacht bij Karen. Zij heeft een familiereunie en wij zijn ook uitgenodigd. Er zijn verschillende familieleden niet opgedaagd omdat ze spreken van een hele grote storm en daar de familie van alle kanten komt zijn er verschillende thuisgebleven.
De maaltijd bestaat uit slap brood, gemalen bbq vlees en heel weinig groenten. Het football seizoen is begonnen en de tv staat dan ook aan. Ze proberen ons uit te leggen hoe het spel verloopt maar het enige wat we er van onthouden is dat de bal naar de andere kant moet gelijk voetbal maar dat de speler mag tegengehouden worden door een andere speler. Het is wel de moeite om te zien. En blijkbaar hebben de goei gewonnen dus er is wel wat ambiance. De zwarte strepen onder de ogen van de footballspelers is voor de weerkaatsting van de zon. Het is al laat in de avond en dan gaan we nog eens naar het huis kijken van Even, hij heeft dat juist gekocht.
En zo zijn we weer veel te laat thuis voor de kindjes.
Vandaag is het de beurt aan de katholieke kerk. En weer is er heel veel volk. Als hier mensen te laat komen zelfs jonge mensen knielen die en bidden voor die gaan zitten. Om 12 uur worden we verwacht bij Karen. Zij heeft een familiereunie en wij zijn ook uitgenodigd. Er zijn verschillende familieleden niet opgedaagd omdat ze spreken van een hele grote storm en daar de familie van alle kanten komt zijn er verschillende thuisgebleven.
De maaltijd bestaat uit slap brood, gemalen bbq vlees en heel weinig groenten. Het football seizoen is begonnen en de tv staat dan ook aan. Ze proberen ons uit te leggen hoe het spel verloopt maar het enige wat we er van onthouden is dat de bal naar de andere kant moet gelijk voetbal maar dat de speler mag tegengehouden worden door een andere speler. Het is wel de moeite om te zien. En blijkbaar hebben de goei gewonnen dus er is wel wat ambiance. De zwarte strepen onder de ogen van de footballspelers is voor de weerkaatsting van de zon. Het is al laat in de avond en dan gaan we nog eens naar het huis kijken van Even, hij heeft dat juist gekocht.
En zo zijn we weer veel te laat thuis voor de kindjes.
festival in het park
Zaterdag 13 september
In de voormiddag brengen we de garage terug in orde (het verjaardagsfeestje was in de garage). De tafels en stoelen terug naar de hangaar brengen met de quad. (En dat vinden de kindjes heel cool). Om de beurten moeten ze natuurlijk rijden.
Elke staat is opgedeeld in verschillende countys. Wij wonen in de Carroll County, maar de county heeft grote financiele problemen, we zijn dus niet alleen. En om terug geld te verdienen willen ze wat eigendom verkopen. Zo willen ze ook een klein park verkopen. Omdat er toch geen bezoekers komen (ik kan ze geen ongelijk geven, ik heb er nog nooit iemand gezien). Maar een paar buurtbewoners hebben zelf het heft in handen genomen en om het park te redden doen ze vandaag allerlei aktiviteiten voor de gemeenschap. Niet dat er veel volk op af gekomen is maar toch. De brandweer demonstreert het demonteren van een auto.
En dan is er eten en drinken (geen alcohol) en een fietswedstrijd. De plaatselijke scouts is er ook met 12 scouts en dan Tim, Stef en Dieter en nog een meisje van 7 jaar. De scouts zitten in een aparte categorie en dan mijn drie jongens en het meisje. Tim doet heel hard zijn best maar het meisje is duidelijk veel sterker. Ook Stef en Dieter doen heel hard hun best alleen hebben zij problemen naar waar ze moeten rijden en wanneer ze moeten vertrekken. Wat natuurlijk hilarische toestanden oplevert.
De besten krijgen een trofee en de tweedes krijgen een t-schirt.
Nadien is er nog een viswedstrijd. Tim krijgt les van Even (zoon van Karen), Stef krijgt les van Lee (toekomstige schoonzoon van Karen) en Koen gaat Dieter les geven, Koen heeft zelf wel nog nooit gevissen maar dat is natuurlijk een detail
Voor de viswedstrijd zijn er wel verschillende jongens opgedoken. In totaal 14 jongens. Ze moeten de meeste en de grootste vissen vangen en dan krijgen ze een trofee.
Stef heeft al na vijf minuten een vis en we zijn allemaal zo blij als een kind. Ook Tim kan er een paar vangen en Dieter ook na een hele tijd. Ze vinden het geweldig.
Ze pakken wel naast de prijzen maar dat laten ze helemaal niet aan hun hart komen. Nu kunnen ze vissen zeggen ze.
In de voormiddag brengen we de garage terug in orde (het verjaardagsfeestje was in de garage). De tafels en stoelen terug naar de hangaar brengen met de quad. (En dat vinden de kindjes heel cool). Om de beurten moeten ze natuurlijk rijden.
Elke staat is opgedeeld in verschillende countys. Wij wonen in de Carroll County, maar de county heeft grote financiele problemen, we zijn dus niet alleen. En om terug geld te verdienen willen ze wat eigendom verkopen. Zo willen ze ook een klein park verkopen. Omdat er toch geen bezoekers komen (ik kan ze geen ongelijk geven, ik heb er nog nooit iemand gezien). Maar een paar buurtbewoners hebben zelf het heft in handen genomen en om het park te redden doen ze vandaag allerlei aktiviteiten voor de gemeenschap. Niet dat er veel volk op af gekomen is maar toch. De brandweer demonstreert het demonteren van een auto.
En dan is er eten en drinken (geen alcohol) en een fietswedstrijd. De plaatselijke scouts is er ook met 12 scouts en dan Tim, Stef en Dieter en nog een meisje van 7 jaar. De scouts zitten in een aparte categorie en dan mijn drie jongens en het meisje. Tim doet heel hard zijn best maar het meisje is duidelijk veel sterker. Ook Stef en Dieter doen heel hard hun best alleen hebben zij problemen naar waar ze moeten rijden en wanneer ze moeten vertrekken. Wat natuurlijk hilarische toestanden oplevert.
De besten krijgen een trofee en de tweedes krijgen een t-schirt.
Nadien is er nog een viswedstrijd. Tim krijgt les van Even (zoon van Karen), Stef krijgt les van Lee (toekomstige schoonzoon van Karen) en Koen gaat Dieter les geven, Koen heeft zelf wel nog nooit gevissen maar dat is natuurlijk een detail
Voor de viswedstrijd zijn er wel verschillende jongens opgedoken. In totaal 14 jongens. Ze moeten de meeste en de grootste vissen vangen en dan krijgen ze een trofee.
Stef heeft al na vijf minuten een vis en we zijn allemaal zo blij als een kind. Ook Tim kan er een paar vangen en Dieter ook na een hele tijd. Ze vinden het geweldig.
Ze pakken wel naast de prijzen maar dat laten ze helemaal niet aan hun hart komen. Nu kunnen ze vissen zeggen ze.
verjaardagsfeestje Tim
Vrijdag 12 september
Koen moet vandaag rondbellen want de geruchten die de ronde doen ivm de bankcrisis is helemaal geen goed nieuws. En spijtig genoeg worden de geruchten bevestigd.
Ik ben taarten aan het bakken en pannenkoekendeeg aan het maken. Koen heeft de kindjes naar school gebracht en gaat ze ook halen. Zodat ik mij kan bezig houden met alles klaar te zetten voor het verjaardagsfeestje.
Dat is van 4 tot 7 uur. Er zijn drie kindjes van zijn klas en dan nog twee geburen. En wat heel raar is de mama's blijven gewoon zitten en die brengen dan ook nog een broertje of een zusje mee. Karen is ook gekomen want zij gaat de pannenkoeken bakken.
De mama's zijn onder de indruk van de pannekoeken, ze vinden het heerlijk. En de kindjes vinden het blijkbaar ook wel heerlijk. Ik heb op het einde van de avond geen overschot meer. Het regent een hele dag zodat ze spijtig genoeg niet buiten kunnen spelen. Dan moeten we nog de kaarsjes uitblazen en een zelfgemaakte verjaardagstaart vonden ze toch ook speciaal. Maar een goed biscuitje van "ons kookboek" kan alle monden bekoren.
Voor de rest wordt er heel veel over Belgie gebabbeld en Karen is daar de uitstekende PR voor.
En natuurlijk over de bankcrisis. Een mama weet te vertellen dat het nog maar het begin is, dat het waarschijnlijk erger gaat worden dan de jaren '30. En wij hopen natuurlijk van niet, want dan zitten we met een groot probleem.
Koen moet vandaag rondbellen want de geruchten die de ronde doen ivm de bankcrisis is helemaal geen goed nieuws. En spijtig genoeg worden de geruchten bevestigd.
Ik ben taarten aan het bakken en pannenkoekendeeg aan het maken. Koen heeft de kindjes naar school gebracht en gaat ze ook halen. Zodat ik mij kan bezig houden met alles klaar te zetten voor het verjaardagsfeestje.
Dat is van 4 tot 7 uur. Er zijn drie kindjes van zijn klas en dan nog twee geburen. En wat heel raar is de mama's blijven gewoon zitten en die brengen dan ook nog een broertje of een zusje mee. Karen is ook gekomen want zij gaat de pannenkoeken bakken.
De mama's zijn onder de indruk van de pannekoeken, ze vinden het heerlijk. En de kindjes vinden het blijkbaar ook wel heerlijk. Ik heb op het einde van de avond geen overschot meer. Het regent een hele dag zodat ze spijtig genoeg niet buiten kunnen spelen. Dan moeten we nog de kaarsjes uitblazen en een zelfgemaakte verjaardagstaart vonden ze toch ook speciaal. Maar een goed biscuitje van "ons kookboek" kan alle monden bekoren.
Voor de rest wordt er heel veel over Belgie gebabbeld en Karen is daar de uitstekende PR voor.
En natuurlijk over de bankcrisis. Een mama weet te vertellen dat het nog maar het begin is, dat het waarschijnlijk erger gaat worden dan de jaren '30. En wij hopen natuurlijk van niet, want dan zitten we met een groot probleem.
woensdag 12 november 2008
Koen komt terug thuis
Donderdag 11 september
Na gisteren lang aan telefoon te zijn met Koen ben ik blij dat hij vandaag thuis komt.
De kinderen breng ik weg naar school en in de namiddag moet Stef naar school gaan. En dan hebben ze nog een lange avond om buiten te spelen. Het is mooi weer. En ze genieten er duidelijk van. De soja bonen zijn heel bruin geworden en hier en daar begint de mais (corn) ook te verkleuren.
Koen komt spijtig genoeg maar heel laat thuis maar hij vond het de moeite waard. Hij heeft veel gezien.
Na gisteren lang aan telefoon te zijn met Koen ben ik blij dat hij vandaag thuis komt.
De kinderen breng ik weg naar school en in de namiddag moet Stef naar school gaan. En dan hebben ze nog een lange avond om buiten te spelen. Het is mooi weer. En ze genieten er duidelijk van. De soja bonen zijn heel bruin geworden en hier en daar begint de mais (corn) ook te verkleuren.
Koen komt spijtig genoeg maar heel laat thuis maar hij vond het de moeite waard. Hij heeft veel gezien.
zaterdag 8 november 2008
start school in de High school
Woensdag 10 september
Vandaag start opnieuw de preschool in de highschool. De juffrouwen van die school zijn de leerlingen van de highschool. Om 8uur begint de school en dan moeten we zeker weg zijn om 7.30. Dat wil zeggen dat ze vroeg moeten opstaan. Maar ze vinden het niet erg want ze willen zo graag terug naar school. Vooral Dieter is door het dolle heen. Hij kan bijna niet wachten voor hij op school is. Zo blij is hij. Hij heeft ook een nieuwe boekentas gekregen en hij is zo fier als een gieter.
Als ik ze goed heb afgezet ga ik naar de winkel en mijn eten klaar maken. Maar veel kan ik niet doen want om 10.25 is de school terug gedaan. Om 11uur eten we dan want dan moeten we weer met Tim naar de katholieke school. Dat is wel uitzonderlijk twee scholen maar ik doe het vooral voor de taal en dan ben ik ze toch iets langer kwijt. Want anders 2.5 uur per dag voor een kindje is echt niet veel. En nu heb ik toch nog tijd om ze te brengen en zolang ze toch niet aan het bouwen zijn kan ik dat gerust doen.
Vandaag start opnieuw de preschool in de highschool. De juffrouwen van die school zijn de leerlingen van de highschool. Om 8uur begint de school en dan moeten we zeker weg zijn om 7.30. Dat wil zeggen dat ze vroeg moeten opstaan. Maar ze vinden het niet erg want ze willen zo graag terug naar school. Vooral Dieter is door het dolle heen. Hij kan bijna niet wachten voor hij op school is. Zo blij is hij. Hij heeft ook een nieuwe boekentas gekregen en hij is zo fier als een gieter.
Als ik ze goed heb afgezet ga ik naar de winkel en mijn eten klaar maken. Maar veel kan ik niet doen want om 10.25 is de school terug gedaan. Om 11uur eten we dan want dan moeten we weer met Tim naar de katholieke school. Dat is wel uitzonderlijk twee scholen maar ik doe het vooral voor de taal en dan ben ik ze toch iets langer kwijt. Want anders 2.5 uur per dag voor een kindje is echt niet veel. En nu heb ik toch nog tijd om ze te brengen en zolang ze toch niet aan het bouwen zijn kan ik dat gerust doen.
Koen vertrekt voor drie dagen naar Ohio
Dinsdag 9 september
Koen gaat voor drie dagen naar Ohio. Naar de familie Van Ham en kijken naar Chris. Want zijn 90 dagen zijn om en die moet terug naar Belgie.
Het is de beurt aan Stefke om naar school te gaan. Als ik Stef van school gaan halen verbaast het mij altijd dat er zoveel busjes van andere kerken staan om kinderen af te halen van de katholieke kerk. Er staat een busje van "the church of God", "the church of the helmstreet" en een busje van de "baptistische church". Dat zijn kinderen die van een andere kerk toch naar de katholieke school gaan. Ze maken het hier wel ingewikkeld. Op de weg naar school zijn er alleen al 12 verschillende kerken. En dan zijn er nog veel meer die een beetje buiten de stad staan of die aan de rand van Logansport staan. In Loganport wonen er 20 000 inwoners en in heel Carrol County (waar wij wonen) wonen er ook 20 000 mensen. Wij wonen echt wel in een hele kleine county (maar ook met veel kerken). Het is wel de county met de meeste varkens per opp. van Indiana. Maar je ziet de varkenskoten bijna niet staan.
Koen gaat voor drie dagen naar Ohio. Naar de familie Van Ham en kijken naar Chris. Want zijn 90 dagen zijn om en die moet terug naar Belgie.
Het is de beurt aan Stefke om naar school te gaan. Als ik Stef van school gaan halen verbaast het mij altijd dat er zoveel busjes van andere kerken staan om kinderen af te halen van de katholieke kerk. Er staat een busje van "the church of God", "the church of the helmstreet" en een busje van de "baptistische church". Dat zijn kinderen die van een andere kerk toch naar de katholieke school gaan. Ze maken het hier wel ingewikkeld. Op de weg naar school zijn er alleen al 12 verschillende kerken. En dan zijn er nog veel meer die een beetje buiten de stad staan of die aan de rand van Logansport staan. In Loganport wonen er 20 000 inwoners en in heel Carrol County (waar wij wonen) wonen er ook 20 000 mensen. Wij wonen echt wel in een hele kleine county (maar ook met veel kerken). Het is wel de county met de meeste varkens per opp. van Indiana. Maar je ziet de varkenskoten bijna niet staan.
terug een gewoon dagje met slecht nieuws
Maandag 7 september
We hebben nu toch al verschillende banken gekontakteerd maar vandaag weten ze ons te vertellen dat de banken geen leningen meer geven aan vreemdelingen en aan starters. Daar we in alletwee de kategorien zitten is dat heel slecht nieuws voor ons. Koen doet de nodige telefoons maar het mag niet zijn. Er is een wereldwijde crisis. En wanneer we nu kunnen beginnen bouwen dat is een groot probleem.
We eten vroeg want we moeten terug het schoolritme invoeren en dat wil zeggen dat Tim op school moet zijn om 11.45. En ik kan hem terug gaan halen om 2.25.
Als ik terug kom van Logansport valt het mij op hoe bruin de sojabonen geworden zijn. Ze zijn bijna klaar om te oogsten, ook de mais begint hier en daar goed te rijpen. Op veel plaatsen in Amerika zijn ze nu aan het hakselen.
Als ik en tim thuis komen is dave Fourgay en zijn vrouw Helen er. We bespreken de bankcrisis en of hij geen oplossing weet.
Vandaag wordt Evelieneke ook een jaartje ouder.
We hebben nu toch al verschillende banken gekontakteerd maar vandaag weten ze ons te vertellen dat de banken geen leningen meer geven aan vreemdelingen en aan starters. Daar we in alletwee de kategorien zitten is dat heel slecht nieuws voor ons. Koen doet de nodige telefoons maar het mag niet zijn. Er is een wereldwijde crisis. En wanneer we nu kunnen beginnen bouwen dat is een groot probleem.
We eten vroeg want we moeten terug het schoolritme invoeren en dat wil zeggen dat Tim op school moet zijn om 11.45. En ik kan hem terug gaan halen om 2.25.
Als ik terug kom van Logansport valt het mij op hoe bruin de sojabonen geworden zijn. Ze zijn bijna klaar om te oogsten, ook de mais begint hier en daar goed te rijpen. Op veel plaatsen in Amerika zijn ze nu aan het hakselen.
Als ik en tim thuis komen is dave Fourgay en zijn vrouw Helen er. We bespreken de bankcrisis en of hij geen oplossing weet.
Vandaag wordt Evelieneke ook een jaartje ouder.
weer een afscheid
Zondag 7 september
Na de laatste foto's van de kindjes en van ons allemaal, de laatste toer op den hof is het tijd om de valiezen in de koffers te zetten. Ze gaan richting Chicago en onderweg nog het een en ander gaan bezoeken. Tegen Martine zeg ik dat ze zeker de agravrouwen de groeten moet doen. Martine heeft mij vijf jaar geleden toch goed geintroduceerd in het agraleven van Deinze. En na het afscheid van de olijke vrolijke bende gaan ze op stap en wij moeten ons haasten om op tijd in de kerk te zijn. Vandaag is het de beurt aan de methodistische kerk in Clymers. Maar die zitten in de problemen want die vinden geen nieuwe predikant. De vorige predikant is naar een ander kerk overgeplaatst. En nu hebben ze wekelijks een andere predikant van nabij gelegen kerkjes. Vandaag hebben ze dus blijkbaar geen predikant gevonden en we krijgen een optreden. Het is een zanger die uitgezonden is van de methodistische kerk en die gaat een optreden geven van een heel uur lang. Het wordt een optreden met godsdienstige liedjes maar met een stem en met allures van een topzanger. Zelfs Koen Wauters is er klein bier tegen.
Zelfs de kinderen vervelen hun geen minuut. En het uur vliegt voorbij. Peter en co hadden dat moeten meemaken. Het was de moeite waard.
Normaal moeten we in de namiddag naar een picknick van school maar we besluiten om toch maar eens thuis te blijven. Dieter is ziek (de naslag van de vermoeide reis) en voor ons was het toch een vermoeide week. En gewoon eens met het gezinneke is niet slecht.
En natuurlijk moeten we Jefke ook nog een gelukkige verjaardag wensen.
Na de laatste foto's van de kindjes en van ons allemaal, de laatste toer op den hof is het tijd om de valiezen in de koffers te zetten. Ze gaan richting Chicago en onderweg nog het een en ander gaan bezoeken. Tegen Martine zeg ik dat ze zeker de agravrouwen de groeten moet doen. Martine heeft mij vijf jaar geleden toch goed geintroduceerd in het agraleven van Deinze. En na het afscheid van de olijke vrolijke bende gaan ze op stap en wij moeten ons haasten om op tijd in de kerk te zijn. Vandaag is het de beurt aan de methodistische kerk in Clymers. Maar die zitten in de problemen want die vinden geen nieuwe predikant. De vorige predikant is naar een ander kerk overgeplaatst. En nu hebben ze wekelijks een andere predikant van nabij gelegen kerkjes. Vandaag hebben ze dus blijkbaar geen predikant gevonden en we krijgen een optreden. Het is een zanger die uitgezonden is van de methodistische kerk en die gaat een optreden geven van een heel uur lang. Het wordt een optreden met godsdienstige liedjes maar met een stem en met allures van een topzanger. Zelfs Koen Wauters is er klein bier tegen.
Zelfs de kinderen vervelen hun geen minuut. En het uur vliegt voorbij. Peter en co hadden dat moeten meemaken. Het was de moeite waard.
Normaal moeten we in de namiddag naar een picknick van school maar we besluiten om toch maar eens thuis te blijven. Dieter is ziek (de naslag van de vermoeide reis) en voor ons was het toch een vermoeide week. En gewoon eens met het gezinneke is niet slecht.
En natuurlijk moeten we Jefke ook nog een gelukkige verjaardag wensen.
Naar melkveebedrijven gaan kijken
Zaterdag 6 september
Ik en de kindjes blijven thuis want ik moet dringend mijn was doen en alles op zijn plaats gaan leggen en de kindjes moeten ook eens echt bekomen. De vermoeidheid is nog alom aanwezig. Koen, Peter, Rik, Martine en Christine gaan richting Ohio naar het bedrijf van Van Ham en naar het bedrijf van Van Laar.
Ik en de kindjes gaan tegen vijf uur naar de brandweer van Clymers, het is een eetfestijn. (frieten, vis, een groot suk varkensvlees en bonen). Het is mooi weer dus we kunnen goed buiten zitten. De verkiezingen zijn in aantocht en daar is ook een senator aanwezig van Indiana en zijn mogelijke opvolging. Ik doe er dan maar een klapke mee. De kindjes spelen ondertussen op de schommel met nog een paar kindjes die ook naar de kerk van Clymers gaan.
Ik voel wel dat mijn engels echt nog niet goed is. Tien dagen in Belgie is niet goed voor de taal.
We gaan naar huis want Dieter is een beetje ziek aan het worden. En ik wil zeker thuis zijn voor dat de rest thuis komen. Ze bellen op dat ze een hele leutige dag gehad hebben en dat ze nu in de subway zijn om broodjes te kopen om bij ons thuis op te eten. Het duurt dan nog zeker een dik uur voor ze lachend thuis komen. Ik heb ondertussen de tafel gezet en het een beetje gezellig gemaakt en voor de gelegenheid openen we ook een fles champagne (die wel van Belgie gekomen is, je vindt dat hier moeilijk). En we hebben nog een hele gezellige avond met champagne en de broodjes en nadien de nodige alcohol. En we babbelen en we lachen wat af. Wat ook niet moeilijk is drie boeren ondereen en niet te vergeten natuurlijk de boerinnen.
Ik en de kindjes blijven thuis want ik moet dringend mijn was doen en alles op zijn plaats gaan leggen en de kindjes moeten ook eens echt bekomen. De vermoeidheid is nog alom aanwezig. Koen, Peter, Rik, Martine en Christine gaan richting Ohio naar het bedrijf van Van Ham en naar het bedrijf van Van Laar.
Ik en de kindjes gaan tegen vijf uur naar de brandweer van Clymers, het is een eetfestijn. (frieten, vis, een groot suk varkensvlees en bonen). Het is mooi weer dus we kunnen goed buiten zitten. De verkiezingen zijn in aantocht en daar is ook een senator aanwezig van Indiana en zijn mogelijke opvolging. Ik doe er dan maar een klapke mee. De kindjes spelen ondertussen op de schommel met nog een paar kindjes die ook naar de kerk van Clymers gaan.
Ik voel wel dat mijn engels echt nog niet goed is. Tien dagen in Belgie is niet goed voor de taal.
We gaan naar huis want Dieter is een beetje ziek aan het worden. En ik wil zeker thuis zijn voor dat de rest thuis komen. Ze bellen op dat ze een hele leutige dag gehad hebben en dat ze nu in de subway zijn om broodjes te kopen om bij ons thuis op te eten. Het duurt dan nog zeker een dik uur voor ze lachend thuis komen. Ik heb ondertussen de tafel gezet en het een beetje gezellig gemaakt en voor de gelegenheid openen we ook een fles champagne (die wel van Belgie gekomen is, je vindt dat hier moeilijk). En we hebben nog een hele gezellige avond met champagne en de broodjes en nadien de nodige alcohol. En we babbelen en we lachen wat af. Wat ook niet moeilijk is drie boeren ondereen en niet te vergeten natuurlijk de boerinnen.
ons geamuseerd
Woensdag 5 september
Koen blijft in de kelder werken en met de bank bellen. En wij gaan met de hoop de omgeving verkennen. We gaan naar Camden en bezoeken daar het mini winkeltje. De rekken zijn bijna altijd leeg maar je kan er normaal de meest hoognodige dingen kopen. En er staan ook video's van verschillende jaren oud. Die zijn zelfs zo afgeschenen. Maar het is eens leutig om er door te wandelen. Het is een heel contrast met een walmart. Je vind hier in Amerika nog alle tegenstellingen. Ook lopen we eens door de bibliotheek en van daaruit gaan we naar Flora en Cutler waar we binnenspringen in de john deere shop (Voor Rik kan het niet lang genoeg duren). Maar je kan echt wel alles krijgen in de john deere shop. Zoals speelgoed, kleren, keukenbenodigdheden, traktorfantasieen, allerlei dekoratie, je kunt het zo gek niet bedenken of john deere heeft het. Vervolgens gaan we naar Pat's Country barn waar we nog echte oude john deers kunnen zien. Eentje van in de jaren veertig en een paar van in de jaren vijftig. Dan gaan we nog eens de echte toerist uithangen in een creekje waar een klein watervalleke is.
Om twaalf uur zijn we terug in Camden want we hebben samen met Koen afgesproken in het restaurantje. In dat restaurantje mag je elke dag binnen komen. Het is altijd hetzelfde. De mensen eten er bbq vlees met bonen en met een broodje of chicken noudles met een broodje en wij als uitzonderingen nemen frieten met een hamburger zonder een broodje.
Na het eten dat ons gesmaakt heeft gaan we een kijkje nemen bij Dave Fourgay. Een melkveehouder die geen stal heeft, het is de moeite eens waard om het te zien. Hij melkt toch ook meer dan 250 koeien. En daar Peter en Rik toch ook melkveehouders zijn is het zeer interessant. Nadien gaan we naar een robot bedrijf die een uur van ons vandaan woont, Jones Dairy. Daar krijgen we een leerrijke rondleiding. Koen had het al eens bezocht. En nadien gaan we een goeie pizza eten ergens onderweg. En dat vinden de kindjes natuurlijk wel leutig. Vooral de cola dan. En dan is het weer laat voordat we thuis komen en kunnen we direkt in ons bed.
Koen blijft in de kelder werken en met de bank bellen. En wij gaan met de hoop de omgeving verkennen. We gaan naar Camden en bezoeken daar het mini winkeltje. De rekken zijn bijna altijd leeg maar je kan er normaal de meest hoognodige dingen kopen. En er staan ook video's van verschillende jaren oud. Die zijn zelfs zo afgeschenen. Maar het is eens leutig om er door te wandelen. Het is een heel contrast met een walmart. Je vind hier in Amerika nog alle tegenstellingen. Ook lopen we eens door de bibliotheek en van daaruit gaan we naar Flora en Cutler waar we binnenspringen in de john deere shop (Voor Rik kan het niet lang genoeg duren). Maar je kan echt wel alles krijgen in de john deere shop. Zoals speelgoed, kleren, keukenbenodigdheden, traktorfantasieen, allerlei dekoratie, je kunt het zo gek niet bedenken of john deere heeft het. Vervolgens gaan we naar Pat's Country barn waar we nog echte oude john deers kunnen zien. Eentje van in de jaren veertig en een paar van in de jaren vijftig. Dan gaan we nog eens de echte toerist uithangen in een creekje waar een klein watervalleke is.
Om twaalf uur zijn we terug in Camden want we hebben samen met Koen afgesproken in het restaurantje. In dat restaurantje mag je elke dag binnen komen. Het is altijd hetzelfde. De mensen eten er bbq vlees met bonen en met een broodje of chicken noudles met een broodje en wij als uitzonderingen nemen frieten met een hamburger zonder een broodje.
Na het eten dat ons gesmaakt heeft gaan we een kijkje nemen bij Dave Fourgay. Een melkveehouder die geen stal heeft, het is de moeite eens waard om het te zien. Hij melkt toch ook meer dan 250 koeien. En daar Peter en Rik toch ook melkveehouders zijn is het zeer interessant. Nadien gaan we naar een robot bedrijf die een uur van ons vandaan woont, Jones Dairy. Daar krijgen we een leerrijke rondleiding. Koen had het al eens bezocht. En nadien gaan we een goeie pizza eten ergens onderweg. En dat vinden de kindjes natuurlijk wel leutig. Vooral de cola dan. En dan is het weer laat voordat we thuis komen en kunnen we direkt in ons bed.
dinsdag 28 oktober 2008
de rondleiding
Donderdag 4 september
Onze bezoekers hebben goed geslapen maar hebben toch de trein horen passeren. Als je dat voor de eerste keer hoort. Dat is echt om je dood te verschieten. Het zijn hier onbewaakte overwegen en als de trein aan zo een overweg komt dan begint die hard te toeteren. En dat is dus vlak aan ons huis.
Koen kan gaan ontbijten op de graanfabriek (ADM) waar we onze mais aan verkocht hebben. Hij wordt er met de andere boeren verwacht om 7.30. Dan gaan wij met zijn allen Logansport verkennen. We gaan in de walmart, in de home depot, in de march en in de rural king. Maar daar geraakt Rik al niet meer weg. Hij moet alle produkten van John Deere bestuderen, maar de kindjes beslissen er anders over. Die zijn moe, die hebben honger en die moeten in hun bed. Dat zal nog wel een paar dagen duren voor die weer op ritme zijn.
Dan gaan we thuis ne goeie worst met rode kool eten. Koen had om 11.00 uur ook nog een afspraak met het usfa office. Ze geraken er daar niet aan uit. Het is niet normaal dat een boer zijn werk door derden laat doen. En om ons subsidies te kunnen geven moeten nog allerlei papieren ingevuld worden. Maar weer het grote verschil met Belgie. Dat office belt ons op en zoekt tot dat het in orde komt. Ze hebben er al een heel dossier voor aangelegd.
Terwijl we aan het eten zijn komt Karen binnen want die gaat onze gasten vanmiddag een rondleiding geven in de gebuurte en in Kokomo.
Ze is wel verbaasd wat we aan het eten zijn. Rode kool met appeltjes had ze nog nooit gezien. Ze kennen hier dan ook alleen maar bonen en verschillende salades. En rode kool wordt hier enkel rauw gegeten vermengd in de salade.
Het gezelschap is nog maar net vertrokken en de kindjes liggen in hun bed of de mannen van de bank zijn er. Na een paar uur redevoering vinden ze het nog altijd een schitterend projekt maar ze gaan zien wat ze kunnen doen. Dus weer afwachten.
Ondertussen met de kindjes naar buiten gaan, zodat ze kunnen spelen met de whiskey en naar de vaarzen gaan kijken en dan komt er een gebuur toe. James Porter. Hij is boer en hij heeft ook tegen ons getekend met de petitie. Maar nu zou hij dat niet meer doen zegt hij. Maar ja ondertussen hebben we nog altijd een rechtszaak. Die gaat door in januari. Hij had vooral tegen getekend door de vorige eigenaar. Hij weet heel veel te vertellen en als we ooit iets nodig hebben kunnen we zeker op hem rekenen. Dus dat is toch weer goed. En we hebben de blikjes bier goed laten vloeien en dat apprecieerde hij enorm. De kindjes liggen weer terug in hun bed. Maar de gebuur blijft maar zitten. Ondertussen komt de kompagnie ook toe en die hebben heel veel te vertellen dat ze zo veel gezien hebben en dat ze goed gegeten hebben.
Uiteindelijk is de gebuur weg en dan kunnen we weer gezellig samen bijkletsen met voor de mannen een pintje bier en voor de vrouwen een bailyske. Ik moet Koen nog zoveel vertellen wat ik meegemaakt heb in Belgie. Het was een druk dagske om zo juist thuis te komen van op vakantie. Maar het is genieten.
Onze bezoekers hebben goed geslapen maar hebben toch de trein horen passeren. Als je dat voor de eerste keer hoort. Dat is echt om je dood te verschieten. Het zijn hier onbewaakte overwegen en als de trein aan zo een overweg komt dan begint die hard te toeteren. En dat is dus vlak aan ons huis.
Koen kan gaan ontbijten op de graanfabriek (ADM) waar we onze mais aan verkocht hebben. Hij wordt er met de andere boeren verwacht om 7.30. Dan gaan wij met zijn allen Logansport verkennen. We gaan in de walmart, in de home depot, in de march en in de rural king. Maar daar geraakt Rik al niet meer weg. Hij moet alle produkten van John Deere bestuderen, maar de kindjes beslissen er anders over. Die zijn moe, die hebben honger en die moeten in hun bed. Dat zal nog wel een paar dagen duren voor die weer op ritme zijn.
Dan gaan we thuis ne goeie worst met rode kool eten. Koen had om 11.00 uur ook nog een afspraak met het usfa office. Ze geraken er daar niet aan uit. Het is niet normaal dat een boer zijn werk door derden laat doen. En om ons subsidies te kunnen geven moeten nog allerlei papieren ingevuld worden. Maar weer het grote verschil met Belgie. Dat office belt ons op en zoekt tot dat het in orde komt. Ze hebben er al een heel dossier voor aangelegd.
Terwijl we aan het eten zijn komt Karen binnen want die gaat onze gasten vanmiddag een rondleiding geven in de gebuurte en in Kokomo.
Ze is wel verbaasd wat we aan het eten zijn. Rode kool met appeltjes had ze nog nooit gezien. Ze kennen hier dan ook alleen maar bonen en verschillende salades. En rode kool wordt hier enkel rauw gegeten vermengd in de salade.
Het gezelschap is nog maar net vertrokken en de kindjes liggen in hun bed of de mannen van de bank zijn er. Na een paar uur redevoering vinden ze het nog altijd een schitterend projekt maar ze gaan zien wat ze kunnen doen. Dus weer afwachten.
Ondertussen met de kindjes naar buiten gaan, zodat ze kunnen spelen met de whiskey en naar de vaarzen gaan kijken en dan komt er een gebuur toe. James Porter. Hij is boer en hij heeft ook tegen ons getekend met de petitie. Maar nu zou hij dat niet meer doen zegt hij. Maar ja ondertussen hebben we nog altijd een rechtszaak. Die gaat door in januari. Hij had vooral tegen getekend door de vorige eigenaar. Hij weet heel veel te vertellen en als we ooit iets nodig hebben kunnen we zeker op hem rekenen. Dus dat is toch weer goed. En we hebben de blikjes bier goed laten vloeien en dat apprecieerde hij enorm. De kindjes liggen weer terug in hun bed. Maar de gebuur blijft maar zitten. Ondertussen komt de kompagnie ook toe en die hebben heel veel te vertellen dat ze zo veel gezien hebben en dat ze goed gegeten hebben.
Uiteindelijk is de gebuur weg en dan kunnen we weer gezellig samen bijkletsen met voor de mannen een pintje bier en voor de vrouwen een bailyske. Ik moet Koen nog zoveel vertellen wat ik meegemaakt heb in Belgie. Het was een druk dagske om zo juist thuis te komen van op vakantie. Maar het is genieten.
woensdag 22 oktober 2008
Laurens verjaart en ik ga mijn Koeneke zien
Woensdag 3 september
We zijn heel vroeg wakker en het is een vrij zenuwachtige bedoening in de Neerstraat. Jef en Marie slapen nog die kunnen we dus geen salut meer zeggen. En Tim, Stef en Dieter zijn ook nog niet goed wakker. Maar de tijd dringt we moeten verder. De koffers zijn volgeladen met heel veel koffers vol kadootjes en heel veel lekkers. Nonkel Louis blijft op Jef en Marie letten. En dan kunnen we vertrekken met moeke, vake, tante Gisele en Ann.
Op de luchthaven vinden we vlug Peter, Martine, Rik en Christine. Dat zijn melkveehouders en een kozijn van Koen die ons gaan vergezellen naar Indiana. Wat wij helemaal niet erg vinden. De valiezen worden ingechekt en we gaan van een laatste koffieke genieten op Belgische bodem. En dan wordt het tijd, ik wordt zenuwachtig en ik wil door die douane. Maar eerst moet het triestigste nog komen. Dat afscheid. Dan spurten we naar de gate en er staat heel veel volk. Ik laat alle etikette achterwege en ik sta ook te drummen om toch maar eerst op dat vliegtuig te kunnen. Peter, Karen, Christine, Rick en Martine moeten zich bezighouden met de kindjes zodat die ook meekunnen als eersten. En mijn daden worden gezien, we mogen als eersten op het vliegtuig. We rennen zodat we toch zeker plaats genoeg hebben om ons handbagage kwijt te raken. We zitten verdeeld over het hele vliegtuig. Maar ik zit bij de kindjes en dat is het belangrijkste. Na weer een vermoeiende vlucht komen we aan in Chicago en na lang wachten voor de douane zien we eindelijk Koen en Loren staan. Dat is een heel blij weerzien.
Dan moeten ze nog om de auto voor onze kompagnons terwijl wij wachten aan de auto. Dat duurt heel lang maar niets aan te doen.
Het verkeer in Chicago viel ook nog mee zodat we een beetje later van een goeie mac donalds aan het genieten zijn.
En als we dan thuis komen zoeken we vlug ons bed op om dat nog op te maken en dan kunnen we gaan slapen. Maar eerst moeten de kindjes hun kamer nog laten zien aan Martine en co. Ik val als een blok in slaap. Ik ben oververmoeid. Maar ik heb genoten en dat is het belangrijkste. Laurens ook nog een gelukkige verjaardag.
We zijn heel vroeg wakker en het is een vrij zenuwachtige bedoening in de Neerstraat. Jef en Marie slapen nog die kunnen we dus geen salut meer zeggen. En Tim, Stef en Dieter zijn ook nog niet goed wakker. Maar de tijd dringt we moeten verder. De koffers zijn volgeladen met heel veel koffers vol kadootjes en heel veel lekkers. Nonkel Louis blijft op Jef en Marie letten. En dan kunnen we vertrekken met moeke, vake, tante Gisele en Ann.
Op de luchthaven vinden we vlug Peter, Martine, Rik en Christine. Dat zijn melkveehouders en een kozijn van Koen die ons gaan vergezellen naar Indiana. Wat wij helemaal niet erg vinden. De valiezen worden ingechekt en we gaan van een laatste koffieke genieten op Belgische bodem. En dan wordt het tijd, ik wordt zenuwachtig en ik wil door die douane. Maar eerst moet het triestigste nog komen. Dat afscheid. Dan spurten we naar de gate en er staat heel veel volk. Ik laat alle etikette achterwege en ik sta ook te drummen om toch maar eerst op dat vliegtuig te kunnen. Peter, Karen, Christine, Rick en Martine moeten zich bezighouden met de kindjes zodat die ook meekunnen als eersten. En mijn daden worden gezien, we mogen als eersten op het vliegtuig. We rennen zodat we toch zeker plaats genoeg hebben om ons handbagage kwijt te raken. We zitten verdeeld over het hele vliegtuig. Maar ik zit bij de kindjes en dat is het belangrijkste. Na weer een vermoeiende vlucht komen we aan in Chicago en na lang wachten voor de douane zien we eindelijk Koen en Loren staan. Dat is een heel blij weerzien.
Dan moeten ze nog om de auto voor onze kompagnons terwijl wij wachten aan de auto. Dat duurt heel lang maar niets aan te doen.
Het verkeer in Chicago viel ook nog mee zodat we een beetje later van een goeie mac donalds aan het genieten zijn.
En als we dan thuis komen zoeken we vlug ons bed op om dat nog op te maken en dan kunnen we gaan slapen. Maar eerst moeten de kindjes hun kamer nog laten zien aan Martine en co. Ik val als een blok in slaap. Ik ben oververmoeid. Maar ik heb genoten en dat is het belangrijkste. Laurens ook nog een gelukkige verjaardag.
zaterdag 18 oktober 2008
laatste dag in Belgie
Dinsdag 2 september
De laatste tien dagen zijn voorbijgevlogen. Karen heeft de mooiste stadjes bezocht met de familie. Bedankt aan alle gidsen. We hebben op alle plaatsen lekker gegeten. Ik heb babietjes bezocht die de voorbije maanden geboren zijn. En vooral familie bezocht. Spijtig genoeg heb ik geen vrienden kunnen bezoeken. Sorry daarvoor. Verder hebben we nog verjaardagen gevierd. En naar een trouwfeest geweest maar ook genoten van het gezellig samenzijn. Dan was er het ambachtelijk weekend en de vlottenrace waar de beste weer gewonnen hebben. Karen heeft in totaal 3000 foto's getrokken en die heeft folkloristische stoeten gezien. Ook hebben we een lekkere bbq gehad en lekkere paling in 't groen gegeten.De kindjes zijn twee dagen naar school geweest. Wat ze heel graag hebben gedaan. En vooral heb ik veel gebabbeld. En nu zijn we dan aan de laatste avond en moet ik nog heel veel doen. Het is na twaalf uur vooraleer ik weer in mijn bed lig.
En morgen moeten we er vroeg uit want het vliegtuig vertrekt om 11.00uur.
De laatste tien dagen zijn voorbijgevlogen. Karen heeft de mooiste stadjes bezocht met de familie. Bedankt aan alle gidsen. We hebben op alle plaatsen lekker gegeten. Ik heb babietjes bezocht die de voorbije maanden geboren zijn. En vooral familie bezocht. Spijtig genoeg heb ik geen vrienden kunnen bezoeken. Sorry daarvoor. Verder hebben we nog verjaardagen gevierd. En naar een trouwfeest geweest maar ook genoten van het gezellig samenzijn. Dan was er het ambachtelijk weekend en de vlottenrace waar de beste weer gewonnen hebben. Karen heeft in totaal 3000 foto's getrokken en die heeft folkloristische stoeten gezien. Ook hebben we een lekkere bbq gehad en lekkere paling in 't groen gegeten.De kindjes zijn twee dagen naar school geweest. Wat ze heel graag hebben gedaan. En vooral heb ik veel gebabbeld. En nu zijn we dan aan de laatste avond en moet ik nog heel veel doen. Het is na twaalf uur vooraleer ik weer in mijn bed lig.
En morgen moeten we er vroeg uit want het vliegtuig vertrekt om 11.00uur.
Naar Belgie
Donderdag 21 augustus
Het wordt nog een hele drukke voormiddag. Kindjes die in bad moeten, ze willen nog vanalles in hun valieske steken. Valiezen moeten in de auto. Maar ze hebben er echt goesting in. En dan na een lang afscheid met mijn Koeneke zitten we in onze auto. We rijden met onze auto maar Karen haar dochter gaat ons wegvoeren.
In de luchthaven gaat het heel vlot en de kindjes zijn super. Ze zijn redelijk stil en ze volgen mij zonder veel tegenargumenten. Karen koopt voor de kindjes nog wat eten en ander zoetigheid (heel duur). Zodat ze zeker stil zijn en dan is het zover.
We mogen in het vliegtuig als eersten en dan zijn we eindelijk gesetteld. Ik geef ze dan onmiddellijk een relaxerende siroop en nadat ze hun eten gekregen hebben en na het toilet geweest zijn. Doen ze toch allemaal een behoorlijk dutje maar spijtig genoeg niet alle drie tegelijk. Dus ik ben toch konstant bezig met een van de drie. Karen heeft uitstekend geslapen. En na een vermoeiende nacht (toch voor mij) komen we aan op Belgische bodem. En ben ik heeeeel blij dat ik dan moeke en vake zie. Ze zijn met twee auto's gekomen anders konden ons valiezen en wijzelf niet mee.
Het doet deugd terug op vertrouwde bodem zijn. En mijn familie terug zien
In de ochtend komen de broers en zussen en als verrassing een groot deel van de familie van Deurle en Karen begint aan haar eindeloze fotosessie. Karen is onmiddellijk onder de indruk van de prachtige gebouwen en van de schone hofkes. Ik kruip samen met de kindjes na de middag in bed en we slapen lang maar we kunnen het gebruiken en dan begint de echte vakantie.
Het wordt nog een hele drukke voormiddag. Kindjes die in bad moeten, ze willen nog vanalles in hun valieske steken. Valiezen moeten in de auto. Maar ze hebben er echt goesting in. En dan na een lang afscheid met mijn Koeneke zitten we in onze auto. We rijden met onze auto maar Karen haar dochter gaat ons wegvoeren.
In de luchthaven gaat het heel vlot en de kindjes zijn super. Ze zijn redelijk stil en ze volgen mij zonder veel tegenargumenten. Karen koopt voor de kindjes nog wat eten en ander zoetigheid (heel duur). Zodat ze zeker stil zijn en dan is het zover.
We mogen in het vliegtuig als eersten en dan zijn we eindelijk gesetteld. Ik geef ze dan onmiddellijk een relaxerende siroop en nadat ze hun eten gekregen hebben en na het toilet geweest zijn. Doen ze toch allemaal een behoorlijk dutje maar spijtig genoeg niet alle drie tegelijk. Dus ik ben toch konstant bezig met een van de drie. Karen heeft uitstekend geslapen. En na een vermoeiende nacht (toch voor mij) komen we aan op Belgische bodem. En ben ik heeeeel blij dat ik dan moeke en vake zie. Ze zijn met twee auto's gekomen anders konden ons valiezen en wijzelf niet mee.
Het doet deugd terug op vertrouwde bodem zijn. En mijn familie terug zien
In de ochtend komen de broers en zussen en als verrassing een groot deel van de familie van Deurle en Karen begint aan haar eindeloze fotosessie. Karen is onmiddellijk onder de indruk van de prachtige gebouwen en van de schone hofkes. Ik kruip samen met de kindjes na de middag in bed en we slapen lang maar we kunnen het gebruiken en dan begint de echte vakantie.
nog een druk dagske
Woensdag 20 augustus
Vandaag ga ik niet melken, ik moet slapen want het vooruitzicht om met drie kindjes in een vliegtuig te zitten maakt mij toch wel een beetje zenuwachtig. En het zal sowieso een druk weekje worden. Karen belt een paar keer op wat ze nog allemaal moet meebrengen en dat ze heel zenuwachtig is. Ik ben ook zenuwachtig. Eerst en vooral omdat ik mijn Koeneke 12 dagen ga missen en dan natuurlijk om de familie terug te zien.
Koen krijgt ondertussen een telefoontje van Willy van Bakel om elkaar te zien vanavond in Fort Wayne om vijf uur. Een slechter tijdstip kan het niet zijn maar dat gaat toch voor. Dus we moeten Karen opbellen dat ze moet komen thuiswachten. De kindjes moeten op tijd in hun bed.
Het is ongeveer 2 uurkes rijden. Dus daar gaat mijn dag.
Het is een kort vergaderinkske maar waar we niet veel wijzer mee geworden zijn. Terug thuis slapen de kindjes al en Karen rijdt ook heel vlug naar huis.
En dan wordt het een zeer kort nachtje. Dat inpakken moest nog gebeuren en maken ook Koen zijn valies moest gepakt worden.
Vandaag ga ik niet melken, ik moet slapen want het vooruitzicht om met drie kindjes in een vliegtuig te zitten maakt mij toch wel een beetje zenuwachtig. En het zal sowieso een druk weekje worden. Karen belt een paar keer op wat ze nog allemaal moet meebrengen en dat ze heel zenuwachtig is. Ik ben ook zenuwachtig. Eerst en vooral omdat ik mijn Koeneke 12 dagen ga missen en dan natuurlijk om de familie terug te zien.
Koen krijgt ondertussen een telefoontje van Willy van Bakel om elkaar te zien vanavond in Fort Wayne om vijf uur. Een slechter tijdstip kan het niet zijn maar dat gaat toch voor. Dus we moeten Karen opbellen dat ze moet komen thuiswachten. De kindjes moeten op tijd in hun bed.
Het is ongeveer 2 uurkes rijden. Dus daar gaat mijn dag.
Het is een kort vergaderinkske maar waar we niet veel wijzer mee geworden zijn. Terug thuis slapen de kindjes al en Karen rijdt ook heel vlug naar huis.
En dan wordt het een zeer kort nachtje. Dat inpakken moest nog gebeuren en maken ook Koen zijn valies moest gepakt worden.
nog eens gaan melken
Dinsdag 19 augustus
Vandaag is het Timmeke zijn verjaardag. Hij wordt vijf jaar maar we gaan het vieren in Belgie.
Ik ga naar Dave Fourgay om nog eens te gaan melken. Het is gewoon leutig.
De voorbije dagen heeft Myron Sinck niets komen doen aan het opruimen dus moet Koen er toch eens naartoe hoe het allemaal verder gaat verlopen. Koen spreekt ook met een gebuur af om ons jongvee en de whiskey eten te komen geven. Want Koen gaat dan wel niet mee naar Belgie. Hij gaat naar melkveebedrijven gaan kijken. Dus hij gaat ook verschillende dagen weg zijn. En dat moet natuurlijk ook afgesproken worden waar hij overal naar toe gaat.
Ik begin aan mijn kuis en ook begin ik eindelijk aan mijn valiezen.
Vandaag is het Timmeke zijn verjaardag. Hij wordt vijf jaar maar we gaan het vieren in Belgie.
Ik ga naar Dave Fourgay om nog eens te gaan melken. Het is gewoon leutig.
De voorbije dagen heeft Myron Sinck niets komen doen aan het opruimen dus moet Koen er toch eens naartoe hoe het allemaal verder gaat verlopen. Koen spreekt ook met een gebuur af om ons jongvee en de whiskey eten te komen geven. Want Koen gaat dan wel niet mee naar Belgie. Hij gaat naar melkveebedrijven gaan kijken. Dus hij gaat ook verschillende dagen weg zijn. En dat moet natuurlijk ook afgesproken worden waar hij overal naar toe gaat.
Ik begin aan mijn kuis en ook begin ik eindelijk aan mijn valiezen.
Naar Lafayette
Maandag 18 augustus
De wekker maakt ons vroeg wakker want ik en Koen gaan melken bij Dave Fourgay. Hij staat in zijn melkput samen met zijn helpers om 4.30u. Dus dat is toch wel heel vroeg.
Het is een melkput 2 x 36 met een swing over. En ze melken altijd met drie mensen. Ze moeten 280 koeien melken.
Voor ons is het heel lang geleden dat we in een melkput stonden maar ik geniet ervan. Ik melk voor, help de stellen aanhangen en dip. Het is echt genieten. Op zulke momenten denk ik hadden wij maar al terug koeien, want dan voel ik koeien melken en met koeien bezig zijn dat is het liefste wat ik doe. Het gaat heel vlug dat melken want om 6.00 u zijn we al terug thuis. Bart en de kindjes slapen nog.
Om 9.00uur heb ik afgesproken om samen met Jeanette Arendsen eens naar Lafayette te gaan. Nadat we een koffieke gedronken hebben buiten op het terras rijden we richting Lafayette en onderweg zetten we dan Bart af bij zijn zus.
Jeanette laat mij alle winkels zien. En dat zijn een voor een hele grote hallen waar je bijna in verloren loopt. We gaan ergens een gezond saladeke eten en de namiddag sluiten we af in een heel groot winkelcomplex en daar drinken we ook nog eens een koffieke. En dan gaan we huiswaarts. Ik kruip vroeg onder de lakens want morgenvroeg ga ik weer melken.
De wekker maakt ons vroeg wakker want ik en Koen gaan melken bij Dave Fourgay. Hij staat in zijn melkput samen met zijn helpers om 4.30u. Dus dat is toch wel heel vroeg.
Het is een melkput 2 x 36 met een swing over. En ze melken altijd met drie mensen. Ze moeten 280 koeien melken.
Voor ons is het heel lang geleden dat we in een melkput stonden maar ik geniet ervan. Ik melk voor, help de stellen aanhangen en dip. Het is echt genieten. Op zulke momenten denk ik hadden wij maar al terug koeien, want dan voel ik koeien melken en met koeien bezig zijn dat is het liefste wat ik doe. Het gaat heel vlug dat melken want om 6.00 u zijn we al terug thuis. Bart en de kindjes slapen nog.
Om 9.00uur heb ik afgesproken om samen met Jeanette Arendsen eens naar Lafayette te gaan. Nadat we een koffieke gedronken hebben buiten op het terras rijden we richting Lafayette en onderweg zetten we dan Bart af bij zijn zus.
Jeanette laat mij alle winkels zien. En dat zijn een voor een hele grote hallen waar je bijna in verloren loopt. We gaan ergens een gezond saladeke eten en de namiddag sluiten we af in een heel groot winkelcomplex en daar drinken we ook nog eens een koffieke. En dan gaan we huiswaarts. Ik kruip vroeg onder de lakens want morgenvroeg ga ik weer melken.
woensdag 15 oktober 2008
Martin Simoens komt ook toe
Zondag 17 augustus
Martin Simoens had gisteren gebeld dat hij in de buurt is en dat hij vandaag eens langs komt.
Wij gaan naar de kerk, Bart niet want die heeft geen goesting. Het is nochtans eens de moeite om het eens te zien.
Onderweg naar huis doen we een lang gesprek met onze gebuur die zijn kanten aan het sproeien is. We hebben alles van hem geleerd wat betreft het onderhouden van de kanten. De kindjes spelen in de kant en tussen de mais en de bonen. Ze spelen tikkertje. Mijn engels is terug verslechterd. De vakantie met vlaamse bezoekers doet geen goed aan mijn engels.
Als we thuis zijn staat Martin ons samen met Bart op te wachten.
We rijden gezamenlijk naar het restaurantje in Camden. Gelijk alle weken is er veel volk en zijn het bonen voor eten.
Dan rijden we nog wat rond om de streek te laten zien en terug thuis klimmen Martin, Koen en Bart in onze hoge toren om van het daaruit het prachtige panorama te aanschouwen.
En zo vliegt onze namiddag weer voorbij.
Als de kindjes in bed liggen belt Karen om te vragen of ze haar haardroger moet meenemen. Ik heb haar gezegd dat ze wat betreft een haardroger mij zeker niet als voorbeeld mag nemen.
Dat iedereen dat wel in huis heeft. Ze is echt zenuwachtig om mee naar Belgie te gaan.
En ondertussen zijn ook Martin en Koen uitgebabbeld en moet Martin dringend vertrekken naar zijn volgende stop.
Martin Simoens had gisteren gebeld dat hij in de buurt is en dat hij vandaag eens langs komt.
Wij gaan naar de kerk, Bart niet want die heeft geen goesting. Het is nochtans eens de moeite om het eens te zien.
Onderweg naar huis doen we een lang gesprek met onze gebuur die zijn kanten aan het sproeien is. We hebben alles van hem geleerd wat betreft het onderhouden van de kanten. De kindjes spelen in de kant en tussen de mais en de bonen. Ze spelen tikkertje. Mijn engels is terug verslechterd. De vakantie met vlaamse bezoekers doet geen goed aan mijn engels.
Als we thuis zijn staat Martin ons samen met Bart op te wachten.
We rijden gezamenlijk naar het restaurantje in Camden. Gelijk alle weken is er veel volk en zijn het bonen voor eten.
Dan rijden we nog wat rond om de streek te laten zien en terug thuis klimmen Martin, Koen en Bart in onze hoge toren om van het daaruit het prachtige panorama te aanschouwen.
En zo vliegt onze namiddag weer voorbij.
Als de kindjes in bed liggen belt Karen om te vragen of ze haar haardroger moet meenemen. Ik heb haar gezegd dat ze wat betreft een haardroger mij zeker niet als voorbeeld mag nemen.
Dat iedereen dat wel in huis heeft. Ze is echt zenuwachtig om mee naar Belgie te gaan.
En ondertussen zijn ook Martin en Koen uitgebabbeld en moet Martin dringend vertrekken naar zijn volgende stop.
Naar een trekker trek
Zaterdag 16 augustus
Bart speelt samen met de kindjes. En na de middag gaan we naar de trekker trek in Camden. Amerikaanser kan het niet zijn. Trekker trek is het uitgaansleven op het platteland. En omdat het in ons eigenste dorpke is hebben we een beetje moeten sponsoren. Ook al hebben we nog geen bedrijf, er is veel tegenstand geweest dus de mensen moeten ons kennen. En dat gaat echt heel goed.
Als we toekomen zijn ze juist bezig aan de serie met de kleinste traktors. En zelfs dat is al de moeite om te zien.
Het is heel heet weer en toch dragen ze weer allemaal hun lange jeansbroeken met de basketters, een t-shirt en een klak. Hier zijn geen biertentjes te zien. dus iedereen blijft gewoon op zijn bankje zitten met hun eigen drinken mee. En dat mis ik weer wel. Want biertentjes dat is het middelpunt van de ambiance.
Het is op terrein van het baseballterrein van Camden. Terwijl de traktors gieren en gitzwarte rook produceren zijn er ook verschillende baseball tornooikes bezig. Dus dat is wel leutig om te zien. Ook de familie Pasmans is aanwezig en samen met hun kinderen gaan onze kinderen op de speeltuin spelen. Voor eten kunnen we frieten en hamburgers eten. Maar ze hebben wel serieus problemen met hun frieten, ze weten mij te vertellen dat dat de eerste keer is dat ze dat bakken. Niemand van die vrouwen had ooit al frieten gebakken. Ik heb mijn hulp aangeboden maar dat is voor volgend jaar. En wij hebben een pak friet gegeten met mayonnaise en een cola aangezien er geen water te verkrijgen is.
Ondertussen zijn er ook van die speciale traktors en dan gaan natuurlijk de helmen op en is het loeiend hard. Het is een lange hete dag met veel lawaai en "gezonde"lucht.
Bart speelt samen met de kindjes. En na de middag gaan we naar de trekker trek in Camden. Amerikaanser kan het niet zijn. Trekker trek is het uitgaansleven op het platteland. En omdat het in ons eigenste dorpke is hebben we een beetje moeten sponsoren. Ook al hebben we nog geen bedrijf, er is veel tegenstand geweest dus de mensen moeten ons kennen. En dat gaat echt heel goed.
Als we toekomen zijn ze juist bezig aan de serie met de kleinste traktors. En zelfs dat is al de moeite om te zien.
Het is heel heet weer en toch dragen ze weer allemaal hun lange jeansbroeken met de basketters, een t-shirt en een klak. Hier zijn geen biertentjes te zien. dus iedereen blijft gewoon op zijn bankje zitten met hun eigen drinken mee. En dat mis ik weer wel. Want biertentjes dat is het middelpunt van de ambiance.
Het is op terrein van het baseballterrein van Camden. Terwijl de traktors gieren en gitzwarte rook produceren zijn er ook verschillende baseball tornooikes bezig. Dus dat is wel leutig om te zien. Ook de familie Pasmans is aanwezig en samen met hun kinderen gaan onze kinderen op de speeltuin spelen. Voor eten kunnen we frieten en hamburgers eten. Maar ze hebben wel serieus problemen met hun frieten, ze weten mij te vertellen dat dat de eerste keer is dat ze dat bakken. Niemand van die vrouwen had ooit al frieten gebakken. Ik heb mijn hulp aangeboden maar dat is voor volgend jaar. En wij hebben een pak friet gegeten met mayonnaise en een cola aangezien er geen water te verkrijgen is.
Ondertussen zijn er ook van die speciale traktors en dan gaan natuurlijk de helmen op en is het loeiend hard. Het is een lange hete dag met veel lawaai en "gezonde"lucht.
Moederkesdag in het Waasland
Vrijdag 15 augustus
Vandaag begint in Belgie een lang weekend want het is moederkesdag in het Waasland en een beetje verder. Proficiat moeke.
Ik ga richting Lafayette Bart ophalen. Bart is de broer van Isabel, de enigste Belgische studente van Purdue. En Bart komt zijn zusje een paar weken bezoeken maar aangezien Isabel moet studeren en Bart geen auto heeft kan hij niet veel doen in Amerika en daarom komt hij een paar dagen bij ons. Kwestie van een beetje afleiding.
En zo hebben wij direkt een thuiswacht voor vanavond.
Wij gaan eten met Brett Rinehart, hij is de plaatselijke makelaar, in Lafayette. Zulke avondjes beginnen wel heel wat vroeger dan in Belgie.
Wij moeten hem al gaan ophalen om vijf uur om zeker om zes uur te kunnen eten. Dan moeten we ons in Belgie nog volledig beginnen klaar maken. Hij neemt ons mee naar een Ierse pub in Lafayette. Het is een gezellig cafeeke gelijk in Belgie. Ik voel er mij volledig thuis (niet dat ik zoveel op cafe ging in Belgie maar toch). Wat mij en Koen wel meteen opvalt is dat de opdieners een kilt dragen. Ze weten toch niet goed waar Schotland ligt en dat Ierland toch wel een ander land is. Maar we laten het niet aan ons hart komen en genieten van een goeie biefstuk en veel groenten en zelfs gewone aardappelen en als nagerechtje een goe creme glaceke. Het heeft ons gesmaakt. En als bonus krijgen we er nog een optreden bij van een iers groepje. De gitaren, de zangers en het drumstel doen hun best en wij genieten met een glaasje wijn. Er is dan toch een uitgangsleven in Amerika. Ik geniet er meer en meer van.
Vandaag begint in Belgie een lang weekend want het is moederkesdag in het Waasland en een beetje verder. Proficiat moeke.
Ik ga richting Lafayette Bart ophalen. Bart is de broer van Isabel, de enigste Belgische studente van Purdue. En Bart komt zijn zusje een paar weken bezoeken maar aangezien Isabel moet studeren en Bart geen auto heeft kan hij niet veel doen in Amerika en daarom komt hij een paar dagen bij ons. Kwestie van een beetje afleiding.
En zo hebben wij direkt een thuiswacht voor vanavond.
Wij gaan eten met Brett Rinehart, hij is de plaatselijke makelaar, in Lafayette. Zulke avondjes beginnen wel heel wat vroeger dan in Belgie.
Wij moeten hem al gaan ophalen om vijf uur om zeker om zes uur te kunnen eten. Dan moeten we ons in Belgie nog volledig beginnen klaar maken. Hij neemt ons mee naar een Ierse pub in Lafayette. Het is een gezellig cafeeke gelijk in Belgie. Ik voel er mij volledig thuis (niet dat ik zoveel op cafe ging in Belgie maar toch). Wat mij en Koen wel meteen opvalt is dat de opdieners een kilt dragen. Ze weten toch niet goed waar Schotland ligt en dat Ierland toch wel een ander land is. Maar we laten het niet aan ons hart komen en genieten van een goeie biefstuk en veel groenten en zelfs gewone aardappelen en als nagerechtje een goe creme glaceke. Het heeft ons gesmaakt. En als bonus krijgen we er nog een optreden bij van een iers groepje. De gitaren, de zangers en het drumstel doen hun best en wij genieten met een glaasje wijn. Er is dan toch een uitgangsleven in Amerika. Ik geniet er meer en meer van.
dinsdag 14 oktober 2008
juwelenavond bij Karen
Donderdag 14 augustus
Vandaag is het weer de beurt aan Stef om naar school te gaan.
Koen gaat de kanten maaien want vandaag werkt Myron niet. Dus er is nog altijd niets van gerief buiten. Het staat al op palletten maar dat is ook al. Hij heeft een rustdag nodig zegt hij. Drukke dagen van 9.00 tot 5.00. Dat is te veel in de zomer. Zegt hij toch.
We hadden gisteren de quad weggedaan om hem eens helemaal in orde te zetten. Dat is naar Flora dat we dat moeten doen en dat is toch een drie kwartier met de quad maar gisteren heb ik gereden en nu gaat Koen hem ophalen en ik met de kindjes erachter. Want een quad is niet verzekerd voor op straat. Maar het wordt wel gedoogd. Met de nodige rijfratsen van Koen geraken we toch thuis en de kindjes vonden het geweldig wat hun papa allemaal deed.
Om 7.00 uur is er een juwelen avond bij Karen en daar koop ik mij een kettingske voor de trouwfeest volgende week.
Vandaag is het weer de beurt aan Stef om naar school te gaan.
Koen gaat de kanten maaien want vandaag werkt Myron niet. Dus er is nog altijd niets van gerief buiten. Het staat al op palletten maar dat is ook al. Hij heeft een rustdag nodig zegt hij. Drukke dagen van 9.00 tot 5.00. Dat is te veel in de zomer. Zegt hij toch.
We hadden gisteren de quad weggedaan om hem eens helemaal in orde te zetten. Dat is naar Flora dat we dat moeten doen en dat is toch een drie kwartier met de quad maar gisteren heb ik gereden en nu gaat Koen hem ophalen en ik met de kindjes erachter. Want een quad is niet verzekerd voor op straat. Maar het wordt wel gedoogd. Met de nodige rijfratsen van Koen geraken we toch thuis en de kindjes vonden het geweldig wat hun papa allemaal deed.
Om 7.00 uur is er een juwelen avond bij Karen en daar koop ik mij een kettingske voor de trouwfeest volgende week.
quad wegbrengen
Woensdag 13 augustus
Vandaag is het de beurt aan Tim om naar school te gaan en hij is zenuwachtig.
Om 10.00 uur staat hij al klaar om te kunnen vertrekken. Maar hij moet nog een uurke wachten.
Koen gaat vandaag Myron nog eens helpen er is ondertussen nog niet veel gebeurd. We hebben Myron zelfs niet gezien van de week. Maar vandaag ging hij er nog eens invliegen. Ik ben benieuwd.
Als we Tim van school gehaald hebben rijden we door naar Karen om haar te zeggen wat ze allemaal moet meepakken naar Belgie. Ze is al haar valiezen aan het pakken.
Tim vond het leutig op school maar de juffrouw zegt dat hij niets heeft gezegd. Tja het is een stil manneke en dat Engels zal er geen goed aan doen.
Vandaag is het de beurt aan Tim om naar school te gaan en hij is zenuwachtig.
Om 10.00 uur staat hij al klaar om te kunnen vertrekken. Maar hij moet nog een uurke wachten.
Koen gaat vandaag Myron nog eens helpen er is ondertussen nog niet veel gebeurd. We hebben Myron zelfs niet gezien van de week. Maar vandaag ging hij er nog eens invliegen. Ik ben benieuwd.
Als we Tim van school gehaald hebben rijden we door naar Karen om haar te zeggen wat ze allemaal moet meepakken naar Belgie. Ze is al haar valiezen aan het pakken.
Tim vond het leutig op school maar de juffrouw zegt dat hij niets heeft gezegd. Tja het is een stil manneke en dat Engels zal er geen goed aan doen.
Stef naar school
Dinsdag 12 augustus
Vandaag is het de eerste schooldag. Alleen voor Stef.
De kleuterschool is hier maar een paar uurkes per week en kost dus heel veel geld. Maar het is zo belangrijk voor de taal en voor iedereen te kennnen.
Tim kan drie keer per week gaan van 11.45 tot 2.25 en Stef kan 2 keer gaan van 11.45 tot 2.25.
Heel ingewikkeld maar nog veel moeilijker omdat uit te leggen aan mijn kleutertjes.
Met als gevolg dat Tim een hele ochtend boos is waarom hij niet naar school mag en Stef wel. Dus kolerig, boos en wenend zo komt Tim de ochtend door en ik kan hem nog geen ongelijk geven ook. Dat wil ook zeggen dat we om 11.00 uur moeten eten want om 11.30 moeten we in de auto zitten.
Na het eten is het dan zover. Stef zo blij als iets met een mooie boekentas volgepropt met het gerief wat ik gisteren gekocht heb voor hem en ik geladen met drie bussen appelsap. We mogen ze tot in de klas brengen en daar horen we dat er 8 kindjes zijn met twee juffrouwen.
Stef heeft er goesting in en begint direkt te spelen. En dan vlug naar huis kijken hoe het met Tim is maar die heeft Koen gelukkig al in zijn bedje gestoken dat hij efkens kan bekomen.
En dan is het rap 2.15 dat ik weer moet rijden naar Logansport. De school is al gedaan.
Ik vraag wel hoe het was en zo maar een echt antwoord krijg ik toch niet en zo kunnen ze nog heel goed buiten spelen want het is weer stralend weer.
Koen heeft hem nog eens bezig gehouden met het zwembad en dat heeft nu een heerlijk kleurtje.
Vandaag is het de eerste schooldag. Alleen voor Stef.
De kleuterschool is hier maar een paar uurkes per week en kost dus heel veel geld. Maar het is zo belangrijk voor de taal en voor iedereen te kennnen.
Tim kan drie keer per week gaan van 11.45 tot 2.25 en Stef kan 2 keer gaan van 11.45 tot 2.25.
Heel ingewikkeld maar nog veel moeilijker omdat uit te leggen aan mijn kleutertjes.
Met als gevolg dat Tim een hele ochtend boos is waarom hij niet naar school mag en Stef wel. Dus kolerig, boos en wenend zo komt Tim de ochtend door en ik kan hem nog geen ongelijk geven ook. Dat wil ook zeggen dat we om 11.00 uur moeten eten want om 11.30 moeten we in de auto zitten.
Na het eten is het dan zover. Stef zo blij als iets met een mooie boekentas volgepropt met het gerief wat ik gisteren gekocht heb voor hem en ik geladen met drie bussen appelsap. We mogen ze tot in de klas brengen en daar horen we dat er 8 kindjes zijn met twee juffrouwen.
Stef heeft er goesting in en begint direkt te spelen. En dan vlug naar huis kijken hoe het met Tim is maar die heeft Koen gelukkig al in zijn bedje gestoken dat hij efkens kan bekomen.
En dan is het rap 2.15 dat ik weer moet rijden naar Logansport. De school is al gedaan.
Ik vraag wel hoe het was en zo maar een echt antwoord krijg ik toch niet en zo kunnen ze nog heel goed buiten spelen want het is weer stralend weer.
Koen heeft hem nog eens bezig gehouden met het zwembad en dat heeft nu een heerlijk kleurtje.
definitieve waterlopen
Maandag 11 augustus
Koen heeft in de voormiddag een afspraak met het engineeringbureau die het grondplan uittekend. Koen heeft veel navraag gedaan ivm de waterlopen en drainagebuizen die in de grond zitten en dat moest uitgezocht worden de welke er nog gebruikt worden en de welke niet.
Maar er moet blijkbaar niet veel veranderd worden en nu kan het engineeringbedrijf het definitieve grondplan tekenen. Als Koen van dat bureau komt rijdt hij onmiddellijk door naar Idem om daar nog eens alles goed te bekijken en te bestuderen.
En het is daar op dat bureau dat Koen het slechte nieuws krijgt dat de hearing (de rechtszaak nog maar eens verdaagd is) en nu zal het plaatsvinden op 2 september in Indianapolis.
Die hearing zijn nog vier mensen en die stellen dat nu altijd maar uit.
Maar zolang we niet honderd procent zeker zijn doet het engineeringbureau ook niet verder met de plannen. Dat is een serieuze misrekening.
Weeral alles achteruit geschoven.
Als Koen thuis komt gaat hij de laatste afwerking doen in de kelder.
'sAvonds ga ik met Amy (een jonge moeder van de kerk en school) naar de walmart. Het grote voordeel is weer dat de winkels hier lang open zijn dus we kunnen dat zonder problemen doen wanneer de kindjes in bed liggen. We moeten schoolgrief inkopen want morgen begint de Katholieke school.
We moeten lijm, wasco's (ze kleuren hier alleen maar met wasco's omdat dat veel goedkoper is dan kleurpotloden, wasco's worden gemaakt van soya bonen), schaartjes hebben maar ook drinken en dat moeten we al kopen voor een heel jaar. Dat drinken is in bussen van 1 gallon en heeft alle kleuren maar ik ben er niet voor en we mogen gelukkig ook appelsap meebrengen dus koop ik 6 bussen appelsap voor zowel Tim als Stef. En natuurlijk moeten we veel koekjes en suikers inkopen (dat zijn hun snacks). En een boekentas maar die hebben ze ook van Belgie. Dat is ook beter. Hier vind je alleen maar boekentassen van cars, spiderman en nog van alles maar geen effen boekentassen.
En zo kan Stef morgen naar school vertrekken.
Koen heeft in de voormiddag een afspraak met het engineeringbureau die het grondplan uittekend. Koen heeft veel navraag gedaan ivm de waterlopen en drainagebuizen die in de grond zitten en dat moest uitgezocht worden de welke er nog gebruikt worden en de welke niet.
Maar er moet blijkbaar niet veel veranderd worden en nu kan het engineeringbedrijf het definitieve grondplan tekenen. Als Koen van dat bureau komt rijdt hij onmiddellijk door naar Idem om daar nog eens alles goed te bekijken en te bestuderen.
En het is daar op dat bureau dat Koen het slechte nieuws krijgt dat de hearing (de rechtszaak nog maar eens verdaagd is) en nu zal het plaatsvinden op 2 september in Indianapolis.
Die hearing zijn nog vier mensen en die stellen dat nu altijd maar uit.
Maar zolang we niet honderd procent zeker zijn doet het engineeringbureau ook niet verder met de plannen. Dat is een serieuze misrekening.
Weeral alles achteruit geschoven.
Als Koen thuis komt gaat hij de laatste afwerking doen in de kelder.
'sAvonds ga ik met Amy (een jonge moeder van de kerk en school) naar de walmart. Het grote voordeel is weer dat de winkels hier lang open zijn dus we kunnen dat zonder problemen doen wanneer de kindjes in bed liggen. We moeten schoolgrief inkopen want morgen begint de Katholieke school.
We moeten lijm, wasco's (ze kleuren hier alleen maar met wasco's omdat dat veel goedkoper is dan kleurpotloden, wasco's worden gemaakt van soya bonen), schaartjes hebben maar ook drinken en dat moeten we al kopen voor een heel jaar. Dat drinken is in bussen van 1 gallon en heeft alle kleuren maar ik ben er niet voor en we mogen gelukkig ook appelsap meebrengen dus koop ik 6 bussen appelsap voor zowel Tim als Stef. En natuurlijk moeten we veel koekjes en suikers inkopen (dat zijn hun snacks). En een boekentas maar die hebben ze ook van Belgie. Dat is ook beter. Hier vind je alleen maar boekentassen van cars, spiderman en nog van alles maar geen effen boekentassen.
En zo kan Stef morgen naar school vertrekken.
donderdag 9 oktober 2008
pomp kapot
Zondag 10 augustus
De huizen zijn hier heel licht. Ze zijn gemaakt uit plastiek en hout. De fundering is een betonnen bak. Maar nu is hier het probleem als er teveel water in de grond zit kan het huis gaan drijven. Maken ze ons toch wijs. In ieder geval in de kelder staat er altijd een pomp om het water weg te pompen.
En toen we 's morgens in de kelder komen zien we het water hoger komen. Gelukkig heeft het een paar dagen niet geregend maar die pomp moet zo snel mogelijk gemaakt worden. Nadat Koen de eerste ravage heeft weggewerkt gaan we naar de kerk en naar het restaurantje in Camden om "chicken noudles"te eten. Het voordeel is ook dat alle winkels open zijn zondags. Dus dan Koen het nodige materiaal gaan kopen zoals een pomp, darmen, ellebogen en nog veel meer dat voor waterleiding en voor waterpompen kan dienen.
De kindjes amuseren zich in het bijna proper zwembad terwijl de filters aan het filteren zijn.
Als we 's avonds het laatste in de kelder aan het opruimen en opkuisen zijn komt er een gebuur langs van een twee mijl verder die we nog niet hadden gezien. Hij komt ons bonen brengen en zelfgemaakte konfituur. We geven hem in de plek goeie chocolade en een fles ijsthee die ik nog staan had.
Hij komt met ons mee in de kelder en terwijl Koen de laatste hand legt aan de pomp en ik de nattigheid aan het aftrekken ben horen we de historie van de gebuurte.
Zijn grootvader was een van de eerste emmigranten en toen kregen ze in deze streek ongeveer 80 acres om op te beginnen. Hij vertelt ons dat er hier vroeger veel meer mensen woonden. En nu weten we ook waarom. De eerste emmigranten kregen allemaal 80 acres. Dus elke 80 acres woonde er iemand. Maar nu hebben de boeren hier tussen de 1000 en 8000 acres en misschien nog meer. Dus weer hetzelfde. Er is een leegloop van het platteland. Ook vertelt hij nog over de mensen die er nu wonen en wie familie is van wie. Niet dat we alles kunnen volgen maar we knikken heel enthousiasst en op het gepaste moment zeggen we yes en no en really en nog veel meer Engelse korte woordjes.
De huizen zijn hier heel licht. Ze zijn gemaakt uit plastiek en hout. De fundering is een betonnen bak. Maar nu is hier het probleem als er teveel water in de grond zit kan het huis gaan drijven. Maken ze ons toch wijs. In ieder geval in de kelder staat er altijd een pomp om het water weg te pompen.
En toen we 's morgens in de kelder komen zien we het water hoger komen. Gelukkig heeft het een paar dagen niet geregend maar die pomp moet zo snel mogelijk gemaakt worden. Nadat Koen de eerste ravage heeft weggewerkt gaan we naar de kerk en naar het restaurantje in Camden om "chicken noudles"te eten. Het voordeel is ook dat alle winkels open zijn zondags. Dus dan Koen het nodige materiaal gaan kopen zoals een pomp, darmen, ellebogen en nog veel meer dat voor waterleiding en voor waterpompen kan dienen.
De kindjes amuseren zich in het bijna proper zwembad terwijl de filters aan het filteren zijn.
Als we 's avonds het laatste in de kelder aan het opruimen en opkuisen zijn komt er een gebuur langs van een twee mijl verder die we nog niet hadden gezien. Hij komt ons bonen brengen en zelfgemaakte konfituur. We geven hem in de plek goeie chocolade en een fles ijsthee die ik nog staan had.
Hij komt met ons mee in de kelder en terwijl Koen de laatste hand legt aan de pomp en ik de nattigheid aan het aftrekken ben horen we de historie van de gebuurte.
Zijn grootvader was een van de eerste emmigranten en toen kregen ze in deze streek ongeveer 80 acres om op te beginnen. Hij vertelt ons dat er hier vroeger veel meer mensen woonden. En nu weten we ook waarom. De eerste emmigranten kregen allemaal 80 acres. Dus elke 80 acres woonde er iemand. Maar nu hebben de boeren hier tussen de 1000 en 8000 acres en misschien nog meer. Dus weer hetzelfde. Er is een leegloop van het platteland. Ook vertelt hij nog over de mensen die er nu wonen en wie familie is van wie. Niet dat we alles kunnen volgen maar we knikken heel enthousiasst en op het gepaste moment zeggen we yes en no en really en nog veel meer Engelse korte woordjes.
zwembad uitkuisen
Zaterdag 9 augustus
Koen heeft twee grote filters meegekregen om het zwembad uit te kuisen. Dus dat is een gesjouw met tournavizen, met steunen en met nog veel meer. Maar als de filters geinstalleerd zijn kunnen ze een paar dagen goed filteren. Koen doet er de nodige produkten in en effektief na een paar uurkes begint het al helder te komen.
Voor de rest van de dag werkt Koen veel in de kelder en doe ik veel werk wat ik helemaal niet graag doe. En de kindjes spelen buiten en maken lekkere fruitpap.
Koen heeft twee grote filters meegekregen om het zwembad uit te kuisen. Dus dat is een gesjouw met tournavizen, met steunen en met nog veel meer. Maar als de filters geinstalleerd zijn kunnen ze een paar dagen goed filteren. Koen doet er de nodige produkten in en effektief na een paar uurkes begint het al helder te komen.
Voor de rest van de dag werkt Koen veel in de kelder en doe ik veel werk wat ik helemaal niet graag doe. En de kindjes spelen buiten en maken lekkere fruitpap.
Naar de bank en zwembad uitkuisen
Vrijdag 8 augustus
Om 10.00am hebben we een afspraak met een bank in Wabasch. Het grote voordeel hier in Amerika is dat overal de kindjes meekunnen. In al die gebouwen is er een speelhoekje met natuurlijk 2 of 3 televisies. En dikwijls is er nog iemand van de bank die er naar kijkt.
Het is al een heel stuk in de namiddag dat we thuis zijn en Koen gaat dan de mais die aan de hoeken staat afknippen boven de kolven. Zodat er terug een beter zicht is voor de autobestuurdes. De mais is uitgebloemd en dan is die bovenste stengel toch niet meer nodig. En verder helpt hij Myron nog maar het gaat echt niet vooruit. Myron weet niet goed wat hij wil.
In de avond gaat Koen met een staalke van ons zwembadwater naar een "zwembaddokter" die hier maar een mijl vandaan woont. Het water is zo zwart of iets maar het gaat terug helder worden beloofd hij toch.
Koen blijft er redelijk lang want het is iemand die nog in het leger in Duitsland geweest is en dat is met een bierke babbelen over Europa en de oorlog. De kindjes zitten ondertussen op een bijs en kijken bij die mensen naar de vissen.
Om 10.00am hebben we een afspraak met een bank in Wabasch. Het grote voordeel hier in Amerika is dat overal de kindjes meekunnen. In al die gebouwen is er een speelhoekje met natuurlijk 2 of 3 televisies. En dikwijls is er nog iemand van de bank die er naar kijkt.
Het is al een heel stuk in de namiddag dat we thuis zijn en Koen gaat dan de mais die aan de hoeken staat afknippen boven de kolven. Zodat er terug een beter zicht is voor de autobestuurdes. De mais is uitgebloemd en dan is die bovenste stengel toch niet meer nodig. En verder helpt hij Myron nog maar het gaat echt niet vooruit. Myron weet niet goed wat hij wil.
In de avond gaat Koen met een staalke van ons zwembadwater naar een "zwembaddokter" die hier maar een mijl vandaan woont. Het water is zo zwart of iets maar het gaat terug helder worden beloofd hij toch.
Koen blijft er redelijk lang want het is iemand die nog in het leger in Duitsland geweest is en dat is met een bierke babbelen over Europa en de oorlog. De kindjes zitten ondertussen op een bijs en kijken bij die mensen naar de vissen.
Definitief vertrek Veronique
Donderdag 7 augustus
Na een kort nachtje maken de kindjes ons vroeg wakker. Ze vertellen uitgebreid wat ze gisteren allemaal gedaan hebben. Het was de moeite.
Een persoon zien we niet vroeg aan de tafel en als we de persoon dan zien is het voor efkens want dan moet die dringend terug naar het toilet. De wijn heeft duidelijk gesmaakt. En dan een paar uurkes verder zijn ze vertrekkensklaar. De valiezen zijn in de auto, het afscheid is genomen en dan zien we de auto in de straat rijden richting Chicago. Tot volgend jaar.
Koen heeft beloofd aan Myron dat hij hem gaat helpen met verhuizen van het gerief dat nog in de hangaars staat. Myron ging normaal al op 1 maart volledig verhuisd zijn maar dat is niet gelukt. Alles staat er nog. En nu ging hij aan de grote verhuis beginnen. We zijn benieuwd.
Koen en nog twee andere gasten moeten alles van in de hangaar op paletten zetten, terwijl Myron heel zenuwachtig rondloopt. Maar blijkbaar vlot het toch niet echt.
Om 5.00pm ben ik en de kindjes in de paardencarroussel in Logansport. Het is de start van het nieuwe schooljaar. De katholieke school heeft die carroussel afgehuurd om samen met alle kinderen en de ouders het nieuwe begin te vieren. De kindjes amuseren zich wel op de carroussel en ik ook met nieuwe mama's te leren kennen.
En natuurlijk is er ook voor de hongerigen en dorstigen gezorgd. "Heerlijke hotdogs besprenkeld met lekkere chips en met als zoethoudertje, ijsthee en limonade zonder bubbelkes".
Ik zit al met mijn gedachten bij een goed gebakken boterham met boter en konfituur. Na zes maanden weet ik echt het lekkere eten te apprecieren van Belgie.
Na een kort nachtje maken de kindjes ons vroeg wakker. Ze vertellen uitgebreid wat ze gisteren allemaal gedaan hebben. Het was de moeite.
Een persoon zien we niet vroeg aan de tafel en als we de persoon dan zien is het voor efkens want dan moet die dringend terug naar het toilet. De wijn heeft duidelijk gesmaakt. En dan een paar uurkes verder zijn ze vertrekkensklaar. De valiezen zijn in de auto, het afscheid is genomen en dan zien we de auto in de straat rijden richting Chicago. Tot volgend jaar.
Koen heeft beloofd aan Myron dat hij hem gaat helpen met verhuizen van het gerief dat nog in de hangaars staat. Myron ging normaal al op 1 maart volledig verhuisd zijn maar dat is niet gelukt. Alles staat er nog. En nu ging hij aan de grote verhuis beginnen. We zijn benieuwd.
Koen en nog twee andere gasten moeten alles van in de hangaar op paletten zetten, terwijl Myron heel zenuwachtig rondloopt. Maar blijkbaar vlot het toch niet echt.
Om 5.00pm ben ik en de kindjes in de paardencarroussel in Logansport. Het is de start van het nieuwe schooljaar. De katholieke school heeft die carroussel afgehuurd om samen met alle kinderen en de ouders het nieuwe begin te vieren. De kindjes amuseren zich wel op de carroussel en ik ook met nieuwe mama's te leren kennen.
En natuurlijk is er ook voor de hongerigen en dorstigen gezorgd. "Heerlijke hotdogs besprenkeld met lekkere chips en met als zoethoudertje, ijsthee en limonade zonder bubbelkes".
Ik zit al met mijn gedachten bij een goed gebakken boterham met boter en konfituur. Na zes maanden weet ik echt het lekkere eten te apprecieren van Belgie.
Een geweldige avond
Woensdag 6 augustus
Het is weer om eigenlijk buiten te zijn. Maar we hebben allemaal zo veel te vertellen en wij moeten vooral luisteren wat Veronique allemaal gezien en bezocht hebben. Het is echt de moeite waar die overal geweest zijn in die twee weken. De voormiddag vliegt gewoon en dan te bedenken dat we gewoon aan de keukentafel blijven zitten hebben.
De kindjes en Nathalie en Barbara hebben nog voor een laatste keer met de quad naar het bos gereden en nog eens lekker gezwommen en heel vuil water.
Veronique gaat met haar gezinnetje nog eens goe gaan shoppen en tegen dat ze thuis komen sta ik en Koen volledig gewassen en opgekleed klaar. Nu we thuiswachten hebben gaan wij onze vieren eens gezellig gaan eten. Ik heb naar Karen gebeld voor een heel goed restaurant in de buurt. Absoluut geen fast food.
Het is restaurant "Mountain Jack" in Lafayette. Wij vertrekken al om 6.00pm want Amerikanen zijn altijd voor 12.00 uur thuis.
Het is een gezellig restaurantje waar de bediening voortreffelijk is. (Voor mij is dat allemaal goed, zolang ik zelf maar niet moet koken en vooral eens zonder kinderen). Na een aperitiefje, een uitstekend voorgerechtje en als hoofdgerecht een hele malse steak doen we verder met de wijn.
Ik kan gerust zeggen dat het mijn leutigste avond is sinds we in Amerika zijn. Er is wat afgelachen en heel veel bijgepraat. Nadat ze ons duidelijk maken dat we van onze tafel moeten gaan zakken we af naar de toog waar er nog drie man staat. Wat er dan volgt kan je het best beschrijven als veel gebabbel zonder veel nuttige woorden.
De barkeeper zegt ons dat hij nog nooit zo laat gesloten heeft en dan is het maar 12.30. Thuisgekomen bellen we nog eens naar Koen zijn ma en Peter en Martine. Die zijn toch aan het melken. Maar veel is er niet gezegd.
Het is weer om eigenlijk buiten te zijn. Maar we hebben allemaal zo veel te vertellen en wij moeten vooral luisteren wat Veronique allemaal gezien en bezocht hebben. Het is echt de moeite waar die overal geweest zijn in die twee weken. De voormiddag vliegt gewoon en dan te bedenken dat we gewoon aan de keukentafel blijven zitten hebben.
De kindjes en Nathalie en Barbara hebben nog voor een laatste keer met de quad naar het bos gereden en nog eens lekker gezwommen en heel vuil water.
Veronique gaat met haar gezinnetje nog eens goe gaan shoppen en tegen dat ze thuis komen sta ik en Koen volledig gewassen en opgekleed klaar. Nu we thuiswachten hebben gaan wij onze vieren eens gezellig gaan eten. Ik heb naar Karen gebeld voor een heel goed restaurant in de buurt. Absoluut geen fast food.
Het is restaurant "Mountain Jack" in Lafayette. Wij vertrekken al om 6.00pm want Amerikanen zijn altijd voor 12.00 uur thuis.
Het is een gezellig restaurantje waar de bediening voortreffelijk is. (Voor mij is dat allemaal goed, zolang ik zelf maar niet moet koken en vooral eens zonder kinderen). Na een aperitiefje, een uitstekend voorgerechtje en als hoofdgerecht een hele malse steak doen we verder met de wijn.
Ik kan gerust zeggen dat het mijn leutigste avond is sinds we in Amerika zijn. Er is wat afgelachen en heel veel bijgepraat. Nadat ze ons duidelijk maken dat we van onze tafel moeten gaan zakken we af naar de toog waar er nog drie man staat. Wat er dan volgt kan je het best beschrijven als veel gebabbel zonder veel nuttige woorden.
De barkeeper zegt ons dat hij nog nooit zo laat gesloten heeft en dan is het maar 12.30. Thuisgekomen bellen we nog eens naar Koen zijn ma en Peter en Martine. Die zijn toch aan het melken. Maar veel is er niet gezegd.
woensdag 1 oktober 2008
De laatste perziken
Dinsdag 5 augustus
Chris amuseert zich blijkbaar heel goed bij Van Ham en wilt al blijven maar dat laat zijn visum niet toe. Nog een maand en hij moet terug naar Belgie.
Koen sorteert alle brieven die we toegestuurd hebben gekregen van mensen in Belgie om te bewijzen dat we boer geweest zijn. Bedankt aan alle mensen die tijd genomen hebben om een brief te schrijven. De brieven sturen we allemaal op naar de dienst die onze green card in orde brengt. Dus nu hopen dat het er zo snel mogelijk van komt. Maar de procedure kan 3 jaar duren. Zodus daar gaan we de eerste weken nog niet van wakker liggen.
Ik ga met de kindjes de laatste perziken plukken. Dat is eerst goe vechten en ruzie maken wie er op de grootste ladder mag staan om uiteindelijk te besluiten dat het toch de mama moet doen om aan de bovenste te kunnen. Raar maar waar maar bij zulke taferelen moet ik altijd aan moeke denken. Wij waren met vijf en zeker ook niet de gemakkelijkste. Maar ik denk dat het gelukkig allemaal goe is gekomen.
Vandaag is de familie Pasmans ook toegekomen in onze county. Dit is een Nederlandse familie die ook een projekt gekocht heeft aan Van Bakel. We gaan ze welkom heten en vragen of ze iets kunnen gebruiken tot de container er is.
Onderweg brengen we nog een grote zak perziken bij Myron Sinck in Delphi en dan krijgen we telefoon dat Veronique en co terug op onze oprit staan. Groot jolijt bij de kindjes want die roepen en gillen, joepi Nathalie, barbara, tante Veronique en nonkel Marc. Maar 15 minuten later een grote teleurstelling. Geen auto te zien op de oprit. Gelukkig zijn ze er vlug terug, ze hadden naar herten gaan kijken en er ook weer gezien. Veronique en Marc gaan de computer van Isabel terug brengen naar Lafayette en ik, Koen, Nathalie en Barbara kijken gezellig naar "Footloose". Met een grote pak chips en heel veel cola. Gewoon schandalig maar het smaakt ons heel goed.
Chris amuseert zich blijkbaar heel goed bij Van Ham en wilt al blijven maar dat laat zijn visum niet toe. Nog een maand en hij moet terug naar Belgie.
Koen sorteert alle brieven die we toegestuurd hebben gekregen van mensen in Belgie om te bewijzen dat we boer geweest zijn. Bedankt aan alle mensen die tijd genomen hebben om een brief te schrijven. De brieven sturen we allemaal op naar de dienst die onze green card in orde brengt. Dus nu hopen dat het er zo snel mogelijk van komt. Maar de procedure kan 3 jaar duren. Zodus daar gaan we de eerste weken nog niet van wakker liggen.
Ik ga met de kindjes de laatste perziken plukken. Dat is eerst goe vechten en ruzie maken wie er op de grootste ladder mag staan om uiteindelijk te besluiten dat het toch de mama moet doen om aan de bovenste te kunnen. Raar maar waar maar bij zulke taferelen moet ik altijd aan moeke denken. Wij waren met vijf en zeker ook niet de gemakkelijkste. Maar ik denk dat het gelukkig allemaal goe is gekomen.
Vandaag is de familie Pasmans ook toegekomen in onze county. Dit is een Nederlandse familie die ook een projekt gekocht heeft aan Van Bakel. We gaan ze welkom heten en vragen of ze iets kunnen gebruiken tot de container er is.
Onderweg brengen we nog een grote zak perziken bij Myron Sinck in Delphi en dan krijgen we telefoon dat Veronique en co terug op onze oprit staan. Groot jolijt bij de kindjes want die roepen en gillen, joepi Nathalie, barbara, tante Veronique en nonkel Marc. Maar 15 minuten later een grote teleurstelling. Geen auto te zien op de oprit. Gelukkig zijn ze er vlug terug, ze hadden naar herten gaan kijken en er ook weer gezien. Veronique en Marc gaan de computer van Isabel terug brengen naar Lafayette en ik, Koen, Nathalie en Barbara kijken gezellig naar "Footloose". Met een grote pak chips en heel veel cola. Gewoon schandalig maar het smaakt ons heel goed.
Koen komt thuis
Maandag 4 augustus
De kindjes slapen weer eens wat langer. Toch tot 7.30 uur. Natuurlijk gaan die dan onmiddellijk in het zwembad want het is stralend weer. En tussendoor geven we de muttens nog een nieuw stukje weide.
In de namiddag gaan we naar de bibliotheek naar het klein schoolke waar hun snoepjes al te wachten op hen. Ze mogen er verven en plakken. En ook leren ze tellen en spelen ze een beetje poppenkast, dat wil zeggen dat ik al mijn verbeelding moet boven halen om die poppen een verhaaltje te laten vertellen.
In het schoolke is er ook nog een varkenshouder aanwezig met zijn twee kindjes dus dan heb ik weer een goed onderwerp om over te babbelen.
Ik steek de kindjes in bed en dan kan ik weer afwachten op de komst van Koen. Maar ik moet er lang op wachten. Het is al een stuk in de nacht. En ik lig dan al lang met mijn gedachten ergens anders.
De kindjes slapen weer eens wat langer. Toch tot 7.30 uur. Natuurlijk gaan die dan onmiddellijk in het zwembad want het is stralend weer. En tussendoor geven we de muttens nog een nieuw stukje weide.
In de namiddag gaan we naar de bibliotheek naar het klein schoolke waar hun snoepjes al te wachten op hen. Ze mogen er verven en plakken. En ook leren ze tellen en spelen ze een beetje poppenkast, dat wil zeggen dat ik al mijn verbeelding moet boven halen om die poppen een verhaaltje te laten vertellen.
In het schoolke is er ook nog een varkenshouder aanwezig met zijn twee kindjes dus dan heb ik weer een goed onderwerp om over te babbelen.
Ik steek de kindjes in bed en dan kan ik weer afwachten op de komst van Koen. Maar ik moet er lang op wachten. Het is al een stuk in de nacht. En ik lig dan al lang met mijn gedachten ergens anders.
woensdag 24 september 2008
naar French park
Zondag 3 augustus
Na twee hele rustige dagskes en zelfs goed uitgeruste nachten en natuurlijk de nodige telefoons met mijn Koeneke is het weer zondag. De dagen vliegen hier gewoon. En zit ik met mijn drie kindjes om 9.30 in de kerk. En gelukkig zijn ze heel stil, ik heb zelfs niemand onder zijn voeten moeten geven dat ze braaf moesten zijn. Wonderen bestaan blijkbaar nog.
Na de mis is er een receptie in de parochiezaal voor de pastoor die 10 jaar in de parochie staat en voor een student pastoor die in de parochie op stage was. Er is niet veel volk op afgekomen maar toch zijn er een paar jonge gezinnen dus we hebben klap genoeg over de kindjes.
Het is al een hele week boven de 30 graden maar toch vinden ze het hier een redelijk koude zomer, normaal is het tegen de 40 graden. In ieder geval voor de mais is het uitstekend weer. De mais zie je groeien. Heel plezant, want hij is al heel groot en hele grote kolven.
Na hun middagslaapje gaan we naar French park om eens te genieten van het strand en het water. Het is een put dat gediend heeft voor de steengroeve en er is een mooi strandje aan en er is niet te veel volk. En ook het water is zo helder. Het enigste nadeel is dat er om de zoveel tijd een stop is van een kwartier want dan moeten de redders hun pauze nemen en dan mag er niemand in het water. Moeilijk uit te leggen aan kleuterkes. Maar gelukkig is er zand.
Ik krijg verschillende opmerkingen dat de jongens zo een "cute" zwembroekske aan hebben. Zij dragen gewoon een kort zwembroekske die niet te vinden zijn in Amerika. Maar Christelle is gelukkig mijn zwembroekenleverancier.
Veel jongens en mannen dragen allemaal van die hele lange boxershorten, zelfs tot onder de knie. En ook heel veel dragen er jeansshorten. En daartegenover zijn dan de meisjes en vrouwen die miniscule bikinis aan doen. Dus met dat val ik ook al uit te toon met mijn badpak.
Om zes uur is het sluitingstijd en gaan we moe naar huis.
Na twee hele rustige dagskes en zelfs goed uitgeruste nachten en natuurlijk de nodige telefoons met mijn Koeneke is het weer zondag. De dagen vliegen hier gewoon. En zit ik met mijn drie kindjes om 9.30 in de kerk. En gelukkig zijn ze heel stil, ik heb zelfs niemand onder zijn voeten moeten geven dat ze braaf moesten zijn. Wonderen bestaan blijkbaar nog.
Na de mis is er een receptie in de parochiezaal voor de pastoor die 10 jaar in de parochie staat en voor een student pastoor die in de parochie op stage was. Er is niet veel volk op afgekomen maar toch zijn er een paar jonge gezinnen dus we hebben klap genoeg over de kindjes.
Het is al een hele week boven de 30 graden maar toch vinden ze het hier een redelijk koude zomer, normaal is het tegen de 40 graden. In ieder geval voor de mais is het uitstekend weer. De mais zie je groeien. Heel plezant, want hij is al heel groot en hele grote kolven.
Na hun middagslaapje gaan we naar French park om eens te genieten van het strand en het water. Het is een put dat gediend heeft voor de steengroeve en er is een mooi strandje aan en er is niet te veel volk. En ook het water is zo helder. Het enigste nadeel is dat er om de zoveel tijd een stop is van een kwartier want dan moeten de redders hun pauze nemen en dan mag er niemand in het water. Moeilijk uit te leggen aan kleuterkes. Maar gelukkig is er zand.
Ik krijg verschillende opmerkingen dat de jongens zo een "cute" zwembroekske aan hebben. Zij dragen gewoon een kort zwembroekske die niet te vinden zijn in Amerika. Maar Christelle is gelukkig mijn zwembroekenleverancier.
Veel jongens en mannen dragen allemaal van die hele lange boxershorten, zelfs tot onder de knie. En ook heel veel dragen er jeansshorten. En daartegenover zijn dan de meisjes en vrouwen die miniscule bikinis aan doen. Dus met dat val ik ook al uit te toon met mijn badpak.
Om zes uur is het sluitingstijd en gaan we moe naar huis.
Koen gaat naar Van Ham
Donderdag 31 juli
Koen vertrekt voor een paar dagen naar Van Ham, de melkveehouder waar Chris aan het werk is, in Ohio. Nadat Koen goed vertrokken is ga ik verder kuisen en amuseren de kindjes zich in het zwembad. Het is weer een stralende dag. Als alles opgekuisd is ga ik de weipalen afwerken met het laatste laagje verf. De kindjes "helpen"mij heel goed. Ze hebben elk een verfborstel en gaan er over met water. De olie vind ik iets te gevaarlijk om hen te geven. Maar ze zijn heel blij en zeggen altijd maar dat ze nu ook echt verven.
Dan is het weer veel te vlug avond en na alle deuren goed vergrendeld te hebben ga ik slapen. Want alleen is maar alleen.
Koen vertrekt voor een paar dagen naar Van Ham, de melkveehouder waar Chris aan het werk is, in Ohio. Nadat Koen goed vertrokken is ga ik verder kuisen en amuseren de kindjes zich in het zwembad. Het is weer een stralende dag. Als alles opgekuisd is ga ik de weipalen afwerken met het laatste laagje verf. De kindjes "helpen"mij heel goed. Ze hebben elk een verfborstel en gaan er over met water. De olie vind ik iets te gevaarlijk om hen te geven. Maar ze zijn heel blij en zeggen altijd maar dat ze nu ook echt verven.
Dan is het weer veel te vlug avond en na alle deuren goed vergrendeld te hebben ga ik slapen. Want alleen is maar alleen.
eten klaar maken
Woensdag 30 juli
"God bless America"
"God choose the president"
"He knows what good is for us, he would never lies to us"
"I'm pro life, I'm pro guns"
Dit zijn enkele zinnen die uit een liedje komen en waar we al een paar dagen met wakker worden. Eerst geloofden we het niet maar na een paar keer het liedje te horen zijn we weer heel verbaasd dat zo iets kan. Maar in het konservatiefste deel van Amerika moeten we echt van niets verschieten. Na het liedje krijgen we de prijzen van de "corn" (mais) en de sojabeans gepresenteerd. Dat is natuurlijk wel leutig te horen op de radio, ze zijn hier heel boerminded.
Koen moet nog wat telefoneerwerk en mail werk afwerken en ik ga weer aan de kook. Vanavond komen de O'donnalds dat zijn akkerbouwers die ook met ons een kontrakt hebben voor onze mest maar die er niet bij konden zijn toen we de andere akkerbouwers hadden uitgenodigd. Het zijn wat zussen en broers. Ze zijn met 8 in totaal. Ik maak dezelfde menu klaar dan voor onze andere akkerbouwers. Tomattes crevettes, preisoep, varkensvlees, gestampte petetten en wat groenten en als nagerecht tiramissu.
Ze zijn uitgenodigd om 6.00pm en ze komen goed op tijd. Als kadoo hebben ze een "hummingbirdfeeder" (kolabrievoeder) en een gids over mais en sojabonen bij. Ik begin met het aperitief, drank en chips. Ze gaan hen daarvoor zetten en doen de chips in hun soepbord en denken dat dat hun hoofdmenu is. Ik moet het efkens heel goed uitleggen hoe wij belgen eten en het eten opdienen. Ze zijn onder de indruk. Om 9.00 pm is de hoofdschotel opgediend en opgegeten en willen ze rechtstaan en naar huis gaan. Ik moet hen duidelijk maken dat er ook nog een dessert is. Ze vertellen mij dat ze nog nooit zo uitgebreid gegeten hebben. En ik ben blij dat het hen gesmaakt heeft.
"God bless America"
"God choose the president"
"He knows what good is for us, he would never lies to us"
"I'm pro life, I'm pro guns"
Dit zijn enkele zinnen die uit een liedje komen en waar we al een paar dagen met wakker worden. Eerst geloofden we het niet maar na een paar keer het liedje te horen zijn we weer heel verbaasd dat zo iets kan. Maar in het konservatiefste deel van Amerika moeten we echt van niets verschieten. Na het liedje krijgen we de prijzen van de "corn" (mais) en de sojabeans gepresenteerd. Dat is natuurlijk wel leutig te horen op de radio, ze zijn hier heel boerminded.
Koen moet nog wat telefoneerwerk en mail werk afwerken en ik ga weer aan de kook. Vanavond komen de O'donnalds dat zijn akkerbouwers die ook met ons een kontrakt hebben voor onze mest maar die er niet bij konden zijn toen we de andere akkerbouwers hadden uitgenodigd. Het zijn wat zussen en broers. Ze zijn met 8 in totaal. Ik maak dezelfde menu klaar dan voor onze andere akkerbouwers. Tomattes crevettes, preisoep, varkensvlees, gestampte petetten en wat groenten en als nagerecht tiramissu.
Ze zijn uitgenodigd om 6.00pm en ze komen goed op tijd. Als kadoo hebben ze een "hummingbirdfeeder" (kolabrievoeder) en een gids over mais en sojabonen bij. Ik begin met het aperitief, drank en chips. Ze gaan hen daarvoor zetten en doen de chips in hun soepbord en denken dat dat hun hoofdmenu is. Ik moet het efkens heel goed uitleggen hoe wij belgen eten en het eten opdienen. Ze zijn onder de indruk. Om 9.00 pm is de hoofdschotel opgediend en opgegeten en willen ze rechtstaan en naar huis gaan. Ik moet hen duidelijk maken dat er ook nog een dessert is. Ze vertellen mij dat ze nog nooit zo uitgebreid gegeten hebben. En ik ben blij dat het hen gesmaakt heeft.
Verdere inlichtingen over ons bos winnen
Maandag 28 juli
Koen is vanochtend vroeg begonnen met de kanten te sproeien want nu is het windstil. En gaat dan naar onze gebuur boer om nog wat te vragen over de drainage. Er zijn blijkbaar in het verleden wat problemen geweest met water dat niet genoeg weg ging. Maar hij weet al de problemen goed in kaart te brengen en blijkbaar moet de county het in orde brengen. Dus dat komt dan wel in orde. In de namiddag komen er twee mensen kijken naar ons bos. Na een hele tijd dat ze naar de bomen gekeken hebben en alles onderzocht hebben komen ze tot het besluit dat het een slecht bos is dat het zeker 10 jaar duurt vooraleer er goei bomen uitgerooid kunnen worden. En dan heeft Koen nog maar eens een afspraak met de bank.
Ik vul mijn dag met kuisen en naar de bibliotheek te gaan, naar het klein schoolke.
Koen is vanochtend vroeg begonnen met de kanten te sproeien want nu is het windstil. En gaat dan naar onze gebuur boer om nog wat te vragen over de drainage. Er zijn blijkbaar in het verleden wat problemen geweest met water dat niet genoeg weg ging. Maar hij weet al de problemen goed in kaart te brengen en blijkbaar moet de county het in orde brengen. Dus dat komt dan wel in orde. In de namiddag komen er twee mensen kijken naar ons bos. Na een hele tijd dat ze naar de bomen gekeken hebben en alles onderzocht hebben komen ze tot het besluit dat het een slecht bos is dat het zeker 10 jaar duurt vooraleer er goei bomen uitgerooid kunnen worden. En dan heeft Koen nog maar eens een afspraak met de bank.
Ik vul mijn dag met kuisen en naar de bibliotheek te gaan, naar het klein schoolke.
receptie bij Arendsen
Dinsdag 29 juli
Om 11.00 zijn we uitgenodigd bij Arendsen. Dat is een nederlandse boer die in dezelfde county woont dan ons en die ook met Van Bakel een melkveebedrijf gaat opstarten en die nu begonnen is met de grondwerken.
Idem geeft voor die gelegenheid een receptie en er is heel wat volk van de pers uigenodigd. Arendsen gaat een stal bouwen voor 4500 koeien. De receptie begint om stipt 11.00 en we krijgen als drank melk en chocomelk.
We blijven nog heel wat napraten want ook de commisioners (Loren de man van Karen is er een van) zijn daar en enkele plaatselijke boeren zoals Dave Fourgay. Het is gezellig.
Als we terug zijn gaan we onze perziken plukken van de boom want er hangen er heel veel aan en brengen we er een emmertje van naar onze geburen, de Strassers.
Om 6.00 ga ik terug naar de brandweer want nu moet ik de beste foto's eruit kiezen en mijn bestelling opgeven. Er zijn heel mooie bij.
Om 11.00 zijn we uitgenodigd bij Arendsen. Dat is een nederlandse boer die in dezelfde county woont dan ons en die ook met Van Bakel een melkveebedrijf gaat opstarten en die nu begonnen is met de grondwerken.
Idem geeft voor die gelegenheid een receptie en er is heel wat volk van de pers uigenodigd. Arendsen gaat een stal bouwen voor 4500 koeien. De receptie begint om stipt 11.00 en we krijgen als drank melk en chocomelk.
We blijven nog heel wat napraten want ook de commisioners (Loren de man van Karen is er een van) zijn daar en enkele plaatselijke boeren zoals Dave Fourgay. Het is gezellig.
Als we terug zijn gaan we onze perziken plukken van de boom want er hangen er heel veel aan en brengen we er een emmertje van naar onze geburen, de Strassers.
Om 6.00 ga ik terug naar de brandweer want nu moet ik de beste foto's eruit kiezen en mijn bestelling opgeven. Er zijn heel mooie bij.
een restaurant gevonden in Camden
Zondag 27 juli
Om 9.30 zitten we gezamenlijk in de katholieke kerk. Het zijn altijd missen die bijna 1.5uur duren. Dat is lang voor kinderen en voor ons ook. Er wordt ook nog veel gezongen en ze zingen altijd heel het liedje, niet zoals in Belgie het eerste stroofje en het refrein. En iedereen zingt mee, jong en oud.
Na de mis gaan we naar Camden want er is een trekker trek voor de paarden en ik moet er natuurlijk foto's van trekken. Ook kunnen we als sponsoring foto's van onszelf laten trekken bij de brandweer. De fotograaf maakt er hilarische foto's van en op een gegeven moment zitten we zelfs allemaal met de slappe lach. En dan krijgen we nog een rondleiding bij de brandweer en krijgen we technische uitleg over hoe en met wat ze blussen. Maar die weten ons ook te vertellen dat we ons spijtig genoeg een dag vergist hebben van die trekker trek, het was gisteren. Dat is heel spijtig ik had het graag gezien.
Maar daardoor hebben we toch een restaurantje ontdekt in Camden dat open is van 7.00 am tot 2.00 pm. Een heel klein familierestaurantje. We kunnen er zelfs frieten eten en ook een hamburger en natuurlijk bonen.
In de namiddag gaan Koen en de kindjes vuil rapen en ik ga naar Kokomo om een beetje boodschappen te doen. Woensdag ontvang ik volk en ik wil weer tiramissu maken dus heb ik mascarpone nodig. Koen blijft lang weg want ze hebben blijven babbelen met twee boeren die ook altijd geinteresseerd zijn in onze mest.
Om 9.30 zitten we gezamenlijk in de katholieke kerk. Het zijn altijd missen die bijna 1.5uur duren. Dat is lang voor kinderen en voor ons ook. Er wordt ook nog veel gezongen en ze zingen altijd heel het liedje, niet zoals in Belgie het eerste stroofje en het refrein. En iedereen zingt mee, jong en oud.
Na de mis gaan we naar Camden want er is een trekker trek voor de paarden en ik moet er natuurlijk foto's van trekken. Ook kunnen we als sponsoring foto's van onszelf laten trekken bij de brandweer. De fotograaf maakt er hilarische foto's van en op een gegeven moment zitten we zelfs allemaal met de slappe lach. En dan krijgen we nog een rondleiding bij de brandweer en krijgen we technische uitleg over hoe en met wat ze blussen. Maar die weten ons ook te vertellen dat we ons spijtig genoeg een dag vergist hebben van die trekker trek, het was gisteren. Dat is heel spijtig ik had het graag gezien.
Maar daardoor hebben we toch een restaurantje ontdekt in Camden dat open is van 7.00 am tot 2.00 pm. Een heel klein familierestaurantje. We kunnen er zelfs frieten eten en ook een hamburger en natuurlijk bonen.
In de namiddag gaan Koen en de kindjes vuil rapen en ik ga naar Kokomo om een beetje boodschappen te doen. Woensdag ontvang ik volk en ik wil weer tiramissu maken dus heb ik mascarpone nodig. Koen blijft lang weg want ze hebben blijven babbelen met twee boeren die ook altijd geinteresseerd zijn in onze mest.
sproeien en verven met afgedraaide olie
Zaterdag 26 juli
Dieter had al een paar dagen lichte koorts en nu weten we waar het vandaan komt. Hij heeft uitslag, de windpokken zijn er. Tim en Stef hebben het gelukkig al meegemaakt.
In de voormiddag gaan we samen nog eens een stukje weide bijgeven voor ons jongvee. En dan begin ik de weipalen te verven met afgedraaide olie zodat ze er mooi zwart uitzien.
Koen zet de quad en de sproeier in orde om alle kanten te sproeien met roundup en om rond te gaan tegen de distels in het crp gebied.
En 's avonds kijken we naar een mooi filmke "seabiscuit", een echt gebeurd verhaal dus daar komen de nodige traantjes bij te pas.
Dieter had al een paar dagen lichte koorts en nu weten we waar het vandaan komt. Hij heeft uitslag, de windpokken zijn er. Tim en Stef hebben het gelukkig al meegemaakt.
In de voormiddag gaan we samen nog eens een stukje weide bijgeven voor ons jongvee. En dan begin ik de weipalen te verven met afgedraaide olie zodat ze er mooi zwart uitzien.
Koen zet de quad en de sproeier in orde om alle kanten te sproeien met roundup en om rond te gaan tegen de distels in het crp gebied.
En 's avonds kijken we naar een mooi filmke "seabiscuit", een echt gebeurd verhaal dus daar komen de nodige traantjes bij te pas.
Naar feest van ADM
Vrijdag 25 juli
Koen gaat vandaag nog eens alle kanten maaien. (samen met de gazon is hij toch een dikke vijf uur bezig). En ook krijgt het grasmachine nog eens een grote onderhoudsbeurt.
Ondertussen gaat het ook heel wat beter met Koen zijn ma dus dat is een hele geruststelling.
Ik breng de kindjes naar de tekenschool en ondertussen ga ik winkelen. Wat kledingwinkels betreft heb ik keuze tussen de walmart en pennys en een mauices. Dat zijn de enigste kledingwinkels die er zijn hier in Logansport. En om verder te rijden heb ik geen tijd want het is direkt meer dan een uur rijden voor we in een grotere stad zijn. Dat is dan Kokomo of Lafayette.
In Maurices vind ik dankzij de hulp van de winkeljuffrouwen toch mijn goesting. Bij het betalen vraag ik nog een reward card (een kortingskaart) maar dat kan ik niet krijgen omdat ik geen social securit number heb.
De kindjes zijn heel opgewonden ze hebben een foto gekregen van de tekenschool en ze hebben een knutselwerkje gemaakt om aan de deur te hangen. Na een sobere maaltijd kunnen ze efkens in bed. En gaan we ons vervolgens klaar maken om naar het leveranciersfeest te gaan van ADM. ADM is een graanontvangst en geeft een feest voor alle graanleveranciers. Er is gemiddeld een 600 man aanwezig.
Het feest gaat door in het park in Logansport waar de carrousel staat en er is ook minigolf en er rijdt een treintje. Om 16.00 komen we als een van de eerste aan en schuiven we direkt aan voor het eten. Het is redelijk goed vlees (ofwel beginnen we de smaak gewoon te zijn), bonen, augurken, vijgen en natuurlijk een slap broodje en om alles door te spoelen is er roze limonade en ijsthee (zelfs geen water). Tim zegt dat het eten hier nooit niet lekker is en we kunnen hem absoluut geen ongelijk geven maar gelukkig is er als dessert een "icecream" en dat maakt alles goed en dat woord kennen ze al heel goed.
Er zijn verschillende boeren die we nu beginnen kennen waar we dan toch een praatje met kunnen doen en ook zijn er een paar German Baptisten die heel goed herkenbaar zijn met hun hoed, wit hemd en bretellen en de dames allemaal dezelfde jurk in dezelfde snit. De meeste boeren eten en gaan dan gewoon terug naar huis. Ik blijf er mij over verbazen dat die niet blijven en babbelen en wat zeveren. Maar niet dus. Ondanks de hoge temperaturen (32 graden) lopen de mannen en de meeste vrouwen met een jeans en boots aan en een hemd. Koen krijgt opmerkingen dat een echte farmer niet met een short loopt en zeker niet met sandalen. Maar ze vinden het wel grappig. De meeste mannen zowel de jonge als de oude sjieken ondertussen duchtig op hun pijptabak en dan spuwen ze dat op de grond. Walgelijk maar wie ben ik om daar iets van te zeggen.
Terwijl Koen met een paar mannen staat te babbelen ga ik en Karen en Kathy (een boerin van mijn leeftijd met kindjes die even oud zijn dan Tim en Dieter) op het treintje, de carrousel en spelen we minigolf. De kindjes amuseren zich heel erg. Het feest duurt tot 9.00uur en het is ons gelukt om tot volledig de laatste te blijven en dat is dan 9.05 uur.
Koen gaat vandaag nog eens alle kanten maaien. (samen met de gazon is hij toch een dikke vijf uur bezig). En ook krijgt het grasmachine nog eens een grote onderhoudsbeurt.
Ondertussen gaat het ook heel wat beter met Koen zijn ma dus dat is een hele geruststelling.
Ik breng de kindjes naar de tekenschool en ondertussen ga ik winkelen. Wat kledingwinkels betreft heb ik keuze tussen de walmart en pennys en een mauices. Dat zijn de enigste kledingwinkels die er zijn hier in Logansport. En om verder te rijden heb ik geen tijd want het is direkt meer dan een uur rijden voor we in een grotere stad zijn. Dat is dan Kokomo of Lafayette.
In Maurices vind ik dankzij de hulp van de winkeljuffrouwen toch mijn goesting. Bij het betalen vraag ik nog een reward card (een kortingskaart) maar dat kan ik niet krijgen omdat ik geen social securit number heb.
De kindjes zijn heel opgewonden ze hebben een foto gekregen van de tekenschool en ze hebben een knutselwerkje gemaakt om aan de deur te hangen. Na een sobere maaltijd kunnen ze efkens in bed. En gaan we ons vervolgens klaar maken om naar het leveranciersfeest te gaan van ADM. ADM is een graanontvangst en geeft een feest voor alle graanleveranciers. Er is gemiddeld een 600 man aanwezig.
Het feest gaat door in het park in Logansport waar de carrousel staat en er is ook minigolf en er rijdt een treintje. Om 16.00 komen we als een van de eerste aan en schuiven we direkt aan voor het eten. Het is redelijk goed vlees (ofwel beginnen we de smaak gewoon te zijn), bonen, augurken, vijgen en natuurlijk een slap broodje en om alles door te spoelen is er roze limonade en ijsthee (zelfs geen water). Tim zegt dat het eten hier nooit niet lekker is en we kunnen hem absoluut geen ongelijk geven maar gelukkig is er als dessert een "icecream" en dat maakt alles goed en dat woord kennen ze al heel goed.
Er zijn verschillende boeren die we nu beginnen kennen waar we dan toch een praatje met kunnen doen en ook zijn er een paar German Baptisten die heel goed herkenbaar zijn met hun hoed, wit hemd en bretellen en de dames allemaal dezelfde jurk in dezelfde snit. De meeste boeren eten en gaan dan gewoon terug naar huis. Ik blijf er mij over verbazen dat die niet blijven en babbelen en wat zeveren. Maar niet dus. Ondanks de hoge temperaturen (32 graden) lopen de mannen en de meeste vrouwen met een jeans en boots aan en een hemd. Koen krijgt opmerkingen dat een echte farmer niet met een short loopt en zeker niet met sandalen. Maar ze vinden het wel grappig. De meeste mannen zowel de jonge als de oude sjieken ondertussen duchtig op hun pijptabak en dan spuwen ze dat op de grond. Walgelijk maar wie ben ik om daar iets van te zeggen.
Terwijl Koen met een paar mannen staat te babbelen ga ik en Karen en Kathy (een boerin van mijn leeftijd met kindjes die even oud zijn dan Tim en Dieter) op het treintje, de carrousel en spelen we minigolf. De kindjes amuseren zich heel erg. Het feest duurt tot 9.00uur en het is ons gelukt om tot volledig de laatste te blijven en dat is dan 9.05 uur.
vertrek van Veronique en Marc
Donderdag 24 juli
Om 9.00uur komt er een akkerbouwer die ook een bediende is van de staat en die vooral de landbouwers inlichtingen geeft over drainagebuizen, waterstanden, bossen en waterlopen. Zijn naam is Joe O'Donnell en hij heeft ook een kontrakt met ons om mest te voeren. Hij babbelt heel veel over de geburen en over wie we nu moeten kontakteren wat het bos en de drainagebuizen betreft. Het is weeral een aangename voormiddag die voorbij vliegt.
Marc en co en de kindjes hebben ondertussen het bos verkent met de quad en met de fiets. Blijkbaar hebben ze vast gezeten met de quad tussen de bomen want dat was het enigste waar de kindjes niet over konden zwijgen en dat vonden ze heel spannend en leutig.
En dan kunnen ze aan hun grote toer doorheen Amerika beginnen. Ze gaan naar de Niagara Falls in Canada, vervolgens doorheen Michigan om zo naar Mouline te gaan om de familie te bezoeken.
Om 9.00uur komt er een akkerbouwer die ook een bediende is van de staat en die vooral de landbouwers inlichtingen geeft over drainagebuizen, waterstanden, bossen en waterlopen. Zijn naam is Joe O'Donnell en hij heeft ook een kontrakt met ons om mest te voeren. Hij babbelt heel veel over de geburen en over wie we nu moeten kontakteren wat het bos en de drainagebuizen betreft. Het is weeral een aangename voormiddag die voorbij vliegt.
Marc en co en de kindjes hebben ondertussen het bos verkent met de quad en met de fiets. Blijkbaar hebben ze vast gezeten met de quad tussen de bomen want dat was het enigste waar de kindjes niet over konden zwijgen en dat vonden ze heel spannend en leutig.
En dan kunnen ze aan hun grote toer doorheen Amerika beginnen. Ze gaan naar de Niagara Falls in Canada, vervolgens doorheen Michigan om zo naar Mouline te gaan om de familie te bezoeken.
donderdag 18 september 2008
de gebuurte laten zien
Woensdag 23 juli
In de ochtend is het eerst naar Belgie bellen om te vragen hoe het gaat met meme. Maar gelukkig alles is ok. Tim, Stef en Dieter amuseren zich met hun nichtjes binnen en buiten in het zwembad. Ook leren ze de quad en het grasmachine kennen.
Koen en Mark en Barbara gaan naar de de graanontvangst (ADM) het definitieve kontrakt tekenen ivm onze mais. En Koen krijgt daar nog een kleine rondleiding. Als ze terug komen gaan we naar Dave Fourgay met zijn 300 koeien en krijgen een gezellige babbel . Van daaruit gaan we naar French Park en maken een hele lange wandeling, ons orientatievermogen wordt op de proef gesteld. Maar Veronique haalt ons goed uit het bos. Het was een vermoeiende wandeling voor de kindjes en wij hebben genoten van de natuur.
In de namiddag gaan we naar Arendsen waar ze beginnen bouwen zijn. Nu hebben ze een gestart bedrijf gezien, een bedrijf dat volledig af is en eentje waar ze juist beginnen bouwen zijn. Het is indrukwekkend zo verschillende bulldozers en grote camions bezig zien. Er wordt wat grond verzet die tien minuutjes dat we er staan.
Dan verkennen we Camden nog eens en dat is de bibliotheek en het winkeltje waar er bijna niets meer staat. Heel Camden is aan het leeglopen sinds dat vorig jaar het schoolke verdwenen is.
Terug thuis gaan we naar de akkers kijken waar we herten tegenkomen en kruipen we in onze toren om alles van bovenaf te zien.
In de ochtend is het eerst naar Belgie bellen om te vragen hoe het gaat met meme. Maar gelukkig alles is ok. Tim, Stef en Dieter amuseren zich met hun nichtjes binnen en buiten in het zwembad. Ook leren ze de quad en het grasmachine kennen.
Koen en Mark en Barbara gaan naar de de graanontvangst (ADM) het definitieve kontrakt tekenen ivm onze mais. En Koen krijgt daar nog een kleine rondleiding. Als ze terug komen gaan we naar Dave Fourgay met zijn 300 koeien en krijgen een gezellige babbel . Van daaruit gaan we naar French Park en maken een hele lange wandeling, ons orientatievermogen wordt op de proef gesteld. Maar Veronique haalt ons goed uit het bos. Het was een vermoeiende wandeling voor de kindjes en wij hebben genoten van de natuur.
In de namiddag gaan we naar Arendsen waar ze beginnen bouwen zijn. Nu hebben ze een gestart bedrijf gezien, een bedrijf dat volledig af is en eentje waar ze juist beginnen bouwen zijn. Het is indrukwekkend zo verschillende bulldozers en grote camions bezig zien. Er wordt wat grond verzet die tien minuutjes dat we er staan.
Dan verkennen we Camden nog eens en dat is de bibliotheek en het winkeltje waar er bijna niets meer staat. Heel Camden is aan het leeglopen sinds dat vorig jaar het schoolke verdwenen is.
Terug thuis gaan we naar de akkers kijken waar we herten tegenkomen en kruipen we in onze toren om alles van bovenaf te zien.
naar Hulsbosch en Goldstein
Dinsdag 22 juli
'sMorgens terwijl Veronique verslag uitbrengt aan het thuisfront in Belgie stelt Veronique vast dat meme heel ziek is en Veronique denkt aan een appendix. Meme moet onmiddellijk naar spoed.
En terwijl we nu toch vaststellen dat Amerika toch wel heel ver weg is als er echt iets gebeurt maken ze zich allemaal klaar om naar het zuiden van Indiana te rijden. Uitgezonderd ik en Dieter blijven thuis. De auto zit veel te vol om goed te zijn want ook Isabel rijdt mee.
In de loop van de dag krijgen we bericht dat meme onmiddellijk is geopereerd aan een appendix.
Maar de operatie is goed verlopen.
Als Dieter al heel lang in bed ligt komen de stallenbezoekers toe. Onderweg hebben ze wel al Isabel afgezet in Purdue en Veronique mag de laptop gebruiken van Isabel. Ze vertellen honderduit dat ze zo goed ontvangen zijn bij Hulstbosch en dat ze daar goed gegeten hebben. En dat ze bij Hulsbosch nu echt de laatste werken aan het verrichten zijn om de koeien te laten komen. Nog een week. Veel geluk. Ook bij Goldstein hebben ze een mooie rondleiding gehad. Daar zijn ze al een paar jaar aan het melken. De enige konklusie die ze allemaal hebben is dat het heel indrukwekkend is.
'sMorgens terwijl Veronique verslag uitbrengt aan het thuisfront in Belgie stelt Veronique vast dat meme heel ziek is en Veronique denkt aan een appendix. Meme moet onmiddellijk naar spoed.
En terwijl we nu toch vaststellen dat Amerika toch wel heel ver weg is als er echt iets gebeurt maken ze zich allemaal klaar om naar het zuiden van Indiana te rijden. Uitgezonderd ik en Dieter blijven thuis. De auto zit veel te vol om goed te zijn want ook Isabel rijdt mee.
In de loop van de dag krijgen we bericht dat meme onmiddellijk is geopereerd aan een appendix.
Maar de operatie is goed verlopen.
Als Dieter al heel lang in bed ligt komen de stallenbezoekers toe. Onderweg hebben ze wel al Isabel afgezet in Purdue en Veronique mag de laptop gebruiken van Isabel. Ze vertellen honderduit dat ze zo goed ontvangen zijn bij Hulstbosch en dat ze daar goed gegeten hebben. En dat ze bij Hulsbosch nu echt de laatste werken aan het verrichten zijn om de koeien te laten komen. Nog een week. Veel geluk. Ook bij Goldstein hebben ze een mooie rondleiding gehad. Daar zijn ze al een paar jaar aan het melken. De enige konklusie die ze allemaal hebben is dat het heel indrukwekkend is.
zondag 14 september 2008
naar een bbq in Purdue
Maandag 21 juli
Terwijl het in Belgie nationale feestdag is zonder regering schijnt hier het zonnetje en is het doef. Veronique doet de verschrikkellijke ontdekking dat haar laptop het niet doet en dat ze zo niet kan mailen en haar agenda bijvullen.
Vandaag start in Logansport weer iets nieuws voor de kinderen. Kunstschool voor vijf dagen. Dus heb ik weer iets waar ik de kindjes naar toe kan brengen. Het begint om 10.00 tot 12.00 uur. En dan krijgen Veronique, Mark en co een rondleiding van mij in Logansport.
Tegen de middag pikken we terug de kindjes op en genieten thuis van lekkere spaghetti. In de namiddag zijn we uitgenodigd in Purdue (universiteit). Het is de grootste universiteit met de meeste buitenlanders. Vooral gespecialiseerd in engineering maar ook in de landbouw.
Op het ogenblik is er een Belgische studente, Isabel van uit het Gentse. En zij heeft ons uitgenodigd want er is een bbq voor familie en vrienden. En we krijgen ook een rondleiding in de labs.
Koen komt later want die heeft eerst nog een vergadering met de verzekering.
Isabel woont in een huis met twee medestudenten en van haar krijgen we een rondleiding langs heen de gebouwen van de universiteit. het is een stad op zich. En de universiteit telt tussen de 80000 en 100000 studenten. Mark weet te vertellen dat dat hetzelfde is dan in Gent. Het is een boeiende uiteenzetting.
Bij de labs aangekomen mogen we onmiddellijk binnen want daar begint ook de rondleiding. Isabel blijft buiten bij de kindjes want die zijn niet toegelaten.
We worden rondgeleid langs een robotarm met verschillende mogelijkheden, langs een geluidtester, langs een studio waar ze asfalt testen, en nog veel meer. We krijgen overal een boeiende uitleg maar dat is toch wat te moeilijk voor mij. Koen en Alex zouden hier moeten geweest zijn. Het is heel technisch.
Terug buiten staat de bbq al te wachten. En ook Koen is toegekomen. Ook hier weer is het heel gedisciplineerd aanschuiven, ik blijf er van verschieten. Nathalie had gehoopt op een goed sateeke en een goed kippefiletje maar het valt tegen, het is weer van dat gemengd vlees met chips en bonen. En als drank water en limonade. En natuurlijk alles in plastiek.
Tegen dat we terug naar huis gaan is het al vrij donker en Isabel besluit om mee te komen en te blijven slapen om naar de laptop te kjken. De kindjes vallen in slaap in de auto.
Terwijl het in Belgie nationale feestdag is zonder regering schijnt hier het zonnetje en is het doef. Veronique doet de verschrikkellijke ontdekking dat haar laptop het niet doet en dat ze zo niet kan mailen en haar agenda bijvullen.
Vandaag start in Logansport weer iets nieuws voor de kinderen. Kunstschool voor vijf dagen. Dus heb ik weer iets waar ik de kindjes naar toe kan brengen. Het begint om 10.00 tot 12.00 uur. En dan krijgen Veronique, Mark en co een rondleiding van mij in Logansport.
Tegen de middag pikken we terug de kindjes op en genieten thuis van lekkere spaghetti. In de namiddag zijn we uitgenodigd in Purdue (universiteit). Het is de grootste universiteit met de meeste buitenlanders. Vooral gespecialiseerd in engineering maar ook in de landbouw.
Op het ogenblik is er een Belgische studente, Isabel van uit het Gentse. En zij heeft ons uitgenodigd want er is een bbq voor familie en vrienden. En we krijgen ook een rondleiding in de labs.
Koen komt later want die heeft eerst nog een vergadering met de verzekering.
Isabel woont in een huis met twee medestudenten en van haar krijgen we een rondleiding langs heen de gebouwen van de universiteit. het is een stad op zich. En de universiteit telt tussen de 80000 en 100000 studenten. Mark weet te vertellen dat dat hetzelfde is dan in Gent. Het is een boeiende uiteenzetting.
Bij de labs aangekomen mogen we onmiddellijk binnen want daar begint ook de rondleiding. Isabel blijft buiten bij de kindjes want die zijn niet toegelaten.
We worden rondgeleid langs een robotarm met verschillende mogelijkheden, langs een geluidtester, langs een studio waar ze asfalt testen, en nog veel meer. We krijgen overal een boeiende uitleg maar dat is toch wat te moeilijk voor mij. Koen en Alex zouden hier moeten geweest zijn. Het is heel technisch.
Terug buiten staat de bbq al te wachten. En ook Koen is toegekomen. Ook hier weer is het heel gedisciplineerd aanschuiven, ik blijf er van verschieten. Nathalie had gehoopt op een goed sateeke en een goed kippefiletje maar het valt tegen, het is weer van dat gemengd vlees met chips en bonen. En als drank water en limonade. En natuurlijk alles in plastiek.
Tegen dat we terug naar huis gaan is het al vrij donker en Isabel besluit om mee te komen en te blijven slapen om naar de laptop te kjken. De kindjes vallen in slaap in de auto.
Abonneren op:
Posts (Atom)