De laatste perziken

Dinsdag 5 augustus

Chris amuseert zich blijkbaar heel goed bij Van Ham en wilt al blijven maar dat laat zijn visum niet toe. Nog een maand en hij moet terug naar Belgie.
Koen sorteert alle brieven die we toegestuurd hebben gekregen van mensen in Belgie om te bewijzen dat we boer geweest zijn. Bedankt aan alle mensen die tijd genomen hebben om een brief te schrijven. De brieven sturen we allemaal op naar de dienst die onze green card in orde brengt. Dus nu hopen dat het er zo snel mogelijk van komt. Maar de procedure kan 3 jaar duren. Zodus daar gaan we de eerste weken nog niet van wakker liggen.
Ik ga met de kindjes de laatste perziken plukken. Dat is eerst goe vechten en ruzie maken wie er op de grootste ladder mag staan om uiteindelijk te besluiten dat het toch de mama moet doen om aan de bovenste te kunnen. Raar maar waar maar bij zulke taferelen moet ik altijd aan moeke denken. Wij waren met vijf en zeker ook niet de gemakkelijkste. Maar ik denk dat het gelukkig allemaal goe is gekomen.
Vandaag is de familie Pasmans ook toegekomen in onze county. Dit is een Nederlandse familie die ook een projekt gekocht heeft aan Van Bakel. We gaan ze welkom heten en vragen of ze iets kunnen gebruiken tot de container er is.
Onderweg brengen we nog een grote zak perziken bij Myron Sinck in Delphi en dan krijgen we telefoon dat Veronique en co terug op onze oprit staan. Groot jolijt bij de kindjes want die roepen en gillen, joepi Nathalie, barbara, tante Veronique en nonkel Marc. Maar 15 minuten later een grote teleurstelling. Geen auto te zien op de oprit. Gelukkig zijn ze er vlug terug, ze hadden naar herten gaan kijken en er ook weer gezien. Veronique en Marc gaan de computer van Isabel terug brengen naar Lafayette en ik, Koen, Nathalie en Barbara kijken gezellig naar "Footloose". Met een grote pak chips en heel veel cola. Gewoon schandalig maar het smaakt ons heel goed.