Donderdag 8 januari
Ik breng de kindjes naar school maar Karen gaat ze halen en dan Stef verder brengen naar school omdat ik en Koen een afspraak hebben met een bank. Het is een bank waar we vorig jaar eigenlijk zonder enig probleem een lening voor het huis gekregen hebben en ook een lening voor de mais gekregen hebben.
We hebben er wel een goed oog in. Maar om een goeie indruk te maken doen we toch maar onze beste kleren aan. Ze hebben mij altijd geleerd de eerste indruk is bijna alles.
De afspraak is om 11 uur en we moeten er een uur voor rijden.
We worden ontvangen door de direkteur en door iemand die gespecialiseerd is in "dairy". We doen heel onze uitleg aan de hand van het businessplan. Ze vinden het een prachtig idee, een heel goed uitgewerkt plan en ze gaan het verder bekijken.
Ze beloven ons dat ze zeker volgende week terug gaan bellen.
We hebben er meer dan twee uur binnen gezeten. Heel vermoeiend. En dit omdat we het niet gewoon zijn, omdat we ons zelf moeten verkopen en omdat het een bang afwachten is wat ze gaan zeggen.
Maar we denken, ze hebben al geluisterd dus het zal wel goed zijn. Nadat we van de bank komen gaan we ons tweetjes nog iets eten in applebees. En we genieten ervan zo ons tweetjes. Als we uiteindelijjk bij Karen komen om de kindjes op te halen zitten die voor tv (we hadden niet anders verwacht), staat er een grote pak chips voor hen en weten ze ons te vertellen dat ze al ijsjes gegeten hebben en dat ze gaan eten zijn in de mcdonnalds. Het is een heus feest voor Tim, Stef en Dieter.
En dan gaan we naar huis met veel hoop voor de toekomst.
zondag 29 maart 2009
Mom's day
Woensdag 5 januari
Nadat ik de kindjes naar school heb gebracht is Koen aan het bellen met een bank. Hij is de meeste gegevens al aan het doorgeven en ze vinden het heel interessant.
Tim moet naar school en ik mag het laatste uur komen omdat het Mom's day is. Dat wil zeggen. Elke week leren ze in de preschool een andere letter en deze week is het de letter m. Dus alle mama's mogen muffins komen eten en de kindjes hebben een monkey voor ons gemaakt. Gewoon een monkey dat ze moeten inkleuren.
De kindjes zitten dan elk aan hun tafelke. Ik vind dat zo triestig. In Belgie in de kleuterscholen lopen die kleuters rond en is dat ook heel gedisciplineerd. Maar hier moeten die dus blijven zitten voor een redelijk lange tijd. Ik moet ineens denken dat mijn kinderen nog veel onder hun voeten zullen krijgen. Zo lang stil zitten.
Nadat ik de kindjes naar school heb gebracht is Koen aan het bellen met een bank. Hij is de meeste gegevens al aan het doorgeven en ze vinden het heel interessant.
Tim moet naar school en ik mag het laatste uur komen omdat het Mom's day is. Dat wil zeggen. Elke week leren ze in de preschool een andere letter en deze week is het de letter m. Dus alle mama's mogen muffins komen eten en de kindjes hebben een monkey voor ons gemaakt. Gewoon een monkey dat ze moeten inkleuren.
De kindjes zitten dan elk aan hun tafelke. Ik vind dat zo triestig. In Belgie in de kleuterscholen lopen die kleuters rond en is dat ook heel gedisciplineerd. Maar hier moeten die dus blijven zitten voor een redelijk lange tijd. Ik moet ineens denken dat mijn kinderen nog veel onder hun voeten zullen krijgen. Zo lang stil zitten.
driekoningen
Dinsdag 6 januari
Ze moeten voor zeven uur uit hun bed om zeker om acht uur op school te zijn. De kleuterschool in de highschool. Het is er ene chaos. Juffrouwen en kindjes lopen dooreen. Ik heb niet echt het gevoel dat ze daar iets leren. Maar voor hun taal is het zo belangrijk. Ze verstaan alle drie al heel goed engels en Tim kan al redelijk zijn plan trekken in het engels. Stef en Dieter kunnen zich ook wel verstaanbaar maken maar die doen dat met zoveel gebaren en tekens. Dat zelfs vreemde mensen die zouden verstaan.
Als ik ze afgezet heb op school ga ik naar de winkel want ik heb niets meer in mijn kasten staan.
En ik ben hier echt een uitzondering, ik kook elke dag en dat zijn ze hier niet gewend. Ze gaan gaan eten of laten iets komen of warmen iets op in de microgolfoven.
Om 10.30 ga ik ze terug van school halen en om halftwaalf breng ik Stef naar school. We hebben ondertussen wel gegeten.
In de namiddag komt Peter van der vegt nog eens het laatste nieuws bespreken. En terwijl die daar nog zit moet ik en de kindjes vertrekken naar de zwemles.
Als we terugkomen van de zwemles pikken we Koen op en gaan naar de familie Pasmans, dat is een nederlands koppel die hier ook in de county woont en die zijn vandaag 12.5 jaar getrouwd. En blijkbaar vieren ze dat heel hard in Nederland. Ook de familie Arendsen is er.
We kunnen niet te lang blijven want de kindjes zijn uitgeput en morgenvroeg moeten ze weer naar school.
Ze moeten voor zeven uur uit hun bed om zeker om acht uur op school te zijn. De kleuterschool in de highschool. Het is er ene chaos. Juffrouwen en kindjes lopen dooreen. Ik heb niet echt het gevoel dat ze daar iets leren. Maar voor hun taal is het zo belangrijk. Ze verstaan alle drie al heel goed engels en Tim kan al redelijk zijn plan trekken in het engels. Stef en Dieter kunnen zich ook wel verstaanbaar maken maar die doen dat met zoveel gebaren en tekens. Dat zelfs vreemde mensen die zouden verstaan.
Als ik ze afgezet heb op school ga ik naar de winkel want ik heb niets meer in mijn kasten staan.
En ik ben hier echt een uitzondering, ik kook elke dag en dat zijn ze hier niet gewend. Ze gaan gaan eten of laten iets komen of warmen iets op in de microgolfoven.
Om 10.30 ga ik ze terug van school halen en om halftwaalf breng ik Stef naar school. We hebben ondertussen wel gegeten.
In de namiddag komt Peter van der vegt nog eens het laatste nieuws bespreken. En terwijl die daar nog zit moet ik en de kindjes vertrekken naar de zwemles.
Als we terugkomen van de zwemles pikken we Koen op en gaan naar de familie Pasmans, dat is een nederlands koppel die hier ook in de county woont en die zijn vandaag 12.5 jaar getrouwd. En blijkbaar vieren ze dat heel hard in Nederland. Ook de familie Arendsen is er.
We kunnen niet te lang blijven want de kindjes zijn uitgeput en morgenvroeg moeten ze weer naar school.
Tim terug naar school
Maandag 5 januari
De kindjes beginnen terug een beetje op hun ritme te komen, maar goed ook. Zodat we terug aan ons dagelijks ritme kunnen beginnen.
We gaan terug eten om 11 uur want ik moet Tim moet naar school om 11.45. Hij verheugt er hem al op. Zelfs 2 urenhalf naar school is beter dan niets.
Nadat we Tim van school gaan halen zijn gaan we met Tim, Stef en Dieter naar het klein schoolke in de bibliotheek. Waar ze kunnen letters leren en een beetje kleuren en waar er iemand een verhaaltje voorleest.
Koen heeft ondertussen nog eens naar de bank gebeld waar we al geweest waren en een andere bank gebeld voor een afspraak te maken.
De kindjes beginnen terug een beetje op hun ritme te komen, maar goed ook. Zodat we terug aan ons dagelijks ritme kunnen beginnen.
We gaan terug eten om 11 uur want ik moet Tim moet naar school om 11.45. Hij verheugt er hem al op. Zelfs 2 urenhalf naar school is beter dan niets.
Nadat we Tim van school gaan halen zijn gaan we met Tim, Stef en Dieter naar het klein schoolke in de bibliotheek. Waar ze kunnen letters leren en een beetje kleuren en waar er iemand een verhaaltje voorleest.
Koen heeft ondertussen nog eens naar de bank gebeld waar we al geweest waren en een andere bank gebeld voor een afspraak te maken.
de zondagen zijn ook terug begonnen
Zondag 4 januari
Om 9.30 gaan we naar de kerk. En na de mis gaan we naar Camden gaan eten. We behoren nu toch ook tot de vaste klanten van dat restaurantje. En ze weten al dat we graag frieten eten met mayonnaise (hier kennen ze dat niet). En als vlees nemen we nu eens een goeie hamburger. Maar dan moeten we wel altijd het broodje erbij nemen. En natuurlijk geen groenten.
Terwijl de kindjes hun dutje doen bekijken wij nog eens volledig het plan voor de 300 koeien. En zoeken telefoonnummers op van banken die we morgen kunnen bellen.
Mijn computer is ook nog altijd kapot daar moet ik morgen ook zeker om gaan.
In de late namiddag gaan we naar onze buren om onze sleutel van het huis op te halen. De Strassers, zij hebben de post altijd uitgehaald en naar ons water gekeken bij die lage vriestemperaturen.
Het is de koudste winter sinds jaren. Er zijn al temperaturen geweest tot -22 fahrenheit dat is -25 celcius. En dat is heel koud en zeker dat hier nog zo een wind is. Vandaag is het rond 0 fahrenheit dat is -18 celcius. Dat is ook koud. Elke dag is het hier ander weer.
Bij de Strasser ligt de dochter op de zetel want ze is heel moe, ze is uitgeweest tot halftwaalf. Dat is toch telkens weer een schok voor mij. Halftwaalf dan heeft de vlaamse jeugd nog heel veel uren voor de boeg en dat is het hele weekend. Ik en Koen kijken eens naar elkaar en ieder van ons denkt aan zijn eigen uitgaanstijd en er komt spontaan een grijns op onze gezichten.
Voor de kindjes halen ze wat speelgoed boven en die kunnen ook naar de tv kijken.
En wij babbelen over de winter en over de koude en over Belgie.
We zitten er een hele tijd maar we krijgen geen drinken aangeboden. Dat is nog zo verschillend van de vlamingen. In Vlaanderen moet je nog maar aan de deur staan en je krijgt al een pintje.
Maar ja we weten het en we babbelen graag dus onze avond geraakt goed gevuld.
Om 9.30 gaan we naar de kerk. En na de mis gaan we naar Camden gaan eten. We behoren nu toch ook tot de vaste klanten van dat restaurantje. En ze weten al dat we graag frieten eten met mayonnaise (hier kennen ze dat niet). En als vlees nemen we nu eens een goeie hamburger. Maar dan moeten we wel altijd het broodje erbij nemen. En natuurlijk geen groenten.
Terwijl de kindjes hun dutje doen bekijken wij nog eens volledig het plan voor de 300 koeien. En zoeken telefoonnummers op van banken die we morgen kunnen bellen.
Mijn computer is ook nog altijd kapot daar moet ik morgen ook zeker om gaan.
In de late namiddag gaan we naar onze buren om onze sleutel van het huis op te halen. De Strassers, zij hebben de post altijd uitgehaald en naar ons water gekeken bij die lage vriestemperaturen.
Het is de koudste winter sinds jaren. Er zijn al temperaturen geweest tot -22 fahrenheit dat is -25 celcius. En dat is heel koud en zeker dat hier nog zo een wind is. Vandaag is het rond 0 fahrenheit dat is -18 celcius. Dat is ook koud. Elke dag is het hier ander weer.
Bij de Strasser ligt de dochter op de zetel want ze is heel moe, ze is uitgeweest tot halftwaalf. Dat is toch telkens weer een schok voor mij. Halftwaalf dan heeft de vlaamse jeugd nog heel veel uren voor de boeg en dat is het hele weekend. Ik en Koen kijken eens naar elkaar en ieder van ons denkt aan zijn eigen uitgaanstijd en er komt spontaan een grijns op onze gezichten.
Voor de kindjes halen ze wat speelgoed boven en die kunnen ook naar de tv kijken.
En wij babbelen over de winter en over de koude en over Belgie.
We zitten er een hele tijd maar we krijgen geen drinken aangeboden. Dat is nog zo verschillend van de vlamingen. In Vlaanderen moet je nog maar aan de deur staan en je krijgt al een pintje.
Maar ja we weten het en we babbelen graag dus onze avond geraakt goed gevuld.
om de whiskey
Zaterdag 3 januari
We staan nog op europees uur en dan zijn we natuurlijk heel vroeg wakker.
Voor mij staat er veel was klaar en het uitpakken van de valiezen. Koen en de kindjes gaan eens een toerke maken met de auto om naar onze akkers te gaan kijken. Niet dat er veel te zien is. Er zijn zelfs geen herten te zien. Ofwel is het te koud voor de herten ofwel hebben de jagers goed hun best gedaan met het schieten van de winter.
Na het eten hebben de kindjes veel deugd van hun dutje (nap), dat uurverschil is heel vermoeiend en zeker voor de kindjes. En als ze dan eindelijk wakker zijn gaan we bij Karen om onze whiskey.
Karen, maar vooral whiskey zijn heel blij dat ze ons zien en daar blijven we een hele avond gezellig nakletsen. Ze halen een pizza zodat we ook eten hebben vanavond en zo voelen we ons weer helemaal amerikaans. Twee tv's die staan te spelen en een pizza uit het vuistje eten en dan als drinken chloorwater.
We staan nog op europees uur en dan zijn we natuurlijk heel vroeg wakker.
Voor mij staat er veel was klaar en het uitpakken van de valiezen. Koen en de kindjes gaan eens een toerke maken met de auto om naar onze akkers te gaan kijken. Niet dat er veel te zien is. Er zijn zelfs geen herten te zien. Ofwel is het te koud voor de herten ofwel hebben de jagers goed hun best gedaan met het schieten van de winter.
Na het eten hebben de kindjes veel deugd van hun dutje (nap), dat uurverschil is heel vermoeiend en zeker voor de kindjes. En als ze dan eindelijk wakker zijn gaan we bij Karen om onze whiskey.
Karen, maar vooral whiskey zijn heel blij dat ze ons zien en daar blijven we een hele avond gezellig nakletsen. Ze halen een pizza zodat we ook eten hebben vanavond en zo voelen we ons weer helemaal amerikaans. Twee tv's die staan te spelen en een pizza uit het vuistje eten en dan als drinken chloorwater.
donderdag 12 maart 2009
Een verrassingsbezoek naar Belgie
Dinsdag 23 december
Vandaag is het zover. Niemand van de familie buiten de drie mensen weten dat we naar Belgie gaan. Vanmorgen zien we nog enkele op de skype en op de msn. En ik wil telkens roepen tot morgen. Maar dat kan dus niet.
Het heeft gesneeuwd en wij zijn echt bang dat onze vlucht vertraging heeft of afgelast is. Gisteren hadden de vliegtuigen meer dan 2 uren vertraging. Maar volgens de computer is alles op tijd.
We vertrekken heel vroeg. Maar door de sneeuw is het weer een helse rit. We doen er 4 uren over om naar de luchthaven te rijden. In de luchthaven zelf is het een en al chaos. Vluchten die te laat zijn. Passagiers die te laat zijn. Vliegtuigen die niet opstijgen, enz. Maar onze vlucht is nog steeds op tijd.
Eindelijk zijn we ingecheckt en dan gaat het heel vlug. We vinden onze plaatsen en de kindjes vallen vlug in slaap en nog geen 8 uren later landen we in Brussel. Waar Nonkel Louis, tante Gisele, nonkel Omer en tante Agnes ons staan opwachten. Bedankt he.
En dan kunnen we niet meer wachten om naar huis te gaan. Nonkel Omer belt naar moeke en vake dat ze zeker thuis moeten zijn. De kindjes hebben kerstmutsen gekregen van tante Agnes en met die mutsen op gaan ze naar de achterdeur terwijl wij van achter de hoek staan te kijken. En dan zien we het ene verbaasde gezicht na het andere. Het is prachtig om te zien. Moeke belt mijn broers en zussen op. En het is een heel blij weerzien. En dan genieten we van een prachtig ontbijt. Vanavond worden we verwacht bij Veronique voor kerstavond en we hebben afgesproken dat wij een uur vroeger komen en dat de kindjes de deur gaan opendoen. Ook hier zien we monden die spontaan openvallen en horen hartelijke kreetjes. De verrassing is geslaagd. Dan is het kerstmis bij ons thuis en de week vliegt voorbij. We genieten van de familiebezoekjes.
We zeggen de nieuwjaarsbrieven nog op en op 2 januari vliegen we terug naar Amerika, onze thuis.
De week vliegt verder voorbij en we hebben genoten van het familiebezoek.
Vandaag is het zover. Niemand van de familie buiten de drie mensen weten dat we naar Belgie gaan. Vanmorgen zien we nog enkele op de skype en op de msn. En ik wil telkens roepen tot morgen. Maar dat kan dus niet.
Het heeft gesneeuwd en wij zijn echt bang dat onze vlucht vertraging heeft of afgelast is. Gisteren hadden de vliegtuigen meer dan 2 uren vertraging. Maar volgens de computer is alles op tijd.
We vertrekken heel vroeg. Maar door de sneeuw is het weer een helse rit. We doen er 4 uren over om naar de luchthaven te rijden. In de luchthaven zelf is het een en al chaos. Vluchten die te laat zijn. Passagiers die te laat zijn. Vliegtuigen die niet opstijgen, enz. Maar onze vlucht is nog steeds op tijd.
Eindelijk zijn we ingecheckt en dan gaat het heel vlug. We vinden onze plaatsen en de kindjes vallen vlug in slaap en nog geen 8 uren later landen we in Brussel. Waar Nonkel Louis, tante Gisele, nonkel Omer en tante Agnes ons staan opwachten. Bedankt he.
En dan kunnen we niet meer wachten om naar huis te gaan. Nonkel Omer belt naar moeke en vake dat ze zeker thuis moeten zijn. De kindjes hebben kerstmutsen gekregen van tante Agnes en met die mutsen op gaan ze naar de achterdeur terwijl wij van achter de hoek staan te kijken. En dan zien we het ene verbaasde gezicht na het andere. Het is prachtig om te zien. Moeke belt mijn broers en zussen op. En het is een heel blij weerzien. En dan genieten we van een prachtig ontbijt. Vanavond worden we verwacht bij Veronique voor kerstavond en we hebben afgesproken dat wij een uur vroeger komen en dat de kindjes de deur gaan opendoen. Ook hier zien we monden die spontaan openvallen en horen hartelijke kreetjes. De verrassing is geslaagd. Dan is het kerstmis bij ons thuis en de week vliegt voorbij. We genieten van de familiebezoekjes.
We zeggen de nieuwjaarsbrieven nog op en op 2 januari vliegen we terug naar Amerika, onze thuis.
De week vliegt verder voorbij en we hebben genoten van het familiebezoek.
inpakken
Maandag 22 december
Vandaag een zeer druk dagske. Wij hebben geboekt om naar Belgie te gaan en buiten tante Gisele en nonkel Omer en Veronique weet het niemand van onze familie. Het wordt een echt verrassingsbezoek. Maar we hebben vervoer nodig van de luchthaven dus we moesten het wel aan iemand laten weten.
Vandaag moeten we dus valiezen inpakken. Koen heeft een afspraak met een bank om ons plan uit te leggen. We hebben hard gewerkt aan het businessplan en het plan dat Koen gemaakt heeft voor de 300 koeien is ook heel prachtig gelukt. Ook moet hij nog eens naar de boekhouder en naar het "courthouse" stadhuis om nog wat inlichtingen in te winnen.
De kindjes mogen van mij niet meer aan de computer komen om met iemand te bellen. Omdat ik bang ben dat zij het zouden zeggen dat ze naar Belgie gaan. Ze zijn heel blij dat ze hun valieske mogen maken. En als het aan hen zelf lag doen ze de meeste rommel eerst mee naar Belgie. Dat ik er dan heel diskreet achter hun rug weer uit moet pakken.
Ik ga ook niet meer aan de computer omdat ik bang ben dat ik mij zal verspreken. Mijn computer is nog altijd in de winkel en dat zal niet voor nieuwjaar gemaakt zijn.
Koen gaat de sleutel nog aan de geburen geven. De buitendeur moet nog eens gemaakt worden. En dan zijn we er klaar voor.
Nog een goed nachtje slapen en dan zien we de familie terug.
Vandaag een zeer druk dagske. Wij hebben geboekt om naar Belgie te gaan en buiten tante Gisele en nonkel Omer en Veronique weet het niemand van onze familie. Het wordt een echt verrassingsbezoek. Maar we hebben vervoer nodig van de luchthaven dus we moesten het wel aan iemand laten weten.
Vandaag moeten we dus valiezen inpakken. Koen heeft een afspraak met een bank om ons plan uit te leggen. We hebben hard gewerkt aan het businessplan en het plan dat Koen gemaakt heeft voor de 300 koeien is ook heel prachtig gelukt. Ook moet hij nog eens naar de boekhouder en naar het "courthouse" stadhuis om nog wat inlichtingen in te winnen.
De kindjes mogen van mij niet meer aan de computer komen om met iemand te bellen. Omdat ik bang ben dat zij het zouden zeggen dat ze naar Belgie gaan. Ze zijn heel blij dat ze hun valieske mogen maken. En als het aan hen zelf lag doen ze de meeste rommel eerst mee naar Belgie. Dat ik er dan heel diskreet achter hun rug weer uit moet pakken.
Ik ga ook niet meer aan de computer omdat ik bang ben dat ik mij zal verspreken. Mijn computer is nog altijd in de winkel en dat zal niet voor nieuwjaar gemaakt zijn.
Koen gaat de sleutel nog aan de geburen geven. De buitendeur moet nog eens gemaakt worden. En dan zijn we er klaar voor.
Nog een goed nachtje slapen en dan zien we de familie terug.
geen water en naar Dave Fougay
Zondag 21 december
Als we wakker worden komen we tot de spijtige vastselling dat er geen water is. Het water is bevrozen. Het is ook niet te verwonderen. Het is -19 fahrenheit. We hebben elk twee keer gekeken om te kijken of het wel juist is. Dat is - 28 g celcius. En ik kan je verzekeren dat is koud. Het water wordt hier naar boven gepompt en dat komt wel binnen in een pomhuisje. Er staat wel een verwarminkske in maar dat hadden we dus te laag gezet. Wie denkt daar nu aan. Gisteren - 5 en vandaag -28. Nog maar eens rondgebeld. En de buren hebben ook al elektriciteit. Maar de enige raad die ze kunnen geven is in het pomphuisje vollen bak verwarmen en alle kranen openzetten. En heel gelukkig hebben we na een half uurke terug water en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest met het zien van lopend water.
Dat is weer een les dat we altijd een kraan moeten laten lopen in de winter. Het weer verandert hier met het uur.
We zijn nog juist op tijd om naar Clymers kerk te gaan. Daar is een kerstprogramma voor de kinderen. En de kinderen spelen ook een toneel. Het kerstverhaal. Na de mis kunnen we in de kelder van de kerk nog deelnemen aan een maaltijd. Witte, groene, zwarte bonen, aardappelen in schil, gekookt vlees en veel nagerechten die er heel lekker uitzien maar die niemand van ons lekker vindt.
Het is nog steeds -19 fahrenheit en we gaan na het eten eens naar Dave Fourgay om te kijken hoe koeien op dit weer reageren. Bij Dave lopen de koeien het hele jaar rond buiten. Maar ze worden morgen allemaal drooggezet. Dus de uiers zijn bijna weg. Ze kalven allemaal af in maart.
Ik blijf gezellig in de warmte zitten maar Koen gaat goed ingeduffeld naar de koeien kijken. En als hij binnen komt zegt hij dat de koeien toch beschutting nodig hebben.
En dan gaan we naar huis want de komende dagen worden drukke dagen.
Als we wakker worden komen we tot de spijtige vastselling dat er geen water is. Het water is bevrozen. Het is ook niet te verwonderen. Het is -19 fahrenheit. We hebben elk twee keer gekeken om te kijken of het wel juist is. Dat is - 28 g celcius. En ik kan je verzekeren dat is koud. Het water wordt hier naar boven gepompt en dat komt wel binnen in een pomhuisje. Er staat wel een verwarminkske in maar dat hadden we dus te laag gezet. Wie denkt daar nu aan. Gisteren - 5 en vandaag -28. Nog maar eens rondgebeld. En de buren hebben ook al elektriciteit. Maar de enige raad die ze kunnen geven is in het pomphuisje vollen bak verwarmen en alle kranen openzetten. En heel gelukkig hebben we na een half uurke terug water en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest met het zien van lopend water.
Dat is weer een les dat we altijd een kraan moeten laten lopen in de winter. Het weer verandert hier met het uur.
We zijn nog juist op tijd om naar Clymers kerk te gaan. Daar is een kerstprogramma voor de kinderen. En de kinderen spelen ook een toneel. Het kerstverhaal. Na de mis kunnen we in de kelder van de kerk nog deelnemen aan een maaltijd. Witte, groene, zwarte bonen, aardappelen in schil, gekookt vlees en veel nagerechten die er heel lekker uitzien maar die niemand van ons lekker vindt.
Het is nog steeds -19 fahrenheit en we gaan na het eten eens naar Dave Fourgay om te kijken hoe koeien op dit weer reageren. Bij Dave lopen de koeien het hele jaar rond buiten. Maar ze worden morgen allemaal drooggezet. Dus de uiers zijn bijna weg. Ze kalven allemaal af in maart.
Ik blijf gezellig in de warmte zitten maar Koen gaat goed ingeduffeld naar de koeien kijken. En als hij binnen komt zegt hij dat de koeien toch beschutting nodig hebben.
En dan gaan we naar huis want de komende dagen worden drukke dagen.
bomen opkuisen
Zaterdag 20 december
Het is raar als we nu buiten gaan kijken. Het is nog steeds aan het vriezen, nu is het -5 gr. Maar het is mooi droog weer en het zonneke schijnt en geen wind. Overal waar we bomen zien, liggen er veel takken afgebroken op de grond en zeker niet alleen kleine takken.
We bellen nog wat rond naar een paar geburen maar de meesten hebben nog steeds geen elektriciteit. Maar die hebben wel een generator. Dus die zijn er wel op voorzien dat ze een paar dagen kunnen overleven. Wij tappen gelukkig van de hoofdleiding.
Het is echt mooi weer en we gaan met de boomzaag, de quad en ons karretje van boom tot boom rijden en onzen hof opkuisen. Zowel voor ons als voor de kindjes doet het deugd om eens goeie handenarbeid te verrichten. De takken worden gezaagd in goeie houtsblokken voor de stoof en die leggen we weg tegen een boom. De familie Hurst (met 8 kinderen) zal er wel weg mee kunnen. De rest voeren we weg met de quad naar de akker om van het voorjaar eens een stekske in te steken.
's avonds bellen we nog eens naar de geburen en nog steeds hebben ze geen stroom. Nog een nacht overleven ze wel maar dan zullen we moeten helpen met water of zo iets.
Het is raar als we nu buiten gaan kijken. Het is nog steeds aan het vriezen, nu is het -5 gr. Maar het is mooi droog weer en het zonneke schijnt en geen wind. Overal waar we bomen zien, liggen er veel takken afgebroken op de grond en zeker niet alleen kleine takken.
We bellen nog wat rond naar een paar geburen maar de meesten hebben nog steeds geen elektriciteit. Maar die hebben wel een generator. Dus die zijn er wel op voorzien dat ze een paar dagen kunnen overleven. Wij tappen gelukkig van de hoofdleiding.
Het is echt mooi weer en we gaan met de boomzaag, de quad en ons karretje van boom tot boom rijden en onzen hof opkuisen. Zowel voor ons als voor de kindjes doet het deugd om eens goeie handenarbeid te verrichten. De takken worden gezaagd in goeie houtsblokken voor de stoof en die leggen we weg tegen een boom. De familie Hurst (met 8 kinderen) zal er wel weg mee kunnen. De rest voeren we weg met de quad naar de akker om van het voorjaar eens een stekske in te steken.
's avonds bellen we nog eens naar de geburen en nog steeds hebben ze geen stroom. Nog een nacht overleven ze wel maar dan zullen we moeten helpen met water of zo iets.
ijsregen
Vrijdag 19 december
We schieten verschrikt wakker want er klopt iets niet. Het is al licht aan het worden en het is halfacht. We hebben geen elektriciteit en geen water. En normaal was het vandaag voor Tim de laatste dag school maar dat gaat dus ook niet door.
Het heeft vanacht ijsgeregend. Dat is heel raar. Dat heb ik nog nooit gezien. Aan de takken van de bomen heeft zich een mooie ijslaag gevormd. Heel veel takken zijn ook gebroken door het zware gewicht. Het is -20 C buiten. En na wat rondgebel komen we te weten dat de elektriciteit is uitgevallen van vanacht 4 uur. Gelukkig heb ik voor mijn drinkwater apart water in bussen van 5 gallons zodat ik toch kan koken. Maar de toiletten mogen niet meer doorgespoeld worden en wassen is ook niet nodig. Want ze zeggen hier dat we voorbereid moeten zijn, dat het soms een paar dagen kan duren. De kindjes mogen ook niet buiten van mij, kwestie dat de deuren dicht blijven. Voor de warmte. De mensen van de elektriciteit rijden rond in de straat en ze moeten op een akker zijn.
Koen rijdt met die mensen rond met onze quad want anders moeten ze heel ver stappen. De mensen zeggen dat het misschien vanavond is opgelost.
Tegen zes uur komt onze gebuur, de strasser met een generator om al eens een beetje water op te pompen zodat we toch efkens water hebben. Om de toiletten door te spoelen en de kindjes vlug een kattenwasje te geven. De generator wordt ook op de waterpompen beneden gezet dat die zeker opgeladen worden. Terwijl de generator zijn werk doet. Zitten we bij kaarslicht aan tafel met voor de gebuur en Koen een stella artoiske en ook nog wat koekjes. Het heeft wel iets. Tim, Stef en Dieter spelen in het kaarslicht met hun legoblokskes en nog een beetje en dan kunnen die gaan slapen.
Geen elektriciteit hebben, dan weet een mens niet meer wat hij moet doen. Wij zijn veel te veel verwend. Maar als we daar zo bij dat kaarslicht aan het keuvelen zijn komt er een auto op de hof gereden om te vragen hoe lang dat we nog zonder elektriciteit gaan zitten.
Het is een vrouw die echt in de miserie zit. Ze heeft tien kinderen, wel van twee mannen en heeft op het ogenblijk geen eten, en het huis is totaal afgekoeld. (ons huis is praktisch niet afgekoeld, het is nog altijd 15 gr in huis). Ik stel haar dan maar voor dat ze gerust bij ons kan slapen vanacht. Maar nu moet ze eerst naar de walmart om eten. Want de kinderen hadden nog geen eten gehad. Ik vertel haar nog dat ze gerust haar kinderen hier kan laten terwijl ze naar de winkel gaat. En dat aanbod neemt ze graag aan. Vier kinderen laat ze achter bij mij. (Wij kennen elkaar totaal niet). De kinderen spelen samen met onze kinderen met de lego en na een uurke is ze terug. Ze neemt de kinderen mee. Ik geef haar nog een brood, koekjes en water mee. Ik verzeker haar nog dat ze hier gerust kan komen slapen. Maar na dit voorval hebben we haar nooit meer gezien of gehoord.
De kindjes liggen juist in bed en dan hebben we gelukkig terug elektriciteit. Ik ben blij dat de kindjes in bed liggen. Ik kan aan mijn afwas beginnen en Koen kijkt de mails na.
Het is een ongelooflijk leerrijke ervaring geweest voor ons. En een van de eerste dingen die we nodig hebben als we ooit een bedrijf hebben is een hele sterke generator.
We schieten verschrikt wakker want er klopt iets niet. Het is al licht aan het worden en het is halfacht. We hebben geen elektriciteit en geen water. En normaal was het vandaag voor Tim de laatste dag school maar dat gaat dus ook niet door.
Het heeft vanacht ijsgeregend. Dat is heel raar. Dat heb ik nog nooit gezien. Aan de takken van de bomen heeft zich een mooie ijslaag gevormd. Heel veel takken zijn ook gebroken door het zware gewicht. Het is -20 C buiten. En na wat rondgebel komen we te weten dat de elektriciteit is uitgevallen van vanacht 4 uur. Gelukkig heb ik voor mijn drinkwater apart water in bussen van 5 gallons zodat ik toch kan koken. Maar de toiletten mogen niet meer doorgespoeld worden en wassen is ook niet nodig. Want ze zeggen hier dat we voorbereid moeten zijn, dat het soms een paar dagen kan duren. De kindjes mogen ook niet buiten van mij, kwestie dat de deuren dicht blijven. Voor de warmte. De mensen van de elektriciteit rijden rond in de straat en ze moeten op een akker zijn.
Koen rijdt met die mensen rond met onze quad want anders moeten ze heel ver stappen. De mensen zeggen dat het misschien vanavond is opgelost.
Tegen zes uur komt onze gebuur, de strasser met een generator om al eens een beetje water op te pompen zodat we toch efkens water hebben. Om de toiletten door te spoelen en de kindjes vlug een kattenwasje te geven. De generator wordt ook op de waterpompen beneden gezet dat die zeker opgeladen worden. Terwijl de generator zijn werk doet. Zitten we bij kaarslicht aan tafel met voor de gebuur en Koen een stella artoiske en ook nog wat koekjes. Het heeft wel iets. Tim, Stef en Dieter spelen in het kaarslicht met hun legoblokskes en nog een beetje en dan kunnen die gaan slapen.
Geen elektriciteit hebben, dan weet een mens niet meer wat hij moet doen. Wij zijn veel te veel verwend. Maar als we daar zo bij dat kaarslicht aan het keuvelen zijn komt er een auto op de hof gereden om te vragen hoe lang dat we nog zonder elektriciteit gaan zitten.
Het is een vrouw die echt in de miserie zit. Ze heeft tien kinderen, wel van twee mannen en heeft op het ogenblijk geen eten, en het huis is totaal afgekoeld. (ons huis is praktisch niet afgekoeld, het is nog altijd 15 gr in huis). Ik stel haar dan maar voor dat ze gerust bij ons kan slapen vanacht. Maar nu moet ze eerst naar de walmart om eten. Want de kinderen hadden nog geen eten gehad. Ik vertel haar nog dat ze gerust haar kinderen hier kan laten terwijl ze naar de winkel gaat. En dat aanbod neemt ze graag aan. Vier kinderen laat ze achter bij mij. (Wij kennen elkaar totaal niet). De kinderen spelen samen met onze kinderen met de lego en na een uurke is ze terug. Ze neemt de kinderen mee. Ik geef haar nog een brood, koekjes en water mee. Ik verzeker haar nog dat ze hier gerust kan komen slapen. Maar na dit voorval hebben we haar nooit meer gezien of gehoord.
De kindjes liggen juist in bed en dan hebben we gelukkig terug elektriciteit. Ik ben blij dat de kindjes in bed liggen. Ik kan aan mijn afwas beginnen en Koen kijkt de mails na.
Het is een ongelooflijk leerrijke ervaring geweest voor ons. En een van de eerste dingen die we nodig hebben als we ooit een bedrijf hebben is een hele sterke generator.
adventsprogramma in school
Donderdag 18 december
Als ik naar de website van school kijk is er melding dat de school 2 uren vertraging heeft door het slechte weer en de koude. Het zijn hier op het ogenblik vriestemperaturen van - 16
Maar ik ben al lang blij dat Stef dan toch naar school kan gaan na de middag. Koen is verder aan het werken aan zijn plan voor 300 koeien. Nu is hij een businessplan aan het samenstellen om naar de banken te gaan.
Op de radio gaat het over de koudste winter in hele lange tijd. En over kerstmis.
Voor Stef is het vandaag de laatste dag school voor de kerstvakantie. En vanavond is er een groot adventsprogramma voor alle leerlingen en iedereen mag komen kijken. Om zes uur zijn we allen aanwezig in de kerk en ook Karen en Loren zijn gekomen. De kerk zit stampvol en al verschillende mensen staan recht.
De leerlingen hebben hun mooiste uniform aan en de preschoolers moeten hun kerkkleren (mooiste kleren) aandoen. Veel kleuterkes hebben zelfs een plastron aan maar Tim en Stef hebben gewoon een hemdje aan. Dat vind ik al meer dan mooi genoeg. Ze mochten wel geen jeans aandoen. Eerst komen de prescholers naar voor. Ze komen onder orgelgeluid van vanachter in de kerk naar voor. Het is wel schoon.
Het zijn vier klaskes. Twee klaskes in de voormiddag en twee klaskes in de namiddag. Tesamen ongeveer 50 kleuterkes. Van voor brengen ze drie liedjes en dan zijn het de grotere kinderen. En als slotlied komen alle leerlingen naar voor en zingen allen tesamen "stille nacht"(wel in het engels natuurlijk). Ik vind het geweldig en ik denk zelfs dat het voor niet gelovigen ook heel schoon is. Stef staat wat te kijken maar Tim die zingt toch uit volle borst mee. En die woorden kent hij wel. Na een daverend applaus en een kort babbelke met nog een paar mensen met meer kunnen we niet babbelen.
Moeten we huiswaarts, het is al veel te laat en ze spreken van heel slecht en koud weer vanacht.
Als ik naar de website van school kijk is er melding dat de school 2 uren vertraging heeft door het slechte weer en de koude. Het zijn hier op het ogenblik vriestemperaturen van - 16
Maar ik ben al lang blij dat Stef dan toch naar school kan gaan na de middag. Koen is verder aan het werken aan zijn plan voor 300 koeien. Nu is hij een businessplan aan het samenstellen om naar de banken te gaan.
Op de radio gaat het over de koudste winter in hele lange tijd. En over kerstmis.
Voor Stef is het vandaag de laatste dag school voor de kerstvakantie. En vanavond is er een groot adventsprogramma voor alle leerlingen en iedereen mag komen kijken. Om zes uur zijn we allen aanwezig in de kerk en ook Karen en Loren zijn gekomen. De kerk zit stampvol en al verschillende mensen staan recht.
De leerlingen hebben hun mooiste uniform aan en de preschoolers moeten hun kerkkleren (mooiste kleren) aandoen. Veel kleuterkes hebben zelfs een plastron aan maar Tim en Stef hebben gewoon een hemdje aan. Dat vind ik al meer dan mooi genoeg. Ze mochten wel geen jeans aandoen. Eerst komen de prescholers naar voor. Ze komen onder orgelgeluid van vanachter in de kerk naar voor. Het is wel schoon.
Het zijn vier klaskes. Twee klaskes in de voormiddag en twee klaskes in de namiddag. Tesamen ongeveer 50 kleuterkes. Van voor brengen ze drie liedjes en dan zijn het de grotere kinderen. En als slotlied komen alle leerlingen naar voor en zingen allen tesamen "stille nacht"(wel in het engels natuurlijk). Ik vind het geweldig en ik denk zelfs dat het voor niet gelovigen ook heel schoon is. Stef staat wat te kijken maar Tim die zingt toch uit volle borst mee. En die woorden kent hij wel. Na een daverend applaus en een kort babbelke met nog een paar mensen met meer kunnen we niet babbelen.
Moeten we huiswaarts, het is al veel te laat en ze spreken van heel slecht en koud weer vanacht.
Koen naar Indianapolis naar een melkveemeeting
Woensdag 17 december
Koen en Dave Fourgay vertrekken heel vroeg om naar een meeting te gaan in Indianapolis over melkveehouderij (dairy). Ik hou mij ondertussen bezig met de kindjes. Tim moet de letters kennen, Stef moet leren tellen en Dieter kan nog altijd niet deftig knippen.
En dat is allemaal niet simpel. Ik weet niet goed hoe ik het ze moet leren. Maar toch ik kan ze bijna een kwartierke bezighouden.
We lopen ook nog eens buiten maar de wind is er weer dus we kunnen weer niet veel buiten gaan doen. Mijn computer breng ik eindelijk binnen in de winkel. Maar ze verwittigen mij al dat waarschijnlijk alle gegevens zullen kwijt zijn. En dat zou een ramp zijn. Ik denk onmiddellijk aan de vele foto's van het eerste jaar in Amerika.
Tim is blij dat hij weer naar school kan. Dat is tenminste afleiding.
Koen komt vrij laat thuis van de meeting. Ze wisten daar te vertellen dat melkprijs historisch laag is en dat er voorlopig nog geen verbetering in zit. Er is dan toch iets van, van die krisis.
Koen en Dave Fourgay vertrekken heel vroeg om naar een meeting te gaan in Indianapolis over melkveehouderij (dairy). Ik hou mij ondertussen bezig met de kindjes. Tim moet de letters kennen, Stef moet leren tellen en Dieter kan nog altijd niet deftig knippen.
En dat is allemaal niet simpel. Ik weet niet goed hoe ik het ze moet leren. Maar toch ik kan ze bijna een kwartierke bezighouden.
We lopen ook nog eens buiten maar de wind is er weer dus we kunnen weer niet veel buiten gaan doen. Mijn computer breng ik eindelijk binnen in de winkel. Maar ze verwittigen mij al dat waarschijnlijk alle gegevens zullen kwijt zijn. En dat zou een ramp zijn. Ik denk onmiddellijk aan de vele foto's van het eerste jaar in Amerika.
Tim is blij dat hij weer naar school kan. Dat is tenminste afleiding.
Koen komt vrij laat thuis van de meeting. Ze wisten daar te vertellen dat melkprijs historisch laag is en dat er voorlopig nog geen verbetering in zit. Er is dan toch iets van, van die krisis.
kindjes maken kerstversiering
Dinsdag 16 december
De kindjes zijn bij karen blijven slapen en daar maken we handig gebruik van om gewoon eens ons tweekes te zijn. En nog eens na te praten over gisteren en over al de rest.
Tegen 10 uur ga ik toch maar naar Karen. Maar de kindjes vinden het verschrikkellijk dat ik nu al kom. Het is nog veel te vroeg. Ze zijn bezig met kerstversiering te maken. Wel heel schoon. Ze doen dit met oude kerstkaartjes en Karen heeft nog heel veel andere knutsel materiaal. En zo amuseren we ons nog tot de middag.
Als er geen school is moet we maar een ander alternatief zoeken.
En verder is het een veel te rustig namiddagske.
We bellen nog eens naar de Raymond om hem een gelukkige verjaardag te wensen.
De kindjes zijn bij karen blijven slapen en daar maken we handig gebruik van om gewoon eens ons tweekes te zijn. En nog eens na te praten over gisteren en over al de rest.
Tegen 10 uur ga ik toch maar naar Karen. Maar de kindjes vinden het verschrikkellijk dat ik nu al kom. Het is nog veel te vroeg. Ze zijn bezig met kerstversiering te maken. Wel heel schoon. Ze doen dit met oude kerstkaartjes en Karen heeft nog heel veel andere knutsel materiaal. En zo amuseren we ons nog tot de middag.
Als er geen school is moet we maar een ander alternatief zoeken.
En verder is het een veel te rustig namiddagske.
We bellen nog eens naar de Raymond om hem een gelukkige verjaardag te wensen.
Naar Van Bakel in Wauseon
Maandag 15 december
Wij hebben vandaag een afspraak met Van Bakel. Hij is de projektontwikkelaar waaraan we een projekt gekocht. Wij hebben in 2006 een projekt gekocht om een boerderij op te starten van 2000 koeien. Als we toen onmiddellijk naar hier hadden kunnen komen waren we nu aan het melken geweest maar dat gaat natuurlijk niet zo vanzelf. We moesten in Belgie eerst alles afhandelen. Maar nu zitten we dus in de miserie door de economische crisis.
De banken hebben geen geld. En zo kan Van Bakel dus ook geen nieuwe projekten financieren. Nu gaan we met een serieus plan naar Van Bakel en dan kunnen we verder zien.
We hebben een afspraak om 3 uur in Wauseon in Ohio. Dat is normaal een 2,5 uren rijden maar het is weer zo een slecht weer dat we heel vroeg zijn vertrokken. We hebben de kinderen bij Karen achtergelaten, die gaat Tim naar school brengen. En daar kunnen ze naar tv kijken, dus die treuren er ook niet om. Zodat wij op ons gemak verder kunnen rijden. Maar het is een vermoeiende rit. Veel sneeuw, ijzel en wind. Eigenlijk niet verantwoord.
Na de vergadering gaan we nog in de mexicaan gaan eten en kunnen we weer nadenken over al hetgeen er gezegd is in de vergadering. Het is na middernacht dat we thuis komen.
En de kindjes zullen dat ook niet erg gevonden hebben want die zullen wel heel lang naar tv mogen kijken hebben.
Wij hebben vandaag een afspraak met Van Bakel. Hij is de projektontwikkelaar waaraan we een projekt gekocht. Wij hebben in 2006 een projekt gekocht om een boerderij op te starten van 2000 koeien. Als we toen onmiddellijk naar hier hadden kunnen komen waren we nu aan het melken geweest maar dat gaat natuurlijk niet zo vanzelf. We moesten in Belgie eerst alles afhandelen. Maar nu zitten we dus in de miserie door de economische crisis.
De banken hebben geen geld. En zo kan Van Bakel dus ook geen nieuwe projekten financieren. Nu gaan we met een serieus plan naar Van Bakel en dan kunnen we verder zien.
We hebben een afspraak om 3 uur in Wauseon in Ohio. Dat is normaal een 2,5 uren rijden maar het is weer zo een slecht weer dat we heel vroeg zijn vertrokken. We hebben de kinderen bij Karen achtergelaten, die gaat Tim naar school brengen. En daar kunnen ze naar tv kijken, dus die treuren er ook niet om. Zodat wij op ons gemak verder kunnen rijden. Maar het is een vermoeiende rit. Veel sneeuw, ijzel en wind. Eigenlijk niet verantwoord.
Na de vergadering gaan we nog in de mexicaan gaan eten en kunnen we weer nadenken over al hetgeen er gezegd is in de vergadering. Het is na middernacht dat we thuis komen.
En de kindjes zullen dat ook niet erg gevonden hebben want die zullen wel heel lang naar tv mogen kijken hebben.
Nog meer sneeuw
Zondag 14 december
Na een leutig avondje en nog meer sneeuw en koude temperaturen hebben we ons klaargemaakt om naar de halftien mis te gaan. Daar zijn wij niet de enigen die te laat komen door het weer. Het is heel gevaarlijk op de weg. Vandaag gaan we weer niet naar Camden eten. het is te gevaarlijk op de weg. We eten thuis goei gestampte petetten en een goe worstje. En in de late namiddag hebben we Karen en Loren en hun kinderen uitgenodigd om de "leftovers" van gisterenavond op te eten.
Het gesprek gaat vooral over het eten en over de trouwfeest van Lindy. Dat is de dochter van Karen. Ze gaat trouwen op 20 juni. Maar het is een feest zonder alcohol en alleen in de namiddag. Ik kan mijn oren bijna niet geloven. Dus ze gaan trouwen om 1 uur en de gasten worden uitgenodigd van 3 tot 6 uur en dan is het feest gedaan.
Ik kan bijna niet wachten voor ik naar de trouwfeest kan gaan. Ambiance verzekerd.
Er worden ook nog veel foto's bekeken en er wordt verteld hoe wij trouwfeesten organiseren. Dat is natuurlijk een beetje anders.
Mijn computer is nog steeds kapot dus ik moet niet meer naar mailkes kijken voor dat ik ga slapen.
Na een leutig avondje en nog meer sneeuw en koude temperaturen hebben we ons klaargemaakt om naar de halftien mis te gaan. Daar zijn wij niet de enigen die te laat komen door het weer. Het is heel gevaarlijk op de weg. Vandaag gaan we weer niet naar Camden eten. het is te gevaarlijk op de weg. We eten thuis goei gestampte petetten en een goe worstje. En in de late namiddag hebben we Karen en Loren en hun kinderen uitgenodigd om de "leftovers" van gisterenavond op te eten.
Het gesprek gaat vooral over het eten en over de trouwfeest van Lindy. Dat is de dochter van Karen. Ze gaat trouwen op 20 juni. Maar het is een feest zonder alcohol en alleen in de namiddag. Ik kan mijn oren bijna niet geloven. Dus ze gaan trouwen om 1 uur en de gasten worden uitgenodigd van 3 tot 6 uur en dan is het feest gedaan.
Ik kan bijna niet wachten voor ik naar de trouwfeest kan gaan. Ambiance verzekerd.
Er worden ook nog veel foto's bekeken en er wordt verteld hoe wij trouwfeesten organiseren. Dat is natuurlijk een beetje anders.
Mijn computer is nog steeds kapot dus ik moet niet meer naar mailkes kijken voor dat ik ga slapen.
Jeanette en Gerrit komen voor een hapje en een drankje
Zaterdag 13 december
Het is weer goed aan het sneeuwen en ze zijn in de buurt al blij dat het misschien een witte kerstdag zal worden. Want dat is blijkbaar al een tijdje geleden. Er wordt hier verteld dat het lang geleden is dat het zo veel gesneeuwd heeft hier.
In Belgie was ik altijd blij met sneeuw dan konden we buiten spelen en sneeuwmannen maken en sleeen. Maar hier kunnen ze niet zo veel buiten. De wind is niet te harden en ook de temperaturen zijn zo laag. Het is hier nu al enkele dagen -8 en zelfs nog kouder.
Maar vandaag is er bijna geen wind en ze spelen heel lang buiten. En wij ook met de quad en met de slee. Tot het uiteindelijk echt niet meer te doen is van de kou. Het is ook gevaarlijk weer voor de kindjes voor hun neusjes en hun oorkes en vingerkes.
Het heeft de kindjes deugd gedaan om zo buiten te spelen.
Ik maak alles klaar met de boodschappen van gisteren om een hapje en een drinkje te geven aan Gerrit en Jeanette.
Ze kunnen vroeg komen want zowel zij als wij hebben tijd genoeg om ze te ontvangen. (Wij hadden het liever anders gezien). Wij genieten van ons eten en er wordt veel gebabbeld over onze toekomst. Vooral gespeculeerd wat we kunnen doen. Gerrit en Jeanette zijn hier ook met Van Bakel gekomen om ook koeien te melken.
Het is weer goed aan het sneeuwen en ze zijn in de buurt al blij dat het misschien een witte kerstdag zal worden. Want dat is blijkbaar al een tijdje geleden. Er wordt hier verteld dat het lang geleden is dat het zo veel gesneeuwd heeft hier.
In Belgie was ik altijd blij met sneeuw dan konden we buiten spelen en sneeuwmannen maken en sleeen. Maar hier kunnen ze niet zo veel buiten. De wind is niet te harden en ook de temperaturen zijn zo laag. Het is hier nu al enkele dagen -8 en zelfs nog kouder.
Maar vandaag is er bijna geen wind en ze spelen heel lang buiten. En wij ook met de quad en met de slee. Tot het uiteindelijk echt niet meer te doen is van de kou. Het is ook gevaarlijk weer voor de kindjes voor hun neusjes en hun oorkes en vingerkes.
Het heeft de kindjes deugd gedaan om zo buiten te spelen.
Ik maak alles klaar met de boodschappen van gisteren om een hapje en een drinkje te geven aan Gerrit en Jeanette.
Ze kunnen vroeg komen want zowel zij als wij hebben tijd genoeg om ze te ontvangen. (Wij hadden het liever anders gezien). Wij genieten van ons eten en er wordt veel gebabbeld over onze toekomst. Vooral gespeculeerd wat we kunnen doen. Gerrit en Jeanette zijn hier ook met Van Bakel gekomen om ook koeien te melken.
laatste schooldag in de high school
Vrijdag 12 december
Om tien voor acht zet ik de kindjes als gewoonlijk weer af. En er zijn heel veel kindjes. In deze school moeten ze niet alle dagen komen. Je moet hier maar betalen per dag. Maar dan nog gaan ze maar 2,5 uren. Het is namelijk vandaag de laatste schooldag. En ze hebben een zangprogramma in een gestoken. En alle sympatisanten zijn welkom om halftien.
Ik ga naar huis doe nog een beetje de afwas en maak dat we straks toch eten hebben en dan vlug met Koen om Karen.
We worden in een zaalke in de high school verwacht. En we kunnen punch krijgen (gifgroen drankje en weer van de "heerlijke" bruine en witte taarten. Wij vinden allemaal een plaatsje alle mama's met de camera in de aanslag. Wij ook, eindelijk eens. En dan komen de kindjes binnen heel mooi. Het zijn er 32 in totaal maar er zijn wel 9 juffrouwen.
En dan zingen ze vijf hele mooie liedjes. En naar Tim moeten we echt luisteren. Hij neemt de leiding in het zingen. Niet dat de woorden helemaal kloppen maar toch. Wij zijn heel aangenaam verrast.
Na de liedjes worden de kindjes een voor een naar voor geroepen. En krijgen ze een denderend applaus. Daar zijn de amerikanen echt wel goed in. Om heel individualistisch te herkennen. Of dat echt goed is dat betwijfel ik wel. Iedereen moet wel in iets de beste zijn. Maar ik ken mij zelf dat kan toch dat je nergens de beste in bent. Ik heb in heel mijn lagere school carrierre nooit geen hoffelijkheids kaart gekregen en dat was ook altijd de beste in schrijven, de beste in rekenen, de beste in dit, de beste in dat alleen voor turnen werd zo een hoffelijkheidskaart spijtig genoeg niet uitgedeeld.
En dan blijven we nog efkens napraten. En dan vlug naar huis de volgende school wacht voor Tim. Ik en Karen voeren Tim naar school en gaan dan zelf verder winkelen. Ik wil eens iets proberen klaar te maken gelijk toastjes en een vlugge hap. Maar ik heb een beetje assistentie nodig wat ik moet kopen en waar ik het kan vinden. We gaan ook nog eens op zoek waar Karel de duvel gevonden heeft. Maar we gaan in drie "liqours stores" binnen maar geen duvel te vinden wel vinden we leffe en stella artois.
Als we thuis komen is Koen aan het kijken of hij mijn computer kan maken. Hij doet al een paar dagen raar en vanmorgen konden we hem niet opstarten. Maar het is geen avance. Het lukt niet. Daar moet mee naar de winkel gegaan worden.
Om tien voor acht zet ik de kindjes als gewoonlijk weer af. En er zijn heel veel kindjes. In deze school moeten ze niet alle dagen komen. Je moet hier maar betalen per dag. Maar dan nog gaan ze maar 2,5 uren. Het is namelijk vandaag de laatste schooldag. En ze hebben een zangprogramma in een gestoken. En alle sympatisanten zijn welkom om halftien.
Ik ga naar huis doe nog een beetje de afwas en maak dat we straks toch eten hebben en dan vlug met Koen om Karen.
We worden in een zaalke in de high school verwacht. En we kunnen punch krijgen (gifgroen drankje en weer van de "heerlijke" bruine en witte taarten. Wij vinden allemaal een plaatsje alle mama's met de camera in de aanslag. Wij ook, eindelijk eens. En dan komen de kindjes binnen heel mooi. Het zijn er 32 in totaal maar er zijn wel 9 juffrouwen.
En dan zingen ze vijf hele mooie liedjes. En naar Tim moeten we echt luisteren. Hij neemt de leiding in het zingen. Niet dat de woorden helemaal kloppen maar toch. Wij zijn heel aangenaam verrast.
Na de liedjes worden de kindjes een voor een naar voor geroepen. En krijgen ze een denderend applaus. Daar zijn de amerikanen echt wel goed in. Om heel individualistisch te herkennen. Of dat echt goed is dat betwijfel ik wel. Iedereen moet wel in iets de beste zijn. Maar ik ken mij zelf dat kan toch dat je nergens de beste in bent. Ik heb in heel mijn lagere school carrierre nooit geen hoffelijkheids kaart gekregen en dat was ook altijd de beste in schrijven, de beste in rekenen, de beste in dit, de beste in dat alleen voor turnen werd zo een hoffelijkheidskaart spijtig genoeg niet uitgedeeld.
En dan blijven we nog efkens napraten. En dan vlug naar huis de volgende school wacht voor Tim. Ik en Karen voeren Tim naar school en gaan dan zelf verder winkelen. Ik wil eens iets proberen klaar te maken gelijk toastjes en een vlugge hap. Maar ik heb een beetje assistentie nodig wat ik moet kopen en waar ik het kan vinden. We gaan ook nog eens op zoek waar Karel de duvel gevonden heeft. Maar we gaan in drie "liqours stores" binnen maar geen duvel te vinden wel vinden we leffe en stella artois.
Als we thuis komen is Koen aan het kijken of hij mijn computer kan maken. Hij doet al een paar dagen raar en vanmorgen konden we hem niet opstarten. Maar het is geen avance. Het lukt niet. Daar moet mee naar de winkel gegaan worden.
heel wisselvallig weer
Donderdag 11 december
Het weer is ontzettend wisselvallig. Heel koud en veel sneeuw. Dan weer vriezen, dan regenenen zo heel de dag door. 's morgens als ik opsta is mijn eerste werk nu kijken naar een website van school om te kijken of er wel school is. Het kan hier soms ook dat het een paar uur vertraging is de school.
In de voormiddag gaan de kindjes naar de high school en in de namiddag gaat Stef naar school. En vandaag is het de laatste zwemles in de Ymca.
Angelique nog een gelukkige verjaardag.
Het weer is ontzettend wisselvallig. Heel koud en veel sneeuw. Dan weer vriezen, dan regenenen zo heel de dag door. 's morgens als ik opsta is mijn eerste werk nu kijken naar een website van school om te kijken of er wel school is. Het kan hier soms ook dat het een paar uur vertraging is de school.
In de voormiddag gaan de kindjes naar de high school en in de namiddag gaat Stef naar school. En vandaag is het de laatste zwemles in de Ymca.
Angelique nog een gelukkige verjaardag.
de "hearing" is weer uitgesteld
Dinsdag 9 december
Onze "hearing" was uitgesteld voor de vierde keer voor in januari. Maar nu is een van de aanklagers en tevens ook een getuige gestorven op thanksgiving. Nu heeft de tegenpartij weer eens uitstel gevraagd. En ze hebben het gekregen. Wij hebben een geluk dat onze zaak verdedigd wordt door de advokaten van Van Bakel. Zodat wij ons daar toch geen zorgen over hoeven maken. De rechtszaak is uitgesteld nu tot in mei, juni of juli. Normaal gezien kan de tegenpartij ons niets meer doen, we zijn met alle zaken heel goed in orde maar het blijft een rechtszaak dus dat weet je maar tot de rechter het vonnis heeft uitgesproken. Het zijn twee mensen die de rechtszaak aangespannen hebben en die hadden problemen met de vorige eigenaar. Dus dat is wel spijtig.
Maar dat is eigenlijk het minste van onze zorgen.
Wij zijn hier nu 10 maanden en we weten nog altijd niet wanneer we gaan bouwen. Koen blijft verder doen aan zijn plan voor 300 koeien.
Onze "hearing" was uitgesteld voor de vierde keer voor in januari. Maar nu is een van de aanklagers en tevens ook een getuige gestorven op thanksgiving. Nu heeft de tegenpartij weer eens uitstel gevraagd. En ze hebben het gekregen. Wij hebben een geluk dat onze zaak verdedigd wordt door de advokaten van Van Bakel. Zodat wij ons daar toch geen zorgen over hoeven maken. De rechtszaak is uitgesteld nu tot in mei, juni of juli. Normaal gezien kan de tegenpartij ons niets meer doen, we zijn met alle zaken heel goed in orde maar het blijft een rechtszaak dus dat weet je maar tot de rechter het vonnis heeft uitgesproken. Het zijn twee mensen die de rechtszaak aangespannen hebben en die hadden problemen met de vorige eigenaar. Dus dat is wel spijtig.
Maar dat is eigenlijk het minste van onze zorgen.
Wij zijn hier nu 10 maanden en we weten nog altijd niet wanneer we gaan bouwen. Koen blijft verder doen aan zijn plan voor 300 koeien.
Koen tekent een stal voor 300 koeien
Maandag 8 december
Koen heeft ondertussen nog meer informatie opgehaald voor een stal van 300 koeien. Maar we hebben een vergunning voor meer dan 2000 koeien. Dus we moeten in ons concept rekening houden met die vergunning. Zo hebben we ook een lagoon nodig. Voor al de opslag van de mest maar ook de opvang van al het water.
Koen heeft verder aan het programma gewerkt om de stal en de lagoon te tekenen.
Ik breng de kindjes naar het klein schoolke in de bibliotheek en daar lezen we verhaaltjes en spelen spelletjes op de computer.
Nadat we gegeten hebben komt er nog een gebuur kennis maken. Hij woont 7 mijl van ons en hij kweekt vleesvee. Hij is een "meatfarmer". Hij heeft zijn zoontje bij. Dat vinden onze jongens natuurlijk de max. Het zoontje is 7 jaar. En de brudor traktors zijn een groot succes. Ze spelen er de rest van de avond mee.
Als die weg zijn en de kindjes in bed liggen gaat Koen met de rekening van het graanopslag naar Marc Justice. Die moeten zeker de rekening hebben voor nieuwjaar. Om de taxen te berekenen. In Belgie duurt dat een paar jaar, hier is dat hetzelfde jaar dat we die taxen moeten betalen. Wel handig.
Koen heeft ondertussen nog meer informatie opgehaald voor een stal van 300 koeien. Maar we hebben een vergunning voor meer dan 2000 koeien. Dus we moeten in ons concept rekening houden met die vergunning. Zo hebben we ook een lagoon nodig. Voor al de opslag van de mest maar ook de opvang van al het water.
Koen heeft verder aan het programma gewerkt om de stal en de lagoon te tekenen.
Ik breng de kindjes naar het klein schoolke in de bibliotheek en daar lezen we verhaaltjes en spelen spelletjes op de computer.
Nadat we gegeten hebben komt er nog een gebuur kennis maken. Hij woont 7 mijl van ons en hij kweekt vleesvee. Hij is een "meatfarmer". Hij heeft zijn zoontje bij. Dat vinden onze jongens natuurlijk de max. Het zoontje is 7 jaar. En de brudor traktors zijn een groot succes. Ze spelen er de rest van de avond mee.
Als die weg zijn en de kindjes in bed liggen gaat Koen met de rekening van het graanopslag naar Marc Justice. Die moeten zeker de rekening hebben voor nieuwjaar. Om de taxen te berekenen. In Belgie duurt dat een paar jaar, hier is dat hetzelfde jaar dat we die taxen moeten betalen. Wel handig.
dinsdag 3 maart 2009
Het huis van Santa Claus
Zondag 7 december
Nadat we van de kerk van Clymers terugkomen belt Jeanette ons op om naar het huis van Santa Claus te gaan met de kindjes. Maar dan moet het al donker zijn. Dus ze kunnen nog efkens slapen. Terwijl ze slapen moet ik kerstbomen uitknippen voor school. Daar ik een volonteer ben. Op de vraag waarom de kindjes dat zelf niet kunnen heb ik als antwoord gekregen dat ze daarvoor geen tijd hebben en als alle kleuters tesamen aan het knippen zijn is dat iets te gevaarlijk. Dan gaan we naar de familie Arendsen. Koen blijft bij Gerrit en ik ga met Jeanette en de kindjes naar het huis van "sant claus". Het is een "crobfarm" met veel graansilo's en dat is volledig versierd met lichtjes. Er zijn meer dan 1 miljoen lichtjes aangebracht en kerststallen en nog allerlei versiering. Zoiets kitscherig heb ik van mijn hele leven nog niet gezien. Maar het is eens de moeite om het te zien. Er is een hele weg afgemaakt voor de auto's en dan halverwege staat de kerstman met een snoepke voor de kindjes en kunnen we een donatie geven. Ook hangen er verschillende spreuken zoals "jesus is the reason of the season". Onvoorstelbaar en nu heb ik mijn kodak weer niet bij.
Maar de kindjes genieten en dat is het belangrijkste.
En dan terug naar Arendsen waar we heerlijke boterhammen krijgen en waar wij nog babbelen en de kindjes naar een dvd kijken.
Nadat we van de kerk van Clymers terugkomen belt Jeanette ons op om naar het huis van Santa Claus te gaan met de kindjes. Maar dan moet het al donker zijn. Dus ze kunnen nog efkens slapen. Terwijl ze slapen moet ik kerstbomen uitknippen voor school. Daar ik een volonteer ben. Op de vraag waarom de kindjes dat zelf niet kunnen heb ik als antwoord gekregen dat ze daarvoor geen tijd hebben en als alle kleuters tesamen aan het knippen zijn is dat iets te gevaarlijk. Dan gaan we naar de familie Arendsen. Koen blijft bij Gerrit en ik ga met Jeanette en de kindjes naar het huis van "sant claus". Het is een "crobfarm" met veel graansilo's en dat is volledig versierd met lichtjes. Er zijn meer dan 1 miljoen lichtjes aangebracht en kerststallen en nog allerlei versiering. Zoiets kitscherig heb ik van mijn hele leven nog niet gezien. Maar het is eens de moeite om het te zien. Er is een hele weg afgemaakt voor de auto's en dan halverwege staat de kerstman met een snoepke voor de kindjes en kunnen we een donatie geven. Ook hangen er verschillende spreuken zoals "jesus is the reason of the season". Onvoorstelbaar en nu heb ik mijn kodak weer niet bij.
Maar de kindjes genieten en dat is het belangrijkste.
En dan terug naar Arendsen waar we heerlijke boterhammen krijgen en waar wij nog babbelen en de kindjes naar een dvd kijken.
santa claus is geweest
Zaterdag 6 december
Vanacht is santa claus geweest. Hier is hij wat vroeger want ik kan het niet uitleggen aan drie kleuterkes waarom hij in Belgie bij hun kozijntjes en nichtjes wel al komt en bij hen nog niet. Maar ik heb hem gekontakteerd en hij is dus vanacht geweest. Hij heeft een memoryspel van cars en nog een paar andere gezelschapsspellekes. En nog wat snoep en mandarinnekes en wat playmobil. Ze komen heel opgewonden uit hun bed en ik mag hun kleren niet aan doen. Daar hebben ze efkens geen tijd voor. Nu vinden ze het helemaal niet erg om een paar uur in hun pyama te zitten. En wij natuurlijk ook niet.
Na de middag gaan we nog efkens naar buiten, het heeft weer goed gesneeuwd en we gaan wat buiten spelen met de slee. Maar om hen goed warm te kleden en alles goed dicht te doen. Aan dat ben ik veel langer bezig dan de tijd dat ze werkelijk buiten zijn. Want echt spelen gaat niet. Er is weer een ijskoude wind. En aan temperaturen van -15 kun je ook niet echt meer spelen.
Om vijf uur moeten we naar een opening van een landbouwwinkel. Het zijn twee boerenkoppels van onze county die deze winkel geopend hebben. En die hebben ons al verschillende keren gezegd dat we zeker moeten komen en dat ze ons een uitnodiging gaan opsturen.
Het is normaal een dik half uur rijden maar met dit weer zal het gemakkellijk een uur zijn. Het is gestopt met sneeuwen maar door de harde wind zien we de sneeuw gewoon over de akkers en de straat waaien. Heel bizar. En op sommige plekken op straat is er geen sneeuw en dan moet je weer heel hard oppassen want dan ligt er weer een dikke laag sneeuw.
In de winkel aangekomen is het een tegenvaller. De winkel is nog niet volledig klaar en als aktie hadden ze nu al een stunt verkoop gedaan van allerlei goedkoop materiaal. Maar dat stond niet op de uitnodiging. De opening is maar in maart. Wij hebben dus de hele rit verniet gemaakt. En om koopjes te doen is het ook al niets. Het is van het materiaal dat je bij de eerste keer gebruikt al gebroken is. Maar met de officiele winkel gaan ze bekende en degelijke merken hebben.
Dan zijn we maar een mac donnalds binnegaan en dan waren de kindjes toch kontent. En de rit naar huis heeft ook veel te lang geduurd en was gevaarlijk. Heel glad.
Vanacht is santa claus geweest. Hier is hij wat vroeger want ik kan het niet uitleggen aan drie kleuterkes waarom hij in Belgie bij hun kozijntjes en nichtjes wel al komt en bij hen nog niet. Maar ik heb hem gekontakteerd en hij is dus vanacht geweest. Hij heeft een memoryspel van cars en nog een paar andere gezelschapsspellekes. En nog wat snoep en mandarinnekes en wat playmobil. Ze komen heel opgewonden uit hun bed en ik mag hun kleren niet aan doen. Daar hebben ze efkens geen tijd voor. Nu vinden ze het helemaal niet erg om een paar uur in hun pyama te zitten. En wij natuurlijk ook niet.
Na de middag gaan we nog efkens naar buiten, het heeft weer goed gesneeuwd en we gaan wat buiten spelen met de slee. Maar om hen goed warm te kleden en alles goed dicht te doen. Aan dat ben ik veel langer bezig dan de tijd dat ze werkelijk buiten zijn. Want echt spelen gaat niet. Er is weer een ijskoude wind. En aan temperaturen van -15 kun je ook niet echt meer spelen.
Om vijf uur moeten we naar een opening van een landbouwwinkel. Het zijn twee boerenkoppels van onze county die deze winkel geopend hebben. En die hebben ons al verschillende keren gezegd dat we zeker moeten komen en dat ze ons een uitnodiging gaan opsturen.
Het is normaal een dik half uur rijden maar met dit weer zal het gemakkellijk een uur zijn. Het is gestopt met sneeuwen maar door de harde wind zien we de sneeuw gewoon over de akkers en de straat waaien. Heel bizar. En op sommige plekken op straat is er geen sneeuw en dan moet je weer heel hard oppassen want dan ligt er weer een dikke laag sneeuw.
In de winkel aangekomen is het een tegenvaller. De winkel is nog niet volledig klaar en als aktie hadden ze nu al een stunt verkoop gedaan van allerlei goedkoop materiaal. Maar dat stond niet op de uitnodiging. De opening is maar in maart. Wij hebben dus de hele rit verniet gemaakt. En om koopjes te doen is het ook al niets. Het is van het materiaal dat je bij de eerste keer gebruikt al gebroken is. Maar met de officiele winkel gaan ze bekende en degelijke merken hebben.
Dan zijn we maar een mac donnalds binnegaan en dan waren de kindjes toch kontent. En de rit naar huis heeft ook veel te lang geduurd en was gevaarlijk. Heel glad.
zondag 1 maart 2009
santa claus party
Vrijdag 5 december
Vandaag is het een "saint claus" party voor Tim zijn klas. Gisteren was het voor Stef.
Maar ook hier bij Tim is het hetzelfde. De kindjes krijgen snoep en blijven zitten aan hun tafelke. Die mogen wel eens op einde gaan lopen om schoentjes te zoeken. Exciting noemen ze dat hier.
Maar het is wel de gewoonte dat op deze datum de kindjes een briefke schrijven naar "santa claus" en die komt dat dan brengen met kerstmis.
Ik heb het opgezocht samen met Karen in een encycopedie waar Santa claus van komt. En het is dus duidelijk een verbrastering van sinterklaas. Maar dit was enkel een feest voor de katholieken dus niet iedereen kon dat vieren en daarom hebben zij er santa claus van gemaakt. En die komt dan maar met kerstmis. De rest van de christelijken wisten wel dat er iets was gelijk een kindervriend. "santa claus" is ontstaan in 1885 en coca cola heeft santa claus echt in de picture gebracht. Coca cola heeft ook gezorgd dat de kleren wit en rood zijn.
En doordat de Amerikanen meer films hebben dreigt sinterklaas zelfs op de achtergrond te komen en dat zou toch heel spijtig zijn.
Maar vanavond zijn de kindjes uitgenodigt bij iemand van Tim zijn klas want "santa claus" komt om van iedereen het briefke te komen ophalen.
Wij zijn uitgenodigd om zeven uur en het is een heel groot stenen huis. Een prachtig huis. En het is meer dna 100 jaar oud dat huis. Er is een hele grote voordeur en dan kom je uit in een gang en dan langs twee kanten heb je een living.
En de ene living staat de tafel klaar. Want de mama heeft twee pizza's besteld, elk van 70cm op 50cm. Twee reuze grote pizzas. De kindjes, er zijn 11 kindjes eten nog geen een op. De mama had mij ook gevraagd om wafelkes te bakken en dat krijgen ze dan als dessert.
De kindjes krijgen allen een kous om hun naam op te schrijven en op dat moment komt "santa claus" binnen met twee elfen. De mondjes van de kindjes vallen open en ze zijn toch een beetje bang. We gaan met zijn allen naar de andere living en daar krijgt elk kindje een speelgoedje en mogen ze hun tekening en briefkes afgeven. En dan moet santa claus terug vertrekken en de kindjes spelen nog heel lang en wij babbelen. En omdat ik als laatste naar huis ga krijg ik nog de helft van de pizza mee naar huis.
Vandaag is het een "saint claus" party voor Tim zijn klas. Gisteren was het voor Stef.
Maar ook hier bij Tim is het hetzelfde. De kindjes krijgen snoep en blijven zitten aan hun tafelke. Die mogen wel eens op einde gaan lopen om schoentjes te zoeken. Exciting noemen ze dat hier.
Maar het is wel de gewoonte dat op deze datum de kindjes een briefke schrijven naar "santa claus" en die komt dat dan brengen met kerstmis.
Ik heb het opgezocht samen met Karen in een encycopedie waar Santa claus van komt. En het is dus duidelijk een verbrastering van sinterklaas. Maar dit was enkel een feest voor de katholieken dus niet iedereen kon dat vieren en daarom hebben zij er santa claus van gemaakt. En die komt dan maar met kerstmis. De rest van de christelijken wisten wel dat er iets was gelijk een kindervriend. "santa claus" is ontstaan in 1885 en coca cola heeft santa claus echt in de picture gebracht. Coca cola heeft ook gezorgd dat de kleren wit en rood zijn.
En doordat de Amerikanen meer films hebben dreigt sinterklaas zelfs op de achtergrond te komen en dat zou toch heel spijtig zijn.
Maar vanavond zijn de kindjes uitgenodigt bij iemand van Tim zijn klas want "santa claus" komt om van iedereen het briefke te komen ophalen.
Wij zijn uitgenodigd om zeven uur en het is een heel groot stenen huis. Een prachtig huis. En het is meer dna 100 jaar oud dat huis. Er is een hele grote voordeur en dan kom je uit in een gang en dan langs twee kanten heb je een living.
En de ene living staat de tafel klaar. Want de mama heeft twee pizza's besteld, elk van 70cm op 50cm. Twee reuze grote pizzas. De kindjes, er zijn 11 kindjes eten nog geen een op. De mama had mij ook gevraagd om wafelkes te bakken en dat krijgen ze dan als dessert.
De kindjes krijgen allen een kous om hun naam op te schrijven en op dat moment komt "santa claus" binnen met twee elfen. De mondjes van de kindjes vallen open en ze zijn toch een beetje bang. We gaan met zijn allen naar de andere living en daar krijgt elk kindje een speelgoedje en mogen ze hun tekening en briefkes afgeven. En dan moet santa claus terug vertrekken en de kindjes spelen nog heel lang en wij babbelen. En omdat ik als laatste naar huis ga krijg ik nog de helft van de pizza mee naar huis.
Koen is volop aan het brainstormen
Donderdag 4 december
Maarten een gelukkige verjaardag.
Koen is volop aan het brainstormen over een ander plan. En het begint stilaan vorm te krijgen.
We zijn van plan een stal te bouwen voor 300 koeien. Dit moeten we nog verder uitwerken en Koen heeft een programma gevonden waar hij de stal met kan tekenen. En dit is natuurlijk weer maar een idee. We hebben al geleerd dat het nog alle richtingen kan uitgaan.
Mij weten ze te vertellen dat ik informatie kan vinden over het slecht weer op een site. Dus dat is al heel veel. Want blijkbaar gebeurt het hier vrij regelmatig. Dat er geen school is door mist, sneeuw, koude, wind.
In de katholieke school is er een "saint nicolas" party. Maar spijtig genoeg komt sinterklaas niet. Ze kennen heel vaag sinterklaas. Maar dat is de minderheid en alleen de katholieken dan nog. De rest heeft er nog nooit van gehoord.
Maar in school hebben ze dan wel de mama's uitgenodigd en de kindjes krijgen natuurlijk weer heel veel snoep maar moeten wel aan hun tafelke blijven zitten. Dit noemen ze een "big party". Ik moet mij echt inhouden om niet de stoelen aan de kant te zetten en met de kleuterkes een beetje onnozel te doen en muziek op te zetten. En liedjes beginnen zingen. De kleuterschool, het is gewoon een ramp. Maar waarschijnlijk zijn we wel echt verwend geweest in Belgie. Daar doen de juffrouwen zoveel voor de kleuters. Het enige wat ze meebrengen van school zijn tekeningen dat ze zelf gekleurd hebben maar niet getekend en snoep. Zo eens een echt knutselwerkske of eens een hoedje of iets anders. Dat hebben ze nog nooit meegebracht. En ze gaan dan maar 2.5 uur en zelfs in die tijd kijken ze soms nog naar een tekenfilmke. Ze leren echt niets doen.
Maar ja ooit zullen we wel eens koeien hebben, hopen we en daarvoor zijn we toch gekomen.
Maarten een gelukkige verjaardag.
Koen is volop aan het brainstormen over een ander plan. En het begint stilaan vorm te krijgen.
We zijn van plan een stal te bouwen voor 300 koeien. Dit moeten we nog verder uitwerken en Koen heeft een programma gevonden waar hij de stal met kan tekenen. En dit is natuurlijk weer maar een idee. We hebben al geleerd dat het nog alle richtingen kan uitgaan.
Mij weten ze te vertellen dat ik informatie kan vinden over het slecht weer op een site. Dus dat is al heel veel. Want blijkbaar gebeurt het hier vrij regelmatig. Dat er geen school is door mist, sneeuw, koude, wind.
In de katholieke school is er een "saint nicolas" party. Maar spijtig genoeg komt sinterklaas niet. Ze kennen heel vaag sinterklaas. Maar dat is de minderheid en alleen de katholieken dan nog. De rest heeft er nog nooit van gehoord.
Maar in school hebben ze dan wel de mama's uitgenodigd en de kindjes krijgen natuurlijk weer heel veel snoep maar moeten wel aan hun tafelke blijven zitten. Dit noemen ze een "big party". Ik moet mij echt inhouden om niet de stoelen aan de kant te zetten en met de kleuterkes een beetje onnozel te doen en muziek op te zetten. En liedjes beginnen zingen. De kleuterschool, het is gewoon een ramp. Maar waarschijnlijk zijn we wel echt verwend geweest in Belgie. Daar doen de juffrouwen zoveel voor de kleuters. Het enige wat ze meebrengen van school zijn tekeningen dat ze zelf gekleurd hebben maar niet getekend en snoep. Zo eens een echt knutselwerkske of eens een hoedje of iets anders. Dat hebben ze nog nooit meegebracht. En ze gaan dan maar 2.5 uur en zelfs in die tijd kijken ze soms nog naar een tekenfilmke. Ze leren echt niets doen.
Maar ja ooit zullen we wel eens koeien hebben, hopen we en daarvoor zijn we toch gekomen.
er gebeurt te weinig
Woensdag 3 december
Als ik 'smorgens de kindjes weg breng moet ik zeker langs het secretariaat langs gaan om te onderhoren hoe ik dat te weten komen van het slecht weer.
Het eerste antwoord is natuurlijk via radio en tv. Maar het klinkt ongelooflijk voor hen dat ik geen tv heb. Ik denk dat ze nu op dat secretariaat denken dat ik van een andere planeet kom.
Ik zeg er maar voor het zekerste bij dat ze in Belgie wel een tv hebben maar dat wij de uitzonderingen zijn. Maar een antwoord kunnen ze niet geven op mijn vraag. Maar ze gaan het tegen morgen onderhoren.
Terug thuis zijn Koen en Karel nog steeds de laatste nieuwtjes aan het uitwisselen en ik ga er mij op het gemak bijzetten. Want het begint allemaal wel heel lang te duren. En niet goed weten wat de toekomst gaat brengen is toch niet goed voor de gezondheid. Ne mens moet eigenlijk kunnen werken. Anders wordt je zot. In dat stadium zijn we nog niet (alle denk ik toch niet) maar op dit moment horen we weinig van Van Bakel (van hem hebben we het projekt gekocht) en we horen heel veel van andere boeren. En daarbij komt nog bij dat de melkprijs heel laag is en dat de vaarzen ook nog steeds duur zijn. Die crisis er moet wel iets van zijn.
Als ik 'smorgens de kindjes weg breng moet ik zeker langs het secretariaat langs gaan om te onderhoren hoe ik dat te weten komen van het slecht weer.
Het eerste antwoord is natuurlijk via radio en tv. Maar het klinkt ongelooflijk voor hen dat ik geen tv heb. Ik denk dat ze nu op dat secretariaat denken dat ik van een andere planeet kom.
Ik zeg er maar voor het zekerste bij dat ze in Belgie wel een tv hebben maar dat wij de uitzonderingen zijn. Maar een antwoord kunnen ze niet geven op mijn vraag. Maar ze gaan het tegen morgen onderhoren.
Terug thuis zijn Koen en Karel nog steeds de laatste nieuwtjes aan het uitwisselen en ik ga er mij op het gemak bijzetten. Want het begint allemaal wel heel lang te duren. En niet goed weten wat de toekomst gaat brengen is toch niet goed voor de gezondheid. Ne mens moet eigenlijk kunnen werken. Anders wordt je zot. In dat stadium zijn we nog niet (alle denk ik toch niet) maar op dit moment horen we weinig van Van Bakel (van hem hebben we het projekt gekocht) en we horen heel veel van andere boeren. En daarbij komt nog bij dat de melkprijs heel laag is en dat de vaarzen ook nog steeds duur zijn. Die crisis er moet wel iets van zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)