Zaterdag 7 juni
We moeten heel vroeg wakker worden wat vooral voor de kindjes heel lastig is. We moeten om acht uur in Camden zijn want daar is vandaag een grote stoet. En Tim mag met de T-ball met de jongens op een brandweerauto zitten. Maar er is wel een probleem. Het is aan het regenen. En dat is de eerste keer in het bestaan van die stoet. Dat is natuurlijk een probleem want er zijn blijkbaar veel groepen die afgebeld hebben.
Maar ze laten de stoet toch doorgaan en Tim mag dus helemaal bovenaan op een brandweerauto zitten. Geweldig vind hij dat. Het is een stoet wat eigenlijk niets inhoudt. Maar er is wel veel ambiance. Alle groepen van Camden en omstreken komen dus mee in de stoet. De t-ball is er met zeker 8 groepen en die rijden dan met een truck rond en met de kleuren van hun groep dan zijn er de verschillende kerken die ook de nodige reklame maken. En dan nog wat groepen. Maar wat het leutigst van al is al die verenigen smijten allemaal snoepjes uit en halskettingen. Precies gelijk in de ronde van Frankrijk. Dus voor Dieter en Stef is het een hele belevenis en voor ons ook natuurlijk. Zelfs die regen kan ons niet deren. Ook worden er hotdogs uitgedeeld die we met veel smaak opeten. En op einde hebben we drie hele grote zakken met snoep en hebben ze elk een halsketting. Dat vinden ze nog het coolest van al.
Dan gaat heel de stoet naar het park en daar begint de show. Alle leden van de T-ball moeten rond het baseballplein staan elke groep in hun eigen kleur. En dan worden er weer verschillende speechekes gegeven van de belangrijke mensen van de buurt en dan wordt het heel stil, de vlag wordt gehesen, iedereen heeft zijn rechterhand aan zijn borst en vervolgens wordt het volkslied gespeeld dat ze dan ook nog allemaal kunnen meezingen. Heel indrukwekkend. Dat zowel jong als oud meedoet en iedereen staat stil.
Na de openingsceremonie wordt de kapitein van elke groep naar voor geroepen en krijgen ze drankbonnekes en een medaille. Wat ons vooral opvalt is dat het zo gedisciplineerd is.
Na de ceremonie gaan we eten. Vlees dat in chips is gedraaid of een hamburger en natuurlijk een cola. We vinden helemaal niet lekker maar we eten toch maar een beetje want we hebben honger. Ik heb gelukkig nog wafelkes bij zodat we toch een beetje eten hebben. Om 12 uur moet Tim een wedstrijdje spelen met zijn ploegje (the peewees) tegen de meisjes (the ponytails).
Het is dus jongens tegen de meisjes en de jongens worden serieus opgehitst dat ze zeker niet mogen verliezen. Het gaat er hard aan toe. Alle toch voor een wedstrijdje voor 4 jarigen. Maar we zijn blij de jongens hebben zich niet laten doen, ook al was het zeer spannend. Natuurlijk met de nodige fantasie.
Na het wedstrijdje moeten we weg want we gaan met zijn allen Adrien wegvoeren naar Chicago. Het is heel heet, het is gestopt met regenen en we zitten met 8 in de auto. Wat niet echt gemakkellijk is. Voor de kindjes is het ook niet echt ideaal maar ze dutten toch een beetje in.
In Chicago aangekomen hebben de kindjes heel veel honger en gaan we in de luchthaven frietjes eten en een cremeglaceke. Dan volgt het afscheid van Adrien.
En zo kunnen wij verder doorrijden naar het westen van Illinois naar Moline. Nu slapen de kindjes wel. Wat wel goed is zo kunnen wij ook eens wat rusten en genieten van het landschap.
In Moline aangekomen gaan we op zoek naar een hotelleke. Het wordt de economy INN. Een hotel met heel veel kamers en waar de deuren op een groot plein uitkomen. Koen zijn ouders liggen op een kamer naast de onze en wij samen met de kindjes in een andere kamer. De kindjes zijn zo blij en willen alles verkennen, niet dat die kamer zo groot is. Maar ze kunnen eens naar de TV kijken en ze mogen om de beurt even zappen. We steken ze vlug in bad en dan begint de pret maar. Ze zijn zo opgewonden en willen nog alles vertellen dat we maar kunnen gaan slapen na enkele straffen en na enkele stemverheffingen van mij en Koen en dat het uiteindelijk middernacht is wanneer het toch stil is.
vrijdag 27 juni 2008
slotshow turnen
Vrijdag 6 juni
Na een korte nacht voor meme en pepe. (die staan nog op het belgisch uur). Zitten we met een gezellig vol tafelke te eten. Ik en Koen eten wel aan ons eiland zodat de kindjes zeker bij meme en pepe zitten en heel veel kunnen vertellen. Het is een geanimeerd gesprek.
Na de tafel af te ruimen gaan we met twee auto's naar Logansport. De mannen gaan nog eens naar de home depot. Ze hebben nog wat rekken nodig en wij gaan de kindjes bij het turnen afzetten en dan ga ik en meme naar de winkel.
Om 11.00 am zien we elkaar allemaal terug in de high school om de kindjes hun slotshow te zien opvoeren van het turnen. Alle kindjes hebben dezelfde blauwe t-shirt aan en dan wordt de muziek heel hard gezet en beginnen ze oefeningen te doen. Het is zo leutig om ze bezig te zien. Tim gaat er volledig voor en zet hem ook echt in, Stef kijkt heel ondeugend naar ons en doet express de oefeningen te laat zodat hij heel hard moet lachen en Dieter kijkt naar ons maar blijft vooral heel dicht bij tim staan en af en toe gaan zijn armen de lucht in. Maar ze doen het alle drie heel goed. Na het nodige applaus krijgen de kindjes nog een foto mee en een aapje. En ze weten al dat dat een monkey is. Weer een engels woord.
Zo kunnen meme en pepe toch ook zeggen dat ze door de gangen gelopen hebben van een heel groot sportcomplex.
Na de middag gaan ze met zijn allen de buurt verkennen. Alleen ik en Dieter blijven thuis. Ze gaan naar Dave Forgay en naar Pats country barn en dan gewoon de streek gaan verkennen. Ze komen thuis en ze vonden het vooral heel groot. Maar wel indrukwekkend.
Dan zet Adrien het zwembad uit en gaat Koen met zijn pa op de quad naar onze akkers kijken en naar de mais die nu toch goed begint te groeien maar waar er water is geweest zal het toch slechtere mais zijn. Maar we zullen wel zien binnen vier maanden.
De kindjes en meme spelen in het zwembad en buiten en meme gaat ook al in den hof werken, de struiken beginnen scheren en zo. Ik blij natuurlijk. Adrien heeft ondertussen nog veel gemaakt zoals onze windhoos met onze koe ophangen aan de hangaar, nog wat rekken bijgemaakt in de garage en ook het gras gemaaid en de kanten zijn gemaaid.
En zo is de eerste dag voorbij gevlogen.
Na een korte nacht voor meme en pepe. (die staan nog op het belgisch uur). Zitten we met een gezellig vol tafelke te eten. Ik en Koen eten wel aan ons eiland zodat de kindjes zeker bij meme en pepe zitten en heel veel kunnen vertellen. Het is een geanimeerd gesprek.
Na de tafel af te ruimen gaan we met twee auto's naar Logansport. De mannen gaan nog eens naar de home depot. Ze hebben nog wat rekken nodig en wij gaan de kindjes bij het turnen afzetten en dan ga ik en meme naar de winkel.
Om 11.00 am zien we elkaar allemaal terug in de high school om de kindjes hun slotshow te zien opvoeren van het turnen. Alle kindjes hebben dezelfde blauwe t-shirt aan en dan wordt de muziek heel hard gezet en beginnen ze oefeningen te doen. Het is zo leutig om ze bezig te zien. Tim gaat er volledig voor en zet hem ook echt in, Stef kijkt heel ondeugend naar ons en doet express de oefeningen te laat zodat hij heel hard moet lachen en Dieter kijkt naar ons maar blijft vooral heel dicht bij tim staan en af en toe gaan zijn armen de lucht in. Maar ze doen het alle drie heel goed. Na het nodige applaus krijgen de kindjes nog een foto mee en een aapje. En ze weten al dat dat een monkey is. Weer een engels woord.
Zo kunnen meme en pepe toch ook zeggen dat ze door de gangen gelopen hebben van een heel groot sportcomplex.
Na de middag gaan ze met zijn allen de buurt verkennen. Alleen ik en Dieter blijven thuis. Ze gaan naar Dave Forgay en naar Pats country barn en dan gewoon de streek gaan verkennen. Ze komen thuis en ze vonden het vooral heel groot. Maar wel indrukwekkend.
Dan zet Adrien het zwembad uit en gaat Koen met zijn pa op de quad naar onze akkers kijken en naar de mais die nu toch goed begint te groeien maar waar er water is geweest zal het toch slechtere mais zijn. Maar we zullen wel zien binnen vier maanden.
De kindjes en meme spelen in het zwembad en buiten en meme gaat ook al in den hof werken, de struiken beginnen scheren en zo. Ik blij natuurlijk. Adrien heeft ondertussen nog veel gemaakt zoals onze windhoos met onze koe ophangen aan de hangaar, nog wat rekken bijgemaakt in de garage en ook het gras gemaaid en de kanten zijn gemaaid.
En zo is de eerste dag voorbij gevlogen.
woensdag 25 juni 2008
een blij weerzien met meme en pepe
Donderdag 5 juni
De kindjes zijn heel opgewonden wakker geworden want vandaag zien ze meme en pepe terug.
Maar eerst moeten we ze naar turnles brengen zodat ik ondertussen de auto kan voorzien van speelgoed, water, boekjes en eten. We beginnen experten te worden in lange autoritten. Adrien en Koen blijven thuis want Koen moet met Myron overleggen over dat water. Wat er juist aan kan gedaan worden en dan gaat hij naar een vergadering over biogasinstallaties. En Adrien gaat nog wat opknapwerk verrichten.
Ik ga met Karen en Loren naar Chicago. Zij gaan daar naar een congres over abortus en maken er ondertussen een weekendje van. We onmoeten elkaar op de reusachtige parking van de high school en ik haal vlug de kindjes vanuit de les zodat we kunnen vertrekken vanuit Logansport. Ik en Karen en kindjes rijden met onze auto en Loren volgt met zijn eigen auto. De kindjes eten de boterhammekes op die ik lekker klaargemaakt heb. (Al zeg ik het zelf) En vallen daarna rustig in slaap. En het zonneke doet er ook veel aan, het is stralend weer. Zodat ik mij volledig op de weg kan koncentreren. Ik had gehoopt dat Loren van voor ging rijden maar niet dus. Ik moet de weg maar vinden. Maar het ritje valt heel goed mee. De kinderen zijn heel rustig en het verkeer in Chigaco valt ook goed mee. Koen belt onderweg om te zeggen dat we zeker niet te laat mogen komen want het vliegtuig gaat een uur vroeger landen. Maar alles zit ons mee en we komen om 12.45 aan in de tweede grootste luchthaven van de wereld. Ze landen om 1.00 pm. Al een geluk dat Illinois een uur achter staat tegen over Indiana.
Tim, Stef en Dieter zijn heel opgewonden. Hun meme en pepe gaan alle momenten arriveren. En dan na een half uurke wachten komen ze door de dubbele deur. Tim en Stef springen onmiddellijk in de armen van hun pepe en meme. En voor ons is het een heel blij weerzien. Uiteindelijk komt ook Dieter los en gaat naar zijn meme en pepe en begint honderduit te vertellen.
Loren heeft ondertussen alles vastgelegd op de camera.
Als we terug bij de auto's zijn nemen we afscheid van Karen en Loren en gaan wij op weg naar Camden.
Meme moet tegen Tim vanachter zitten en pepe moet van voor zitten zegt Stefke. Na een uurke rijden stoppen we voor eten en zo eet pepe voor de eerste keer in zijn leven fast food. Maar hij mist zijn wijntje erbij voor de rest smaakt het hem wel.
Na een paar uurkes later terwijl iedereen ligt te slapen uitgezonderd ik komen we aan in ons huisje. En staat Koen ons heel blij op te wachten. Natuurlijk is dat een heel blij weerzien. Dan tonen de kindjes heel blij de kamer voor meme en pepe. En zijn zo opgewonden en moe dat ze bijna omver vallen van de slaap. En zo is de eerste dag van meme en pepe in Amerika een feit. En ze zullen waarschijnlijk al dromen van grote akkers als ze tenminste niet worden wakker geschud van de trein.
Ook nog een gelukkige verjaardag aan Sabine en Lieve.
De kindjes zijn heel opgewonden wakker geworden want vandaag zien ze meme en pepe terug.
Maar eerst moeten we ze naar turnles brengen zodat ik ondertussen de auto kan voorzien van speelgoed, water, boekjes en eten. We beginnen experten te worden in lange autoritten. Adrien en Koen blijven thuis want Koen moet met Myron overleggen over dat water. Wat er juist aan kan gedaan worden en dan gaat hij naar een vergadering over biogasinstallaties. En Adrien gaat nog wat opknapwerk verrichten.
Ik ga met Karen en Loren naar Chicago. Zij gaan daar naar een congres over abortus en maken er ondertussen een weekendje van. We onmoeten elkaar op de reusachtige parking van de high school en ik haal vlug de kindjes vanuit de les zodat we kunnen vertrekken vanuit Logansport. Ik en Karen en kindjes rijden met onze auto en Loren volgt met zijn eigen auto. De kindjes eten de boterhammekes op die ik lekker klaargemaakt heb. (Al zeg ik het zelf) En vallen daarna rustig in slaap. En het zonneke doet er ook veel aan, het is stralend weer. Zodat ik mij volledig op de weg kan koncentreren. Ik had gehoopt dat Loren van voor ging rijden maar niet dus. Ik moet de weg maar vinden. Maar het ritje valt heel goed mee. De kinderen zijn heel rustig en het verkeer in Chigaco valt ook goed mee. Koen belt onderweg om te zeggen dat we zeker niet te laat mogen komen want het vliegtuig gaat een uur vroeger landen. Maar alles zit ons mee en we komen om 12.45 aan in de tweede grootste luchthaven van de wereld. Ze landen om 1.00 pm. Al een geluk dat Illinois een uur achter staat tegen over Indiana.
Tim, Stef en Dieter zijn heel opgewonden. Hun meme en pepe gaan alle momenten arriveren. En dan na een half uurke wachten komen ze door de dubbele deur. Tim en Stef springen onmiddellijk in de armen van hun pepe en meme. En voor ons is het een heel blij weerzien. Uiteindelijk komt ook Dieter los en gaat naar zijn meme en pepe en begint honderduit te vertellen.
Loren heeft ondertussen alles vastgelegd op de camera.
Als we terug bij de auto's zijn nemen we afscheid van Karen en Loren en gaan wij op weg naar Camden.
Meme moet tegen Tim vanachter zitten en pepe moet van voor zitten zegt Stefke. Na een uurke rijden stoppen we voor eten en zo eet pepe voor de eerste keer in zijn leven fast food. Maar hij mist zijn wijntje erbij voor de rest smaakt het hem wel.
Na een paar uurkes later terwijl iedereen ligt te slapen uitgezonderd ik komen we aan in ons huisje. En staat Koen ons heel blij op te wachten. Natuurlijk is dat een heel blij weerzien. Dan tonen de kindjes heel blij de kamer voor meme en pepe. En zijn zo opgewonden en moe dat ze bijna omver vallen van de slaap. En zo is de eerste dag van meme en pepe in Amerika een feit. En ze zullen waarschijnlijk al dromen van grote akkers als ze tenminste niet worden wakker geschud van de trein.
Ook nog een gelukkige verjaardag aan Sabine en Lieve.
Adrien maakt vanalles
Woensdag 4 juni
Na een blij weerzien tussen de kindjes en hun papa brengt Koen de kindjes naar de turnles en gaat dan met Adrien naar de winkel om nog vanalles te gaan halen. Naar de home depot (een hele grote legerstock).
Ik kan mij bezighouden met de was en plas. En dan komen ze alle vijf terug. Na het eten verdwijnt Koen in de kelder om alle post na te kijken en nog wat telefoontjes te doen. Ik wijt mij verder aan huishoudelijke taken en Adrien gaat naar de garage om die volledig in orde te brengen. Zoals de stormdeur die Stefke al een paar weken geleden kapot gemaakt heeft en een sproeier op onze quad vestigen. Als het twee dagen mooi weer is moet er dringend de opritten gesproeid worden. Ook gaat Adrien de kanten nog eens afmaaien met ons racemachine en ook de gazon.
Tegen 5 uur pm ga ik met Tim naar de T-ball waar er eerst foto's worden getrokken. Eerst een hele mooie groepsfoto en dan elk apart. Met een mooi t-shirt en een baseball bat. Tim staat er heel stoer op. Ik kan bijna niet wachten tot ik de foto's in mijn brievenbus vind. En dan gaan ze nog wat T-ballen. Dus vrij goed op dat balleke slaan. Die hebben echt wel veel geleerd op die paar keer. En dan met zijn allen op een hoopke lopen naar dat balleke. En Tim kan heel veel dat balleke pakken. Ik ben zo trots of iets.
Thuisgekomen heeft Koen Stef en Dieter al in hun bed gelegd en kunnen we ook Tim in zijn bed leggen.
Na een blij weerzien tussen de kindjes en hun papa brengt Koen de kindjes naar de turnles en gaat dan met Adrien naar de winkel om nog vanalles te gaan halen. Naar de home depot (een hele grote legerstock).
Ik kan mij bezighouden met de was en plas. En dan komen ze alle vijf terug. Na het eten verdwijnt Koen in de kelder om alle post na te kijken en nog wat telefoontjes te doen. Ik wijt mij verder aan huishoudelijke taken en Adrien gaat naar de garage om die volledig in orde te brengen. Zoals de stormdeur die Stefke al een paar weken geleden kapot gemaakt heeft en een sproeier op onze quad vestigen. Als het twee dagen mooi weer is moet er dringend de opritten gesproeid worden. Ook gaat Adrien de kanten nog eens afmaaien met ons racemachine en ook de gazon.
Tegen 5 uur pm ga ik met Tim naar de T-ball waar er eerst foto's worden getrokken. Eerst een hele mooie groepsfoto en dan elk apart. Met een mooi t-shirt en een baseball bat. Tim staat er heel stoer op. Ik kan bijna niet wachten tot ik de foto's in mijn brievenbus vind. En dan gaan ze nog wat T-ballen. Dus vrij goed op dat balleke slaan. Die hebben echt wel veel geleerd op die paar keer. En dan met zijn allen op een hoopke lopen naar dat balleke. En Tim kan heel veel dat balleke pakken. Ik ben zo trots of iets.
Thuisgekomen heeft Koen Stef en Dieter al in hun bed gelegd en kunnen we ook Tim in zijn bed leggen.
Koen komt thuis
Dinsdag 3 juni
's Morgens doe ik de kindjes weer met heel veel plezier naar die imposante school. Van al de aktiviteiten die ze tot nu toe gedaan hebben doen ze dit het liefst denk ik. Al springend en lachend gaan ze uit de auto naar hun juffrouw en naar de meisjes. De juffrouw doet het dan ook fantastisch. Ik ga ondertussen boodschappen doen. In de winkels zijn ze altijd vriendelijk en maken ze heel veel tijd voor de klant. Ik moet het karretje niet uitladen en ook niet het gerief inladen in de hele vele plastiek zakjes.
Na de middag gaan we voor de laatste keer zwemmen en ze doen het fantastisch.
In de late avond als de kindjes in bed liggen belt Koen dat ze op weg zijn naar huis. En dat is het beste nieuws van de hele week. Op de terugweg van Kansas hebben ze nog een groot Melkveebedrijf bezocht van 4000 koeien in Illinois. Dat adres hadden we van iemand van de katholieke kerk gekregen. Die man is de grote baas van de beestenveiling in de streek. En bijna al het vee wordt verhandelt op de veiling, ook het melkvee. Dus een heel interessant kontakt. Waar het allemaal niet goed voor is naar de kerk gaan.
En dan kijk ik heel verlangend uit naar hun thuiskomst. En dan wordt er gegeten en heel veel gebabbeld.
's Morgens doe ik de kindjes weer met heel veel plezier naar die imposante school. Van al de aktiviteiten die ze tot nu toe gedaan hebben doen ze dit het liefst denk ik. Al springend en lachend gaan ze uit de auto naar hun juffrouw en naar de meisjes. De juffrouw doet het dan ook fantastisch. Ik ga ondertussen boodschappen doen. In de winkels zijn ze altijd vriendelijk en maken ze heel veel tijd voor de klant. Ik moet het karretje niet uitladen en ook niet het gerief inladen in de hele vele plastiek zakjes.
Na de middag gaan we voor de laatste keer zwemmen en ze doen het fantastisch.
In de late avond als de kindjes in bed liggen belt Koen dat ze op weg zijn naar huis. En dat is het beste nieuws van de hele week. Op de terugweg van Kansas hebben ze nog een groot Melkveebedrijf bezocht van 4000 koeien in Illinois. Dat adres hadden we van iemand van de katholieke kerk gekregen. Die man is de grote baas van de beestenveiling in de streek. En bijna al het vee wordt verhandelt op de veiling, ook het melkvee. Dus een heel interessant kontakt. Waar het allemaal niet goed voor is naar de kerk gaan.
En dan kijk ik heel verlangend uit naar hun thuiskomst. En dan wordt er gegeten en heel veel gebabbeld.
turnkamp
Maandag 2 juni
Ik heb een vrij goed nachtje achter de rug.
Vandaag begint het turnkamp voor de kindjes. Dat is van 9 am tot 11 am vijf dagen turnen. Twee zalige uurkes waar ik heerlijk van ga genieten, zonder kindjes. En de mama's moeten er eens niet bij zijn. Zalig. In die twee uurkes spring ik terug op de quad met een schop bij de hand om toch nog eens naar de akker te gaan. De plassen zijn nog niet weg maar ze zijn toch vermindert op sommige plekken. De standup pipes zijn vrij van vuil en daar door kan ik niet veel doen. De mais heeft toch wel geleden op sommige plaatsen.
Dan is het vlug tegen de middag en ga ik mijn eten opzetten en om de kindjes rijden. Ze vonden het alledrie heel leutig. Het is in een grote turnzaal die van de high school is. Er zijn ook heel veel kinderen. Vooral meisjes. Die turnzaal is in een apart gebouw van de school en daar zijn allerlei verschillende sportaccomodaties. Zoals een heel uitgebreide fitnesszaal, een zwembad, een basketplein, een paar turnzalen met heel veel toestellen. En dan nog heel veel zalen wat ik niet weet wat er allemaal is. Maar het heeft allemaal met sport te maken. Machtig om te zien. Het doet mij denken aan "Fame". Daar gaan die ook altijd van de ene zaal naar de andere. Sport vinden ze hier heel belangrijk op school.
In de namiddag gaan we naar het schoolke in de bibliotheek. Daar spelen we met een paar gezelschapspelletjes en leren de kindjes tellen. En dat kunnen ze al in het engels. Zelfs Dieter. Naar dat schoolke gaan ze ook graag. Het ene grote nadeel is dat de mama's er bij moeten blijven. Na zes uur nog eens rondlopen in de bibliotheek en dan mogen de kindjes op computers spelen. Ik zou het eerder verwoorden als zo hard mogelijk met twee vuisten op dat toetsenbord bonken tot dat er vanalles op dat scherm verschijnt.
En dan naar Koen zijn relaas luisteren. Die amuseren zich heel goed en die zijn van South Dakota naar Kansas vertrokken en die hebben een opfokbedrijf bezocht van Van Bakel met een 30.000 stuks jongvee. Heel indrukwekkend zegt Koen. En daar in Kansas begint de prairie al. Alles wordt daar beregend met pivo's (beregeningsinstallaties) die een paar honderd ha ineens kunnen beregenen. Het vee wordt ook gedreven door cowboys. Vooral die stoere cowboys had ik willen zien.
Ik heb een vrij goed nachtje achter de rug.
Vandaag begint het turnkamp voor de kindjes. Dat is van 9 am tot 11 am vijf dagen turnen. Twee zalige uurkes waar ik heerlijk van ga genieten, zonder kindjes. En de mama's moeten er eens niet bij zijn. Zalig. In die twee uurkes spring ik terug op de quad met een schop bij de hand om toch nog eens naar de akker te gaan. De plassen zijn nog niet weg maar ze zijn toch vermindert op sommige plekken. De standup pipes zijn vrij van vuil en daar door kan ik niet veel doen. De mais heeft toch wel geleden op sommige plaatsen.
Dan is het vlug tegen de middag en ga ik mijn eten opzetten en om de kindjes rijden. Ze vonden het alledrie heel leutig. Het is in een grote turnzaal die van de high school is. Er zijn ook heel veel kinderen. Vooral meisjes. Die turnzaal is in een apart gebouw van de school en daar zijn allerlei verschillende sportaccomodaties. Zoals een heel uitgebreide fitnesszaal, een zwembad, een basketplein, een paar turnzalen met heel veel toestellen. En dan nog heel veel zalen wat ik niet weet wat er allemaal is. Maar het heeft allemaal met sport te maken. Machtig om te zien. Het doet mij denken aan "Fame". Daar gaan die ook altijd van de ene zaal naar de andere. Sport vinden ze hier heel belangrijk op school.
In de namiddag gaan we naar het schoolke in de bibliotheek. Daar spelen we met een paar gezelschapspelletjes en leren de kindjes tellen. En dat kunnen ze al in het engels. Zelfs Dieter. Naar dat schoolke gaan ze ook graag. Het ene grote nadeel is dat de mama's er bij moeten blijven. Na zes uur nog eens rondlopen in de bibliotheek en dan mogen de kindjes op computers spelen. Ik zou het eerder verwoorden als zo hard mogelijk met twee vuisten op dat toetsenbord bonken tot dat er vanalles op dat scherm verschijnt.
En dan naar Koen zijn relaas luisteren. Die amuseren zich heel goed en die zijn van South Dakota naar Kansas vertrokken en die hebben een opfokbedrijf bezocht van Van Bakel met een 30.000 stuks jongvee. Heel indrukwekkend zegt Koen. En daar in Kansas begint de prairie al. Alles wordt daar beregend met pivo's (beregeningsinstallaties) die een paar honderd ha ineens kunnen beregenen. Het vee wordt ook gedreven door cowboys. Vooral die stoere cowboys had ik willen zien.
zondag 22 juni 2008
naar French Park en afscheidsfeestje van pator Kevin Drane
Zondag 1 juni
Na een zeer rustig nachtje waar ik toch nog een paar keer wakker ben geworden word ik wakker en ik voel mij veel beter. Ik word zelfs wakker zonder een snotneus en zonder de bijhorende koppijn. Op de akkers staat er nog altijd veel water dus ik bel naar Koen of ik daar iets aan kan doen.
Ik moet de standup pipes kontroleren of die nog genoeg water doorlaten en of die vrij zijn. Dus nadat de kindjes gegeten hebben en aangekleed zijn gaan we op weg met de quad. En dat vinden ze heel leutig. Stef en Dieter voor mij en Tim achter mij. Koen heeft mij wel gewaarschuwd dat ik zeker niet vast mag zitten. Maar wat een belevenis. Eerst moet ik op zoek naar die standup pipes en dan moet ik toch op sommige plaatsen de 4x4 aanzetten en dan geef ik natuurlijk extra gas tot groot jolijt van de kindjes. De plassen zijn heel groot en op die plaatsen zal de mais toch wel serieus afzien als hij al niet kapot is. Maar de standup pipes zijn overal vrij. Het is dus overal dat het water niet weg kan. Het is dan wel een geruststelling dat het bij iedereen is.
Dan maak ik de auto in orde en het zwemgerief want we gaan zwemmen in french Park. Dat is een heel groot natuurpark en daar is een put (een soort steengroeve) waar je in kan zwemmen.
Het is stralend weer, het water ligt er heel goed bij en er is ook een strandje aan en er is heel weinig volk. Maar wel zijn er vijf redders aanwezig. En het is vrij dicht van ons huis. Het is 10 mijl rijden. We amuseren ons tot de middag en dan eten we lekkere macaroni met kaas en hesp saus.
Na de middag neem ik ook een dutje, zodat ik toch zeker niet herval. Om 6.30 pm moeten we naar de afscheidsmis van Pastor Kevin Drane in de Methodistische kerk in Clymers. Die is officieel afgestudeerd als pastoor en nu moet die naar een andere parochie. Er is heel veel volk in dat kleine kerkske en er zijn verschillende mensen die een speecheke komen zeggen. Nadien mogen we aanschuiven aan het dessertenbuffet. En het valt mee. De kindjes eten bijna alles op wat ik heel selektief op hun bord gegeven heb.
En dan is het weer direkt 9.00 pm dan we thuis zijn.
Koen en Adrien zijn vandaag aangekomen bij Lippens en ze hebben daar een heel leerrijke rondleiding gekregen. Waarvoor dank.
Na een zeer rustig nachtje waar ik toch nog een paar keer wakker ben geworden word ik wakker en ik voel mij veel beter. Ik word zelfs wakker zonder een snotneus en zonder de bijhorende koppijn. Op de akkers staat er nog altijd veel water dus ik bel naar Koen of ik daar iets aan kan doen.
Ik moet de standup pipes kontroleren of die nog genoeg water doorlaten en of die vrij zijn. Dus nadat de kindjes gegeten hebben en aangekleed zijn gaan we op weg met de quad. En dat vinden ze heel leutig. Stef en Dieter voor mij en Tim achter mij. Koen heeft mij wel gewaarschuwd dat ik zeker niet vast mag zitten. Maar wat een belevenis. Eerst moet ik op zoek naar die standup pipes en dan moet ik toch op sommige plaatsen de 4x4 aanzetten en dan geef ik natuurlijk extra gas tot groot jolijt van de kindjes. De plassen zijn heel groot en op die plaatsen zal de mais toch wel serieus afzien als hij al niet kapot is. Maar de standup pipes zijn overal vrij. Het is dus overal dat het water niet weg kan. Het is dan wel een geruststelling dat het bij iedereen is.
Dan maak ik de auto in orde en het zwemgerief want we gaan zwemmen in french Park. Dat is een heel groot natuurpark en daar is een put (een soort steengroeve) waar je in kan zwemmen.
Het is stralend weer, het water ligt er heel goed bij en er is ook een strandje aan en er is heel weinig volk. Maar wel zijn er vijf redders aanwezig. En het is vrij dicht van ons huis. Het is 10 mijl rijden. We amuseren ons tot de middag en dan eten we lekkere macaroni met kaas en hesp saus.
Na de middag neem ik ook een dutje, zodat ik toch zeker niet herval. Om 6.30 pm moeten we naar de afscheidsmis van Pastor Kevin Drane in de Methodistische kerk in Clymers. Die is officieel afgestudeerd als pastoor en nu moet die naar een andere parochie. Er is heel veel volk in dat kleine kerkske en er zijn verschillende mensen die een speecheke komen zeggen. Nadien mogen we aanschuiven aan het dessertenbuffet. En het valt mee. De kindjes eten bijna alles op wat ik heel selektief op hun bord gegeven heb.
En dan is het weer direkt 9.00 pm dan we thuis zijn.
Koen en Adrien zijn vandaag aangekomen bij Lippens en ze hebben daar een heel leerrijke rondleiding gekregen. Waarvoor dank.
maandag 16 juni 2008
verjaardagsfeestje
Zaterdag 31 mei
Na dat kort nachtje heb ik nog steeds een ouderwetse sneuvering (na vijf jaar in Deurle heb ik er de juiste vertaling nooit van gevonden). De kindjes stuur ik naar buiten en ze mogen mij niet komen storen. Want ik ben echt aan het uitzieken.
Na een karig middagmaal moeten we om 1.00 pm weer in het spencer park zijn voor een verjaardagsfeestje. Ik neem mijn voorraad dafalgannekes (allemaal nog van Belgie) mee zodat ik er toch een beetje menselijk voorkom.
Het is een verjaardagsfeestje van iemand van de zwemles. In het park zijn verschillende tafels met een dak op voor de schaduw. Een van die tafels is kleurrijk versiert met een plastiek tafellaken en plastiek bestek en dan niet te vergeten hun kleurrijke taart. Nu is het een witte met oranje en blauw.
Er zijn in totaal 8 kindjes en de mama's zijn er ook bij. En die blijven er bij. Vind ik heel spijtig, ik had er op gehoopt dat ik terug naar huis mocht. De middag wordt gevuld met op de speeltuin te spelen, met een verjaardagsliedje te zingen en met de taart aan te snijden. Terug thuis brengen we verslag uit bij Koen door de telefoon.
En die zijn vandaag naar Van Dijck geweest. Dat is een vlaming die al een paar jaar in Wisconsin woont en die in de winter reparaties verricht en in het seizoen bij een loonwerker werkt. En daar zijn ze heel goed ontvangen en hebben leut gehad. Dan zijn ze verder gereden naar het TMF bedrijf op de grens van Wisconsin en Minnesota. Dat is een bedrijf met een paar duizend koeien en wordt heel goed opgevolgd door de universiteit. En nu zijn ze dus aan het rijden richting Lippens in South Dakota. Familie Van Dijck nog eens bedankt voor de ontvangst.
ziek en tornadogevaar
Vrijdag 30 mei
Een gelukkige verjaardag Hilde.
Om 10.00 hebben de jonge mama's van de kerk afgesproken in het park van Logansport om een picnic te doen. Dat is weer iets wat ik nog nooit in mijn leven gedaan heb. Op een stralende dag gaan picniccen in het park. Ongelooflijk. We moesten een lunchpakket meebrengen en ook iets dat we zelf gemaakt hebben voor heel de groep. Ik heb dan vanmorgen nog maar eens wafelkes gebakken.
Het is stralend weer en de mama's zitten allemaal te genieten en te babbelen op de dekens en de kindjes die elkaar al goed kennen spelen op de twee speeltuinen die er zijn.
Ik ben heel stil en ik luister vooral want ik heb een zere keel. Het valt zelfs de mama's op dat ik stil ben. Maar ik kan hen toch wafeltjes geven en ik moet geen overschot naar huis nemen. Er liggen nog een paar van die bruine cakes en die hebben allemaal een overschot. Belgische wafeltjes, het moet inderdaad een delikatesse zijn.
We komen thuis om 2.00 pm en ik kruip, nadat ik de kindjes in bed gelegd heb ook een uurke in bed. Ik ben ziek aan het worden.
De kindjes zijn gelukkig heel goed samen aan het spelen zowel buiten en binnen. Dat ik eigenlijk rustig niets kan doen. Tegen de avond is er tornadogevaar en ik bel naar Karen dat ze mij zeker moet bellen als het in onze buurt is. Ook vraag ik haar dat ze mij 's morgens om 8.00 am moet bellen als ik haar nog niet opgebeld heb. Ik krijg ineens schrik als ik heel ziek in mijn bed lig of eens moest vallen. En ik kan niet meer recht dan zijn de kindjes helemaal alleen.
Ik val heel vroeg in slaap na een paar dafalgannekes en word om 11.00 pm wakker van de stormwekker. Buiten is het heel hevig aan het onweren. Zulk onweer heb ik nog nooit gehoord. Ik bel in paniek naar Karen of dat normaal is. Ze stelt mij op mijn gemak dat het tornadogevaar geweken is maar dat er nog stormgevaar is tot 1.00 am.
Ik bel dan maar naar Koen. En die zijn aan gekomen bij mooi weer in Minnesota. Het is een lange telefoon en ondertussen raast het onweer verder. Tegen 1.00 am val ik toch in slaap na weer een dafalganneke en een paar angstmomenten. Ik slaap weer een paar uur verder en word toch weer wakker van een donderslag. Maar dit is een donderslag zoals we die in Belgie kennen. En dan slaap ik tot de kindjes mij wakker maken om 7.00 am. Het onweer is gaan liggen maar op de akkers staan er hele grote plassen. De mais staat op vele plekken helemaal onder en hij was juist goed aan het boven komen. Dit is helemaal niet goed. Ze hebben het mij langs alle kanten gezegd. Het weer in Indiana kan heel grillig zijn en kan alle uren veranderen. Ik kan ze alleen maar gelijk geven.
Een gelukkige verjaardag Hilde.
Om 10.00 hebben de jonge mama's van de kerk afgesproken in het park van Logansport om een picnic te doen. Dat is weer iets wat ik nog nooit in mijn leven gedaan heb. Op een stralende dag gaan picniccen in het park. Ongelooflijk. We moesten een lunchpakket meebrengen en ook iets dat we zelf gemaakt hebben voor heel de groep. Ik heb dan vanmorgen nog maar eens wafelkes gebakken.
Het is stralend weer en de mama's zitten allemaal te genieten en te babbelen op de dekens en de kindjes die elkaar al goed kennen spelen op de twee speeltuinen die er zijn.
Ik ben heel stil en ik luister vooral want ik heb een zere keel. Het valt zelfs de mama's op dat ik stil ben. Maar ik kan hen toch wafeltjes geven en ik moet geen overschot naar huis nemen. Er liggen nog een paar van die bruine cakes en die hebben allemaal een overschot. Belgische wafeltjes, het moet inderdaad een delikatesse zijn.
We komen thuis om 2.00 pm en ik kruip, nadat ik de kindjes in bed gelegd heb ook een uurke in bed. Ik ben ziek aan het worden.
De kindjes zijn gelukkig heel goed samen aan het spelen zowel buiten en binnen. Dat ik eigenlijk rustig niets kan doen. Tegen de avond is er tornadogevaar en ik bel naar Karen dat ze mij zeker moet bellen als het in onze buurt is. Ook vraag ik haar dat ze mij 's morgens om 8.00 am moet bellen als ik haar nog niet opgebeld heb. Ik krijg ineens schrik als ik heel ziek in mijn bed lig of eens moest vallen. En ik kan niet meer recht dan zijn de kindjes helemaal alleen.
Ik val heel vroeg in slaap na een paar dafalgannekes en word om 11.00 pm wakker van de stormwekker. Buiten is het heel hevig aan het onweren. Zulk onweer heb ik nog nooit gehoord. Ik bel in paniek naar Karen of dat normaal is. Ze stelt mij op mijn gemak dat het tornadogevaar geweken is maar dat er nog stormgevaar is tot 1.00 am.
Ik bel dan maar naar Koen. En die zijn aan gekomen bij mooi weer in Minnesota. Het is een lange telefoon en ondertussen raast het onweer verder. Tegen 1.00 am val ik toch in slaap na weer een dafalganneke en een paar angstmomenten. Ik slaap weer een paar uur verder en word toch weer wakker van een donderslag. Maar dit is een donderslag zoals we die in Belgie kennen. En dan slaap ik tot de kindjes mij wakker maken om 7.00 am. Het onweer is gaan liggen maar op de akkers staan er hele grote plassen. De mais staat op vele plekken helemaal onder en hij was juist goed aan het boven komen. Dit is helemaal niet goed. Ze hebben het mij langs alle kanten gezegd. Het weer in Indiana kan heel grillig zijn en kan alle uren veranderen. Ik kan ze alleen maar gelijk geven.
Koen gaat weer een paar dagen weg
Donderdag 29 juni
De kindjes moeten er vroeg uit en moeten vlug gedaan hebben met eten. Zodat ik ze kan wegvoeren naar de daycare. Je kan de kinderen in de daycare afzetten vanaf 06.00 am. Om 8.00 komt er iemand. En dan zou ik terug moeten zijn maar dat lukt mij niet. Ik ben thuis om 9.00 am. Adrien is gaan wandelen in het bos. En Koen en die man zitten al in een vergadering. Het is een man van de bank die vooral komt praten over verschillende verzekeringen die wij als boer kunnen nemen. Verder wordt er ook nog veel gepraat over de boeren en over de mensen uit de buurt.
Hij kent ze echt allemaal. Hij weet ons te vertellen met wie we best in kontakt komen en met wie we geen zaken moeten doen. We hebben een heel vlot gesprek en er wordt heel wat koffie gedronken en belgische koekjes gegeten. Die Mark en Adrien hebben meegebracht. Waar ik ze heel dankbaar voor ben.
Na een paar uur later moet ik zeggen dat Koen echt weg moet anders was hij nog aan het babbelen.
Koen en Adrien gaan richting South Dakota de familie Lippens bezoeken.
Dus ze hebben een hele lange trip voor de boeg. Ze moeten vertrekken. En in de namiddag ga ik de kindjes halen en gaan we naar de zwemles.
En dan naar huis om binnen te blijven. Want er komen hevige stormen. Dat van dat mooi weer na Memorial day zal toch niet voor dit jaar zijn.
En dan kruip ik vrij vroeg in bed waar ik helemaal niet op mijn gemak lig. Het is hard aan het regenen en er is heel veel wind.
De kindjes moeten er vroeg uit en moeten vlug gedaan hebben met eten. Zodat ik ze kan wegvoeren naar de daycare. Je kan de kinderen in de daycare afzetten vanaf 06.00 am. Om 8.00 komt er iemand. En dan zou ik terug moeten zijn maar dat lukt mij niet. Ik ben thuis om 9.00 am. Adrien is gaan wandelen in het bos. En Koen en die man zitten al in een vergadering. Het is een man van de bank die vooral komt praten over verschillende verzekeringen die wij als boer kunnen nemen. Verder wordt er ook nog veel gepraat over de boeren en over de mensen uit de buurt.
Hij kent ze echt allemaal. Hij weet ons te vertellen met wie we best in kontakt komen en met wie we geen zaken moeten doen. We hebben een heel vlot gesprek en er wordt heel wat koffie gedronken en belgische koekjes gegeten. Die Mark en Adrien hebben meegebracht. Waar ik ze heel dankbaar voor ben.
Na een paar uur later moet ik zeggen dat Koen echt weg moet anders was hij nog aan het babbelen.
Koen en Adrien gaan richting South Dakota de familie Lippens bezoeken.
Dus ze hebben een hele lange trip voor de boeg. Ze moeten vertrekken. En in de namiddag ga ik de kindjes halen en gaan we naar de zwemles.
En dan naar huis om binnen te blijven. Want er komen hevige stormen. Dat van dat mooi weer na Memorial day zal toch niet voor dit jaar zijn.
En dan kruip ik vrij vroeg in bed waar ik helemaal niet op mijn gemak lig. Het is hard aan het regenen en er is heel veel wind.
Koen naar Hulsbosch
Woensdag 28 mei
Na een kort nachtje worden we wakker. Koen verdwijnt in de kelder om nog wat papierwerk te doen en ik doe de kindjes weg naar de daycare in Flora. Er zijn nog een paar kindjes en ze gaan heel graag. Ze doen daar wat buiten aktiviteiten. en ze gaan eten in het park. Dus ik zet ze met een gerust hart af. Ik ben er heel blij om dat ik ze bijna een hele dag kwijt ben. Alleen die afstanden, het blijft ver. Naar Flora is direkt een half uur rijden.
Koen vertrekt juist na de middag richting Hulsbosch. Hulsbosch is de belgische boer die ook aan het bouwen is met Van Bakel aan een gelijkaardig projekt dan dat van ons. Normaal ging die aan het melken zijn in februari maar door allerlei omstandigheden is die nu nog maar aan het laatste bouwen. Dus die gaat normaal beginnen melken in juli.
Maar die geeft nu een receptie. En Koen gaat daar dus naartoe en gaat ook Adrien VdW ophalen die al een paar dagen in Amerika is maar die nu met Koen gaat rondtoeren.
En ik hou er een grote kuisdag op na.
Tegen vijf uur ga ik de kindjes halen en ga ik naar de T-ball in Camden. Waar Tim serieuze lappen op het balleke geeft.
Als de kindjes in bed liggen komen Koen en Adrien thuis. Ze hebben ook nog wat overschot mee van de receptie wat er trouwens heel lekker uitziet. Belegd brood. Bedankt he Marij. Dat gaan we met veel smaak opeten.
En dan zo 's avonds laat moet er nog veel bijgebabbeld worden. Zodat we de laatste dagen nooit meer voor 11.00 pm gaan slapen. Maar een geruststelling. Koen zijn voet doet veel minder pijn. De kortisone doet zijn werk.
Na een kort nachtje worden we wakker. Koen verdwijnt in de kelder om nog wat papierwerk te doen en ik doe de kindjes weg naar de daycare in Flora. Er zijn nog een paar kindjes en ze gaan heel graag. Ze doen daar wat buiten aktiviteiten. en ze gaan eten in het park. Dus ik zet ze met een gerust hart af. Ik ben er heel blij om dat ik ze bijna een hele dag kwijt ben. Alleen die afstanden, het blijft ver. Naar Flora is direkt een half uur rijden.
Koen vertrekt juist na de middag richting Hulsbosch. Hulsbosch is de belgische boer die ook aan het bouwen is met Van Bakel aan een gelijkaardig projekt dan dat van ons. Normaal ging die aan het melken zijn in februari maar door allerlei omstandigheden is die nu nog maar aan het laatste bouwen. Dus die gaat normaal beginnen melken in juli.
Maar die geeft nu een receptie. En Koen gaat daar dus naartoe en gaat ook Adrien VdW ophalen die al een paar dagen in Amerika is maar die nu met Koen gaat rondtoeren.
En ik hou er een grote kuisdag op na.
Tegen vijf uur ga ik de kindjes halen en ga ik naar de T-ball in Camden. Waar Tim serieuze lappen op het balleke geeft.
Als de kindjes in bed liggen komen Koen en Adrien thuis. Ze hebben ook nog wat overschot mee van de receptie wat er trouwens heel lekker uitziet. Belegd brood. Bedankt he Marij. Dat gaan we met veel smaak opeten.
En dan zo 's avonds laat moet er nog veel bijgebabbeld worden. Zodat we de laatste dagen nooit meer voor 11.00 pm gaan slapen. Maar een geruststelling. Koen zijn voet doet veel minder pijn. De kortisone doet zijn werk.
laatste dag in het bos
Dinsdag 27 mei
Eerst het belangrijkste. Een hele gelukkige verjaardag moeke. Een dikke proficiat met je 60 ste verjaardag.
We kunnen je nog niet bellen met skype want de elektriciteit is hier uitgevallen. Het blijkt van de straat te komen en het zal maar gemaakt worden om 8.00 am. Koen gaat dan maar vlug om een brander. Hij moet er een kopen. Ge kunt er wel eentje huren maar het kost bijna even veel dan dat je hem koopt. En waarschijnlijk zullen we dat ooit nog kunnen gebruiken.
Ik en de kindjes eten in de schemer en dan breng ik ze naar de YMCA in Flora. Daar is in de vakantie een dagopvang (daycare), wat heel handig is.
En dan kunnen we een laatste dag in het bos werken. Het meeste is er opgedroogd alleen de sporen van de laatste keer moeten we vermijden want anders zouden we ons vastrijden. De bobcat is ook gemaakt.
Dus we beginnen met volle moed voor hopelijk onze laatste dag. Nu staat er nog veel groot materiaal dat te zwaar is om weg te voeren met de bobcat. Dat we dus in stukken moeten branden en ook waar er een boom is ingegroeid moeten we branden. Ik moet wel zeggen dat Koen dat moet branden, ik heb daar totaal geen verstand van. Ik wist tot op vandaag eigenlijk niet wat een brander was. Mijn taak bestaat eruit de stukken die Koen eraf gebrand heeft die weg te brengen en dan ook de flessen vast te houden dat die zeker niet kunnen vallen. En verder moet ik veel aanwijzingen geven. Weeral ja, naar links, naar rechts, ouw en dit gebeurt ook met de nodige stemverheffing. Ook worden er weeral wat bomen weggezagen die in de draaicirkel staan van de bobcat.
Ik heb aan Sarah gevraagd of zij om de kindjes gaat en die 's avonds naar de zwemles brengt. Zodat wij verder kunnen werken. Want ze spreken van veel regen de komende dagen. En dan kunnen we weer niet meer in het bos.
Tegen zes uur ziet het bos er al heel anders uit dan een paar weken geleden. Overal kale plekken, moddersporen gereden maar vooral heel leeg. voor ik naar huis ga. Gaan we nog eens met de quad door het bos rijden om zeker te kijken of alles weg is. Een over en door tocht met de quad. Ik waan mij terug in de KLJ. Wat wel opvalt in het bos dat je overal door kunt. Het is een vrij proper bos wat begroeiing betreft. We komen helemaal vanachter in het bos nog een hoopke afval tegen. Vooral heel oud ijzer zoals een oud naaimachine, een paar melkkannen. oude potten en pannen en nog wat oude huisraad. Dat moet er al tientallen jaren liggen. We moeten twee keer over en weer rijden met de quad en het karretje.
Dan kan ik naar huis en gaat Koen de laatste grote stukken nog wegbrengen met bobcat.
Ik steek de kindjes in bed en dan komt Koen ook thuis. En dan ga ik nog vlug naar de winkel want anders kan ik geen brood bakken voor morgenvroeg. De winkel is open tot middernacht en is terug open om 6.00 am. En in de grootsteden zijn de winkels zelfs 24 uren open.
Eerst het belangrijkste. Een hele gelukkige verjaardag moeke. Een dikke proficiat met je 60 ste verjaardag.
We kunnen je nog niet bellen met skype want de elektriciteit is hier uitgevallen. Het blijkt van de straat te komen en het zal maar gemaakt worden om 8.00 am. Koen gaat dan maar vlug om een brander. Hij moet er een kopen. Ge kunt er wel eentje huren maar het kost bijna even veel dan dat je hem koopt. En waarschijnlijk zullen we dat ooit nog kunnen gebruiken.
Ik en de kindjes eten in de schemer en dan breng ik ze naar de YMCA in Flora. Daar is in de vakantie een dagopvang (daycare), wat heel handig is.
En dan kunnen we een laatste dag in het bos werken. Het meeste is er opgedroogd alleen de sporen van de laatste keer moeten we vermijden want anders zouden we ons vastrijden. De bobcat is ook gemaakt.
Dus we beginnen met volle moed voor hopelijk onze laatste dag. Nu staat er nog veel groot materiaal dat te zwaar is om weg te voeren met de bobcat. Dat we dus in stukken moeten branden en ook waar er een boom is ingegroeid moeten we branden. Ik moet wel zeggen dat Koen dat moet branden, ik heb daar totaal geen verstand van. Ik wist tot op vandaag eigenlijk niet wat een brander was. Mijn taak bestaat eruit de stukken die Koen eraf gebrand heeft die weg te brengen en dan ook de flessen vast te houden dat die zeker niet kunnen vallen. En verder moet ik veel aanwijzingen geven. Weeral ja, naar links, naar rechts, ouw en dit gebeurt ook met de nodige stemverheffing. Ook worden er weeral wat bomen weggezagen die in de draaicirkel staan van de bobcat.
Ik heb aan Sarah gevraagd of zij om de kindjes gaat en die 's avonds naar de zwemles brengt. Zodat wij verder kunnen werken. Want ze spreken van veel regen de komende dagen. En dan kunnen we weer niet meer in het bos.
Tegen zes uur ziet het bos er al heel anders uit dan een paar weken geleden. Overal kale plekken, moddersporen gereden maar vooral heel leeg. voor ik naar huis ga. Gaan we nog eens met de quad door het bos rijden om zeker te kijken of alles weg is. Een over en door tocht met de quad. Ik waan mij terug in de KLJ. Wat wel opvalt in het bos dat je overal door kunt. Het is een vrij proper bos wat begroeiing betreft. We komen helemaal vanachter in het bos nog een hoopke afval tegen. Vooral heel oud ijzer zoals een oud naaimachine, een paar melkkannen. oude potten en pannen en nog wat oude huisraad. Dat moet er al tientallen jaren liggen. We moeten twee keer over en weer rijden met de quad en het karretje.
Dan kan ik naar huis en gaat Koen de laatste grote stukken nog wegbrengen met bobcat.
Ik steek de kindjes in bed en dan komt Koen ook thuis. En dan ga ik nog vlug naar de winkel want anders kan ik geen brood bakken voor morgenvroeg. De winkel is open tot middernacht en is terug open om 6.00 am. En in de grootsteden zijn de winkels zelfs 24 uren open.
Memorial Day
Maandag 26 mei
Op de radio horen we dat de Indy 500 (the greatest spectacle in racing) van Indianapolis is gewonnen door een Nieuw Zeelander en dat het vandaag Memorial day (het gedenken van gesneuvelde soldaten) is. Maar ook is het de laatste dag van Mark.
Tijdens het ontbijt worden we gebeld door Karen om ons te vertellen dat het vanaf nu tot het tweede weekend van september altijd mooi weer is. Dat je vanaf nu altijd buitenaktiviteiten kunt plannen. Ook vertelt ze nog eens wie de winnaar is maar vooral dat er nog tornado gevaar is en het gaat richting chicago. En dat er een vliegtuig gecrachd is in Zaventem en dat er mogelijk vertragingen zijn. Lijkt mij allemaal heel spannend.
En het is net die richting die ik vandaag uitga met Mark.
Koen zijn voet doet echt heel zeer en blijft thuis bij de kindjes.
Ik vertrek kort na de middag naar Zaventem en het is een heel rustig ritje. En dit komt vooral omdat er eens geen kindjes in de auto zitten. Puur genieten is dat. We hebben ook de kortste weg ingetypt in de gps zodat we genieten van het landschap.
En er wordt nog heel wat bijgepraat over van alles en nog wat.
Terug thuis gekomen na ook een heel rustig ritje terug en gelukkig niets gemerkt van de tornado's. Vertelt Koen dat hij naar het ziekenhuis geweest is om nog eens naar zijn voet te laten kijken. Ondertussen had Sarah, de zus van Hannah, onze gebuur op de kindjes gelet. En nu vertelde de dokter dat het niet van zijn rug kwam maar het is iets in zijn voet zelf die de zenuw afknelt en dat hij zwaardere cortisone moet nemen en nog naar de kraker moet blijven gaan. Dat sportmannen daar ook last van kunnen hebben (maar dat is bij Koen zeker niet het geval). En dat het weg kan gaan vanzelf. Maar dat het wel een tijdje zal duren. Blijkbaar vraagt iedereen hier een "second opinion" voor medische zaken. Dat weten we dan ook weeral.
Op de radio horen we dat de Indy 500 (the greatest spectacle in racing) van Indianapolis is gewonnen door een Nieuw Zeelander en dat het vandaag Memorial day (het gedenken van gesneuvelde soldaten) is. Maar ook is het de laatste dag van Mark.
Tijdens het ontbijt worden we gebeld door Karen om ons te vertellen dat het vanaf nu tot het tweede weekend van september altijd mooi weer is. Dat je vanaf nu altijd buitenaktiviteiten kunt plannen. Ook vertelt ze nog eens wie de winnaar is maar vooral dat er nog tornado gevaar is en het gaat richting chicago. En dat er een vliegtuig gecrachd is in Zaventem en dat er mogelijk vertragingen zijn. Lijkt mij allemaal heel spannend.
En het is net die richting die ik vandaag uitga met Mark.
Koen zijn voet doet echt heel zeer en blijft thuis bij de kindjes.
Ik vertrek kort na de middag naar Zaventem en het is een heel rustig ritje. En dit komt vooral omdat er eens geen kindjes in de auto zitten. Puur genieten is dat. We hebben ook de kortste weg ingetypt in de gps zodat we genieten van het landschap.
En er wordt nog heel wat bijgepraat over van alles en nog wat.
Terug thuis gekomen na ook een heel rustig ritje terug en gelukkig niets gemerkt van de tornado's. Vertelt Koen dat hij naar het ziekenhuis geweest is om nog eens naar zijn voet te laten kijken. Ondertussen had Sarah, de zus van Hannah, onze gebuur op de kindjes gelet. En nu vertelde de dokter dat het niet van zijn rug kwam maar het is iets in zijn voet zelf die de zenuw afknelt en dat hij zwaardere cortisone moet nemen en nog naar de kraker moet blijven gaan. Dat sportmannen daar ook last van kunnen hebben (maar dat is bij Koen zeker niet het geval). En dat het weg kan gaan vanzelf. Maar dat het wel een tijdje zal duren. Blijkbaar vraagt iedereen hier een "second opinion" voor medische zaken. Dat weten we dan ook weeral.
Zondag 25 mei
Zondagmorgen moeten we ons klaarmaken voor de wekelijkse mis. Daardoor zijn we weer paraat om 9.30 am in de katholieke kerk. Weer zit er heel veel volk. waaronder heel veel jonge gezinnen. En die bidden en zingen allemaal heel hard mee.
Nadat de mis gedaan is geeft mijnheer pastoor nog enkele cijfers ivm de campagne (het nieuwe parochie dat ze gaan bouwen). Ze hebben in die enkele weken dat de campagne begonnen is al 240 000 $ opgehaald van giften alleen. Verder hebben ze onmiddellijk 1.200 000 $ vrij in cash en kunnen ze ook over 1.300 000 $ dollar beschikken. Dat is in totaal 2.740 000 $ waar ze mee kunnen werken. En dat komt alleen van giften van de parochianen. Dat verklaart volgens mij de sterkte van Amerika. Maar dat is gewoon een gevoel. Ik heb er helemaal niet voor geleerd om dit zwart op wit te kunnen zetten.
In de namiddag gaan de kindjes in bed en ga ik met Mark naar een koopcentrum in Lafayette. Zo weet ik ook waar dat dat is en wat ik er allemaal kan kopen.
Na een tijdje later komen we buiten met kleren voor Koen en ook Mark heeft voor hem kleren gekocht. Het is een groot koopcentrum met heel veel kledingwinkels. Met heel veel merken waar ik nog nooit van gehoord heb.
Koen heeft heel veel pijn in zijn voet. De pijn is nog niets verminderd. Dus hij loopt wat rond met ijs op zijn voet. En dat verzacht de pijn.
Als we thuis komen is de gebuur Katy Strasser bij Koen om te zeggen dat er tornado gevaar is en dat we maatregelen moeten treffen. Dat wil zeggen dekens en eten en drinken in de kelder leggen. En naar onze stormradio luisteren. Dat is een radio die een alarm geeft om informatie te geven van de buurt.
Wij gaan eerst met de kindjes naar de pizza King in Camden en genieten er van een pizza en van geribbelde frieten. Smaken word je inderdaad gewoon. Ondertussen staat de televisie aan en is de film "titanic" bezig. Het schip is juist tegen de ijsrots gevaren en het water is aan het binnenkomen. Zodat wij toch het spannendste kunnen zien. Ook Tim, Stef en Dieter vinden het heel spannend. Ze vragen altijd maar waarom die mensen in het water springen. Maar voor de rest genieten we van het filmke en blijven het uitkijken tot het einde.
Terug thuis gaan we nog eens bij de Strassers vragen naar het tornadogevaar. En dan kunnen de kindjes nog eens naar hun paarden gaan. Wat ze heel graag doen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Het tornadogevaar is voor rond 11.00 pm.
Maar gelukkig blijft het een heel rustig nachtje. Maar de stormradio heeft toch een paar keer afgegaan.
Zondagmorgen moeten we ons klaarmaken voor de wekelijkse mis. Daardoor zijn we weer paraat om 9.30 am in de katholieke kerk. Weer zit er heel veel volk. waaronder heel veel jonge gezinnen. En die bidden en zingen allemaal heel hard mee.
Nadat de mis gedaan is geeft mijnheer pastoor nog enkele cijfers ivm de campagne (het nieuwe parochie dat ze gaan bouwen). Ze hebben in die enkele weken dat de campagne begonnen is al 240 000 $ opgehaald van giften alleen. Verder hebben ze onmiddellijk 1.200 000 $ vrij in cash en kunnen ze ook over 1.300 000 $ dollar beschikken. Dat is in totaal 2.740 000 $ waar ze mee kunnen werken. En dat komt alleen van giften van de parochianen. Dat verklaart volgens mij de sterkte van Amerika. Maar dat is gewoon een gevoel. Ik heb er helemaal niet voor geleerd om dit zwart op wit te kunnen zetten.
In de namiddag gaan de kindjes in bed en ga ik met Mark naar een koopcentrum in Lafayette. Zo weet ik ook waar dat dat is en wat ik er allemaal kan kopen.
Na een tijdje later komen we buiten met kleren voor Koen en ook Mark heeft voor hem kleren gekocht. Het is een groot koopcentrum met heel veel kledingwinkels. Met heel veel merken waar ik nog nooit van gehoord heb.
Koen heeft heel veel pijn in zijn voet. De pijn is nog niets verminderd. Dus hij loopt wat rond met ijs op zijn voet. En dat verzacht de pijn.
Als we thuis komen is de gebuur Katy Strasser bij Koen om te zeggen dat er tornado gevaar is en dat we maatregelen moeten treffen. Dat wil zeggen dekens en eten en drinken in de kelder leggen. En naar onze stormradio luisteren. Dat is een radio die een alarm geeft om informatie te geven van de buurt.
Wij gaan eerst met de kindjes naar de pizza King in Camden en genieten er van een pizza en van geribbelde frieten. Smaken word je inderdaad gewoon. Ondertussen staat de televisie aan en is de film "titanic" bezig. Het schip is juist tegen de ijsrots gevaren en het water is aan het binnenkomen. Zodat wij toch het spannendste kunnen zien. Ook Tim, Stef en Dieter vinden het heel spannend. Ze vragen altijd maar waarom die mensen in het water springen. Maar voor de rest genieten we van het filmke en blijven het uitkijken tot het einde.
Terug thuis gaan we nog eens bij de Strassers vragen naar het tornadogevaar. En dan kunnen de kindjes nog eens naar hun paarden gaan. Wat ze heel graag doen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Het tornadogevaar is voor rond 11.00 pm.
Maar gelukkig blijft het een heel rustig nachtje. Maar de stormradio heeft toch een paar keer afgegaan.
woensdag 11 juni 2008
een zalig rustig dagske
Zaterdag 24 mei
Na het eten ga ik met de kindjes een doos vullen met allemaal blikken eten en eten dat goed blijft zoals bloem, chocolade, koffie en nog van alles. Het is een ophaling voor de kansarmen van de county en dat wordt opgehaald door de postbode. Wij moeten het eten aan de brievenbus zetten en als de postbode dan zijn brieven komt posten neemt hij de doos mee.
Vandaag is het een dagske dat ik veel aan de computer zit. Dus er wordt veel bijgebabbeld aan de chat en de msn. Maar ook doe ik betalingen (betalingen kan je hier ook doen door een cheque op te sturen) en kijk ik de mails na.
En daar geniet ik echt van. Vooral in de namiddag terwijl de kindjes slapen.
Koen en Mark komen na middernacht thuis en dat vind ik dus zalig.
Na het eten ga ik met de kindjes een doos vullen met allemaal blikken eten en eten dat goed blijft zoals bloem, chocolade, koffie en nog van alles. Het is een ophaling voor de kansarmen van de county en dat wordt opgehaald door de postbode. Wij moeten het eten aan de brievenbus zetten en als de postbode dan zijn brieven komt posten neemt hij de doos mee.
Vandaag is het een dagske dat ik veel aan de computer zit. Dus er wordt veel bijgebabbeld aan de chat en de msn. Maar ook doe ik betalingen (betalingen kan je hier ook doen door een cheque op te sturen) en kijk ik de mails na.
En daar geniet ik echt van. Vooral in de namiddag terwijl de kindjes slapen.
Koen en Mark komen na middernacht thuis en dat vind ik dus zalig.
Koen en Mark naar Michigan
Vrijdag 23 mei
Koen en Mark vertrekken vanmorgen naar Michigan om nog verschillende melkveebedrijven te bezoeken en gaan maar pas morgenavond thuiskomen.
Ze bezoeken Vrebahoff 1 en 2. En dan nog een paar bedrijven in de buurt.
Ik en de kindjes hebben een heel rustig dagje thuis en we genieten ervan. We voetballen, we spelen tikkertje en verstoppertje. Ik maak heerlijke fruitpap en ik verwen ze een hele dag.
En om 6.00 pm mogen we naar een ouderwetse paardencarrousel gaan in Logansport. Er is een man van een psychiatrische instelling die 48 jaar wordt en die heeft alle kinderen uitgenodigd op zijn verjaardagsfeestje. En dat gaat dus door in de paardencarrousel.
En hij wilde geen kadoos maar hondeneten was altijd welkom. Wij hebben chocolade gegeven. Kan voor alletwee dienen voor de man en voor de hond.
Op die carrousel was het een heel gezellig boeltje. De man was een ambiancemaker en hij wist de kindjes te animeren. Zo zong hij uit volle borst samen met de vrienden van zijn instelling. En het was zo aanstekelijk dat ook de kinderen begonnen mee te zingen. Heel leutig. Er waren ook wat studenten van de High school en dat vond vooral Stef heel leutig. Die heeft heel de tijd bij die meisjes gehangen. En ik kende er ook al een paar mensen van in de zwemles en de bibliotheek. Dan was er nog voor iedereen de ozo beroemde verjaardagstaart (altijd hetzelfde, bruin in het midden en een plakkerig goeds op langs de buitenkant) en drinken a volonte.
Er was eigenlijk heel veel ambiance. En de kindjes vonden het geweldig op die carrousel. Zo hebben ze op allerlei verschillende paarden gezeten maar ook op herten en op een kameel. En bijgevolg kan ik de kindjes weer niet op tijd in bed steken.
Dan naar mijn Koeneke bellen en die weet te vertellen dat het de moeite blijft die grote bedrijven, dat hij alle keren weer iets nieuws ziet. En na het droevige slaapwel te wensen val ik rusteloos in slaap.
Koen en Mark vertrekken vanmorgen naar Michigan om nog verschillende melkveebedrijven te bezoeken en gaan maar pas morgenavond thuiskomen.
Ze bezoeken Vrebahoff 1 en 2. En dan nog een paar bedrijven in de buurt.
Ik en de kindjes hebben een heel rustig dagje thuis en we genieten ervan. We voetballen, we spelen tikkertje en verstoppertje. Ik maak heerlijke fruitpap en ik verwen ze een hele dag.
En om 6.00 pm mogen we naar een ouderwetse paardencarrousel gaan in Logansport. Er is een man van een psychiatrische instelling die 48 jaar wordt en die heeft alle kinderen uitgenodigd op zijn verjaardagsfeestje. En dat gaat dus door in de paardencarrousel.
En hij wilde geen kadoos maar hondeneten was altijd welkom. Wij hebben chocolade gegeven. Kan voor alletwee dienen voor de man en voor de hond.
Op die carrousel was het een heel gezellig boeltje. De man was een ambiancemaker en hij wist de kindjes te animeren. Zo zong hij uit volle borst samen met de vrienden van zijn instelling. En het was zo aanstekelijk dat ook de kinderen begonnen mee te zingen. Heel leutig. Er waren ook wat studenten van de High school en dat vond vooral Stef heel leutig. Die heeft heel de tijd bij die meisjes gehangen. En ik kende er ook al een paar mensen van in de zwemles en de bibliotheek. Dan was er nog voor iedereen de ozo beroemde verjaardagstaart (altijd hetzelfde, bruin in het midden en een plakkerig goeds op langs de buitenkant) en drinken a volonte.
Er was eigenlijk heel veel ambiance. En de kindjes vonden het geweldig op die carrousel. Zo hebben ze op allerlei verschillende paarden gezeten maar ook op herten en op een kameel. En bijgevolg kan ik de kindjes weer niet op tijd in bed steken.
Dan naar mijn Koeneke bellen en die weet te vertellen dat het de moeite blijft die grote bedrijven, dat hij alle keren weer iets nieuws ziet. En na het droevige slaapwel te wensen val ik rusteloos in slaap.
Donderdag 22 mei
Vandaag is het voor mij weer eens kuisdag. Mijn lievelings bezigheid. En dan alle vensters kuisen want het is echt nodig.
Koen en Mark gaan Tim wegbrengen voor de laatste schooldag in de Katholieke school. En gaan dan naar de rural king om een sproeier voor op de quad. Om onze opritten te sproeien met het straf spul dat Koen al een paar weken geleden gehaald heeft. Een produkt waar alles van dood gaat en werkt een heel jaar lang. Dan brengen ze nog een haagschaar mee en nog wat kleine rommel. Ik zou alleen die haagschaar meegebracht hebben en die sproeier maar mannen moeten altijd nog vanalles meer meebrengen. En dan durven die zelfde mannen zeggen dat vrouwen veel kopen. Tja, maar ik blijf hem graag zien mijn Koeneke. Ze hebben Tim gaan halen en nu is het ook voor Tim vakantie. Joepie drie maanden vakantie. Ik heb echt bezigheidstherapie nodig.
Ze kunnen wel niet sproeien want het moet drie dagen over blijven. Maar ze speken de komende dagen van stormen en van tornadogevaar. Dus wordt het voor de rest van de dag een heel rustig dagske en gaat Koen met de kindjes naar de zwemles. Weer een zalig moment voor mij.
Vandaag is het voor mij weer eens kuisdag. Mijn lievelings bezigheid. En dan alle vensters kuisen want het is echt nodig.
Koen en Mark gaan Tim wegbrengen voor de laatste schooldag in de Katholieke school. En gaan dan naar de rural king om een sproeier voor op de quad. Om onze opritten te sproeien met het straf spul dat Koen al een paar weken geleden gehaald heeft. Een produkt waar alles van dood gaat en werkt een heel jaar lang. Dan brengen ze nog een haagschaar mee en nog wat kleine rommel. Ik zou alleen die haagschaar meegebracht hebben en die sproeier maar mannen moeten altijd nog vanalles meer meebrengen. En dan durven die zelfde mannen zeggen dat vrouwen veel kopen. Tja, maar ik blijf hem graag zien mijn Koeneke. Ze hebben Tim gaan halen en nu is het ook voor Tim vakantie. Joepie drie maanden vakantie. Ik heb echt bezigheidstherapie nodig.
Ze kunnen wel niet sproeien want het moet drie dagen over blijven. Maar ze speken de komende dagen van stormen en van tornadogevaar. Dus wordt het voor de rest van de dag een heel rustig dagske en gaat Koen met de kindjes naar de zwemles. Weer een zalig moment voor mij.
Eindelijk mais zaaien
Woensdag 21 mei
Vandaag gaan ze terug mais zaaien. Eindelijk. Om 7.00 komen Myron Sinck en zijn knechten op den hof gereden. Ze gaan de laatste mais zaaien en dus ook die van ons. Ook de mannen van de cooperatie zijn er al om voor het zaaien met roundup te sproeien. Ze hebben al hun knapzakske (een zakje van de Mc Donnald) bij. Zodat ze vanmiddag niet moeten stoppen en ze een hele dag kunnen verder werken. Koen en Mark gaan er de laatste besprekingen bij doen. En dan vertrekken de traktors. Een traktor om klaar te leggen. Dan een om te zaaien en dan daarachter een camionneke voor het zaaizaad en de meststoffen en het granulaat.
En nu maar hopen dat het mooi weer blijft. Het is hier 18 gr. Maar wel een verschrikkellijke koude wind.
Koen en Mark gaan verder naar de kraker voor Koen zijn voet dat nog altijd niet beter is. En vervolgens gaan ze naar het zuiden van Indiana. Ze gaan op bezoek bij Goldstein (een man die het prachtig kan uitleggen), dan naar Hulsbosch ( waar ze nog niet aan het melken zijn) en dan vervolgens naar Tejo Willemsen (Een nederlander die 2200 koeien melkt). Dus die zijn vanavond maar heel laat thuis. Toch bedankt dat ze weer op bezoek mochten komen. Koen heeft de plannen bij van de stallen om nog eens de laatste raad te vragen aan mensen met ervaring. En ze hebben alle drie heel goede tips gegeven.
En hier op de hof spelen de kindjes heel veel buiten en breng ik in de loop van de dag pintjes naar de werkende mensen en een colaake naar een knecht die nog geen 21 is. Je moet hier 21 jaar om alcohol te mogen drinken. En ze stoppen allemaal om dat pintje aan te pakken. Ze krijgen ook nog een stukje chocolade en dan moeten ze dringend terug beginnen. Want de mais moet er in.
Ook ga ik met de kindjes nog eens langs bij onze muttens. De draad nog eens op een andere plaats zetten. En ze allemaal nog eens een zeel aandoen. Vier van de vijf is geen probleem. De vijfde hou ik mij niet mee bezig. Dit is vooral omdat dat de kindjes zalig vinden dan kunnen ze eraan komen en dan kunnen ze die wrijven over hun kop.
Dan tegen 6.00 pm moeten we naar Camden. Tim kan er T-ball doen. Blijkbaar is Camden gekend om baseball. En hebben ze heel veel sponsors. De lessen zijn volledig gratis.
Van Tim zijn leeftijd zijn er 19 jongens. Wat blijkbaar normaal is. Ze leren vooral om op dat balleke te slaan. Wat eigenlijk heel goed gaat. En zelfs zo goed dat die ballekes altijd redelijk ver vliegen. Die jongens dan dan in het midden staan vliegen dan allemaal naar dat balleke. Allemaal op elkaar. En de coach moet dan konstant roepen "no fight" "no fight". Als de jongens goed geslagen hebben of dat balleke kunnen pakken hebben. Gaat de coach naar hen zegt "good job" en geeft hen een "high five". Wat die jongetjes niet allemaal doen om toch maar die coach naar hen te krijgen. Het is heel leutig om ze bezig te zien. Het is buiten en de mama's zitten neer in het gras en iedereen roept om ter hardst voor zijn eigen zoontje. En ik kijk vooral naar Stef en Dieter die zich bezighouden met gras te verzamelen.
Een heel uur heeft het geduurd. En uiteindelijk liggen de kindjes weer veel te laat in bed.
Ik ook want Koen komt zoals verwacht heel laat thuis.
Maar het kan ons niets geven want onze mais zit erin. Nu afwachten naar de groei.
Vandaag gaan ze terug mais zaaien. Eindelijk. Om 7.00 komen Myron Sinck en zijn knechten op den hof gereden. Ze gaan de laatste mais zaaien en dus ook die van ons. Ook de mannen van de cooperatie zijn er al om voor het zaaien met roundup te sproeien. Ze hebben al hun knapzakske (een zakje van de Mc Donnald) bij. Zodat ze vanmiddag niet moeten stoppen en ze een hele dag kunnen verder werken. Koen en Mark gaan er de laatste besprekingen bij doen. En dan vertrekken de traktors. Een traktor om klaar te leggen. Dan een om te zaaien en dan daarachter een camionneke voor het zaaizaad en de meststoffen en het granulaat.
En nu maar hopen dat het mooi weer blijft. Het is hier 18 gr. Maar wel een verschrikkellijke koude wind.
Koen en Mark gaan verder naar de kraker voor Koen zijn voet dat nog altijd niet beter is. En vervolgens gaan ze naar het zuiden van Indiana. Ze gaan op bezoek bij Goldstein (een man die het prachtig kan uitleggen), dan naar Hulsbosch ( waar ze nog niet aan het melken zijn) en dan vervolgens naar Tejo Willemsen (Een nederlander die 2200 koeien melkt). Dus die zijn vanavond maar heel laat thuis. Toch bedankt dat ze weer op bezoek mochten komen. Koen heeft de plannen bij van de stallen om nog eens de laatste raad te vragen aan mensen met ervaring. En ze hebben alle drie heel goede tips gegeven.
En hier op de hof spelen de kindjes heel veel buiten en breng ik in de loop van de dag pintjes naar de werkende mensen en een colaake naar een knecht die nog geen 21 is. Je moet hier 21 jaar om alcohol te mogen drinken. En ze stoppen allemaal om dat pintje aan te pakken. Ze krijgen ook nog een stukje chocolade en dan moeten ze dringend terug beginnen. Want de mais moet er in.
Ook ga ik met de kindjes nog eens langs bij onze muttens. De draad nog eens op een andere plaats zetten. En ze allemaal nog eens een zeel aandoen. Vier van de vijf is geen probleem. De vijfde hou ik mij niet mee bezig. Dit is vooral omdat dat de kindjes zalig vinden dan kunnen ze eraan komen en dan kunnen ze die wrijven over hun kop.
Dan tegen 6.00 pm moeten we naar Camden. Tim kan er T-ball doen. Blijkbaar is Camden gekend om baseball. En hebben ze heel veel sponsors. De lessen zijn volledig gratis.
Van Tim zijn leeftijd zijn er 19 jongens. Wat blijkbaar normaal is. Ze leren vooral om op dat balleke te slaan. Wat eigenlijk heel goed gaat. En zelfs zo goed dat die ballekes altijd redelijk ver vliegen. Die jongens dan dan in het midden staan vliegen dan allemaal naar dat balleke. Allemaal op elkaar. En de coach moet dan konstant roepen "no fight" "no fight". Als de jongens goed geslagen hebben of dat balleke kunnen pakken hebben. Gaat de coach naar hen zegt "good job" en geeft hen een "high five". Wat die jongetjes niet allemaal doen om toch maar die coach naar hen te krijgen. Het is heel leutig om ze bezig te zien. Het is buiten en de mama's zitten neer in het gras en iedereen roept om ter hardst voor zijn eigen zoontje. En ik kijk vooral naar Stef en Dieter die zich bezighouden met gras te verzamelen.
Een heel uur heeft het geduurd. En uiteindelijk liggen de kindjes weer veel te laat in bed.
Ik ook want Koen komt zoals verwacht heel laat thuis.
Maar het kan ons niets geven want onze mais zit erin. Nu afwachten naar de groei.
maandag 9 juni 2008
Logansport verkennen met Mark R.
Dinsdag 20 mei
Mark had van ons vertrek gehoord en hij is altijd al geinteresseerd geweest in Canada en Noord-Amerika. Daarom had hij ons gebeld of hij bij ons op vakantie mocht komen. Wat voor ons totaal geen probleem is daar hij ook heel geinteresseerd is in alles wat met landbouw te maken heeft. Daarom kunnen Koen en Mark samen naar verschillende bedrijven gaan kijken.
Mark had opdracht gekregen van zijn schoonbroer om speciale gel mee te brengen vanuit Amerika. Dus wij dachten dat zullen we vlug kopen in de eerste de beste winkel. Maar dat was het dus niet.
Koen blijft thuis met Stef en Dieter en ik en Mark voeren Tim naar school en dan gaan we daarachter naar verschillende winkels kijken om die speciale gel. Maar dat was een van de moeilijkste dingen die we tot hiertoe hebben moeten vinden. We hebben de gel maar gevonden in de zesde winkel. Maar in ieder geval als je nog van die gel nodig hebt, geef dan maar een seintje. Nu weet ik de juiste winkel zijn.
We halen Tim terug op en genieten van het mooie weertje. Het is stralend weer. Thuis is Koen met mensen aan het lopen op de akkers. Het zijn inspekteurs van de county om nogmaals de diepten van het water te kontroleren. Maar alles is tot hier toe nog altijd in orde.
In de namiddag komt er iemand van de firma Van Bakel om de laatste gebeurtenissen te vertellen ivm de bouw van de stal.
Terwijl de mannen nog aan het napraten zijn en aan het genieten zijn van hun pintje ga ik met de kindjes naar de zwemles. Waar Stef verschrikkellijk "dweis" is.
Koen gaat dan naar Dave Fourgay kijken samen met Mark. Het is een mooi bedrijf en we zijn er altijd welkom. En bovendien is het niet ver.
En tegen de avond hopen we echt dat het mooi weer blijft. Zodat we kunnen beginnen zaaien. Want er staat verschrikkellijk veel onkruid op de akkers. En Koen besteld dan nog de vliegtuigtickets voor mij en de kindjes om in augustus naar Belgie te komen zodat we gerust kunnen gaan slapen.
Mark had van ons vertrek gehoord en hij is altijd al geinteresseerd geweest in Canada en Noord-Amerika. Daarom had hij ons gebeld of hij bij ons op vakantie mocht komen. Wat voor ons totaal geen probleem is daar hij ook heel geinteresseerd is in alles wat met landbouw te maken heeft. Daarom kunnen Koen en Mark samen naar verschillende bedrijven gaan kijken.
Mark had opdracht gekregen van zijn schoonbroer om speciale gel mee te brengen vanuit Amerika. Dus wij dachten dat zullen we vlug kopen in de eerste de beste winkel. Maar dat was het dus niet.
Koen blijft thuis met Stef en Dieter en ik en Mark voeren Tim naar school en dan gaan we daarachter naar verschillende winkels kijken om die speciale gel. Maar dat was een van de moeilijkste dingen die we tot hiertoe hebben moeten vinden. We hebben de gel maar gevonden in de zesde winkel. Maar in ieder geval als je nog van die gel nodig hebt, geef dan maar een seintje. Nu weet ik de juiste winkel zijn.
We halen Tim terug op en genieten van het mooie weertje. Het is stralend weer. Thuis is Koen met mensen aan het lopen op de akkers. Het zijn inspekteurs van de county om nogmaals de diepten van het water te kontroleren. Maar alles is tot hier toe nog altijd in orde.
In de namiddag komt er iemand van de firma Van Bakel om de laatste gebeurtenissen te vertellen ivm de bouw van de stal.
Terwijl de mannen nog aan het napraten zijn en aan het genieten zijn van hun pintje ga ik met de kindjes naar de zwemles. Waar Stef verschrikkellijk "dweis" is.
Koen gaat dan naar Dave Fourgay kijken samen met Mark. Het is een mooi bedrijf en we zijn er altijd welkom. En bovendien is het niet ver.
En tegen de avond hopen we echt dat het mooi weer blijft. Zodat we kunnen beginnen zaaien. Want er staat verschrikkellijk veel onkruid op de akkers. En Koen besteld dan nog de vliegtuigtickets voor mij en de kindjes om in augustus naar Belgie te komen zodat we gerust kunnen gaan slapen.
De laatste dag in de high school
Maandag 19 mei
De kindjes gaan vandaag voor de laatste dag naar de High school. Het is uitzonderlijk op een maandag omdat het diploma uitreiking is. De kindjes moet ik gewoon op het normale uur afzetten (8.00) en de ouders mogen dan komen kijken om 1.030 uur.
Als we daar toekomen worden we begeleidt door die hele grote school (gelijk in de films) en komen we toe in een zaalke dat heel mooi is versierd met papieren boomkes en groene slingers. En aan de kant staat er groene drank en is er een groene taart.
De ouders (vooral mama's) krijgen allemaal een plaatsje en dan komen de kindjes binnen en gaan allemaal op een rij staan. Dan beginnen ze hun liedjes te zingen. En met een liedje kunnen ze alledrie meezingen (zelfs Dieter). Of ze doen toch in ieder geval hun mond open.
Na de zang worden ze een voor een naar voor geroepen en krijgen ze een diploma van de kleuterschool. Heel aandoenlijk. En de kindjes zijn zo fier als een gieter. En ik ook natuurlijk.
Ze krijgen ook nog een paar foto's en dan mogen ze aanschuiven met hun plastieken bordje en plastieken bekertje voor een bruine cake met wit en groen en gifgroene drank (punch).
Enkel de drank word opgedronken en de taart moet ik weer zo onopvallend mogelijk proberen wegsmijten. Ze snappen niet dat wij zulke lekkernij niet lusten.
In de namiddag gaan we naar het klein schoolke in de bibliotheek. Waar ze heel graag naartoe gaan. Het enige nadeel is dat ik er moet bijblijven.
Vervolgens gaan we in de bibliotheek op een kindercomputer spelen en dan naar huis.
Ondertussen is het blijven regenen en de mais is nog altijd niet gezaaid. Ook de mais op de andere akkers ziet echt af. De mais staat nog maar juist uit en hij ziet al geel van de nattigheid.
Dan mij heel vlug nestelen in een gezellige positite om naar mijn Koeneke te bellen. En die vertelt mij dat ze 3 grote melkveebedrijven bezocht hebben in Michigan. Den Dulkt (3000 jerseys en mestvergister), Green Meadows 3500 koeien en jongvee en afmesten van stieren, 11000 stuks en nog een mestvergister) en dan VDS farms (is een belg met 1600 melkkoeien). En dan vertelt hij mij nog het beste nieuws dat ze naar huis aan het rijden zijn en dat ze vanacht nog gaan thuiskomen.
De kindjes gaan vandaag voor de laatste dag naar de High school. Het is uitzonderlijk op een maandag omdat het diploma uitreiking is. De kindjes moet ik gewoon op het normale uur afzetten (8.00) en de ouders mogen dan komen kijken om 1.030 uur.
Als we daar toekomen worden we begeleidt door die hele grote school (gelijk in de films) en komen we toe in een zaalke dat heel mooi is versierd met papieren boomkes en groene slingers. En aan de kant staat er groene drank en is er een groene taart.
De ouders (vooral mama's) krijgen allemaal een plaatsje en dan komen de kindjes binnen en gaan allemaal op een rij staan. Dan beginnen ze hun liedjes te zingen. En met een liedje kunnen ze alledrie meezingen (zelfs Dieter). Of ze doen toch in ieder geval hun mond open.
Na de zang worden ze een voor een naar voor geroepen en krijgen ze een diploma van de kleuterschool. Heel aandoenlijk. En de kindjes zijn zo fier als een gieter. En ik ook natuurlijk.
Ze krijgen ook nog een paar foto's en dan mogen ze aanschuiven met hun plastieken bordje en plastieken bekertje voor een bruine cake met wit en groen en gifgroene drank (punch).
Enkel de drank word opgedronken en de taart moet ik weer zo onopvallend mogelijk proberen wegsmijten. Ze snappen niet dat wij zulke lekkernij niet lusten.
In de namiddag gaan we naar het klein schoolke in de bibliotheek. Waar ze heel graag naartoe gaan. Het enige nadeel is dat ik er moet bijblijven.
Vervolgens gaan we in de bibliotheek op een kindercomputer spelen en dan naar huis.
Ondertussen is het blijven regenen en de mais is nog altijd niet gezaaid. Ook de mais op de andere akkers ziet echt af. De mais staat nog maar juist uit en hij ziet al geel van de nattigheid.
Dan mij heel vlug nestelen in een gezellige positite om naar mijn Koeneke te bellen. En die vertelt mij dat ze 3 grote melkveebedrijven bezocht hebben in Michigan. Den Dulkt (3000 jerseys en mestvergister), Green Meadows 3500 koeien en jongvee en afmesten van stieren, 11000 stuks en nog een mestvergister) en dan VDS farms (is een belg met 1600 melkkoeien). En dan vertelt hij mij nog het beste nieuws dat ze naar huis aan het rijden zijn en dat ze vanacht nog gaan thuiskomen.
alleen thuis en naar het circus
Zondag 18 mei
Vanmorgen gaat Koen mij weer een paar dagen verlaten. Hij vertrekt naar Chicago om Mark R. op te halen. Na een innig afscheid vertrekt Koen richting het noorden. Ik en de kindjes gaan om 10.30 uur naar de kerk in Clymers.
In dat klein kerkje beginnen ze ons ook al goed te kennen. Maar ze gaan mij niet kunnen overhalen om van geloof te veranderen. Na de mis is er een maaltijd in de kelder van de kerk ter ere van Nick. Nick is een student die nu is afgestudeerd en die volgend jaar gaat studeren op Purdue als turnleraar. En voor zijn "graduation" wordt er een feestje gegeven in zijn kerk. Alle vrouwen uit de kerkgemeenschap hebben dan vanalles gebakken en gekookt. We moeten aanschuiven met ons plastieken bordje en dan kunnen we vanalles opscheppen. Bonen, gratin aardappelen, en weer een soort vlees. Maar het dessert valt redelijk mee en daar eten we ons dan vol mee. Ook redelijk veel fruit.
Tegen vijf uur ga ik met de kindjes naar het circus in Logansport. Kindjes krijgen gratis tickets.
En we komen toe in een echt ouderwets circus waar we nog kunnen genieten van echte leeuwen, tijgers en een grote olifant. (hier heeft gaia het circus gelukkig nog niet klein gekregen). Ondertussen krijgen we een supervoorstelling van een grappige clown en fantastische akrobaten. Dan zijn er ook nog hoepels, paarden, geiten en ballen te zien.
En dan terug thuis ga ik uitgebreid bellen met mijn Koeneke die aangekomen is in Michigan.
Vanmorgen gaat Koen mij weer een paar dagen verlaten. Hij vertrekt naar Chicago om Mark R. op te halen. Na een innig afscheid vertrekt Koen richting het noorden. Ik en de kindjes gaan om 10.30 uur naar de kerk in Clymers.
In dat klein kerkje beginnen ze ons ook al goed te kennen. Maar ze gaan mij niet kunnen overhalen om van geloof te veranderen. Na de mis is er een maaltijd in de kelder van de kerk ter ere van Nick. Nick is een student die nu is afgestudeerd en die volgend jaar gaat studeren op Purdue als turnleraar. En voor zijn "graduation" wordt er een feestje gegeven in zijn kerk. Alle vrouwen uit de kerkgemeenschap hebben dan vanalles gebakken en gekookt. We moeten aanschuiven met ons plastieken bordje en dan kunnen we vanalles opscheppen. Bonen, gratin aardappelen, en weer een soort vlees. Maar het dessert valt redelijk mee en daar eten we ons dan vol mee. Ook redelijk veel fruit.
Tegen vijf uur ga ik met de kindjes naar het circus in Logansport. Kindjes krijgen gratis tickets.
En we komen toe in een echt ouderwets circus waar we nog kunnen genieten van echte leeuwen, tijgers en een grote olifant. (hier heeft gaia het circus gelukkig nog niet klein gekregen). Ondertussen krijgen we een supervoorstelling van een grappige clown en fantastische akrobaten. Dan zijn er ook nog hoepels, paarden, geiten en ballen te zien.
En dan terug thuis ga ik uitgebreid bellen met mijn Koeneke die aangekomen is in Michigan.
woensdag 4 juni 2008
feest in de tent van de kerk
Zaterdag 17 mei
Om 9.00 uur staan we voor de laatste keer in de YMCA in Flora om de laatste voetballes. En ze weten het de kindjes. In plaats van op die bal te shotten, shotten ze op elkaar. Ik ben wel blij dat het niet alleen mijn zoontjes zijn die op elkaar shotten.
Voor de rest lopen ze op elkaar en hangen ze en trekken aan elkaar. Maar Stef vond het heel leutig.
Koen is nog eens naar het bos gaan kijken maar het is er veel te nat. Er kan niets gedaan worden.
Dangaat Koen en Tim de kanten gaan afmaaien (dat doen ze hier echt overal, de boeren). Stef en Dieter liggen in bed. En onderweg laten twee akkerbouwers Koen stoppen om te vragen dat ze ook mest willen hebben van ons in de toekomst, en dat ze ook zeker mais voor ons willen verbouwen. Maar dat is nog niet aan de orde. Spijtig. En voor de rest babbelen ze nog heel lang over het boeren in Amerika. Ondertussen heeft Tim met een zoontje gespeeld van een van die mannen.
Tegen vijf uur moeten we naar Logansport want het is feest in een tent van de kerk. De kerk geeft een feest voor alle geregistreerden van de kerk. Om de start te vieren van de campagne. (Om geld in te zamelen voor hun nieuwe parochiehuis). Het feest zelf is volledig gratis. Dus die halen hun geld binnen alleen door giften.
Wij beginnen echt wel al verschillende mensen te kennen. En dat is wel leutig. Het is in een grote tent die wonder boven wonder heel mooi is ingericht. Met mooie vazen en grote bloemen. En dan kunnen we naar een buffet gaan, dat natuurlijk in een plastieken bord en plastiek bestek wordt opgeschept. Het buffet bestaat uit gratin aardappelen (andere kunnen ze echt niet maken), bonen (natuurlijk), heel gekruid vlees, chips (wat ze ook op hetzelfde bord leggen) en niet te vergeten hun bruine taart. Wij genieten van de hoofdschotel en de chips vinden de kindjes ook wel lekekr maar de bruine taart wordt volledig links gelaten. Als drinken is er limonade, cola, water en ijsthee.
We zitten een bij een vader (de kozijn van Karen) en die heeft vijf kinderen. En voor die beginnen eten doen die eerst hun gebed nog. en op 15 minuten zijn die van tafel en komt er een ander gezin zitten. Maar wel blijven ze nog rechtop staan babbelen. De kinderen spelen ook heel goed samen en wij gaan dan ook maar rechtop babbelen met iedereen en alleman. Om 7.30 is het feestje gedaan en blijven wij nog wat om helpen op te ruimen. Dat is dus een feestje waar een paar honderd man is geweest en dat is op 2.5 uur volledig gedaan. Ik kan er nog altijd niet aan uit. Dan begint het in Belgie nog maar pas. Maar tijdens het opruimen gaan wij ook vlug naar huis, Koen heeft een moeilijk moment.
Wij hebben af en toe van die momenten. Heel moeilijk om te beschrijven. We zijn hier heel graag maar dan gebeurt er iets of er wordt iets simpel gezegd en dan denk je aan Belgie en dan wil je niet meer in het engels babbelen maar dan wil je naar een vertrouwde plek. Zo voelen wij dat toch aan. Maar toch rijden we nog eens verder tot aan Karen en Loren om nog eens wat bij te kletsen.
De kindjes amuseren zich met speelgoed en vissen te ambeteren.
Om 9.00 uur staan we voor de laatste keer in de YMCA in Flora om de laatste voetballes. En ze weten het de kindjes. In plaats van op die bal te shotten, shotten ze op elkaar. Ik ben wel blij dat het niet alleen mijn zoontjes zijn die op elkaar shotten.
Voor de rest lopen ze op elkaar en hangen ze en trekken aan elkaar. Maar Stef vond het heel leutig.
Koen is nog eens naar het bos gaan kijken maar het is er veel te nat. Er kan niets gedaan worden.
Dangaat Koen en Tim de kanten gaan afmaaien (dat doen ze hier echt overal, de boeren). Stef en Dieter liggen in bed. En onderweg laten twee akkerbouwers Koen stoppen om te vragen dat ze ook mest willen hebben van ons in de toekomst, en dat ze ook zeker mais voor ons willen verbouwen. Maar dat is nog niet aan de orde. Spijtig. En voor de rest babbelen ze nog heel lang over het boeren in Amerika. Ondertussen heeft Tim met een zoontje gespeeld van een van die mannen.
Tegen vijf uur moeten we naar Logansport want het is feest in een tent van de kerk. De kerk geeft een feest voor alle geregistreerden van de kerk. Om de start te vieren van de campagne. (Om geld in te zamelen voor hun nieuwe parochiehuis). Het feest zelf is volledig gratis. Dus die halen hun geld binnen alleen door giften.
Wij beginnen echt wel al verschillende mensen te kennen. En dat is wel leutig. Het is in een grote tent die wonder boven wonder heel mooi is ingericht. Met mooie vazen en grote bloemen. En dan kunnen we naar een buffet gaan, dat natuurlijk in een plastieken bord en plastiek bestek wordt opgeschept. Het buffet bestaat uit gratin aardappelen (andere kunnen ze echt niet maken), bonen (natuurlijk), heel gekruid vlees, chips (wat ze ook op hetzelfde bord leggen) en niet te vergeten hun bruine taart. Wij genieten van de hoofdschotel en de chips vinden de kindjes ook wel lekekr maar de bruine taart wordt volledig links gelaten. Als drinken is er limonade, cola, water en ijsthee.
We zitten een bij een vader (de kozijn van Karen) en die heeft vijf kinderen. En voor die beginnen eten doen die eerst hun gebed nog. en op 15 minuten zijn die van tafel en komt er een ander gezin zitten. Maar wel blijven ze nog rechtop staan babbelen. De kinderen spelen ook heel goed samen en wij gaan dan ook maar rechtop babbelen met iedereen en alleman. Om 7.30 is het feestje gedaan en blijven wij nog wat om helpen op te ruimen. Dat is dus een feestje waar een paar honderd man is geweest en dat is op 2.5 uur volledig gedaan. Ik kan er nog altijd niet aan uit. Dan begint het in Belgie nog maar pas. Maar tijdens het opruimen gaan wij ook vlug naar huis, Koen heeft een moeilijk moment.
Wij hebben af en toe van die momenten. Heel moeilijk om te beschrijven. We zijn hier heel graag maar dan gebeurt er iets of er wordt iets simpel gezegd en dan denk je aan Belgie en dan wil je niet meer in het engels babbelen maar dan wil je naar een vertrouwde plek. Zo voelen wij dat toch aan. Maar toch rijden we nog eens verder tot aan Karen en Loren om nog eens wat bij te kletsen.
De kindjes amuseren zich met speelgoed en vissen te ambeteren.
een papierwerk dagje
Vrijdag 16 mei
Voor de kindjes is het vandaag de laatste dag op de high school en het is al vakantie. Joepi wat moet ik daar nu mee gaan doen.
Koen is vooral bezig met een paar bezoeken te plannen voor de volgende weken en ook allerlei papierwerk ivm bank, verzekering, notaris, advokaat in orde te stellen en alles nog eens goed herhalen. Het blijft toch slecht weer en verder kunnen we hier toch nog niet veel doen.
Als ik de kindjes gaan halen heerst er een leuk sfeertje maar dat is het dan ook. Wel krijg ik nog teksten mee van liedjes die ik samen met hen moet oefenen. Want maandag is het schoolfeest.
In de namiddag mogen de kindjes naar een dvd kijken en voor de rest spelen ze buiten. Ze zijn weer voor koeien en paarden aan het spelen.
En wij gaan 's avonds onze eigen muttens nog eens verzetten dat een dagelijks ritueel is.
Voor de kindjes is het vandaag de laatste dag op de high school en het is al vakantie. Joepi wat moet ik daar nu mee gaan doen.
Koen is vooral bezig met een paar bezoeken te plannen voor de volgende weken en ook allerlei papierwerk ivm bank, verzekering, notaris, advokaat in orde te stellen en alles nog eens goed herhalen. Het blijft toch slecht weer en verder kunnen we hier toch nog niet veel doen.
Als ik de kindjes gaan halen heerst er een leuk sfeertje maar dat is het dan ook. Wel krijg ik nog teksten mee van liedjes die ik samen met hen moet oefenen. Want maandag is het schoolfeest.
In de namiddag mogen de kindjes naar een dvd kijken en voor de rest spelen ze buiten. Ze zijn weer voor koeien en paarden aan het spelen.
En wij gaan 's avonds onze eigen muttens nog eens verzetten dat een dagelijks ritueel is.
spring programma in de school
Donderdag 15 mei
Nadat ik de kindjes naar school gebracht heb ga ik in de pastorie het schoolgeld betalen van Tim.
De pastorie is opgedeeld in verschillende bureau's. En er is zeker 6 man aanwezig. Ik blijf er mij van verbazen hoeveel volk er altijd overal rondloopt.
Ik moet in een bureauke komen en die mevrouw houdt zich alleen bezig met het schoolgeld. Weer kijk ik mijn ogen uit naar de rommel en naar het vuil en het stof dat er gewoon ligt. En niet te vergeten de matten natuurlijk. Ik weet niet hoe mensen die van Belgie komen die heel ordelijk zijn van natuur hoe die hier met omgaan. Ik heb dat voordeel dat ik van mijn eigen ook al rommel kan zien.
Blijkbaar die 150 dollar dat ik al eens betaald had. Is gewoon maar inschrijvingsgeld. Nu moet ik nog alle maanden 85 dollar betalen. Daarom ben ik hier dat nu komen betalen.
In de namiddag gaat Koen naar een vergadering van de economie devolopment van Caroll County en ik rijd met Timmeke het gras af. En als het gedaan is mag Tim weer eens zelf rijden. Genieten dat hij doet.
Dan eerst naar de zwemles en dan vlug naar huis.
Om 6.30pm gaan we met zijn allen naar de kerk want daar is het spring programma van de school. Dus alle leerlingen (uitgezonderd de kleuters) zijn in uniform (zuster Christianne moest het weten) en elke klas mag dan van voor in de kerk hun liedjes komen zingen.
De kerk zit stampvol met de ouders en voor het altaar is een podiumke gemaakt. Dan mogen eerst de prescholers gaan en ik en Koen zijn zo trots of iets want ons Timmeke is erbij.
Ik ben heel kurieus of Tim gaat meezingen en wat hij gaat doen. Hij staat op de eerste rij en kijkt heel beschamend naar ons. Stef en Dieter roepen heel luid Tim. Wat Tim zeker niet apprecieert.
Ze gaan vijf liedjes zingen. Bij het eerste liedje blijft hij gewoon kijken, bij het tweede liedje ook en eindelijk bij het vierde liedje doet hij bij het refreintje zijn mond al eens open. En bij het vijfde liedje valt hij terug dicht. Maar het kan mij niet schelen ik vond het prachtig.
Hij komt bij ons zitten en vraagt of we het gehoord hebben en ik zeg heel blij "ja natuurlijk en het was heel mooi" Nadat alle klassen zijn geweest gaat iedereen direkt naar huis. Het is al laat ook natuurlijk,
Nadat ik de kindjes naar school gebracht heb ga ik in de pastorie het schoolgeld betalen van Tim.
De pastorie is opgedeeld in verschillende bureau's. En er is zeker 6 man aanwezig. Ik blijf er mij van verbazen hoeveel volk er altijd overal rondloopt.
Ik moet in een bureauke komen en die mevrouw houdt zich alleen bezig met het schoolgeld. Weer kijk ik mijn ogen uit naar de rommel en naar het vuil en het stof dat er gewoon ligt. En niet te vergeten de matten natuurlijk. Ik weet niet hoe mensen die van Belgie komen die heel ordelijk zijn van natuur hoe die hier met omgaan. Ik heb dat voordeel dat ik van mijn eigen ook al rommel kan zien.
Blijkbaar die 150 dollar dat ik al eens betaald had. Is gewoon maar inschrijvingsgeld. Nu moet ik nog alle maanden 85 dollar betalen. Daarom ben ik hier dat nu komen betalen.
In de namiddag gaat Koen naar een vergadering van de economie devolopment van Caroll County en ik rijd met Timmeke het gras af. En als het gedaan is mag Tim weer eens zelf rijden. Genieten dat hij doet.
Dan eerst naar de zwemles en dan vlug naar huis.
Om 6.30pm gaan we met zijn allen naar de kerk want daar is het spring programma van de school. Dus alle leerlingen (uitgezonderd de kleuters) zijn in uniform (zuster Christianne moest het weten) en elke klas mag dan van voor in de kerk hun liedjes komen zingen.
De kerk zit stampvol met de ouders en voor het altaar is een podiumke gemaakt. Dan mogen eerst de prescholers gaan en ik en Koen zijn zo trots of iets want ons Timmeke is erbij.
Ik ben heel kurieus of Tim gaat meezingen en wat hij gaat doen. Hij staat op de eerste rij en kijkt heel beschamend naar ons. Stef en Dieter roepen heel luid Tim. Wat Tim zeker niet apprecieert.
Ze gaan vijf liedjes zingen. Bij het eerste liedje blijft hij gewoon kijken, bij het tweede liedje ook en eindelijk bij het vierde liedje doet hij bij het refreintje zijn mond al eens open. En bij het vijfde liedje valt hij terug dicht. Maar het kan mij niet schelen ik vond het prachtig.
Hij komt bij ons zitten en vraagt of we het gehoord hebben en ik zeg heel blij "ja natuurlijk en het was heel mooi" Nadat alle klassen zijn geweest gaat iedereen direkt naar huis. Het is al laat ook natuurlijk,
naar de notaris
Woensdag 14 mei
Koen moet om 9.00 uur in Delphi zijn. Met kostuum en de nodige attributen. Ik mis hem juist nadat ik de kindjes in school ben gaan afzetten.
Ondertussen blijft het hier heel slecht weer terwijl het in Belgie een stralend zonneke is. Maar onze mais zit er niet in en dat zal zo ook wel niet lukken de volgende dagen. De enige troost is dat het bij alle boeren in de buurt nog niet volledig is gezaaid.
Ik hou mij vooral bezig met het huishouden. Ook komen ze de bobcat halen en doe ik daar nog een klapke mee.
Het is na de middag dat Koen thuis komt en dan gaan we vlug naar een soort notaris en nog eens naar een bank. Dat is alle twee in Wabasch.
De notaris kan je zeker niet vergelijken met een notaris van Belgie. We komen er toe in een hele grote ruimte met verschillende bureau's. En vooraleer we het officiele dokument krijgen moeten we zeker 9 verschillende papieren ondertekenen om gewoon te bevestigen dat wat in de akte gaat staan, dat we daarmee akkoord gaan.
Ondertussen kunnen de kindjes wel spelen in een kinderhoekje. En dat is hier in Amerika wel altijd goed geregeld. (er zijn natuurlijk geen kleuterscholen, dus ze moeten wel iets doen met de kleuters).
Bij de notaris moeten we de overdracht van het huis regelen en bij de bank moeten we ook alletwee nog eens iets tekenen.
Het is tegen de avond dat we terug thuis zijn en daar staat Myron ons op te wachten. En met een biertje in de hand vertellen Koen en Myron hun gebeurtenissen van die morgen. De zaak komt voor op 20 mei en duurt dan een paar dagen.
De kindjes kunnen nog een hele tijd buiten spelen waar ik heel blij om ben.
Koen moet om 9.00 uur in Delphi zijn. Met kostuum en de nodige attributen. Ik mis hem juist nadat ik de kindjes in school ben gaan afzetten.
Ondertussen blijft het hier heel slecht weer terwijl het in Belgie een stralend zonneke is. Maar onze mais zit er niet in en dat zal zo ook wel niet lukken de volgende dagen. De enige troost is dat het bij alle boeren in de buurt nog niet volledig is gezaaid.
Ik hou mij vooral bezig met het huishouden. Ook komen ze de bobcat halen en doe ik daar nog een klapke mee.
Het is na de middag dat Koen thuis komt en dan gaan we vlug naar een soort notaris en nog eens naar een bank. Dat is alle twee in Wabasch.
De notaris kan je zeker niet vergelijken met een notaris van Belgie. We komen er toe in een hele grote ruimte met verschillende bureau's. En vooraleer we het officiele dokument krijgen moeten we zeker 9 verschillende papieren ondertekenen om gewoon te bevestigen dat wat in de akte gaat staan, dat we daarmee akkoord gaan.
Ondertussen kunnen de kindjes wel spelen in een kinderhoekje. En dat is hier in Amerika wel altijd goed geregeld. (er zijn natuurlijk geen kleuterscholen, dus ze moeten wel iets doen met de kleuters).
Bij de notaris moeten we de overdracht van het huis regelen en bij de bank moeten we ook alletwee nog eens iets tekenen.
Het is tegen de avond dat we terug thuis zijn en daar staat Myron ons op te wachten. En met een biertje in de hand vertellen Koen en Myron hun gebeurtenissen van die morgen. De zaak komt voor op 20 mei en duurt dan een paar dagen.
De kindjes kunnen nog een hele tijd buiten spelen waar ik heel blij om ben.
terug naar het bos
Dinsdag 13 mei
We worden wakker met een stralend zonnetje zodat Koen vroeg kan vertrekken naar het bos. Ik kan maar als ik eerst de kindjes heb weggebracht naar school.
In het bos toegekomen heeft Koen al de hele tijd die schapendraad van in het bos naar de rand van het bos gebracht. Dat klinkt veel simpeler dan het is. Mijn werk bestaat eruit om alle kleine stukjes die er onderweg afvallen op te rapen. En ook om aanwijzingen te geven aan de Koen. Links, rechts, oooouw, stoppen, ja nog een bitteke, naar boven, naar veur en naar onder. Dat is zowat de kommunikatie tussen mij en Koen die toch een heel dagje zal duren.
Maar veel kan ik niet helpen want ik moet de kindjes gaan halen. We komen om 11.00 uur thuis en dan gaan we eerst samen eten. Zodat we de kindjes in hun bed kunnen steken.
En dan kunnen wij nog een paar uurkes dezelfde kommunikatie verder zetten.
Tegen het einde van de namiddag zijn de meeste losse stukken eruit. En zijn het nog vooral grote stukken zoals een kombine en schoefels en een zaaimachine en nog van dat. Ik kan dan naar huis naar de kindjes gaan kijken en Koen gaat dan verder zelf trekken en duwen met de bobcat. Op die twee dagen begint Koen er echt feeling voor te hebben. Bob De Bouwer heeft er niets aan.
Terwijl ik en de kindjes aan het eten zijn horen we de bobcat op de hof draaien. En dat is niet goed. Koen heeft spijtig genoeg platte band gereden. Dus het is gedaan met het boswerk voorlopig toch weer.
Maar we zouden toch niet gedaan gekregen hebben want vanavond komt er een advokaat. Er zijn een paar mensen van uit de buurt die een klacht hebben ingediend tegen ons projekt. Maar die klagen wel IDEM aan. En IDEM staat in om werk te creeeren in de county. In ieder geval zijn wij er wel mee belast.
En morgen heeft de advokaat van de oppositie Koen en Myron Sinck laten oproepen om als getuigen te dienen. Daarom komt vanavond de advokaat van IDEM uitleggen aan Koen en Myron wat ze wel en niet mogen zeggen en vooral welke zinsspeling ze mogen gebruiken.
De advokaat ziet het zelf volledig zitten want de tegenpartij kan geen enkel argument sterk maken. Maar ja het blijft een rechtszaak, dus het blijft afwachten.
Het is eindelijk 11.30 pm dat we kunnen gaan slapen.
We worden wakker met een stralend zonnetje zodat Koen vroeg kan vertrekken naar het bos. Ik kan maar als ik eerst de kindjes heb weggebracht naar school.
In het bos toegekomen heeft Koen al de hele tijd die schapendraad van in het bos naar de rand van het bos gebracht. Dat klinkt veel simpeler dan het is. Mijn werk bestaat eruit om alle kleine stukjes die er onderweg afvallen op te rapen. En ook om aanwijzingen te geven aan de Koen. Links, rechts, oooouw, stoppen, ja nog een bitteke, naar boven, naar veur en naar onder. Dat is zowat de kommunikatie tussen mij en Koen die toch een heel dagje zal duren.
Maar veel kan ik niet helpen want ik moet de kindjes gaan halen. We komen om 11.00 uur thuis en dan gaan we eerst samen eten. Zodat we de kindjes in hun bed kunnen steken.
En dan kunnen wij nog een paar uurkes dezelfde kommunikatie verder zetten.
Tegen het einde van de namiddag zijn de meeste losse stukken eruit. En zijn het nog vooral grote stukken zoals een kombine en schoefels en een zaaimachine en nog van dat. Ik kan dan naar huis naar de kindjes gaan kijken en Koen gaat dan verder zelf trekken en duwen met de bobcat. Op die twee dagen begint Koen er echt feeling voor te hebben. Bob De Bouwer heeft er niets aan.
Terwijl ik en de kindjes aan het eten zijn horen we de bobcat op de hof draaien. En dat is niet goed. Koen heeft spijtig genoeg platte band gereden. Dus het is gedaan met het boswerk voorlopig toch weer.
Maar we zouden toch niet gedaan gekregen hebben want vanavond komt er een advokaat. Er zijn een paar mensen van uit de buurt die een klacht hebben ingediend tegen ons projekt. Maar die klagen wel IDEM aan. En IDEM staat in om werk te creeeren in de county. In ieder geval zijn wij er wel mee belast.
En morgen heeft de advokaat van de oppositie Koen en Myron Sinck laten oproepen om als getuigen te dienen. Daarom komt vanavond de advokaat van IDEM uitleggen aan Koen en Myron wat ze wel en niet mogen zeggen en vooral welke zinsspeling ze mogen gebruiken.
De advokaat ziet het zelf volledig zitten want de tegenpartij kan geen enkel argument sterk maken. Maar ja het blijft een rechtszaak, dus het blijft afwachten.
Het is eindelijk 11.30 pm dat we kunnen gaan slapen.
Abonneren op:
Posts (Atom)