Twee vergaderingen

Zaterdag 21 maart tot vrijdag 27 maart

Eerst ga ik naar de meeting over de vasten maar het is een hele saaie meeting. Maar ik hou mij dan maar bezig met naar de mensen te kijken. En dat is ook de moeite. Na de meeting moet ik naar een begrafenis van een gebuur.
De begrafenis is in een mortuarium maar de priester van zijn kerk komt wel prediken. En weer is de kist nog open en komt zijn hoofd er boven steken. Ik kan niet laten om er altijd maar naar te kijken. Allerlei gedachten schieten er door mijn hoofd. Maar die kan ik echt niet hardop uitsprken.
Zondag 22 maart verjaart Karen en ik heb haar beloofd dat ik voor het eten zal zorgen. Als zij maar zorgt voor het vlees op de grill. Dan ben ik er toch zeker van dat we goeie groenten hebben. Dus maak ik maar koude petetjes klaar en de gewone groenten van in Belgie. De tomaatjes met een vingraitte en gewoon sla en wortelen. En als dessert had ik rijstpap en chocomousse en tiramissu gemaakt. Loren had heel goed vlees bovengehaald (dat vind ik nog altijd een probleem om vlees te bakken in de pan, ik heb altijd te veel sap en dan is dat niet heet genoeg) en we hebben allemaal veel te veel gegeten. We blijven heel lang plakken want morgen is er geen school. En het is heel leutig.
Het is springvacation. Maar het begint toch wel al wat warmer te worden, de lente is er.
Maandagavond is er een vergaderin van Farmers Indiana Bureau en we rijden er naartoe met mark en katie justice en Karen en Loren Hylton. Voor mijn jongens heb ik een babysit gevraagd.
De vergadering is om 6 uur maar het is in Indianapolis dus dan moeten we toch om halfvijf wegzijn. Er is ook eten voorzien. Het fameuze bbq vlees, kaasblokjes, bonen, en een aardappel in de schil en een taartje. De amerikanen doen dat allemaal op een bordje ook het taartje. Ik kan dat niet en dan schuif ik maar twee keer in. Met mijn plastieken bordje.
Op de tafel liggen er wel chocoladepaaseikes en die smaken mij wel. En het zijn echte goei. Waar ze die gevonden hebben dat weet ik niet.
Het onderwerp van de vergadering is beweging in de landbouw. Dat is natuurlijk ruim en zo kunnen drie speakers genoeg babbelen.
We komen heel laat thuis en Katie en Mark blijven plakken en leren onze jenever kennen. En dat valt goed in de smaak.
De dag nadien is het bij de Justicen thuis ook weer een vergadering over marktcijfers van de mais en van de bonen. Dat is eerst eten en dan gaan de mannen een videoconferentie doen en de vrouwen blijven klappen. Als eten is er op onze plastieken bordjes hotdogs, chips, sla en bbq vlees. Mijn kindjes eten alleen chips. Voor de kindjes is dit wel heel leutig er zijn verschillende kinderen van hun leeftijd. En we kunnen lang blijven want morgen is het geen school.
En ze kunnen tv kijken wat natuurlijk ook een hoogtepunt is. Het is 11 uur dat we thuis komen en de kindjes slapen al in de auto.
Van de banken horen we niets meer en nu weten we eigenlijk niet goed wat we moeten doen. Er beginnen allerlei geruchten de ronde te doen over Van Bakel, over de melkveehouderij, over de banken. Want de melkprijs is historisch laag.

theoretisch examen

Zaterdag 14 maart tot vrijdag 20 maart

Zaterdag ga ik met enkele vrouwen naar de vastenbijeenkomst van de kerk. Alle vrouwen van alle kerken van Logansport zijn er op uitgenodigd. En er zijn er 112. We kunnen kiezen tussen verschillende donuts. Maar ik heb al gegeten thuis dan vind ik veiliger. Een goed zelfgemaakt boterhammeke met choco daar kan niets tegenop.
Op de meeting komt er iemand spreken over gezin en huwelijk. Een heel zwaar onderwerp om er 's morgens om acht uur naar te luisteren.
Om halftien is het gedaan en dan ga ik naar de volgende bijeenkomst, de mops en dat is dan weer in een andere kerk. De kindjes blijven ondertussen bij Koen.
Op zondag is het na de mis chili. Ik had mij een goeie maaltijd verwacht want de tafel is mooi gezet en zo. Maar chilli is dus blijkbaar dikke soep met veel bonen erin. We krijgen er juist een beetje crackers bij en dat noemen ze een volwaardige maal. Oh ja chips is er natuurlijk ook. De kindjes zijn blij.
Na de kerk gaan we een bedrijf bezoeken met 600 koeien dat het op het ogenblik niet zo gemakkellijk heeft met de slechte melkprijzen.
En omdat we eigenlijk niets horen van de banken beginnen we stilaan met het idee te spelen om ergens anders een bedrijf te gaan zoeken. Maar we zien wel.
Dat bedrijf ligt nog geen uur ten westen van ons. En het is een bedrijf van nog geen vijf jaar oud. Alles heel mooi en netjes maar de stal is spijtig genoeg niet gelijk vol. De eigenaar komt efkens een goeiedag zeggen maar moet dan terug weg. Maar we mogen gerust rondkijken. Tim, Stef en Dieter spelen in de voedergang en op het einde van de stal liggen er roosters waar de koeien niet over kunnen. En juist door zulke ene rooster zakt Dieter met zijn een beentje in en natuurlijk staat de beirput gelijk vol. Dan heb ik hem maar gaan afspuiten in de melkstal en gelukkig lagen er reservekleren in de auto.
Want we hadden ze beloofd dat we naar de mc donnalds gingen en dan ben ik toch blij dat we er al niet stinkend moeten binnen gaan.
De maisprijs gaat heel langzaam omhoog. En Myron gaat zijn silo leeg halen. Myron heeft mais bij ons gedroogd en bewaard. En die mais heeft hij dus nu verkocht. Wij wachten nog om onze mais die we gestockeerd hebben te verkopen op advies van gebuur boeren in de buurt.
Koen is ondertussen maar steeds aan het bellen naar de banken maar steeds krijgt hij het antwoord "we werken eraan". Elk telefoontje zinkt de moed ons in de schoenen. Sommige banken zeggen dat als we een gewaarborgde lening kunnen krijgen van de staat, zoiets gelijk het lif, dan zouden ze mee in het projekt stappen.
Dus dan proberen we maar alles en dan gaan we praten met het fsa. Via het fsa kantoor worden ook onze subsidiepapieren ingevuld. Na verschillende keren gebeld te hebben naar het fsa, omdat ze de vraag altijd moesten voorleggen aan iemand anders die er juist die dag niet is. Is het antwoord negatief omdat ons visum daar niet voor in aanmerking komt. Weer een tegenslag.
We zijn hier ondertussen een jaar en de verzekering van de auto had gezegd dat het voordeliger zou zijn als we een rijbewijs hadden van de staat Indiana. Het is echt veel goedkoper. Dus dan moeten we dat maar doen. Koen heeft zijn examen twee weken geleden gedaan en nu is het mijn beurt.
Ik moet mij examen in Lafayette afleggen want in Logansport doen ze dat niet omdat ik geen social security number (iedereen in usa heeft een ssn, dat is een bewijs voor alles). Ik heb geen en dat heeft ook weer te maken met ons visum. Ik ben wel legaal maar ik volg gewoon Koen. Hij heeft wel een ssn.
Maar in Lafayette kan ik dus wel terecht zonder ssn, ik ga er maar niet te veel vragen bijstellen. Zij zeggen zelf omdat dat een universiteitsstad is met veel buitenlanders. Ok voor mij.
Dat theoretisch valt heel goed mee en ik ben van de eerste keer geslaagd. Er wordt onmiddellijk een foto genomen, ze meten en wegen mij en de kleur van de ogen moeten ze ook weten. En ik moet nu nog niet betalen, ik moet maar betalen als ik geslaag ben voor mijn praktisch. En daar kan ik morgenvroeg al voor terugkomen.
Om 8 uur de volgende morgen sta ik er dan toch wel een beetje zenuwachtig. Ik mag onmiddellijk vertrekken geen maneuvres of niets moet ik over de auto weten. Ik moet gewoon een blokje omrijden en ze zegt mij er ook nog bij dat ik zeker moet stoppen aan een stopbord. Onderweg waar er geen auto's zijn moet ik eens achteruit parkeren. Wat echt wel simpel is. En na exact 11 minuten sta ik terug in het examencentrum en ben ik geslaagd. En het kost mij 20 dollar. En ik heb mijn rijbewijs op zak. Niet meer over en weer rijden. De papierwinkel is hier toch een heel stuk eenvoudiger.

een weekendje met de boerinnen

Zaterdag 7 maart tot vrijdag 13 maart

Vandaag ga ik met Karen naar Indianapolis. Er is een weekend met de vrouwen van "Indiana farmers bureau". Vergelijk met de boerenbond. Dus een soort kvlv. Het is een weekend waar verschillende sprekers komen spreken over van alles en nog wat. Eerst kunnen we een koffieke drinken en ijskoud water drinken en dan is er een openings speech van de voorzitster. Het thema is "moving forward". En er zijn meer dan 500 vrouwen. Het is een rekord wordt er meegedeeld onder luid applaus.
Er zijn twee sessies waar we naar kunnen luisteren. Het eerste waar wij voor kiezen is "hoe samenwerken met banken". Een hele uitleg maar toen ik na de spreekbeurt enkele specifieke vraagskes ging stellen kon hij er natuurlijk niet op antwoorden.
Het volgende dat we gekozen hadden was "landbouw promoten", dat was eens goed om naar te luisteren maar dat was het dan ook.
Dan kregen we een uitgebreide diner. We zaten met acht aan een tafel. En het is wereldwijd denk ik. Het was er helemaal niet stil in de zaal. Maar wij deden rustig mee met het babbelen aan onze tafel.
Na het eten was er nog een sketchke en dan kwam er iemand spreken voor de hele zaal, over de toekomst van de landbouw en waarom we moeten blijven vechten voor landbouw. En eigenlijk ik weet het wel al denk ik. Maar ik was aan het denken "hier zit ik nu en ik zou niets liever doen dan nu een melkveebedrijf hebben". Daarna was er een "life auction" en dat heb ik nu al een paar keer meegemaakt dat is prachtig om te zien. Er staat een man vooraan te mompelen en toont een voorwerp(dat binnengebracht is door sponsors) en zo kan iedereen er opbieden. Ook was er een heel week een "silent auction". Dan liggen er voorwerpen waar je op kan bieden schriftelijk.
Vervolgens is iedereen naar zijn kamer gegaan en 'smorgens kregen we een uitgebreid ontbijt met spek en eieren en hele lekkere koffie. In de voormiddag kwamen er nog koppel die mestveebedrijf hadden en die ooit eens een hele slechte ervaring meegemaakt hebben met de pers dat ze vanaf dan zelf besloten hebben om zelf het nieuws te vertellen over de landbouw. Ze droegen sindsdien altijd een cowboyhoed om zo zoveel mogelijk op te vallen en elk artikel dat er verschijnt over dierenrechten en milieu keihard tegenaan te gaan. En blijkbaar met succes. Ik ben nu wel spijtig genoeg hun naam vergeten. En dan nog een afscheidsspeech van de voorzitster en dan zat het erop.
Na een goe restaurantje bezocht te hebben gaan we richting Camden.
Maandagavond is er een jaarvergadering van de plaatselijke landbouworganisatie met eten en voorstellen van het nieuwe werkjaar. Het eten (bonen, aardappelen en varkensvlees) begon om 6 uur. En dat gaat heel vlug. Aanschuiven met uw plastieken bordje en dan ijsthee of water nemen, vervolgens nog een stukje taart en het is gedaan. De vergadering begon om 7 uur en we waren om 9 uur thuis. Ik durf maar niet te zeggen dat wij na middernacht thuiskwamen van een vergadering.
Tim, Stef en Dieter beginnen nu echt hun engels goed te kunnen. Dat zeggen de juffrouwen toch. Bij mij is het nog altijd hetzelfde. Het is nog niet goed maar ik trek mijn plan.
Verder zijn we nog steeds bezig met de banken. Ondertussen hebben we 14 verschillende banken gedaan en waar we bij verschillende toch een paar keer geweest zijn. Meestal wel Koen alleen omdat het praktisch niet haalbaar is met de kindjes. Maar toch die stress is vermoeiend. Vooral de onzekerheid.

een jaar dat voorbij gevlogen is

Zaterdag 28 februari tot en met vrijdag 6 maart

Koen gaat met Dave Fourgay naar een melkveemeeting in Indianapolis. Het is een meeting voor twee dagen en er komen verschillende sprekers spreken over het laatste nieuws in "dairyland".
De vrouwen van de kerk van Clymers hebben mij gevraagd of ik naar een vrouwenmeeting wil gaan nu tijdens de vasten. Het is voor alle vrouwen van alle kerken en het noemt lent meeting. Lent staat voor vasten. Het is 's morgens vroeg, het begint om 8 uur maar we krijgen wel ontbijt, donuts. Ik heb voor het zekerste thuis lekkere boterhammekes gegeten. Tim, Stef en Dieter heb ik naar een gebuur gebracht en zo zit ik dan tussen de vrouwen te luisteren naar iemand die nog in een indianenkamp gewoond heeft.
Tijdens de vasten komen ze alle zaterdagen samen met een ontbijt en een gastspreker.
Na een jaar kunnen we al een beetje een evaluatie maken.
We hebben totaal nog geen spijt van onze beslissing. Dit is een echte boerengemeenschap. Het is voor ons nu een hele onzekere toekomst maar we komen er wel uit.
Maar wat ik het meeste mis zijn de feestjes vanuit Belgie waar je kan uitgaan tot in de vroege uurtjes en waar er muziek, drank en goed eten is. Met de rest kan ik hier allemaal wel leven. Toen we vorig jaar naar hier kwamen waren we er zeker van dat we in de zomer gingen beginnen met een koestal te bouwen samen met Vrebahoff (Van Bakel). Maar ook vrebahoff zit nu in financiele moeilijkheden en dan is er de bankcrisis en de historisch lage melkprijs. Dat alles samen brengt ons naar onze huidige situatie.
We hebben ondertussen geprobeerd om met kalveren te beginnen, dat is niet gelukt omdat we ook hier voor geen financiering krijgen en nu zijn we dus bezig aan een boerderijj met 300 koeien. Dat is dus nog afwachten.
Al een geluk dat vorig jaar de mais heel goed was van prijs en van opbrengst.
Ik heb al verteld tegen Koen dat we nu aan onze 7 magere jaren bezig zijn. En dat we de 7 vette jaren gehad hebben. We zijn toch in "the biblebelt" dus ik moet toch een beetje doen alsof ik er iets van ken.

we zijn een jaar geleden verhuisd

Zaterdag 21 februari tot en met vrijdag 27 februari

We moeten naar de begrafenis van Myron zijn moeder, ze is 92 jaar. De kindjes brengen we naar Karen, die zijn gelukkig nu kunnen ze een hele tijd naar tv kijken. We hebben nog steeds geen tv maar ze mogen elke dag een dvd'ke bekijken op de computer.
Bij het binnenkomen van de kerk (first church of christ) is het ook het lijk begroeten maar wat wel een groot verschil is, de kist is half open en het hoofd van het lijk word een beetje omhoog gezet. Zodat je eigenlijk alleen het hoofd kan zien. Dat is een beetje verschieten als je dat voor de eerste keer ziet. De mensen worden ook al na een dag of drie begraven. Als wij binnenkomen staat de kist nog in een plaatsje buiten de kerk maar wel in hetzelfde gebouw.
Bij de openingsceremonie wordt de kist dan binnengedragen, nog altijd met de kist open zodat we nog steeds het hoofd zien. En de hele dienst blijft dat open staan.
We kunnen niet laten om er telkens naar te kijken.
Bij Karen is Loren de keuken volledig aan het vernieuwen. Koen helpt de rest van de namiddag met de keuken en ik en Karen houden het gezellig ondertussen met een glaasje wijn en we babbelen heel veel. Ik nog altijd niet in goed engels.
Deze week hebben we afspraken met vier verschillende banken over ons projekt met 300 koeien.
We geven de moed dus bijlang niet op.
Koen gaat ook zijn theoretisch examen doen voor de auto. Voor 10 dollar en hij is er van de eerste keer door. En volgende week mag hij zijn praktisch gaan doen.
Er is ook nog de leadershipclass.
Ondertussen is het ook op school "Mardigrass" ,vastenavond. En ze organiseren een feesje op school. Ik had gehoopt dat zal eens goeie carnaval zijn. Maar nogmaals feesten kennen ze hier echt niet. Het is gewoon samenkomen per klas met flauwe limonade en slechte koeken en op hun stoeleke blijven zitten.
Omdat we hier een jaar zijn heeft Karen ons uitgenodigd naar een Belgisch restaurantje in Indianapolis. We mochten op voorhand niet weten waar we naartoe gingen dus het was spannend. Voor de kindjes hadden we een nieuwe babysit gevonden. Dus dat was weer een beetje wennen. Hier een avondje uit dat begint om 6 uur. Dus we moesten klaar zijn om halfvijf.
Maar toen ik het restaurant "Brugge Brasserie" zag moet ik eerlijk bekennen begon ik toch wel heel emotioneel te worden. Vooral omdat we hier nu zijn. En we hebben nu zo een onzekere toekomst, en we weten echt niet waar we volgend jaar gaan staan. En dat allemaal door de bankcrisis. De banken die geen leningen geven voor nieuwe projekten.
In het restaurant waren er verschillende belgische bieren, er was niemand die frans of vlaams sprak en er waren mosselen en friet en stoofvlees te verkrijgen. Ik heb mosselen met friet en mayonnaisse besteld en Koen het stoofvlees. Karen en Loren hebben op veilig gespeeld en die hebben een steak besteld.
Door de drank en de atmosfeer is het er nog heel gezellig geworden en wij hebben veel gelachen.

valentijn

Zaterdag 14 februari tot en met vrijdag 20 februari

Op valentijndag vertrekt Koen heel vroeg met George Mears (een biologische buurboer) naar een landbouwsalon in Kentucky. Dat is toch weer een paar uren rijden. En de deuren gaan open om 8 uur. Die boer had wel uitdrukkelijk gevraagd of ik dat zeker niet erg vond. Want het is valentijn. Hij vroeg of Koen niet bij moest zijn. Ik heb maar gezegd dat het bij ons alle dagen valentijn is. En het is nog waar ook.
Ik en de kindjes kunnen naar een bijeenkomst over moeders van kindjes die in de preschool zitten. Die vereniging noemt MOPS. Het is in een kerk maar iedereen mag er naartoe komen.
De kindjes kunnen samen spelen. En bij de moeders komt er iemand spreken over tijd vrij maken voor jezelf naar het gezin.
Ik vind vooral de pauzes en de nababbel leutig. Dat vond ik in Belgie ook altijd het leutigste op vergaderingen.
Maar er is ook eten en drank voorzien. En de kindjes hebben weeral onmiddellijk vriendjes.
Koen komt laat in de avond thuis. En zondagmorgen is er een ontbijt in de katholieke kerk. Als ontbijt is er worst en hamburgers en veel eieren en gegratineerde aardappelen. Maar ze weten niet echt niet waarom Indiana nummer 1 staat wat betreft obesitas of is het nummer 2. Ik kom de zwaarlijvigen hier wel genoeg tegen.
Dit soort feestjes zijn vooral plezant voor de kindjes, ze beginnen al veel kindjes te kennen van school en er is altijd wel veel volk. Het is altijd gratis, maar je moet wel een donatie geven.
Voor de rest een normale week. Tim gaat naar school drie dagen, Stef gaat twee namiddagen en Dieter gaat alleen in de voormiddag een paar uurkes naar een preschool. Ook Tim en Stef gaan daar naartoe.
Het is al heel lang geleden dat we herten gezien hebben. En soms hebben we tegenwoordig onze moeilijke momenten. Van wat gaat er nu eigenlijk gebeuren. We hebben nu al verschillende banken aangesproken maar ze zeggen niet ja of nee. We moeten zelfs naar een paar banken al teruggaan. En dat geeft ons telkens hoop. Maar telkens krijgen we het antwoord "we zullen het bekijken".
Koen heeft nog eens cursus over leadership in de county en Dave Fourgay komt nog eens met ons overlopen over ons businessplan. Hij zit in de raad van bestuur van een bank. Maar hij zegt ons dat het tegenwoordig zo moeilijk is om een nieuw projekt op te starten.

druk weekske

Zaterdag 7 februari tot vrijdag 13 februari

Karen heeft mij gevraagd om haar een beetje te helpen. Er komen vier kinderen van haar nicht bij haar slapen en ze moet een beetje afwisseling hebben. Dat vinden ons kindjes zalig want ze kennen elkaar van school. Ik heb maar voorgesteld dat ze hier mogen slapen en dat ik wel spaghetti zal maken.
Maar we beginnen onze zaterdag met naar de bioscoop te gaan en naar "pink panther" te gaan kijken. Ik dacht dat dat een te moeilijke film was voor mijn kindjes maar ze lagen plat van het lachen. Ze lachten wel tesamen met de andere kinderen. Maar ze hebben genoten en dat is het belangrijkste.
Bij ons thuisgekomen hebben ze eerst de matrassen geinstalleerd allen in een kamer. En dan zijn ze gaan rondcrossen met de quad in het bos. Koen had tussendoor de achterdeur gemaakt want die was afgebroken.
Na een hele goeie spaghetti (de amerikaantjes hadden nog nooit wortels gezien in spaghetti), ze vonden het heel lekker zijn ze naar boven getrokken. Een paar uurtjes later en heel veel kabaal en gelach zijn ze uiteindelijk in slaap gevallen en dan kon Karen en Loren gerust naar huis vertrekken nadat die de nodige jenever verobbert hadden.
's Morgens zijn we met zijn allen naar de katholieke kerk geweest en vervolgens gaan eten in Camden. Omdat het Koen zijn verjaardag is,heeft Karen vandaag een taart gekocht (eentje van spiderman, de kindjes hadden die blijkbaar gekozen). Die taart hebben we ook uitgedeeld aan de rest van het volk in het restaurantje in Camden. het was gezellig.
Na het eten zijn we met twee auto's vertrokken naar het bedrijf van "Seven Hills" om eens naar de koeien te kijken. Want moderne kinderen hebben nog nooit geen koe gezien. En daar hebben ze gespeeld en geravot. Bedankt familie Sevenhuyzen.
Maandag zijn de kindjes heel moe maar ze kunnen gelukkig goed uitslapen. Koen gaat naar de cooperatie om informatie voor de meststoffen en naar het fsa kantoor voor de subsidies.
Erick en Gerrit komen Koen nog een gelukkige verjaardag wensen. Dus daarom wordt het ook laat.
Er zijn een paar banken die bellen om verdere informatie te vragen dus daar moeten we wat aan werken. Er is ook een vergadering die maandelijks doorgaat bij de vereniging van de jonge boeren. Dan wordt er eerst gegeten en ook de kindjes zijn er bij. Op het menu staat er sla met tomaatjes, macaroni met kaassaus uit een pakske, spaghetti met rode saus, van dat bbq vlees op een broodje dat wij absoluut niet lekker vinden en druiven. En die doen alles samen op een bord, een plastieken natuurlijk. En als drinken is er limonade die niet sprankelend, ijsthee of water met heel veel ijs. tim eet niet veel. Hij kan het niet gewoon worden dat amerikaans eten. Ik ook nog altijd niet.
Er zijn verschillende kindjes dus wordt er veel gespeeld. Na het eten dat rechtstaand gebeurt gaan de mannen naar de computer want er is een conferentie en daar worden de prijzen en de markt besproken van de mais en de soyabonen.
Voor de kindjes is het veel te laat. Het is 10 uur dat we naar huis gaan. Dus ik besluit ze maar niet naar de high school te laten gaan. In de namiddag moeten ze zeker naar de katholieke school want dat kost te veel.
Er is weer een meeting voor de leadership. En de kindjes gaan naar de zwemles en ondertussen doe ik "workouts" in de YMCA. Hier in Indiana ben je ofwel zwaarlijvig of wel doe je heel hevig aan sport. Ik ben van nature al zwaarlijvig dus moet ik dringend beginnen sporten of ik geraak niet meer vooruit. En het is wel leutig zowat fitnessen.
Koen heeft nog een afspraak met een bank in Kokomo. Wel vermoeiend die afspraken, het is meestal een uurke rijden en ge moet uzelf verkopen dus ge moet u een beetje opkleden. Denken we toch.
Het is een hele week al heel slecht weer. Heel veel regenen. Precies gelijk in Belgie. Het is valentijnweek. En de kindjes moeten voor elke kindje in hun klas een kaartje meebrengen waarop staat "jij bent mijn valentine, dat wordt gegeven aan jongens en aan meisjes" Ook de juffrouw geven een kaartje. Dus einde van de week komen ze met heel veel kaartjes thuis en hebben ze voor een klas een schoendoos moeten versieren met allerlei stickers om daar hun kaartjes in te steken. En ze zijn er fier op, op hun kaartjes. Bijna een schoendoos vol.
Dat is hier heel kommercieel. Iedereen wenst u ook een happy valentine en dan vragen ze wat je als koppel gaat doen.
Ik zeg maar dat het bij ons nog alle dagen valentijn is. Want niets doen dat snappen ze niet goed.
Vrijdagavond is er de rolschaatsavond die vorige week is uitgesteld wegens het slechte weer. En er is heel volk en ik verschiet ervan dat de kindjes dat al zo goed kunnen. Er komt een klein meisje naar mij en ze weet mij te vertellen dat ze in "love" is op mijn zoontjes. Ik zo fier als een gieter natuurlijk. Maar op het eind van de avond was het al gedaan.
En dan

mais kopen en banken bezoeken

Zaterdag 31 januari tot vrijdag 6 februari

Het is tijd om mais te komen. We hebben al eens prijzen gehad van "blue ribbon" maar Koen heeft ook een afspraak met de dealer van "pioneer". En op het eerste zicht is dat een hele goeie deal.
In de kerk van Clymers willen ze om volk te lokken een ontbijt geven voordat de mis begint. En ik vind het een heel goed initiatief. Het is er heel gezellig en na het ontbijt moeten we een kleine bijdrage geven. Na de mis gaan we weer eten in Camden en daar klagen de uitbaters dat ze te weinig mensen over de vloer hebben. Zo is het overal wel iets. In de namiddag komt de familie Pasmans op bezoek. En zoals het hoort bij echte nederlanders gaat dat gepaard met een bakkie koffie en een stukje gebak.
Deze week hebben we afspraken met zes verschillende banken. Voor ons projekt van 300 koeien. Het eerste gesprek is altijd dat we geen credithistorie hebben, dat we vreemdelingen zijn maar dat ze het zeker verder zullen bekijken want ze zien er wel iets in. Dus dat is afwachten. Vrijdag heb ik met Jeanette en Heidi afgesproken om naar een "huis en tuin beurs" geweest in Indianapolis. Het is de hoofdstad van Indiana. En het is een hele saaie beurs maar dat kan ook aan mij liggen. Ik was blij dat we nadien naar de mall gingen. Niet dat dat mijn ding is maar er is altijd wel iets te zien. We hebben er echt ons dagske van gemaakt. En we hebben goed gegeten.
Koen had weer een dag les over het "leadership" En het ging over armoede. Dat er alle jaren veel armoede bij komt in Carroll County en dat dat natuurlijk heel slecht is voor de ekonomie.
Als ik zo door Logansport rij had ik al verschillende keren een bord van reflexologie gezien. En dat is iets wat ik heel graag laat doen. Dus eindelijk had ik dan toch een afspraak gemaakt en heeft ze mij een hele goeie behandeling gegeven. Mijn voeten hebben er een hele dag van getinteld en ze waren ontzettend moe. Die bloeddoorstroming door mijn benen dat is mijn zwakke plek. Maar het deed zoveel deugd dat ik nog maar een afspraak gemaakt heb.
De kindjes gaan heel graag naar school en ook naar de zwemles.
De koop van onze mais word ook afgesloten bij "pioneer" en we moeten maar in december betalen. Dat is hier blijkbaar wel gebruikelijk maar toch. Dat is bijna een jaar dat die kunnen wachten op hun geld. En we mogen zelfs eerst oogsten en dan maar betalen.
Op veel vlakken zijn ze hier echt gemakkellijk.