Donderdag 4 september
Onze bezoekers hebben goed geslapen maar hebben toch de trein horen passeren. Als je dat voor de eerste keer hoort. Dat is echt om je dood te verschieten. Het zijn hier onbewaakte overwegen en als de trein aan zo een overweg komt dan begint die hard te toeteren. En dat is dus vlak aan ons huis.
Koen kan gaan ontbijten op de graanfabriek (ADM) waar we onze mais aan verkocht hebben. Hij wordt er met de andere boeren verwacht om 7.30. Dan gaan wij met zijn allen Logansport verkennen. We gaan in de walmart, in de home depot, in de march en in de rural king. Maar daar geraakt Rik al niet meer weg. Hij moet alle produkten van John Deere bestuderen, maar de kindjes beslissen er anders over. Die zijn moe, die hebben honger en die moeten in hun bed. Dat zal nog wel een paar dagen duren voor die weer op ritme zijn.
Dan gaan we thuis ne goeie worst met rode kool eten. Koen had om 11.00 uur ook nog een afspraak met het usfa office. Ze geraken er daar niet aan uit. Het is niet normaal dat een boer zijn werk door derden laat doen. En om ons subsidies te kunnen geven moeten nog allerlei papieren ingevuld worden. Maar weer het grote verschil met Belgie. Dat office belt ons op en zoekt tot dat het in orde komt. Ze hebben er al een heel dossier voor aangelegd.
Terwijl we aan het eten zijn komt Karen binnen want die gaat onze gasten vanmiddag een rondleiding geven in de gebuurte en in Kokomo.
Ze is wel verbaasd wat we aan het eten zijn. Rode kool met appeltjes had ze nog nooit gezien. Ze kennen hier dan ook alleen maar bonen en verschillende salades. En rode kool wordt hier enkel rauw gegeten vermengd in de salade.
Het gezelschap is nog maar net vertrokken en de kindjes liggen in hun bed of de mannen van de bank zijn er. Na een paar uur redevoering vinden ze het nog altijd een schitterend projekt maar ze gaan zien wat ze kunnen doen. Dus weer afwachten.
Ondertussen met de kindjes naar buiten gaan, zodat ze kunnen spelen met de whiskey en naar de vaarzen gaan kijken en dan komt er een gebuur toe. James Porter. Hij is boer en hij heeft ook tegen ons getekend met de petitie. Maar nu zou hij dat niet meer doen zegt hij. Maar ja ondertussen hebben we nog altijd een rechtszaak. Die gaat door in januari. Hij had vooral tegen getekend door de vorige eigenaar. Hij weet heel veel te vertellen en als we ooit iets nodig hebben kunnen we zeker op hem rekenen. Dus dat is toch weer goed. En we hebben de blikjes bier goed laten vloeien en dat apprecieerde hij enorm. De kindjes liggen weer terug in hun bed. Maar de gebuur blijft maar zitten. Ondertussen komt de kompagnie ook toe en die hebben heel veel te vertellen dat ze zo veel gezien hebben en dat ze goed gegeten hebben.
Uiteindelijk is de gebuur weg en dan kunnen we weer gezellig samen bijkletsen met voor de mannen een pintje bier en voor de vrouwen een bailyske. Ik moet Koen nog zoveel vertellen wat ik meegemaakt heb in Belgie. Het was een druk dagske om zo juist thuis te komen van op vakantie. Maar het is genieten.
dinsdag 28 oktober 2008
woensdag 22 oktober 2008
Laurens verjaart en ik ga mijn Koeneke zien
Woensdag 3 september
We zijn heel vroeg wakker en het is een vrij zenuwachtige bedoening in de Neerstraat. Jef en Marie slapen nog die kunnen we dus geen salut meer zeggen. En Tim, Stef en Dieter zijn ook nog niet goed wakker. Maar de tijd dringt we moeten verder. De koffers zijn volgeladen met heel veel koffers vol kadootjes en heel veel lekkers. Nonkel Louis blijft op Jef en Marie letten. En dan kunnen we vertrekken met moeke, vake, tante Gisele en Ann.
Op de luchthaven vinden we vlug Peter, Martine, Rik en Christine. Dat zijn melkveehouders en een kozijn van Koen die ons gaan vergezellen naar Indiana. Wat wij helemaal niet erg vinden. De valiezen worden ingechekt en we gaan van een laatste koffieke genieten op Belgische bodem. En dan wordt het tijd, ik wordt zenuwachtig en ik wil door die douane. Maar eerst moet het triestigste nog komen. Dat afscheid. Dan spurten we naar de gate en er staat heel veel volk. Ik laat alle etikette achterwege en ik sta ook te drummen om toch maar eerst op dat vliegtuig te kunnen. Peter, Karen, Christine, Rick en Martine moeten zich bezighouden met de kindjes zodat die ook meekunnen als eersten. En mijn daden worden gezien, we mogen als eersten op het vliegtuig. We rennen zodat we toch zeker plaats genoeg hebben om ons handbagage kwijt te raken. We zitten verdeeld over het hele vliegtuig. Maar ik zit bij de kindjes en dat is het belangrijkste. Na weer een vermoeiende vlucht komen we aan in Chicago en na lang wachten voor de douane zien we eindelijk Koen en Loren staan. Dat is een heel blij weerzien.
Dan moeten ze nog om de auto voor onze kompagnons terwijl wij wachten aan de auto. Dat duurt heel lang maar niets aan te doen.
Het verkeer in Chicago viel ook nog mee zodat we een beetje later van een goeie mac donalds aan het genieten zijn.
En als we dan thuis komen zoeken we vlug ons bed op om dat nog op te maken en dan kunnen we gaan slapen. Maar eerst moeten de kindjes hun kamer nog laten zien aan Martine en co. Ik val als een blok in slaap. Ik ben oververmoeid. Maar ik heb genoten en dat is het belangrijkste. Laurens ook nog een gelukkige verjaardag.
We zijn heel vroeg wakker en het is een vrij zenuwachtige bedoening in de Neerstraat. Jef en Marie slapen nog die kunnen we dus geen salut meer zeggen. En Tim, Stef en Dieter zijn ook nog niet goed wakker. Maar de tijd dringt we moeten verder. De koffers zijn volgeladen met heel veel koffers vol kadootjes en heel veel lekkers. Nonkel Louis blijft op Jef en Marie letten. En dan kunnen we vertrekken met moeke, vake, tante Gisele en Ann.
Op de luchthaven vinden we vlug Peter, Martine, Rik en Christine. Dat zijn melkveehouders en een kozijn van Koen die ons gaan vergezellen naar Indiana. Wat wij helemaal niet erg vinden. De valiezen worden ingechekt en we gaan van een laatste koffieke genieten op Belgische bodem. En dan wordt het tijd, ik wordt zenuwachtig en ik wil door die douane. Maar eerst moet het triestigste nog komen. Dat afscheid. Dan spurten we naar de gate en er staat heel veel volk. Ik laat alle etikette achterwege en ik sta ook te drummen om toch maar eerst op dat vliegtuig te kunnen. Peter, Karen, Christine, Rick en Martine moeten zich bezighouden met de kindjes zodat die ook meekunnen als eersten. En mijn daden worden gezien, we mogen als eersten op het vliegtuig. We rennen zodat we toch zeker plaats genoeg hebben om ons handbagage kwijt te raken. We zitten verdeeld over het hele vliegtuig. Maar ik zit bij de kindjes en dat is het belangrijkste. Na weer een vermoeiende vlucht komen we aan in Chicago en na lang wachten voor de douane zien we eindelijk Koen en Loren staan. Dat is een heel blij weerzien.
Dan moeten ze nog om de auto voor onze kompagnons terwijl wij wachten aan de auto. Dat duurt heel lang maar niets aan te doen.
Het verkeer in Chicago viel ook nog mee zodat we een beetje later van een goeie mac donalds aan het genieten zijn.
En als we dan thuis komen zoeken we vlug ons bed op om dat nog op te maken en dan kunnen we gaan slapen. Maar eerst moeten de kindjes hun kamer nog laten zien aan Martine en co. Ik val als een blok in slaap. Ik ben oververmoeid. Maar ik heb genoten en dat is het belangrijkste. Laurens ook nog een gelukkige verjaardag.
zaterdag 18 oktober 2008
laatste dag in Belgie
Dinsdag 2 september
De laatste tien dagen zijn voorbijgevlogen. Karen heeft de mooiste stadjes bezocht met de familie. Bedankt aan alle gidsen. We hebben op alle plaatsen lekker gegeten. Ik heb babietjes bezocht die de voorbije maanden geboren zijn. En vooral familie bezocht. Spijtig genoeg heb ik geen vrienden kunnen bezoeken. Sorry daarvoor. Verder hebben we nog verjaardagen gevierd. En naar een trouwfeest geweest maar ook genoten van het gezellig samenzijn. Dan was er het ambachtelijk weekend en de vlottenrace waar de beste weer gewonnen hebben. Karen heeft in totaal 3000 foto's getrokken en die heeft folkloristische stoeten gezien. Ook hebben we een lekkere bbq gehad en lekkere paling in 't groen gegeten.De kindjes zijn twee dagen naar school geweest. Wat ze heel graag hebben gedaan. En vooral heb ik veel gebabbeld. En nu zijn we dan aan de laatste avond en moet ik nog heel veel doen. Het is na twaalf uur vooraleer ik weer in mijn bed lig.
En morgen moeten we er vroeg uit want het vliegtuig vertrekt om 11.00uur.
De laatste tien dagen zijn voorbijgevlogen. Karen heeft de mooiste stadjes bezocht met de familie. Bedankt aan alle gidsen. We hebben op alle plaatsen lekker gegeten. Ik heb babietjes bezocht die de voorbije maanden geboren zijn. En vooral familie bezocht. Spijtig genoeg heb ik geen vrienden kunnen bezoeken. Sorry daarvoor. Verder hebben we nog verjaardagen gevierd. En naar een trouwfeest geweest maar ook genoten van het gezellig samenzijn. Dan was er het ambachtelijk weekend en de vlottenrace waar de beste weer gewonnen hebben. Karen heeft in totaal 3000 foto's getrokken en die heeft folkloristische stoeten gezien. Ook hebben we een lekkere bbq gehad en lekkere paling in 't groen gegeten.De kindjes zijn twee dagen naar school geweest. Wat ze heel graag hebben gedaan. En vooral heb ik veel gebabbeld. En nu zijn we dan aan de laatste avond en moet ik nog heel veel doen. Het is na twaalf uur vooraleer ik weer in mijn bed lig.
En morgen moeten we er vroeg uit want het vliegtuig vertrekt om 11.00uur.
Naar Belgie
Donderdag 21 augustus
Het wordt nog een hele drukke voormiddag. Kindjes die in bad moeten, ze willen nog vanalles in hun valieske steken. Valiezen moeten in de auto. Maar ze hebben er echt goesting in. En dan na een lang afscheid met mijn Koeneke zitten we in onze auto. We rijden met onze auto maar Karen haar dochter gaat ons wegvoeren.
In de luchthaven gaat het heel vlot en de kindjes zijn super. Ze zijn redelijk stil en ze volgen mij zonder veel tegenargumenten. Karen koopt voor de kindjes nog wat eten en ander zoetigheid (heel duur). Zodat ze zeker stil zijn en dan is het zover.
We mogen in het vliegtuig als eersten en dan zijn we eindelijk gesetteld. Ik geef ze dan onmiddellijk een relaxerende siroop en nadat ze hun eten gekregen hebben en na het toilet geweest zijn. Doen ze toch allemaal een behoorlijk dutje maar spijtig genoeg niet alle drie tegelijk. Dus ik ben toch konstant bezig met een van de drie. Karen heeft uitstekend geslapen. En na een vermoeiende nacht (toch voor mij) komen we aan op Belgische bodem. En ben ik heeeeel blij dat ik dan moeke en vake zie. Ze zijn met twee auto's gekomen anders konden ons valiezen en wijzelf niet mee.
Het doet deugd terug op vertrouwde bodem zijn. En mijn familie terug zien
In de ochtend komen de broers en zussen en als verrassing een groot deel van de familie van Deurle en Karen begint aan haar eindeloze fotosessie. Karen is onmiddellijk onder de indruk van de prachtige gebouwen en van de schone hofkes. Ik kruip samen met de kindjes na de middag in bed en we slapen lang maar we kunnen het gebruiken en dan begint de echte vakantie.
Het wordt nog een hele drukke voormiddag. Kindjes die in bad moeten, ze willen nog vanalles in hun valieske steken. Valiezen moeten in de auto. Maar ze hebben er echt goesting in. En dan na een lang afscheid met mijn Koeneke zitten we in onze auto. We rijden met onze auto maar Karen haar dochter gaat ons wegvoeren.
In de luchthaven gaat het heel vlot en de kindjes zijn super. Ze zijn redelijk stil en ze volgen mij zonder veel tegenargumenten. Karen koopt voor de kindjes nog wat eten en ander zoetigheid (heel duur). Zodat ze zeker stil zijn en dan is het zover.
We mogen in het vliegtuig als eersten en dan zijn we eindelijk gesetteld. Ik geef ze dan onmiddellijk een relaxerende siroop en nadat ze hun eten gekregen hebben en na het toilet geweest zijn. Doen ze toch allemaal een behoorlijk dutje maar spijtig genoeg niet alle drie tegelijk. Dus ik ben toch konstant bezig met een van de drie. Karen heeft uitstekend geslapen. En na een vermoeiende nacht (toch voor mij) komen we aan op Belgische bodem. En ben ik heeeeel blij dat ik dan moeke en vake zie. Ze zijn met twee auto's gekomen anders konden ons valiezen en wijzelf niet mee.
Het doet deugd terug op vertrouwde bodem zijn. En mijn familie terug zien
In de ochtend komen de broers en zussen en als verrassing een groot deel van de familie van Deurle en Karen begint aan haar eindeloze fotosessie. Karen is onmiddellijk onder de indruk van de prachtige gebouwen en van de schone hofkes. Ik kruip samen met de kindjes na de middag in bed en we slapen lang maar we kunnen het gebruiken en dan begint de echte vakantie.
nog een druk dagske
Woensdag 20 augustus
Vandaag ga ik niet melken, ik moet slapen want het vooruitzicht om met drie kindjes in een vliegtuig te zitten maakt mij toch wel een beetje zenuwachtig. En het zal sowieso een druk weekje worden. Karen belt een paar keer op wat ze nog allemaal moet meebrengen en dat ze heel zenuwachtig is. Ik ben ook zenuwachtig. Eerst en vooral omdat ik mijn Koeneke 12 dagen ga missen en dan natuurlijk om de familie terug te zien.
Koen krijgt ondertussen een telefoontje van Willy van Bakel om elkaar te zien vanavond in Fort Wayne om vijf uur. Een slechter tijdstip kan het niet zijn maar dat gaat toch voor. Dus we moeten Karen opbellen dat ze moet komen thuiswachten. De kindjes moeten op tijd in hun bed.
Het is ongeveer 2 uurkes rijden. Dus daar gaat mijn dag.
Het is een kort vergaderinkske maar waar we niet veel wijzer mee geworden zijn. Terug thuis slapen de kindjes al en Karen rijdt ook heel vlug naar huis.
En dan wordt het een zeer kort nachtje. Dat inpakken moest nog gebeuren en maken ook Koen zijn valies moest gepakt worden.
Vandaag ga ik niet melken, ik moet slapen want het vooruitzicht om met drie kindjes in een vliegtuig te zitten maakt mij toch wel een beetje zenuwachtig. En het zal sowieso een druk weekje worden. Karen belt een paar keer op wat ze nog allemaal moet meebrengen en dat ze heel zenuwachtig is. Ik ben ook zenuwachtig. Eerst en vooral omdat ik mijn Koeneke 12 dagen ga missen en dan natuurlijk om de familie terug te zien.
Koen krijgt ondertussen een telefoontje van Willy van Bakel om elkaar te zien vanavond in Fort Wayne om vijf uur. Een slechter tijdstip kan het niet zijn maar dat gaat toch voor. Dus we moeten Karen opbellen dat ze moet komen thuiswachten. De kindjes moeten op tijd in hun bed.
Het is ongeveer 2 uurkes rijden. Dus daar gaat mijn dag.
Het is een kort vergaderinkske maar waar we niet veel wijzer mee geworden zijn. Terug thuis slapen de kindjes al en Karen rijdt ook heel vlug naar huis.
En dan wordt het een zeer kort nachtje. Dat inpakken moest nog gebeuren en maken ook Koen zijn valies moest gepakt worden.
nog eens gaan melken
Dinsdag 19 augustus
Vandaag is het Timmeke zijn verjaardag. Hij wordt vijf jaar maar we gaan het vieren in Belgie.
Ik ga naar Dave Fourgay om nog eens te gaan melken. Het is gewoon leutig.
De voorbije dagen heeft Myron Sinck niets komen doen aan het opruimen dus moet Koen er toch eens naartoe hoe het allemaal verder gaat verlopen. Koen spreekt ook met een gebuur af om ons jongvee en de whiskey eten te komen geven. Want Koen gaat dan wel niet mee naar Belgie. Hij gaat naar melkveebedrijven gaan kijken. Dus hij gaat ook verschillende dagen weg zijn. En dat moet natuurlijk ook afgesproken worden waar hij overal naar toe gaat.
Ik begin aan mijn kuis en ook begin ik eindelijk aan mijn valiezen.
Vandaag is het Timmeke zijn verjaardag. Hij wordt vijf jaar maar we gaan het vieren in Belgie.
Ik ga naar Dave Fourgay om nog eens te gaan melken. Het is gewoon leutig.
De voorbije dagen heeft Myron Sinck niets komen doen aan het opruimen dus moet Koen er toch eens naartoe hoe het allemaal verder gaat verlopen. Koen spreekt ook met een gebuur af om ons jongvee en de whiskey eten te komen geven. Want Koen gaat dan wel niet mee naar Belgie. Hij gaat naar melkveebedrijven gaan kijken. Dus hij gaat ook verschillende dagen weg zijn. En dat moet natuurlijk ook afgesproken worden waar hij overal naar toe gaat.
Ik begin aan mijn kuis en ook begin ik eindelijk aan mijn valiezen.
Naar Lafayette
Maandag 18 augustus
De wekker maakt ons vroeg wakker want ik en Koen gaan melken bij Dave Fourgay. Hij staat in zijn melkput samen met zijn helpers om 4.30u. Dus dat is toch wel heel vroeg.
Het is een melkput 2 x 36 met een swing over. En ze melken altijd met drie mensen. Ze moeten 280 koeien melken.
Voor ons is het heel lang geleden dat we in een melkput stonden maar ik geniet ervan. Ik melk voor, help de stellen aanhangen en dip. Het is echt genieten. Op zulke momenten denk ik hadden wij maar al terug koeien, want dan voel ik koeien melken en met koeien bezig zijn dat is het liefste wat ik doe. Het gaat heel vlug dat melken want om 6.00 u zijn we al terug thuis. Bart en de kindjes slapen nog.
Om 9.00uur heb ik afgesproken om samen met Jeanette Arendsen eens naar Lafayette te gaan. Nadat we een koffieke gedronken hebben buiten op het terras rijden we richting Lafayette en onderweg zetten we dan Bart af bij zijn zus.
Jeanette laat mij alle winkels zien. En dat zijn een voor een hele grote hallen waar je bijna in verloren loopt. We gaan ergens een gezond saladeke eten en de namiddag sluiten we af in een heel groot winkelcomplex en daar drinken we ook nog eens een koffieke. En dan gaan we huiswaarts. Ik kruip vroeg onder de lakens want morgenvroeg ga ik weer melken.
De wekker maakt ons vroeg wakker want ik en Koen gaan melken bij Dave Fourgay. Hij staat in zijn melkput samen met zijn helpers om 4.30u. Dus dat is toch wel heel vroeg.
Het is een melkput 2 x 36 met een swing over. En ze melken altijd met drie mensen. Ze moeten 280 koeien melken.
Voor ons is het heel lang geleden dat we in een melkput stonden maar ik geniet ervan. Ik melk voor, help de stellen aanhangen en dip. Het is echt genieten. Op zulke momenten denk ik hadden wij maar al terug koeien, want dan voel ik koeien melken en met koeien bezig zijn dat is het liefste wat ik doe. Het gaat heel vlug dat melken want om 6.00 u zijn we al terug thuis. Bart en de kindjes slapen nog.
Om 9.00uur heb ik afgesproken om samen met Jeanette Arendsen eens naar Lafayette te gaan. Nadat we een koffieke gedronken hebben buiten op het terras rijden we richting Lafayette en onderweg zetten we dan Bart af bij zijn zus.
Jeanette laat mij alle winkels zien. En dat zijn een voor een hele grote hallen waar je bijna in verloren loopt. We gaan ergens een gezond saladeke eten en de namiddag sluiten we af in een heel groot winkelcomplex en daar drinken we ook nog eens een koffieke. En dan gaan we huiswaarts. Ik kruip vroeg onder de lakens want morgenvroeg ga ik weer melken.
woensdag 15 oktober 2008
Martin Simoens komt ook toe
Zondag 17 augustus
Martin Simoens had gisteren gebeld dat hij in de buurt is en dat hij vandaag eens langs komt.
Wij gaan naar de kerk, Bart niet want die heeft geen goesting. Het is nochtans eens de moeite om het eens te zien.
Onderweg naar huis doen we een lang gesprek met onze gebuur die zijn kanten aan het sproeien is. We hebben alles van hem geleerd wat betreft het onderhouden van de kanten. De kindjes spelen in de kant en tussen de mais en de bonen. Ze spelen tikkertje. Mijn engels is terug verslechterd. De vakantie met vlaamse bezoekers doet geen goed aan mijn engels.
Als we thuis zijn staat Martin ons samen met Bart op te wachten.
We rijden gezamenlijk naar het restaurantje in Camden. Gelijk alle weken is er veel volk en zijn het bonen voor eten.
Dan rijden we nog wat rond om de streek te laten zien en terug thuis klimmen Martin, Koen en Bart in onze hoge toren om van het daaruit het prachtige panorama te aanschouwen.
En zo vliegt onze namiddag weer voorbij.
Als de kindjes in bed liggen belt Karen om te vragen of ze haar haardroger moet meenemen. Ik heb haar gezegd dat ze wat betreft een haardroger mij zeker niet als voorbeeld mag nemen.
Dat iedereen dat wel in huis heeft. Ze is echt zenuwachtig om mee naar Belgie te gaan.
En ondertussen zijn ook Martin en Koen uitgebabbeld en moet Martin dringend vertrekken naar zijn volgende stop.
Martin Simoens had gisteren gebeld dat hij in de buurt is en dat hij vandaag eens langs komt.
Wij gaan naar de kerk, Bart niet want die heeft geen goesting. Het is nochtans eens de moeite om het eens te zien.
Onderweg naar huis doen we een lang gesprek met onze gebuur die zijn kanten aan het sproeien is. We hebben alles van hem geleerd wat betreft het onderhouden van de kanten. De kindjes spelen in de kant en tussen de mais en de bonen. Ze spelen tikkertje. Mijn engels is terug verslechterd. De vakantie met vlaamse bezoekers doet geen goed aan mijn engels.
Als we thuis zijn staat Martin ons samen met Bart op te wachten.
We rijden gezamenlijk naar het restaurantje in Camden. Gelijk alle weken is er veel volk en zijn het bonen voor eten.
Dan rijden we nog wat rond om de streek te laten zien en terug thuis klimmen Martin, Koen en Bart in onze hoge toren om van het daaruit het prachtige panorama te aanschouwen.
En zo vliegt onze namiddag weer voorbij.
Als de kindjes in bed liggen belt Karen om te vragen of ze haar haardroger moet meenemen. Ik heb haar gezegd dat ze wat betreft een haardroger mij zeker niet als voorbeeld mag nemen.
Dat iedereen dat wel in huis heeft. Ze is echt zenuwachtig om mee naar Belgie te gaan.
En ondertussen zijn ook Martin en Koen uitgebabbeld en moet Martin dringend vertrekken naar zijn volgende stop.
Naar een trekker trek
Zaterdag 16 augustus
Bart speelt samen met de kindjes. En na de middag gaan we naar de trekker trek in Camden. Amerikaanser kan het niet zijn. Trekker trek is het uitgaansleven op het platteland. En omdat het in ons eigenste dorpke is hebben we een beetje moeten sponsoren. Ook al hebben we nog geen bedrijf, er is veel tegenstand geweest dus de mensen moeten ons kennen. En dat gaat echt heel goed.
Als we toekomen zijn ze juist bezig aan de serie met de kleinste traktors. En zelfs dat is al de moeite om te zien.
Het is heel heet weer en toch dragen ze weer allemaal hun lange jeansbroeken met de basketters, een t-shirt en een klak. Hier zijn geen biertentjes te zien. dus iedereen blijft gewoon op zijn bankje zitten met hun eigen drinken mee. En dat mis ik weer wel. Want biertentjes dat is het middelpunt van de ambiance.
Het is op terrein van het baseballterrein van Camden. Terwijl de traktors gieren en gitzwarte rook produceren zijn er ook verschillende baseball tornooikes bezig. Dus dat is wel leutig om te zien. Ook de familie Pasmans is aanwezig en samen met hun kinderen gaan onze kinderen op de speeltuin spelen. Voor eten kunnen we frieten en hamburgers eten. Maar ze hebben wel serieus problemen met hun frieten, ze weten mij te vertellen dat dat de eerste keer is dat ze dat bakken. Niemand van die vrouwen had ooit al frieten gebakken. Ik heb mijn hulp aangeboden maar dat is voor volgend jaar. En wij hebben een pak friet gegeten met mayonnaise en een cola aangezien er geen water te verkrijgen is.
Ondertussen zijn er ook van die speciale traktors en dan gaan natuurlijk de helmen op en is het loeiend hard. Het is een lange hete dag met veel lawaai en "gezonde"lucht.
Bart speelt samen met de kindjes. En na de middag gaan we naar de trekker trek in Camden. Amerikaanser kan het niet zijn. Trekker trek is het uitgaansleven op het platteland. En omdat het in ons eigenste dorpke is hebben we een beetje moeten sponsoren. Ook al hebben we nog geen bedrijf, er is veel tegenstand geweest dus de mensen moeten ons kennen. En dat gaat echt heel goed.
Als we toekomen zijn ze juist bezig aan de serie met de kleinste traktors. En zelfs dat is al de moeite om te zien.
Het is heel heet weer en toch dragen ze weer allemaal hun lange jeansbroeken met de basketters, een t-shirt en een klak. Hier zijn geen biertentjes te zien. dus iedereen blijft gewoon op zijn bankje zitten met hun eigen drinken mee. En dat mis ik weer wel. Want biertentjes dat is het middelpunt van de ambiance.
Het is op terrein van het baseballterrein van Camden. Terwijl de traktors gieren en gitzwarte rook produceren zijn er ook verschillende baseball tornooikes bezig. Dus dat is wel leutig om te zien. Ook de familie Pasmans is aanwezig en samen met hun kinderen gaan onze kinderen op de speeltuin spelen. Voor eten kunnen we frieten en hamburgers eten. Maar ze hebben wel serieus problemen met hun frieten, ze weten mij te vertellen dat dat de eerste keer is dat ze dat bakken. Niemand van die vrouwen had ooit al frieten gebakken. Ik heb mijn hulp aangeboden maar dat is voor volgend jaar. En wij hebben een pak friet gegeten met mayonnaise en een cola aangezien er geen water te verkrijgen is.
Ondertussen zijn er ook van die speciale traktors en dan gaan natuurlijk de helmen op en is het loeiend hard. Het is een lange hete dag met veel lawaai en "gezonde"lucht.
Moederkesdag in het Waasland
Vrijdag 15 augustus
Vandaag begint in Belgie een lang weekend want het is moederkesdag in het Waasland en een beetje verder. Proficiat moeke.
Ik ga richting Lafayette Bart ophalen. Bart is de broer van Isabel, de enigste Belgische studente van Purdue. En Bart komt zijn zusje een paar weken bezoeken maar aangezien Isabel moet studeren en Bart geen auto heeft kan hij niet veel doen in Amerika en daarom komt hij een paar dagen bij ons. Kwestie van een beetje afleiding.
En zo hebben wij direkt een thuiswacht voor vanavond.
Wij gaan eten met Brett Rinehart, hij is de plaatselijke makelaar, in Lafayette. Zulke avondjes beginnen wel heel wat vroeger dan in Belgie.
Wij moeten hem al gaan ophalen om vijf uur om zeker om zes uur te kunnen eten. Dan moeten we ons in Belgie nog volledig beginnen klaar maken. Hij neemt ons mee naar een Ierse pub in Lafayette. Het is een gezellig cafeeke gelijk in Belgie. Ik voel er mij volledig thuis (niet dat ik zoveel op cafe ging in Belgie maar toch). Wat mij en Koen wel meteen opvalt is dat de opdieners een kilt dragen. Ze weten toch niet goed waar Schotland ligt en dat Ierland toch wel een ander land is. Maar we laten het niet aan ons hart komen en genieten van een goeie biefstuk en veel groenten en zelfs gewone aardappelen en als nagerechtje een goe creme glaceke. Het heeft ons gesmaakt. En als bonus krijgen we er nog een optreden bij van een iers groepje. De gitaren, de zangers en het drumstel doen hun best en wij genieten met een glaasje wijn. Er is dan toch een uitgangsleven in Amerika. Ik geniet er meer en meer van.
Vandaag begint in Belgie een lang weekend want het is moederkesdag in het Waasland en een beetje verder. Proficiat moeke.
Ik ga richting Lafayette Bart ophalen. Bart is de broer van Isabel, de enigste Belgische studente van Purdue. En Bart komt zijn zusje een paar weken bezoeken maar aangezien Isabel moet studeren en Bart geen auto heeft kan hij niet veel doen in Amerika en daarom komt hij een paar dagen bij ons. Kwestie van een beetje afleiding.
En zo hebben wij direkt een thuiswacht voor vanavond.
Wij gaan eten met Brett Rinehart, hij is de plaatselijke makelaar, in Lafayette. Zulke avondjes beginnen wel heel wat vroeger dan in Belgie.
Wij moeten hem al gaan ophalen om vijf uur om zeker om zes uur te kunnen eten. Dan moeten we ons in Belgie nog volledig beginnen klaar maken. Hij neemt ons mee naar een Ierse pub in Lafayette. Het is een gezellig cafeeke gelijk in Belgie. Ik voel er mij volledig thuis (niet dat ik zoveel op cafe ging in Belgie maar toch). Wat mij en Koen wel meteen opvalt is dat de opdieners een kilt dragen. Ze weten toch niet goed waar Schotland ligt en dat Ierland toch wel een ander land is. Maar we laten het niet aan ons hart komen en genieten van een goeie biefstuk en veel groenten en zelfs gewone aardappelen en als nagerechtje een goe creme glaceke. Het heeft ons gesmaakt. En als bonus krijgen we er nog een optreden bij van een iers groepje. De gitaren, de zangers en het drumstel doen hun best en wij genieten met een glaasje wijn. Er is dan toch een uitgangsleven in Amerika. Ik geniet er meer en meer van.
dinsdag 14 oktober 2008
juwelenavond bij Karen
Donderdag 14 augustus
Vandaag is het weer de beurt aan Stef om naar school te gaan.
Koen gaat de kanten maaien want vandaag werkt Myron niet. Dus er is nog altijd niets van gerief buiten. Het staat al op palletten maar dat is ook al. Hij heeft een rustdag nodig zegt hij. Drukke dagen van 9.00 tot 5.00. Dat is te veel in de zomer. Zegt hij toch.
We hadden gisteren de quad weggedaan om hem eens helemaal in orde te zetten. Dat is naar Flora dat we dat moeten doen en dat is toch een drie kwartier met de quad maar gisteren heb ik gereden en nu gaat Koen hem ophalen en ik met de kindjes erachter. Want een quad is niet verzekerd voor op straat. Maar het wordt wel gedoogd. Met de nodige rijfratsen van Koen geraken we toch thuis en de kindjes vonden het geweldig wat hun papa allemaal deed.
Om 7.00 uur is er een juwelen avond bij Karen en daar koop ik mij een kettingske voor de trouwfeest volgende week.
Vandaag is het weer de beurt aan Stef om naar school te gaan.
Koen gaat de kanten maaien want vandaag werkt Myron niet. Dus er is nog altijd niets van gerief buiten. Het staat al op palletten maar dat is ook al. Hij heeft een rustdag nodig zegt hij. Drukke dagen van 9.00 tot 5.00. Dat is te veel in de zomer. Zegt hij toch.
We hadden gisteren de quad weggedaan om hem eens helemaal in orde te zetten. Dat is naar Flora dat we dat moeten doen en dat is toch een drie kwartier met de quad maar gisteren heb ik gereden en nu gaat Koen hem ophalen en ik met de kindjes erachter. Want een quad is niet verzekerd voor op straat. Maar het wordt wel gedoogd. Met de nodige rijfratsen van Koen geraken we toch thuis en de kindjes vonden het geweldig wat hun papa allemaal deed.
Om 7.00 uur is er een juwelen avond bij Karen en daar koop ik mij een kettingske voor de trouwfeest volgende week.
quad wegbrengen
Woensdag 13 augustus
Vandaag is het de beurt aan Tim om naar school te gaan en hij is zenuwachtig.
Om 10.00 uur staat hij al klaar om te kunnen vertrekken. Maar hij moet nog een uurke wachten.
Koen gaat vandaag Myron nog eens helpen er is ondertussen nog niet veel gebeurd. We hebben Myron zelfs niet gezien van de week. Maar vandaag ging hij er nog eens invliegen. Ik ben benieuwd.
Als we Tim van school gehaald hebben rijden we door naar Karen om haar te zeggen wat ze allemaal moet meepakken naar Belgie. Ze is al haar valiezen aan het pakken.
Tim vond het leutig op school maar de juffrouw zegt dat hij niets heeft gezegd. Tja het is een stil manneke en dat Engels zal er geen goed aan doen.
Vandaag is het de beurt aan Tim om naar school te gaan en hij is zenuwachtig.
Om 10.00 uur staat hij al klaar om te kunnen vertrekken. Maar hij moet nog een uurke wachten.
Koen gaat vandaag Myron nog eens helpen er is ondertussen nog niet veel gebeurd. We hebben Myron zelfs niet gezien van de week. Maar vandaag ging hij er nog eens invliegen. Ik ben benieuwd.
Als we Tim van school gehaald hebben rijden we door naar Karen om haar te zeggen wat ze allemaal moet meepakken naar Belgie. Ze is al haar valiezen aan het pakken.
Tim vond het leutig op school maar de juffrouw zegt dat hij niets heeft gezegd. Tja het is een stil manneke en dat Engels zal er geen goed aan doen.
Stef naar school
Dinsdag 12 augustus
Vandaag is het de eerste schooldag. Alleen voor Stef.
De kleuterschool is hier maar een paar uurkes per week en kost dus heel veel geld. Maar het is zo belangrijk voor de taal en voor iedereen te kennnen.
Tim kan drie keer per week gaan van 11.45 tot 2.25 en Stef kan 2 keer gaan van 11.45 tot 2.25.
Heel ingewikkeld maar nog veel moeilijker omdat uit te leggen aan mijn kleutertjes.
Met als gevolg dat Tim een hele ochtend boos is waarom hij niet naar school mag en Stef wel. Dus kolerig, boos en wenend zo komt Tim de ochtend door en ik kan hem nog geen ongelijk geven ook. Dat wil ook zeggen dat we om 11.00 uur moeten eten want om 11.30 moeten we in de auto zitten.
Na het eten is het dan zover. Stef zo blij als iets met een mooie boekentas volgepropt met het gerief wat ik gisteren gekocht heb voor hem en ik geladen met drie bussen appelsap. We mogen ze tot in de klas brengen en daar horen we dat er 8 kindjes zijn met twee juffrouwen.
Stef heeft er goesting in en begint direkt te spelen. En dan vlug naar huis kijken hoe het met Tim is maar die heeft Koen gelukkig al in zijn bedje gestoken dat hij efkens kan bekomen.
En dan is het rap 2.15 dat ik weer moet rijden naar Logansport. De school is al gedaan.
Ik vraag wel hoe het was en zo maar een echt antwoord krijg ik toch niet en zo kunnen ze nog heel goed buiten spelen want het is weer stralend weer.
Koen heeft hem nog eens bezig gehouden met het zwembad en dat heeft nu een heerlijk kleurtje.
Vandaag is het de eerste schooldag. Alleen voor Stef.
De kleuterschool is hier maar een paar uurkes per week en kost dus heel veel geld. Maar het is zo belangrijk voor de taal en voor iedereen te kennnen.
Tim kan drie keer per week gaan van 11.45 tot 2.25 en Stef kan 2 keer gaan van 11.45 tot 2.25.
Heel ingewikkeld maar nog veel moeilijker omdat uit te leggen aan mijn kleutertjes.
Met als gevolg dat Tim een hele ochtend boos is waarom hij niet naar school mag en Stef wel. Dus kolerig, boos en wenend zo komt Tim de ochtend door en ik kan hem nog geen ongelijk geven ook. Dat wil ook zeggen dat we om 11.00 uur moeten eten want om 11.30 moeten we in de auto zitten.
Na het eten is het dan zover. Stef zo blij als iets met een mooie boekentas volgepropt met het gerief wat ik gisteren gekocht heb voor hem en ik geladen met drie bussen appelsap. We mogen ze tot in de klas brengen en daar horen we dat er 8 kindjes zijn met twee juffrouwen.
Stef heeft er goesting in en begint direkt te spelen. En dan vlug naar huis kijken hoe het met Tim is maar die heeft Koen gelukkig al in zijn bedje gestoken dat hij efkens kan bekomen.
En dan is het rap 2.15 dat ik weer moet rijden naar Logansport. De school is al gedaan.
Ik vraag wel hoe het was en zo maar een echt antwoord krijg ik toch niet en zo kunnen ze nog heel goed buiten spelen want het is weer stralend weer.
Koen heeft hem nog eens bezig gehouden met het zwembad en dat heeft nu een heerlijk kleurtje.
definitieve waterlopen
Maandag 11 augustus
Koen heeft in de voormiddag een afspraak met het engineeringbureau die het grondplan uittekend. Koen heeft veel navraag gedaan ivm de waterlopen en drainagebuizen die in de grond zitten en dat moest uitgezocht worden de welke er nog gebruikt worden en de welke niet.
Maar er moet blijkbaar niet veel veranderd worden en nu kan het engineeringbedrijf het definitieve grondplan tekenen. Als Koen van dat bureau komt rijdt hij onmiddellijk door naar Idem om daar nog eens alles goed te bekijken en te bestuderen.
En het is daar op dat bureau dat Koen het slechte nieuws krijgt dat de hearing (de rechtszaak nog maar eens verdaagd is) en nu zal het plaatsvinden op 2 september in Indianapolis.
Die hearing zijn nog vier mensen en die stellen dat nu altijd maar uit.
Maar zolang we niet honderd procent zeker zijn doet het engineeringbureau ook niet verder met de plannen. Dat is een serieuze misrekening.
Weeral alles achteruit geschoven.
Als Koen thuis komt gaat hij de laatste afwerking doen in de kelder.
'sAvonds ga ik met Amy (een jonge moeder van de kerk en school) naar de walmart. Het grote voordeel is weer dat de winkels hier lang open zijn dus we kunnen dat zonder problemen doen wanneer de kindjes in bed liggen. We moeten schoolgrief inkopen want morgen begint de Katholieke school.
We moeten lijm, wasco's (ze kleuren hier alleen maar met wasco's omdat dat veel goedkoper is dan kleurpotloden, wasco's worden gemaakt van soya bonen), schaartjes hebben maar ook drinken en dat moeten we al kopen voor een heel jaar. Dat drinken is in bussen van 1 gallon en heeft alle kleuren maar ik ben er niet voor en we mogen gelukkig ook appelsap meebrengen dus koop ik 6 bussen appelsap voor zowel Tim als Stef. En natuurlijk moeten we veel koekjes en suikers inkopen (dat zijn hun snacks). En een boekentas maar die hebben ze ook van Belgie. Dat is ook beter. Hier vind je alleen maar boekentassen van cars, spiderman en nog van alles maar geen effen boekentassen.
En zo kan Stef morgen naar school vertrekken.
Koen heeft in de voormiddag een afspraak met het engineeringbureau die het grondplan uittekend. Koen heeft veel navraag gedaan ivm de waterlopen en drainagebuizen die in de grond zitten en dat moest uitgezocht worden de welke er nog gebruikt worden en de welke niet.
Maar er moet blijkbaar niet veel veranderd worden en nu kan het engineeringbedrijf het definitieve grondplan tekenen. Als Koen van dat bureau komt rijdt hij onmiddellijk door naar Idem om daar nog eens alles goed te bekijken en te bestuderen.
En het is daar op dat bureau dat Koen het slechte nieuws krijgt dat de hearing (de rechtszaak nog maar eens verdaagd is) en nu zal het plaatsvinden op 2 september in Indianapolis.
Die hearing zijn nog vier mensen en die stellen dat nu altijd maar uit.
Maar zolang we niet honderd procent zeker zijn doet het engineeringbureau ook niet verder met de plannen. Dat is een serieuze misrekening.
Weeral alles achteruit geschoven.
Als Koen thuis komt gaat hij de laatste afwerking doen in de kelder.
'sAvonds ga ik met Amy (een jonge moeder van de kerk en school) naar de walmart. Het grote voordeel is weer dat de winkels hier lang open zijn dus we kunnen dat zonder problemen doen wanneer de kindjes in bed liggen. We moeten schoolgrief inkopen want morgen begint de Katholieke school.
We moeten lijm, wasco's (ze kleuren hier alleen maar met wasco's omdat dat veel goedkoper is dan kleurpotloden, wasco's worden gemaakt van soya bonen), schaartjes hebben maar ook drinken en dat moeten we al kopen voor een heel jaar. Dat drinken is in bussen van 1 gallon en heeft alle kleuren maar ik ben er niet voor en we mogen gelukkig ook appelsap meebrengen dus koop ik 6 bussen appelsap voor zowel Tim als Stef. En natuurlijk moeten we veel koekjes en suikers inkopen (dat zijn hun snacks). En een boekentas maar die hebben ze ook van Belgie. Dat is ook beter. Hier vind je alleen maar boekentassen van cars, spiderman en nog van alles maar geen effen boekentassen.
En zo kan Stef morgen naar school vertrekken.
donderdag 9 oktober 2008
pomp kapot
Zondag 10 augustus
De huizen zijn hier heel licht. Ze zijn gemaakt uit plastiek en hout. De fundering is een betonnen bak. Maar nu is hier het probleem als er teveel water in de grond zit kan het huis gaan drijven. Maken ze ons toch wijs. In ieder geval in de kelder staat er altijd een pomp om het water weg te pompen.
En toen we 's morgens in de kelder komen zien we het water hoger komen. Gelukkig heeft het een paar dagen niet geregend maar die pomp moet zo snel mogelijk gemaakt worden. Nadat Koen de eerste ravage heeft weggewerkt gaan we naar de kerk en naar het restaurantje in Camden om "chicken noudles"te eten. Het voordeel is ook dat alle winkels open zijn zondags. Dus dan Koen het nodige materiaal gaan kopen zoals een pomp, darmen, ellebogen en nog veel meer dat voor waterleiding en voor waterpompen kan dienen.
De kindjes amuseren zich in het bijna proper zwembad terwijl de filters aan het filteren zijn.
Als we 's avonds het laatste in de kelder aan het opruimen en opkuisen zijn komt er een gebuur langs van een twee mijl verder die we nog niet hadden gezien. Hij komt ons bonen brengen en zelfgemaakte konfituur. We geven hem in de plek goeie chocolade en een fles ijsthee die ik nog staan had.
Hij komt met ons mee in de kelder en terwijl Koen de laatste hand legt aan de pomp en ik de nattigheid aan het aftrekken ben horen we de historie van de gebuurte.
Zijn grootvader was een van de eerste emmigranten en toen kregen ze in deze streek ongeveer 80 acres om op te beginnen. Hij vertelt ons dat er hier vroeger veel meer mensen woonden. En nu weten we ook waarom. De eerste emmigranten kregen allemaal 80 acres. Dus elke 80 acres woonde er iemand. Maar nu hebben de boeren hier tussen de 1000 en 8000 acres en misschien nog meer. Dus weer hetzelfde. Er is een leegloop van het platteland. Ook vertelt hij nog over de mensen die er nu wonen en wie familie is van wie. Niet dat we alles kunnen volgen maar we knikken heel enthousiasst en op het gepaste moment zeggen we yes en no en really en nog veel meer Engelse korte woordjes.
De huizen zijn hier heel licht. Ze zijn gemaakt uit plastiek en hout. De fundering is een betonnen bak. Maar nu is hier het probleem als er teveel water in de grond zit kan het huis gaan drijven. Maken ze ons toch wijs. In ieder geval in de kelder staat er altijd een pomp om het water weg te pompen.
En toen we 's morgens in de kelder komen zien we het water hoger komen. Gelukkig heeft het een paar dagen niet geregend maar die pomp moet zo snel mogelijk gemaakt worden. Nadat Koen de eerste ravage heeft weggewerkt gaan we naar de kerk en naar het restaurantje in Camden om "chicken noudles"te eten. Het voordeel is ook dat alle winkels open zijn zondags. Dus dan Koen het nodige materiaal gaan kopen zoals een pomp, darmen, ellebogen en nog veel meer dat voor waterleiding en voor waterpompen kan dienen.
De kindjes amuseren zich in het bijna proper zwembad terwijl de filters aan het filteren zijn.
Als we 's avonds het laatste in de kelder aan het opruimen en opkuisen zijn komt er een gebuur langs van een twee mijl verder die we nog niet hadden gezien. Hij komt ons bonen brengen en zelfgemaakte konfituur. We geven hem in de plek goeie chocolade en een fles ijsthee die ik nog staan had.
Hij komt met ons mee in de kelder en terwijl Koen de laatste hand legt aan de pomp en ik de nattigheid aan het aftrekken ben horen we de historie van de gebuurte.
Zijn grootvader was een van de eerste emmigranten en toen kregen ze in deze streek ongeveer 80 acres om op te beginnen. Hij vertelt ons dat er hier vroeger veel meer mensen woonden. En nu weten we ook waarom. De eerste emmigranten kregen allemaal 80 acres. Dus elke 80 acres woonde er iemand. Maar nu hebben de boeren hier tussen de 1000 en 8000 acres en misschien nog meer. Dus weer hetzelfde. Er is een leegloop van het platteland. Ook vertelt hij nog over de mensen die er nu wonen en wie familie is van wie. Niet dat we alles kunnen volgen maar we knikken heel enthousiasst en op het gepaste moment zeggen we yes en no en really en nog veel meer Engelse korte woordjes.
zwembad uitkuisen
Zaterdag 9 augustus
Koen heeft twee grote filters meegekregen om het zwembad uit te kuisen. Dus dat is een gesjouw met tournavizen, met steunen en met nog veel meer. Maar als de filters geinstalleerd zijn kunnen ze een paar dagen goed filteren. Koen doet er de nodige produkten in en effektief na een paar uurkes begint het al helder te komen.
Voor de rest van de dag werkt Koen veel in de kelder en doe ik veel werk wat ik helemaal niet graag doe. En de kindjes spelen buiten en maken lekkere fruitpap.
Koen heeft twee grote filters meegekregen om het zwembad uit te kuisen. Dus dat is een gesjouw met tournavizen, met steunen en met nog veel meer. Maar als de filters geinstalleerd zijn kunnen ze een paar dagen goed filteren. Koen doet er de nodige produkten in en effektief na een paar uurkes begint het al helder te komen.
Voor de rest van de dag werkt Koen veel in de kelder en doe ik veel werk wat ik helemaal niet graag doe. En de kindjes spelen buiten en maken lekkere fruitpap.
Naar de bank en zwembad uitkuisen
Vrijdag 8 augustus
Om 10.00am hebben we een afspraak met een bank in Wabasch. Het grote voordeel hier in Amerika is dat overal de kindjes meekunnen. In al die gebouwen is er een speelhoekje met natuurlijk 2 of 3 televisies. En dikwijls is er nog iemand van de bank die er naar kijkt.
Het is al een heel stuk in de namiddag dat we thuis zijn en Koen gaat dan de mais die aan de hoeken staat afknippen boven de kolven. Zodat er terug een beter zicht is voor de autobestuurdes. De mais is uitgebloemd en dan is die bovenste stengel toch niet meer nodig. En verder helpt hij Myron nog maar het gaat echt niet vooruit. Myron weet niet goed wat hij wil.
In de avond gaat Koen met een staalke van ons zwembadwater naar een "zwembaddokter" die hier maar een mijl vandaan woont. Het water is zo zwart of iets maar het gaat terug helder worden beloofd hij toch.
Koen blijft er redelijk lang want het is iemand die nog in het leger in Duitsland geweest is en dat is met een bierke babbelen over Europa en de oorlog. De kindjes zitten ondertussen op een bijs en kijken bij die mensen naar de vissen.
Om 10.00am hebben we een afspraak met een bank in Wabasch. Het grote voordeel hier in Amerika is dat overal de kindjes meekunnen. In al die gebouwen is er een speelhoekje met natuurlijk 2 of 3 televisies. En dikwijls is er nog iemand van de bank die er naar kijkt.
Het is al een heel stuk in de namiddag dat we thuis zijn en Koen gaat dan de mais die aan de hoeken staat afknippen boven de kolven. Zodat er terug een beter zicht is voor de autobestuurdes. De mais is uitgebloemd en dan is die bovenste stengel toch niet meer nodig. En verder helpt hij Myron nog maar het gaat echt niet vooruit. Myron weet niet goed wat hij wil.
In de avond gaat Koen met een staalke van ons zwembadwater naar een "zwembaddokter" die hier maar een mijl vandaan woont. Het water is zo zwart of iets maar het gaat terug helder worden beloofd hij toch.
Koen blijft er redelijk lang want het is iemand die nog in het leger in Duitsland geweest is en dat is met een bierke babbelen over Europa en de oorlog. De kindjes zitten ondertussen op een bijs en kijken bij die mensen naar de vissen.
Definitief vertrek Veronique
Donderdag 7 augustus
Na een kort nachtje maken de kindjes ons vroeg wakker. Ze vertellen uitgebreid wat ze gisteren allemaal gedaan hebben. Het was de moeite.
Een persoon zien we niet vroeg aan de tafel en als we de persoon dan zien is het voor efkens want dan moet die dringend terug naar het toilet. De wijn heeft duidelijk gesmaakt. En dan een paar uurkes verder zijn ze vertrekkensklaar. De valiezen zijn in de auto, het afscheid is genomen en dan zien we de auto in de straat rijden richting Chicago. Tot volgend jaar.
Koen heeft beloofd aan Myron dat hij hem gaat helpen met verhuizen van het gerief dat nog in de hangaars staat. Myron ging normaal al op 1 maart volledig verhuisd zijn maar dat is niet gelukt. Alles staat er nog. En nu ging hij aan de grote verhuis beginnen. We zijn benieuwd.
Koen en nog twee andere gasten moeten alles van in de hangaar op paletten zetten, terwijl Myron heel zenuwachtig rondloopt. Maar blijkbaar vlot het toch niet echt.
Om 5.00pm ben ik en de kindjes in de paardencarroussel in Logansport. Het is de start van het nieuwe schooljaar. De katholieke school heeft die carroussel afgehuurd om samen met alle kinderen en de ouders het nieuwe begin te vieren. De kindjes amuseren zich wel op de carroussel en ik ook met nieuwe mama's te leren kennen.
En natuurlijk is er ook voor de hongerigen en dorstigen gezorgd. "Heerlijke hotdogs besprenkeld met lekkere chips en met als zoethoudertje, ijsthee en limonade zonder bubbelkes".
Ik zit al met mijn gedachten bij een goed gebakken boterham met boter en konfituur. Na zes maanden weet ik echt het lekkere eten te apprecieren van Belgie.
Na een kort nachtje maken de kindjes ons vroeg wakker. Ze vertellen uitgebreid wat ze gisteren allemaal gedaan hebben. Het was de moeite.
Een persoon zien we niet vroeg aan de tafel en als we de persoon dan zien is het voor efkens want dan moet die dringend terug naar het toilet. De wijn heeft duidelijk gesmaakt. En dan een paar uurkes verder zijn ze vertrekkensklaar. De valiezen zijn in de auto, het afscheid is genomen en dan zien we de auto in de straat rijden richting Chicago. Tot volgend jaar.
Koen heeft beloofd aan Myron dat hij hem gaat helpen met verhuizen van het gerief dat nog in de hangaars staat. Myron ging normaal al op 1 maart volledig verhuisd zijn maar dat is niet gelukt. Alles staat er nog. En nu ging hij aan de grote verhuis beginnen. We zijn benieuwd.
Koen en nog twee andere gasten moeten alles van in de hangaar op paletten zetten, terwijl Myron heel zenuwachtig rondloopt. Maar blijkbaar vlot het toch niet echt.
Om 5.00pm ben ik en de kindjes in de paardencarroussel in Logansport. Het is de start van het nieuwe schooljaar. De katholieke school heeft die carroussel afgehuurd om samen met alle kinderen en de ouders het nieuwe begin te vieren. De kindjes amuseren zich wel op de carroussel en ik ook met nieuwe mama's te leren kennen.
En natuurlijk is er ook voor de hongerigen en dorstigen gezorgd. "Heerlijke hotdogs besprenkeld met lekkere chips en met als zoethoudertje, ijsthee en limonade zonder bubbelkes".
Ik zit al met mijn gedachten bij een goed gebakken boterham met boter en konfituur. Na zes maanden weet ik echt het lekkere eten te apprecieren van Belgie.
Een geweldige avond
Woensdag 6 augustus
Het is weer om eigenlijk buiten te zijn. Maar we hebben allemaal zo veel te vertellen en wij moeten vooral luisteren wat Veronique allemaal gezien en bezocht hebben. Het is echt de moeite waar die overal geweest zijn in die twee weken. De voormiddag vliegt gewoon en dan te bedenken dat we gewoon aan de keukentafel blijven zitten hebben.
De kindjes en Nathalie en Barbara hebben nog voor een laatste keer met de quad naar het bos gereden en nog eens lekker gezwommen en heel vuil water.
Veronique gaat met haar gezinnetje nog eens goe gaan shoppen en tegen dat ze thuis komen sta ik en Koen volledig gewassen en opgekleed klaar. Nu we thuiswachten hebben gaan wij onze vieren eens gezellig gaan eten. Ik heb naar Karen gebeld voor een heel goed restaurant in de buurt. Absoluut geen fast food.
Het is restaurant "Mountain Jack" in Lafayette. Wij vertrekken al om 6.00pm want Amerikanen zijn altijd voor 12.00 uur thuis.
Het is een gezellig restaurantje waar de bediening voortreffelijk is. (Voor mij is dat allemaal goed, zolang ik zelf maar niet moet koken en vooral eens zonder kinderen). Na een aperitiefje, een uitstekend voorgerechtje en als hoofdgerecht een hele malse steak doen we verder met de wijn.
Ik kan gerust zeggen dat het mijn leutigste avond is sinds we in Amerika zijn. Er is wat afgelachen en heel veel bijgepraat. Nadat ze ons duidelijk maken dat we van onze tafel moeten gaan zakken we af naar de toog waar er nog drie man staat. Wat er dan volgt kan je het best beschrijven als veel gebabbel zonder veel nuttige woorden.
De barkeeper zegt ons dat hij nog nooit zo laat gesloten heeft en dan is het maar 12.30. Thuisgekomen bellen we nog eens naar Koen zijn ma en Peter en Martine. Die zijn toch aan het melken. Maar veel is er niet gezegd.
Het is weer om eigenlijk buiten te zijn. Maar we hebben allemaal zo veel te vertellen en wij moeten vooral luisteren wat Veronique allemaal gezien en bezocht hebben. Het is echt de moeite waar die overal geweest zijn in die twee weken. De voormiddag vliegt gewoon en dan te bedenken dat we gewoon aan de keukentafel blijven zitten hebben.
De kindjes en Nathalie en Barbara hebben nog voor een laatste keer met de quad naar het bos gereden en nog eens lekker gezwommen en heel vuil water.
Veronique gaat met haar gezinnetje nog eens goe gaan shoppen en tegen dat ze thuis komen sta ik en Koen volledig gewassen en opgekleed klaar. Nu we thuiswachten hebben gaan wij onze vieren eens gezellig gaan eten. Ik heb naar Karen gebeld voor een heel goed restaurant in de buurt. Absoluut geen fast food.
Het is restaurant "Mountain Jack" in Lafayette. Wij vertrekken al om 6.00pm want Amerikanen zijn altijd voor 12.00 uur thuis.
Het is een gezellig restaurantje waar de bediening voortreffelijk is. (Voor mij is dat allemaal goed, zolang ik zelf maar niet moet koken en vooral eens zonder kinderen). Na een aperitiefje, een uitstekend voorgerechtje en als hoofdgerecht een hele malse steak doen we verder met de wijn.
Ik kan gerust zeggen dat het mijn leutigste avond is sinds we in Amerika zijn. Er is wat afgelachen en heel veel bijgepraat. Nadat ze ons duidelijk maken dat we van onze tafel moeten gaan zakken we af naar de toog waar er nog drie man staat. Wat er dan volgt kan je het best beschrijven als veel gebabbel zonder veel nuttige woorden.
De barkeeper zegt ons dat hij nog nooit zo laat gesloten heeft en dan is het maar 12.30. Thuisgekomen bellen we nog eens naar Koen zijn ma en Peter en Martine. Die zijn toch aan het melken. Maar veel is er niet gezegd.
woensdag 1 oktober 2008
De laatste perziken
Dinsdag 5 augustus
Chris amuseert zich blijkbaar heel goed bij Van Ham en wilt al blijven maar dat laat zijn visum niet toe. Nog een maand en hij moet terug naar Belgie.
Koen sorteert alle brieven die we toegestuurd hebben gekregen van mensen in Belgie om te bewijzen dat we boer geweest zijn. Bedankt aan alle mensen die tijd genomen hebben om een brief te schrijven. De brieven sturen we allemaal op naar de dienst die onze green card in orde brengt. Dus nu hopen dat het er zo snel mogelijk van komt. Maar de procedure kan 3 jaar duren. Zodus daar gaan we de eerste weken nog niet van wakker liggen.
Ik ga met de kindjes de laatste perziken plukken. Dat is eerst goe vechten en ruzie maken wie er op de grootste ladder mag staan om uiteindelijk te besluiten dat het toch de mama moet doen om aan de bovenste te kunnen. Raar maar waar maar bij zulke taferelen moet ik altijd aan moeke denken. Wij waren met vijf en zeker ook niet de gemakkelijkste. Maar ik denk dat het gelukkig allemaal goe is gekomen.
Vandaag is de familie Pasmans ook toegekomen in onze county. Dit is een Nederlandse familie die ook een projekt gekocht heeft aan Van Bakel. We gaan ze welkom heten en vragen of ze iets kunnen gebruiken tot de container er is.
Onderweg brengen we nog een grote zak perziken bij Myron Sinck in Delphi en dan krijgen we telefoon dat Veronique en co terug op onze oprit staan. Groot jolijt bij de kindjes want die roepen en gillen, joepi Nathalie, barbara, tante Veronique en nonkel Marc. Maar 15 minuten later een grote teleurstelling. Geen auto te zien op de oprit. Gelukkig zijn ze er vlug terug, ze hadden naar herten gaan kijken en er ook weer gezien. Veronique en Marc gaan de computer van Isabel terug brengen naar Lafayette en ik, Koen, Nathalie en Barbara kijken gezellig naar "Footloose". Met een grote pak chips en heel veel cola. Gewoon schandalig maar het smaakt ons heel goed.
Chris amuseert zich blijkbaar heel goed bij Van Ham en wilt al blijven maar dat laat zijn visum niet toe. Nog een maand en hij moet terug naar Belgie.
Koen sorteert alle brieven die we toegestuurd hebben gekregen van mensen in Belgie om te bewijzen dat we boer geweest zijn. Bedankt aan alle mensen die tijd genomen hebben om een brief te schrijven. De brieven sturen we allemaal op naar de dienst die onze green card in orde brengt. Dus nu hopen dat het er zo snel mogelijk van komt. Maar de procedure kan 3 jaar duren. Zodus daar gaan we de eerste weken nog niet van wakker liggen.
Ik ga met de kindjes de laatste perziken plukken. Dat is eerst goe vechten en ruzie maken wie er op de grootste ladder mag staan om uiteindelijk te besluiten dat het toch de mama moet doen om aan de bovenste te kunnen. Raar maar waar maar bij zulke taferelen moet ik altijd aan moeke denken. Wij waren met vijf en zeker ook niet de gemakkelijkste. Maar ik denk dat het gelukkig allemaal goe is gekomen.
Vandaag is de familie Pasmans ook toegekomen in onze county. Dit is een Nederlandse familie die ook een projekt gekocht heeft aan Van Bakel. We gaan ze welkom heten en vragen of ze iets kunnen gebruiken tot de container er is.
Onderweg brengen we nog een grote zak perziken bij Myron Sinck in Delphi en dan krijgen we telefoon dat Veronique en co terug op onze oprit staan. Groot jolijt bij de kindjes want die roepen en gillen, joepi Nathalie, barbara, tante Veronique en nonkel Marc. Maar 15 minuten later een grote teleurstelling. Geen auto te zien op de oprit. Gelukkig zijn ze er vlug terug, ze hadden naar herten gaan kijken en er ook weer gezien. Veronique en Marc gaan de computer van Isabel terug brengen naar Lafayette en ik, Koen, Nathalie en Barbara kijken gezellig naar "Footloose". Met een grote pak chips en heel veel cola. Gewoon schandalig maar het smaakt ons heel goed.
Koen komt thuis
Maandag 4 augustus
De kindjes slapen weer eens wat langer. Toch tot 7.30 uur. Natuurlijk gaan die dan onmiddellijk in het zwembad want het is stralend weer. En tussendoor geven we de muttens nog een nieuw stukje weide.
In de namiddag gaan we naar de bibliotheek naar het klein schoolke waar hun snoepjes al te wachten op hen. Ze mogen er verven en plakken. En ook leren ze tellen en spelen ze een beetje poppenkast, dat wil zeggen dat ik al mijn verbeelding moet boven halen om die poppen een verhaaltje te laten vertellen.
In het schoolke is er ook nog een varkenshouder aanwezig met zijn twee kindjes dus dan heb ik weer een goed onderwerp om over te babbelen.
Ik steek de kindjes in bed en dan kan ik weer afwachten op de komst van Koen. Maar ik moet er lang op wachten. Het is al een stuk in de nacht. En ik lig dan al lang met mijn gedachten ergens anders.
De kindjes slapen weer eens wat langer. Toch tot 7.30 uur. Natuurlijk gaan die dan onmiddellijk in het zwembad want het is stralend weer. En tussendoor geven we de muttens nog een nieuw stukje weide.
In de namiddag gaan we naar de bibliotheek naar het klein schoolke waar hun snoepjes al te wachten op hen. Ze mogen er verven en plakken. En ook leren ze tellen en spelen ze een beetje poppenkast, dat wil zeggen dat ik al mijn verbeelding moet boven halen om die poppen een verhaaltje te laten vertellen.
In het schoolke is er ook nog een varkenshouder aanwezig met zijn twee kindjes dus dan heb ik weer een goed onderwerp om over te babbelen.
Ik steek de kindjes in bed en dan kan ik weer afwachten op de komst van Koen. Maar ik moet er lang op wachten. Het is al een stuk in de nacht. En ik lig dan al lang met mijn gedachten ergens anders.
Abonneren op:
Posts (Atom)