Laatste twee weken in Camden.

Die nacht toen we getekend hebben konden we toch niet goed slapen. Gewoon het gedacht dat we weer een verkeerde beslissing genomen hadden is best wel vermoeiend. Maar we hadden niet veel tijd om na te denken. We moesten dringend in aktie schieten.

Koen moest alles regelen met de bank hier in Indiana, afspraken maken met de akkers die we hier pachten. Zoals de lening, het zaaigoed. En dan ook alles regelen aan de andere kant van Amerika. Koeien, voeder, enz. Hier kon nog niets konkreet geregeld worden. Maar we moesten toch al weten waar we ons aan konden verwachten.

Ook moest ons huis verkocht of verhuurd worden, dus ook nog een makelaar vinden. En nog eens bellen naar die partner waar we mee gekomen zijn. Maar daar werden we niet veel wijzer van. En dan zijn er de geburen die nu stoppen om een praatje te maken want het nieuws ging heel snel. Maandag getekend en dinsdag middag hing er al een bordje om ons huis te verhuren of te verkopen.

Ik moest vooral school in orde brengen en dozen gaan bijeen zoeken om alles in te pakken. En daar hoort natuurlijk de nodige uitleg bij. Als je in een winkel alle weken komt en dan naar bananendozen gaat vragen is het normaal dat ook zij uitleg krijgen.

Op school was er ook nog een paar dagen iets te doen waar de ouders bij mochten zijn. Ik had dat ook beloofd dus dat kwam er ook nog eens tussen. Maar het uiteindelijke inpakken ging niet echt vooruit. Gelijk de juffrouw van Tim het zei we negeren het probleem.

Zaterdag ben ik een hele dag weg naar de YMCA om een aerobicklas. Was misschien niet verantwoord maar ik had mij daar al lang voor ingeschreven. Niet dat ik op die dag er echt met mijn gedachten bij was.

We kunnen spijtig genoeg niet meer aan iedereen goeiedag zeggen want er zijn zowieso al te veel traantjes gevloeid en veel te weinig tijd. Enkele vrouwen hebben voor mij een afscheidsfeestje georganiseerd. En dat was gewoon weg fantastisch. Daar heb ik echt van genoten. Het was op de middag bij iemand met een heel mooi huis.

We hebben ook een huurder gevonden en die komt in het huis op zaterdag dus we moeten wel weg zijn. Koen is ook een verhuiswagen aan het regelen en onze kleine auto moet ook nog verkocht worden. Koen is ook aan het bellen om een huis in de buurt van de boerderij want er staat geen huis op de boerderij. Maar twee dagen voor we vertrekken hebben we dan toch een huis gevonden. Weer een probleem minder.

De kindjes zijn door het dolle heen en helpen mij volop met het inpakken waar we toch uiteindelijk goed met bezig zijn. Dat wil zeggen, ik vul de dozen goed op en Tim, Stef en Dieter kijken nadien nog eens goed wat er nu allemaal in zit.

De kindjes hun ritme is volledig verstoord maar ze kijken er wel naar uit. Maar ik ben daar toch wel weer bang voor want Tim heeft in zijn bed geplasd en dat was al verschillende jaren geleden.



The night that we signed, we didn't sleep very well. thinking all the time that we made a wrong decission again. But we had no much time to think about it. We have to come in action. There is a lot of work to do.

koen had to talk with the bankers in Indiana and the farmers about our fields. He need also information about banks and cows and feed in Friona. Just listening. Our house is an other problem. We have to find a renter or a buyer. So Koen must go to a real estater also. But Monday we signed and Tuesday morning there was a sign "for rent".

A lot of neighbours stopped by because the news spreaded very fast. And we must give an explonation.

I had to arrange school and I must pick up a lot of bananaboxen. And everywhere was that together with a lot of tears and hugs. So thank you.

There was in school something to do for the parents. So I promised that. And also Saturday I had to go to the YMCA for an aerobicday. I had no time but I liked it.

A few women organised a goodbye party for me in a beautifull house and that I really appreciated it.

We can not say anymore to everyone goodbye and that is sad.

We find a renter for our house so that's a problem less. And we found a house for ourselve 4 miles from the farm. I didn't see the house yet.

Koen organised also a movingtruck and our little car he sold.

To the church we couldn't go anymore. And that's sad also. So we couldn't say goodbye.

The children are very exciting and they helping me with packing in the boxes. I worry about Tim because he pied in his bed. And he didn't do that for several years. They ritme is totally gone.