Het doet toch wel wat met een mens. Ik en Koen kunnen heel veel praten en onze gedachten eens wat ordenen. Het worden weeral spannende tijden. De kindjes wisselen elkaar af om in de camion te zitten en dan kijken de andere twee naar de DVD. Als we moeten gaan tanken kan ik en Karen nog eens gezellig bijkletsen en hebben we onze handen vol met de honden. Maar dat is een leutige afleiding. 's Avonds slapen we in een hotel waar honden zijn toegelaten en we vallen heel vlug in slaap.
Ook de volgende dag verloopt vrij rustig en we genieten van het landschap dat aan het veranderen is. We zien de eerste "longhorns" Dus we zijn in Texas. Dan moeten we nog uren rijden en dat zijn hele lange uren. In Texas zelf rijden Koen en ik al voorop om een carpetcleaner te bestellen. Dat is het voordeel dat bijna alle winkels alle dagen open zijn. We gaan ook al naar de walmart om de eerste noodzakelijke dingen te halen en dan gaan we naar onze nieuwe thuis. Ook Karen en Loren zijn er tesamen met ons. En dan is het tijd om het huis te verkennen (dat we nog niet gezien hebben en dat we nog geen week geleden wisten). In het huis zelf is het verschrikkellijk en de stank van stinkdieren komt ons tegemoet. We lopen efkens door het huis vooral omdat de kindjes alles willen zien. En dan gaan we toch wel een beetje ontmoedigd naar een hotelleke in Friona. Waar we heel vlug onder de dekens liggen.
And than we can go. It's emotional very hard. We built so much in that community. In the car me and Koen talk a lot while the boys watching their DVD. And every stop on a gasstation the boys change and than they gonna sit in the truck. And they play with the dogs. And than I can talk with Karen. Karen found a hotel where dogs allowed and we felt asleep very fast.
the next day is the trip going on the same way. It's very calm. And than we see the first longhornes. We are in Texas. Yeeeeeeeaaaaaah. The last 4 hours during very long. In Texas me and Koen going forward we going to the walmart for rent a carpetcleaner (That's very easy here in Amerika that the stores are open, In Belgium there are no stores open on a Sunday. In the walmart we buying the most necessaire things.
When we arrive to the house, Karen and Loren arrive on the same time.
We gonna take a look in the house and the smell of skunks is very strong. The house that we never saw is a big house but we have to clean very hard. It's a dissapointed visit and after eating in a restaurant we going to the hotel in Friona and we lay very fast horizontal.
zondag 23 mei 2010
De verhuis - The moving.
Het is vrijdagmorgen. Tim en Stef moeten de laatste dag naar school in Logansport en ik ga de juffrouwen missen. Dieter is al drie dagen niet meer geweest. Heel spijtig dat ik geen afscheid kunnen nemen heb, maar over en weer rijden naar Logansport is er nu echt te veel aan. Dave Fourgay gaat de kindjes naar school brengen en gaat ook Dieter voor de laatste keer bijhouden. Want we moeten nog heeeeel veel doen. Koen regelt alles met de auto want die is ook verkocht vervolgens gaat hij de verhuiscamion halen en in onze andere auto andere olie laten doen want we hebben een lange trip voor de boeg en ik moet echt nog heel veel doen en ik begin te denken dat ik nooit gedaan krijg. We moeten beginnen met het laden van de camion. Maar gelukkig krijgen we hulp van de familie Pasmans, de familie Fourgay, de familie Hylton, de familie Hurst en de familie Strasser. Zonder hen hadden we het nooit gedaan gekregen.
Ik ga de kindjes voor de laatste keer oppikken in school en ik haat dat gevoel, dat is nu twee keer afscheid moeten nemen van een school waar ik heel graag naartoe ging.
De kindjes zijn door het dolle heen en springen op en van de camion. Het is moeilijk om ze in bed te steken (luchtmatrassen op de grond). Maar ze gaan hun slaap meer dan nodig hebben.
Het is een woelige nacht, we gaan de midwest missen.
Zatermorgen zijn we heel vroeg uit bed. En kunnen we ons klaarmaken om te vertrekken.
Karen en Loren en hun honden rijden ook mee. Ze zijn echt geweldig. Zij gaan met de camion rijden en wij met ons gezinneke met een stampvolle auto. We hebben een tocht van bijna 1200 mijlen voor de boeg. Dus vandaag willen we 600 mijlen rijden en dan morgen de rest. De DVD player is in gereedheid gebracht en de DVD's zijn klaar, dus we kunnen vertrekken.
Ondertussen is de huurder van ons huis al gearriveerd en staat de garage al terug vol met haar spullen. Dan is het juist halfnegen. Nog een gebuur komt de laatste keer goeiedag zijn en dan vertrekken we naar het land van de cowboys en het land van Bush.
Fridaymorning. Tim and Stef have to go for the last time to school in Logansport. Dave Fourgay gonna bring them and gonna keep an eye on Dieter. Dieter didn't go anymore to his school this last week. Because I had no time for driving for- and backwards. So I couldn't say goodbye anymore. I'm sorry Mrs Tocco. We have to do a lot. Koen must bring away the white car. Must pick up the movingtruck and must change the oil of our van. Because we have a long trip in front of us.
We must packing the truck with our stuff but luckely we have help from the families Pasmans, Hyltons, Fourgays, Strassers and The Hursts. Thanks again friends.
I pick up the boys for the last time in school and I hate it. This is the second time that I have to say good bye from a school that I very liked. But the last years happend to much what was not our foult. And we have to go forward. It's hard to put the children in bed (airmatrasses) but they gonna need their sleep. It's a hard night and we gonna miss the MidWest.
Saturdaymorning it's very early. We doing the last things and than we can go. Karen and Loren they gonna join us with their dogs. They gonna ride the moving truck and we with our family ride the van. The DVD-player is installed and they have a lot of DVD'S. The trip is 1200 miles.
It's 8.30 and the new renter moved her stuff in the garage already. And than it's time. We going to the land of the cowboys and the land of Busch.
Ik ga de kindjes voor de laatste keer oppikken in school en ik haat dat gevoel, dat is nu twee keer afscheid moeten nemen van een school waar ik heel graag naartoe ging.
De kindjes zijn door het dolle heen en springen op en van de camion. Het is moeilijk om ze in bed te steken (luchtmatrassen op de grond). Maar ze gaan hun slaap meer dan nodig hebben.
Het is een woelige nacht, we gaan de midwest missen.
Zatermorgen zijn we heel vroeg uit bed. En kunnen we ons klaarmaken om te vertrekken.
Karen en Loren en hun honden rijden ook mee. Ze zijn echt geweldig. Zij gaan met de camion rijden en wij met ons gezinneke met een stampvolle auto. We hebben een tocht van bijna 1200 mijlen voor de boeg. Dus vandaag willen we 600 mijlen rijden en dan morgen de rest. De DVD player is in gereedheid gebracht en de DVD's zijn klaar, dus we kunnen vertrekken.
Ondertussen is de huurder van ons huis al gearriveerd en staat de garage al terug vol met haar spullen. Dan is het juist halfnegen. Nog een gebuur komt de laatste keer goeiedag zijn en dan vertrekken we naar het land van de cowboys en het land van Bush.
Fridaymorning. Tim and Stef have to go for the last time to school in Logansport. Dave Fourgay gonna bring them and gonna keep an eye on Dieter. Dieter didn't go anymore to his school this last week. Because I had no time for driving for- and backwards. So I couldn't say goodbye anymore. I'm sorry Mrs Tocco. We have to do a lot. Koen must bring away the white car. Must pick up the movingtruck and must change the oil of our van. Because we have a long trip in front of us.
We must packing the truck with our stuff but luckely we have help from the families Pasmans, Hyltons, Fourgays, Strassers and The Hursts. Thanks again friends.
I pick up the boys for the last time in school and I hate it. This is the second time that I have to say good bye from a school that I very liked. But the last years happend to much what was not our foult. And we have to go forward. It's hard to put the children in bed (airmatrasses) but they gonna need their sleep. It's a hard night and we gonna miss the MidWest.
Saturdaymorning it's very early. We doing the last things and than we can go. Karen and Loren they gonna join us with their dogs. They gonna ride the moving truck and we with our family ride the van. The DVD-player is installed and they have a lot of DVD'S. The trip is 1200 miles.
It's 8.30 and the new renter moved her stuff in the garage already. And than it's time. We going to the land of the cowboys and the land of Busch.
zaterdag 15 mei 2010
Laatste twee weken in Camden.
Die nacht toen we getekend hebben konden we toch niet goed slapen. Gewoon het gedacht dat we weer een verkeerde beslissing genomen hadden is best wel vermoeiend. Maar we hadden niet veel tijd om na te denken. We moesten dringend in aktie schieten.
Koen moest alles regelen met de bank hier in Indiana, afspraken maken met de akkers die we hier pachten. Zoals de lening, het zaaigoed. En dan ook alles regelen aan de andere kant van Amerika. Koeien, voeder, enz. Hier kon nog niets konkreet geregeld worden. Maar we moesten toch al weten waar we ons aan konden verwachten.
Ook moest ons huis verkocht of verhuurd worden, dus ook nog een makelaar vinden. En nog eens bellen naar die partner waar we mee gekomen zijn. Maar daar werden we niet veel wijzer van. En dan zijn er de geburen die nu stoppen om een praatje te maken want het nieuws ging heel snel. Maandag getekend en dinsdag middag hing er al een bordje om ons huis te verhuren of te verkopen.
Ik moest vooral school in orde brengen en dozen gaan bijeen zoeken om alles in te pakken. En daar hoort natuurlijk de nodige uitleg bij. Als je in een winkel alle weken komt en dan naar bananendozen gaat vragen is het normaal dat ook zij uitleg krijgen.
Op school was er ook nog een paar dagen iets te doen waar de ouders bij mochten zijn. Ik had dat ook beloofd dus dat kwam er ook nog eens tussen. Maar het uiteindelijke inpakken ging niet echt vooruit. Gelijk de juffrouw van Tim het zei we negeren het probleem.
Zaterdag ben ik een hele dag weg naar de YMCA om een aerobicklas. Was misschien niet verantwoord maar ik had mij daar al lang voor ingeschreven. Niet dat ik op die dag er echt met mijn gedachten bij was.
We kunnen spijtig genoeg niet meer aan iedereen goeiedag zeggen want er zijn zowieso al te veel traantjes gevloeid en veel te weinig tijd. Enkele vrouwen hebben voor mij een afscheidsfeestje georganiseerd. En dat was gewoon weg fantastisch. Daar heb ik echt van genoten. Het was op de middag bij iemand met een heel mooi huis.
We hebben ook een huurder gevonden en die komt in het huis op zaterdag dus we moeten wel weg zijn. Koen is ook een verhuiswagen aan het regelen en onze kleine auto moet ook nog verkocht worden. Koen is ook aan het bellen om een huis in de buurt van de boerderij want er staat geen huis op de boerderij. Maar twee dagen voor we vertrekken hebben we dan toch een huis gevonden. Weer een probleem minder.
De kindjes zijn door het dolle heen en helpen mij volop met het inpakken waar we toch uiteindelijk goed met bezig zijn. Dat wil zeggen, ik vul de dozen goed op en Tim, Stef en Dieter kijken nadien nog eens goed wat er nu allemaal in zit.
De kindjes hun ritme is volledig verstoord maar ze kijken er wel naar uit. Maar ik ben daar toch wel weer bang voor want Tim heeft in zijn bed geplasd en dat was al verschillende jaren geleden.
The night that we signed, we didn't sleep very well. thinking all the time that we made a wrong decission again. But we had no much time to think about it. We have to come in action. There is a lot of work to do.
koen had to talk with the bankers in Indiana and the farmers about our fields. He need also information about banks and cows and feed in Friona. Just listening. Our house is an other problem. We have to find a renter or a buyer. So Koen must go to a real estater also. But Monday we signed and Tuesday morning there was a sign "for rent".
A lot of neighbours stopped by because the news spreaded very fast. And we must give an explonation.
I had to arrange school and I must pick up a lot of bananaboxen. And everywhere was that together with a lot of tears and hugs. So thank you.
There was in school something to do for the parents. So I promised that. And also Saturday I had to go to the YMCA for an aerobicday. I had no time but I liked it.
A few women organised a goodbye party for me in a beautifull house and that I really appreciated it.
We can not say anymore to everyone goodbye and that is sad.
We find a renter for our house so that's a problem less. And we found a house for ourselve 4 miles from the farm. I didn't see the house yet.
Koen organised also a movingtruck and our little car he sold.
To the church we couldn't go anymore. And that's sad also. So we couldn't say goodbye.
The children are very exciting and they helping me with packing in the boxes. I worry about Tim because he pied in his bed. And he didn't do that for several years. They ritme is totally gone.
Koen moest alles regelen met de bank hier in Indiana, afspraken maken met de akkers die we hier pachten. Zoals de lening, het zaaigoed. En dan ook alles regelen aan de andere kant van Amerika. Koeien, voeder, enz. Hier kon nog niets konkreet geregeld worden. Maar we moesten toch al weten waar we ons aan konden verwachten.
Ook moest ons huis verkocht of verhuurd worden, dus ook nog een makelaar vinden. En nog eens bellen naar die partner waar we mee gekomen zijn. Maar daar werden we niet veel wijzer van. En dan zijn er de geburen die nu stoppen om een praatje te maken want het nieuws ging heel snel. Maandag getekend en dinsdag middag hing er al een bordje om ons huis te verhuren of te verkopen.
Ik moest vooral school in orde brengen en dozen gaan bijeen zoeken om alles in te pakken. En daar hoort natuurlijk de nodige uitleg bij. Als je in een winkel alle weken komt en dan naar bananendozen gaat vragen is het normaal dat ook zij uitleg krijgen.
Op school was er ook nog een paar dagen iets te doen waar de ouders bij mochten zijn. Ik had dat ook beloofd dus dat kwam er ook nog eens tussen. Maar het uiteindelijke inpakken ging niet echt vooruit. Gelijk de juffrouw van Tim het zei we negeren het probleem.
Zaterdag ben ik een hele dag weg naar de YMCA om een aerobicklas. Was misschien niet verantwoord maar ik had mij daar al lang voor ingeschreven. Niet dat ik op die dag er echt met mijn gedachten bij was.
We kunnen spijtig genoeg niet meer aan iedereen goeiedag zeggen want er zijn zowieso al te veel traantjes gevloeid en veel te weinig tijd. Enkele vrouwen hebben voor mij een afscheidsfeestje georganiseerd. En dat was gewoon weg fantastisch. Daar heb ik echt van genoten. Het was op de middag bij iemand met een heel mooi huis.
We hebben ook een huurder gevonden en die komt in het huis op zaterdag dus we moeten wel weg zijn. Koen is ook een verhuiswagen aan het regelen en onze kleine auto moet ook nog verkocht worden. Koen is ook aan het bellen om een huis in de buurt van de boerderij want er staat geen huis op de boerderij. Maar twee dagen voor we vertrekken hebben we dan toch een huis gevonden. Weer een probleem minder.
De kindjes zijn door het dolle heen en helpen mij volop met het inpakken waar we toch uiteindelijk goed met bezig zijn. Dat wil zeggen, ik vul de dozen goed op en Tim, Stef en Dieter kijken nadien nog eens goed wat er nu allemaal in zit.
De kindjes hun ritme is volledig verstoord maar ze kijken er wel naar uit. Maar ik ben daar toch wel weer bang voor want Tim heeft in zijn bed geplasd en dat was al verschillende jaren geleden.
The night that we signed, we didn't sleep very well. thinking all the time that we made a wrong decission again. But we had no much time to think about it. We have to come in action. There is a lot of work to do.
koen had to talk with the bankers in Indiana and the farmers about our fields. He need also information about banks and cows and feed in Friona. Just listening. Our house is an other problem. We have to find a renter or a buyer. So Koen must go to a real estater also. But Monday we signed and Tuesday morning there was a sign "for rent".
A lot of neighbours stopped by because the news spreaded very fast. And we must give an explonation.
I had to arrange school and I must pick up a lot of bananaboxen. And everywhere was that together with a lot of tears and hugs. So thank you.
There was in school something to do for the parents. So I promised that. And also Saturday I had to go to the YMCA for an aerobicday. I had no time but I liked it.
A few women organised a goodbye party for me in a beautifull house and that I really appreciated it.
We can not say anymore to everyone goodbye and that is sad.
We find a renter for our house so that's a problem less. And we found a house for ourselve 4 miles from the farm. I didn't see the house yet.
Koen organised also a movingtruck and our little car he sold.
To the church we couldn't go anymore. And that's sad also. So we couldn't say goodbye.
The children are very exciting and they helping me with packing in the boxes. I worry about Tim because he pied in his bed. And he didn't do that for several years. They ritme is totally gone.
Februari 2010 - February 2010
Het is een bewogen jaar geweest.
Wij zijn twee jaar geleden naar Indiana verhuisd vanuit Belgie om hier samen met een partner een nieuw melkveebedrijf op te starten. Die partner heeft reeds een 70 tal bedrijven gebouwd telkens met hetzelfde concept.
Nu dit concept blijkt toch niet zo te lukken zoals ze ons beloofd hadden en daardoor hebben we sinds vorig jaar al besloten om iets te gaan zoeken dat bij ons past. Een eigen melkveebedrijf. Dat was een hele harde beslissing omdat we dan wisten dat we moesten verhuizen en we hadden zoveel energie gestoken om de gebuurte en de mensen en de gemeenschap te kennen. En we hebben hier wel al veel vrienden.
Maar niets aan te doen we moeten vooruit.
We hebben de laatste twee jaar wel kunnen genieten om te boeren op een van de beste plaatsen in de wereld, de midwest. We hebben heel veel ervaring opgedaan ivm maisteelt en de soyabonenteelt. Ook het drogen van graan kent niet veel geheimen meer voor ons.
Het laatste jaar heeft vooral Koen Amerika ronggereisd om te zoeken naar een plaatsje dat bij ons past. Hij heeft meer dan 100 bedrijven bezocht in 25 verschillende staten. Hij heeft heel veel met mensen en bankiers gepaat. We hebben heel veel mensen leren kennen wat altijd heel handig is.
Ik kon niet veel mee omdat de kindjes naar school moesten en naar hun sportaktiviteiten moesten. Maar uiteindelijk denken we dat we ons plaatsje gevonden hebben in Friona, Texas.
Op maandag 22 februari hebben we de papieren getekend. En we denken er eerst nog over om eind van maart te verhuizen maar daar komen we op terug.
We gaan verhuizen op zaterdag 6 maart. We willen vooruit. Camden is verleden tijd. We moeten ons focussen op Friona.
Dit worden dan wel twee hectische weken en zeker niet alleen qua planning maar emotioneel is het zeer zwaar.
It was a heavy year.
Two years ago we came to Camden for start up an whole new dairy together with a partner. That partner built more than 70 dairies already, all with the same concept.
Now we now that that concept didn't work. So we dicided last year that we had to do for us by ourself. That was a very hard decision because we did so much in the community for knowing people. And we made a lot of friends. But we had to go forwards.
So Koen started last year with looking for a dairyplace that fit with us. So he visited more than 100 dairies in more than 25 states. He talked with a lot of peoples and with bankers also. He met a lot of people and that's always interesting.
I couldn't go with him all the time because I had to watch for the children. And bring them to school and the sportactivities.
Finally we found our spot. It is in Friona, Texas. On Monday, February the 22 we signed the papers and than we thought we gonna move end of March. But we made an other decision. We have to go forwards. We gonna move March the 6. So Camden is history and we have to look forwards to Friona.
Those weeks will be very hectic and espacially emotionel.
Wij zijn twee jaar geleden naar Indiana verhuisd vanuit Belgie om hier samen met een partner een nieuw melkveebedrijf op te starten. Die partner heeft reeds een 70 tal bedrijven gebouwd telkens met hetzelfde concept.
Nu dit concept blijkt toch niet zo te lukken zoals ze ons beloofd hadden en daardoor hebben we sinds vorig jaar al besloten om iets te gaan zoeken dat bij ons past. Een eigen melkveebedrijf. Dat was een hele harde beslissing omdat we dan wisten dat we moesten verhuizen en we hadden zoveel energie gestoken om de gebuurte en de mensen en de gemeenschap te kennen. En we hebben hier wel al veel vrienden.
Maar niets aan te doen we moeten vooruit.
We hebben de laatste twee jaar wel kunnen genieten om te boeren op een van de beste plaatsen in de wereld, de midwest. We hebben heel veel ervaring opgedaan ivm maisteelt en de soyabonenteelt. Ook het drogen van graan kent niet veel geheimen meer voor ons.
Het laatste jaar heeft vooral Koen Amerika ronggereisd om te zoeken naar een plaatsje dat bij ons past. Hij heeft meer dan 100 bedrijven bezocht in 25 verschillende staten. Hij heeft heel veel met mensen en bankiers gepaat. We hebben heel veel mensen leren kennen wat altijd heel handig is.
Ik kon niet veel mee omdat de kindjes naar school moesten en naar hun sportaktiviteiten moesten. Maar uiteindelijk denken we dat we ons plaatsje gevonden hebben in Friona, Texas.
Op maandag 22 februari hebben we de papieren getekend. En we denken er eerst nog over om eind van maart te verhuizen maar daar komen we op terug.
We gaan verhuizen op zaterdag 6 maart. We willen vooruit. Camden is verleden tijd. We moeten ons focussen op Friona.
Dit worden dan wel twee hectische weken en zeker niet alleen qua planning maar emotioneel is het zeer zwaar.
It was a heavy year.
Two years ago we came to Camden for start up an whole new dairy together with a partner. That partner built more than 70 dairies already, all with the same concept.
Now we now that that concept didn't work. So we dicided last year that we had to do for us by ourself. That was a very hard decision because we did so much in the community for knowing people. And we made a lot of friends. But we had to go forwards.
So Koen started last year with looking for a dairyplace that fit with us. So he visited more than 100 dairies in more than 25 states. He talked with a lot of peoples and with bankers also. He met a lot of people and that's always interesting.
I couldn't go with him all the time because I had to watch for the children. And bring them to school and the sportactivities.
Finally we found our spot. It is in Friona, Texas. On Monday, February the 22 we signed the papers and than we thought we gonna move end of March. But we made an other decision. We have to go forwards. We gonna move March the 6. So Camden is history and we have to look forwards to Friona.
Those weeks will be very hectic and espacially emotionel.
Abonneren op:
Posts (Atom)