Maandag 29 september
Karel Rutten en nog een paar mensen van KI samen komen Koen oppikken om samen naar Madison te gaan. Madison is de grootste melkveebeurs van Amerika. Dat is Koen zijn leven om naar beurzen te gaan en zo ben ik dan weer een paar dagen alleen thuis. Ze gaan eerst nog naar verschillende bedrijven kijken in Wisconsin waaronder een paar topofokbedrijven.
Het zullen weer lange nachten voor mij worden. Want 's nacht hier alleen thuis zijn, ik ben er geen held in.
woensdag 26 november 2008
creme glace uitdelen
Zondag 28 september
Vandaag is er een "open House" in Delfi bij een rusthuis. Het gaat hier over een gebouw van de county maar omdat de county geld nodig heeft willen ze buiten de parken ook hun gebouwen verkopen. En dat laten de inwoners van de Carroll County niet toe. Zo iets dat typeert de Amerikanen wel. Verschillende inwoners hebben een benefietmaaltijd georganiseerd voor elke bewoner. De slachthuizen zorgen voor de catering, de farmers zorgen voor het vlees en aan de melkveehouders is gevraagd of we voor het nagerecht willen zorgen. Dat willen we natuurlijk doen. Dus na de Katholieke mis rijden we richting Delfi. We eten zelf eerst heel lekker en vervolgens delen we creme glace uit. En dat is een ideaal werkje voor Tim, Stef en Dieter. Zelfs mensen die niets moeten hebben duwen ze toch eentje in de handen. Maar de volwassenen apprecieren het wel.
Er is heel veel volk op afgekomen maar om twee uur is het volledig gedaan. Niemand blijft nog napraten, dat is eten en terug naar huis. En dat mis ik wel. De gewone gezelligheid na feestjes in Belgie. Belgen kunnen echt niet naar huis.
George Mears dat is een akkerbouwer en ook een commissioner van Carroll County (hetzelfde dan Loren) dus een belangrijke persoon. Die had dat ons gevraagd of we dat zeker wilden doen die creme glace uitdelen. Nadat het gedaan is nodigt hij ons wel uit om bij hem thuis nog een koffieke te komen drinken. We krijgen een rondleiding rond zijn akkers. We zitten in een karretje en hij rijdt met de quad. Hij heeft ook akkers aan een heel mooi riviertje daar gaan we wat platte stenen op het water gooien waar Koen trouwens heel goed in is. De kindjes proberen dat ook maar dat lukt nog niet goed. We zien ook heel veel vissen en we genieten gewoon van de natuur. Het is er heel stil en heel schoon. Nadat we zijn omgeving gezien hebben rijdt hij met ons naar zijn kozijn, ook een akkerbouwer.
Daar babbelen we nog wat met een varkenskweker die er ook toevallig loopt en dan moeten wij overstappen in een soort golfwagentje waar de vrouw van zijn kozijn met rijdt. Ze gaat ons iets bijzonders laten zien. We zijn kurieus. Ze rijdt met ons door een pad tegen dat rivierke dat vroeger gediend heeft voor de paarden. Dat pad is nu prive domein en we komen aan een oude spoorweg brug over de rivier. Het is heel hoog en de rails zijn weg zodat we alleen maar kunnen lopen op die balken. Nu moeten we de kindjes heel goed vasthouden. Maar ze zijn heel rustig, ze zijn blijkbaar ook onder de indruk. Ik heb misschien nog niet veel gezien maar dit is het mooiste wat ik ooit gezien heb. Een ongelooflijke stilte, een diepte waar we de vissen in kunnen zien zwemmen en dan bomen. Schoon. Ook de kindjes zijn heel stil maar dan moeten we verder, de mevrouw zegt ons dat we nu naar beneden gaan met dat golfkarretje onder de brug. Ik zit van voor bij die mevrouw en de kindjes en Koen en George zitten vanachter in de bak. Een eerlijke verdeling. We rijden naar beneden door een dichtbegroeide weg maar we rijden overal door, dan komen we aan aan de rivier. In het water zijn er een paar zandheuvels en zij zegt dat we nu van heuvel naar heuvel gaan rijden door het water tot we onder de spoorwegbrug komen. Echt op mijn gemak voel ik mij niet, en zeker niet als we na de tweede heuvel een scherpe bocht maken en het water tot aan mijn voeten komt. Ik maak een hele grote gil en ik zit bijna op de schoot van die mevrouw. De kindjes liggen plat van het lachen.
Tot onder de brug geraken we spijtig genoeg niet maar het kan ons niet schelen. Het enige waar ik nu heel veel spijt van heb is dat ik geen kodak bij heb. We genieten weer van de omgeving, het is echt zalig. De terugweg verloopt gelukkig zonder natte voeten.
De kindjes babbelen honderduit over de vissen die ze gezien hebben en dat ze in het water gereden hebben.
Als we bij George thuis komen heeft zijn vrouw voor ons al lekkere broodjes klaargezet, de kindjes spelen nog wat met speelgoed dat er ligt en ik krijg nog een rondleiding in hun huis. Het is een stenen huis, een beetje belgische stijl.
Dit was zonder meer een van onze mooiste momenten hier in Amerika. En daardoor zijn we toch nog heel laat thuis.
Vandaag is er een "open House" in Delfi bij een rusthuis. Het gaat hier over een gebouw van de county maar omdat de county geld nodig heeft willen ze buiten de parken ook hun gebouwen verkopen. En dat laten de inwoners van de Carroll County niet toe. Zo iets dat typeert de Amerikanen wel. Verschillende inwoners hebben een benefietmaaltijd georganiseerd voor elke bewoner. De slachthuizen zorgen voor de catering, de farmers zorgen voor het vlees en aan de melkveehouders is gevraagd of we voor het nagerecht willen zorgen. Dat willen we natuurlijk doen. Dus na de Katholieke mis rijden we richting Delfi. We eten zelf eerst heel lekker en vervolgens delen we creme glace uit. En dat is een ideaal werkje voor Tim, Stef en Dieter. Zelfs mensen die niets moeten hebben duwen ze toch eentje in de handen. Maar de volwassenen apprecieren het wel.
Er is heel veel volk op afgekomen maar om twee uur is het volledig gedaan. Niemand blijft nog napraten, dat is eten en terug naar huis. En dat mis ik wel. De gewone gezelligheid na feestjes in Belgie. Belgen kunnen echt niet naar huis.
George Mears dat is een akkerbouwer en ook een commissioner van Carroll County (hetzelfde dan Loren) dus een belangrijke persoon. Die had dat ons gevraagd of we dat zeker wilden doen die creme glace uitdelen. Nadat het gedaan is nodigt hij ons wel uit om bij hem thuis nog een koffieke te komen drinken. We krijgen een rondleiding rond zijn akkers. We zitten in een karretje en hij rijdt met de quad. Hij heeft ook akkers aan een heel mooi riviertje daar gaan we wat platte stenen op het water gooien waar Koen trouwens heel goed in is. De kindjes proberen dat ook maar dat lukt nog niet goed. We zien ook heel veel vissen en we genieten gewoon van de natuur. Het is er heel stil en heel schoon. Nadat we zijn omgeving gezien hebben rijdt hij met ons naar zijn kozijn, ook een akkerbouwer.
Daar babbelen we nog wat met een varkenskweker die er ook toevallig loopt en dan moeten wij overstappen in een soort golfwagentje waar de vrouw van zijn kozijn met rijdt. Ze gaat ons iets bijzonders laten zien. We zijn kurieus. Ze rijdt met ons door een pad tegen dat rivierke dat vroeger gediend heeft voor de paarden. Dat pad is nu prive domein en we komen aan een oude spoorweg brug over de rivier. Het is heel hoog en de rails zijn weg zodat we alleen maar kunnen lopen op die balken. Nu moeten we de kindjes heel goed vasthouden. Maar ze zijn heel rustig, ze zijn blijkbaar ook onder de indruk. Ik heb misschien nog niet veel gezien maar dit is het mooiste wat ik ooit gezien heb. Een ongelooflijke stilte, een diepte waar we de vissen in kunnen zien zwemmen en dan bomen. Schoon. Ook de kindjes zijn heel stil maar dan moeten we verder, de mevrouw zegt ons dat we nu naar beneden gaan met dat golfkarretje onder de brug. Ik zit van voor bij die mevrouw en de kindjes en Koen en George zitten vanachter in de bak. Een eerlijke verdeling. We rijden naar beneden door een dichtbegroeide weg maar we rijden overal door, dan komen we aan aan de rivier. In het water zijn er een paar zandheuvels en zij zegt dat we nu van heuvel naar heuvel gaan rijden door het water tot we onder de spoorwegbrug komen. Echt op mijn gemak voel ik mij niet, en zeker niet als we na de tweede heuvel een scherpe bocht maken en het water tot aan mijn voeten komt. Ik maak een hele grote gil en ik zit bijna op de schoot van die mevrouw. De kindjes liggen plat van het lachen.
Tot onder de brug geraken we spijtig genoeg niet maar het kan ons niet schelen. Het enige waar ik nu heel veel spijt van heb is dat ik geen kodak bij heb. We genieten weer van de omgeving, het is echt zalig. De terugweg verloopt gelukkig zonder natte voeten.
De kindjes babbelen honderduit over de vissen die ze gezien hebben en dat ze in het water gereden hebben.
Als we bij George thuis komen heeft zijn vrouw voor ons al lekkere broodjes klaargezet, de kindjes spelen nog wat met speelgoed dat er ligt en ik krijg nog een rondleiding in hun huis. Het is een stenen huis, een beetje belgische stijl.
Dit was zonder meer een van onze mooiste momenten hier in Amerika. En daardoor zijn we toch nog heel laat thuis.
fall feest in Clymers
Zaterdag 26 september
Gisteren hebben we nog verder gedaan aan de binns en ook wat deuren geverfd. Zodat we vandaag het gras kunnen afrijden en Koen de kanten maaien en ook moet Koen de kanten nog eens sproeien.
Tegen vijf uur worden we in Clymers verwacht. Het is er fall feest van de brandweer. En we krijgen als eten frieten (french fries), brood, een groot lap vlees dat bijna heel ons plastieken bord verstopt. Na het eten is er een life auction. Dat is gerief dat ze bijeen gesprokkeld hebben van sponsors maar ook veel gerief van de mensen, dus hun rommel. Maar het is wel boeiend om dat bezig te zien. De priester van de de kerk is de veilingmeester, je moet er wel een diploma van hebben anders kan je geen "auction" meester zijn. Er worden colaflessen geveild, oud speelgoed, hondenvoer, lampkes, en dan nog vanalles waar je eigenlijk niets mee kunt doen. Wij hebben ons laten vangen aan kinderpuzzels en aan safekit voor in de auto.
Zo een auction gebeurt hier nog heel regelmatig en dat is blijkbaar een groot succes. Maar dat mag wel gezegd worden hier is wel ambiance.
Gisteren hebben we nog verder gedaan aan de binns en ook wat deuren geverfd. Zodat we vandaag het gras kunnen afrijden en Koen de kanten maaien en ook moet Koen de kanten nog eens sproeien.
Tegen vijf uur worden we in Clymers verwacht. Het is er fall feest van de brandweer. En we krijgen als eten frieten (french fries), brood, een groot lap vlees dat bijna heel ons plastieken bord verstopt. Na het eten is er een life auction. Dat is gerief dat ze bijeen gesprokkeld hebben van sponsors maar ook veel gerief van de mensen, dus hun rommel. Maar het is wel boeiend om dat bezig te zien. De priester van de de kerk is de veilingmeester, je moet er wel een diploma van hebben anders kan je geen "auction" meester zijn. Er worden colaflessen geveild, oud speelgoed, hondenvoer, lampkes, en dan nog vanalles waar je eigenlijk niets mee kunt doen. Wij hebben ons laten vangen aan kinderpuzzels en aan safekit voor in de auto.
Zo een auction gebeurt hier nog heel regelmatig en dat is blijkbaar een groot succes. Maar dat mag wel gezegd worden hier is wel ambiance.
bankcrisis
Donderdag 24 september
Op de radio is het alleen over de bankcrisis dat het wereldwijd is en dat we er het einde nog niet van gezien hebben. Dat is natuurlijk niet goed voor ons. Wij kunnen ondertussen niet bouwen. De Amerikaanse staat geeft 1 billion dollar rescue.
Terwijl Koen verder silicone aan het spuiten is, ijzer aan het plakken, roestvlekken aan het verven is en aan het vloeken is breng ik de oprit in orde. Dat wil zeggen dat we de oprit zo effen mogelijk moeten krijgen voor als het sneeuwt in de winter dat we met een sneeuwruimer gemakkellijk baan kunnen maken. Met de quad brengen we grave aan en de kindjes maken zo goed als mogelijk de steentjes gelijk met de andere steentjes, tot dat ze alle drie vinden dat ze niet het juiste materiaal hebben en dat ze de schopjes moeten hebben van een ander. Dan hebben ze maar afkoeling moeten zoeken in het zwembad, het was nodig. En het zal een van de laatste mooie dagen zijn. Wij hebben ook de hummingbirdsfeeder moeten wegdoen. Want hummingburds zijn trekvogels. Die moeten deze tijd vertrekken anders zijn ze te laat. Dat zijn gelijk grote insekten en die moeten dan helemaal naar het zuiden vliegen.
Op de radio is het alleen over de bankcrisis dat het wereldwijd is en dat we er het einde nog niet van gezien hebben. Dat is natuurlijk niet goed voor ons. Wij kunnen ondertussen niet bouwen. De Amerikaanse staat geeft 1 billion dollar rescue.
Terwijl Koen verder silicone aan het spuiten is, ijzer aan het plakken, roestvlekken aan het verven is en aan het vloeken is breng ik de oprit in orde. Dat wil zeggen dat we de oprit zo effen mogelijk moeten krijgen voor als het sneeuwt in de winter dat we met een sneeuwruimer gemakkellijk baan kunnen maken. Met de quad brengen we grave aan en de kindjes maken zo goed als mogelijk de steentjes gelijk met de andere steentjes, tot dat ze alle drie vinden dat ze niet het juiste materiaal hebben en dat ze de schopjes moeten hebben van een ander. Dan hebben ze maar afkoeling moeten zoeken in het zwembad, het was nodig. En het zal een van de laatste mooie dagen zijn. Wij hebben ook de hummingbirdsfeeder moeten wegdoen. Want hummingburds zijn trekvogels. Die moeten deze tijd vertrekken anders zijn ze te laat. Dat zijn gelijk grote insekten en die moeten dan helemaal naar het zuiden vliegen.
discipline aan de vlag
Woensdag 23 september
We zijn vandaag een beetje te laat op de "highschool" en als we binnenkomen in de klas hoor ik tot mijn verbazing een ode aan Amerika en aan de vlag door de radio (zoals de speakers in de meisjesschool). De kinderen en de leerkrachten en de studenten staan met hun gezicht naar de speaker en hun rechterhand aan hun borst. Zelfs zuster Christiane heb ik nooit zo veel discipline zien afdwingen, en dat wil toch wat zeggen. Maar zelfs mijn kinderen die nooit vertellen wat ze op school meemaken of doen staan ook met hun gezicht naar de speaker gericht. En Stef kijkt mij verwijtend aan waarom ik gewoon blijf staan met hun jas nog in mijn handen. Het blijft mij verbazen.
Thuis ga ik Koen helpen aan de binns (de silo'). Ik kijk toe hoe Koen aan het vijzen is, hoe hij op de elevetor klimt om daar allerlei heksentoeren uithaalt om de gaten te dichten en voor de rest moet ik gewoon in de buurt zijn om het gerief aan te geven die Koen niet onmiddellijk weet liggen.
We zijn vandaag een beetje te laat op de "highschool" en als we binnenkomen in de klas hoor ik tot mijn verbazing een ode aan Amerika en aan de vlag door de radio (zoals de speakers in de meisjesschool). De kinderen en de leerkrachten en de studenten staan met hun gezicht naar de speaker en hun rechterhand aan hun borst. Zelfs zuster Christiane heb ik nooit zo veel discipline zien afdwingen, en dat wil toch wat zeggen. Maar zelfs mijn kinderen die nooit vertellen wat ze op school meemaken of doen staan ook met hun gezicht naar de speaker gericht. En Stef kijkt mij verwijtend aan waarom ik gewoon blijf staan met hun jas nog in mijn handen. Het blijft mij verbazen.
Thuis ga ik Koen helpen aan de binns (de silo'). Ik kijk toe hoe Koen aan het vijzen is, hoe hij op de elevetor klimt om daar allerlei heksentoeren uithaalt om de gaten te dichten en voor de rest moet ik gewoon in de buurt zijn om het gerief aan te geven die Koen niet onmiddellijk weet liggen.
huis afwassen en struiken scheren
Maandag 22 september
De "cropfarmers" zijn nu heel goed bezig met de oogst van de soyabonen. Het is stralend weer en we horen van verschillende mensen dat het een goede opbrengst is.
Koen is bij Loren de hogedrukreiniger gaan halen want we gaan het huis volledig afspuiten. Dat is het grote voordeel aan een plastieken huis. En terwijl hij weg is scheer ik nog eens alle struiken voor het huis. Dat we er overal goed aan kunnen aan het huis.
Na het eten begin ik het huis af te spuiten en brengt Koen Tim naar school. Hij gaat ondertussen nog naar de Rural King. De silo's die op onze hof staan gaan we volledig in orde zetten om er mais in te kunnen stockeren. Maar als er Koen naar gekeken heeft komt hij tot de spijtige vaststelling dat er niet veel goeds meer aan is. Dus hij moet om V-riemen, bouten, ducktape, silicone en nog veel meer waar ik de naam niet van ken.
Stef en Dieter "helpen" mij ondertussen met het huis af te spuiten zodat het zeker goed vooruit gaat. Die zijn het na een tijdje gelukkig beu en dan is Tim ook thuis en dan zet ik ze alle drie uit pedagogisch verantwoord gemakzucht voor de computer met een hele lange dvd over "cars". Koen heeft vooral ontdekt dat hij nog veel meer moet meebrengen van de winkel. Overal vindt hij gaten die er niet moeten zijn. Maar ze hebben ons ook al gezegd dat je niet mag lassen in de stockeerplaats, alles is er poederdroog en er is heel veel hout. Dus moet het dichtgeplakt worden met speciale ijzerlijm. Het begint al donker te worden vooraleer we alles rond het huis operuimd hebben.
De "cropfarmers" zijn nu heel goed bezig met de oogst van de soyabonen. Het is stralend weer en we horen van verschillende mensen dat het een goede opbrengst is.
Koen is bij Loren de hogedrukreiniger gaan halen want we gaan het huis volledig afspuiten. Dat is het grote voordeel aan een plastieken huis. En terwijl hij weg is scheer ik nog eens alle struiken voor het huis. Dat we er overal goed aan kunnen aan het huis.
Na het eten begin ik het huis af te spuiten en brengt Koen Tim naar school. Hij gaat ondertussen nog naar de Rural King. De silo's die op onze hof staan gaan we volledig in orde zetten om er mais in te kunnen stockeren. Maar als er Koen naar gekeken heeft komt hij tot de spijtige vaststelling dat er niet veel goeds meer aan is. Dus hij moet om V-riemen, bouten, ducktape, silicone en nog veel meer waar ik de naam niet van ken.
Stef en Dieter "helpen" mij ondertussen met het huis af te spuiten zodat het zeker goed vooruit gaat. Die zijn het na een tijdje gelukkig beu en dan is Tim ook thuis en dan zet ik ze alle drie uit pedagogisch verantwoord gemakzucht voor de computer met een hele lange dvd over "cars". Koen heeft vooral ontdekt dat hij nog veel meer moet meebrengen van de winkel. Overal vindt hij gaten die er niet moeten zijn. Maar ze hebben ons ook al gezegd dat je niet mag lassen in de stockeerplaats, alles is er poederdroog en er is heel veel hout. Dus moet het dichtgeplakt worden met speciale ijzerlijm. Het begint al donker te worden vooraleer we alles rond het huis operuimd hebben.
een zondags bezoekje
Zondag 21 september
Vooraleer we naar de mis gaan. Het is de beurt aan de Clymers church (methodistische kerk), breken we de tent af en zetten de stoelen en de tafels terug op hun plaats. Dit alles gebeurt met de quad en Tim en Stef en zelfs Dieter mogen af en toe rijden. Ze kunnen er spijtig genoeg al goed weg mee. Van nu af aan moeten we de sleutel goed verstoppen.
Dan naar de mis, in het begin van die mis mag iedereen zeggen wat er gebeurt is en waar we voor moeten bidden. En zo komen we te weten dat er gisterenavond een groot accident gebeurt is aan het kruispunt achter ons, dat is dus juist een mijl van ons huis. Een auto niet gestopt aan een stopbord en in de andere auto zaten vier mensen, ouders en grootouders. De ouders zijn op slag dood en de grootmoeder is met de helikopter weg gebracht. Dit alles is gebeurt om ongeveer 9 uur. Rond die tijd heb ik ook dat kruispunt gepasseerd toen ik van de familie Hurst terug kwam. Het is een triestige afsluiter van een mooie dag geweest voor de brandweer.
Na de mis gaan we naar Camden en ook daar is het accident het gespreksonderwerp van de dag.
In de namiddag gaan we naar de familie Hurst en de kindjes amuseren zich geweldig met de acht kinderen, die ze kennen van school en van de kerk. Verder is er een "bijs", een trampoline, een grote zandbak en nog vanalles.
We beginnen de middag met een glaasje margaritha, dat wordt hier blijkbaar wel veel gedronken binnenshuis. En na een rondleiding rond het huis en in de grote hof krijgen de kinderen eten.
Voor de kinderen worden de hotdogs opgewarmd en wij krijgen een heerlijke biefstuk, de beste die we tot nu toe gegeten hebben in Amerika. Met daarbij macaroni in kaassaus en sla en dan nog wijn.
En het is best wel gezellig. Als we in de auto stappen valt Dieter zo in slaap.
Vooraleer we naar de mis gaan. Het is de beurt aan de Clymers church (methodistische kerk), breken we de tent af en zetten de stoelen en de tafels terug op hun plaats. Dit alles gebeurt met de quad en Tim en Stef en zelfs Dieter mogen af en toe rijden. Ze kunnen er spijtig genoeg al goed weg mee. Van nu af aan moeten we de sleutel goed verstoppen.
Dan naar de mis, in het begin van die mis mag iedereen zeggen wat er gebeurt is en waar we voor moeten bidden. En zo komen we te weten dat er gisterenavond een groot accident gebeurt is aan het kruispunt achter ons, dat is dus juist een mijl van ons huis. Een auto niet gestopt aan een stopbord en in de andere auto zaten vier mensen, ouders en grootouders. De ouders zijn op slag dood en de grootmoeder is met de helikopter weg gebracht. Dit alles is gebeurt om ongeveer 9 uur. Rond die tijd heb ik ook dat kruispunt gepasseerd toen ik van de familie Hurst terug kwam. Het is een triestige afsluiter van een mooie dag geweest voor de brandweer.
Na de mis gaan we naar Camden en ook daar is het accident het gespreksonderwerp van de dag.
In de namiddag gaan we naar de familie Hurst en de kindjes amuseren zich geweldig met de acht kinderen, die ze kennen van school en van de kerk. Verder is er een "bijs", een trampoline, een grote zandbak en nog vanalles.
We beginnen de middag met een glaasje margaritha, dat wordt hier blijkbaar wel veel gedronken binnenshuis. En na een rondleiding rond het huis en in de grote hof krijgen de kinderen eten.
Voor de kinderen worden de hotdogs opgewarmd en wij krijgen een heerlijke biefstuk, de beste die we tot nu toe gegeten hebben in Amerika. Met daarbij macaroni in kaassaus en sla en dan nog wijn.
En het is best wel gezellig. Als we in de auto stappen valt Dieter zo in slaap.
zaterdag 22 november 2008
brandweermannen
Zaterdag 20 september
We worden wakker met een stralend zonneke, ideaal om vanmiddag de brandweermannen te ontvangen. We hebben de vijf dichtsbijzijnde brandweerkazernes uitgenodigd om naar een bestaand melkveebedrijf te gaan kijken. Zodat ze ons attent kunnen maken op wat wij moeten letten als we beginnen bouwen wat de brandveiligheid betreft. Ook hebben ze ons al duidelijk gemaakt als ze bij ons water kunnen pompen dat dan de verzekering van de buurt naar beneden gaat. En dat is natuurlijk de moeite om het eens samen te bekijken.
In de voormiddag komt Mark Justice, een gebuur akkerbouwer en ook een vrijwilliger (volonteer) bij de brandweer een grote barbecue brengen om onze hotdogs op te bakken. Die helpt ons samen ons tent op te zetten en de stoelen en de tafels te zetten. Terwijl Koen en Mark alles goed recht zetten hebben ze veel hulp van Tim, Stef en Dieter en zorg ik voor de desserts, wafelkes en cakes.
Juist na de middag hebben ze afgesproken bij de familie Sevenhuysen in Remmington. Een prachtig melkveebedrijf dat ook gebouwd is door Van Bakel. En daar krijgen ze een hele interessante rondleiding.
De opkomst is heel wat minder en dat komt omdat ze vandaag beginnen met de oogst van de soyabonen (soyabeans). De luitenant van de brandweer, die de datum gekozen heeft, is duidelijk geen akkerbouwer. En aangezien we hier echt op het platteland (rural) zitten zijn de vrijwilligers bijna allemaal akkerbouwer.
Tegen vijf uur komen ze dan bij ons en dan zijn er nog een paar vrouwen die hen komen vergezellen. Zodat het een leutig gezelschapke is. Er wordt gegeten en gedroken en vooral de wafelkes en de cake worden goed verorberd.
De gesprekken gaan over stoere verhalen van de brandweer en over het leven in de gemeenschap. De vrouwen vertellen over koken, tv en kinderen. De mannen vertellen over de verschillende dieren die hier allemaal zitten en dat zijn er heel veel. Ze vertellen ons ook dat er hier slangen zitten die zelfs tot 10 foot (ongeveer 3 meter) kunnen zijn. Ik voel mij bijlange niet meer op mijn gemak. De slangen kunnen blijkbaar bijten maar zijn niet giftig. Dan zijn er ook nog tuinslangetjes en waterslangen en die laatste zijn blijkbaar wel giftig. Dat is ook de reden waarom de gazons zo kort gemaaid worden en de straatkanten zo goed onderhouden zijn. Ze leven vooral in lang gras en struiken. En in het vervolg als ik de gazon ga maaien ga ik waarschijnlijk nog een standje lager maaien. Verder zitten er hier racoons, bevers, koyotes, herten, eekhoorns, veel soorten vlinders en heel veel insekten in alle groottes.
Om 8 uur is het feestje afgelopen en gaat Koen en de kindjes nog eens kijken naar onze geburen, de Michaels, die ook aan het dorsen zijn en die normaal ook op het feestje gingen zijn. De kindjes mogen mee op de pikdorser zitten. Dus hun dag kan niet meer stuk.
Ik breng de overschot van de hotdogs naar de familie Hurst. Zij wonen 2.5 mijl van ons. We kennen ze vanuit de katholieke kerk en ze hebben 8 kinderen waarvan de oudste 11 jaar is. Ze nodigt ons onmiddellijk uit om morgenavond alles samen te komen opeten en dan kunnen de kinderen samen spelen. En dat vind ik natuurlijk een schitterend idee.
Als ik thuis kom zijn mijn mannen ook thuis want de dag zit er op, 8 uur is al naar de late kant om dan nog te werken. (dat zijn niet mijn woorden maar zo denken de akkerbouwers hier).
We worden wakker met een stralend zonneke, ideaal om vanmiddag de brandweermannen te ontvangen. We hebben de vijf dichtsbijzijnde brandweerkazernes uitgenodigd om naar een bestaand melkveebedrijf te gaan kijken. Zodat ze ons attent kunnen maken op wat wij moeten letten als we beginnen bouwen wat de brandveiligheid betreft. Ook hebben ze ons al duidelijk gemaakt als ze bij ons water kunnen pompen dat dan de verzekering van de buurt naar beneden gaat. En dat is natuurlijk de moeite om het eens samen te bekijken.
In de voormiddag komt Mark Justice, een gebuur akkerbouwer en ook een vrijwilliger (volonteer) bij de brandweer een grote barbecue brengen om onze hotdogs op te bakken. Die helpt ons samen ons tent op te zetten en de stoelen en de tafels te zetten. Terwijl Koen en Mark alles goed recht zetten hebben ze veel hulp van Tim, Stef en Dieter en zorg ik voor de desserts, wafelkes en cakes.
Juist na de middag hebben ze afgesproken bij de familie Sevenhuysen in Remmington. Een prachtig melkveebedrijf dat ook gebouwd is door Van Bakel. En daar krijgen ze een hele interessante rondleiding.
De opkomst is heel wat minder en dat komt omdat ze vandaag beginnen met de oogst van de soyabonen (soyabeans). De luitenant van de brandweer, die de datum gekozen heeft, is duidelijk geen akkerbouwer. En aangezien we hier echt op het platteland (rural) zitten zijn de vrijwilligers bijna allemaal akkerbouwer.
Tegen vijf uur komen ze dan bij ons en dan zijn er nog een paar vrouwen die hen komen vergezellen. Zodat het een leutig gezelschapke is. Er wordt gegeten en gedroken en vooral de wafelkes en de cake worden goed verorberd.
De gesprekken gaan over stoere verhalen van de brandweer en over het leven in de gemeenschap. De vrouwen vertellen over koken, tv en kinderen. De mannen vertellen over de verschillende dieren die hier allemaal zitten en dat zijn er heel veel. Ze vertellen ons ook dat er hier slangen zitten die zelfs tot 10 foot (ongeveer 3 meter) kunnen zijn. Ik voel mij bijlange niet meer op mijn gemak. De slangen kunnen blijkbaar bijten maar zijn niet giftig. Dan zijn er ook nog tuinslangetjes en waterslangen en die laatste zijn blijkbaar wel giftig. Dat is ook de reden waarom de gazons zo kort gemaaid worden en de straatkanten zo goed onderhouden zijn. Ze leven vooral in lang gras en struiken. En in het vervolg als ik de gazon ga maaien ga ik waarschijnlijk nog een standje lager maaien. Verder zitten er hier racoons, bevers, koyotes, herten, eekhoorns, veel soorten vlinders en heel veel insekten in alle groottes.
Om 8 uur is het feestje afgelopen en gaat Koen en de kindjes nog eens kijken naar onze geburen, de Michaels, die ook aan het dorsen zijn en die normaal ook op het feestje gingen zijn. De kindjes mogen mee op de pikdorser zitten. Dus hun dag kan niet meer stuk.
Ik breng de overschot van de hotdogs naar de familie Hurst. Zij wonen 2.5 mijl van ons. We kennen ze vanuit de katholieke kerk en ze hebben 8 kinderen waarvan de oudste 11 jaar is. Ze nodigt ons onmiddellijk uit om morgenavond alles samen te komen opeten en dan kunnen de kinderen samen spelen. En dat vind ik natuurlijk een schitterend idee.
Als ik thuis kom zijn mijn mannen ook thuis want de dag zit er op, 8 uur is al naar de late kant om dan nog te werken. (dat zijn niet mijn woorden maar zo denken de akkerbouwers hier).
verjaardagsfeest Lindy
Vrijdag 19 september
Op de radio gaat het over de bankcrisis wereldwijd en ook over de naderende verkiezingen. Sommigen zeggen hier dat na de verkiezingen de crisis wel opgelost zal zijn. Maar dat is natuurlijk af te wachten.
De voorbije week en ook vandaag doet de Koen heel veel telefoontjes naar banken, naar Van Bakel en nog naar een paar mensen die er iets van kunnen weten. Maar het ziet er zeer negatief uit. Het is afwachten.
Om 6 uur zijn we verwacht bij Lindy, dat is de dochter van Karen en die wordt vandaag 25 jaar. Er is gelukkig nog een kindje van 5 jaar zodat de kindjes zich niet vervelen. Voor de rest zijn er in totaal 12 volwassenen. Dat wil zeggen dat we eten en daarna naar huis. Ik kan er echt niet aan gewoon worden dat we na een feestje zo vlug thuis zijn. Het is 9 uur. Dan kan je natuurlijk de kindjes wel meenemen maar voor mij is dat echt niet nodig.
Op de radio gaat het over de bankcrisis wereldwijd en ook over de naderende verkiezingen. Sommigen zeggen hier dat na de verkiezingen de crisis wel opgelost zal zijn. Maar dat is natuurlijk af te wachten.
De voorbije week en ook vandaag doet de Koen heel veel telefoontjes naar banken, naar Van Bakel en nog naar een paar mensen die er iets van kunnen weten. Maar het ziet er zeer negatief uit. Het is afwachten.
Om 6 uur zijn we verwacht bij Lindy, dat is de dochter van Karen en die wordt vandaag 25 jaar. Er is gelukkig nog een kindje van 5 jaar zodat de kindjes zich niet vervelen. Voor de rest zijn er in totaal 12 volwassenen. Dat wil zeggen dat we eten en daarna naar huis. Ik kan er echt niet aan gewoon worden dat we na een feestje zo vlug thuis zijn. Het is 9 uur. Dan kan je natuurlijk de kindjes wel meenemen maar voor mij is dat echt niet nodig.
vrijdag 21 november 2008
naar Kokomo
Donderdag 18 september
De kindjes blijven toch een half uurke langer slapen, dus ze zijn wakker om 7 uur. Het regent een hele voormiddag en daardoor kunnen ze niet buiten spelen. Nadat ik Stef afgezet heb in school ga ik en Tim en Karen naar de grote winkels in Kokomo. Zaterdag hebben we de brandweermannen uitgenodigd en ik moet nog alles in huis halen. We gaan hotdogs serveren. Ze hebben laten weten dat ze met ongeveer een 90 mensen zullen zijn. Dat wil zeggen dat we genoeg voorraad moeten indoen. We gaan eerst bij meyers en vervolgens bij sam's club waar we de broodjes en de hotdogs kopen. En dan val ik achteroven van het verschieten van wat de kassierster vraagt. Ze vraagt wat voor een feestje we gaan geven. Een trouwfeest ? Ik kan mijn oren niet geloven, een trouwfeest met hotdogs.
Nadien gaan we nog naar een schoenwinkel voor Tim en dan nog in een paar winkels voor Karen. Allemaal hele grote winkels.
Als we thuis komen liggen Stef en Dieter al in bed en ik vind het zalig dat dat al gedaan is. Koen legt ook Tim in zijn bed en dan gaan we verder zoeken naar een plan B.
De kindjes blijven toch een half uurke langer slapen, dus ze zijn wakker om 7 uur. Het regent een hele voormiddag en daardoor kunnen ze niet buiten spelen. Nadat ik Stef afgezet heb in school ga ik en Tim en Karen naar de grote winkels in Kokomo. Zaterdag hebben we de brandweermannen uitgenodigd en ik moet nog alles in huis halen. We gaan hotdogs serveren. Ze hebben laten weten dat ze met ongeveer een 90 mensen zullen zijn. Dat wil zeggen dat we genoeg voorraad moeten indoen. We gaan eerst bij meyers en vervolgens bij sam's club waar we de broodjes en de hotdogs kopen. En dan val ik achteroven van het verschieten van wat de kassierster vraagt. Ze vraagt wat voor een feestje we gaan geven. Een trouwfeest ? Ik kan mijn oren niet geloven, een trouwfeest met hotdogs.
Nadien gaan we nog naar een schoenwinkel voor Tim en dan nog in een paar winkels voor Karen. Allemaal hele grote winkels.
Als we thuis komen liggen Stef en Dieter al in bed en ik vind het zalig dat dat al gedaan is. Koen legt ook Tim in zijn bed en dan gaan we verder zoeken naar een plan B.
naar het bedrijf Kasbergen
Woensdag 17 september
Koen gaat met Karel mee naar een paar bedrijven en nadat Tim van school komt gaan we Koen halen bij het bedrijf Kasbergen in Illinois. Het is een van de beste bedrijven wat ik ooit al gezien heb. Ze melken een paar duizend koeien en het gaat ongelooflijk snel het melken. De melkers lopen van de ene koe naar de andere ze hebben geen tijd om te blijven staan.
Naast hun koestal staat er dan een aparte stal voor hun topkoeien. Dat zijn koeien voor de verkoop met topgenetica. En daar melken ze maar met maximum 6 tegelijk. De koeien staan daar in een hele ruime bindstal met heel veel stro. Gewoon prachtig om te zien.
Maar het is weer een paar uur rijden zodat het weer midden in de nacht is voor we thuis zijn.
Nog een geluk dat het morgenvroeg geen school is.
Koen gaat met Karel mee naar een paar bedrijven en nadat Tim van school komt gaan we Koen halen bij het bedrijf Kasbergen in Illinois. Het is een van de beste bedrijven wat ik ooit al gezien heb. Ze melken een paar duizend koeien en het gaat ongelooflijk snel het melken. De melkers lopen van de ene koe naar de andere ze hebben geen tijd om te blijven staan.
Naast hun koestal staat er dan een aparte stal voor hun topkoeien. Dat zijn koeien voor de verkoop met topgenetica. En daar melken ze maar met maximum 6 tegelijk. De koeien staan daar in een hele ruime bindstal met heel veel stro. Gewoon prachtig om te zien.
Maar het is weer een paar uur rijden zodat het weer midden in de nacht is voor we thuis zijn.
Nog een geluk dat het morgenvroeg geen school is.
geen goed nieuws
Dinsdag 16 september
Vandaag is het geen school in de Highschool, de school is nog maar juist bezig en geen school. Koen heeft gisteren nog verder naar de banken gebeld en ook naar Van Bakel. Maar spijtig genoeg zeggen ze allemaal hetzelfde. Op het ogenblik doen ze geen financiering voor nieuwe bedrijven.
Wij zijn volop aan het zoeken naar een plan B.
Tegen de avond komt Karel Rutten ook nog toe en hij weet nog veel te vertellen over de zaken in Amerika wat helemaal niet positief is.
Karel Rutten blijft ook slapen en wij gaan toch ook een beetje deprimerend gaan slapen.
Vandaag is het geen school in de Highschool, de school is nog maar juist bezig en geen school. Koen heeft gisteren nog verder naar de banken gebeld en ook naar Van Bakel. Maar spijtig genoeg zeggen ze allemaal hetzelfde. Op het ogenblik doen ze geen financiering voor nieuwe bedrijven.
Wij zijn volop aan het zoeken naar een plan B.
Tegen de avond komt Karel Rutten ook nog toe en hij weet nog veel te vertellen over de zaken in Amerika wat helemaal niet positief is.
Karel Rutten blijft ook slapen en wij gaan toch ook een beetje deprimerend gaan slapen.
familiereunie bij Karen
Zondag 14 september
Vandaag is het de beurt aan de katholieke kerk. En weer is er heel veel volk. Als hier mensen te laat komen zelfs jonge mensen knielen die en bidden voor die gaan zitten. Om 12 uur worden we verwacht bij Karen. Zij heeft een familiereunie en wij zijn ook uitgenodigd. Er zijn verschillende familieleden niet opgedaagd omdat ze spreken van een hele grote storm en daar de familie van alle kanten komt zijn er verschillende thuisgebleven.
De maaltijd bestaat uit slap brood, gemalen bbq vlees en heel weinig groenten. Het football seizoen is begonnen en de tv staat dan ook aan. Ze proberen ons uit te leggen hoe het spel verloopt maar het enige wat we er van onthouden is dat de bal naar de andere kant moet gelijk voetbal maar dat de speler mag tegengehouden worden door een andere speler. Het is wel de moeite om te zien. En blijkbaar hebben de goei gewonnen dus er is wel wat ambiance. De zwarte strepen onder de ogen van de footballspelers is voor de weerkaatsting van de zon. Het is al laat in de avond en dan gaan we nog eens naar het huis kijken van Even, hij heeft dat juist gekocht.
En zo zijn we weer veel te laat thuis voor de kindjes.
Vandaag is het de beurt aan de katholieke kerk. En weer is er heel veel volk. Als hier mensen te laat komen zelfs jonge mensen knielen die en bidden voor die gaan zitten. Om 12 uur worden we verwacht bij Karen. Zij heeft een familiereunie en wij zijn ook uitgenodigd. Er zijn verschillende familieleden niet opgedaagd omdat ze spreken van een hele grote storm en daar de familie van alle kanten komt zijn er verschillende thuisgebleven.
De maaltijd bestaat uit slap brood, gemalen bbq vlees en heel weinig groenten. Het football seizoen is begonnen en de tv staat dan ook aan. Ze proberen ons uit te leggen hoe het spel verloopt maar het enige wat we er van onthouden is dat de bal naar de andere kant moet gelijk voetbal maar dat de speler mag tegengehouden worden door een andere speler. Het is wel de moeite om te zien. En blijkbaar hebben de goei gewonnen dus er is wel wat ambiance. De zwarte strepen onder de ogen van de footballspelers is voor de weerkaatsting van de zon. Het is al laat in de avond en dan gaan we nog eens naar het huis kijken van Even, hij heeft dat juist gekocht.
En zo zijn we weer veel te laat thuis voor de kindjes.
festival in het park
Zaterdag 13 september
In de voormiddag brengen we de garage terug in orde (het verjaardagsfeestje was in de garage). De tafels en stoelen terug naar de hangaar brengen met de quad. (En dat vinden de kindjes heel cool). Om de beurten moeten ze natuurlijk rijden.
Elke staat is opgedeeld in verschillende countys. Wij wonen in de Carroll County, maar de county heeft grote financiele problemen, we zijn dus niet alleen. En om terug geld te verdienen willen ze wat eigendom verkopen. Zo willen ze ook een klein park verkopen. Omdat er toch geen bezoekers komen (ik kan ze geen ongelijk geven, ik heb er nog nooit iemand gezien). Maar een paar buurtbewoners hebben zelf het heft in handen genomen en om het park te redden doen ze vandaag allerlei aktiviteiten voor de gemeenschap. Niet dat er veel volk op af gekomen is maar toch. De brandweer demonstreert het demonteren van een auto.
En dan is er eten en drinken (geen alcohol) en een fietswedstrijd. De plaatselijke scouts is er ook met 12 scouts en dan Tim, Stef en Dieter en nog een meisje van 7 jaar. De scouts zitten in een aparte categorie en dan mijn drie jongens en het meisje. Tim doet heel hard zijn best maar het meisje is duidelijk veel sterker. Ook Stef en Dieter doen heel hard hun best alleen hebben zij problemen naar waar ze moeten rijden en wanneer ze moeten vertrekken. Wat natuurlijk hilarische toestanden oplevert.
De besten krijgen een trofee en de tweedes krijgen een t-schirt.
Nadien is er nog een viswedstrijd. Tim krijgt les van Even (zoon van Karen), Stef krijgt les van Lee (toekomstige schoonzoon van Karen) en Koen gaat Dieter les geven, Koen heeft zelf wel nog nooit gevissen maar dat is natuurlijk een detail
Voor de viswedstrijd zijn er wel verschillende jongens opgedoken. In totaal 14 jongens. Ze moeten de meeste en de grootste vissen vangen en dan krijgen ze een trofee.
Stef heeft al na vijf minuten een vis en we zijn allemaal zo blij als een kind. Ook Tim kan er een paar vangen en Dieter ook na een hele tijd. Ze vinden het geweldig.
Ze pakken wel naast de prijzen maar dat laten ze helemaal niet aan hun hart komen. Nu kunnen ze vissen zeggen ze.
In de voormiddag brengen we de garage terug in orde (het verjaardagsfeestje was in de garage). De tafels en stoelen terug naar de hangaar brengen met de quad. (En dat vinden de kindjes heel cool). Om de beurten moeten ze natuurlijk rijden.
Elke staat is opgedeeld in verschillende countys. Wij wonen in de Carroll County, maar de county heeft grote financiele problemen, we zijn dus niet alleen. En om terug geld te verdienen willen ze wat eigendom verkopen. Zo willen ze ook een klein park verkopen. Omdat er toch geen bezoekers komen (ik kan ze geen ongelijk geven, ik heb er nog nooit iemand gezien). Maar een paar buurtbewoners hebben zelf het heft in handen genomen en om het park te redden doen ze vandaag allerlei aktiviteiten voor de gemeenschap. Niet dat er veel volk op af gekomen is maar toch. De brandweer demonstreert het demonteren van een auto.
En dan is er eten en drinken (geen alcohol) en een fietswedstrijd. De plaatselijke scouts is er ook met 12 scouts en dan Tim, Stef en Dieter en nog een meisje van 7 jaar. De scouts zitten in een aparte categorie en dan mijn drie jongens en het meisje. Tim doet heel hard zijn best maar het meisje is duidelijk veel sterker. Ook Stef en Dieter doen heel hard hun best alleen hebben zij problemen naar waar ze moeten rijden en wanneer ze moeten vertrekken. Wat natuurlijk hilarische toestanden oplevert.
De besten krijgen een trofee en de tweedes krijgen een t-schirt.
Nadien is er nog een viswedstrijd. Tim krijgt les van Even (zoon van Karen), Stef krijgt les van Lee (toekomstige schoonzoon van Karen) en Koen gaat Dieter les geven, Koen heeft zelf wel nog nooit gevissen maar dat is natuurlijk een detail
Voor de viswedstrijd zijn er wel verschillende jongens opgedoken. In totaal 14 jongens. Ze moeten de meeste en de grootste vissen vangen en dan krijgen ze een trofee.
Stef heeft al na vijf minuten een vis en we zijn allemaal zo blij als een kind. Ook Tim kan er een paar vangen en Dieter ook na een hele tijd. Ze vinden het geweldig.
Ze pakken wel naast de prijzen maar dat laten ze helemaal niet aan hun hart komen. Nu kunnen ze vissen zeggen ze.
verjaardagsfeestje Tim
Vrijdag 12 september
Koen moet vandaag rondbellen want de geruchten die de ronde doen ivm de bankcrisis is helemaal geen goed nieuws. En spijtig genoeg worden de geruchten bevestigd.
Ik ben taarten aan het bakken en pannenkoekendeeg aan het maken. Koen heeft de kindjes naar school gebracht en gaat ze ook halen. Zodat ik mij kan bezig houden met alles klaar te zetten voor het verjaardagsfeestje.
Dat is van 4 tot 7 uur. Er zijn drie kindjes van zijn klas en dan nog twee geburen. En wat heel raar is de mama's blijven gewoon zitten en die brengen dan ook nog een broertje of een zusje mee. Karen is ook gekomen want zij gaat de pannenkoeken bakken.
De mama's zijn onder de indruk van de pannekoeken, ze vinden het heerlijk. En de kindjes vinden het blijkbaar ook wel heerlijk. Ik heb op het einde van de avond geen overschot meer. Het regent een hele dag zodat ze spijtig genoeg niet buiten kunnen spelen. Dan moeten we nog de kaarsjes uitblazen en een zelfgemaakte verjaardagstaart vonden ze toch ook speciaal. Maar een goed biscuitje van "ons kookboek" kan alle monden bekoren.
Voor de rest wordt er heel veel over Belgie gebabbeld en Karen is daar de uitstekende PR voor.
En natuurlijk over de bankcrisis. Een mama weet te vertellen dat het nog maar het begin is, dat het waarschijnlijk erger gaat worden dan de jaren '30. En wij hopen natuurlijk van niet, want dan zitten we met een groot probleem.
Koen moet vandaag rondbellen want de geruchten die de ronde doen ivm de bankcrisis is helemaal geen goed nieuws. En spijtig genoeg worden de geruchten bevestigd.
Ik ben taarten aan het bakken en pannenkoekendeeg aan het maken. Koen heeft de kindjes naar school gebracht en gaat ze ook halen. Zodat ik mij kan bezig houden met alles klaar te zetten voor het verjaardagsfeestje.
Dat is van 4 tot 7 uur. Er zijn drie kindjes van zijn klas en dan nog twee geburen. En wat heel raar is de mama's blijven gewoon zitten en die brengen dan ook nog een broertje of een zusje mee. Karen is ook gekomen want zij gaat de pannenkoeken bakken.
De mama's zijn onder de indruk van de pannekoeken, ze vinden het heerlijk. En de kindjes vinden het blijkbaar ook wel heerlijk. Ik heb op het einde van de avond geen overschot meer. Het regent een hele dag zodat ze spijtig genoeg niet buiten kunnen spelen. Dan moeten we nog de kaarsjes uitblazen en een zelfgemaakte verjaardagstaart vonden ze toch ook speciaal. Maar een goed biscuitje van "ons kookboek" kan alle monden bekoren.
Voor de rest wordt er heel veel over Belgie gebabbeld en Karen is daar de uitstekende PR voor.
En natuurlijk over de bankcrisis. Een mama weet te vertellen dat het nog maar het begin is, dat het waarschijnlijk erger gaat worden dan de jaren '30. En wij hopen natuurlijk van niet, want dan zitten we met een groot probleem.
woensdag 12 november 2008
Koen komt terug thuis
Donderdag 11 september
Na gisteren lang aan telefoon te zijn met Koen ben ik blij dat hij vandaag thuis komt.
De kinderen breng ik weg naar school en in de namiddag moet Stef naar school gaan. En dan hebben ze nog een lange avond om buiten te spelen. Het is mooi weer. En ze genieten er duidelijk van. De soja bonen zijn heel bruin geworden en hier en daar begint de mais (corn) ook te verkleuren.
Koen komt spijtig genoeg maar heel laat thuis maar hij vond het de moeite waard. Hij heeft veel gezien.
Na gisteren lang aan telefoon te zijn met Koen ben ik blij dat hij vandaag thuis komt.
De kinderen breng ik weg naar school en in de namiddag moet Stef naar school gaan. En dan hebben ze nog een lange avond om buiten te spelen. Het is mooi weer. En ze genieten er duidelijk van. De soja bonen zijn heel bruin geworden en hier en daar begint de mais (corn) ook te verkleuren.
Koen komt spijtig genoeg maar heel laat thuis maar hij vond het de moeite waard. Hij heeft veel gezien.
zaterdag 8 november 2008
start school in de High school
Woensdag 10 september
Vandaag start opnieuw de preschool in de highschool. De juffrouwen van die school zijn de leerlingen van de highschool. Om 8uur begint de school en dan moeten we zeker weg zijn om 7.30. Dat wil zeggen dat ze vroeg moeten opstaan. Maar ze vinden het niet erg want ze willen zo graag terug naar school. Vooral Dieter is door het dolle heen. Hij kan bijna niet wachten voor hij op school is. Zo blij is hij. Hij heeft ook een nieuwe boekentas gekregen en hij is zo fier als een gieter.
Als ik ze goed heb afgezet ga ik naar de winkel en mijn eten klaar maken. Maar veel kan ik niet doen want om 10.25 is de school terug gedaan. Om 11uur eten we dan want dan moeten we weer met Tim naar de katholieke school. Dat is wel uitzonderlijk twee scholen maar ik doe het vooral voor de taal en dan ben ik ze toch iets langer kwijt. Want anders 2.5 uur per dag voor een kindje is echt niet veel. En nu heb ik toch nog tijd om ze te brengen en zolang ze toch niet aan het bouwen zijn kan ik dat gerust doen.
Vandaag start opnieuw de preschool in de highschool. De juffrouwen van die school zijn de leerlingen van de highschool. Om 8uur begint de school en dan moeten we zeker weg zijn om 7.30. Dat wil zeggen dat ze vroeg moeten opstaan. Maar ze vinden het niet erg want ze willen zo graag terug naar school. Vooral Dieter is door het dolle heen. Hij kan bijna niet wachten voor hij op school is. Zo blij is hij. Hij heeft ook een nieuwe boekentas gekregen en hij is zo fier als een gieter.
Als ik ze goed heb afgezet ga ik naar de winkel en mijn eten klaar maken. Maar veel kan ik niet doen want om 10.25 is de school terug gedaan. Om 11uur eten we dan want dan moeten we weer met Tim naar de katholieke school. Dat is wel uitzonderlijk twee scholen maar ik doe het vooral voor de taal en dan ben ik ze toch iets langer kwijt. Want anders 2.5 uur per dag voor een kindje is echt niet veel. En nu heb ik toch nog tijd om ze te brengen en zolang ze toch niet aan het bouwen zijn kan ik dat gerust doen.
Koen vertrekt voor drie dagen naar Ohio
Dinsdag 9 september
Koen gaat voor drie dagen naar Ohio. Naar de familie Van Ham en kijken naar Chris. Want zijn 90 dagen zijn om en die moet terug naar Belgie.
Het is de beurt aan Stefke om naar school te gaan. Als ik Stef van school gaan halen verbaast het mij altijd dat er zoveel busjes van andere kerken staan om kinderen af te halen van de katholieke kerk. Er staat een busje van "the church of God", "the church of the helmstreet" en een busje van de "baptistische church". Dat zijn kinderen die van een andere kerk toch naar de katholieke school gaan. Ze maken het hier wel ingewikkeld. Op de weg naar school zijn er alleen al 12 verschillende kerken. En dan zijn er nog veel meer die een beetje buiten de stad staan of die aan de rand van Logansport staan. In Loganport wonen er 20 000 inwoners en in heel Carrol County (waar wij wonen) wonen er ook 20 000 mensen. Wij wonen echt wel in een hele kleine county (maar ook met veel kerken). Het is wel de county met de meeste varkens per opp. van Indiana. Maar je ziet de varkenskoten bijna niet staan.
Koen gaat voor drie dagen naar Ohio. Naar de familie Van Ham en kijken naar Chris. Want zijn 90 dagen zijn om en die moet terug naar Belgie.
Het is de beurt aan Stefke om naar school te gaan. Als ik Stef van school gaan halen verbaast het mij altijd dat er zoveel busjes van andere kerken staan om kinderen af te halen van de katholieke kerk. Er staat een busje van "the church of God", "the church of the helmstreet" en een busje van de "baptistische church". Dat zijn kinderen die van een andere kerk toch naar de katholieke school gaan. Ze maken het hier wel ingewikkeld. Op de weg naar school zijn er alleen al 12 verschillende kerken. En dan zijn er nog veel meer die een beetje buiten de stad staan of die aan de rand van Logansport staan. In Loganport wonen er 20 000 inwoners en in heel Carrol County (waar wij wonen) wonen er ook 20 000 mensen. Wij wonen echt wel in een hele kleine county (maar ook met veel kerken). Het is wel de county met de meeste varkens per opp. van Indiana. Maar je ziet de varkenskoten bijna niet staan.
terug een gewoon dagje met slecht nieuws
Maandag 7 september
We hebben nu toch al verschillende banken gekontakteerd maar vandaag weten ze ons te vertellen dat de banken geen leningen meer geven aan vreemdelingen en aan starters. Daar we in alletwee de kategorien zitten is dat heel slecht nieuws voor ons. Koen doet de nodige telefoons maar het mag niet zijn. Er is een wereldwijde crisis. En wanneer we nu kunnen beginnen bouwen dat is een groot probleem.
We eten vroeg want we moeten terug het schoolritme invoeren en dat wil zeggen dat Tim op school moet zijn om 11.45. En ik kan hem terug gaan halen om 2.25.
Als ik terug kom van Logansport valt het mij op hoe bruin de sojabonen geworden zijn. Ze zijn bijna klaar om te oogsten, ook de mais begint hier en daar goed te rijpen. Op veel plaatsen in Amerika zijn ze nu aan het hakselen.
Als ik en tim thuis komen is dave Fourgay en zijn vrouw Helen er. We bespreken de bankcrisis en of hij geen oplossing weet.
Vandaag wordt Evelieneke ook een jaartje ouder.
We hebben nu toch al verschillende banken gekontakteerd maar vandaag weten ze ons te vertellen dat de banken geen leningen meer geven aan vreemdelingen en aan starters. Daar we in alletwee de kategorien zitten is dat heel slecht nieuws voor ons. Koen doet de nodige telefoons maar het mag niet zijn. Er is een wereldwijde crisis. En wanneer we nu kunnen beginnen bouwen dat is een groot probleem.
We eten vroeg want we moeten terug het schoolritme invoeren en dat wil zeggen dat Tim op school moet zijn om 11.45. En ik kan hem terug gaan halen om 2.25.
Als ik terug kom van Logansport valt het mij op hoe bruin de sojabonen geworden zijn. Ze zijn bijna klaar om te oogsten, ook de mais begint hier en daar goed te rijpen. Op veel plaatsen in Amerika zijn ze nu aan het hakselen.
Als ik en tim thuis komen is dave Fourgay en zijn vrouw Helen er. We bespreken de bankcrisis en of hij geen oplossing weet.
Vandaag wordt Evelieneke ook een jaartje ouder.
weer een afscheid
Zondag 7 september
Na de laatste foto's van de kindjes en van ons allemaal, de laatste toer op den hof is het tijd om de valiezen in de koffers te zetten. Ze gaan richting Chicago en onderweg nog het een en ander gaan bezoeken. Tegen Martine zeg ik dat ze zeker de agravrouwen de groeten moet doen. Martine heeft mij vijf jaar geleden toch goed geintroduceerd in het agraleven van Deinze. En na het afscheid van de olijke vrolijke bende gaan ze op stap en wij moeten ons haasten om op tijd in de kerk te zijn. Vandaag is het de beurt aan de methodistische kerk in Clymers. Maar die zitten in de problemen want die vinden geen nieuwe predikant. De vorige predikant is naar een ander kerk overgeplaatst. En nu hebben ze wekelijks een andere predikant van nabij gelegen kerkjes. Vandaag hebben ze dus blijkbaar geen predikant gevonden en we krijgen een optreden. Het is een zanger die uitgezonden is van de methodistische kerk en die gaat een optreden geven van een heel uur lang. Het wordt een optreden met godsdienstige liedjes maar met een stem en met allures van een topzanger. Zelfs Koen Wauters is er klein bier tegen.
Zelfs de kinderen vervelen hun geen minuut. En het uur vliegt voorbij. Peter en co hadden dat moeten meemaken. Het was de moeite waard.
Normaal moeten we in de namiddag naar een picknick van school maar we besluiten om toch maar eens thuis te blijven. Dieter is ziek (de naslag van de vermoeide reis) en voor ons was het toch een vermoeide week. En gewoon eens met het gezinneke is niet slecht.
En natuurlijk moeten we Jefke ook nog een gelukkige verjaardag wensen.
Na de laatste foto's van de kindjes en van ons allemaal, de laatste toer op den hof is het tijd om de valiezen in de koffers te zetten. Ze gaan richting Chicago en onderweg nog het een en ander gaan bezoeken. Tegen Martine zeg ik dat ze zeker de agravrouwen de groeten moet doen. Martine heeft mij vijf jaar geleden toch goed geintroduceerd in het agraleven van Deinze. En na het afscheid van de olijke vrolijke bende gaan ze op stap en wij moeten ons haasten om op tijd in de kerk te zijn. Vandaag is het de beurt aan de methodistische kerk in Clymers. Maar die zitten in de problemen want die vinden geen nieuwe predikant. De vorige predikant is naar een ander kerk overgeplaatst. En nu hebben ze wekelijks een andere predikant van nabij gelegen kerkjes. Vandaag hebben ze dus blijkbaar geen predikant gevonden en we krijgen een optreden. Het is een zanger die uitgezonden is van de methodistische kerk en die gaat een optreden geven van een heel uur lang. Het wordt een optreden met godsdienstige liedjes maar met een stem en met allures van een topzanger. Zelfs Koen Wauters is er klein bier tegen.
Zelfs de kinderen vervelen hun geen minuut. En het uur vliegt voorbij. Peter en co hadden dat moeten meemaken. Het was de moeite waard.
Normaal moeten we in de namiddag naar een picknick van school maar we besluiten om toch maar eens thuis te blijven. Dieter is ziek (de naslag van de vermoeide reis) en voor ons was het toch een vermoeide week. En gewoon eens met het gezinneke is niet slecht.
En natuurlijk moeten we Jefke ook nog een gelukkige verjaardag wensen.
Naar melkveebedrijven gaan kijken
Zaterdag 6 september
Ik en de kindjes blijven thuis want ik moet dringend mijn was doen en alles op zijn plaats gaan leggen en de kindjes moeten ook eens echt bekomen. De vermoeidheid is nog alom aanwezig. Koen, Peter, Rik, Martine en Christine gaan richting Ohio naar het bedrijf van Van Ham en naar het bedrijf van Van Laar.
Ik en de kindjes gaan tegen vijf uur naar de brandweer van Clymers, het is een eetfestijn. (frieten, vis, een groot suk varkensvlees en bonen). Het is mooi weer dus we kunnen goed buiten zitten. De verkiezingen zijn in aantocht en daar is ook een senator aanwezig van Indiana en zijn mogelijke opvolging. Ik doe er dan maar een klapke mee. De kindjes spelen ondertussen op de schommel met nog een paar kindjes die ook naar de kerk van Clymers gaan.
Ik voel wel dat mijn engels echt nog niet goed is. Tien dagen in Belgie is niet goed voor de taal.
We gaan naar huis want Dieter is een beetje ziek aan het worden. En ik wil zeker thuis zijn voor dat de rest thuis komen. Ze bellen op dat ze een hele leutige dag gehad hebben en dat ze nu in de subway zijn om broodjes te kopen om bij ons thuis op te eten. Het duurt dan nog zeker een dik uur voor ze lachend thuis komen. Ik heb ondertussen de tafel gezet en het een beetje gezellig gemaakt en voor de gelegenheid openen we ook een fles champagne (die wel van Belgie gekomen is, je vindt dat hier moeilijk). En we hebben nog een hele gezellige avond met champagne en de broodjes en nadien de nodige alcohol. En we babbelen en we lachen wat af. Wat ook niet moeilijk is drie boeren ondereen en niet te vergeten natuurlijk de boerinnen.
Ik en de kindjes blijven thuis want ik moet dringend mijn was doen en alles op zijn plaats gaan leggen en de kindjes moeten ook eens echt bekomen. De vermoeidheid is nog alom aanwezig. Koen, Peter, Rik, Martine en Christine gaan richting Ohio naar het bedrijf van Van Ham en naar het bedrijf van Van Laar.
Ik en de kindjes gaan tegen vijf uur naar de brandweer van Clymers, het is een eetfestijn. (frieten, vis, een groot suk varkensvlees en bonen). Het is mooi weer dus we kunnen goed buiten zitten. De verkiezingen zijn in aantocht en daar is ook een senator aanwezig van Indiana en zijn mogelijke opvolging. Ik doe er dan maar een klapke mee. De kindjes spelen ondertussen op de schommel met nog een paar kindjes die ook naar de kerk van Clymers gaan.
Ik voel wel dat mijn engels echt nog niet goed is. Tien dagen in Belgie is niet goed voor de taal.
We gaan naar huis want Dieter is een beetje ziek aan het worden. En ik wil zeker thuis zijn voor dat de rest thuis komen. Ze bellen op dat ze een hele leutige dag gehad hebben en dat ze nu in de subway zijn om broodjes te kopen om bij ons thuis op te eten. Het duurt dan nog zeker een dik uur voor ze lachend thuis komen. Ik heb ondertussen de tafel gezet en het een beetje gezellig gemaakt en voor de gelegenheid openen we ook een fles champagne (die wel van Belgie gekomen is, je vindt dat hier moeilijk). En we hebben nog een hele gezellige avond met champagne en de broodjes en nadien de nodige alcohol. En we babbelen en we lachen wat af. Wat ook niet moeilijk is drie boeren ondereen en niet te vergeten natuurlijk de boerinnen.
ons geamuseerd
Woensdag 5 september
Koen blijft in de kelder werken en met de bank bellen. En wij gaan met de hoop de omgeving verkennen. We gaan naar Camden en bezoeken daar het mini winkeltje. De rekken zijn bijna altijd leeg maar je kan er normaal de meest hoognodige dingen kopen. En er staan ook video's van verschillende jaren oud. Die zijn zelfs zo afgeschenen. Maar het is eens leutig om er door te wandelen. Het is een heel contrast met een walmart. Je vind hier in Amerika nog alle tegenstellingen. Ook lopen we eens door de bibliotheek en van daaruit gaan we naar Flora en Cutler waar we binnenspringen in de john deere shop (Voor Rik kan het niet lang genoeg duren). Maar je kan echt wel alles krijgen in de john deere shop. Zoals speelgoed, kleren, keukenbenodigdheden, traktorfantasieen, allerlei dekoratie, je kunt het zo gek niet bedenken of john deere heeft het. Vervolgens gaan we naar Pat's Country barn waar we nog echte oude john deers kunnen zien. Eentje van in de jaren veertig en een paar van in de jaren vijftig. Dan gaan we nog eens de echte toerist uithangen in een creekje waar een klein watervalleke is.
Om twaalf uur zijn we terug in Camden want we hebben samen met Koen afgesproken in het restaurantje. In dat restaurantje mag je elke dag binnen komen. Het is altijd hetzelfde. De mensen eten er bbq vlees met bonen en met een broodje of chicken noudles met een broodje en wij als uitzonderingen nemen frieten met een hamburger zonder een broodje.
Na het eten dat ons gesmaakt heeft gaan we een kijkje nemen bij Dave Fourgay. Een melkveehouder die geen stal heeft, het is de moeite eens waard om het te zien. Hij melkt toch ook meer dan 250 koeien. En daar Peter en Rik toch ook melkveehouders zijn is het zeer interessant. Nadien gaan we naar een robot bedrijf die een uur van ons vandaan woont, Jones Dairy. Daar krijgen we een leerrijke rondleiding. Koen had het al eens bezocht. En nadien gaan we een goeie pizza eten ergens onderweg. En dat vinden de kindjes natuurlijk wel leutig. Vooral de cola dan. En dan is het weer laat voordat we thuis komen en kunnen we direkt in ons bed.
Koen blijft in de kelder werken en met de bank bellen. En wij gaan met de hoop de omgeving verkennen. We gaan naar Camden en bezoeken daar het mini winkeltje. De rekken zijn bijna altijd leeg maar je kan er normaal de meest hoognodige dingen kopen. En er staan ook video's van verschillende jaren oud. Die zijn zelfs zo afgeschenen. Maar het is eens leutig om er door te wandelen. Het is een heel contrast met een walmart. Je vind hier in Amerika nog alle tegenstellingen. Ook lopen we eens door de bibliotheek en van daaruit gaan we naar Flora en Cutler waar we binnenspringen in de john deere shop (Voor Rik kan het niet lang genoeg duren). Maar je kan echt wel alles krijgen in de john deere shop. Zoals speelgoed, kleren, keukenbenodigdheden, traktorfantasieen, allerlei dekoratie, je kunt het zo gek niet bedenken of john deere heeft het. Vervolgens gaan we naar Pat's Country barn waar we nog echte oude john deers kunnen zien. Eentje van in de jaren veertig en een paar van in de jaren vijftig. Dan gaan we nog eens de echte toerist uithangen in een creekje waar een klein watervalleke is.
Om twaalf uur zijn we terug in Camden want we hebben samen met Koen afgesproken in het restaurantje. In dat restaurantje mag je elke dag binnen komen. Het is altijd hetzelfde. De mensen eten er bbq vlees met bonen en met een broodje of chicken noudles met een broodje en wij als uitzonderingen nemen frieten met een hamburger zonder een broodje.
Na het eten dat ons gesmaakt heeft gaan we een kijkje nemen bij Dave Fourgay. Een melkveehouder die geen stal heeft, het is de moeite eens waard om het te zien. Hij melkt toch ook meer dan 250 koeien. En daar Peter en Rik toch ook melkveehouders zijn is het zeer interessant. Nadien gaan we naar een robot bedrijf die een uur van ons vandaan woont, Jones Dairy. Daar krijgen we een leerrijke rondleiding. Koen had het al eens bezocht. En nadien gaan we een goeie pizza eten ergens onderweg. En dat vinden de kindjes natuurlijk wel leutig. Vooral de cola dan. En dan is het weer laat voordat we thuis komen en kunnen we direkt in ons bed.
Abonneren op:
Posts (Atom)