Dinsdag 22 juli
Nadat iedereen vroeg wakker is en ze achter de computer geinstalleerd zijn om met het thuisfront het reis verloop te bespreken ziet Veronique dat het niet goed gaat met haar ma. Koen zijn ma moet onmiddellijk naar spoed want Veronique denkt dat het om een appendix gaat. Na dit pijnlijke voorval beseffen we dat we wel heel ver van thuis zitten.
En dan kunnen ze vertrekken. Ik en Dieter blijven thuis. Ze rijden met de auto goed vol. Weer richting Zuiden van Ohio. Naar de familie Goldstein en naar Hulsbosch.
Bedankt aan die families dat we jullie altijd mogen bezoeken.
In de loop van de dag krijgen we bericht dat Koen zijn ma een spoedoperatie heeft moeten ondergaan en dat het inderdaad om de appendix gaat.
Als de bende 's avonds laat thuis komt zijn ze onder de indruk van wat ze gezien hebben. Zo veel stallen en zo veel koeien. Bij Hulsbosch zijn ze nog niet aan het melken dus ze hebben daar goed kunnen rond lopen. Isabel hebben ze ondertussen in Purdue afgezet en Veronique heeft Isabel haar computer in bruikleen. Het is altijd plezant om als ze thuis komen de verhalen te horen.
maandag 18 augustus 2008
Wachten op Veronique
Zondag 20 juli
Vandaag kijken we met zijn allen uit naar de komst van Veronique. Ze landen om 1.00 pm in Chicago. Mark, Veronique, Barbara en Nathalie. De kindjes vinden het weer ongelooflijk spannend en weten met hun eigen geen blijf. Het is een hele gewone zondag en dan om 5.00 pm krijgen we eindelijk telefoon dat ze nog een half uur van ons vandaan zijn. Nu beginnen we ook serieus zenuwachtig te worden. Het doet wat met een mens, wachten op familie. En eindelijk zijn ze er. Het is een heel blij en ontroerend weerzien.
En dan wordt er voor de rest van de avond heel veel gebabbeld.
Vandaag kijken we met zijn allen uit naar de komst van Veronique. Ze landen om 1.00 pm in Chicago. Mark, Veronique, Barbara en Nathalie. De kindjes vinden het weer ongelooflijk spannend en weten met hun eigen geen blijf. Het is een hele gewone zondag en dan om 5.00 pm krijgen we eindelijk telefoon dat ze nog een half uur van ons vandaan zijn. Nu beginnen we ook serieus zenuwachtig te worden. Het doet wat met een mens, wachten op familie. En eindelijk zijn ze er. Het is een heel blij en ontroerend weerzien.
En dan wordt er voor de rest van de avond heel veel gebabbeld.
donderdag 14 augustus 2008
Een gewone zaterdag
Zaterdag 19 juli
Ondertussen is de regering gevallen in Belgie. En is het hier in Indiana broeierig heet. Onze airconditionning zet ik alleen in de vooravond aan. Zodat het niet te heet is op de kamers en zodat de kindjes en wij ook natuurlijk kunnen slapen. Maar bij die hitte is het ook ongelooflijk doef. Ik kom van een vochtig huis in Deurle maar nu heb ik ook een vochtig huis. Ik moet genoeg verluchten anders komen de schimmels op alles en nog wat.
Koen belt en mailt verder voor onze groene kaart en ik doe heel veel huishoudelijk werk. In de namiddag ga ik en de kindjes naar Karen om het gerief dat we geleend hadden van haar, voor onze open house terug te brengen. Als we bij Karen zijn zien we opeens een vliegtuig wat echt een bezienswaardigheid is want dat zie je hier bijna nooit. Maar het is een geel sportvliegtuigje dat heel laag vliegt. Dat hebben wij nog nooit gezien. Maar Loren doet ons de deskundige uitleg dat dat voor de mais te sproeien is tegen de schimmels.
Hij zelf doet het niet en de boeren die wij kennen doen het ook niet en het kost veel geld maar normaal brengt het wel op. Dan gaan we richting Camden om nog eens een filmke te huren. En thuis spelen de kinderen nog heel lang in het zwembad.
Ondertussen is de regering gevallen in Belgie. En is het hier in Indiana broeierig heet. Onze airconditionning zet ik alleen in de vooravond aan. Zodat het niet te heet is op de kamers en zodat de kindjes en wij ook natuurlijk kunnen slapen. Maar bij die hitte is het ook ongelooflijk doef. Ik kom van een vochtig huis in Deurle maar nu heb ik ook een vochtig huis. Ik moet genoeg verluchten anders komen de schimmels op alles en nog wat.
Koen belt en mailt verder voor onze groene kaart en ik doe heel veel huishoudelijk werk. In de namiddag ga ik en de kindjes naar Karen om het gerief dat we geleend hadden van haar, voor onze open house terug te brengen. Als we bij Karen zijn zien we opeens een vliegtuig wat echt een bezienswaardigheid is want dat zie je hier bijna nooit. Maar het is een geel sportvliegtuigje dat heel laag vliegt. Dat hebben wij nog nooit gezien. Maar Loren doet ons de deskundige uitleg dat dat voor de mais te sproeien is tegen de schimmels.
Hij zelf doet het niet en de boeren die wij kennen doen het ook niet en het kost veel geld maar normaal brengt het wel op. Dan gaan we richting Camden om nog eens een filmke te huren. En thuis spelen de kinderen nog heel lang in het zwembad.
Varkensverkoop
Vrijdag 18 juli
Vandaag is de laatste dag op de fair en het begint maar om 5.00 pm met de verkoop van de varkens. Koen gaat alle kanten nu sproeien tegen het vuil, heel gemakkelijk roundup. En ik ga ons gazonneke afmaaien.
Koen gaat naar de fair en wij blijven thuis.
Als Koen thuiskomt is hij onder de indruk. De varkens worden verkocht aan minstens 200 dollar boven de prijs. De hoogstbieder krijgt het varken en het geld is voor de jongere. Alle varkens worden verkocht aan de bedrijven in de buurt. Dus ook alle jongeren zijn er heel goed mee.
Nu komt hij wel laat thuis toch naar Amerikaanse normen. Het is 10.00 pm.
Vandaag is de laatste dag op de fair en het begint maar om 5.00 pm met de verkoop van de varkens. Koen gaat alle kanten nu sproeien tegen het vuil, heel gemakkelijk roundup. En ik ga ons gazonneke afmaaien.
Koen gaat naar de fair en wij blijven thuis.
Als Koen thuiskomt is hij onder de indruk. De varkens worden verkocht aan minstens 200 dollar boven de prijs. De hoogstbieder krijgt het varken en het geld is voor de jongere. Alle varkens worden verkocht aan de bedrijven in de buurt. Dus ook alle jongeren zijn er heel goed mee.
Nu komt hij wel laat thuis toch naar Amerikaanse normen. Het is 10.00 pm.
varkensshow
Donderdag 17 juli
In de voormiddag belt Koen nog naar een paar mensen en vertaalt ook enkele brieven. En daarna gaat hij weer naar de fair. Hij heeft er al heel veel kontakten gelegd, zelfs met een gebuur die ook in een petitie tegen ons getekend heeft maar blijkbaar heeft hij getekend omdat er een oude vete is met de vorige eigenaar. Maar hij bewerkt ook wat land en hij heeft ons zelfs zijn land aangeboden voor mest. Kontakten leggen is toch zo belangrijk.
Ik en de kindjes gaan ook weer naar de fair. Want het is een hele dag varkensshow. Dat begint om 8.00 am en het duurt een hele dag.
De jongeren mogen elk maximum 3 varkens tentoonstellen. Er zijn meer dan 200 varkens weten ze mij daar te vertellen. Ik begin toch ook al wat mensen te kennen. De varkens zijn de eerste dag van de fair gewogen en worden geselekteerd per gewicht. 8 varkens per keer. Er is een jurylid die komt van een andere county zodat er zeker geen favoritisme kan zijn. Ze gaan dus per acht in de ring en de jongeren moeten de varkens begeleiden met enkel een stokje, wat op zich niet echt simpel is. De jongeren hebben een leeftijd van 8 jaar tot 20 jaar. En ze hebben allemaal hun beste kleren aan. De jongens uiteraard in jeansbroek met boots en een mooi hemd. De meisjes ook in jeansbroek en een mooi bloeseke. In alle achterzakken zit een borstel om het varken te doen blinken. Achter de coulissen worden de varkens gewassen en opgeboend. Het is een gezellige drukte. Maar weer sta ik versteld dat het zo geordend is.
Wij hebben een mooi plekske gevonden juist voor de varkens binnenkomen, zodat de kindjes ze eens goed kunnen aanraken. De winnaars krijgen in elke reeks een medaille. Na een paar uurkes beginnen ze toch moe te worden en vertrekken we. Ook Koen gaat naar huis want er is volk genoeg.
In de voormiddag belt Koen nog naar een paar mensen en vertaalt ook enkele brieven. En daarna gaat hij weer naar de fair. Hij heeft er al heel veel kontakten gelegd, zelfs met een gebuur die ook in een petitie tegen ons getekend heeft maar blijkbaar heeft hij getekend omdat er een oude vete is met de vorige eigenaar. Maar hij bewerkt ook wat land en hij heeft ons zelfs zijn land aangeboden voor mest. Kontakten leggen is toch zo belangrijk.
Ik en de kindjes gaan ook weer naar de fair. Want het is een hele dag varkensshow. Dat begint om 8.00 am en het duurt een hele dag.
De jongeren mogen elk maximum 3 varkens tentoonstellen. Er zijn meer dan 200 varkens weten ze mij daar te vertellen. Ik begin toch ook al wat mensen te kennen. De varkens zijn de eerste dag van de fair gewogen en worden geselekteerd per gewicht. 8 varkens per keer. Er is een jurylid die komt van een andere county zodat er zeker geen favoritisme kan zijn. Ze gaan dus per acht in de ring en de jongeren moeten de varkens begeleiden met enkel een stokje, wat op zich niet echt simpel is. De jongeren hebben een leeftijd van 8 jaar tot 20 jaar. En ze hebben allemaal hun beste kleren aan. De jongens uiteraard in jeansbroek met boots en een mooi hemd. De meisjes ook in jeansbroek en een mooi bloeseke. In alle achterzakken zit een borstel om het varken te doen blinken. Achter de coulissen worden de varkens gewassen en opgeboend. Het is een gezellige drukte. Maar weer sta ik versteld dat het zo geordend is.
Wij hebben een mooi plekske gevonden juist voor de varkens binnenkomen, zodat de kindjes ze eens goed kunnen aanraken. De winnaars krijgen in elke reeks een medaille. Na een paar uurkes beginnen ze toch moe te worden en vertrekken we. Ook Koen gaat naar huis want er is volk genoeg.
dinsdag 12 augustus 2008
wij naar de fair
Woensdag 16 juli
Weer te veel wind om te sproeien maar we hebben kontakt gekregen met de firma die voor onze green card moet zorgen dat we heel de procedure die we al eens gedaan hebben om ons visum te krijgen nog eens moeten overdoen maar dan nog veel overtuigender. Zo moeten we heel goed kunnen bewijzen dat we landbouwer waren in Belgie. En vooral dat we de nodige knowhow hadden in Belgie. Dat moeten we bewijzen met diploma's (bij mij is dat vooral van cursussen van groene kring en de agra want als ik het van de school moet hebben zal er wel niet veel van in huis komen), maar goed dat ik zo veel cursussen gevolgd heb. Ook Koen heeft heel veel cursussen gevolgd. Dat we niet veel thuis waren werpt nu wel zijn vruchten af.
Dan moeten we terug verklaringen hebben van de verzekeringen en de bank dat we altijd korrekt gehandeld hebben.
En als laatste maar zeker niet het onbelangrijkste moeten we persoonlijke getuigenissen hebben van mensen die met ons gehandeld hebben in Belgie of onze geburen waren. Iedereen wordt opgebeld of gemaild. (veearts, veevoederspecialist, veevoederhandelaar, melkerij, buren, collega boeren, loonwerker en nog vele anderen). En natuurlijk zijn dat geen telefoontjes van vijf minuten.
Dan gaan we met zijn allen naar de fair in twee auto's. Koen gaat bakken en wij gaan naar het gebouw kijken waar de 4h hun werken tentoongesteld hebben. Elke jongere heeft het afgelopen jaar opdracht gekregen om werkjes te doen. Zowel opgelegde werkjes als vrije werkjes. In de opgelegde werkjes zijn er opdrachten als een gebak bakken, bloemschikken of een bouwprojekt, schilderen, insekten verzamelen. En dat moet iedereen doen en die zijn nu tentoongesteld en het is echt wel prachtig. Die worden dan ook beoordeeld volgens leeftijd en krijgen een prijs.
In de vrije werkjes zijn er legodemonstraties, timmerwerken, "honeymoonbiscuits",....zelfs verschillende gewassen telen en nog veel meer. Het is echt de moeite waard. En zoveel werk dat die er ingestoken hebben dat kan ik mij niet voorstellen in Vlaanderen. De discipline komt hier ook weer boven.
Dan is de jaarmarkt bezig en vandaag is het klein vee. Dus de jongeren komen elk hun eigen kleinvee showen. Alle dieren zijn ook tentoongesteld. Het is echt de moeite waard. Alle dieren zijn aanwezig. Ganzen, schapen ook een heel groot suffolk schaap, lama's, eenden, kippen, hanen, koeien, veel varkens, konijnen (er zijn zelfs heel grote "flemisch giants", "Vlaamse reuzen"), wel leutig dat je dat zelfs terug vindt in Amerika. Verder is er heel veel volk, veel limonade, veel icetea, geen alcohol, veel ijs, veel jeansbroeken (ook in deze hitte) en natuurlijk veel hamburgers en hotdogs.
Om de dag af te sluiten gaan wij dan maar een lekkere vettige hamburger kopen en we worden bediend door mijn Koeneke. En als dessertje nemen we nog een goed softijseke. Ik ga naar huis de kindjes in bed steken en een beetje later komt Koen ook thuis.
Weer te veel wind om te sproeien maar we hebben kontakt gekregen met de firma die voor onze green card moet zorgen dat we heel de procedure die we al eens gedaan hebben om ons visum te krijgen nog eens moeten overdoen maar dan nog veel overtuigender. Zo moeten we heel goed kunnen bewijzen dat we landbouwer waren in Belgie. En vooral dat we de nodige knowhow hadden in Belgie. Dat moeten we bewijzen met diploma's (bij mij is dat vooral van cursussen van groene kring en de agra want als ik het van de school moet hebben zal er wel niet veel van in huis komen), maar goed dat ik zo veel cursussen gevolgd heb. Ook Koen heeft heel veel cursussen gevolgd. Dat we niet veel thuis waren werpt nu wel zijn vruchten af.
Dan moeten we terug verklaringen hebben van de verzekeringen en de bank dat we altijd korrekt gehandeld hebben.
En als laatste maar zeker niet het onbelangrijkste moeten we persoonlijke getuigenissen hebben van mensen die met ons gehandeld hebben in Belgie of onze geburen waren. Iedereen wordt opgebeld of gemaild. (veearts, veevoederspecialist, veevoederhandelaar, melkerij, buren, collega boeren, loonwerker en nog vele anderen). En natuurlijk zijn dat geen telefoontjes van vijf minuten.
Dan gaan we met zijn allen naar de fair in twee auto's. Koen gaat bakken en wij gaan naar het gebouw kijken waar de 4h hun werken tentoongesteld hebben. Elke jongere heeft het afgelopen jaar opdracht gekregen om werkjes te doen. Zowel opgelegde werkjes als vrije werkjes. In de opgelegde werkjes zijn er opdrachten als een gebak bakken, bloemschikken of een bouwprojekt, schilderen, insekten verzamelen. En dat moet iedereen doen en die zijn nu tentoongesteld en het is echt wel prachtig. Die worden dan ook beoordeeld volgens leeftijd en krijgen een prijs.
In de vrije werkjes zijn er legodemonstraties, timmerwerken, "honeymoonbiscuits",....zelfs verschillende gewassen telen en nog veel meer. Het is echt de moeite waard. En zoveel werk dat die er ingestoken hebben dat kan ik mij niet voorstellen in Vlaanderen. De discipline komt hier ook weer boven.
Dan is de jaarmarkt bezig en vandaag is het klein vee. Dus de jongeren komen elk hun eigen kleinvee showen. Alle dieren zijn ook tentoongesteld. Het is echt de moeite waard. Alle dieren zijn aanwezig. Ganzen, schapen ook een heel groot suffolk schaap, lama's, eenden, kippen, hanen, koeien, veel varkens, konijnen (er zijn zelfs heel grote "flemisch giants", "Vlaamse reuzen"), wel leutig dat je dat zelfs terug vindt in Amerika. Verder is er heel veel volk, veel limonade, veel icetea, geen alcohol, veel ijs, veel jeansbroeken (ook in deze hitte) en natuurlijk veel hamburgers en hotdogs.
Om de dag af te sluiten gaan wij dan maar een lekkere vettige hamburger kopen en we worden bediend door mijn Koeneke. En als dessertje nemen we nog een goed softijseke. Ik ga naar huis de kindjes in bed steken en een beetje later komt Koen ook thuis.
beginnen verven
Dinsdag 15 juli
Koen kan deze morgen niet verder sproeien. Te veel wind. Koen vertrekt dan tegen 11.00 am naar de fair.
Ik en de kindjes gaan naar de rural king om speciale verf te halen voor de graansilo's. Die moeten terug waterdicht gemaakt worden voor het volgende seizoen. En de onderkant van de silo's moet behandelt worden het dient ook om de insekten buiten te houden.
Het is produkt (een soort roofing) dat ook wordt gebruikt voor de bovenkant van mobil homes. Het is een hele dikke massa die niet gemakkellijk is om uit te strijken. Maar het moet wel heel heet zijn zodat het een beetje uitloopt. Wat nog een groot nadeel is dat er drie kleine kindjes rondlopen die ook willen verven. Dus geef ik hen elk een borstel en ze mogen met water met een beetje afgedraaide olie erin een beetje op de hangaarsdeuren beginnen verven. En na een paar minuten zijn ze het gelukkig beu en kan ik verder doen. Ik heb totaal geen idee of ik goed bezig ben. Uiteindelijk die dag heb ik maar ene silo (binn) kunnen doen.
Koen heeft gedaan met de distels te sproeien en kan vanaf morgen het onkruid en de kanten beginnen sproeien.
Koen kan deze morgen niet verder sproeien. Te veel wind. Koen vertrekt dan tegen 11.00 am naar de fair.
Ik en de kindjes gaan naar de rural king om speciale verf te halen voor de graansilo's. Die moeten terug waterdicht gemaakt worden voor het volgende seizoen. En de onderkant van de silo's moet behandelt worden het dient ook om de insekten buiten te houden.
Het is produkt (een soort roofing) dat ook wordt gebruikt voor de bovenkant van mobil homes. Het is een hele dikke massa die niet gemakkellijk is om uit te strijken. Maar het moet wel heel heet zijn zodat het een beetje uitloopt. Wat nog een groot nadeel is dat er drie kleine kindjes rondlopen die ook willen verven. Dus geef ik hen elk een borstel en ze mogen met water met een beetje afgedraaide olie erin een beetje op de hangaarsdeuren beginnen verven. En na een paar minuten zijn ze het gelukkig beu en kan ik verder doen. Ik heb totaal geen idee of ik goed bezig ben. Uiteindelijk die dag heb ik maar ene silo (binn) kunnen doen.
Koen heeft gedaan met de distels te sproeien en kan vanaf morgen het onkruid en de kanten beginnen sproeien.
maandag 11 augustus 2008
start van de 4H-fair
Maandag 14 juni
De 4H-fair dat is hoe de jaarmarkt genoemd wordt. Dat vindt plaats in bijna alle countys en het wordt georganiseerd door en vooral voor de plattelandsjongeren. Het zijn de jongeren die meedoen aan de jaarmarkt. En buiten de jaarmarkt moeten ze ook allerlei werken tentoonstellen. Je kan max. 10 jaar een 4H zijn en je moet 8 jaar zijn vooraleer je een dier naar voor mag brengen. De leuze van 4H is " today 4H, tomorrow a leader". Maar aangezien het van de plattelandsjongeren is gaan de ouders en sympatisanten natuurlijk een hele week helpen. Zo gaat Koen ook alle dagen op de fair zijn. Hij moet hamburgers bakken vanaf 11.00 am.
Ik blijf thuis want de kindjes hebben weer dringend een rustdag nodig. Naar Chicago rijden dat blijft zware toebak.
En ik moet dringend beginnen kuisen. Als Koen 's avonds thuis komt. Dat duurt niet gelijk in Belgie tot een stuk in de nacht. Maar om 6.00 pm is dat volledig gedaan. En er is niets alcohol te krijgen. Limonade en ijsthee. Gaat die verder beginnen sproeien voor de distels. Maar ook vanavond heeft hij niet gedaan gekregen. Met een quad het is handig maar het duurt een beetje vooraleer je op de plek bent.
De 4H-fair dat is hoe de jaarmarkt genoemd wordt. Dat vindt plaats in bijna alle countys en het wordt georganiseerd door en vooral voor de plattelandsjongeren. Het zijn de jongeren die meedoen aan de jaarmarkt. En buiten de jaarmarkt moeten ze ook allerlei werken tentoonstellen. Je kan max. 10 jaar een 4H zijn en je moet 8 jaar zijn vooraleer je een dier naar voor mag brengen. De leuze van 4H is " today 4H, tomorrow a leader". Maar aangezien het van de plattelandsjongeren is gaan de ouders en sympatisanten natuurlijk een hele week helpen. Zo gaat Koen ook alle dagen op de fair zijn. Hij moet hamburgers bakken vanaf 11.00 am.
Ik blijf thuis want de kindjes hebben weer dringend een rustdag nodig. Naar Chicago rijden dat blijft zware toebak.
En ik moet dringend beginnen kuisen. Als Koen 's avonds thuis komt. Dat duurt niet gelijk in Belgie tot een stuk in de nacht. Maar om 6.00 pm is dat volledig gedaan. En er is niets alcohol te krijgen. Limonade en ijsthee. Gaat die verder beginnen sproeien voor de distels. Maar ook vanavond heeft hij niet gedaan gekregen. Met een quad het is handig maar het duurt een beetje vooraleer je op de plek bent.
stoet in Flora
Zondag 13 juni
Na onze wekelijkse zondagsmis gaan we tegen 2.00 pm richting Flora. Het is het begin van de jaarlijkse "fair" (jaarmarkt). En dat wordt geopend met een grote stoet (parade). We vinden een heerlijk plaatsje in de zon en gaan ons op ons gemak zetten op de grond. Wat heel uitzonderlijk is want bijna iedereen tot de kindjes toe hebben een opvouwstoeltje bij. We zitten nog geen vijf minuten en bij toeval komt de familie eraan waar we "independance day" gevierd hebben. Zij geven ons nu de nodige kommentaren wie er allemaal in de stoet meerijden.
Het is vooral een reklamestoet. Eerst komen de verschillende kerken voorbij, dan de missen en misters in oude auto's. Ze geven hier voor alles een miss. Zelfs kindermissen en kindermisters zijn hier ook. Dan de plaatselijke "LRV". Dan de landbouwers met praktisch allemaal een oldtimer john deere. En als afsluiter de brandweer en de politie onder veel getoeter en licht.
Bijna iedereen uit de stoet gooit snoep en halskettingen uit. Waarom dan die kinderen een stoel nodig hebben weet ik echt niet. Terwijl we daar zo zaten kwam er ook nog een boer bij ons zitten die ook maar een mijl van ons weg woont.
Na de stoet gaan we naar de jaarmarkt waar ze alles in gereedheid aan het brengen zijn want morgen komen er varkens, eenden, koeien, konijnen, vogels, geiten, schapen, lama's en nog heel veel meer.
Naar de kermis gaan we niet. Maar we gaan nog wel een creme gelaceke eten met die familie.
Als we terug naar Camden rijden zien we dat een paar boeren tarwe aan het dorsen zijn. Als we richting Flora rijden dat is een half uurke rijden. Zijn we altijd drie akkers tarwe tegengekomen en die zijn ze nu aan het dorsen. Maar ze dorsen hier juist onder het graan, het stro hebben ze toch niet nodig. En dat is een raar zicht. In Vlaanderen is dat zo kort mogelijk en hier zo lang mogelijk. De boer (de Sparks) die bij ons kwamen zitten weten te vertellen dat tarwe hier geen topopbrengst is maar dat het een heel gemakkelijk en goedkoop gewas is omdat ze niet moeten sproeien voor het onkruid. Daar ze hier geen stro nodig hebben. Maar het is wel uitstekend om als gewas af te wisselen. Maar tot hier toe kennen wij geen enkele boer persoonlijk die tarwe zet.
Tot hier toe was Tim nog niet proper 's nachts maar nu wil hij in een keer zonder dat we het hem gevraagd hebben zonder pamper slapen omdat Jef dat ook niet doet. Zodus wij benieuwd voor morgenvroeg.
Na onze wekelijkse zondagsmis gaan we tegen 2.00 pm richting Flora. Het is het begin van de jaarlijkse "fair" (jaarmarkt). En dat wordt geopend met een grote stoet (parade). We vinden een heerlijk plaatsje in de zon en gaan ons op ons gemak zetten op de grond. Wat heel uitzonderlijk is want bijna iedereen tot de kindjes toe hebben een opvouwstoeltje bij. We zitten nog geen vijf minuten en bij toeval komt de familie eraan waar we "independance day" gevierd hebben. Zij geven ons nu de nodige kommentaren wie er allemaal in de stoet meerijden.
Het is vooral een reklamestoet. Eerst komen de verschillende kerken voorbij, dan de missen en misters in oude auto's. Ze geven hier voor alles een miss. Zelfs kindermissen en kindermisters zijn hier ook. Dan de plaatselijke "LRV". Dan de landbouwers met praktisch allemaal een oldtimer john deere. En als afsluiter de brandweer en de politie onder veel getoeter en licht.
Bijna iedereen uit de stoet gooit snoep en halskettingen uit. Waarom dan die kinderen een stoel nodig hebben weet ik echt niet. Terwijl we daar zo zaten kwam er ook nog een boer bij ons zitten die ook maar een mijl van ons weg woont.
Na de stoet gaan we naar de jaarmarkt waar ze alles in gereedheid aan het brengen zijn want morgen komen er varkens, eenden, koeien, konijnen, vogels, geiten, schapen, lama's en nog heel veel meer.
Naar de kermis gaan we niet. Maar we gaan nog wel een creme gelaceke eten met die familie.
Als we terug naar Camden rijden zien we dat een paar boeren tarwe aan het dorsen zijn. Als we richting Flora rijden dat is een half uurke rijden. Zijn we altijd drie akkers tarwe tegengekomen en die zijn ze nu aan het dorsen. Maar ze dorsen hier juist onder het graan, het stro hebben ze toch niet nodig. En dat is een raar zicht. In Vlaanderen is dat zo kort mogelijk en hier zo lang mogelijk. De boer (de Sparks) die bij ons kwamen zitten weten te vertellen dat tarwe hier geen topopbrengst is maar dat het een heel gemakkelijk en goedkoop gewas is omdat ze niet moeten sproeien voor het onkruid. Daar ze hier geen stro nodig hebben. Maar het is wel uitstekend om als gewas af te wisselen. Maar tot hier toe kennen wij geen enkele boer persoonlijk die tarwe zet.
Tot hier toe was Tim nog niet proper 's nachts maar nu wil hij in een keer zonder dat we het hem gevraagd hebben zonder pamper slapen omdat Jef dat ook niet doet. Zodus wij benieuwd voor morgenvroeg.
zondag 10 augustus 2008
Ann naar Chicago
Zaterdag 12 juni
En dan is het weer de laatste dag. En Ann begint haar valiezen te maken en Marie en Jef moeten in heel het huis alles bijeen gaan zoeken.
En dan vertrekken we weer naar Chicago. Koen blijft thuis. Het is een mooie dag maar in Chicago hebben we wat file. Ann wilde nog wat rondlopen in de taxfreeshop. Maar het zal voor een andere keer zijn. We komen op tijd aan juist voor in te checken en naar de gate te gaan.
Alle afscheiden zijn moeilijk maar mijn tweelingzus en mijn petekindje zijn toch weer wat moeilijker. Maar ja binnenkort zien we elkaar weer. En zo gaat er weer een dagje voorbij.
En dan is het weer de laatste dag. En Ann begint haar valiezen te maken en Marie en Jef moeten in heel het huis alles bijeen gaan zoeken.
En dan vertrekken we weer naar Chicago. Koen blijft thuis. Het is een mooie dag maar in Chicago hebben we wat file. Ann wilde nog wat rondlopen in de taxfreeshop. Maar het zal voor een andere keer zijn. We komen op tijd aan juist voor in te checken en naar de gate te gaan.
Alle afscheiden zijn moeilijk maar mijn tweelingzus en mijn petekindje zijn toch weer wat moeilijker. Maar ja binnenkort zien we elkaar weer. En zo gaat er weer een dagje voorbij.
naar French park
Vrijdag 12 juli
Chris maakt hem klaar om te vertrekken naar Van Ham. Hij kan er gedurende de tijd dat hij hier nog is gaan helpen. Dus hij is kontent hij kan eindelijk weer tussen de koeien gaan werken.
En voor Ann is het alweer de voorlaatste dag. De tijd vliegt hier echt wel voorbij.
Ann is de tijd dat ze hier was alle dagen gaan lopen, het blokje om en dat is ongeveer 6 km. Nu gaat Koen eens meelopen. En als ze terugkomen vallen ze allebei uitgeput neer in het gras. Ze wilden elkaar niet geven voor elkaar. En zo hebben ze het tempo flink opgetrokken.
Koen gaat voor de rest van de dag werken in de kelder. Plans bestuderen, nog verder bellen voor de maisprijzen, bankzaken en nog veel andere dingen.
Ik en de rest gaan in de namiddag naar French Park. Het is er echt de moeite waard. Maar we moeten geregeld uit het water voor bliksemgevaar. Heel raar maar niemand stelt er vragen bij en iedereen gaat uit dat water en dan spelen ze in het zand.
Chris maakt hem klaar om te vertrekken naar Van Ham. Hij kan er gedurende de tijd dat hij hier nog is gaan helpen. Dus hij is kontent hij kan eindelijk weer tussen de koeien gaan werken.
En voor Ann is het alweer de voorlaatste dag. De tijd vliegt hier echt wel voorbij.
Ann is de tijd dat ze hier was alle dagen gaan lopen, het blokje om en dat is ongeveer 6 km. Nu gaat Koen eens meelopen. En als ze terugkomen vallen ze allebei uitgeput neer in het gras. Ze wilden elkaar niet geven voor elkaar. En zo hebben ze het tempo flink opgetrokken.
Koen gaat voor de rest van de dag werken in de kelder. Plans bestuderen, nog verder bellen voor de maisprijzen, bankzaken en nog veel andere dingen.
Ik en de rest gaan in de namiddag naar French Park. Het is er echt de moeite waard. Maar we moeten geregeld uit het water voor bliksemgevaar. Heel raar maar niemand stelt er vragen bij en iedereen gaat uit dat water en dan spelen ze in het zand.
Koen en Chris naar Van Ham
Donderdag 10 juli
Koen en Chris gaan vandaag tesamen naar het bedrijf Van Ham in Ohio. Ze vertrekken van zodra Chris wakker is.
Ik, Ann en de kindjes gaan nog eens met zijn allen naar het bos op zoek naar herten (maar we zien er geen enkele) en rijden verder bij een gebuur (de Sparks)om eieren. Daar kunnen de kindjes wat spelen met de hond en de katten.
Na de middag gaan we met zijn allen naar de winkel en we maken er nog een dagje van waar er veel wordt gebabbeld zoals het hoort tussen tweelingzussen.
Koen en Chris gaan vandaag tesamen naar het bedrijf Van Ham in Ohio. Ze vertrekken van zodra Chris wakker is.
Ik, Ann en de kindjes gaan nog eens met zijn allen naar het bos op zoek naar herten (maar we zien er geen enkele) en rijden verder bij een gebuur (de Sparks)om eieren. Daar kunnen de kindjes wat spelen met de hond en de katten.
Na de middag gaan we met zijn allen naar de winkel en we maken er nog een dagje van waar er veel wordt gebabbeld zoals het hoort tussen tweelingzussen.
zaterdag 9 augustus 2008
naar een vergadering over mais
Woensdag 9 juli
Om halfacht komen er ons twee boeren halen om samen naar een vergadering te rijden over mais. Ik, koen en Chris gaan mee. De vergadering begint om 11.00 am en het is ergens in Ohio. In de auto gaat het gesprek natuurlijk over het boeren en over de maisprijzen. Onderweg stoppen we gelijk dan echte Amerikanen doen bij een mc donnald voor een koffieke en de twee farmers nemen elk een grote beker met cola met een rietje. Dit is zo een cliche beeld dat je hier konstant ziet. En dan zetten ze die grote beker met cola en heel veel ijs van voor in de truck.
We komen juist op tijd aan en de vergadering gaat door bij een farmer in zijn hangaar. De farmer bewerkt in totaal ongeveer 3000 acres. En het zijn German Baptisten. Hijzelf heeft gewone kleren aan maar zijn dochters en zijn vrouw hebben dezelfde kleren aan. Een jurk dat bij alle vrouwen hetzelfde model is.
De vergadering gaat over de verschillende maisrassen en over het goed bewerken van de grond. maar ik moet eerlijk zeggen mij heeft het niet echt geboeid maar dat zal zeker niet aan de sprekers liggen maar ik had dat probleem ook al in school.
Tussen verschillende sprekers door hebben de vrouw en de dochters voor eten gezorgd en mogen we aanschuiven aan tafel. Weer hetzelfde eten. Varkensvlees, bonen, chips en broodjes. Maar het is wel heel lekker klaargemaakt.
De vergadering duurt nog tot 3.00 pm. En dan vertrekken we verder. De twee boeren hebben in deze streek een feedlot (ik weet niet hoe het geschreven wordt). Dat is een plaats waar runderen samen lopen (zwart vleesvee). Ze hebben ook nog een feedlot ergens in Indiana. Bij deze mensen is het niet een echte grote en het is bij iemand op een boerderij. Maar het is wel de moeite om te zien. De boer die op de boerderij zit is blijkbaar iemand met 13 stielen. Er staat echt vanalles. Oude traktors, misschien wel 20, heel veel containers, een stuk of vijf kranen, kotjes en afdakjes, silo's die kapot zijn maar de mais ligt dan wel binnen in een soort afdak. In ieder geval je kan er niet over of door. De runderen staan samen in een hele grote stal tot hun buik in de stront maar ze zien er wel goed uit. Er lopen 300 stuks stierkes zo zwart of roet. Heel indrukwekkend om dat te zien.
In een echte feedlot lopen de runderen buiten en dat zien we hier geregeld in de buurt.
De boeren met wie we meegekomen zijn proberen alle maanden te komen kijken maar dat lukt niet. Nu gaan ze er tussen zonder botten of iets. Gewoon met hun boots en hun jeansbroek en zo gaan ze dan ook in hun truck zitten. Ze geven nog verdere instrukties aan de man die er moet oppassen en zeggen hem dat hij verder de boel moet opkuisen.
In het naar huis rijden stoppen we voor een creme glaceke bij een "dairy queen" en gaan in een "burger king" ietske eten.
Het was heel boeiend om een hele dag met echte Amerikaanse farmers op stap te gaan.
Thuis gekomen ligt de rest al heerlijk te slapen.
Om halfacht komen er ons twee boeren halen om samen naar een vergadering te rijden over mais. Ik, koen en Chris gaan mee. De vergadering begint om 11.00 am en het is ergens in Ohio. In de auto gaat het gesprek natuurlijk over het boeren en over de maisprijzen. Onderweg stoppen we gelijk dan echte Amerikanen doen bij een mc donnald voor een koffieke en de twee farmers nemen elk een grote beker met cola met een rietje. Dit is zo een cliche beeld dat je hier konstant ziet. En dan zetten ze die grote beker met cola en heel veel ijs van voor in de truck.
We komen juist op tijd aan en de vergadering gaat door bij een farmer in zijn hangaar. De farmer bewerkt in totaal ongeveer 3000 acres. En het zijn German Baptisten. Hijzelf heeft gewone kleren aan maar zijn dochters en zijn vrouw hebben dezelfde kleren aan. Een jurk dat bij alle vrouwen hetzelfde model is.
De vergadering gaat over de verschillende maisrassen en over het goed bewerken van de grond. maar ik moet eerlijk zeggen mij heeft het niet echt geboeid maar dat zal zeker niet aan de sprekers liggen maar ik had dat probleem ook al in school.
Tussen verschillende sprekers door hebben de vrouw en de dochters voor eten gezorgd en mogen we aanschuiven aan tafel. Weer hetzelfde eten. Varkensvlees, bonen, chips en broodjes. Maar het is wel heel lekker klaargemaakt.
De vergadering duurt nog tot 3.00 pm. En dan vertrekken we verder. De twee boeren hebben in deze streek een feedlot (ik weet niet hoe het geschreven wordt). Dat is een plaats waar runderen samen lopen (zwart vleesvee). Ze hebben ook nog een feedlot ergens in Indiana. Bij deze mensen is het niet een echte grote en het is bij iemand op een boerderij. Maar het is wel de moeite om te zien. De boer die op de boerderij zit is blijkbaar iemand met 13 stielen. Er staat echt vanalles. Oude traktors, misschien wel 20, heel veel containers, een stuk of vijf kranen, kotjes en afdakjes, silo's die kapot zijn maar de mais ligt dan wel binnen in een soort afdak. In ieder geval je kan er niet over of door. De runderen staan samen in een hele grote stal tot hun buik in de stront maar ze zien er wel goed uit. Er lopen 300 stuks stierkes zo zwart of roet. Heel indrukwekkend om dat te zien.
In een echte feedlot lopen de runderen buiten en dat zien we hier geregeld in de buurt.
De boeren met wie we meegekomen zijn proberen alle maanden te komen kijken maar dat lukt niet. Nu gaan ze er tussen zonder botten of iets. Gewoon met hun boots en hun jeansbroek en zo gaan ze dan ook in hun truck zitten. Ze geven nog verdere instrukties aan de man die er moet oppassen en zeggen hem dat hij verder de boel moet opkuisen.
In het naar huis rijden stoppen we voor een creme glaceke bij een "dairy queen" en gaan in een "burger king" ietske eten.
Het was heel boeiend om een hele dag met echte Amerikaanse farmers op stap te gaan.
Thuis gekomen ligt de rest al heerlijk te slapen.
mais verkocht
Dinsdag 8 juli
Ann gaat met Jef en Marie naar Indiana Beach. Zodat ze toch op die toestellen kunnen gaan waar Stef en Dieter niet op mochten en ook gewoon eens een dagje met hun drieen.
Chris gaat distels sproeien met de quad tussen de akkers waar er natuurgebied ligt. Ook hier moeten de distels bestreden worden. CRP noemt dat gebied. En elke boer kan dus ook wat CRP aanvragen en je krijgt er ook subsidies voor als je het goed doet. Je mag ook maar maaien vanaf 1 augustus. Maar hier in Amerika is het grote verschil dat dat een plekje is (meestal de natste plek) gewoon in de akker. Je moet dat dan aanvragen of dat dat er geschikt voor is. en we hebben in een akker een heel groot stuk CRP. Het grote nadeel in Vlaanderen is dat de overheid tegen de boer zegt wat er in natuurgebied moet.
Wij wachten op Myron want die ging tegen 9.00 am komen om ons te helpen met de mais te verkopen. De prijzen zijn zeer gunstig. Er wordt nog heel wat over en weer gebeld naar zes verschillende graanontvangsten. De prijzen liggen niet ver uiteen maar we gaan voor een graanontvangst waar we niet het meeste krijgen maar die wel het dichtst bij huis is en waar er nooit file is om het graan te lossen. Wat ook heel belangrijk is als we aan het dorsen zijn. Als we een uur moeten wachten om te lossen is dat ook weggesmeten geld.
We kontrakteren een groot deel van de verwachte mais. We mogen ook niet te veel kontrakteren want hetgeen je teveel kontrakteert moet je ook zelf betalen. En de mais staat er dan wel heel goed bij. Het spreekwoord is "Je kan het vel van de beer maar verkopen als hij geschoten is".
Het is tegen de middag dat Myron vertrekt. Want hij moet ons alles toch nog eens goed uitleggen. Rekenen in bushels en acres en in dollar het gaat bijlange nog niet vanzelf. Het is zelfs heel moeilijk. En om toch in de spreuken te blijven. "Herhaling is de moeder van de wijsheid".
In de namiddag moet Koen dan naar die graanontvangst om onze gegevens door te geven en kontrakten op te maken.
En als Ann, Jef en Marie thuis komen hebben ze veel te vertellen over jetskien en over allerlei toestellen waar ze ingezeten hebben.
Chris komt ook thuis maar hij krijgt vandaag niet meer gedaan.
Ann gaat met Jef en Marie naar Indiana Beach. Zodat ze toch op die toestellen kunnen gaan waar Stef en Dieter niet op mochten en ook gewoon eens een dagje met hun drieen.
Chris gaat distels sproeien met de quad tussen de akkers waar er natuurgebied ligt. Ook hier moeten de distels bestreden worden. CRP noemt dat gebied. En elke boer kan dus ook wat CRP aanvragen en je krijgt er ook subsidies voor als je het goed doet. Je mag ook maar maaien vanaf 1 augustus. Maar hier in Amerika is het grote verschil dat dat een plekje is (meestal de natste plek) gewoon in de akker. Je moet dat dan aanvragen of dat dat er geschikt voor is. en we hebben in een akker een heel groot stuk CRP. Het grote nadeel in Vlaanderen is dat de overheid tegen de boer zegt wat er in natuurgebied moet.
Wij wachten op Myron want die ging tegen 9.00 am komen om ons te helpen met de mais te verkopen. De prijzen zijn zeer gunstig. Er wordt nog heel wat over en weer gebeld naar zes verschillende graanontvangsten. De prijzen liggen niet ver uiteen maar we gaan voor een graanontvangst waar we niet het meeste krijgen maar die wel het dichtst bij huis is en waar er nooit file is om het graan te lossen. Wat ook heel belangrijk is als we aan het dorsen zijn. Als we een uur moeten wachten om te lossen is dat ook weggesmeten geld.
We kontrakteren een groot deel van de verwachte mais. We mogen ook niet te veel kontrakteren want hetgeen je teveel kontrakteert moet je ook zelf betalen. En de mais staat er dan wel heel goed bij. Het spreekwoord is "Je kan het vel van de beer maar verkopen als hij geschoten is".
Het is tegen de middag dat Myron vertrekt. Want hij moet ons alles toch nog eens goed uitleggen. Rekenen in bushels en acres en in dollar het gaat bijlange nog niet vanzelf. Het is zelfs heel moeilijk. En om toch in de spreuken te blijven. "Herhaling is de moeder van de wijsheid".
In de namiddag moet Koen dan naar die graanontvangst om onze gegevens door te geven en kontrakten op te maken.
En als Ann, Jef en Marie thuis komen hebben ze veel te vertellen over jetskien en over allerlei toestellen waar ze ingezeten hebben.
Chris komt ook thuis maar hij krijgt vandaag niet meer gedaan.
een dagje met veel werk aan de telefoon
Maandag 7 juli
Chris vertrekt heel vroeg naar Hulsbosch en naar Goldstein. chris heeft besloten dat hij hier in Amerika gaat blijven voor drie maanden want dan vervalt zijn visum. En ondertussen wil hij op melkveebedrijven gaan helpen. Daarom gaat hij nu gaan vragen waar hij misschien kan beginnen.
Ann vertrekt een beetje later met Marie om te gaan shoppen in Lafayette. Wat de jongens heel zalig vinden. Zo kunnen ze eens een "stoere" dag hebben zonder meisjes. Volgens mij gebeurt er niet veel anders dan anders want ze zijn gewoon een hele dag in het zwembad te vinden. Koen en ik als ik niet gestoord wordt door de jongens gaan in de kelder werken. De maisprijzen zijn hoog en de boeren zijn aan het rondbellen om de mais te verkopen en te kontrakteren. Maar wij als nieuwelingen moeten dan eerst naar iedereen bellen hoe dat juist in zijn werk gaat. En ook rondvragen hoeveel onze mais gaat opbrengen. Want dat is toch heel wat anders dan in Belgie.
Maar ze geven ons de raad om nog een dag te wachten.
Ann komt in de avond thuis en Chris komt midden in de nacht thuis.
Chris vertrekt heel vroeg naar Hulsbosch en naar Goldstein. chris heeft besloten dat hij hier in Amerika gaat blijven voor drie maanden want dan vervalt zijn visum. En ondertussen wil hij op melkveebedrijven gaan helpen. Daarom gaat hij nu gaan vragen waar hij misschien kan beginnen.
Ann vertrekt een beetje later met Marie om te gaan shoppen in Lafayette. Wat de jongens heel zalig vinden. Zo kunnen ze eens een "stoere" dag hebben zonder meisjes. Volgens mij gebeurt er niet veel anders dan anders want ze zijn gewoon een hele dag in het zwembad te vinden. Koen en ik als ik niet gestoord wordt door de jongens gaan in de kelder werken. De maisprijzen zijn hoog en de boeren zijn aan het rondbellen om de mais te verkopen en te kontrakteren. Maar wij als nieuwelingen moeten dan eerst naar iedereen bellen hoe dat juist in zijn werk gaat. En ook rondvragen hoeveel onze mais gaat opbrengen. Want dat is toch heel wat anders dan in Belgie.
Maar ze geven ons de raad om nog een dag te wachten.
Ann komt in de avond thuis en Chris komt midden in de nacht thuis.
vanalles willen doen
Zondag 6 juli
Ik ben de eerste die wakker is om 7.00 uur. Het is hier heel stil in huis. Ik ga dan maar eten en alles verder opruimen. Het is vooral alles in de vuilbak gooien want natuurlijk hebben we met plastic gewerkt. En dan zie ik ook dat er een doos vorken volledig op is. En er zitten 390 vorken in. Daarom denk ik dat er zeker 200 mensen geweest zijn. Volwassenen nemen over het algemeen maar een keer die vullen hun bord zo goed vol van de eerste keer dat ze geen twee keer moeten gaan. En de kinderen nemen alles vooral uit de hand (chips, wafelkes) en tiramissu is met ene lepelke. Vandaar mijn berekening.
Om 9.00 am begint de ene naar de andere wakker te worden maar ik vertrek naar de mis. Na de mis krijg ik nog veel positieve reaktie van ons feestje en nodig ik een familie die er ook is mee uit om de overschot op te eten. Dat is een familie die heeft 8 kinderen waar de oudste maar 11 jaar is en die wonen een mijl van ons. Dus daarom kom ik met een hele kinderbende aan bij ons thuis waar ze de tafels en de tent aan het afbreken zijn. En Jef, Marie, Tim, Stef en Dieter zitten al terug in het zwembad.
Het wordt een rustig etentje en wel leutig vooral voor de kinderen, engels of nederlands ze verstaan elkaar heel goed. En wij hebben weer een familie leren kennen.
Na de middag vliegt iedereen die het nodig vindt in bed en zet ik mij achter de computer.
Om halfvier zijn we klaar voor naar kanaalfeesten te gaan in Delphi. Maar we hebben pech. We komen er toe om 4.05 pm en ze zijn er alles al aan het afbreken. Dan toch maar een beetje rondgelopen en dan terug naar huis.
De kinderen gaan op tijd in bed want ze hebben het nodig. En Koen, Ann en Chris gaan nog voor de kindjes in bed liggen naar onze gebuur (mark, een hele goeie lasser en die heeft meer dan 100 geweren). Ze gaan er schietles krijgen en ze mogen zelf kiezen met wat voor een schietgeweer ze gaan schieten.
Na een uurke hoor ik ze al volop schieten maar ik hoop dat ze toch gauw thuis zijn. En dan komen ze heel opgewonden thuis. Ze vonden het geweldig en hebben met verschillende geweren mogen schieten. En ze hadden het over termen als 12 mm, metrailleur, een loop, vullen en nog veel andere dingen waar ik toch niets van snap. Ze hebben mogen schieten naar een vast doel (target). Dat was een olievat of een autoband of een boom.
Ik ben de eerste die wakker is om 7.00 uur. Het is hier heel stil in huis. Ik ga dan maar eten en alles verder opruimen. Het is vooral alles in de vuilbak gooien want natuurlijk hebben we met plastic gewerkt. En dan zie ik ook dat er een doos vorken volledig op is. En er zitten 390 vorken in. Daarom denk ik dat er zeker 200 mensen geweest zijn. Volwassenen nemen over het algemeen maar een keer die vullen hun bord zo goed vol van de eerste keer dat ze geen twee keer moeten gaan. En de kinderen nemen alles vooral uit de hand (chips, wafelkes) en tiramissu is met ene lepelke. Vandaar mijn berekening.
Om 9.00 am begint de ene naar de andere wakker te worden maar ik vertrek naar de mis. Na de mis krijg ik nog veel positieve reaktie van ons feestje en nodig ik een familie die er ook is mee uit om de overschot op te eten. Dat is een familie die heeft 8 kinderen waar de oudste maar 11 jaar is en die wonen een mijl van ons. Dus daarom kom ik met een hele kinderbende aan bij ons thuis waar ze de tafels en de tent aan het afbreken zijn. En Jef, Marie, Tim, Stef en Dieter zitten al terug in het zwembad.
Het wordt een rustig etentje en wel leutig vooral voor de kinderen, engels of nederlands ze verstaan elkaar heel goed. En wij hebben weer een familie leren kennen.
Na de middag vliegt iedereen die het nodig vindt in bed en zet ik mij achter de computer.
Om halfvier zijn we klaar voor naar kanaalfeesten te gaan in Delphi. Maar we hebben pech. We komen er toe om 4.05 pm en ze zijn er alles al aan het afbreken. Dan toch maar een beetje rondgelopen en dan terug naar huis.
De kinderen gaan op tijd in bed want ze hebben het nodig. En Koen, Ann en Chris gaan nog voor de kindjes in bed liggen naar onze gebuur (mark, een hele goeie lasser en die heeft meer dan 100 geweren). Ze gaan er schietles krijgen en ze mogen zelf kiezen met wat voor een schietgeweer ze gaan schieten.
Na een uurke hoor ik ze al volop schieten maar ik hoop dat ze toch gauw thuis zijn. En dan komen ze heel opgewonden thuis. Ze vonden het geweldig en hebben met verschillende geweren mogen schieten. En ze hadden het over termen als 12 mm, metrailleur, een loop, vullen en nog veel andere dingen waar ik toch niets van snap. Ze hebben mogen schieten naar een vast doel (target). Dat was een olievat of een autoband of een boom.
vrijdag 8 augustus 2008
stoet en open house
Zaterdag 5 juli
Het is een stralende morgen.
Ik en Koen staan vroeg op. Zodat Koen nog een beetje administratief werk kan gaan doen en ik loop er best zenuwachtig bij. Ik denk altijd "stel dat er niemand komt". Ik begin de laatste afwerking te doen. Zoals het bestek klaar te zetten en nog van alles.
De kindjes en de rest slaapt ook heel lang uit en zodra die uit hun bed komen gaan die naar een "parade" in Delphi. Blijkbaar zijn er in de zomer bijna in elke dorp en stad een stoet. De stoet begint om 10.00 am en dan kan ik op mijn gemak nog eens kuisen. Ondertussen brengt Loren Hylton en zijn zoon nog wat stoelen en tafels en ze spuiten nog eens goed met de rugsproeier tegen de muggen en het ongedierte.
Nadat de rest een pizza gaan eten is worden de kindjes in bed gestoken en gaan wij vlug de tent opzetten (die kan je hier geen dag op voorhand opzetten wegens onverwachte wind). En wordt ook het eten buiten gezet en wordt de limonade gemaakt. Ook van dat poeder dat Karen ons gegeven heeft en natuurlijk nog veel ander drinken gelijk wijn en bier.
Ann gaat voor het eten zorgen en bijvullen en Chris moet het drinken bijvullen. En de kindjes moeten rondgaan met hapjes.
We hebben een gebuur gevraagd om een varken klaar te maken. Hij is er blijkbaar specialist in. Het varken wordt volledig verwerkt in hetzelfde vlees. Er is geen onderscheid in worsten, braadstukken, ribbekes, koteletjes, enz. Die mensen komen als eerste aan met vier hele grote schotels die we kunnen warm houden in de oven.
En dan zijn er de eerste mensen die we natuurlijk al niet kennen. Dan ga ik en Koen rond met die mensen. We laten ze ons huis zien en laten de plans zien van de stallen en geven antwoorden op alle vragen die ze hebben. En zo gaat het een hele namiddag door. De mensen komen en gaan. Ik en Koen babbelen een hele middag en zien elkaar nauwelijks. We laten de mensen volledig het huis zien en er wordt heel veel gepraat over het projekt wat we gaan opstarten. Iedereen stelt zichzelf voor en vertelt waar hij woont. Maar na een paar mensen hebben we totaal geen idee meer wie ze zijn. De meeste mensen brengen geen kado mee, andere brengen een dessert mee en dan zijn er de minste die echt een kadootje bij hebben. Het is helemaal niet noodzakelijk maar het valt gewoon op.
We genieten er echt van. We hebben voor niets bang geweest op voorhand. Ook wordt er goed gegeten en gedronken. En de meesten zijn aangenaam verrast dat er ook bier en wijn te verkrijgen is. Wij hadden op de uitnodiging gezet tussen 3.00 pm en 10.00pm. En dus tegen 9.00 pm is de meeste drukte weg en kunnen wij ons ook aan tafel zetten en genieten we van het eten. Het varkensvlees is inderdaad voortreffelijk. En ook de pasta. Als dessert is er juist nog maar van die shoekes die ik hier kan kopen in de winkels. (Belgian style).
De mensen die er nu nog zitten zijn echt mensen van onze straat en nog een paar boeren van Flora. In totaal zijn we nog met een 26 mensen. En nu begint natuurlijk het echte amusent. En het duurt zo totdat er een paar te veel naar het toilet moeten en beginnen hulp nodig te hebben.
En de laatsten gaan naar huis om 11.30 pm. Die vrouw zegt dat het jaren geleden is dat ze zo laat naar huis is gegaan.
We ruimen het belangrijkste op en hopen dat er gene te sterke wind komt en gaan heel opgelucht slapen.
Het is een stralende morgen.
Ik en Koen staan vroeg op. Zodat Koen nog een beetje administratief werk kan gaan doen en ik loop er best zenuwachtig bij. Ik denk altijd "stel dat er niemand komt". Ik begin de laatste afwerking te doen. Zoals het bestek klaar te zetten en nog van alles.
De kindjes en de rest slaapt ook heel lang uit en zodra die uit hun bed komen gaan die naar een "parade" in Delphi. Blijkbaar zijn er in de zomer bijna in elke dorp en stad een stoet. De stoet begint om 10.00 am en dan kan ik op mijn gemak nog eens kuisen. Ondertussen brengt Loren Hylton en zijn zoon nog wat stoelen en tafels en ze spuiten nog eens goed met de rugsproeier tegen de muggen en het ongedierte.
Nadat de rest een pizza gaan eten is worden de kindjes in bed gestoken en gaan wij vlug de tent opzetten (die kan je hier geen dag op voorhand opzetten wegens onverwachte wind). En wordt ook het eten buiten gezet en wordt de limonade gemaakt. Ook van dat poeder dat Karen ons gegeven heeft en natuurlijk nog veel ander drinken gelijk wijn en bier.
Ann gaat voor het eten zorgen en bijvullen en Chris moet het drinken bijvullen. En de kindjes moeten rondgaan met hapjes.
We hebben een gebuur gevraagd om een varken klaar te maken. Hij is er blijkbaar specialist in. Het varken wordt volledig verwerkt in hetzelfde vlees. Er is geen onderscheid in worsten, braadstukken, ribbekes, koteletjes, enz. Die mensen komen als eerste aan met vier hele grote schotels die we kunnen warm houden in de oven.
En dan zijn er de eerste mensen die we natuurlijk al niet kennen. Dan ga ik en Koen rond met die mensen. We laten ze ons huis zien en laten de plans zien van de stallen en geven antwoorden op alle vragen die ze hebben. En zo gaat het een hele namiddag door. De mensen komen en gaan. Ik en Koen babbelen een hele middag en zien elkaar nauwelijks. We laten de mensen volledig het huis zien en er wordt heel veel gepraat over het projekt wat we gaan opstarten. Iedereen stelt zichzelf voor en vertelt waar hij woont. Maar na een paar mensen hebben we totaal geen idee meer wie ze zijn. De meeste mensen brengen geen kado mee, andere brengen een dessert mee en dan zijn er de minste die echt een kadootje bij hebben. Het is helemaal niet noodzakelijk maar het valt gewoon op.
We genieten er echt van. We hebben voor niets bang geweest op voorhand. Ook wordt er goed gegeten en gedronken. En de meesten zijn aangenaam verrast dat er ook bier en wijn te verkrijgen is. Wij hadden op de uitnodiging gezet tussen 3.00 pm en 10.00pm. En dus tegen 9.00 pm is de meeste drukte weg en kunnen wij ons ook aan tafel zetten en genieten we van het eten. Het varkensvlees is inderdaad voortreffelijk. En ook de pasta. Als dessert is er juist nog maar van die shoekes die ik hier kan kopen in de winkels. (Belgian style).
De mensen die er nu nog zitten zijn echt mensen van onze straat en nog een paar boeren van Flora. In totaal zijn we nog met een 26 mensen. En nu begint natuurlijk het echte amusent. En het duurt zo totdat er een paar te veel naar het toilet moeten en beginnen hulp nodig te hebben.
En de laatsten gaan naar huis om 11.30 pm. Die vrouw zegt dat het jaren geleden is dat ze zo laat naar huis is gegaan.
We ruimen het belangrijkste op en hopen dat er gene te sterke wind komt en gaan heel opgelucht slapen.
donderdag 7 augustus 2008
Nationale feestdag
Vrijdag 4 juli
Proficiat Mark op deze "independance day" met je verjaardag. Op de nationale feestdag gaan vele Amerikanen naar de "lakes" of maken er een weekendje van in de steden. Waar er 's avonds altijd heel veel vuurwerk is.
Ik en Ann houden ons een hele dag bezig in de keuken. Er moet veel gemaakt worden. Gemarineerde kippeboutjes, pasta's, groenten, tiramissu, wafelkes, aardappelen. Want het is heel moeilijk. We weten totaal niet hoeveel volk er komt, of er wel iemand gaat komen en ook niet of die eten of drinken. Dus we moeten heel veel klaarmaken dat we zeker niet zonder eten vallen.
Koen en Chris die doen het laatse werk buiten. Garage opkuisen, gras en kanten afrijden. Het huis een beetje afwassen. En ook plaatsen ze onze vlaggemast. Ook komt Dave Fourgay terug vier stuks jongvee brengen. En nu zijn het echte holsteiners van 1.5 jaar oud. Dat gaat natuurlijk gepaard met het nodig gebabbel en gelach. Jef die vindt het allemaal wel cool. En die amuseren zich geweldig in het zwembad.
Tegen zes uur moeten we ons klaar maken voor het vuurwerk. We zijn uitgenodigd bij een familie die wij hebben leren kennen op de "hog jog". En dat is in Flora. Hun huis is juist voor het park waar het vuurwerk plaatsvindt zodat we op de eerste plaats zitten.
Aangekomen bij de familie is het een jewelste van een drukte. We weten alleen dat zij Helen noemt en voor de rest is er nog heel veel volk vooral familie. Het vuurwerk begint maar om 10.00 pm. Vooraleer dat begint spelen we frisbee, rijden we rond met een golfkar, eten zelfgemaakte creme glace, drinken limonade (geen alcohol) en hebben we vooral heel veel plezier.
Rondom het park beginnen er heel veel auto's te staan en de mensen blijven dan in de auto zitten.
Hier in de streek als het donker wordt vliegen er van die lichtgevende kevers rond (lightening bugs), Zo nu ook deze avond. De mensen hebben pottekes klaar staan zodat de kinderen de lightening bugs kunnen vangen. En dan geven die verder licht in dat potteke en die zetten ze dan dezelfde nacht op hun kamer. Vanaf dat het donker werd hebben de kinderen zich heel hard geamuseerd met het vangen van die bugs. En ze hebben heel veel leut gehad.
En dan worden de dekens en stoelen op de gazon gezet en begint het schouwspel. Het is een heel mooi vuurwerk dat een klein uurke duurt. En bij elke uitspatting zijn er de nodige Oohs en Aahs.
Tijdens het vuurwerk krijgen de kinderen ook nog lichtgevende buiskes dat ze kunnen omvormen tot armbanden, ze vinden het mega cool.
En onmiddellijk na het vuurwerk rijden alle auto's weg. Maar ook hier weer heel zachtjes en ongelooflijk gedisciplineerd. Wij blijven nog wat babbelen en drinken nog een zelfgemaakt limonaadeke en we nodigen heel de familie uit voor morgen op ons "open house".
Proficiat Mark op deze "independance day" met je verjaardag. Op de nationale feestdag gaan vele Amerikanen naar de "lakes" of maken er een weekendje van in de steden. Waar er 's avonds altijd heel veel vuurwerk is.
Ik en Ann houden ons een hele dag bezig in de keuken. Er moet veel gemaakt worden. Gemarineerde kippeboutjes, pasta's, groenten, tiramissu, wafelkes, aardappelen. Want het is heel moeilijk. We weten totaal niet hoeveel volk er komt, of er wel iemand gaat komen en ook niet of die eten of drinken. Dus we moeten heel veel klaarmaken dat we zeker niet zonder eten vallen.
Koen en Chris die doen het laatse werk buiten. Garage opkuisen, gras en kanten afrijden. Het huis een beetje afwassen. En ook plaatsen ze onze vlaggemast. Ook komt Dave Fourgay terug vier stuks jongvee brengen. En nu zijn het echte holsteiners van 1.5 jaar oud. Dat gaat natuurlijk gepaard met het nodig gebabbel en gelach. Jef die vindt het allemaal wel cool. En die amuseren zich geweldig in het zwembad.
Tegen zes uur moeten we ons klaar maken voor het vuurwerk. We zijn uitgenodigd bij een familie die wij hebben leren kennen op de "hog jog". En dat is in Flora. Hun huis is juist voor het park waar het vuurwerk plaatsvindt zodat we op de eerste plaats zitten.
Aangekomen bij de familie is het een jewelste van een drukte. We weten alleen dat zij Helen noemt en voor de rest is er nog heel veel volk vooral familie. Het vuurwerk begint maar om 10.00 pm. Vooraleer dat begint spelen we frisbee, rijden we rond met een golfkar, eten zelfgemaakte creme glace, drinken limonade (geen alcohol) en hebben we vooral heel veel plezier.
Rondom het park beginnen er heel veel auto's te staan en de mensen blijven dan in de auto zitten.
Hier in de streek als het donker wordt vliegen er van die lichtgevende kevers rond (lightening bugs), Zo nu ook deze avond. De mensen hebben pottekes klaar staan zodat de kinderen de lightening bugs kunnen vangen. En dan geven die verder licht in dat potteke en die zetten ze dan dezelfde nacht op hun kamer. Vanaf dat het donker werd hebben de kinderen zich heel hard geamuseerd met het vangen van die bugs. En ze hebben heel veel leut gehad.
En dan worden de dekens en stoelen op de gazon gezet en begint het schouwspel. Het is een heel mooi vuurwerk dat een klein uurke duurt. En bij elke uitspatting zijn er de nodige Oohs en Aahs.
Tijdens het vuurwerk krijgen de kinderen ook nog lichtgevende buiskes dat ze kunnen omvormen tot armbanden, ze vinden het mega cool.
En onmiddellijk na het vuurwerk rijden alle auto's weg. Maar ook hier weer heel zachtjes en ongelooflijk gedisciplineerd. Wij blijven nog wat babbelen en drinken nog een zelfgemaakt limonaadeke en we nodigen heel de familie uit voor morgen op ons "open house".
dinsdag 5 augustus 2008
naar Kokomo
Woensdag 3 juli
Ik en Koen zitten vlug samen in de garage want we hebben nog twee dagen en nu moet er nog veel aan de afwerking gebeuren. Schilderen, opruimen, nog de laatste rekken ophangen, de pompbak aansluiten. En terwijl Chris zich ook bij ons komen voegen is ga ik mij wagen om de plafond te schilderen. Je vindt hier geen enkele gladde plafond dus je moet zo van die tekeningen maken met speciale lijm en speciale borstels. Dat is in het begin wel wat sukkelen voora leer ik die techniek onder de knie heb. Maar het is mij gelukt. Ik ben zo kontent of iets. En het resultaat mag er zijn. Koen en Chris beginnen aan de pompbak en aan de stemverheffingen te horen verloopt dat toch niet zo vlot.
Ann heeft ondertussen het huis opgeruimd en heeft voor lekker eten gezorgd. Na de middag gaan Ann, ik, Jef en Tim naar Kokomo om de laatste inkopen te doen voor onze open house voor zaterdag. Eerst gaan we naar "Sam's club" (dit is een winkel waar je een lidkaart voor nodig hebt gelijk de macro en is een onderdeel van de walmart), maar daar vinden we niet echt ons gerief, enkel wijn en bier.
Juist naast die winkel is de winkel Myers. Een hele grote winkel waar je echt alles kunt vinden. En ook heel veel internationale produkten. Belgische produkten zijn lotus speculoos maar dan onder een andere naam, de strooper koeken, scholierkes van lu. Deze produkten liggen wel in de franse rayon. Van Belgie hebben ze daar blijkbaar nog niet van gehoord. En in die winkel vinden we alles wat Ann nodig heeft om eten klaar te maken. We komen met twee hele grote karren buiten. En de kindjes vinden het zalig. Die roepen joepi een feest. Aangezien Kokomo toch een eindje rijden is komen we laat in de avond thuis. Daar zien we dat de garage een totale verandering heeft ondergaan maar het ziet er wel mooi uit.
En de kindjes die hebben in het zwembad gespeeld. Ik en Ann beginnen al aan de voorbereidingen voor vrijdag. Gelijk groenten kuisen en zo. En terwijl we daar met bezig zijn komt onze buurman "Mark" ons gezelschap houden. Ook de mannen komen er bij en na een paar hele leutige uurkes zijn er verschillende lege bierblikjes in de vuilbak beland.
Abonneren op:
Posts (Atom)