Hallo mensen allemaal,
ik ga er volle moed aan beginnen aan mijn dagboek. Want het wordt een beetje tijd dat we jullie wat vertellen wat er hier allemaal al gebeurd is de voorbije maand.
Zondag 24 februari
Na een hele korte nacht vol zenuwen liep smorgens de wekker af om vijf uur. Een goed douche en de zenuwen helemaal niet onder kontrole ben ik vlug naar apotheker Hagedoren gereden om emotionele kalmeringspillen. Het was nodig.
Koen zijn ma en pa en tante madeleine komen ons helpen om de kindjes aan te kleden en hen te laten eten. Veronique en Alex komen ons halen om alle valiezen mee te krijgen in de auto's. En dan is het zover.
Na een heel emotioneel afscheid verlaten we de Oude Pontweg. Waar we zo graag gewoond hebben. Richting Sint Pietersstation om zo naar Zaventem te rijden met de trein.
Daar staat de rest van de familie Ally ons reeds op te wachten. Ook Define en Leontine zijn van de partij.
Voor de kinderen is het een hele belevenis en die genieten van elk moment.
Na een klein uurke komen we toe in Zaventem. Daar is het terug een emotionele schok want de familie Van de Vijver is al gearriveerd. Ook tante Maria en nonkel Herman zijn er want de karl kwam juist terug van de USA. En Tante Hilde en de Chiel. En natuurlijk ook nonkel Omer en tante Agnes. Want moeke en tante Agnes gaan ons de eerste 10 dagen vergezellen.
Wat we trouwens fantastisch vonden.
Na het lange wachten om in te checken geeft Sabine ons een heel mooi kado. De tranen vloeien over onze wangen. Bedankt aan heel de familie voor jullie foto's. Het is het mooiste kado wat we ooit hebben gekregen.
Bart heeft gedaan met melken en komt nog de laatste foto's trekken. En dan is het zover. We moeten vertrekken.
Het afscheid is verschrikkellijk. Maar eens door de douane begint het te gaan.
We zijn nog maar net door de douane en ze houden moeke al tegen. Problemen met de valies. Een speelgoed geweerke was de dader.
Dan in het vliegtuig wat de nodige spanning heeft opgeleverd met de kinderen. We stijgen op, de kinderen hebben die negen uur geen oog dicht gedaan. Maar dan landen we in de sneeuw in Chicago.
Heel plezant. De kindjes hebben een hele tijd geroepen Amerika,Amerika,Amerika. Dan was er nog toevallig een Nederlander die onze kant uitmoest en die heeft de valiezen meegnomen. Want bij ons konden ze er allemaal niet in.
ik ga er volle moed aan beginnen aan mijn dagboek. Want het wordt een beetje tijd dat we jullie wat vertellen wat er hier allemaal al gebeurd is de voorbije maand.
Zondag 24 februari
Na een hele korte nacht vol zenuwen liep smorgens de wekker af om vijf uur. Een goed douche en de zenuwen helemaal niet onder kontrole ben ik vlug naar apotheker Hagedoren gereden om emotionele kalmeringspillen. Het was nodig.
Koen zijn ma en pa en tante madeleine komen ons helpen om de kindjes aan te kleden en hen te laten eten. Veronique en Alex komen ons halen om alle valiezen mee te krijgen in de auto's. En dan is het zover.
Na een heel emotioneel afscheid verlaten we de Oude Pontweg. Waar we zo graag gewoond hebben. Richting Sint Pietersstation om zo naar Zaventem te rijden met de trein.
Daar staat de rest van de familie Ally ons reeds op te wachten. Ook Define en Leontine zijn van de partij.
Voor de kinderen is het een hele belevenis en die genieten van elk moment.
Na een klein uurke komen we toe in Zaventem. Daar is het terug een emotionele schok want de familie Van de Vijver is al gearriveerd. Ook tante Maria en nonkel Herman zijn er want de karl kwam juist terug van de USA. En Tante Hilde en de Chiel. En natuurlijk ook nonkel Omer en tante Agnes. Want moeke en tante Agnes gaan ons de eerste 10 dagen vergezellen.
Wat we trouwens fantastisch vonden.
Na het lange wachten om in te checken geeft Sabine ons een heel mooi kado. De tranen vloeien over onze wangen. Bedankt aan heel de familie voor jullie foto's. Het is het mooiste kado wat we ooit hebben gekregen.
Bart heeft gedaan met melken en komt nog de laatste foto's trekken. En dan is het zover. We moeten vertrekken.
Het afscheid is verschrikkellijk. Maar eens door de douane begint het te gaan.
We zijn nog maar net door de douane en ze houden moeke al tegen. Problemen met de valies. Een speelgoed geweerke was de dader.
Dan in het vliegtuig wat de nodige spanning heeft opgeleverd met de kinderen. We stijgen op, de kinderen hebben die negen uur geen oog dicht gedaan. Maar dan landen we in de sneeuw in Chicago.
Heel plezant. De kindjes hebben een hele tijd geroepen Amerika,Amerika,Amerika. Dan was er nog toevallig een Nederlander die onze kant uitmoest en die heeft de valiezen meegnomen. Want bij ons konden ze er allemaal niet in.
En dan richting Camden. Verschillende uren, eetpauzes,plaspauzes en verkeerd rijden verder komen we aan in ons huisje. Kinderen slapen op de achterbank en de vorige eigenaars staan ons op te wachten om ons onze sleutels te geven. Een fantastisch gevoel.
Ook hadden zij ons voorzien van bedden, lakens, eten en al de rest om de eerste dag voort te kunnen.
We leggen onmiddellijk de kindjes in bed en wij zelf liggen er ook zeer vlug in want het waren ook al verschrikkellijk vermoeiende weken.
De foto,s van in de luchthaven hebben jullie al gezien en nu de rest nog. Tot later.
1 opmerking:
Beste,
Ik zag gisteren dat er beweging aan het komen was in de site. Ik heb dan maar deze morgen de computer aangezet en ben beginnen lezen. Ontroerend maar fijn om te horen dat alles vlot is gegaan. Ik blijf regelmatig de site bekijken en lees verder in jullie dagboek op deze blog.
gegroet
Peter Van hulle
Een reactie posten