zondag 2 maart
Ja vandaag is het een grote dag. We moeten ons laten zien in de kerk. Om 9.30 begint ze. We komen 10 minuutjes te laat. En die kerk zit goed vol. We gaan redelijk vanachter zitten om alles eens goed af te zien. In ieder geval het is een mis gelijk in Belgie maar ze duurt wel 1.5 uur. En met drie kinderen is dat verschrikkelijk lang.
We gaan heel vroeg eten en dan vertrekken we naar een nederlandse boer die hier 3 uur vandaan woont en die heeft 1600 koeien. De rit valt heel goed mee. Kindjes slapen en het is heel mooi weer maar weer koud.
We worden ontvangen door de eigenaar Antoine Goldstein en we krijgen een hele mooie rondleiding. Door de melkstal, de stal, de silo's en al wat er bij komt kijken. Ze melken in een 2x 24 zij aan zij. Heel indrukwekkend. Tante Agnes en moeke hadden vooral een heel interessant gesprek met de zoon van 17 jaar over het leven in Amerika van de schoolgaande jeugd.
Tim, Stef en Dieter mogen op de grote traktors zitten en ze mogen eens meerijden met een soort golfkar.
De vrouw Yvonne komt er bij en we sluiten af met een taske koffie en een heerlijk koekske.
En Tim, Stef en Dieter krijgen nog een hele mooie tekening van het jongste dochterke.
We gaan eten in een burgerking. Heerlijke broodjes met cola en veel glas (dat zijn de woorden van Tim).
Aan de foto's ben ik nog aan het werken je moet maar eens kijken naar fotoalbums.
maandag 31 maart 2008
auto naar huis halen
zaterdag 1 maart
Ik en Koen mogen vandaag onze auto gaan halen. Wij dachten dat alles in orde was. Maar dat is dus niet zo. Wij komen er toe. Met de auto is alles in orde. Maar die papieren. In ieder geval er loopt heel veel volk rond. Zeker 12 mensen en natuurlijk staat de televisie aan. In totaal blijven we er 3 uur zitten en moeten we gewoon wachten. Er moeten papieren ingevuld worden zeker door 5 verschillende mensen.
Een van die verkopers heeft zelf zijn auto te koop. Een van. We gaan hem kopen. Maar om van partikulier aan partikulier te verkopen moeten wij een social securit nummer hebben dus dat zal maar voor volgend week zijn. Anders krijgen we geen nummerplaat.
In de namiddag spelen we met de kindjes en we blijven gezellig thuis.
We kruipen weer plat van het lachen in ons bed.
Tot hier toe is het precies vakantie.
Ik en Koen mogen vandaag onze auto gaan halen. Wij dachten dat alles in orde was. Maar dat is dus niet zo. Wij komen er toe. Met de auto is alles in orde. Maar die papieren. In ieder geval er loopt heel veel volk rond. Zeker 12 mensen en natuurlijk staat de televisie aan. In totaal blijven we er 3 uur zitten en moeten we gewoon wachten. Er moeten papieren ingevuld worden zeker door 5 verschillende mensen.
Een van die verkopers heeft zelf zijn auto te koop. Een van. We gaan hem kopen. Maar om van partikulier aan partikulier te verkopen moeten wij een social securit nummer hebben dus dat zal maar voor volgend week zijn. Anders krijgen we geen nummerplaat.
In de namiddag spelen we met de kindjes en we blijven gezellig thuis.
We kruipen weer plat van het lachen in ons bed.
Tot hier toe is het precies vakantie.
zondag 30 maart 2008
schrikkeldag
vrijdag 29 februari
Vandaag worden we tijdens het eten opgebeld door Karen dat ze nog eens verder onderhoord voor de scholen. Maar dat ze voorlopig geen oplossing kan bedenken. Eerst heb je hier daycare. Maar die wachtlijsen zijn zo vol. Dat is ook vanaf dat je in verwachting bent. Dus dat ging ook niet meer voor ons. Dan heb je preschool. Ofwel zijn die afhankelijk van de daycares, dus die zitten ook vol. Ofwel zijn die afhankelijk van de kerken. Bij alletwee is het dus prive. En bij alletwee begint dat maar vanaf drie jaar. Maar ze moeten wel drie jaar zijn op 1 augustus. Dus Stefke kan niet naar school tot augustus. Vervolgens heb je kinder garden en dan heb je de elementery school.
In de voormiddag ga ik en moeke en Tim nog eens naar de winkel en springen we binnen in de katholieke school.
Daar is dat niet direkt ja of nee. We moeten eerst naar de pastoor. Om te laten weten dat we wel zeker katholiek zijn. We beslissen nog niets, we gaan eerst verder kijken.
Thuis wacht er ons een hele mooie verassing. Fedex heeft een heel mooi pakske geleverd. Een hele mooie blinkende broodmachine. BEDANKT SCHOOL. Jullie zijn allemaal uitgenodigd om van dat brood te komen proeven. Dat mag zelfs binnen een paar tientallen jaren zijn.
In de namiddag gaat koen nog wat naar de winkel. Samen met tante Agnes en moeke. Vooral dan nog wat uitkijken naar verschillende winkels. Waar alles juist te koop is.
En 'savonds blijft Koen thuis en gaan wij allemaal naar een soort shoppingscenter. Maar er is niet veel te zien. Zoals echt goeie kledingwinkels heb ik hier nog niet gezien. Wel konfektie. Dus voor kinderen heel goed maar voor volwassenen.
De kinderen amuseren zich met tikkertje te spelen,met verstoppertje en met op en van die speeltoestellen te kruipen en te zingen.
Het was een leutig dagske.
Vandaag worden we tijdens het eten opgebeld door Karen dat ze nog eens verder onderhoord voor de scholen. Maar dat ze voorlopig geen oplossing kan bedenken. Eerst heb je hier daycare. Maar die wachtlijsen zijn zo vol. Dat is ook vanaf dat je in verwachting bent. Dus dat ging ook niet meer voor ons. Dan heb je preschool. Ofwel zijn die afhankelijk van de daycares, dus die zitten ook vol. Ofwel zijn die afhankelijk van de kerken. Bij alletwee is het dus prive. En bij alletwee begint dat maar vanaf drie jaar. Maar ze moeten wel drie jaar zijn op 1 augustus. Dus Stefke kan niet naar school tot augustus. Vervolgens heb je kinder garden en dan heb je de elementery school.
In de voormiddag ga ik en moeke en Tim nog eens naar de winkel en springen we binnen in de katholieke school.
Daar is dat niet direkt ja of nee. We moeten eerst naar de pastoor. Om te laten weten dat we wel zeker katholiek zijn. We beslissen nog niets, we gaan eerst verder kijken.
Thuis wacht er ons een hele mooie verassing. Fedex heeft een heel mooi pakske geleverd. Een hele mooie blinkende broodmachine. BEDANKT SCHOOL. Jullie zijn allemaal uitgenodigd om van dat brood te komen proeven. Dat mag zelfs binnen een paar tientallen jaren zijn.
In de namiddag gaat koen nog wat naar de winkel. Samen met tante Agnes en moeke. Vooral dan nog wat uitkijken naar verschillende winkels. Waar alles juist te koop is.
En 'savonds blijft Koen thuis en gaan wij allemaal naar een soort shoppingscenter. Maar er is niet veel te zien. Zoals echt goeie kledingwinkels heb ik hier nog niet gezien. Wel konfektie. Dus voor kinderen heel goed maar voor volwassenen.
De kinderen amuseren zich met tikkertje te spelen,met verstoppertje en met op en van die speeltoestellen te kruipen en te zingen.
Het was een leutig dagske.
zaterdag 29 maart 2008
verder inkopen doen
donderdag 28 februari
Er ligt nog altijd veel sneeuw maar het is stralend weer.
We gaan met de kinderen naar een auto gaan kijken. Bij een tweedehandsdealer. Die auto's staan gewoon allemaal op de parking. Ongelooflijk veel en die staan allemaal open met de sleutels in het kontakt en iedereen kan er gewoon een toerke met doen. Van criminaliteit hebben we hier nog niets gevoeld. Want tot nu toe hebben we ook nooit onze huurauto op slot gedaan. We zijn op zoek naar een kleine auto en een van dat is een grote auto om 7 of 8 mensen in te zitten.
De kleine auto is gemakkelijk gevonden. Het is een kleine witte kia. We mogen hem morgen komen halen.
En weer wacht er ons een heerlijk maaltijd op. Moeke en tante Agnes die houden hun eigenlijk een hele dag bezig met gerief af te kuisen met gerief weg te zetten en eten klaar te maken en de boel draaiende te houden.
Terug thuis wacht Myron Sinck (de vorige eigenaar) om een klapke te doen en ons te zeggen dat we nooit de kinderen alleen thuis mogen laten want daar staan hele zware boetes op en ook nooit wildplassen. Voor kinderen die juist zindelijk aan het worden zijn is dat een heel probleem.
In de namiddag ga ik met Karin naar een school kijken. Het is de school en opvang van haar kerk. De Brethern kerk. Voor een hele dag gaat dat 700 dollar per maand kosten per kind. Wij komen ertoe heel gezellig allemaal maar ze gingen juist naar de kerk om als ontspanning een beetje te zingen. Dat was er te veel aan. Liedjes over Abraham en Isaak. We zijn daarna naar een school geweest. Maar dat was een school voor de armen. En daar mochten wij niet wat heel begrijpelijk is omdat ik niet ging werken (Ik mag niet gaan werken mijn vium laat dat niet toe).
Terug thuis vraagt ze of tante Agnes en moeke eens niet mee willen naar haar huis. Ze zegt dat het niet lang gaat duren en dat het wel zal lukken.
Koen is ondertussen naar de winkel en ik blijf thuis toch een beetje ongerust. Want Karin kan geen letter nederlands en moeke en tante Agnes kunnen geen letter engels.
Na drie uur begin ik mij serieus zorgen te maken en daar komen ze in eens toe. Alle drie plat van het lachen en babbelend over van alles wat ze gezien hebben. Met gebaren en de nodige geluiden.
Ze zijn in twee huizen gaan kijken. Huizen zijn hier heel overdreven gedecoreerd met matten en met draperieen en nog van alles. En dan hebben ze in de buurt wat gaan rondrijden en hebben naar ons dorpke geweest naar de bibliotheek en zo.
De kinderen amuseren zich ondertussen geweldig. Alles is nieuw. Er is sneeuw en hun speelgoed dat ze vijf weken gemist hebben.
Koen komt thuis met nog wat computergerief en nog van alles waar ik niet van snap.
De dag wordt al lachend afgesloten.
foto's volgen nog maar dat lukt niet goed.
Er ligt nog altijd veel sneeuw maar het is stralend weer.
We gaan met de kinderen naar een auto gaan kijken. Bij een tweedehandsdealer. Die auto's staan gewoon allemaal op de parking. Ongelooflijk veel en die staan allemaal open met de sleutels in het kontakt en iedereen kan er gewoon een toerke met doen. Van criminaliteit hebben we hier nog niets gevoeld. Want tot nu toe hebben we ook nooit onze huurauto op slot gedaan. We zijn op zoek naar een kleine auto en een van dat is een grote auto om 7 of 8 mensen in te zitten.
De kleine auto is gemakkelijk gevonden. Het is een kleine witte kia. We mogen hem morgen komen halen.
En weer wacht er ons een heerlijk maaltijd op. Moeke en tante Agnes die houden hun eigenlijk een hele dag bezig met gerief af te kuisen met gerief weg te zetten en eten klaar te maken en de boel draaiende te houden.
Terug thuis wacht Myron Sinck (de vorige eigenaar) om een klapke te doen en ons te zeggen dat we nooit de kinderen alleen thuis mogen laten want daar staan hele zware boetes op en ook nooit wildplassen. Voor kinderen die juist zindelijk aan het worden zijn is dat een heel probleem.
In de namiddag ga ik met Karin naar een school kijken. Het is de school en opvang van haar kerk. De Brethern kerk. Voor een hele dag gaat dat 700 dollar per maand kosten per kind. Wij komen ertoe heel gezellig allemaal maar ze gingen juist naar de kerk om als ontspanning een beetje te zingen. Dat was er te veel aan. Liedjes over Abraham en Isaak. We zijn daarna naar een school geweest. Maar dat was een school voor de armen. En daar mochten wij niet wat heel begrijpelijk is omdat ik niet ging werken (Ik mag niet gaan werken mijn vium laat dat niet toe).
Terug thuis vraagt ze of tante Agnes en moeke eens niet mee willen naar haar huis. Ze zegt dat het niet lang gaat duren en dat het wel zal lukken.
Koen is ondertussen naar de winkel en ik blijf thuis toch een beetje ongerust. Want Karin kan geen letter nederlands en moeke en tante Agnes kunnen geen letter engels.
Na drie uur begin ik mij serieus zorgen te maken en daar komen ze in eens toe. Alle drie plat van het lachen en babbelend over van alles wat ze gezien hebben. Met gebaren en de nodige geluiden.
Ze zijn in twee huizen gaan kijken. Huizen zijn hier heel overdreven gedecoreerd met matten en met draperieen en nog van alles. En dan hebben ze in de buurt wat gaan rondrijden en hebben naar ons dorpke geweest naar de bibliotheek en zo.
De kinderen amuseren zich ondertussen geweldig. Alles is nieuw. Er is sneeuw en hun speelgoed dat ze vijf weken gemist hebben.
Koen komt thuis met nog wat computergerief en nog van alles waar ik niet van snap.
De dag wordt al lachend afgesloten.
foto's volgen nog maar dat lukt niet goed.
we zoeken verder
woensdag 27 februari
Wij wonen 15 minuutjes van het stadje Logansport en 20 minuutjes van ons dorpje Camden. Vandaag komt onze vorige eigenaar mij en Koen halen om de winkels te tonen Logansport. Als je een stadje gezien hebt in Amerika dan heb je ze wel allemaal gezien. Want alle steden zijn hetzelfde (Toch hier in de MidWest). Je hebt een hoofstraat met daarin allemaal dezelfde winkels en eethuizen. (walmart, home depot, rural king, joanns, aldi, match,burger king, apple been, mac donalds, staples, enz,.....).
Dus heel veel is er niet te zien. Op het einde van de voormiddag gaan we nog een root beer drinken. Dat is je auto ergens parkeren, een meisje komt de bestelling opnemen aan de auto en wij moeten in de auto blijven zitten. En dan brengen ze drie hele grote glazen ijskoud root beer. Dat is een hele zoete drank. Ik kreeg er koppijn van zo koud en zoet is het. En dan moet je bedenken dat het aan het vriezen is. Ze doen overal ijs in. Met kilos verkopen ze hier ijs.
We komen thuis en daar wachten ons koteletjes met bloemkool. Wat kan het leven toch zalig zijn. Zo bedient worden.
In de namiddag komt er een gebuur met een kaars en een bruine vlaai ons welkom heten. Karin Hilton die 2.5 mijl van ons woont. Geurkaarsen blijkt een specialiteit te zijn van Indiana.
Koen gaat achter gerief kijken voor de computers samen met tante Agnes en moeke.
's Avonds gaan we met zijn allen nog eens naar de walmart. Gewoon eens naar de mensen gaan kijken en elektrisch materiaal kopen. Gelijk een waterkoker, een stofzuiger, een radio, een klokradio en nog van alles.
Tot morgen
Wij wonen 15 minuutjes van het stadje Logansport en 20 minuutjes van ons dorpje Camden. Vandaag komt onze vorige eigenaar mij en Koen halen om de winkels te tonen Logansport. Als je een stadje gezien hebt in Amerika dan heb je ze wel allemaal gezien. Want alle steden zijn hetzelfde (Toch hier in de MidWest). Je hebt een hoofstraat met daarin allemaal dezelfde winkels en eethuizen. (walmart, home depot, rural king, joanns, aldi, match,burger king, apple been, mac donalds, staples, enz,.....).
Dus heel veel is er niet te zien. Op het einde van de voormiddag gaan we nog een root beer drinken. Dat is je auto ergens parkeren, een meisje komt de bestelling opnemen aan de auto en wij moeten in de auto blijven zitten. En dan brengen ze drie hele grote glazen ijskoud root beer. Dat is een hele zoete drank. Ik kreeg er koppijn van zo koud en zoet is het. En dan moet je bedenken dat het aan het vriezen is. Ze doen overal ijs in. Met kilos verkopen ze hier ijs.
We komen thuis en daar wachten ons koteletjes met bloemkool. Wat kan het leven toch zalig zijn. Zo bedient worden.
In de namiddag komt er een gebuur met een kaars en een bruine vlaai ons welkom heten. Karin Hilton die 2.5 mijl van ons woont. Geurkaarsen blijkt een specialiteit te zijn van Indiana.
Koen gaat achter gerief kijken voor de computers samen met tante Agnes en moeke.
's Avonds gaan we met zijn allen nog eens naar de walmart. Gewoon eens naar de mensen gaan kijken en elektrisch materiaal kopen. Gelijk een waterkoker, een stofzuiger, een radio, een klokradio en nog van alles.
Tot morgen
De dagen gaan voort
Dinsdag 26 februari
Vanmorgen weer vroeg wakker. We beginnen onmiddellijk in de garage waar alles is opgesteld. Ik en Koen hebben om 9.00 een afspraak met een bank.
De kindjes gaan tante Agnes en moeke helpen met het uipakken en afwassen van het gerief. Wij vertrekken naar de bank want het is een klein uurke rijden. Daar toe gekomen worden wij zelf ontvangen door de direkteur die doet een gesprek met ons en dan zegt die tegen iemand van zijn personeel dat die moet verder werken. En dat is geen probleem dat personeel. We hebben er zeker 15 mensen zien lopen of zien zitten of zien naar televisie kijken. Ongelooflijk.
Er stonden 4 mensen achter de balie (zonder glas). Daar stond dus de televisie aan. 1 mevrouw zat achter een bureau alleen telefoons aan te nemen. Alleen dat maar. En dan was die voor de rest in haar gazet aan het lezen. In die zelfd ruimte zaten wij ook. Dan liep er nog een meneer rond die er gewoon liep.
En in die andere kamerkes liepen er ook verschillende mensen. En zelfs die direkteur kwam een hele tijd bij zijn secretaresse staan.
En lang duren dat dat allemaal doet. We waren om 1.00 thuis en dan hebben we lekkere rode kool met worst gegeten.
In de namiddag hebben we een beetje meegeholpen maar we moesten om 5.00 op een dinner zijn. Een nederlandse melkveehouder die gaat hier een uurke vandaan ook een melkveebedrijf (a dairy) opzetten en die hield een persconferentie.
We waren om 10.00u thuis en de thuiswachters hebben zich goed gehad.
Vanmorgen weer vroeg wakker. We beginnen onmiddellijk in de garage waar alles is opgesteld. Ik en Koen hebben om 9.00 een afspraak met een bank.
De kindjes gaan tante Agnes en moeke helpen met het uipakken en afwassen van het gerief. Wij vertrekken naar de bank want het is een klein uurke rijden. Daar toe gekomen worden wij zelf ontvangen door de direkteur die doet een gesprek met ons en dan zegt die tegen iemand van zijn personeel dat die moet verder werken. En dat is geen probleem dat personeel. We hebben er zeker 15 mensen zien lopen of zien zitten of zien naar televisie kijken. Ongelooflijk.
Er stonden 4 mensen achter de balie (zonder glas). Daar stond dus de televisie aan. 1 mevrouw zat achter een bureau alleen telefoons aan te nemen. Alleen dat maar. En dan was die voor de rest in haar gazet aan het lezen. In die zelfd ruimte zaten wij ook. Dan liep er nog een meneer rond die er gewoon liep.
En in die andere kamerkes liepen er ook verschillende mensen. En zelfs die direkteur kwam een hele tijd bij zijn secretaresse staan.
En lang duren dat dat allemaal doet. We waren om 1.00 thuis en dan hebben we lekkere rode kool met worst gegeten.
In de namiddag hebben we een beetje meegeholpen maar we moesten om 5.00 op een dinner zijn. Een nederlandse melkveehouder die gaat hier een uurke vandaan ook een melkveebedrijf (a dairy) opzetten en die hield een persconferentie.
We waren om 10.00u thuis en de thuiswachters hebben zich goed gehad.
donderdag 27 maart 2008
uitladen van de container
maandag 25 februari
We zijn 's morgens allemaal heel vroeg wakker want we zitten nog op het belgisch uur. We eten wat de vorige eigenaars klaar gezet hadden maar dat lusten we niet zo goed. Het is pindakaas en een soort corn flakes en dan nog heel slap brood. We zullen Blanchaert missen. Maar gelukkig hebben ze er ook konfituur bijgezet en oploskoffie. En wij hadden zelf een goeie pot nutella bij.
Dus het wordt al bij al een ontbijt om van te smullen. En genieten doen we ook. Want we hebben allemaal honger. Vanacht hebben we goed geslapen maar we zijn wel een paar keer wakker geworden van de trein. Hier juist voor ons huis is een onbewaakte spoorweg zodat de trein al van enkele kilometers op voorhand heel hard begint te blazen en te toeteren. Het is een goederentrein voor de geinteresseerden.
En om 9.00 is het dan zover wij kijken konstant op tante Agnes haar uurwerk. (want we hebben nog geen klok) En dan wordt het 10.00 en wij krijgen een telefoontje dat de container binnen vijf minuten bij ons zal zijn.
En dan is hij er. JOEPI. We wachten vol ongeduld eer dat de chauffeur eindelijk uit zijn camion (uit zijn Truck) stapt na een lange tijd eindelijk die container opendoet. Want dat hebben we hier al geleerd je moet hier geduld hebben. Zelfs als wij traag stappen halen we ze nog zonder moeite in. De container is ook opengedaan in de douane dus de schrik sloeg ons al om het hart. Moeke was een hele tijd aan het vertellen dat die container leeg zal zijn.
En dan krijgen we exact 2 uur tijd om de container leeg te maken. Ik en Koen in de container en tante Agnes en moeke nemen alles aan.
Op 1.40 is de container leeg.
We geven de chauffer nog wat belgische chocolade en weg is hij.
Wij rijden richting stad om een goeie vettige hamburger te eten met glazen water en veel ijs. Ook dat heeft ons weer gesmaakt.
Terug thuis moeten de kindjes in bed. En gaan wij met de drie vrouwen naar de winkel. Koen blijft thuis bij de kindjes.
Ik, tante Agnes en moeke komen naar een tijdje zoeken aan in de walmart. Waar ze alles hebben. Behalve verse groenten.
Wij kijken ons de ogen uit. Zo groot en heel veel zwaarlijvige mensen. Ook zien we veel mensen in short en t-shirt en buiten is het aan het vriezen.
Wij vinden de meest noodzakelijke dingen voor in de keuken en dan moeten we vlug naar een andere winkel om onze verse groenten.
Dan gaan we naar huis, we maken de kindjes wakker en we gaan een rondleiding op den hof doen. En kruipen weer heel vlug in ons bed.
Die indrukken die we hadden gezien moesten we rustig kunnen verwerken.
We zijn 's morgens allemaal heel vroeg wakker want we zitten nog op het belgisch uur. We eten wat de vorige eigenaars klaar gezet hadden maar dat lusten we niet zo goed. Het is pindakaas en een soort corn flakes en dan nog heel slap brood. We zullen Blanchaert missen. Maar gelukkig hebben ze er ook konfituur bijgezet en oploskoffie. En wij hadden zelf een goeie pot nutella bij.
Dus het wordt al bij al een ontbijt om van te smullen. En genieten doen we ook. Want we hebben allemaal honger. Vanacht hebben we goed geslapen maar we zijn wel een paar keer wakker geworden van de trein. Hier juist voor ons huis is een onbewaakte spoorweg zodat de trein al van enkele kilometers op voorhand heel hard begint te blazen en te toeteren. Het is een goederentrein voor de geinteresseerden.
En om 9.00 is het dan zover wij kijken konstant op tante Agnes haar uurwerk. (want we hebben nog geen klok) En dan wordt het 10.00 en wij krijgen een telefoontje dat de container binnen vijf minuten bij ons zal zijn.
En dan is hij er. JOEPI. We wachten vol ongeduld eer dat de chauffeur eindelijk uit zijn camion (uit zijn Truck) stapt na een lange tijd eindelijk die container opendoet. Want dat hebben we hier al geleerd je moet hier geduld hebben. Zelfs als wij traag stappen halen we ze nog zonder moeite in. De container is ook opengedaan in de douane dus de schrik sloeg ons al om het hart. Moeke was een hele tijd aan het vertellen dat die container leeg zal zijn.
En dan krijgen we exact 2 uur tijd om de container leeg te maken. Ik en Koen in de container en tante Agnes en moeke nemen alles aan.
Op 1.40 is de container leeg.
We geven de chauffer nog wat belgische chocolade en weg is hij.
Wij rijden richting stad om een goeie vettige hamburger te eten met glazen water en veel ijs. Ook dat heeft ons weer gesmaakt.
Terug thuis moeten de kindjes in bed. En gaan wij met de drie vrouwen naar de winkel. Koen blijft thuis bij de kindjes.
Ik, tante Agnes en moeke komen naar een tijdje zoeken aan in de walmart. Waar ze alles hebben. Behalve verse groenten.
Wij kijken ons de ogen uit. Zo groot en heel veel zwaarlijvige mensen. Ook zien we veel mensen in short en t-shirt en buiten is het aan het vriezen.
Wij vinden de meest noodzakelijke dingen voor in de keuken en dan moeten we vlug naar een andere winkel om onze verse groenten.
Dan gaan we naar huis, we maken de kindjes wakker en we gaan een rondleiding op den hof doen. En kruipen weer heel vlug in ons bed.
Die indrukken die we hadden gezien moesten we rustig kunnen verwerken.
woensdag 26 maart 2008
Het grote vertrek
Hallo mensen allemaal,
ik ga er volle moed aan beginnen aan mijn dagboek. Want het wordt een beetje tijd dat we jullie wat vertellen wat er hier allemaal al gebeurd is de voorbije maand.
Zondag 24 februari
Na een hele korte nacht vol zenuwen liep smorgens de wekker af om vijf uur. Een goed douche en de zenuwen helemaal niet onder kontrole ben ik vlug naar apotheker Hagedoren gereden om emotionele kalmeringspillen. Het was nodig.
Koen zijn ma en pa en tante madeleine komen ons helpen om de kindjes aan te kleden en hen te laten eten. Veronique en Alex komen ons halen om alle valiezen mee te krijgen in de auto's. En dan is het zover.
Na een heel emotioneel afscheid verlaten we de Oude Pontweg. Waar we zo graag gewoond hebben. Richting Sint Pietersstation om zo naar Zaventem te rijden met de trein.
Daar staat de rest van de familie Ally ons reeds op te wachten. Ook Define en Leontine zijn van de partij.
Voor de kinderen is het een hele belevenis en die genieten van elk moment.
Na een klein uurke komen we toe in Zaventem. Daar is het terug een emotionele schok want de familie Van de Vijver is al gearriveerd. Ook tante Maria en nonkel Herman zijn er want de karl kwam juist terug van de USA. En Tante Hilde en de Chiel. En natuurlijk ook nonkel Omer en tante Agnes. Want moeke en tante Agnes gaan ons de eerste 10 dagen vergezellen.
Wat we trouwens fantastisch vonden.
Na het lange wachten om in te checken geeft Sabine ons een heel mooi kado. De tranen vloeien over onze wangen. Bedankt aan heel de familie voor jullie foto's. Het is het mooiste kado wat we ooit hebben gekregen.
Bart heeft gedaan met melken en komt nog de laatste foto's trekken. En dan is het zover. We moeten vertrekken.
Het afscheid is verschrikkellijk. Maar eens door de douane begint het te gaan.
We zijn nog maar net door de douane en ze houden moeke al tegen. Problemen met de valies. Een speelgoed geweerke was de dader.
Dan in het vliegtuig wat de nodige spanning heeft opgeleverd met de kinderen. We stijgen op, de kinderen hebben die negen uur geen oog dicht gedaan. Maar dan landen we in de sneeuw in Chicago.
Heel plezant. De kindjes hebben een hele tijd geroepen Amerika,Amerika,Amerika. Dan was er nog toevallig een Nederlander die onze kant uitmoest en die heeft de valiezen meegnomen. Want bij ons konden ze er allemaal niet in.
ik ga er volle moed aan beginnen aan mijn dagboek. Want het wordt een beetje tijd dat we jullie wat vertellen wat er hier allemaal al gebeurd is de voorbije maand.
Zondag 24 februari
Na een hele korte nacht vol zenuwen liep smorgens de wekker af om vijf uur. Een goed douche en de zenuwen helemaal niet onder kontrole ben ik vlug naar apotheker Hagedoren gereden om emotionele kalmeringspillen. Het was nodig.
Koen zijn ma en pa en tante madeleine komen ons helpen om de kindjes aan te kleden en hen te laten eten. Veronique en Alex komen ons halen om alle valiezen mee te krijgen in de auto's. En dan is het zover.
Na een heel emotioneel afscheid verlaten we de Oude Pontweg. Waar we zo graag gewoond hebben. Richting Sint Pietersstation om zo naar Zaventem te rijden met de trein.
Daar staat de rest van de familie Ally ons reeds op te wachten. Ook Define en Leontine zijn van de partij.
Voor de kinderen is het een hele belevenis en die genieten van elk moment.
Na een klein uurke komen we toe in Zaventem. Daar is het terug een emotionele schok want de familie Van de Vijver is al gearriveerd. Ook tante Maria en nonkel Herman zijn er want de karl kwam juist terug van de USA. En Tante Hilde en de Chiel. En natuurlijk ook nonkel Omer en tante Agnes. Want moeke en tante Agnes gaan ons de eerste 10 dagen vergezellen.
Wat we trouwens fantastisch vonden.
Na het lange wachten om in te checken geeft Sabine ons een heel mooi kado. De tranen vloeien over onze wangen. Bedankt aan heel de familie voor jullie foto's. Het is het mooiste kado wat we ooit hebben gekregen.
Bart heeft gedaan met melken en komt nog de laatste foto's trekken. En dan is het zover. We moeten vertrekken.
Het afscheid is verschrikkellijk. Maar eens door de douane begint het te gaan.
We zijn nog maar net door de douane en ze houden moeke al tegen. Problemen met de valies. Een speelgoed geweerke was de dader.
Dan in het vliegtuig wat de nodige spanning heeft opgeleverd met de kinderen. We stijgen op, de kinderen hebben die negen uur geen oog dicht gedaan. Maar dan landen we in de sneeuw in Chicago.
Heel plezant. De kindjes hebben een hele tijd geroepen Amerika,Amerika,Amerika. Dan was er nog toevallig een Nederlander die onze kant uitmoest en die heeft de valiezen meegnomen. Want bij ons konden ze er allemaal niet in.
En dan richting Camden. Verschillende uren, eetpauzes,plaspauzes en verkeerd rijden verder komen we aan in ons huisje. Kinderen slapen op de achterbank en de vorige eigenaars staan ons op te wachten om ons onze sleutels te geven. Een fantastisch gevoel.
Ook hadden zij ons voorzien van bedden, lakens, eten en al de rest om de eerste dag voort te kunnen.
We leggen onmiddellijk de kindjes in bed en wij zelf liggen er ook zeer vlug in want het waren ook al verschrikkellijk vermoeiende weken.
De foto,s van in de luchthaven hebben jullie al gezien en nu de rest nog. Tot later.
Abonneren op:
Posts (Atom)